Postanowienie Trybunału (piąta izba) z dnia 28 lutego 2013 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Augstākās tiesas Senāts — Łotwa) — SIA Forvards V przeciwko Valsts ieņēmumu dienests

(Sprawa C-563/11) (1)

(Artykuł 99 regulaminu postępowania - Podatki - Podatek VAT - Szósta dyrektywa - Prawo do odliczenia - Odmowa - Faktura wystawiona przez przedsiębiorstwo uznane za fikcyjne)

2013/C 129/03

Język postępowania: łotewski

Sąd odsyłający

Augstākās tiesas Senāts.

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: SIA Forvards V

Strona pozwana: Valsts ieņēmumu dienests

Przedmiot

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym — Augstākās tiesas Senāts — Wykładnia art. 17 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.U. L 145, s. 1) — Odliczenie podatku VAT naliczonego — Podatnik spełniający warunki wymagane przez prawo krajowe dla odliczenia podatku zapłaconego przy zakupie produktów i wobec którego nie została stwierdzona żadna nieuczciwa praktyka — Odmowa prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku, w którym wykazano, że druga strona transakcji nie jest w stanie dostarczyć towarów znajdujących się na fakturze formalnie zgodnej z prawem.

Sentencja

Artykuł 17 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r., należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie odmowie przyznania odbiorcy faktury prawa do odliczenia naliczonego podatku od wartości dodanej z tego powodu, że biorąc pod uwagę oszustwa czy nieprawidłowości popełnione przez wystawcę danej faktury, transakcja związana z tą ostatnią jest uznana za rzeczywiście niedokonaną, chyba że ustalono, biorąc pod uwagę czynniki obiektywne i nie wymagając od odbiorcy danej faktury dokonania czynności sprawdzających, które nie należą do jego obowiązków, że odbiorca faktury wiedział lub powinien był wiedzieć, że dana operacja była związana z oszustwem podatkowym w zakresie podatku od wartości dodanej, czego sprawdzenie należy do sądu odsyłającego.

(1)  Dz.U. C 13 z 14.1.2012.