KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 10.5.2021

COM(2021) 230 final

2021/0117(NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia UE-Algieria ustanowionej na mocy Układu Eurośródziemnomorskiego z dnia 22 kwietnia 2002 r. ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, z drugiej strony

UZASADNIENIE

1.Przedmiot wniosku

Niniejszy wniosek dotyczy decyzji Rady w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Rady Stowarzyszenia UE-Algieria odnośnie do planowanego przyjęcia decyzji mającej na celu rozstrzygnięcie sporu między stronami układu o stowarzyszeniu.

2.Kontekst wniosku

Wniosek dotyczy Układu Eurośródziemnomorskiego z dnia 22 kwietnia 2002 r. ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, z drugiej strony (zwany dalej „układem o stowarzyszeniu”). Układ ten wszedł w życie z dniem 1 września 2005 r.

Rada Stowarzyszenia została ustanowiona na mocy art. 92 akapit pierwszy układu o stowarzyszeniu jako najwyższy organ zarządzający tym układem. Rada Stowarzyszenia jest odpowiedzialna za badanie głównych kwestii pojawiających się w ramach układu o stowarzyszeniu oraz wszelkich innych kwestii dwustronnych lub międzynarodowych będących przedmiotem wspólnego zainteresowania.

Ponadto art. 100 ust. 2 układu o stowarzyszeniu stanowi, że Rada Stowarzyszenia może rozstrzygać w drodze decyzji wszelkie spory przekazane jej przez jedną ze stron na podstawie art. 100 ust. 1 układu o stowarzyszeniu.

Celem planowanej decyzji jest rozstrzygnięcie sporu przekazanego Radzie Stowarzyszenia przez Unię Europejską w dniu 24 czerwca 2020 r.

Decyzja ma zostać przyjęta jak najszybciej w drodze procedury pisemnej, nie później niż na następnym posiedzeniu Rady Stowarzyszenia.

Planowana decyzja stanie się wiążąca dla stron zgodnie z art. 94 akapit drugi i art. 100 ust. 3 układu o stowarzyszeniu.

3.Stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii

W dniu 24 czerwca 2020 r., notą werbalną Komisji Europejskiej (Dyrekcja Generalna ds. Handlu), Unia Europejska skierowała do Rady Stowarzyszenia spór dotyczący interpretacji i stosowania układu o stowarzyszeniu między Unią Europejską a Algierią.

Spór ten powstał w 2015 r., kiedy Algieria zaczęła wprowadzać szereg barier w dwustronnym handlu z Unią Europejską. W maju 2018 r., w związku z problemami handlowymi wynikającymi z wprowadzonych środków, Rada Stowarzyszenia, w drodze wspólnej deklaracji, wezwała strony do jak najszybszego znalezienia rozwiązań. W tym celu w 2018 r. powołano grupę roboczą wysokiego szczebla, która spotkała się czterokrotnie.

Pomimo wielokrotnych interwencji na wysokim szczeblu i ukierunkowanych wysiłków politycznych ze strony Unii Europejskiej, spór pozostaje nierozwiązany. Konieczne było zatem formalne skierowanie sprawy do Rady Stowarzyszenia w celu rozstrzygnięcia tego sporu zgodnie z art. 100 układu o stowarzyszeniu.

Spór dotyczący stosowania i interpretacji układu o stowarzyszeniu dotyczy w szczególności środków wprowadzonych przez Algierię, które zostały opisane poniżej.

a)W dniu 7 stycznia 2018 r. Algieria przyjęła dekret wykonawczy nr 18-02, który przewiduje zakaz przywozu szeregu produktów. Wykaz produktów objętych zakazem był następnie kilkakrotnie zmieniany, ostatnio w dniu 27 stycznia 2019 r. dekretem wykonawczym nr 19-12, i obecnie obejmuje samochody i pojazdy prywatne sklasyfikowane w pozycjach taryfowych od 87.01 do 87.05. Środek ten wydaje się niezgodny m.in. z art. 17 układu o stowarzyszeniu, ponieważ nakłada nowe ograniczenia ilościowe w przywozie towarów do Algierii lub środki o skutku równoważnym.

b)W dniu 11 lipca 2018 r. Algieria przyjęła ustawę nr 18-13 w sprawie uzupełniającej ustawy budżetowej na 2018 r., która wprowadza dodatkowe cło zwane „tymczasowym dodatkowym cłem ochronnym”. W dniu 25 września 2018 r. Algieria przyjęła dekret wykonawczy nr 18-230 określający szczegółowe zasady sporządzania i ustalania wykazu towarów objętych tymczasowym dodatkowym cłem ochronnym i jego odnośne stawki. Na tej podstawie, w rozporządzeniu ministra handlu z dnia 26 stycznia 2019 r., które weszło w życie w dniu 27 stycznia 2019 r., ustanowiono wykaz towarów, do których stosuje się tymczasowe dodatkowe cło ochronne. Wykaz ten został zmieniony rozporządzeniem ministra handlu z dnia 8 kwietnia 2019 r. Cło wynosi od 30 % do 200 % wartości towarów. W sumie zmieniony wykaz zawiera ponad 992 pozycje taryfowe obejmujące produkty rolne, przetworzone produkty rolne i wiele towarów konsumpcyjnych. Wydaje się, że wprowadzając te środki, Algieria nie wywiązuje się ze swojego obowiązku stopniowego znoszenia ceł i opłat o skutku równoważnym w przywozie do Algierii produktów pochodzących z Unii Europejskiej, ustanowionego w art. 9 układu o stowarzyszeniu. Wydaje się również, że Algieria nie przestrzega uzgodnień dotyczących produktów rolnych, produktów rybołówstwa i przetworzonych produktów rolnych, o których mowa w art. 14 układu o stowarzyszeniu. Wreszcie, wydaje się, że wprowadzając nowe cła przywozowe lub opłaty o skutku równoważnym, Algieria nie spełnia wymogów art. 17 układu o stowarzyszeniu.

c)W dniu 27 grudnia 2017 r. Algieria przyjęła ustawę nr 17-11 w sprawie ustawy budżetowej na rok 2018. Artykułem 115 tej ustawy podwyższono stawki celne mające zastosowanie do 129 pozycji taryfowych obejmujących między innymi komponenty telekomunikacyjne, modemy, kable i urządzenia elektryczne. Stawki celne dla niektórych produktów wzrosły ze stawki początkowej na poziomie od 0 % do 5 % do poziomu 30 %, a w przypadku innych produktów ze stawki początkowej 30 % do 60 %. Środek ten wydaje się niezgodny m.in. z art. 17 układu o stowarzyszeniu, ponieważ wprowadzając ten środek, Algieria stosuje nowe cła w odniesieniu do przywozu tych produktów.

d)W 2015 r. Algieria wprowadziła system udzielania pozwoleń na przywóz lub wywóz na mocy ustawy nr 15-15 z dnia 15 lipca 2015 r. w sprawie ogólnych zasad mających zastosowanie do przywozu i wywozu towarów oraz dekretu wykonawczego nr 15-306 z dnia 6 grudnia 2016 r. ustanawiającego warunki i procedury wdrażania systemów licencjonowania przywozu lub wywozu produktów i towarów. Te systemy licencjonowania dotyczą pozwoleń automatycznych i nieautomatycznych oraz przyznają rządowi uprawnienia do wymagania, aby pozwolenia na przywóz były wydawane w drodze wpisu do wykazów administracyjnych Ministerstwa Handlu. Środek ten wydaje się niezgodny m.in. z art. 17 układu o stowarzyszeniu, ponieważ stwarza podstawę prawną dla nowych ograniczeń ilościowych lub nowych środków o skutku równoważnym.

e)W dniu 30 września 2019 r. algierskie Stowarzyszenie Banków i Instytucji Finansowych (ABEF) opublikowało okólnik nr 479/DG/2019, który odnosi się do pisma nr 189/CC/MF/2019 szefa gabinetu Ministerstwa Finansów z dnia 29 września 2019 r. wprowadzającego nowe środki ograniczające w odniesieniu do przywozu telefonów komórkowych i artykułów gospodarstwa domowego, które to środki składają się z trzech elementów. Po pierwsze, płatności z tytułu przywozu podlegają obowiązkowemu dziewięciomiesięcznemu okresowi odroczenia. Po drugie, podmioty są zobowiązane do korzystania w pierwszej kolejności z krajowego transportu morskiego w każdym przypadku, gdy taki wybór jest możliwy. Po trzecie, przywóz jest dozwolony jedynie w ramach umów, w których stosuje się w miarę możliwości klauzulę Incoterms FOB. Od dnia 31 grudnia 2019 r. obowiązek stosowania klauzuli FOB rozszerzono na przywóz wszystkich produktów. W dniach 25 i 26 grudnia 2019 r. opublikowano dwa kolejne okólniki, mianowicie okólniki nr 643/DG/2019 i nr 645/DG/2019, które zawierają dodatkowe informacje na temat sposobu wdrażania obowiązku korzystania z usług krajowych przewoźników morskich i klauzuli FOB. Środki te, w szczególności w zakresie warunków płatności i klauzuli FOB, wydają się być niezgodne m.in. z art. 17 układu o stowarzyszeniu, ponieważ mogą stanowić nowe ograniczenia ilościowe w przywozie produktów do Algierii lub środek o skutku równoważnym. Środki te wydają się być również niezgodne z art. 30, 32 i 34 układu o stowarzyszeniu, ponieważ wydają się naruszać zobowiązania Algierii w zakresie traktowania usług i usługodawców z Unii Europejskiej. Ponadto w odniesieniu do transportu morskiego, w szczególności ze względu na wprowadzenie obowiązku korzystania z usług krajowych przewoźników morskich, wydaje się, że Algieria nie przestrzega zasady swobodnego dostępu do międzynarodowego rynku i ruchu na zasadach handlowych i stosuje środki, które wydają się być ukrytymi ograniczeniami lub mają dyskryminacyjny wpływ na swobodę świadczenia usług w międzynarodowym transporcie morskim. Ponadto, wydaje się, że wprowadzając dziewięciomiesięczny okres odroczenia płatności, Algieria nie przestrzega również postanowień art. 38 układu o stowarzyszeniu.

Wyżej wymienione środki ograniczające stosowane przez Algierię doprowadziły do znacznego ograniczenia wymiany handlowej między Algierią a Unią Europejską w odniesieniu do przedmiotowych produktów i usług.

Po skierowaniu sporu do Rady Stowarzyszenia konsultacje odbyły się w dniach 29 września 2020 r. i 7 grudnia 2020 r. Podczas tych konsultacji strony rozpoczęły dyskusje na temat projektu decyzji Rady Stowarzyszenia.

Na 7. posiedzeniu Podkomitetu ds. Inwestycji, Handlu i Usług w dniu 28 października 2020 r. oraz na nieformalnym posiedzeniu członków Rady Stowarzyszenia Unia Europejska i Algieria potwierdziły wspólny cel, jakim jest rozwiązanie tego sporu w drodze decyzji Rady Stowarzyszenia.

Decyzja Rady Stowarzyszenia musi uwzględniać fakt, że Algieria, zgodnie z jej oświadczeniem złożonym na posiedzeniu w dniu 29 września 2020 r., nie wprowadziła, na podstawie swojego ustawodawstwa wewnętrznego, systemów udzielania – automatycznych lub nieautomatycznych – pozwoleń na przywóz lub wywóz produktów.

Ponadto na posiedzeniu w dniu 7 grudnia 2020 r. Algieria wyraziła zamiar zniesienia ograniczeń w przywozie samochodów od dnia 1 stycznia 2021 r.

Decyzja Rady Stowarzyszenia musi zawierać wspólną interpretację obu stron co do zgodności środków wprowadzonych przez Algierię, będących przedmiotem sporu, z postanowieniami układu o stowarzyszeniu oraz wskazywać działania, jakie ma podjąć Algieria. W związku z tym konieczne jest określenie okresu przejściowego przysługującego Algierii oraz procedur, które należy stosować w przypadku, gdyby nie wykonała ona przepisów decyzji.

Należy zauważyć, że Algieria nie przedstawiła jeszcze uwag na temat projektu decyzji Rady Stowarzyszenia załączonego do wniosku dotyczącego decyzji Rady. W związku z tym prawdopodobne jest, że tekst projektu zostanie poddany istotnym zmianom w trakcie przyszłych negocjacji.

4.Podstawa prawna

4.1.Proceduralna podstawa prawna

Art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) określa tryb przyjmowania decyzji ustalających „stanowiska, które mają być zajęte w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, z wyjątkiem aktów uzupełniających lub zmieniających ramy instytucjonalne umowy”.

Rada Stowarzyszenia jest organem ustanowionym na mocy umowy, a mianowicie układu o stowarzyszeniu.

Akt, który Rada Stowarzyszenia ma przyjąć, stanowi akt mający skutki prawne. Planowany akt będzie wiążący na mocy prawa międzynarodowego zgodnie z art. 94 akapit drugi i art. 100 ust. 3 układu o stowarzyszeniu.

Planowany akt nie uzupełnia ani nie zmienia ram instytucjonalnych układu.

W związku z tym proceduralną podstawą prawną proponowanej decyzji jest art. 218 ust. 9 TFUE.

4.2.Materialna podstawa prawna

Materialna podstawa prawna decyzji na podstawie art. 218 ust. 9 TFUE zależy przede wszystkim od celu i treści planowanego aktu, w którego kwestii ma zostać zajęte stanowisko w imieniu Unii.

Główny cel i treść planowanego aktu odnosi się do wspólnej polityki handlowej.

Materialną podstawą prawną proponowanej decyzji jest zatem art. 207 ust. 4 akapit pierwszy TFUE.

4.3.Podsumowanie

Podstawą prawną proponowanej decyzji powinien być art. 207 ust. 4 akapit pierwszy w związku z art. 218 ust. 9 TFUE.

5.PUBLIKACJA PLANOWANEGO AKTU

Ze względu na fakt, iż akt Rady Stowarzyszenia wprowadzi dodatkowe przejściowe odstępstwa dla Algierii od obowiązków określonych w układzie o stowarzyszeniu, należy opublikować go w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej po jego przyjęciu.

2021/0117 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia UE-Algieria ustanowionej na mocy Układu Eurośródziemnomorskiego z dnia 22 kwietnia 2002 r. ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, z drugiej strony

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 4 akapit pierwszy, w związku z art. 218 ust. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Układ Eurośródziemnomorski z dnia 22 kwietnia 2002 r. ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, z drugiej strony (zwany dalej „układem”) został zawarty przez Unię w drodze decyzji Rady 2005/690/WE 1 z dnia 18 lipca 2005 r. i wszedł w życie w dniu 1 września 2005 r.

(2)Rada Stowarzyszenia została ustanowiona na mocy art. 92 akapit pierwszy układu.

(3)Na podstawie art. 100 ust. 2 układu Rada Stowarzyszenia może przyjąć decyzję w celu rozstrzygnięcia sporu przekazanego jej przez jedną ze stron.

(4)Notą werbalną z dnia 24 czerwca 2020 r. Unia Europejska skierowała do Rady Stowarzyszenia spór dotyczący interpretacji i stosowania układu.

(5)Spór dotyczy szeregu środków handlowych stosowanych przez Algierię od 2015 r., w tym zakazu przywozu samochodów, przyjęcia tymczasowych dodatkowych ceł ochronnych mających zastosowanie do 992 pozycji taryfowych, przyjęcia dodatkowych należności celnych mających zastosowanie do 129 pozycji taryfowych, wprowadzenia systemu udzielania pozwoleń na przywóz lub wywóz, wprowadzenia obowiązkowego dziewięciomiesięcznego okresu odroczenia płatności za przywóz oraz innych instrukcji dotyczących klauzul umownych, które mają być stosowane w przypadku przywozu.

(6)W trakcie konsultacji w dniach 29 września 2020 r. i 7 grudnia 2020 r. strony rozpoczęły prace nad projektem decyzji Rady Stowarzyszenia w celu rozstrzygnięcia przedmiotowego sporu.

(7)Należy określić stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii w ramach Rady Stowarzyszenia, gdyż planowana decyzja jest wiążąca dla Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii w ramach Rady Stowarzyszenia ustanowionej na mocy art. 92 akapit pierwszy Układu Eurośródziemnomorskiego z dnia 22 kwietnia 2002 r. ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, z drugiej strony, opiera się na projekcie aktu załączonego do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Komisja Europejska publikuje decyzję Rady Stowarzyszenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej po jej przyjęciu.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do Komisji.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)    Dz.U. L 265 z 10.10.2005, s. 1.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 10.5.2021

COM(2021) 230 final

ZAŁĄCZNIK

do

wniosku dotyczącego decyzji Rady

w sprawie stanowiska, jakie ma być zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Rady Stowarzyszenia UE-Algieria ustanowionej na mocy Układu Eurośródziemnomorskiego z dnia 22 kwietnia 2002 r. ustanawiającego stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, z drugiej strony

PROJEKT

DECYZJA nr […] RADY STOWARZYSZENIA UE-ALGIERIA

z dnia XX ........ 2021 r.

w sprawie rozstrzygnięcia sporu dotyczącego stosowania i interpretacji układu

RADA STOWARZYSZENIA UE–ALGIERIA,

uwzględniając Układ Eurośródziemnomorski ustanawiający stowarzyszenie między Wspólnotą Europejską i jej Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a Algierską Republiką Ludowo-Demokratyczną, z drugiej strony (zwany dalej „układem”), w szczególności jego art. 100 ust. 2,

uwzględniając notę werbalną (2020)3283036 Komisji Europejskiej (Dyrekcja Generalna ds. Handlu) z dnia 24 czerwca 2020 r., którą Unia Europejska skierowała do Rady Stowarzyszenia spór dotyczący stosowania i interpretacji układu zgodnie z art. 100 ust. 1 układu,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)    Układ wszedł w życie dnia 1 września 2005 r. i strony są zobowiązane do wprowadzenia wszelkich ogólnych lub szczególnych środków niezbędnych do wypełnienia swoich zobowiązań wynikających z układu.

(2)    Od 2015 r. Algieria stosuje środki handlowe, w szczególności środki opisane w poniższych motywach, które stanowią bariery w handlu dwustronnym między stronami i są sprzeczne z układem.

(3)    W dniu 7 stycznia 2018 r. Algieria przyjęła dekret wykonawczy nr 18-02, który przewiduje zakaz przywozu szeregu produktów. Wykaz produktów objętych zakazem był kilkakrotnie zmieniany, ostatnio w dniu 27 stycznia 2019 r. dekretem wykonawczym nr 19-12, i obecnie obejmuje samochody i pojazdy prywatne sklasyfikowane w pozycjach taryfowych od 87.01 do 87.05.

(4)    W dniu 11 lipca 2018 r. Algieria przyjęła ustawę nr 18-13 w sprawie uzupełniającej ustawy budżetowej na 2018 r., która wprowadza dodatkowe cło zwane „tymczasowym dodatkowym cłem ochronnym” (DAPS), wdrożone dekretem wykonawczym nr 18-230 z dnia 25 września 2018 r. określającym szczegółowe zasady sporządzania i ustalania wykazu towarów objętych tymczasowym dodatkowym cłem ochronnym i jego odnośne stawki oraz rozporządzeniem ministra handlu z dnia 26 stycznia 2019 r., które weszło w życie w dniu 27 stycznia 2019 r. Ustanowiony w ten sposób wykaz towarów, do których stosuje się tymczasowe dodatkowe cło ochronne, został zmieniony rozporządzeniem ministra handlu z dnia 8 kwietnia 2019 r.

(5)    Tymczasowe dodatkowe cło ochronne wynosi od 30 % do 200 % wartości towarów Ma ono zastosowanie do zmienionego wykazu ponad 992 pozycji taryfowych obejmujących przede wszystkim produkty rolne, przetworzone produkty rolne i wiele towarów konsumpcyjnych.

(6)    W dniu 27 grudnia 2017 r. Algieria przyjęła ustawę nr 17-11 w sprawie ustawy budżetowej na rok 2018. Artykułem 115 tej ustawy podwyższono stawki celne mające zastosowanie do 129 pozycji taryfowych obejmujących między innymi komponenty telekomunikacyjne, modemy, kable i urządzenia elektryczne.

(7)    Stawki celne dla niektórych produktów wzrosły ze stawki początkowej na poziomie od 0 % do 5 % do poziomu 30 %, a w przypadku innych produktów ze stawki początkowej 30 % do 60 %.

(8)    Algieria wprowadziła system udzielania pozwoleń na przywóz lub wywóz na mocy ustawy nr 15-15 z dnia 15 lipca 2015 r. w sprawie ogólnych zasad mających zastosowanie do przywozu i wywozu towarów oraz dekretu wykonawczego nr 15-306 z dnia 6 grudnia 2016 r. ustanawiającego warunki i procedury wdrażania systemów licencjonowania przywozu lub wywozu produktów i towarów.

(9)    Te systemy licencjonowania dotyczą pozwoleń automatycznych i nieautomatycznych oraz przyznają rządowi uprawnienia do wymagania, aby pozwolenia na przywóz były wydawane w drodze wpisu do wykazów administracyjnych Ministerstwa Handlu.

(10)    W dniu 30 września 2019 r. algierskie Stowarzyszenie Banków i Instytucji Finansowych (ABEF) opublikowało okólnik nr 479/DG/2019, który odnosi się do pisma nr 189/CC/MF/2019 szefa gabinetu Ministerstwa Finansów z dnia 29 września 2019 r. wprowadzającego nowe środki ograniczające w odniesieniu do przywozu telefonów komórkowych i artykułów gospodarstwa domowego, które to środki składają się z następujących trzech elementów:

a) wprowadzenie obowiązkowego dziewięciomiesięcznego okresu odroczenia płatności za przywóz;

b) nakazanie podmiotom gospodarczym korzystania w pierwszej kolejności z krajowego transportu morskiego w każdym przypadku, gdy taki wybór jest możliwy oraz

c) wskazanie, że przywóz jest dozwolony jedynie w ramach umów, w których stosuje się w miarę możliwości klauzulę Incoterms FOB. Od dnia 31 grudnia 2019 r. obowiązek stosowania klauzuli FOB rozszerzono na przywóz wszystkich produktów.

(11)    Okólniki nr 643/DG/2019 i nr 645/DG/2019, opublikowane w dniach 25 i 26 grudnia 2019 r., zawierają dodatkowe informacje na temat sposobu wdrażania obowiązku korzystania z usług krajowych przewoźników morskich i klauzuli FOB.

(12)    Unia Europejska odnotowuje negatywne skutki wprowadzonych środków na wymianę handlową.

(13)    W maju 2018 r. Rada Stowarzyszenia, w drodze wspólnej deklaracji, wezwała strony do jak najszybszego znalezienia rozwiązań.

(14)    W 2018 r. powołano grupę roboczą wysokiego szczebla, która spotkała się czterokrotnie. Pomimo wielokrotnych interwencji na wysokim szczeblu i ukierunkowanych wysiłków politycznych nie udało jej się znaleźć rozwiązania.

(15)    Unia Europejska uznaje powyższe środki za niezgodne z prawami i obowiązkami ustanowionymi w układzie, w szczególności z jego art. 9, 14, 17, 30, 32, 34 i 38.

(16)    W dniu 24 czerwca 2020 r. Unia Europejska skierowała sprawę do Rady Stowarzyszenia zgodnie z art. 100 ust. 1 układu i przekazała wszelkie informacje niezbędne do rozpatrzenia sporu w celu znalezienia rozwiązania możliwego do zaakceptowania przez obie strony.

(17)    Strony przeprowadziły konsultacje w dniach 29 września 2020 r. i 7 grudnia 2020 r.

(18)    Algieria oświadczyła, że stosowane przez nią środki są niezbędne do ochrony nowo powstających gałęzi przemysłu w ramach prowadzonej przez nią polityki dywersyfikacji gospodarczej, do wprowadzenia zabezpieczeń w sektorach gospodarki znajdujących się pod presją importową, uniknięcia nieuczciwej konkurencji oraz zaradzenia poważnym trudnościom w bilansie płatniczym.

(19)    Unia Europejska uważa, że nie zostały spełnione istotne warunki stosowania odstępstw przewidzianych w art. 11 (nowo powstające gałęzie przemysłu), 22 (dumping), 24 (środki ochronne) lub 40 (bilans płatniczy) oraz że Algieria nie spełniła również warunków proceduralnych dotyczących wprowadzenia takich środków, takich jak uprzednie konsultacje między stronami oraz, w niektórych przypadkach, przyjęcie decyzji Rady Stowarzyszenia.

(20)    Strony popierają rozstrzygnięcie sporu w drodze decyzji,

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

1.    Strony zgadzają się z interpretacją, zgodnie z którą nałożony przez Algierię zakaz przywozu samochodów i pojazdów prywatnych sklasyfikowanych w pozycjach taryfowych od 87.01 do 87.05 stanowi nowe ograniczenie ilościowe w przywozie towarów lub środek o skutku równoważnym, niezgodny z art. 17 układu. Art. 11 układu, który umożliwia stronom przyznawanie odstępstw na rzecz nowo powstających gałęzi przemysłu, nie ma zastosowania do obowiązków określonych w art. 17 układu.

2.    Algieria zobowiązuje się znieść to ograniczenie najpóźniej do dnia [...] r.

Artykuł 2

1.    Strony zgadzają się z interpretacją, zgodnie z którą wprowadzenie przez Algierię tymczasowych dodatkowych ceł ochronnych jest niezgodne z obowiązkiem stopniowego znoszenia ceł i opłat o skutku równoważnym w przywozie do Algierii produktów przemysłowych pochodzących z Unii Europejskiej, zgodnie z art. 9 układu o stowarzyszeniu oraz z uzgodnieniami dotyczącymi produktów rolnych, produktów rybołówstwa i przetworzonych produktów rolnych, o których mowa w art. 14 układu. Ponadto tymczasowe dodatkowe cła ochronne stanowią nowe należności celne przywozowe lub opłaty o skutku równoważnym, objęte zakazem ustanowionym w art. 17 układu.

2.    Warunki stosowania środków ochronnych przewidzianych w art. 24 układu lub środków niezbędnych do zaradzenia poważnym trudnościom w bilansie płatniczym nie są spełnione.

3.    Algieria zobowiązuje się obniżyć stawkę tymczasowego dodatkowego cła do 50 % stawki ustawowej najpóźniej do dnia [...] r. oraz znieść takie cło do [...] r. w odniesieniu do produktów pochodzących z Unii Europejskiej.

Artykuł 3

1.    Strony zgadzają się z interpretacją, zgodnie z którą podwyższenie ceł mających zastosowanie do 129 pozycji taryfowych obejmujących komponenty telekomunikacyjne, modemy, kable i urządzenia elektryczne – w przypadku niektórych produktów z początkowej stawki celnej na poziomie od 0 % do 5 % do poziomu 30 % oraz, w przypadku innych produktów, ze stawki początkowej 30 % do 60 % – nie jest zgodne z obniżką ceł przewidzianą w art. 9 układu i zakazem podwyższania ceł ustanowionym w art. 17 układu.

2.    Warunki odstępstwa dla nowo powstających gałęzi przemysłu, przewidzianego w art. 11 układu, dotyczące stosowania środków ochronnych przewidzianych w art. 24 układu lub środków niezbędnych do zaradzenia poważnym trudnościom w bilansie płatniczym nie są spełnione.

3.    Algieria zobowiązuje się znieść podwyżki należności celnych najpóźniej do dnia [...] r. na produkty pochodzące z Unii Europejskiej.

Artykuł 4

Strony zobowiązują się, zgodnie z art. 17 układu, do niepoddawania przywozu lub wywozu produktów pochodzących ze stron systemowi automatycznego lub nieautomatycznego licencjonowania, chyba że na podstawie odstępstwa przewidzianego w układzie o stowarzyszeniu.

Artykuł 5

1.    Strony uznają, że zalecenia, które nie są prawnie wiążące, mogą jednak stanowić barierę w handlu niezgodną ze zobowiązaniami ustanowionymi w układzie. Strony zgadzają się z interpretacją, zgodnie z którą wprowadzenie obowiązkowego dziewięciomiesięcznego okresu odroczenia płatności za przywóz, nakazanie podmiotom gospodarczym korzystania w pierwszej kolejności z krajowego transportu morskiego w każdym przypadku, gdy taki wybór jest możliwy oraz wskazanie, że przywóz jest dozwolony jedynie w ramach umów, w których stosuje się w miarę możliwości klauzulę Incoterms FOB, nie są zgodne z art. 17 układu ani z jego art. 30, 32 i 34.

2.    Warunki stosowania środków niezbędnych do zaradzenia poważnym trudnościom w bilansie płatniczym przewidziane w art. 40 układu nie są spełnione.

3.    Algieria zobowiązuje się znieść instrukcje i zalecenia, o których mowa w ust. 1, najpóźniej do dnia [...] r.

Artykuł 6

1.    Algieria powiadamia Komisję Europejską, Dyrekcja Generalna ds. Handlu, o środkach wprowadzonych w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z układu o stowarzyszeniu określonych w art. 1 ust. 2, art. 2 ust. 3, art. 3 ust. 3 i art. 5 ust. 3. Algieria przesyła kopię powiadomienia Radzie Stowarzyszenia i Podkomitetowi ds. Przemysłu, Handlu i Inwestycji.

2.    Na pisemny wniosek Unii Europejskiej Algieria dostarcza dodatkowych informacji na temat środków wprowadzonych w celu wypełnienia zobowiązań określonych w układzie.

Artykuł 7

Jeżeli Algieria nie powiadomi o środku służącym wykonaniu niniejszej decyzji najpóźniej 15 dni po upływie okresu określonego w mającym zastosowanie przepisie lub jeżeli Unia Europejska uzna zgłoszone środki za niewystarczające, Unia Europejska jest upoważniona do zawieszenia koncesji lub wszelkich innych zobowiązań wynikających z układu zgodnie z art. 104 ust. 2 układu, biorąc pod uwagę, że Rada Stowarzyszenia otrzymała wszystkie istotne informacje niezbędne do dokładnego zbadania sytuacji w celu znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez strony.

Artykuł 8

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w ... dnia ... r.

W imieniu Rady Stowarzyszenia

Przewodniczący

……