POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 20 czerwca 2007 r.

Sprawa F‑51/06

Sabrina Tesoka

przeciwko

Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofund)

Służba publiczna – Członkowie personelu tymczasowego – Europejska Fundacja na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy – Rezygnacja – Skarga o stwierdzenie nieważności i skarga o odszkodowanie – Brak niekorzystnej decyzji – Oczywista niedopuszczalność

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której S. Tesoka żąda po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji Eurofundu z dnia 14 października 2005 r. oddalającej jej wnioski o przyznanie świadczeń, które rzekomo przysługują jej w związku z zakończeniem stosunku pracy w Fundacji, jak również o wydanie dokumentów niezbędnych dla celów ochrony socjalnej w państwie jej miejsca zamieszkania, a po drugie – odszkodowania.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna. Każda ze stron pokryje własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie

(regulamin pracowniczy, art. 91; rozporządzenie Rady nr 1365/75, art. 17 ust. 2; rozporządzenie Komisji nr 91/88)

2.      Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne

(regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 44 § 1 lit. c))

1.      Jedynie akty wywołujące wiążące skutki prawne, które mogą bezpośrednio i indywidualnie wpłynąć na interesy zainteresowanych, zmieniając w istotny sposób ich sytuację prawną, można uznać za akty dla nich niekorzystne. Ponadto niektóre akty, nawet jeśli nie wpływają ani na interesy materialne, ani na rangę urzędnika, można uznać za akty niekorzystne z uwagi na ich charakter lub funkcję i okoliczności, jeśli naruszają interesy niematerialne i perspektywy zainteresowanego na przyszłość.

Nie jest tak jednak w przypadku pisma dyrektora Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy informującego o niemożności uwzględnienia wniosku byłego członka personelu tymczasowego o cofnięcie decyzji w sprawie rezygnacji. Pismo takie nie wpływa bowiem na sytuację zainteresowanego w świetle regulaminu pracowniczego, ponieważ sytuacja ta została faktycznie ukształtowana przez jego decyzję o rezygnacji, która zaczęła obowiązywać ze skutkiem natychmiastowym.

Na sytuację prawną zainteresowanego nie wpływa również fakt, że w tym samym piśmie Fundacja wyjaśnia, że do celów zarejestrowania się w krajowych służbach zatrudnienia nie są potrzebne dokumenty wydane przez administrację. Co więcej, takiego wyjaśnienia nie można traktować jako odmowy dostarczenia takich dokumentów przez administrację.

(zob. pkt 39–43)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 35/72 Kley przeciwko Komisji, 27 czerwca 1973 r., Rec. str. 679, pkt 4, 5; sprawa 125/80 Arning przeciwko Komisji, 29 października 1981 r., Rec. str. 2539, pkt 17; sprawa C‑32/92 P Moat przeciwko Komisji, 3 grudnia 1992 r., Rec. str. I‑6379, pkt 9; sprawa C‑373/04 P Komisja przeciwko Alvarez Moreno, 10 stycznia 2006 r., Zb.Orz. str. I‑1*, pkt 42

2.      Żądanie stwierdzenia nieważności zawarte we wniesionej przez byłego członka personelu tymczasowego skardze mającej na celu uzyskanie wszelkich świadczeń i korzyści, czyli świadczeń finansowych, o które zainteresowany może się ubiegać w związku ze swą rezygnacją, bez wyszczególnienia tych świadczeń i korzyści i sformułowane w sposób nieprecyzyjny, nie spełnia warunków ustanowionych w art. 44 § 1 lit. c) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji.

(zob. pkt 49, 50)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑72/92 Benzler przeciwko Komisji, 24 marca 1993 r., Rec. str. II‑347, pkt 16, 18, 19