WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (piąta izba)

z dnia 23 listopada 2004 r.

Sprawa T‑376/02

O

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Urzędnicy – Artykuł 78 regulaminu pracowniczego – Renta inwalidzka – Komitet ds. Inwalidztwa – Skład – Choroba zawodowa

Pełny tekst w języku francuskim II‑0000

Przedmiot:         Skarga mająca za przedmiot wniosek o uchylenie decyzji Komisji z dnia 14 stycznia 2002 r. dotyczącej przyznania skarżącemu renty inwalidzkiej, ustalonej zgodnie z art. 78 akapit trzeci Regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich.

Orzeczenie:         Uchyla się decyzję Komisji z dnia 14 stycznia 2002 r. dotyczącą przyznania skarżącemu renty inwalidzkiej. Komisja zostaje obciążona w całości kosztami postępowania.

Streszczenie

1.     Urzędnicy – Inwalidztwo – Komitet ds. Inwalidztwa – Kontrola sądowa – Zakres – Granice

2.     Urzędnicy – Inwalidztwo – Komitet ds. Inwalidztwa – Skład – Wyznaczenie lekarzy – Zmiana wyboru – Dopuszczalność

(regulamin pracowniczy, załącznik II, art. 7)

3.     Urzędnicy – Inwalidztwo – Komitet ds. Inwalidztwa – Sposoby sporządzania opinii – Uznanie członków

4.     Urzędnicy – Inwalidztwo – Stwierdzenie podłoża zawodowego inwalidztwa – Pojęcie choroby zawodowej – Inwalidztwo wynikające z nasilenia wcześniej istniejącej choroby – Włączenie – Konieczność wystąpienia normalnego związku pomiędzy nasileniem choroby a pełnieniem obowiązków służbowych

(regulamin pracowniczy, art. 78)

1.     Celem przepisów dotyczących Komitetu ds. Inwalidztwa jest zlecenie ekspertom w zakresie medycyny dokonania ostatecznej oceny wszelkich kwestii medycznych. Kontrola sądowa nie może obejmować właściwych ocen lekarskich, które należy uznać za ostateczne, jeśli zostały przeprowadzone w prawidłowy sposób. Jednakże kontrola sądowa może obejmować zgodność z przepisami składu i sposobu działania tych komitetów, jak również zgodność z przepisami opinii, jakie wydają. W tym zakresie Sąd Pierwszej Instancji jest właściwy w zakresie ustalenia, czy opinia zawiera uzasadnienie umożliwiające ocenę względów, na których zostały oparte zawarte w niej wnioski, oraz czy istnieje zrozumiały związek pomiędzy ustaleniami lekarskimi, zawartymi w opinii a wnioskami, do jakich dochodzi komitet.

(zob. pkt 29)

Odesłanie: Trybunał, sprawa 277/84 Jänsch przeciwko Komisji, 10 grudnia 1987 r., Rec. str. 4923, pkt 15; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑84/98 C przeciwko Radzie, 16 czerwca 2000 r., RecFP str. I‑A‑113 i II‑497, pkt 43

2.     Artykuł 7 załącznika II do regulaminu pracowniczego gwarantuje ochronę praw i interesów urzędnika poprzez obecność w składzie Komitetu ds. Inwalidztwa jego lekarza zaufania. Przepis ten przewiduje również, że jeden z lekarzy wchodzących w skład komitetu jest wyznaczony przez zainteresowaną instytucję. Z drugiej strony, ani dosłowne brzmienie, ani cel art. 7 załącznika II do regulaminu pracowniczego nie stoi na przeszkodzie, aby – w odpowiednim przypadku – instytucja czy urzędnik dokonał wyboru innego lekarza, w szczególności gdy wyznaczony początkowo lekarz nie może się stawić.

(zob. pkt 42)

Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑376/94 Otten przeciwko Komisji, 21 marca 1996 r., RecFP str. I‑A‑129 i II‑401, pkt 47

3.     W ramach prac Komitetu ds. Inwalidztwa na każdym z jego członków spoczywa powinność wykonywania obowiązków zgodnie z zasadami deontologicznymi. Z tego wynika, że pytanie, czy, w danych okolicznościach, należy przebadać urzędnika, czy przeprowadzić z nim wywiad lekarski, zależy od uznania, którym dysponują członkowie Komitetu ds. Inwalidztwa w dziedzinie medycznej.

(zob. pkt 44)

Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑196/95 H przeciwko Komisji, 3 czerwca 1997 r., RecFP str. I‑A‑133 i II‑403, pkt 8

4.     Pojęcie „choroba zawodowa” w rozumieniu art. 78 akapit drugi regulaminu pracowniczego nie ogranicza się do przypadków, w których całkowita i trwała niezdolność urzędnika do pełnienia służby jest spowodowana wyłącznie pełnieniem przez niego obowiązków służbowych, lecz może również obejmować przypadki, w których taka niezdolność wynika z nasilenia wcześniej istniejącej choroby, której przyczyny są inne.

Innymi słowy, jeśli to nasilenie wcześniej istniejącej choroby spowodowane pełnieniem służby na rzecz Wspólnot uniemożliwiło urzędnikowi dalsze pełnienie tej służby, to należy uznać, że przyczyną inwalidztwa była choroba zawodowa w rozumieniu art. 78 regulaminu pracowniczego.

Z tego wynika, że w celu ustalenia choroby zawodowej w rozumieniu art. 78 regulaminu pracowniczego należy ustalić istnienie normalnego związku przyczynowego pomiędzy przyczyną choroby lub jej nasileniem a pełnieniem obowiązków służbowych na rzecz Wspólnot. Jednakże, z uwagi na to, że regulamin pracowniczy nie wymaga związku „istotnego” lub „przeważającego”, wystarczy jedynie, aby stan chorobowy zainteresowanego przedstawiał „normalny związek” z zadaniami, które wykonywał.

(zob. pkt 67–70)

Odesłanie: Trybunał, sprawa 76/84 Rienzi przeciwko Komisji, 21 stycznia 1987 r., Rec. str. 315, pkt 10; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑165/89 Plug przeciwko Komisji, 27 lutego 1992 r., Rec. str. II‑367, pkt 81; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑43/89 Gill przeciwko Komisji, 23 marca 1993 r., Rec. str. II‑303, pkt 28