Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014TN0418

    Sprawa T-418/14: Skarga wniesiona w dniu 25 maja 2014 r. – Sina Bank przeciwko Radzie

    Dz.U. C 282 z 25.8.2014, p. 40–41 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    25.8.2014   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 282/40


    Skarga wniesiona w dniu 25 maja 2014 r. – Sina Bank przeciwko Radzie

    (Sprawa T-418/14)

    2014/C 282/53

    Język postępowania: angielski

    Strony

    Strona skarżąca: Sina Bank (Teheran, Iran) (przedstawiciele: adwokaci B. Mettetal i C. Wucher-North)

    Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieważności decyzji Rady podjętej po dokonaniu przeglądu, o którym mowa w ogłoszeniu skierowanym do osób i podmiotów objętych środkami ograniczającymi przewidzianymi w decyzji Rady 2010/413/WPZiB (1) oraz w rozporządzeniu Rady (UE) nr 267/2012 (2) w sprawie środków ograniczających wobec Iranu (Dz.U. C 77, s.1), zgodnie z którą decyzja Rady 2010/413/WPZiB oraz rozporządzenie Rady (EU) nr 267/2012 nadal bezpośrednio stosują się do skarżącego;

    stwierdzenie nieważności załącznika IX pkt I.B.8 do rozporządzenia Rady (UE) nr 267/2012, jako że zgodnie z ogłoszeniem z dnia 15 marca 2014 r. załącznik ten nadal bezpośrednio stosuje się do skarżącego;

    obciążenie Rady wszystkimi kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

    1.

    Zarzut pierwszy dotyczący okoliczności, że Rada po dokonaniu przeglądu, o którym mowa w ogłoszeniu z dnia 15 marca 2014 r., naruszyła proceduralne wymogi odnoszące się do obowiązku uzasadnienia, poszanowania prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej.

    2.

    Zarzut drugi dotyczący okoliczności, że skarżący nie jest powiązany z interesami „Daftaru” i nie pomaga finansować tzw. strategicznych interesów reżimu ani jego programu jądrowego. Wobec tego przedmiotowe kryteria umieszczenia go w wykazach ujętych w zaskarżonych aktach nie zostały spełnione lub przy ustalaniu czy kryteria te zostały spełnione Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie. Ponadto zastosowana przez Radę metodologia badania sytuacji skarżącego była nieprawidłowa.


    (1)  Decyzja Rady z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylająca wspólne stanowisko 2007/140/WPZiB (Dz.U. L 195, s.39).

    (2)  Rozporządzenie Rady (UE) nr 267/2012 z dnia 23 marca 2012 r. w sprawie środków ograniczających wobec Iranu i uchylające rozporządzenie (UE) nr 961/2010 (Dz.U. L 88, s. 1).


    Top