Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62004TO0299

    Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 18 listopada 2005 r.
    Abdelghani Selmani przeciwko Radzie Unii Europejskiej i Komisji Wspólnot Europejskich.
    Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa - Wspólne stanowisko Rady - Szczególne środki restrykcyjne przeciwko niektórym osobom i podmiotom w ramach zwalczania terroryzmu - Skarga o stwierdzenie nieważności - Oczywisty brak kompetencji - Prekluzja - Dopuszczalność.
    Sprawa T-299/04.

    ECLI identifier: ECLI:EU:T:2005:404





    Postanowienie Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 18 listopada 2005 r. − Selmani przeciwko Radzie i Komisji

    (Sprawa T‑299/04)

    Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Wspólne stanowisko Rady – Szczególne środki restrykcyjne przeciwko niektórym osobom i podmiotom w ramach zwalczania terroryzmu – Skarga o stwierdzenie nieważności – Oczywisty brak kompetencji – Prekluzja – Dopuszczalność

    1.                     Unia Europejska – Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa – Kompetencja sądu wspólnotowego – Akty wydane na podstawie tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej – Przesłanka – Skarga na naruszenie kompetencji Wspólnoty (art. 46 UE) (por. pkt 54–56)

    2.                     Skarga o stwierdzenie nieważności – Kompetencja sądu wspólnotowego – Skarga na akty wspólnotowe mająca na celu wykonanie przepisów przewidzianych we wspólnym stanowisku opartym na tytule V Traktatu o Unii Europejskiej – Włączenie (art. 230 WE) (por. pkt 58)

    3.                     Postępowanie – Dopuszczalność skargi – Ocena odnosząca się do chwili wniesienia skarg – Decyzja zastępująca w toku postępowania zaskarżoną decyzję – Dostosowanie pierwotnych żądań i zarzutów – Brak wpływu na orzeczenie w przedmiocie dopuszczalności skargi (por. pkt 68–70)

    Przedmiot

    Wniosek o stwierdzenie nieważności, po pierwsze, art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 2580/2001 z dnia 27 grudnia 2001 r. w sprawie szczególnych środków restrykcyjnych przeciwko niektórym osobom i podmiotom mających na celu zwalczanie terroryzmu (Dz.U. L 344, str. 70), a po drugie, art. 1 decyzji Rady 2004/306/WE z dnia 2 kwietnia 2004 r. wykonującej art. 2 ust. 3 rozporządzenia nr 2580/2001 i uchylającej decyzję 2003/902/WE (Dz.U. L 99, str. 28), jak również wszystkich decyzji Rady przyjętych na podstawie rozporządzenia nr 2580/2001, wywołujących te same skutki, co decyzja 2004/306 w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego.

    Sentencja

     

    Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna.

     

    Skarżący zostaje obciążony kosztami postępowania.

    Top