WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (druga izba)

z dnia 26 października 2004 r.

Sprawa T‑207/02

Nicoletta Falcone

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Urzędnicy – Konkurs otwarty – Niedopuszczenie do egzaminów pisemnych z powodu wyników uzyskanych na etapie preselekcji – Zarzucana bezprawność ogłoszenia o konkursie

Pełny tekst w języku włoskim II–0000

Przedmiot: Skarga mająca za przedmiot wniosek o uchylenie decyzji komisji konkursowej konkursu COM/A/10/01 z dnia 2 maja 2002 r. o wyłączeniu skarżącej z egzaminów pisemnych, które nastąpiło po testach preselekcyjnych, z uwagi na to, że nie otrzymała ona wystarczającej liczby punktów, aby znaleźć się wśród kandydatów, którzy otrzymali 400 najlepszych ocen.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokryje własne koszty, wliczając w to koszty związane z postępowaniem w przedmiocie środka tymczasowego.

Streszczenie

1.     Urzędnicy – Skarga – Skarga na decyzję o odmowie dopuszczenia podjętą przez komisję konkursową – Możliwość powołania się na nieprawidłowości w ogłoszeniu o konkursie w celu zakwestionowania odmowy dopuszczenia – Przesłanki

(regulamin pracowniczy, art. 91)

2.     Urzędnicy – Konkurs – Konkurs w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji oraz egzaminy – Przesłanki dopuszczenia i rodzaje – Uznanie organu powołującego – Sposoby przeprowadzenia i zawartość egzaminów – Uznanie komisji konkursowej – Granice

(regulamin pracowniczy, załącznik III)

3.     Urzędnicy – Konkurs – Organizacja – Uznanie organu powołującego – Konkurs z dużą liczbą uczestników – Posłużenie się testami preselekcyjnymi – Ustalenie numerus clausus dla przejścia przez testy preselekcyjne, niezależnie od faktycznego dopuszczenia do egzaminów tak wyselekcjonowanych kandydatów po weryfikacji, czy spełniają oni przesłanki dopuszczenia do konkursu – Dopuszczalność

(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 4 i 5)

1.     Skarga kandydatów w konkursie zmierzająca do uchylenia określonych postanowień ogłoszenia o konkursie dopuszczalna jest jedynie wtedy, gdy są one dla nich niekorzystne. Nadto kandydaci ci mogą w każdym razie podnieść niezgodność z prawem ogłoszenia o konkursie dla uzasadnienia skargi na podjętą przez komisję konkursową indywidualną decyzję o odmowie dopuszczenia, o ile wykażą istnienie bezpośredniego związku między zarzucanymi nieprawidłowościami w ogłoszeniu o konkursie a decyzją o odmowie dopuszczenia. Nie mają tej możliwości tylko w przypadku, gdy nie wykażą istnienia takiego związku.

(zob. pkt 21 i 22)

Odesłanie: Trybunał, sprawa 79/74 Küster przeciwko Parlamentowi, 19 czerwca 1975 r., Rec. str. 725, pkt 5–8; Trybunał, sprawa 294/84 Adams przeciwko Komisji, 11 marca 1986 r., Rec. str. 977, pkt 17; Trybunał, sprawy połączone 64/86, od 71/86 do 73/86 i 78/86 Sergio i in. przeciwko Komisji, 8 marca 1988 r., Rec. str. 1399, pkt 15; Trybunał, sprawa 164/87 Simonella przeciwko Komisji, 6 lipca 1988 r., Rec. str. 3807, pkt 19; opinia rzecznika generalnego P. Légera do wyroku Trybunału, sprawa C‑448/93 P Komisja przeciwko Noonanowi, 11 sierpnia 1995 r., Rec. str. I‑2323, pkt 22; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑132/89 Gallone przeciwko Radzie, 16 października 1990 r., Rec. str. II‑549, pkt 20; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑60/92 Noonan przeciwko Komisji, 16 września 1993 r., Rec. str. II‑911, pkt 21–29, potwierdzony przez Trybunał w dniu 11 sierpnia 1995 w ww. sprawie Komisja przeciwko Noonanowi, pkt 17–19; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑225/95 Chiou przeciwko Komisji, 17 grudnia 1997 r., RecFP str. I‑A‑423 i II‑1135, pkt 62

2.     Zasadniczym celem ogłoszenia o konkursie jest poinformowanie zainteresowanych, najdokładniej jak to tylko możliwe, o rodzaju wymogów związanych z zajmowaniem danego stanowiska, tak aby umożliwić im ocenę, czy należy zgłosić swą kandydaturę. Instytucje dysponują szerokim zakresem uznania w ustalaniu kryteriów oraz w określeniu – w zależności od tych kryteriów oraz od interesu służby – przesłanek dopuszczenia do egzaminów konkursowych, a także w ustalaniu sposobów organizacji konkursu. Komisja konkursowa, która dysponuje znacznym zakresem uznania, jeżeli chodzi o sposoby przeprowadzenia oraz dokładną treść egzaminów przewidzianych w ramach konkursu, jest jednak związana brzmieniem tego ogłoszenia.

(zob. pkt 31)

Odesłania: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑132/89 Gallone przeciwko Radzie, 16 października 1990 r., Rec. str. II‑549, pkt 27; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑216/95 Moles García Ortúzar przeciwko Komisji, 17 grudnia 1997 r., RecFP str. I‑A‑403 i II‑1083, pkt 44 i 45

3.     Organ powołujący dysponuje szerokim zakresem uznania w ustalaniu warunków oraz sposobów organizacji konkursu i nie jest rolą Sądu krytykowanie jego wyboru, z wyjątkiem sytuacji, w której nie przestrzegano granic takiego uznania.

W ramach owych uprawnień dyskrecjonalnych organ powołujący może przy organizowaniu konkursu otwartego przewidzieć w ogłoszeniu o konkursie wstępny etap preselekcji kandydatów dokonywanej przez komisję konkursową w celu zatrzymania tylko tych z nich, którzy posiadają w danej dziedzinie wymagane kwalifikacje dla dopuszczenia do udziału w konkursie, a także by sprostać wymaganiom racjonalnej organizacji konkursu zgodnie z zasadą dobrej administracji. W tym kontekście procedura, polegająca – w szczególności w postępowaniach konkursowych charakteryzujących się dużą liczbą uczestników – na weryfikowaniu dopiero po testach preselekcyjnych, czy kandydaci spełniają szczegółowe przesłanki dopuszczenia do konkursu, jest zgodna z art. 4 i 5 załącznika III do regulaminu pracowniczego oraz z interesem instytucji polegającym na tym, że w egzaminach konkursowych uczestniczą jedynie kandydaci spełniający te przesłanki, a także z zasadą dobrej administracji.

Organ powołujący – który ocenia, że przy ustalaniu listy rezerwowej 150 laureatów spełniających, stosownie do art. 27 regulaminu pracowniczego, najwyższe wymogi w zakresie umiejętności, efektywności i uczciwości należy w celu dopuszczania do egzaminów konkursowych wprowadzić podwójny wymóg, polegający na znalezieniu się pomiędzy 400 kandydatami, którzy otrzymali najlepsze wyniki w testach preselekcyjnych, oraz wypełnieniu wszystkich warunków dopuszczenia do konkursu, zamiast wymogu znalezienia się pomiędzy 400 kandydatami spełniającymi te warunki oraz otrzymania najlepszych rezultatów w testach preselekcyjnych – nie wykracza poza granice uznania.

(zob. pkt 38–40, 44 i 46)

Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawy połączone T‑167/99 i T‑174/99 Giulietti i in. przeciwko Komisji, 2 maja 2001 r., RecFP str. I‑A‑93 i II‑441, pkt 77; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑332/01 Pujals Gomis przeciwko Komisji, 28 listopada 2002 r., RecFP str. I‑A‑233 i II‑1155, pkt 84–86