8.9.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 303/41

—

obniżenie grzywny nałożonej na nią w art. 2 lit. o) decyzji z tytułu jej bezpośredniego uczestnictwa w kartelu od dnia 18 lutego 1999 r. do dnia 30 września 2001 r.;

—

stwierdzenie nieważności art. 2 lit. p) decyzji w zakresie, w jakim Komisja stwierdza tam, że Fujikura jest solidarnie zobowiązana do zapłaty grzywny nałożonej na Viscas za okres od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 28 stycznia 2009 r.;

—

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że Komisja popełniła błąd, wliczając wartość niezależnej sprzedaży spółek dominujących Viscas w 2004 r. do wartości sprzedaży wykorzystanej do obliczenia podstawowej kwoty grzywny. Skarżąca podnosi, że uczestniczyła ona jedynie w domniemywanym kartelu do dnia 30 września 2001 r. i że jej niezależna sprzedaż w 2004 r. nie była związana z kartelem.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności, gdyż nie uwzględniła dostatecznie ograniczonego znaczenia japońskich przedsiębiorstw w ramach kartelu, gdy obliczała podstawową kwotę grzywny. Skarżąca podnosi, że skoro stała w obliczu poważnych przeszkód technicznych i handlowych w wejściu na rynek europejski, jej zobowiązanie do niekonkurowania w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG) nie miało wpływu na skuteczność porozumień w sprawie podziału klientów w EOG między producentów europejskich. Dlatego też Komisja winna była bardziej zróżnicować współczynnik wagi naruszenia wykorzystany do obliczenia grzywien nałożonych na skarżącą (lub innych producentów azjatyckich) oraz na producentów europejskich.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że Komisja popełniła błąd, przyjmując odpowiedzialność skarżącej jako spółki dominującej za grzywnę nałożoną na Viscas również począwszy od dnia 1 stycznia 2005 r. Skarżąca twierdzi, że gdy w styczniu 2005 r. Viscas stała się w pełni funkcjonującym wspólnym przedsiębiorstwem, więzi prawne (na przykład sprawozdawczość), więzi organizacyjne (na przykład oddelegowanie stałych członków zarządu) oraz więzi ekonomiczne (na przykład poręczanie pożyczek) między Viscas a skarżącą stały się zbyt luźne, by Komisja mogła uznać, że skarżąca w dalszym ciągu wywierała decydujący wpływ na Viscas w okresie trwania naruszenia miedzy styczniem 2005 r. a styczniem 2009 r.