6.4.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 101/31

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 14 listopada 2012 r. wydanej na podstawie klauzuli 1.4.9 zobowiązań przyjętych zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 139/2004 (1) wobec Komisji przez International Consolidated Airlines Group (IAG) jako warunku zatwierdzenia przez tą instytucję nabycia przez IAG przedsiębiorstwa British Midlands Limited (bmi) i dotyczącej przeprowadzonej oceny ofert przydziałów czasu na start lub lądowanie na lotnisku Heathrow, które IAG powinna udostępnić zgodnie z ww. zobowiązaniami oraz klasyfikacji przedstawionej przez spółkę Virgin Atlantic Airways (Virgin) oferty przydziałów czasowych dla trasy Londyn Heathrow–Edynburg wyżej od oferty przedstawionej w tym zakresie przez spółkę Aer Lingus Limited (Aer Lingus);

—

obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez skarżącą.

1)

Zarzut pierwszy dotyczący błędu w interpretacji ww. zobowiązań. Zdaniem skarżącej Komisja błędnie zinterpretowała służące ocenie ofert określone w klauzuli 1.4.10.c) tych zobowiązań kryterium dotyczące zaplanowanej przez uczestniczącą w przetargu linię lotniczą oferty połączeń z innymi przewoźnikami powietrznymi. Komisja zinterpretowała to kryterium w taki sposób, że obejmuje ono zamierzone przez Virgin plany w zakresie przewozu pasażerów na trasie Londyn Heathrow–Edynburg swymi własnymi połączeniami z lotami długodystansowymi, choć w rzeczywistości kryterium to ogranicza się do tranzytu pasażerów dla innych przewoźników lotniczych.

2)

Zarzut drugi oparty na tym, że nie uwzględniono odpowiednio opinii pełnomocnika ds. nadzoru (Monitoring Trustee) (2). Skarżąca twierdzi, że Komisja uchybiła spoczywającemu na niej obowiązkowi odpowiedniego uwzględnienia opinii tego pełnomocnika lub też odpowiedniego uzasadnienia, dlaczego tego nie uczyniła, w czworaki sposób:

3)

Zarzut trzeci oparty na oczywistym błędzie w ocenie. Skarżąca twierdzi, że Komisja dopuściła się oczywistego błędu w ocenie wyciągając wniosek, iż ze złożonej Aer Lingus oferty nie wynikała presja konkurencyjna, która była co najmniej „zasadniczo podobna” do presji wynikającej z oferty złożonej przez Virgin. Zdaniem skarżącej Komisja popełniła błąd zarówno w ocenie presji konkurencyjnej wynikającej z ofert przedstawionych w odniesieniu do trasy Londyn Heathrow–Edynburg, jak i w ocenie zysków, jakie mogą zostać osiągnięte dzięki przyznaniu wszystkich tras jednemu przewoźnikowi powietrznemu zamiast przyznania trasy Londyn Heathrow–Edynburg spółce Aer Lingus, a pozostałych tras — spółce Virgen.