1

Alcogroup SA (zwana dalej „Alcogroup”) i Alcodis SA (zwana dalej „Alcodis”) wnoszą w odwołaniu o uchylenie postanowienia prezesa Sądu Unii Europejskiej z dnia 16 czerwca 2015 r., Alcogroup i Alcodis/Komisja (T‑274/15 R, EU:T:2015:389, zwanego dalej „zaskarżonym postanowieniem”), w którym Sąd oddalił ich wniosek o zastosowanie środków tymczasowych, dotyczący, po pierwsze, wstrzymania wykonania decyzji Komisji C(2015) 1769 final z dnia 12 marca 2015 r. (zwanej dalej „pierwszą sporną decyzją”), skierowanej do Alcogroup, jak również do wszystkich przedsiębiorstw bezpośrednio lub pośrednio przez nią kontrolowanych, w tym Alcodis, dotyczącej postępowania na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie reguł konkurencji ustanowionych w art. [101 TFUE] i [102 TFUE] (Dz.U. L 1, s. 1), jak również decyzji Komisji z dnia 8 maja 2015 r. (zwanej dalej „drugą sporną decyzją”), skierowanej do Alcogroup w ramach dochodzeń AT.40244 – Bioetanol (poprzednio „AQUA VIT”) – i AT.40054 – Oil and Biofuel Markets, oraz po drugie, nakazania Komisji Europejskiej wstrzymania wszystkich czynności dochodzeniowych lub innych prowadzonych w stosunku do nich w ramach postępowań AT.40054 i AT.40244.

2

Na wstępie należy wyjaśnić, że prezes Sądu wydał zaskarżone postanowienie, zanim Komisja przedłożyła uwagi w przedmiocie wniosku o zastosowanie środków tymczasowych, w dacie, w której nie upłynął jeszcze termin na złożenie takich uwag. Dlatego, jak słusznie zauważyła przed Trybunałem Komisja, zaskarżone postanowienie wydane jest wyłącznie w oparciu o okoliczności przedstawione we wniosku o zastosowanie środków tymczasowych. Komisja, kwestionując niektóre z tych okoliczności, czyni to jedynie posiłkowo i na wypadek gdyby zaskarżone postanowienie miało zostać uchylone. Tym samym na potrzeby rozpoznania odwołania niniejsze postanowienie opiera się na założeniu, że okoliczności, o których mowa w zaskarżonym postanowieniu, zostały ustalone, nie potwierdzając ani nie zaprzeczając ich prawdziwości.

3

Alcogroup i Alcodis prowadzą działalność w zakresie produkcji, przetwarzania i sprzedaży etanolu. W wyniku skargi złożonej w marcu 2013 r. Komisja w maju 2013 r. przeprowadziła kontrole w pomieszczeniach przedsiębiorstwa, które opracowało i rozpowszechniało metodę wyceny etanolu, jak również w pomieszczeniach kilku innych przedsiębiorstw działających w sektorach naftowym, produktów rafinacji ropy naftowej i biopaliw. Dochodzenie to, zarejestrowane pod sygnaturą AT.40054 (Oil and Biofuel Markets), dotyczyło zarówno tej metody, jak też ewentualnej zmowy pomiędzy przedsiębiorstwami w celu manipulowania tą metodą.

4

W ramach wspomnianego dochodzenia Komisja w dniu 23 maja 2014 r. skierowała do Alcodis żądanie udzielenia informacji na podstawie art. 18 ust. 1 i 2 rozporządzenia nr 1/2003. Alcodis odpowiedziała na to żądanie w dniu 14 czerwca 2014 r.

5

W dniu 29 września 2014 r. Komisja, na podstawie art. 20 ust. 4 rozporządzenia 1/2003, nakazała Alcogroup i Alcodis poddanie się kontroli. Kontrola została przeprowadzona w ich pomieszczeniach w dniach 7–10 października 2014 r. W trakcie tej kontroli i po jej przeprowadzeniu Alcogroup i Alcodis zażądały obecności swoich adwokatów dla zapewnienia obrony. W związku z tym doszło do sporządzenia licznych dokumentów przesyłanych pomiędzy nimi a ich adwokatami. Zostało zaznaczone, że owa korespondencja i załączone dokumenty były objęte tajemnicą adwokacką, a każda przesyłka była opatrzona wzmianką w języku angielskim „legally privileged” lub była wpięta do segregatora zatytułowanego w tym samym języku „legally privileged”.

6

Równolegle z dochodzeniem AT.40054 Komisja wszczęła dochodzenie AT.40244 dotyczące ewentualnych porozumień i uzgodnionych praktyk mających na celu koordynowanie zachowania przedsiębiorstw działających w sektorze handlu bioetanolem, podział rynków i klienteli oraz wymianę informacji. W ramach tego dochodzenia Komisja na mocy pierwszej spornej decyzji nakazała Alcogroup i Alcodis poddanie się kontroli, która została przeprowadzona w dniach 24–27 marca 2015 r. W chwili rozpoczęcia kontroli adwokaci obydwu spółek zażądali, aby kontrolerzy Komisji wyłączyli z badania dokumenty sporządzone na potrzeby obrony w następstwie kontroli, która odbyła się w dniach 7–10 października 2014 r. Uzgodniono, że każdy dokument opatrzony wzmianką w języku angielskim „legally privileged” będzie niezwłocznie wyłączony, bez możliwości wglądu przez kontrolerów, oraz będzie przedmiotem wspólnego badania przez adwokatów Alcogroup i Alcodis.

7

Następnie okazało się jednak, jak twierdzą Alcogroup i Alcodis, że kontrolerzy Komisji analizowali omawiane dokumenty, aby określić, czy miały one znaczenie dla dochodzenia, oraz że wyselekcjonowali oni różne dokumenty sporządzone na potrzeby obrony i oznaczone wzmianką w języku angielskim „legally privileged” z zamiarem ich zajęcia. W wyniku sprzeciwu adwokatów Alcogroup i Alcodis dokumenty te zostały usunięte z wykazu dokumentów przeznaczonych do zajęcia, a kontrolerzy zgodzili się umieścić dokumenty opatrzone powyższą wzmianką „legally privileged” w odrębnym segregatorze i analizować je wyłącznie w obecności adwokata Alcogroup i Alcodis. Jednakże według adwokatów kontrolerzy zapoznali się już z dokumentami sporządzonymi na potrzeby obrony obydwu spółek w związku z pierwszą kontrolą przeprowadzoną w ramach dochodzenia AT.40054.

8

W dniu 21 kwietnia 2015 r. Alcogroup i Alcodis skierowały do Komisji pismo, w którym zażądały natychmiastowego wstrzymania wszelkich czynności dochodzeniowych prowadzonych względem nich w ramach postępowań AT.40054 i AT.40244, w tym jakiegokolwiek wglądu do zajętych dokumentów lub ich badania. Wniosek ten został oddalony w dniu 8 maja 2015 r. na mocy drugiej spornej decyzji.

9

Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 29 maja 2015 r. Alcogroup i Alcodis wniosły skargę o stwierdzenie nieważności obydwu spornych decyzji.

10

Odrębnym pismem, złożonym w sekretariacie Sądu w tym samym dniu, Alcogroup i Alcodis przedłożyły wniosek o zastosowanie środka tymczasowego, w którym zasadniczo wniosły do prezesa Sądu o:

11

Zaskarżonym postanowieniem prezes Sądu odrzucił ten wniosek jako niedopuszczalny jeszcze przed upływem terminu wyznaczonego na złożenie uwag przez Komisję.

12

Jeżeli chodzi o żądanie pierwsze Alcogroup i Alcodis, prezes Sądu orzekł w istocie, że wniosek o zawieszenie wykonania pierwszej spornej decyzji był niedopuszczalny, ponieważ decyzja ta została już w całości wykonana, a zatem zawieszenie jej wykonania byłoby pozbawione sensu. Jeżeli chodzi o wniosek o zawieszenie wykonania drugiej spornej decyzji, prezes Sądu zwrócił uwagę, że zasadniczo wykonanie tego rodzaju decyzji odmownej, oddalającej wniosek złożony w postępowaniu administracyjnym, nie może podlegać zawieszeniu. Jeżeli chodzi o żądanie drugie Alcogroup i Alcodis, prezes Sądu wskazał w istocie, że żądanie to, dotyczące nakazania Komisji wstrzymania wszystkich prowadzonych w stosunku do nich czynności dochodzeniowych lub innych, wykracza poza przedmiot skargi wniesionej w ramach postępowania głównego, ponieważ gdyby żądany nakaz został wydany, poprzedziłby środki, które mogłaby podjąć Komisja w następstwie ewentualnego wyroku stwierdzającego nieważność pierwszej i drugiej spornej decyzji. Poza tym nie zostało wykazane, aby w niniejszej sprawie takie działanie z wyprzedzeniem było konieczne dla zapewnienia pełnej skuteczności wyroku stwierdzającego nieważność, bowiem w przypadku stwierdzenia nieważności wspomnianych spornych decyzji wystarczające w tym celu byłby wyłączenie z akt sprawy wszelkich materiałów wykorzystanych niezgodnie z prawem.

13

Alcogroup i Alcodis wnoszą do Trybunału o:

14

Komisja wnosi do Trybunału o:

15

Na poparcie odwołania Alcogroup i Alcodis podnoszą trzy zarzuty. Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia prawa przy ocenie dopuszczalności wniosków sformułowanych w ramach żądania drugiego podniesionego przez nie w pierwszej instancji, dzieli się na trzy części, w których podnoszą one kolejno:

16

W ramach zarzutów drugiego i trzeciego Alcogroup i Alcodis zarzucają prezesowi Sądu naruszenie prawa w zakresie oceny dopuszczalności wniosku o zawieszenie wykonania, odpowiednio, pierwszej spornej decyzji i drugiej spornej decyzji.

17

Ponadto Alcogroup i Alcodis przedstawiają powody, dla których należy ich zdaniem zastosować środki tymczasowe, których domagają się od Sądu.

18

Komisja wnosi do Trybunału o odrzucenie odwołania w całości. Dodaje ona, że wniosek o zastosowanie środków tymczasowych w każdym wypadku zasługuje na odrzucenie oraz że prezes Sądu orzekł prawidłowo.

19

W ramach części pierwszej zarzutu pierwszego Alcogroup i Alcodis zarzucają prezesowi Sądu, że stwierdził w pkt 21 zdanie pierwsze zaskarżonego postanowienia, iż ich żądanie drugie zgłoszone w pierwszej instancji prowadzi „w istocie do zakazania Komisji prowadzenia dochodzeń AT.40054 i AT.40244 oraz wykorzystywania w tym kontekście poufnych informacji uzyskanych przez nią w sposób niezgodny z prawem […]”, podczas gdy, zdaniem tych spółek, ich wniosek był bardziej ograniczony. W rzeczywistości żądały one jedynie wstrzymania wykonania wszelkich czynności dochodzeniowych w ramach omawianego postępowania w oczekiwaniu na wyrok rozstrzygający sprawę co do istoty i wyłącznie w dotyczącym ich zakresie.

20

W tym względzie, jak wynika z lektury całości zaskarżonego postanowienia, prezes Sądu należycie uwzględnił ograniczony charakter żądania drugiego zgłoszonego w pierwszej instancji. Taki wniosek wynika w szczególności z lektury pkt 21 zdanie pierwsze tego postanowienia, po pierwsze, w związku z jego pkt 12, w którym to żądanie zostało wiernie streszczone, a po drugie, w związku z jego pkt 20, w którym zwrócono uwagę na czasowy charakter żądanego zawieszenia oraz na pomocniczy charakter środków tymczasowych wobec postępowania głównego, którego one dotyczą.

21

Należy dodać, że Alcogroup i Alcodis, zarówno w ich pismach przed Sądem, jak i w części odwołania odnoszącej się do zastosowania żądanych środków tymczasowych podniosły, iż jakakolwiek czynność dochodzeniowa podjęta względem nich na podstawie informacji uzyskanych niezgodnie z prawem powiększałaby ich szkodę. Wynika z tego, jak słusznie zauważył prezes Sądu w pkt 21 zdanie pierwsze zaskarżonego postanowienia, że celem ich wniosku o zastosowanie środka tymczasowego, a w szczególności żądania drugiego zgłoszonego w pierwszej instancji, było w rzeczywistości zapobieżenie powstaniu takiej szkody poprzez czasowe uniemożliwienie Komisji prowadzenia dochodzeń AT.40054 i AT.40244 w zakresie dotyczącym ich ewentualnego udziału w naruszeniu będącym przedmiotem tych dochodzeń.

22

Z powyższego wynika, że należy odrzucić część pierwszą zarzutu pierwszego.

23

W ramach części drugiej zarzutu pierwszego Alcogroup i Alcodis podnoszą co do zasady, że prezes Sądu dopuścił się naruszenia prawa, w szczególności w pkt 23 zaskarżonego postanowienia, stosując do niniejszej sprawy w drodze analogii rozumowanie prezentowane w postanowieniu Komisja/Akzo i Akcros [C‑7/04 P(R), EU:C:2004:566], na potrzeby oceny konieczności zastosowania środków tymczasowych dla zagwarantowania pełnej skuteczności mającego zapaść wyroku. Niniejsza sprawa różni się bowiem od tej, w której wydane zostało to postanowienie. Ta ostatnia sprawa dotyczyła statusu niewielkiej liczby dokumentów, tak że uniemożliwienie Komisji wykorzystania tych dokumentów w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji nakazującej poddanie się kontroli stanowiło dostateczną gwarancję praw zainteresowanych spółek. Natomiast w niniejszej sprawie kontrolerzy Komisji z rozmysłem włączyli w zakres kontroli wszystkie dokumenty sporządzone na potrzeby obrony Alcogroup i Alcodis i zapoznali się z nimi. Nie byłoby możliwe, aby Alcogroup i Alcodis wykazały później z wystarczającą pewnością, że istnieje związek pomiędzy zapoznaniem się z informacjami zebranymi w sposób niezgodny z prawem a ewentualnymi środkami zastosowanymi przez Komisję na dalszych etapach postępowania.

24

Należy w tym względzie przypomnieć, że chociaż w sprawie, w której zostało wydane postanowienie Komisja/Akzo i Akcros [C‑7/04 P(R), EU:C:2004:566], chodziło o niewielką liczbę dokumentów, rozumowanie prezentowane w tym postanowieniu nie było oparte na tej okoliczności jako takiej. W pkt 41 i 42 wspomnianego postanowienia Trybunał orzekł bowiem w istocie, że samo zapoznanie się przez Komisję z informacjami zawartymi w dokumentach, które miały być objęte tajemnicą zawodową nie wystarczy, aby uznać, że konieczne jest zastosowanie środków tymczasowych, w sytuacji gdy informacje te nie zostały przekazane osobom trzecim i nie były wykorzystane w postępowaniu w sprawie naruszenia reguł konkurencji Unii Europejskiej. Trybunał wyjaśnił również w pkt 43 tego samego postanowienia, że możliwość dokładniejszego zapoznania się z tymi dokumentami przez Komisję nie może wystarczyć do stwierdzenia doznania przez zainteresowane spółki poważnej i nieodwracalnej szkody.

25

Z tego względu argumenty Alcogroup i Alcodis wywiedzione z tego, że urzędnicy Komisji zapoznali się w trakcie kontroli z dokumentami objętymi tajemnicą zawodową, nie zatrzymując ich jednak w wyniku tej kontroli, tym bardziej nie są same w sobie wystarczające, aby wykazać, że dla zagwarantowania pełnej skuteczności mającego zapaść wyroku konieczne jest zastosowanie środków tymczasowych. Nie ma bowiem żadnej możliwości, aby materiały, którymi Komisja już nie dysponuje, zostały przez nią przekazane osobom trzecim lub były powoływane jako takie dla udowodnienia naruszenia reguł konkurencji.

26

Ponadto należy odrzucić argumenty podnoszone przez Alcogroup i Alcodis w ramach niniejszego odwołania, zgodnie z którymi w przypadku wykorzystania przez Komisję uzyskanych niezgodnie z prawem informacji spółki te, inaczej niż w sprawie, w której wydane zostało postanowienie Komisja/Akzo i Akcros [C‑7/04 P(R), EU:C:2004:566], nie miałyby możliwości wykazania związku pomiędzy tym wykorzystaniem a ewentualnymi środkami dochodzeniowymi zastosowanymi później. Jak bowiem bez naruszenia prawa orzekł prezes Sądu w pkt 24 zaskarżonego postanowienia, Alcogroup i Alcodis nie udowodniły przed Sądem, że nie miałyby takiej możliwości. Stwierdził on zatem słusznie na tej podstawie, że ryzyko tego rodzaju należy uznać za czysto hipotetyczne.

27

Należy w tym względzie dodać, że prezes Sądu w ogólności słusznie zwrócił uwagę w pkt 21 zaskarżonego postanowienia, że Alcogroup i Alcodis domagały się w istocie od niego, aby wykroczył poza swoje kompetencje, uprzedzając wnioski, które wyciągnęłaby Komisja, w przypadku gdyby Sąd stwierdził nieważność obydwu spornych decyzji. Bez uszczerbku dla późniejszych rozstrzygnięć co do istoty, które zostaną wydane przez sąd Unii w postępowaniu głównym, jak również przez Komisję w sferze administracyjnej, nie można wykluczyć, że odpowiednie środki, polegające między innymi na wyłączeniu niektórych dokumentów z akt Komisji, zostaną w razie potrzeby podjęte w przyszłości w celu usunięcia ewentualnego naruszenia prawa do obrony Alcogroup i Alcodis. Na obecnym etapie postępowania nie można także wykluczyć, że Komisja postanowi umorzyć postępowania AT.40054 i AT.40244 w zakresie dotyczącym Alcogroup i Alcodis.

28

W tych okolicznościach nie zasługują na uwzględnienie argumenty podniesione przez Alcogroup i Alcodis, według których oceniając konieczność zastosowania żądanych środków tymczasowych dla zagwarantowania pełnej skuteczności mającego zapaść wyroku prezes Sądu miał naruszyć prawo. Wynika z tego, że część drugą zarzutu pierwszego należy oddalić.

29

W ramach części trzeciej zarzutu pierwszego Alcogroup i Alcodis podnoszą, że zastosowana przez prezesa Sądu zbyt zawężająca wykładnia przesłanek dopuszczalności żądań dotyczących zastosowania środków tymczasowych narusza zasadę skutecznej ochrony sądowej. Ich zdaniem jedynym sposobem zapewnienia takiej ochrony w okolicznościach niniejszej sprawy byłoby nakazanie wstrzymania czynności dochodzeniowych, które Komisja mogła i nadal może podejmować w wyniku naruszającej prawo kontroli, ponieważ mający ewentualnie zapaść wyrok uwzględniający ich odwołania w zasadniczym postępowaniu nie mógłby z mocą wsteczną naprawić szkody wynikającej z takich czynności dochodzeniowych. Zatem według nich, odrzucając żądanie drugie jako niedopuszczalne, prezes Sądu dopuścił się naruszenia prawa.

30

Jednakże zgodnie z ustaleniami zawartymi w pkt 24–28 niniejszego postanowienia Alcogroup i Alcodis nie wykazały, że w wyniku niezastosowania środków tymczasowych, o których mowa w żądaniu drugim zgłoszonym w pierwszej instancji, poniosłyby nieodwracalną szkodę ani że zastosowanie tych środków jest konieczne dla zapewnienia pełnej skuteczności mającego zapaść wyroku. Z tego względu ich argumenty nie są wystarczające, aby wykazać, że prezes Sądu, uznając, że zastosowanie takich środków nie było konieczne, naruszył zasadę skutecznej ochrony sądowej.

31

Z powyższego wynika, że część trzecia zarzutu pierwszego nie zasługuje na uwzględnienie.

32

W konsekwencji należy oddalić zarzut pierwszy w całości.

33

W ramach zarzutu drugiego Alcogroup i Alcodis zarzucają prezesowi Sądu, że uznał, iż pierwsza sporna decyzja została już w całości wykonana poprzez przeprowadzenie kontroli w dniach 24–27 marca 2015 r. oraz że z tego względu w dacie wystąpienia z żądaniem zastosowania środków tymczasowych szkoda, na którą się powoływały, już powstała. Ich zdaniem szkodliwe skutki tej decyzji nie ustały z chwilą, gdy kontrolerzy Komisji opuścili pomieszczenia tych spółek, ponieważ wspomniana decyzja przyznawała tej instytucji prawo do zatrzymania i analizowania dokumentów zajętych w trakcie kontroli, dzięki czemu miała ona możliwość wykorzystania na potrzeby swojej analizy informacji zebranych w wyniku uzyskania w sposób niezgodny z prawem wglądu do dokumentów sporządzonych na potrzeby obrony Alcogroup i Alcodis.

34

Wystarczy w tym względzie zauważyć, że szkoda, na którą powoływały się Alcogroup i Alcodis domagając się od prezesa Sądu wstrzymania wykonania pierwszej spornej decyzji, wynikała z uzyskania przez Komisję w trakcie kontroli przeprowadzonej w dniach 24–27 marca 2015 r. wglądu do ich dokumentów sporządzonych na potrzeby obrony. Otóż jak słusznie zauważył prezes Sądu w pkt 16 i 17 zaskarżonego postanowienia, szkoda ta powstała w chwili wykonania tej decyzji, to znaczy w czasie prowadzenia kontroli.

35

Prawdą jest, że ewentualne późniejsze wykorzystanie na potrzeby stwierdzenia naruszenia reguł konkurencji dokumentów zajętych podczas kontroli prowadzonej w dniach 24–27 marca 2015 r., łącznie z informacjami uzyskanymi w sposób niezgodny z prawem, mogłoby wyrządzić Alcogroup i Alcodis dodatkową szkodę, jednakże nawet gdyby prezes Sądu postanowił wstrzymać wykonanie pierwszej spornej decyzji, która po przeprowadzeniu kontroli była już wykonana, wstrzymanie to nie zapobiegłoby powstaniu tej nowej szkody, ponieważ ani jego przedmiotem, ani nawet jego skutkiem nie byłoby zakazanie Komisji dalszego analizowania już zajętych dokumentów.

36

Wobec tego zarzut drugi należy oddalić.

37

W ramach zarzutu trzeciego Alcogroup i Alcodis podnoszą, że zaskarżone postanowienie narusza prawo, ponieważ prezes Sądu uznał, iż nie można zawiesić wykonania drugiej spornej decyzji, skoro jest ona decyzją odmowną. Ich zdaniem zawieszenie wykonania było konieczne, aby umożliwić zastosowanie innych żądanych środków tymczasowych, o których mowa w żądaniu drugim zgłoszonym przez nie w pierwszej instancji, w szczególności wstrzymanie wszelkich czynności dochodzeniowych w ramach postępowań AT.40054 i AT.40244.

38

Należy zauważyć, że co do zasady zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału wniosek o zawieszenie wykonania nie może być skierowany przeciwko decyzji odmownej, takiej jak druga sporna decyzja, ponieważ zawieszenie nie może skutkować zmianą sytuacji prawnej strony skarżącej [postanowienie prezesa drugiej izby Trybunału S./Komisja, 206/89 R, EU:C:1989:333, pkt 14; postanowienie Prezesa Trybunału Moccia Irme/Komisja, C‑89/97 P(R), EU:C:1997:226, pkt 45]. Jak słusznie orzekł prezes Sądu w pkt 18 i 19 zaskarżonego postanowienia, wniosek o zawieszenie wykonania tej decyzji podlegał zatem odrzuceniu jako niedopuszczalny. Inaczej mogłoby być tylko w sytuacji, gdyby zawieszenie wykonania było konieczne dla zastosowania jednego lub kilku pozostałych żądanych środków tymczasowych, na wypadek gdyby sąd orzekający w przedmiocie środków tymczasowych uznał je za dopuszczalne i zasadne.

39

Jeśli chodzi o tę ostatnią kwestię, to skoro Komisja na podstawie drugiej spornej decyzji odrzuciła złożony w postępowaniu administracyjnym przez Alcogroup i Alcodis wniosek zmierzający zasadniczo do zastosowania takich samych środków tymczasowych jak te, których spółki te zażądały następnie w ramach żądania drugiego zgłoszonego w pierwszej instancji, konieczność taka mogłaby istnieć w odniesieniu do tego żądania, gdyby zostałoby ono uznane za dopuszczalne i zasadne. Otóż wystarczy stwierdzić, że wszystkie argumenty podniesione przez Alcogroup i Alcodis przeciwko odrzuceniu na mocy zaskarżonego postanowienia żądania drugiego jako niedopuszczalnego zostały również odrzucone w pkt 19–32 niniejszego postanowienia.

40

Zatem prezes Sądu słusznie orzekł zaskarżonym postanowieniem o odrzuceniu wniosku o zawieszenie wykonania drugiej spornej decyzji jako niedopuszczalnego. Wynika stąd, że zarzut trzeci odwołania nie może zostać uwzględniony.

41

Z tego względu odwołanie podlega odrzuceniu w całości, bez potrzeby badania przedstawionych przez Alcogroup i Alcodis argumentów dotyczących powodów, dla których ich zdaniem należy zastosować środki tymczasowe, których dotyczyło ich żądanie przed Sądem.

42

Zgodnie z art. 184 § 2 regulaminu postępowania przed Trybunałem jeżeli odwołanie jest bezzasadne, Trybunał rozstrzyga o kosztach. Zgodnie z art. 138 § 1 tego regulaminu, mającym zastosowanie do postępowania odwoławczego na podstawie art. 184 § 1 regulaminu, kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ Komisja zażądała obciążenia Alcogroup i Alcodis kosztami, a argumenty i zarzuty podniesione przez te spółki nie zostały uwzględnione, należy obciążyć je kosztami poniesionymi w niniejszym postępowaniu odwoławczym.

Z powyższych względów wiceprezes Trybunału postanawia, co następuje: