POSTANOWIENIE TRYBUNAŁU (dziesiąta izba)

z dnia 7 kwietnia 2016 r.(*)

Odwołanie – Artykuł 181 regulaminu postępowania – Wspólnotowy znak towarowy – Rozporządzenie (WE) nr 207/2009 – Artykuł 8 ust. 1 lit. b) i art. 8 ust. 5 – Graficzny znak towarowy zawierający elementy słowne „CLEANIC Kindii” – Zgłoszenie do rejestracji – Wcześniejsze słowne wspólnotowe znaki towarowe CLINIQUE – Względne podstawy odmowy rejestracji – Prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd

W sprawie C‑475/15 P

mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wniesione w dniu 21 lipca 2015 r.,

Harper Hygienics SA, z siedzibą w Warszawie (Polska), reprezentowana przez D. Rzążewską, radcę prawną,

wnosząca odwołanie,

w której pozostałymi uczestnikami postępowania są:

Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO),

strona pozwana w pierwszej instancji,

Clinique Laboratories LLC, z siedzibą w Wilmington (Stany Zjednoczone),

interwenient w pierwszej instancji,

TRYBUNAŁ (dziesiąta izba),

w składzie: F. Biltgen, prezes izby, A. Borg Barthet (sprawozdawca) i M. Berger, sędziowie,

rzecznik generalny: H. Saugmandsgaard Øe,

sekretarz: A. Calot Escobar,

postanowiwszy, po zapoznaniu się ze stanowiskiem rzecznika generalnego, orzec w formie postanowienia z uzasadnieniem, zgodnie z art. 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem,

wydaje następujące

Postanowienie

1        W odwołaniu Harper Hygienics SA (zwana dalej „Harper Hygienics”) wnosi o uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 13 maja 2015 r., Harper Hygienics/OHIM – Clinique Laboratories (CLEANIC Kindii) (T‑364/12, EU:T:2015:277, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”), w którym Sąd oddalił skargę tej spółki mającą na celu stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) (zwanej dalej „Izbą Odwoławczą”) z dnia 17 maja 2012 r. (sprawa R 1135/2011‑1) dotyczącej postępowania w sprawie sprzeciwu między Clinique Laboratories LLC (zwaną dalej „Clinique Laboratories”) a Harper Hygienics (zwanej dalej „sporną decyzją”).

 Ramy prawne

2        Artykuł 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1), zatytułowany „Względne podstawy odmowy rejestracji”, stanowi w ust. 1 lit. b) i w ust. 5:

„1.      W wyniku sprzeciwu właściciela wcześniejszego znaku towarowego, zgłoszonego znaku towarowego nie rejestruje się, jeżeli:

[…]

b)      z powodu identyczności lub podobieństwa do wcześniejszego znaku towarowego, identyczności lub podobieństwa towarów lub usług istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd opinii publicznej [odbiorców] na terytorium, na którym wcześniejszy znak towarowy jest chroniony; prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd obejmuje również prawdopodobieństwo skojarzenia z wcześniejszym znakiem towarowym.

[…]

5.      Ponadto w wyniku sprzeciwu właściciela wcześniejszego znaku towarowego, w rozumieniu ust. 2, zgłoszonego znaku towarowego nie rejestruje się, jeżeli jest on identyczny lub podobny do wcześniejszego znaku i jest zarejestrowany dla towarów lub usług, które nie są podobne do tych, dla których wcześniejszy znak jest zarejestrowany, jeżeli, w przypadku wcześniejszego wspólnotowego znaku towarowego, cieszy się on renomą we Wspólnocie, i w przypadku wcześniejszego krajowego znaku towarowego, cieszy się on renomą w danym państwie członkowskim i jeżeli używanie bez uzasadnionego powodu tego znaku towarowego przynosiłoby nienależyte korzyści z tego powodu lub byłoby szkodliwe dla odróżniającego charakteru lub renomy takiego wcześniejszego znaku towarowego [jeżeli używanie tego znaku towarowego bez uzasadnionej przyczyny powodowałoby czerpanie nienależnej korzyści z odróżniającego charakteru lub z renomy wcześniejszego znaku towarowego bądź też działało na ich szkodę]”.

 Okoliczności powstania sporu

3        W dniu 10 czerwca 2009 r. Harper Hygienics dokonała w EUIPO zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia nr 207/2009.

4        Znakiem towarowym, dla którego wystąpiono o rejestrację, jest następujące oznaczenie graficzne:

5        Towary, dla których dokonano zgłoszenia, należą do klas 3, 5 i 16 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami (zwanego dalej „porozumieniem nicejskim”), i odpowiadają, dla każdej z tych klas, następującemu opisowi:

–       klasa 3: „środki wybielające i inne substancje stosowane w praniu; środki do czyszczenia, polerowania, szorowania i ścierania; mydła; środki perfumeryjne, olejki eteryczne, kosmetyki, płyny do pielęgnacji włosów; środki do czyszczenia zębów, bawełna do celów kosmetycznych, płatki z bawełny do celów kosmetycznych, chusteczki nasączone płynami kosmetycznymi, patyczki z watą bawełnianą do celów kosmetycznych, wata do celów kosmetycznych, artykuły sanitarne, toaletowe, higieniczne i kosmetyczne ujęte w tej klasie, preparaty kosmetyczne do pielęgnacji niemowląt i dzieci, preparaty higieny osobistej, chusteczki nawilżone do użytku sanitarnego lub kosmetycznego”;

–       klasa 5: „produkty farmaceutyczne i weterynaryjne; środki sanitarne do celów medycznych; substancje dietetyczne do celów leczniczych, żywność dla niemowląt; plastry, materiały opatrunkowe; materiały do plombowania zębów, woski dentystyczne; środki odkażające; środki do zwalczania robactwa; fungicydy, herbicydy, podpaski higieniczne, wkładki higieniczne, chusteczki nasączane płynami farmaceutycznymi, chusteczki nasączone płynami do higieny intymnej, środki dezynfekcyjne do celów higienicznych, tampony sanitarne, chusteczki nasączone płynami farmaceutycznymi do higieny osobistej, pieluchomajtki jednorazowe z papieru, celulozy, bawełny, pieluszki jednorazowe z papieru, celulozy, bawełny, wszystkie wymienione dla chorych z brakiem kontroli czynności fizjologicznych”;

–       klasa 16: „papier, tektura i wyroby z tych materiałów, nieujęte w innych klasach; druki; materiały introligatorskie; materiały fotograficzne; materiały piśmienne; kleje do materiałów piśmiennych lub do celów domowych; materiały przeznaczone dla artystów; pędzle malarskie; maszyny do pisania i sprzęt biurowy (z wyjątkiem mebli); materiały szkoleniowe i instruktażowe (z wyjątkiem aparatów); materiały z tworzyw sztucznych do pakowania (nieujęte w innych klasach); czcionki drukarskie; matryce, pieluchomajtki jednorazowe z papieru, celulozy lub mieszanek tych materiałów nieujęte w innych klasach, pieluszki jednorazowe z papieru, celulozy lub mieszanek tych materiałów nieujęte w innych klasach; opakowania na artykuły sanitarne, higieniczne i kosmetyczne z papieru, tektury, folii i tworzyw sztucznych, chusteczki do nosa [papierowe]”.

6         Zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego zostało opublikowane w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 59/2009 z dnia 14 grudnia 2009 r.

7        W dniu 25 stycznia 2010 r. Clinique Laboratories wniosła, na podstawie art. 41 rozporządzenia nr 207/2009, sprzeciw wobec rejestracji w charakterze wspólnotowego znaku towarowego oznaczenia graficznego przedstawionego w pkt 4 niniejszego postanowienia dla towarów wskazanych w pkt 5 tego postanowienia.

8        Sprzeciw opierał się w szczególności na następujących wcześniejszych słownych znakach towarowych CLINIQUE (zwanych dalej „wcześniejszymi znakami towarowymi”):

–       wspólnotowym znaku towarowym nr 54 429, zarejestrowanym w dniu 19 listopada 1998 r., wskazującym towary należące do klas 3, 14, 25 i 42 oraz odpowiadające, dla każdej z tych klas, następującemu opisowi:

–       klasa 3: „wyroby toaletowe i preparaty do pielęgnacji ciała, mydła, środki perfumeryjne, olejki eteryczne, kosmetyki, środki przeciw poceniu, talk, produkty do pielęgnacji włosów, w tym płyny; środki do czyszczenia zębów”;

–       klasa 14: „metale szlachetne i ich stopy, wyroby z metali szlachetnych lub pokrywane nimi (zawarte w klasie 14); wyroby jubilerskie, biżuteria, kamienie szlachetne; przyrządy zegarmistrzowskie i chronometryczne”;

–       klasa 25: „odzież, obuwie, nakrycia głowy”;

–       klasa 42: „doradztwo w zakresie pielęgnacji urody przy wyborze i stosowaniu kosmetyków, wyrobów toaletowych, środków perfumeryjnych oraz zabiegów kosmetycznych; doradztwo dotyczące usług w zakresie pielęgnacji urody oraz zabiegów z użyciem środków perfumeryjnych, makijażu i środków pielęgnacji skóry; projektowanie i dekoracja wnętrz sklepów, perfumerii, salonów pielęgnacji urody, stoisk kosmetycznych; badania, rozwój, usługi laboratoryjne i wsparcie techniczne dotyczące perfum, kosmetyków oraz środków pielęgnacji urody i skóry”;

–       wspólnotowym znaku towarowym nr 2 294 429, zarejestrowanym w dniu 7 lutego 2005 r. dla usług należących do klas 35 i 42.

9        W uzasadnieniu sprzeciwu powołano się na podstawy odmowy rejestracji określone w art. 8 ust. 1 lit. b) i w art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009.

10      Decyzją z dnia 29 marca 2011 r. Wydział Sprzeciwów EUIPO (zwany dalej „Wydziałem Sprzeciwów”) – na podstawie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 – odmówił rejestracji w charakterze wspólnotowego znaku towarowego oznaczenia graficznego przedstawionego w pkt 4 niniejszego postanowienia dla wymienionych poniżej towarów:

–       klasa 3: „środki wybielające i inne substancje stosowane w praniu; środki do czyszczenia, polerowania, szorowania i ścierania; mydła; środki perfumeryjne, olejki eteryczne, kosmetyki, płyny do pielęgnacji włosów; środki do czyszczenia zębów, bawełna do celów kosmetycznych, płatki z bawełny do celów kosmetycznych, chusteczki nasączone płynami kosmetycznymi, patyczki z watą bawełnianą do celów kosmetycznych, wata do celów kosmetycznych, artykuły sanitarne, toaletowe, higieniczne i kosmetyczne ujęte w tej klasie, preparaty kosmetyczne do pielęgnacji niemowląt i dzieci, preparaty higieny osobistej, chusteczki nawilżone do użytku sanitarnego lub kosmetycznego ujęte w tej klasie”;

–       klasa 5: „produkty farmaceutyczne i weterynaryjne; środki sanitarne do celów medycznych; środki odkażające; środki do zwalczania robactwa; podpaski higieniczne, wkładki higieniczne, chusteczki nasączane płynami farmaceutycznymi, chusteczki nasączone płynami do higieny intymnej, środki dezynfekcyjne do celów higienicznych, tampony sanitarne, chusteczki nasączone płynami farmaceutycznymi do higieny osobistej, pieluchomajtki jednorazowe z papieru, celulozy, bawełny, pieluszki jednorazowe z papieru, celulozy, bawełny, wszystkie wymienione dla chorych z brakiem kontroli czynności fizjologicznych”.

–       klasa 16: „pieluszki jednorazowe z papieru, celulozy lub mieszanek tych materiałów nieujęte w innych klasach; opakowania na artykuły sanitarne, higieniczne i kosmetyczne z papieru, tektury, folii i tworzyw sztucznych, chusteczki do nosa [papierowe]”.

11      Ponadto na podstawie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 Wydział Sprzeciwów odmówił rejestracji w charakterze wspólnotowego znaku towarowego oznaczenia graficznego przedstawionego w pkt 4 niniejszego postanowienia dla następujących towarów należących do klasy 5: „substancje dietetyczne do celów leczniczych, żywność dla niemowląt; plastry”.

12      W odniesieniu do pozostałych towarów Wydział Sprzeciwów oddalił sprzeciw.

13      W dniu 30 maja 2011 r. Harper Hygienics – działając na podstawie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009 – wniosła do EUIPO odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów. W odpowiedzi z dnia 31 października 2011 r. Clinique Laboratories wniosła o oddalenie odwołania, a ponadto o to, aby EUIPO odmówił rejestracji dla następujących towarów: „pieluchomajtki jednorazowe z papieru, celulozy lub mieszanek tych materiałów nieujęte w innych klasach”, należących do klasy 16 w rozumieniu porozumienia nicejskiego.

14      W spornej decyzji Izba Odwoławcza, po pierwsze, oddaliła odwołanie główne Harper Hygienics, utrzymując w mocy odmowę rejestracji w charakterze wspólnotowego znaku towarowego oznaczenia graficznego przedstawionego w pkt 4 niniejszego postanowienia dla towarów wskazanych w decyzji Wydziału Sprzeciwów, a po drugie, uwzględniła odwołanie wzajemne Clinique Laboratories.

15      Izba Odwoławcza stwierdziła, że w wypadku wcześniejszych znaków towarowych i zgłoszonego znaku towarowego istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009. Potwierdziła także stwierdzenie Wydziału Sprzeciwów oparte na art. 8 ust. 5 tegoż rozporządzenia i oddaliła argumenty Harper Hygienics, stwierdzając, iż ta nie zdołała podważyć kryteriów stosowania tego ostatniego przepisu.

 Postępowanie przed Sądem i zaskarżony wyrok

16      Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 8 sierpnia 2012 r. Harper Hygienics wniosła skargę o stwierdzenie nieważności spornej decyzji.

17      Na poparcie skargi podniosła dwa zarzuty dotyczące, odpowiednio, naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 oraz naruszenia art. 8 ust. 5 tegoż rozporządzenia.

18      W odpowiedzi EUIPO nie tylko podważył zasadność zarzutów podniesionych przez Harper Hygienics, lecz także podniósł zarzut niedopuszczalności jej żądania mającego na celu zmianę spornej decyzji w taki sposób, aby oznaczenie graficzne przedstawione w pkt 4 niniejszego postanowienia zostało zarejestrowane w charakterze wspólnotowego znaku towarowego dla „wszystkich zgłoszonych towarów i usług”.

19      Zaskarżonym wyrokiem Sąd oddalił zarzut pierwszy, stwierdziwszy, że Izba Odwoławcza słusznie uznała, iż w wypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

20      Sąd oddalił także zarzut drugi z uwagi na to, że w świetle przedstawionych mu akt sprawy Izba Odwoławcza również słusznie stwierdziła, iż zgłoszony znak towarowy powodowałby czerpanie nienależnej korzyści z odróżniającego charakteru lub z renomy wcześniejszych znaków towarowych w zakresie dotyczącym towarów wskazanych w spornej decyzji.

21      W konsekwencji Sąd oddalił skargę w całości, uznając, że nie ma potrzeby orzekania w przedmiocie dopuszczalności żądania Harper Hygienics mającego na celu zmianę spornej decyzji w taki sposób, aby oznaczenie graficzne przedstawione w pkt 4 niniejszego postanowienia zostało zarejestrowane w charakterze wspólnotowego znaku towarowego dla „wszystkich zgłoszonych towarów i usług”.

 Żądania w postępowaniu przed Trybunałem

22      W odwołaniu Harper Hygienics wnosi do Trybunału:

–        tytułem żądania głównego – o uchylenie zaskarżonego wyroku i stwierdzenie nieważności spornej decyzji;

–        tytułem żądania ewentualnego – o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania; oraz

–        o obciążenie EUIPO i Clinique Laboratories kosztami postępowania.

 W przedmiocie odwołania

23      Zgodnie z art. 181 regulaminu postępowania przed Trybunałem, jeżeli odwołanie jest w całości lub w części oczywiście niedopuszczalne lub oczywiście bezzasadne, Trybunał może, w każdej chwili, na wniosek sędziego sprawozdawcy i po zapoznaniu się ze stanowiskiem rzecznika generalnego, odpowiednio odrzucić lub oddalić to odwołanie w całości lub w części w drodze postanowienia z uzasadnieniem.

24      Powyższy przepis należy zastosować w niniejszej sprawie.

25      Na poparcie odwołania Harper Hygienics podnosi dwa zarzuty dotyczące, odpowiednio, naruszenia art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 oraz naruszenia art. 8 ust. 5 tegoż rozporządzenia.

 W przedmiocie zarzutu pierwszego

 W przedmiocie pierwszej części zarzutu pierwszego

–       Argumentacja wnoszącej odwołanie

26      W pierwszej części zarzutu pierwszego Harper Hygienics, po pierwsze, podnosi, że w pkt 42 i 43 zaskarżonego wyroku Sąd nie uzasadnił w sposób wymagany prawem swojej oceny odnoszącej się do podobieństwa między niektórymi towarami wymienionymi we wspomnianych punktach owego wyroku, należącymi do klas 3 i 5 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, w związku z czym nie można ustalić kryteriów, na podstawie których Sąd dokonał tej oceny.

27      Po drugie, Harper Hygienics kwestionuje dokonane przez Sąd w pkt 40–43 zaskarżonego wyroku stwierdzenie istnienia podobieństwa omawianych towarów w zakresie, w jakim przeznaczenie, charakter i kanały dystrybucji wspomnianych towarów są jej zdaniem odmienne.

–       Ocena Trybunału

28      Jeśli chodzi o pierwszy argument podniesiony na poparcie pierwszej części zarzutu pierwszego, należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału ciążący na Sądzie obowiązek uzasadnienia wymaga jasnego i jednoznacznego wskazania przyjętego przezeń rozumowania, tak aby umożliwić zainteresowanym poznanie uzasadnienia wydanego orzeczenia, a Trybunałowi sprawowanie kontroli sądowej (wyroki: Deutsche Telekom/Komisja, C‑280/08 P, EU:C:2010:603, pkt 135, 136; a także 3F/Komisja, C‑646/11 P, EU:C:2013:36, pkt 63).

29      W niniejszym wypadku w pkt 39 zaskarżonego wyroku Sąd przypomniał istotne czynniki charakteryzujące wzajemny stosunek między rozpatrywanymi towarami lub usługami do celów dokonania oceny ich podobieństwa. W pkt 40 wspomnianego wyroku potwierdził ocenę Izby Odwoławczej odnoszącą się do identyczności lub podobieństwa niektórych towarów należących do klas 3 i 16 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, zauważając zresztą, że stwierdzenia tego strony nie zakwestionowały.

30      W pkt 41 wspomnianego wyroku Sąd stwierdził, że inne towary należące do klasy 3 i niektóre towary należące do klasy 5 mogą mieć ten sam cel, być sprzedawane za pośrednictwem tych samych kanałów dystrybucji oraz że są często produkowane przez te same przedsiębiorstwa i często skierowane do tych samych odbiorców końcowych. W konsekwencji w pkt 42 wspomnianego wyroku potwierdził on dokonaną przez Izbę Odwoławczą ocenę, zgodnie z którą istnieje podobieństwo pomiędzy „produktami farmaceutycznymi i weterynaryjnymi” należącymi do klasy 5 a „mydłami lub środkami do czyszczenia zębów”, a także pewien stopień podobieństwa do „kosmetyków i produktów do pielęgnacji włosów” należących do klasy 3. Potwierdził on także dokonaną przez tę Izbę ocenę w odniesieniu do istnienia podobieństwa między „środkami odkażającymi, środkami do zwalczania robactwa, chusteczkami nasączanymi płynami farmaceutycznymi, chusteczkami nasączonymi płynami do higieny intymnej, środkami dezynfekcyjnymi do celów higienicznych, chusteczkami nasączonymi płynami farmaceutycznymi do higieny osobistej” należącymi do klasy 5 a „mydłami lub preparatami do pielęgnacji ciała” należącymi do klasy 3.

31      W pkt 43 zaskarżonego wyroku Sąd, odnosząc się do względów wyjaśnionych w pkt 42 wspomnianego wyroku, orzekł, że istnieje niski stopień podobieństwa między „środkami sanitarnymi do celów medycznych, wkładkami higienicznymi, tamponami sanitarnymi, pieluchomajtkami jednorazowymi z papieru, celulozy, bawełny, pieluszkami jednorazowymi z papieru, celulozy, bawełny, wszystkimi wymienionymi dla chorych z brakiem kontroli czynności fizjologicznych” należącymi do klasy 5 a „mydłami lub kosmetykami i preparatami do pielęgnacji ciała” należącymi do klasy 3, nawet jeśli są one używane do odmiennych celów.

32      Należy zauważyć, że pomimo odniesienia do „względów wyjaśnionych w pkt 42 [zaskarżonego wyroku]”, sformułowanego w jego pkt 43, treść pkt 42 i 43 rzeczonego wyroku można rozumieć wyłącznie jako rozwinięcie ujętych w pkt 41 wspomnianego wyroku podstaw uzasadnienia, zgodnie z którymi niektóre z towarów należących do klas 3 i 5 w rozumieniu porozumienia nicejskiego mogą mieć ten sam cel, być sprzedawane za pośrednictwem tych samych kanałów dystrybucji, produkowane przez te same przedsiębiorstwa i skierowane do tych samych odbiorców końcowych. Tymczasem przeznaczenie, używane kanały dystrybucji i konkurencyjny lub uzupełniający charakter towarów stanowią czynniki, które Sąd musi brać pod uwagę przy dokonywaniu oceny podobieństwa towarów, jak słusznie przypomniał Sąd w pkt 39 tegoż wyroku.

33      Wynika stąd, że Sąd w sposób wymagany prawem uzasadnił ocenę dotyczącą istnienia podobieństwa, pewnego stopnia podobieństwa lub niskiego stopnia podobieństwa między niektórymi towarami należącymi do klas 3 i 5 w rozumieniu porozumienia nicejskiego. W konsekwencji pierwszy argument podniesiony na poparcie pierwszej części zarzutu pierwszego należy oddalić jako oczywiście bezzasadny.

34      Jeśli chodzi o drugi argument podniesiony przez Harper Hygienics na poparcie pierwszej części zarzutu pierwszego, należy przypomnieć, że zgodnie z art. 256 TFUE i art. 58 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej odwołanie jest ograniczone do kwestii prawnych. Dlatego też jedynie Sąd jest uprawniony do ustalenia i dokonania oceny istotnych okoliczności faktycznych, a także do dokonywania oceny dowodów. Ocena rzeczonych okoliczności faktycznych i dowodów nie stanowi zatem – z wyjątkiem wypadków ich przeinaczenia – kwestii prawnej podlegającej jako taka kontroli Trybunału w ramach odwołania (wyroki: Rossi/OHIM, C‑214/05 P, EU:C:2006:494, pkt 26; Il Ponte Finanziaria/OHIM, C‑234/06 P, EU:C:2007:514, pkt 38).

35      Należy zaś stwierdzić, że poprzez wspomniany argument Harper Hygienics usiłuje zakwestionować dokonaną przez Sąd w pkt 40–43 zaskarżonego wyroku ocenę okoliczności faktycznych, zgodnie z którą towary, do których odnoszą się kolidujące ze sobą znaki towarowe, są podobne lub wykazują pewien stopień podobieństwa, lub niski stopień podobieństwa. Czyniąc to, Harper Hygienics zmierza w rzeczywistości do tego, aby Trybunał zastąpił swoją oceną ocenę wspomnianych okoliczności faktycznych dokonaną przez Sąd, jednak nie podnosi w tym względzie jakiegokolwiek ich przeinaczenia przez Sąd.

36      Z powyższego wynika, że drugi argument podniesiony na poparcie pierwszej części zarzutu pierwszego należy oddalić jako oczywiście niedopuszczalny i że w konsekwencji pierwsza część tego zarzutu w całości nie podlega uwzględnieniu.

 W przedmiocie drugiej części zarzutu pierwszego

–       Argumentacja wnoszącej odwołanie

37      W drugiej części zarzutu pierwszego Harper Hygienics podnosi, po pierwsze, że Sąd nie zastosował orzecznictwa Trybunału wynikającego między innymi z wyroku Nestlé/OHIM (C‑193/06 P, EU:C:2007:539), zgodnie z którym należy rozpatrzyć, czy oceny podobieństwa między dwoma znakami towarowymi można dokonać wyłącznie w oparciu o element dominujący. W tym względzie Harper Hygienics twierdzi, że Sąd niesłusznie uznał, iż tylko element słowny „cleanic” jest dominujący.

38      Po drugie, zdaniem Harper Hygienics Sąd dopuścił się błędu w ramach analizy elementów składowych zgłoszonego znaku towarowego, stwierdzając w pkt 50–52 zaskarżonego wyroku – i nie uzasadniając swojego orzeczenia w tym względzie – że element „kindii” i element graficzny w postaci kwiatu są pozbawione waloru odróżniającego. W tym względzie Sąd nie uwzględnił faktu, że Harper Hygienics jest już właścicielem, po pierwsze, słownego znaku towarowego nr 006940936 oraz słowno-graficznego znaku towarowego nr 008339475, zawierających element „Kindii”, a po drugie graficznego wspólnotowego znaku towarowego nr 009291931, składającego się z elementu graficznego w postaci kwiatu bawełny. Skoro zgłoszony znak towarowy zawiera te dwa elementy, Sąd powinien był zdaniem tej spółki uznać je za odróżniające.

39      Po trzecie, Harper Hygienics uważa, iż Sąd błędnie stwierdził, odpowiednio w pkt 55 i 58 zaskarżonego wyroku, że kolidujące ze sobą znaki towarowe wykazują niski stopień podobieństwa wizualnego i że podobieństwo fonetyczne jest przeciętne, ponieważ zgodnie z wyrokiem Shaker/OHIM – Limiñana y Botella (Limoncello della Costiera Amalfitana shaker) (T‑7/04, EU:T:2005:222), gdy zgłoszony znak towarowy jest złożonym znakiem towarowym o charakterze graficznym, ocena całościowego wrażenia wywieranego przez ten znak towarowy powinna być dokonywana w oparciu o analizę wizualną.

40      Po czwarte, zdaniem Harper Hygienics w pkt 60 zaskarżonego wyroku Sąd również błędnie stwierdził, że nie jest możliwe dokonanie porównania konceptualnego między wspomnianymi oznaczeniami.

41      Wreszcie po piąte, Harper Hygienics kwestionuje dokonaną przez Sąd w pkt 62 zaskarżonego wyroku ocenę, zgodnie z którą wcześniejsze znaki towarowe cieszą się wzmocnionym charakterem odróżniającym.

–       Ocena Trybunału

42      Jeśli chodzi o pierwszy argument podniesiony przez Harper Hygienics na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego, należy stwierdzić, że opiera się on na oczywiście błędnym rozumieniu zaskarżonego wyroku.

43      W pkt 50–52 zaskarżonego wyroku Sąd dokonał bowiem analizy poszczególnych elementów słownych i graficznych tworzących zgłoszony znak towarowy. W tym względzie stwierdził on w istocie, że krój pisma elementu słownego „kindii” jest fantazyjny, że omawiany element ma wyraźnie większy rozmiar niż element słowny „cleanic”, że typografia elementów słownych nie jest wystarczająco swoista i oryginalna, aby konsumenci zachowali ją w pamięci, oraz że element graficzny w postaci kwiatu może być postrzegany przez konsumentów zasadniczo jako element dekoracyjny, nawet jeśli jest on znacznej wielkości. W pkt 53–61 tego wyroku dokonał on porównania kolidujących ze sobą znaków towarowych pod względem wizualnym, fonetycznym i konceptualnym, biorąc pod uwagę poszczególne elementy tworzące zgłoszony znak towarowy.

44      W rezultacie z zaskarżonego wyroku nie wynika, by Sąd orzekł, że jeden z tych elementów jest dominujący, a w szczególności, że element „cleanic” odznacza się tą cechą. Sąd zatem słusznie nie zastosował orzecznictwa wynikającego w szczególności z wyroku Nestlé/OHIM (C‑193/06 P, EU:C:2007:539).

45      W konsekwencji pierwszy argument podniesiony przez Harper Hygienics na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego należy oddalić jako oczywiście bezzasadny.

46      Jeśli chodzi o drugi argument podniesiony przez Harper Hygienics na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego, na wstępie należy wskazać, że w pkt 50–52 zaskarżonego wyroku Sąd nie uznał waloru odróżniającego ani względem elementu słownego „kindii”, ani względem elementu graficznego w postaci kwiatu w istocie na tej podstawie, że typografia pierwszego elementu nie jest wystarczająco swoista i oryginalna, aby konsumenci zachowali ją w pamięci, a drugi element, nawet jeśli jest znacznej wielkości, może być postrzegany przez konsumentów zasadniczo jako element dekoracyjny. Sąd dodał także, że kwiat może się kojarzyć z pięknem oraz pielęgnacją urody, a zatem być uważany za element opisowy mający rolę całkowicie drugorzędną. Wynika z tego, że wbrew temu, co podnosi Harper Hygienics, podstawy, dla których Sąd nie uznał waloru odróżniającego ani względem elementu słownego „kindii”, ani względem elementu graficznego w postaci kwiatu, zostały wyjaśnione w pkt 50–52 zaskarżonego wyroku, a zatem powyższy argument należy w tym zakresie oddalić jako oczywiście bezzasadny.

47      Następnie należy stwierdzić, że poprzez drugi argument Harper Hygienics usiłuje także zakwestionować dokonaną przez Sąd w pkt 50–52 zaskarżonego wyroku ocenę okoliczności faktycznych, zgodnie z którą typografia elementu graficznego „kindii” nie jest wystarczająco swoista i oryginalna, a element graficzny w postaci kwiatu jest zasadniczo dekoracyjny. Czyniąc to, Harper Hygienics dąży w rzeczywistości do tego, by Trybunał dokonał nowej oceny okoliczności faktycznych, nie powołując się w tym względzie na jakiekolwiek przeinaczenie tych okoliczności faktycznych przez Sąd.

48      Zgodnie zaś z orzecznictwem przytoczonym w pkt 34 niniejszego postanowienia ocena okoliczności faktycznych nie stanowi – z wyjątkiem wypadków ich przeinaczenia – kwestii prawnej podlegającej jako taka kontroli Trybunału w ramach odwołania. Argument drugi należy w konsekwencji w tym zakresie odrzucić jako oczywiście niedopuszczalny.

49      Wreszcie nie jest istotny argument dotyczący tego, iż Sąd nie uwzględnił okoliczności, że po pierwsze, element „kindii” jest już zarejestrowany jako słowno-graficzny znak towarowy, a po drugie, element graficzny przedstawiający kwiat bawełny jest również zarejestrowany jako znak towarowy, gdyż w niniejszym wypadku trzeba porównać zgłoszony znak towarowy z wcześniejszymi znakami towarowymi oraz ocenić ewentualne istnienie podobieństwa między tym pierwszym a tymi ostatnimi.

50      Z powyższego wynika, że drugi argument podniesiony na poparcie części drugiej zarzutu pierwszego należy odrzucić jako częściowo oczywiście niedopuszczalny i oddalić jako częściowo oczywiście bezzasadny.

51      Jeśli chodzi o trzeci argument podniesiony na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego, należy stwierdzić, że omawiany argument opiera się na oczywiście błędnym rozumieniu istotnego orzecznictwa dotyczącego oceny podobieństwa między dwoma kolidującymi ze sobą znakami towarowymi.

52      W pkt 54 wyroku Shaker/OHIM – Limiñana y Botella (Limoncello della Costiera Amalfitana shaker) (T‑7/04, EU:T:2005:222) Sąd uściślił bowiem, że jeśli zgłoszony znak towarowy jest złożonym znakiem towarowym o charakterze graficznym, ocena całościowego wrażenia wywieranego przez ten znak oraz ustalenie ewentualnego elementu dominującego powinny być dokonywane w oparciu o analizę wizualną i że w takiej sytuacji wyłącznie w zakresie, w jakim ewentualny element dominujący zawierałby aspekty semantyczne, niebędące wizualnymi, należałoby w odpowiednim wypadku dokonać porównania tego elementu dominującego z wcześniejszym znakiem towarowym, uwzględniając także owe pozostałe aspekty semantyczne, jak na przykład aspekty fonetyczne lub odpowiednie pojęcia abstrakcyjne.

53      W pkt 36 wyroku OHIM/Shaker (C‑334/05 P, EU:C:2007:333), wydanego w następstwie odwołania od wyroku Shaker/OHIM – Limiñana y Botella (Limoncello della Costiera Amalfitana shaker) (T‑7/04, EU:T:2005:222), Trybunał stwierdził zaś, że ocena stopnia podobieństwa występującego pomiędzy kolidującymi ze sobą znakami towarowymi wymaga określenia stopnia ich podobieństwa wizualnego, brzmieniowego i konceptualnego, a w razie potrzeby – określenia znaczenia, jakie należy przypisać tym poszczególnym elementom, z uwzględnieniem kategorii danych towarów lub usług i warunków, w jakich są one sprzedawane. W pkt 38–40 wyroku OHIM/Shaker (C‑334/05 P, EU:C:2007:333) Trybunał orzekł w istocie, że analiza dokonana przez Sąd na podstawie założeń wskazanych w pkt 54 jego wyroku Shaker/OHIM – Limiñana y Botella (Limoncello della Costiera Amalfitana shaker) (T‑7/04, EU:T:2005:222), narusza prawo w zakresie, w jakim Sąd nie dokonał całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w wypadku rozpatrywanych znaków towarowych.

54      Z powyższego wynika, wbrew temu, co twierdzi Harper Hygienics, że aby dokonać oceny podobieństwa między dwoma kolidującymi ze sobą znakami towarowymi, Sąd powinien określić stopień podobieństwa zarówno pod względem wizualnym, jak i pod względem fonetycznym i konceptualnym, i w razie potrzeby ocenić znaczenie, jakie należy nadać tym różnym elementom.

55      W konsekwencji trzeci argument podniesiony na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego należy oddalić jako oczywiście bezzasadny.

56      Poprzez czwarty argument podniesiony na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego Harper Hygienics zarzuca Sądowi popełnienie błędu w ocenie dotyczącego podobieństwa konceptualnego między kolidującymi ze sobą znakami towarowymi.

57      W tym względzie wystarczy stwierdzić, że poprzez powyższy argument Harper Hygienics usiłuje zakwestionować ocenę okoliczności faktycznych dokonaną przez Sąd w pkt 59 i 60 zaskarżonego wyroku, zgodnie z którą to oceną nie jest możliwe dokonanie porównania konceptualnego kolidujących ze sobą znaków towarowych. Czyniąc to, Harper Hygienics dąży w rzeczywistości do dokonania przez Trybunał nowej oceny okoliczności faktycznych, nie powołując się w tym względzie na jakiekolwiek przeinaczenie tych okoliczności faktycznych przez Sąd.

58      Zgodnie zaś z orzecznictwem przypomnianym w pkt 34 niniejszego postanowienia ocena okoliczności faktycznych nie stanowi – z wyjątkiem wypadków ich przeinaczenia – kwestii prawnej podlegającej jako taka kontroli Trybunału w ramach odwołania. W konsekwencji czwarty argument podniesiony przez Harper Hygienics na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego należy odrzucić jako oczywiście niedopuszczalny.

59      Wreszcie w odniesieniu do piątego argumentu powołanego przez Harper Hygienics na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego wystarczy stwierdzić, że argument ten jest skierowany przeciwko podstawom uzasadnienia wyjaśnionym w pkt 62 zaskarżonego wyroku, które mają charakter uzupełniający, jak o tym świadczy wyraz „ponadto” rozpoczynający ten punkt.

60      Zgodnie zaś z utrwalonym orzecznictwem Trybunału w ramach odwołania zarzuty szczegółowe skierowane przeciwko uzupełniającym podstawom uzasadnienia wyroku Sądu powinny zostać oddalone na wstępie jako bezskuteczne, ponieważ nie mogą one skutkować uchyleniem zaskarżonego wyroku (zob. podobnie wyrok Komisja/Deutsche Post, C‑399/08 P, EU:C:2010:481, pkt 75 i przytoczone tam orzecznictwo).

61      Wynika stąd, że piąty argument podniesiony przez Harper Hygienics na poparcie drugiej części zarzutu pierwszego należy oddalić jako bezskuteczny.

62      Z powyższych rozważań wynika, że druga część zarzutu pierwszego w całości nie podlega uwzględnieniu.

 W przedmiocie trzeciej części zarzutu pierwszego

–       Argumentacja wnoszącej odwołanie

63      W trzeciej części zarzutu pierwszego Harper Hygienics zarzuca Sądowi w pierwszej kolejności stwierdzenie w pkt 65 zaskarżonego wyroku istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w wypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych oraz nieuwzględnienie w tym zakresie braku podobieństwa licznych towarów oznaczonych wspomnianymi znakami towarowymi ani braku podobieństwa między tymi znakami pod względem wizualnym, fonetycznym i konceptualnym, ani też charakteru dominującego elementu słownego „kindii”. Sąd zdaniem Harper Hygienics pominął także okoliczność, że oznacza ona od lat swoje towary, po pierwsze, graficznym wspólnotowym znakiem towarowym nr 009291931, który ma postać kwiatu bawełny, a po drugie, słownym wspólnotowym znakiem towarowym Kindii nr 006940936 oraz słowno-graficznym znakiem towarowym Kindii nr 008339475.

64      W drugiej kolejności jej zdaniem Sąd nie uzasadnił ponadto należycie istnienia takiego prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

65      W trzeciej kolejności zdaniem Harper Hygienics Sąd błędnie odstąpił od zastosowania orzecznictwa wynikającego z wyroku New Look/OHIM – Naulover (NLSPORT, NLJEANS, NLACTIVE i NLCollection) (od T‑117/03 do T‑119/03 i T‑171/03, EU:T:2004:293), zgodnie z którym jako że przeważająca jest percepcja wizualna, wybór między danymi znakami towarowymi ma miejsce przed czynnością zakupu. Aspekt wizualny nabiera w związku z tym większego znaczenia dla całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

–       Ocena Trybunału

66      W pkt 65 zaskarżonego wyroku Sąd orzekł na podstawie rozważań zawartych w poprzednich punktach tego wyroku, że Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła istnienie w odczuciu właściwego kręgu odbiorców prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w wypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych, jako że stopień całkowitego podobieństwa wizualnego jest niski, element „cleanic” zgłoszonego znaku towarowego i element „clinique” wcześniejszych znaków towarowych są podobne pod względem fonetycznym, elementy graficzne zgłoszonego znaku towarowego mają charakter drugorzędny, a rozpatrywane towary są identyczne lub podobne. Sąd podkreślił również fakt, że to prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd jest większe w odniesieniu do właściwego kręgu odbiorców angielskojęzycznych, a wziąwszy pod uwagę podobieństwo fonetyczne między kolidującymi ze sobą znakami towarowymi, takie prawdopodobieństwo może wystąpić, gdy towary są sprzedawane w drodze przekazu ustnego lub wymieniane w reklamach radiowych bądź też ustnie w rozmowach, które mogą skutkować niedoskonałym zapamiętaniem oznaczenia.

67      W pkt 66 zaskarżonego wyroku Sąd dodał, że na to prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd nie ma wpływu obecność elementu słownego „kindii” w zgłoszonym znaku towarowym, gdyż z uwagi na swoje umiejscowienie, typografię oraz kolory jasnoniebieski i różowy będzie on bowiem postrzegany jako opis podgrupy produktów „cleanic”. Sąd uściślił, że wrażenie to jest wzmocnione okolicznością, że słowo „kindii” przypomina słowo „kind” oznaczające „dziecko” dla właściwego kręgu odbiorców niemiecko- i niderlandzkojęzycznych, tak że właściwy krąg odbiorców, w szczególności rozumiejących język niderlandzki lub język niemiecki, będzie postrzegać zatem słowo „kindii” jako reprezentujące przeznaczoną dla dzieci linię produktów znaku towarowego „cleanic”.

68      W pierwszej kolejności z pkt 65 i 66 zaskarżonego wyroku wynika, że nie można zarzucać Sądowi braku należytego uzasadnienia oceny dotyczącej istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w wypadku kolidujących ze sobą znaków towarowych, zgodnie z orzecznictwem przywołanym w pkt 28 niniejszego postanowienia. Argument Harper Hygienics dotyczący braku uzasadnienia oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd przez Sąd należy zatem oddalić jako oczywiście bezzasadny.

69      W drugiej kolejności należy zauważyć, że argument Harper Hygienics dotyczący tego, iż Sąd błędnie stwierdził istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, opiera się na założeniach, zgodnie z którymi Sąd, po pierwsze, błędnie stwierdził, że kolidujące ze sobą znaki towarowe, aczkolwiek nie są porównywalne pod względem konceptualnym, są podobne pod względem wizualnym i fonetycznym, że towary oznaczone tymi znakami są podobne oraz że element „kindii” jest pozbawiony charakteru dominującego, a po drugie, powinien był uwzględnić okoliczność, że Harper Hygienics jest już właścicielem kilku znaków towarowych składających się z oznaczenia graficznego w postaci kwiatu bawełny lub elementu słowno-graficznego „kindii”. Jak wynika zaś z oceny części pierwszej i drugiej zarzutu pierwszego, Harper Hygienics nie wykazała, że Sąd naruszył prawo w ramach dokonanej przezeń oceny podobieństwa towarów i podobieństwa kolidujących ze sobą znaków towarowych. Z powyższego wynika, że argument ten należy oddalić jako oczywiście bezzasadny.

70      W trzeciej kolejności, jeśli chodzi o argument dotyczący tego, że Sąd błędnie odstąpił od zastosowania orzecznictwa wynikającego z wyroku New Look/OHIM – Naulover (NLSPORT, NLJEANS, NLACTIVE i NLCollection) (od T‑117/03 do T‑119/03 i T‑171/03, EU:T:2004:293), należy wskazać, że sprawa leżąca u podstaw tego wyroku dotyczyła istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w wypadku dwóch znaków towarowych, które odnosiły się do towarów z branży odzieżowej. W pkt 50 wspomnianego wyroku Sąd stwierdził, że wybór ubrania następuje co do zasady w sposób wizualny w zakresie, w jakim co do zasady w sklepach z odzieżą klienci mogą sami wybrać ubrania, które pragną nabyć, bądź skorzystać z pomocy sprzedawców. Sąd wywnioskował na tej podstawie, że zważywszy na takie warunki wprowadzania do obrotu rozpatrywanych towarów, aspekt wizualny jest bardziej istotny dla całościowej oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd.

71      Powyższe rozważania nie mogą zatem mieć ogólnego zastosowania w odniesieniu do oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w wypadku kolidujących ze sobą w niniejszej sprawie znaków towarowych, które odnoszą się do towarów sprzedawanych w aptekach lub w sklepach specjalistycznych.

72      Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału oceny istnienia prawdopodobieństwa wprowadzenia odbiorców w błąd należy bowiem dokonywać całościowo, z uwzględnieniem wszystkich istotnych czynników występujących w danej sprawie. Znaczenie, jakie należy nadać podobieństwu wizualnemu, fonetycznemu i konceptualnemu istniejącemu między dwoma kolidującymi ze sobą znakami towarowymi, zależy od kategorii danych towarów lub usług oraz od warunków, w jakich są one wprowadzane do obrotu (zob. podobnie wyroki: Lloyd Schuhfabrik Meyer, C‑342/97, EU:C:1999:323, pkt 18, 27; a także OHIM/Shaker, C‑334/05 P, EU:C:2007:333, pkt 34, 36). Wyważenie wszystkich powyższych okoliczności mieści się w zakresie swobodnej oceny stanu faktycznego, której Sąd dokonuje w konkretnym wypadku.

73      Nie można zatem zarzucać Sądowi braku zastosowania w niniejszym wypadku orzecznictwa wynikającego z wyroku New Look/OHIM – Naulover (NLSPORT, NLJEANS, NLACTIVE i NLCollection) (od T‑117/03 do T‑119/03 i T‑171/03, EU:T:2004:293).

74      W konsekwencji trzeci argument podniesiony przez Harper Hygienics na poparcie trzeciej części zarzutu pierwszego należy oddalić jako oczywiście bezzasadny.

75      Z powyższych rozważań wynika, że należy oddalić część trzecią zarzutu pierwszego.

76      W konsekwencji zarzut pierwszy w całości nie podlega uwzględnieniu.

 W przedmiocie zarzutu drugiego

 Argumentacja wnoszącej odwołanie

77      W zarzucie drugim Harper Hygienics podnosi, że Sąd naruszył art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009 z zakresie, w jakim w pkt 83 zaskarżonego wyroku stwierdził, nie uzasadniając w sposób wymagany prawem swojego orzeczenia w tym względzie, że zgłoszony znak towarowy powodowałby czerpanie nienależnej korzyści z odróżniającego charakteru lub z renomy wcześniejszych znaków towarowych. Zdaniem Harper Hygienics Clinique Laboratories nie wykazała bowiem, by Harper Hygienics, wprowadzając do obrotu swoje towary, czerpała nienależną korzyść z używania omawianych znaków towarowych lub wyrządzała szkodę Clinique Laboratories.

 Ocena Trybunału

78      Należy wskazać, że po przypomnieniu w pkt 73 zaskarżonego wyroku przesłanek wymaganych do tego, aby wcześniejszy znak towarowy podlegał rozszerzonej ochronie określonej w art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009, w pkt 75 wspomnianego wyroku Sąd stwierdził, że kolidujące ze sobą znaki towarowe są podobne. W pkt 76–82 wspomnianego wyroku Sąd stwierdził, że wcześniejsze znaki towarowe cieszą się renomą w odniesieniu do niektórych towarów ujętych w klasie 5 w rozumieniu porozumienia nicejskiego, i oddalił podnoszony przez Harper Hygienics argument oparty na współistnieniu kolidujących ze sobą znaków towarowych, a także argument dotyczący tego, że zgłoszony znak towarowy cieszy się dużą renomą w Polsce i w Unii Europejskiej.

79      W świetle tych uwag oraz przedstawionych mu akt sprawy w pkt 83 zaskarżonego wyroku Sąd orzekł, że Izba Odwoławcza słusznie stwierdziła, iż zgłoszony znak towarowy powodowałby czerpanie nienależnej korzyści z odróżniającego charakteru lub z renomy wcześniejszych znaków towarowych w odniesieniu do towarów wskazanych w spornej decyzji.

80      W tych okolicznościach, po pierwsze, nie można zarzucać Sądowi braku należytego uzasadnienia oceny, zgodnie z którą zgłoszony znak towarowy powodowałby czerpanie nienależnej korzyści z takiego odróżniającego charakteru lub z takiej renomy.

81      Po drugie, należy stwierdzić, że w ramach zarzutu drugiego Harper Hygienics nie podniosła żadnego argumentu mogącego wykazać ewentualne naruszenie prawa przez Sąd w ramach stosowania kryterium czerpania nienależnej korzyści z charakteru odróżniającego lub z renomy wcześniejszych znaków towarowych.

82      Z powyższego wynika, że zarzut drugi należy oddalić jako oczywiście bezzasadny.

83      Ponieważ żaden z podniesionych przez Harper Hygienics na poparcie odwołania zarzutów nie został uwzględniony, należy odwołanie w części odrzucić, a w pozostałym zakresie oddalić.

 W przedmiocie kosztów

84      Zgodnie z art. 137 regulaminu postępowania przed Trybunałem, który znajduje zastosowanie do postępowania odwoławczego na mocy art. 184 § 1 tego regulaminu, Trybunał orzeka o kosztach w postanowieniu kończącym postępowanie. Ponieważ w tym wypadku niniejsze postanowienie zostało przyjęte bez doręczenia odwołania stronie pozwanej, należy orzec, że Harper Hygienics pokrywa własne koszty.

Z powyższych względów Trybunał (dziesiąta izba) postanawia, co następuje:

1)      Odwołanie zostaje w części odrzucone, a w pozostałym zakresie oddalone.

2)      Harper Hygienics SA pokrywa własne koszty.

Podpisy

---

* Język postępowania: polski.