—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Kuby, w szczególności rezolucję z 16 września 2021 r. w sprawie tłumienia przez rząd protestów i rządowych represji wobec obywateli na Kubie (1),

—

uwzględniając Umowę o dialogu politycznym i współpracy między UE a Kubą (PDCA) podpisaną w grudniu 2016 r. i stosowaną tymczasowo od 1 listopada 2017 r. (2),

—

uwzględniając oświadczenie rzecznika Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych z 14 listopada 2021 r. w sprawie decyzji o unieważnieniu legitymacji prasowych dziennikarzy EFE,

—

uwzględniając Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych oraz inne międzynarodowe traktaty i instrumenty dotyczące praw człowieka,

—

uwzględniając oświadczenie Międzyamerykańskiej Komisji Praw Człowieka i Biura Specjalnego Sprawozdawcy ds. Wolności Wypowiedzi z 29 listopada 2021 r. w sprawie represyjnych działań państwa, które uniemożliwiły marsz obywatelski zwołany na 15 listopada 2021 r.,

—

uwzględniając oświadczenie z 8 grudnia 2021 r. złożone przez grupę artystów wspólnie z organizacjami PEN International, PEN America’s Artists at Risk Connection i Human Rights Watch w sprawie położenia kresu represjom na Kubie,

—

uwzględniając Konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zakazu tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania lub karania, której Kuba jest stroną,

—

uwzględniając pismo zastępcy dyrektora zarządzającego ds. Ameryk w ESDZ z 10 maja 2021 r. adresowane do przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego i dotyczące ich zaangażowania we wdrażanie PDCA (ARES(2021)247104),

—

uwzględniając definicję organizacji społeczeństwa obywatelskiego opublikowaną na stronie internetowej Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej (EUR-Lex),

—

uwzględniając konstytucję kubańską i kubański kodeks karny,

—

uwzględniając art. 144 ust. 5 i art. 132 ust. 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze masowe demonstracje, które odbyły się 11 lipca 2021 r. w ponad 50 miastach na wyspie w celu pokojowego zaprotestowania przeciwko dotkliwemu kryzysowi społeczno-gospodarczemu, chronicznym niedoborom leków i innych podstawowych towarów oraz systematycznym ograniczeniom praw człowieka; mając na uwadze, że te problemy, w połączeniu z COVID-19, spowodowały, że nasiliły się żądania praw obywatelskich i politycznych oraz demokracji; mając na uwadze, że w odpowiedzi na te demonstracje, rząd kubański za cel ataków systematycznie obiera między innymi demonstrantów, dysydentów politycznych, przywódców religijnych, działaczy na rzecz praw człowieka i niezależnych artystów – wśród których są laureaci Nagrody im. Sacharowa – w związku z ich pokojową działalnością na rzecz demokracji i praw człowieka; mając na uwadze, że według doniesień kilkadziesiąt osób zostało arbitralnie aresztowanych, zatrzymanych lub umieszczonych w areszcie domowym pod stałym nadzorem oraz że postawiono im fałszywe i oszczercze zarzuty karne;

B.

mając na uwadze, że José Daniel Ferrer, Aymara Nieto (Kobiety w Bieli), Maykel Castillo, Luis Robles, Félix Navarro, Luis Manuel Otero, wielebny Lorenzo Rosales Fajardo, Andy Dunier García i Yunior García Aguilera to tylko niektórzy z setek Kubańczyków doświadczających niesprawiedliwości i represji ze strony kubańskiego reżimu;

C.

mając na uwadze, że osoby arbitralnie uwięzione są przetrzymywane w stałej izolacji, w tym również w karcerze, poddawane okrutnym torturom oraz nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu, a także pozbawione dostępu do prawników i odpowiedniej opieki medycznej; mając na uwadze, że niektóre z tych osób są przetrzymywane w więzieniach z dala od miejsc zamieszkania, co uniemożliwia rodzinom ich odwiedzanie; mając na uwadze, że niektóre zatrzymane osoby cierpią na problemy zdrowotne, w związku z czym ich uwolnienie jest sprawą szczególnie pilną;

D.

mając na uwadze, że wielu innym osobom, które uciekły z kraju lub zostały zmuszone do jego opuszczenia, nie pozwolono na powrót i w przewidywalnej przyszłości będą one pozostawać na wygnaniu; mając na uwadze, że 4 sprawozdawców ONZ już potępiło zbrodnię przymusowej ekspatriacji kubańskich dysydentów;

E.

mając na uwadze, że 21 września 2021 r. platforma Archipiélago i inne grupy społeczeństwa obywatelskiego publicznie i przejrzyście zwróciły się do właściwych organów o zezwolenie na zorganizowanie 15 listopada 2021 r. pokojowej demonstracji na rzecz poszanowania praw człowieka i uwolnienia więźniów politycznych na Kubie; mając na uwadze, że władze kubańskie zakazały planowanych protestów, uznając je za niezgodne z prawem, a ich zgłoszone powody za bezzasadne;

F.

mając na uwadze, że w przeddzień pokojowych demonstracji planowanych na 15 listopada 2021 r. władze kubańskie unieważniły legitymacje prasowe dziennikarzy pracujących dla hiszpańskiej agencji informacyjnej EFE na Kubie, co ewidentnie służyło zablokowaniu otwartych i rzetelnych relacji z wyspy;

G.

mając na uwadze, że obowiązkiem Republiki Kuby jest uznanie, ochrona i zapewnienie praw do pokojowych zgromadzeń i wolności wypowiedzi, bez dyskryminacji ze względu na poglądy polityczne; mając na uwadze, że niezbędne jest, aby funkcjonariusze państwowych organów ścigania ściśle przestrzegali międzynarodowych standardów praw człowieka, z uwzględnieniem zasad legalności, wyjątkowości, proporcjonalności i konieczności;

H.

mając na uwadze, że 5 lipca 2017 r. Parlament wyraził zgodę na PDCA, zawierającą jasne warunki związane z poprawą stanu praw człowieka i demokracji na Kubie, w tym klauzulę zawieszającą w razie naruszenia postanowień dotyczących praw człowieka; mając na uwadze, że 26 lutego 2021 r. UE i Kuba przeprowadziły na mocy PDCA między UE a Kubą trzeci formalny dialog dotyczący praw człowieka; mając na uwadze, że strony rozmawiały o wolności pokojowego zgromadzania się i zrzeszania się; mając na uwadze, że UE podkreśliła, zgodnie z międzynarodowym prawem dotyczącym praw człowieka, iż wszystkim obywatelom trzeba umożliwić czynny udział w życiu społecznym za pośrednictwem organizacji i stowarzyszeń społeczeństwa obywatelskiego; mając na uwadze, że UE przypomniała o konieczności przestrzegania zobowiązań wynikających z międzynarodowego prawa dotyczącego praw człowieka;

I.

mając na uwadze, że każdy dialog polityczny musi obejmować bezpośredni i aktywny udział niezależnego społeczeństwa obywatelskiego i wszystkich bez wyjątku podmiotów opozycji politycznej, jak podkreślono w art. 36 PDCA;

J.

mając na uwadze, że Parlament Europejski wielokrotnie potępiał pogwałcenia praw człowieka na Kubie, zwracając uwagę na naruszenia postanowień art. 1 ust. 5, art. 2 lit. c), art. 5, art. 22 i art. 43 ust. 2 PDCA między UE a Kubą podpisanej w 2016 r., w której rząd kubański zobowiązał się do poszanowania praw człowieka;

K.

mając na uwadze, że Parlament trzykrotnie przyznał działaczom kubańskim Nagrodę im. Sacharowa za wolność myśli – otrzymali ją: Oswaldo Payá w 2002 r., Kobiety w Bieli w 2005 r. oraz Guillermo Fariñas w 2010 r.; mając na uwadze, że laureaci Nagrody im. Sacharowa i ich krewni nadal są regularnie prześladowani i zastraszani oraz pozbawieni możliwości opuszczania kraju i uczestnictwa w wydarzeniach międzynarodowych; mając na uwadze, że 8 grudnia 2021 r. laureaci Nagrody im. Sacharowa Berta Soler (przywódczyni Kobiet w Bieli) i Guillermo Fariñas wysłali do wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa pismo, w którym oświadczyli, że zrzekną się nagrody, jeżeli w najbliższej przyszłości ESDZ będzie nadal pozostawiać społeczeństwo obywatelskie bez pomocy, podczas gdy na Kubie popełniane są zbrodnie przeciwko ludzkości; mając na uwadze, że 9 grudnia 2021 r. Guillermo Fariñas został uprowadzony i wbrew swej woli zabrany do szpitala;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.