Skarga wniesiona w dniu 6 lutego 2013 r. — Melt Water przeciwko OHIM (NUEVA)

(Sprawa T-61/13)

2013/C 108/74

Język postępowania: litewski

Strony

Strona skarżąca: Research and Production Company „Melt Water” UAB (Kłajpeda, Litwa) (przedstawiciel: adwokat V. Viešiūnaitė)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

Zarzuty i główne argumenty

Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Strona skarżąca

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Graficzny znak towarowy NUEVA dla towarów z klasy 32 — zgłoszenie nr 010573541

Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia

Decyzja Izby Odwoławczej: Uznanie odwołania za niewniesione

Podniesione zarzuty: W zaskarżonej decyzji z dnia 3 grudnia 2012 r. strona pozwana błędnie przyjęła, że złożone przez stronę skarżąca odwołanie należało uznać na podstawie art. 60 rozporządzenia nr 207/2009 (1) i zasady 49 ust. 3 rozporządzenia nr 2868/95 (2) za niewniesione z powodu nieuiszczenia w terminie opłaty za wniesienie odwołania. Strona skarżąca nie zgadza się ze stanowiskiem strony pozwanej, zgodnie z którym wspomniana opłata powinna była zostać uiszczona w terminie dwóch miesięcy od złożenia odwołania. Twierdzi ona, że zarówno z decyzji eksperta odrzucającej zgłoszenie do rejestracji, jak i z oficjalnego tłumaczenia art. 60 rozporządzenia nr 207/2009 na język litewski wynika, iż opłata za wniesienie odwołania jest powiązana ze złożeniem pisma przedstawiającego podstawy odwołania, a nie ze złożeniem samego odwołania. W konsekwencji strona skarżąca słusznie powiązała uiszczenie opłaty za wniesienie odwołania z terminem do złożenia pisma przedstawiającego podstawy odwołania i dokonała jej zapłaty w tym właśnie terminie.

Zdaniem strony skarżącej tłumaczenie rozporządzenia nr 207/2009 na język litewski powinno być uważane za autentyczne i to właśnie na litewskiej wersji tego rozporządzenia należy się opierać przy dokonywaniu oceny, czy opłata za wniesienie odwołania przekazana przez stronę skarżącą na rzecz strony pozwanej została uiszczona w terminie. Strona skarżąca podnosi także, że w przypadku gdy autentyczny tekst w języku jednego z państw członkowskich, tutaj w języku litewskim, jest dwuznaczny, gdy jego tłumaczenie nie odpowiada treści w innych językach, dany akt, aby zapewnić pewność prawa, powinien podlegać wykładni pozostającej w jak największej zgodzie z interesami osoby, do której został skierowany, w szczególności, jeżeli wykładnia przeciwna może prowadzić do negatywnych dla tej osoby następstw.

(1)  Rozporządzenie Rady (WE) z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz,U. L 78, s. 1)

(2)  Rozporządzenie Komisji (WE) z dnia 13 grudnia 1995 r. wykonujące rozporządzenie Rady (WE) nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 303, s. 1).