WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (piąta izba)

z dnia 23 stycznia 2007 r.

Sprawa T‑472/04

Vassilios Tsarnavas

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Urzędnicy – Artykuł 45 regulaminu pracowniczego – Awans – Wyrok stwierdzający nieważność decyzji o nieawansowaniu skarżącego – Powtórne badanie zasług – Uzasadnienie

Przedmiot: Skarga mająca za przedmiot wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 23 grudnia 2003 r. w zakresie, w jakim nie dopisuje ona nazwiska skarżącego ani do listy urzędników przedstawionych do awansu w postępowaniu w sprawie awansu za 1999 r., ani do listy urzędników uznanych za najbardziej zasługujących na awans do grupy A4 w postępowaniu w sprawie awansu za 1998 i 1999 r., ani do listy urzędników awansowanych do grupy A4 w ww. postępowaniach w sprawie awansu.

Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 23 grudnia 2003 r., w której nazwisko skarżącego nie zostało dopisane do listy osób najbardziej zasługujących na awans do grupy A4 w postępowaniu w sprawie awansu za 1998 i 1999 r. oraz która nie awansowała skarżącego do grupy A4 w postępowaniu w sprawie awansu za te lata. Skarga zostaje oddalona w pozostałym zakresie. Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania.

Streszczenie

Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 45 ust. 1)

Jeśli przy wykonywaniu wyroku stwierdzającego nieważność odmowy awansu skarżącego ze wzglądu na brak porównania w szerszym zakresie jego zasług z zasługami urzędników z innych komórek przedstawionych do awansu administracja podejmuje się nowego porównania, to powinna to zrobić poprzez porównanie z każdym urzędnikiem awansowanym do danej grupy zaszeregowania lub wpisanym na listę urzędników uznanych za najbardziej zasługujących na awans do tej grupy, którzy w trakcie danego postępowania w sprawie awansu otrzymali ocenę porównywalną do oceny skarżącego lub niższą. Tylko takie porównanie przestrzega wymogów staranności i bezstronności określonych w art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego, jak również wymogów wynikających z zasady równego traktowania.

Administracja nie ma bowiem prawa ograniczyć swego porównania do urzędników awansowanych w ramach danego postępowania z wyłączeniem urzędników przedstawionych do awansu, którzy chociaż nie zostali awansowani, to zostali wpisani na listę urzędników uznanych za najbardziej zasługujących na awans. Ewentualna decyzja o dołączeniu nazwiska skarżącego do tej listy mogłaby prowadzić do jego awansowania w ramach następnego postępowania, skoro organ powołujący może co do zasady uwzględnić – w ramach porównawczej oceny zasług – okoliczność, że urzędnik został już przedstawiony do awansu we wcześniejszym postępowaniu.

Podobnie administracja nie może ograniczyć porównania zasług tylko do urzędników awansowanych, w przypadku których różnica pomiędzy ich oceną a średnią oceną w ich dyrekcji generalnej jest znacznie niższa od różnicy pomiędzy oceną skarżącego a średnią oceną w jego dyrekcji generalnej, z wyłączeniem urzędników, których ocena była porównywalna z oceną skarżącego lub nieznacznie niższa. Administracja powinna zbadać, czy różnica traktowania skarżącego i wszystkich tych urzędników, którzy otrzymali oceny porównywalne lub niższe, była obiektywnie uzasadniona innymi aspektami ich zasług, takimi jak inne informacje dotyczące ich sytuacji administracyjnej i osobistej, mogącymi spowodować, że ocena dokonana wyłącznie w świetle sprawozdań z oceny uległa relatywizacji. W szczególności administracja powinna zbadać, czy te inne aspekty ich zasług pozwalały uznać, że zasługi awansowanych urzędników były rzeczywiście wyższe od zasług skarżącego.

(zob. pkt 71, 73–75, 77, 82–85)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 91/85 Clemen i in. przeciwko Komisji, 8 października 1986 r., Rec. str. 2853, pkt 10; sprawa C‑207/99 P Komisja przeciwko Hamptaux, 9 listopada 2000 r., Rec. str. I‑9485, pkt 19

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑168/96 Patronis przeciwko Radzie, 21 października 1997 r., RecFP str. I‑A‑299, II‑833, pkt 35; sprawa T‑221/96 Manzo-Tafaro przeciwko Komisji, 5 marca 1998 r., RecFP str. I‑A‑115, II‑307, pkt 18; sprawa T‑187/98 Cubero Vermurie przeciwko Komisji, 3 października 2000 r., RecFP str. I‑A‑195, II‑885, pkt 85; sprawa T‑163/01 Perez Escanilla przeciwko Komisji, 11 lipca 2002 r., RecFP str. I‑A‑131, II‑717, pkt 28, 36; sprawy połączone od T‑188/01 do T‑190/01 Tsarnavas przeciwko Komisji, 19 marca 2003 r., RecFP str. I‑A‑95, II‑495, pkt 107, 114, 121, 122; sprawa T‑323/02 Breton przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 11 grudnia 2003 r., RecFP str. I‑A‑325, II‑1587, pkt 99; sprawa T‑132/03 Casini przeciwko Komisji, 15 września 2005 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑253, II‑1169, pkt 55, 69, 70; sprawy połączone T‑437/04 i T‑441/04 Standertskjöld-Nordenstam i Heyraud przeciwko Komisji, 22 lutego 2006 r., dotychczas nieopublikowane w Zbiorze, pkt 60