7.9.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 260/39

—

uchylenie zaskarżonego wyroku;

—

wydanie nowego wyroku co do istoty sprawy oddalającego skargę wniesioną na zaskarżoną decyzję lub ponowne przekazanie sprawy do Sądu;

—

obciążenie strony skarżącej w postępowaniu przed Sądem kosztami postępowania.

1)

Sąd naruszył art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 (1) opierając się na błędnej wykładni zakresu usług objętych zgłoszonym znakiem towarowym w klasach 35 i 39 klasyfikacji nicejskiej. Analiza podobieństwa towarów i usług jest błędna, ponieważ Sąd nie wziął pod uwagę faktu, że działania, jakie oferuje operator na swój własny rachunek w odniesieniu do swych własnych towarów nie wchodzą w zakres usług objętych zgłoszonym znakiem towarowym. Kwestia czy tego typu usługi powinny w rozumieniu klasyfikacji nicejskiej być świadczone na rachunek osoby trzeciej jest kwestią prawną, która powinna być wyjaśniona przez Trybunał Sprawiedliwości.

2)

Sąd naruszył art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 badając komplementarność towarów i usług w odniesieniu do znaczenia danego towaru lub usługi „dla zakupu” innych towarów lub usług z punktu widzenia właściwego kręgu odbiorców. Sąd nie wziął pod uwagę tego czy komplementarność towarów i usług opiera się na interakcji polegającej na tym, że ich łączne używanie jest z czysto obiektywnego punktu widzenia konieczne i pożądane.

3)

Sąd naruszył art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 dochodząc do wniosku, że pewne komplementarne towary i usługi są automatycznie podobne mimo niskiego poziomu przedmiotowego podobieństwa, nie weryfikując przy tym tego czy wynikające z innych czynników różnice były w stanie zneutralizować tą komplementarność.