WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 29 września 2009 r.

Sprawa F-125/07

Armin Hau

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Postępowanie w sprawie awansu za 2006 r. – Niewpisanie na listę urzędników awansowanych – Porównanie osiągnięć – Próg odniesienia – Nieuwzględnienie okoliczności, że urzędnik został przedstawiony do awansu w poprzednim postępowaniu

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której A. Hau żąda stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu, ogłoszonej w dniu 21 listopada 2006 r., o niewpisaniu jego nazwiska na listę urzędników awansowanych do grupy zaszeregowania B*7 w ramach postępowania w sprawie awansu za 2006 r.

Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Parlamentu, ogłoszonej w dniu 21 listopada 2006 r., o niewpisaniu nazwiska skarżącego na listę urzędników awansowanych do grupy zaszeregowania B*7 w ramach postępowania w sprawie awansu za 2006 r. Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Decyzja niekorzystna – Obowiązek uzasadnienia – Możliwość uzasadnienia decyzji o braku awansu na etapie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi – Konsekwencje

(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi, art. 90 ust. 2)

2.      Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Uwzględnienie przedstawienia do awansu w poprzednim postępowaniu

(regulamin pracowniczy, art. 45)

1.      Administracja ma możliwość uzasadnienia decyzji o braku awansu na etapie postępowania poprzedzającego wniesienie skargi. Jednak należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy administracja korzysta z tego prawa, pozbawia ona zainteresowanych urzędników możliwości złożenia zażalenia przy znajomości uzasadnienia zaskarżonej decyzji, a zatem w rezultacie rozwinięcia argumentów. Tym samym w sytuacji, gdy urzędnik zapoznał się z uzasadnieniem decyzji dopiero na etapie oddalenia zażalenia, administracja nie może mu zarzucać nieprzestrzegania zasady zgodności pomiędzy zażaleniem i skargą co do zarzutów odnoszących się do tego uzasadnienia.

(zob. pkt 24)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑52/90 Volger przeciwko Parlamentowi, 12 lutego 1992 r., Rec. s. II‑121, pkt 36

2.      W celu dokonania oceny osiągnięć, jakie powinny być uwzględnione w ramach decyzji w sprawie awansowania na mocy art. 45 regulaminu pracowniczego, administracja korzysta z szerokiego zakresu uznania. Tym samym kontrola sądu wspólnotowego powinna się ograniczać do zbadania tego, czy w świetle sposobów i środków, przy zastosowaniu których administracja mogła dokonać oceny, utrzymała się ona w rozsądnych granicach i czy nie skorzystała ze swego uprawnienia w sposób oczywiście błędny.

Przysługujący administracji zakres uznania nie może jej jednak zwalniać z obowiązku zbadania, przy dochowaniu wszelkiej staranności i bezstronności, wszystkich istotnych okoliczności danego przypadku. Okoliczność przedstawienia do awansu w ramach postępowania w sprawie awansu poprzedzającego sporne postępowanie stanowi istotną okoliczność w zakresie osiągnięć, pod warunkiem że osiągnięcia urzędnika nie zmniejszyły się od czasu postępowania, w trakcie którego został przedstawiony do awansu.

Ponadto nieuwzględnianie z zasady właściwości „dawnych kandydatów do awansu” groziłoby stworzeniem dyskryminacji wśród urzędników kandydujących do awansu, ponieważ prowadziłoby do traktowania obiektywnie różnych sytuacji w taki sam sposób. Okoliczność, że urzędnik osiągnął już próg awansu podczas poprzedniego postępowania w sprawie awansu, nierozerwalnie związana z osiągnięciami, jakimi wykazał się on wcześniej, umiejscawia go bowiem, w świetle tego aspektu jego osiągnięć, w sytuacji odmiennej niż osoby, które nie osiągnęły omawianego progu awansu podczas poprzedniego postępowania.

(zob. pkt 26–28)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 26/85 Vaysse przeciwko Komisji, 23 października 1986 r., Rec. s. 3131, pkt 26; sprawa C‑269/90 Technische Universität München, 21 listopada 1991 r., Rec. s. I‑5469, pkt 14

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑169/89 Frederiksen przeciwko Parlamentowi, 11 grudnia 1991 r., Rec. s. II‑1403, pkt 69; sprawa T‑30/04 Sena przeciwko AESA, 4 maja 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑113, II‑519, pkt 80; sprawa T‑132/03 Casini przeciwko Komisji, 15 września 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑253, II‑1169, pkt 69

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑107/06 Berrisford przeciwko Komisji, 10 października 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 76