—

Strona skarżąca podnosi w tym miejscu, że strona pozwana ustaliła dla niej zbyt niską wartość referencyjną i przyznała jej zbyt niską kwotę za rok 2015. Twierdzi ona, że przy dokonywaniu obliczeń Komisja uwzględniła zmiany stanu zapasów w latach referencyjnych.

—

Strona skarżąca utrzymuje, że brzmienie, geneza, systematyka oraz sens i cel rozporządzenia nr 517/2014 nie uzasadniają uwzględniania zmiany stanu zapasów.

—

W ramach tego zarzutu strona skarżąca podnosi, że roczna zmiana stanu zapasów nie jest miarodajna dla ustalenia rzeczywiście wprowadzonych do obrotu ilości, w odniesieniu do importerów i eksporterów niebędących producentami, ale przeinacza wynik tego ustalenia na niekorzyść strony skarżącej.

—

Strona skarżąca podnosi w tym miejscu, że ze została ona bezprawnie pokrzywdzona w efekcie uwzględnienia rocznej zmiany stanu zapasów w latach referencyjnych w odniesieniu do importerów, którzy pozbyli się swych zapasów w trakcie roku referencyjnego i nie przechowywali ich po zakończeniu danego roku referencyjnego.

—

Ponadto strona skarżąca, jako importer, została też bezprawnie pokrzywdzona względem producentów, gdyż uwzględnienie zmiany rocznych zapasów pozwala producentom na prawidłowe określenie rzeczywistych ilości wprowadzonych do obrotu, podczas gdy w wypadku skarżącej ilości te są zniekształcone na jej niekorzyść.

—

Strona skarżąca podnosi w tym miejscu między innymi, że zaskarżona decyzja nie spełnia wymogów w zakresie obowiązku uzasadnienia, w szczególności dlatego, że nie wynika z niej, w jaki sposób uzyskano podane w odniesieniu do strony skarżącej wartości ton ekwiwalentu CO2.