KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 22.3.2019

COM(2019) 148 final

2019/0084(NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Komitetu UPG, ustanowionego na mocy Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, odnośnie do przyjęcia Protokołu 1 dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej

UZASADNIENIE

1.Przedmiot wniosku

Niniejszy wniosek dotyczy decyzji w sprawie stanowiska, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Komitetu UPG, ustanowionego na mocy Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, odnośnie do planowanego przyjęcia protokołu 1 do umowy dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej.

2.Kontekst wniosku

2.1.Wstępna umowa o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony.

Wstępna umowa o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony („Umowa”), została podpisana przez Unię Europejską („UE”) w dniu 26 listopada 2008 r. 1 i jest tymczasowo stosowana od dnia 3 września 2016 r.

Umowa ma na celu: a) umożliwienie Stronie Wybrzeże Kości Słoniowej skorzystania z rozszerzonego dostępu do rynku przyznanego przez UE; b) wspieranie zrównoważonego rozwoju gospodarczego Wybrzeża Kości Słoniowej i stopniowej integracji tego kraju z gospodarką światową; c) utworzenie strefy wolnego handlu między Unią Europejską a Wybrzeżem Kości Słoniowej na zasadzie obopólnego interesu przez stopniową liberalizację handlu w sposób zgodny z obowiązującymi zasadami Światowej Organizacji Handlu oraz zasadą asymetrii, z uwzględnieniem szczególnych potrzeb Wybrzeża Kości Słoniowej i jego ograniczeń zdolności w zakresie poziomów i terminu realizacji zobowiązań; d) ustanowienie odpowiednich procedur rozstrzygania sporów oraz e) przyjęcie odpowiednich ustaleń instytucjonalnych.

2.2.Komitet UPG

Komitet UPG jest organem ustanowionym zgodnie z art. 73 Umowy. W jego skład wchodzą przedstawiciele UE i Wybrzeża Kości Słoniowej. Komitet UPG przyjmuje swój regulamin wewnętrzny. Komitetowi współprzewodniczą przedstawiciel UE oraz przedstawiciel Wybrzeża Kości Słoniowej.

Komitet UPG zajmuje się wszelkimi sprawami niezbędnymi do wykonania Umowy, w tym współpracą na rzecz rozwoju. Wykonując swoje funkcje, Komitet UPG może: a) ustanawiać i nadzorować wszelkie specjalne komitety lub organy niezbędne do wykonania Umowy; b) zbierać się w dowolnym terminie uzgodnionym przez Strony; c) rozpatrywać wszelkie kwestie dotyczące Umowy i podejmować odpowiednie działania w ramach wykonywania swoich funkcji; d) podejmować decyzje lub wydawać zalecenia w przypadkach przewidzianych w Umowie oraz e) przyjmować zmiany do niniejszej Umowy.

W stosownych przypadkach Komitet UPG może przeprowadzić przegląd Umowy, jej wykonania, stosowania i skuteczności oraz przedstawić Stronom odpowiednie zalecenia w celu jej zmiany.

2.3.Planowany akt Komitetu

Na następnym posiedzeniu, które ma odbyć się w 2019 r., Komitet UPG ma przyjąć decyzję w sprawie przyjęcia Protokołu 1 dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej, uzgodnionego przez Strony w październiku 2018 r. („planowany akt”).

Celem planowanego aktu jest ustanowienie wspólnego i wzajemnego systemu dotyczącego reguł pochodzenia.

Umowa weszła w życie bez takiego wspólnego i wzajemnego systemu dotyczącego reguł pochodzenia. Art. 14 ust. 2 Umowy zobowiązuje Strony do ustanowienia takiego wzajemnego systemu, który zostanie włączony do Umowy decyzją Komitetu UPG. W przypadku braku takiego systemu zastosowanie do wywozu z Wybrzeża Kości Słoniowej do Unii Europejskiej mają przepisy dotyczące reguł pochodzenia zawarte w załączniku II do rozporządzenia (UE) 2016/1076 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie stosowania uzgodnień dotyczących produktów pochodzących z niektórych państw wchodzących w skład grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) przewidzianych w umowach ustanawiających lub prowadzących do ustanowienia umów o partnerstwie gospodarczym („rozporządzenie w sprawie dostępu do rynku”).

3.Stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii

W październiku 2018 r. Strony uzgodniły tekst Protokołu 1 dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej. Uzgodniony protokół 1 opiera się na zawartym, choć jeszcze nie obowiązującym, Protokole 1 do Umowy o partnerstwie gospodarczym między państwami Afryki Zachodniej, Wspólnotą Gospodarczą Państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) i Zachodnioafrykańską Unią Gospodarczą i Walutową (UEMOA), z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony. Przewiduje on dalsze uproszczenie reguł pochodzenia oraz sprzyja zrównoważonemu rozwojowi gospodarczemu Strony Wybrzeże Kości Słoniowej oraz integracji regionalnej z uwagi na korzystne zasady dotyczące kumulacji. 

Planowany akt umożliwia zastąpienie obecnych reguł pochodzenia mających zastosowanie do wywozu z Wybrzeża Kości Słoniowej do Unii Europejskiej, określonych w rozporządzeniu w sprawie dostępu do rynku, bardziej korzystnym i wzajemnym systemem.

Proponowana decyzja jest zgodna z obowiązkami UE wynikającymi z postanowień Umowy.

4.Podstawa prawna

4.1.Proceduralna podstawa prawna

4.1.1.Zasady

W art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) przewidziano przyjmowanie decyzji ustalających „stanowiska, które mają być zajęte w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, z wyjątkiem aktów uzupełniających lub zmieniających ramy instytucjonalne umowy”.

Pojęcie „akty mające skutki prawne” obejmuje akty, które mają skutki prawne na mocy przepisów prawa międzynarodowego dotyczących danego organu. Obejmuje ono ponadto instrumenty, które nie są wiążące na mocy prawa międzynarodowego, ale „mogą w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść przepisów przyjętych przez prawodawcę Unii” 2 .

4.1.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie

Akt, który Komitet ma przyjąć, stanowi akt mający skutki prawne. Planowany akt będzie wiążący na mocy prawa międzynarodowego zgodnie z art. 14 Umowy.

Planowany akt nie uzupełnia ani nie zmienia ram instytucjonalnych Umowy.

W związku z tym proceduralną podstawę prawną proponowanej decyzji stanowi art. 218 ust. 9 TFUE.

4.2.Materialna podstawa prawna

4.2.1.Zasady

Materialna podstawa prawna decyzji na podstawie art. 218 ust. 9 TFUE zależy przede wszystkim od celu i treści planowanego aktu, w którego kwestii ma zostać zajęte stanowisko w imieniu Unii. Jeżeli planowany akt ma dwojaki cel lub dwa elementy składowe, a jeden z tych celów lub elementów da się określić jako główny, zaś drugi ma jedynie pomocniczy charakter, decyzja przyjęta na podstawie art. 218 ust. 9 TFUE musi mieć jedną materialną podstawę prawną, tj. podstawę, której wymaga główny lub dominujący cel lub element składowy.

4.2.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie

Główny cel i treść planowanego aktu odnoszą się do wspólnej polityki handlowej.

Materialną podstawą prawną proponowanej decyzji jest w związku z tym art. 207 TFUE.

4.3.Wniosek

Podstawą prawną proponowanej decyzji powinien być art. 207 TFUE w związku z art. 218 ust. 9 TFUE.

5.Publikacja planowanego aktu

Ponieważ akt Komitetu UPG dotyczy przyjęcia Protokołu 1 dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej do Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, akt ten po jego przyjęciu należy opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2019/0084 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Komitetu UPG, ustanowionego na mocy Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, odnośnie do przyjęcia Protokołu 1 dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 3 i 4, w związku z art. 218 ust. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Wstępna umowa o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony („Umowa”), została podpisana w imieniu Unii w dniu 26 listopada 2008 r. zgodnie z decyzją Rady 2009/156/WE 3 i jest tymczasowo stosowana od dnia 3 września 2016 r.

(2)Zgodnie z art. 14 Umowy Komitet UPG może przyjąć decyzję o ustanowieniu wspólnego i wzajemnego systemu dotyczącego reguł pochodzenia, który będzie stanowić integralną część Umowy.

(3)Na swoim dorocznym posiedzeniu w 2019 r. Komitet UPG ma przyjąć decyzję w sprawie Protokołu 1 dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej.

(4)Należy ustalić stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii na następnym posiedzeniu Komitetu UPG, gdyż przedmiotowa decyzja będzie wiążąca dla Unii.

(5)Aby korzystać z preferencyjnego traktowania przewidzianego w Umowie, Strony ustanawiają wspólny i wzajemny system dotyczący reguł pochodzenia.

(6)Uzgodniony protokół przewiduje dalsze uproszczenie reguł pochodzenia i uwzględnia ostatnie zmiany w celu zapewnienia bardziej elastycznych i prostszych reguł pochodzenia mających na celu ułatwienie wymiany handlowej dla podmiotów gospodarczych oraz optymalizację wykorzystania preferencyjnego traktowania przewidzianego w Umowie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej na dorocznym przewidzianym w 2019 r. posiedzeniu Komitetu UPG, ustanowionego na mocy Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, odnośnie do przyjęcia decyzji Komitetu UPG w sprawie Protokołu 1 dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej, opiera się na projekcie decyzji Komitetu UPG załączonym do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Komisji.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)    Decyzja Rady z dnia 21 listopada 2008 r. w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony (Dz.U. L 59 z 3.3.2009, s. 1).

(2)    Wyrok Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 października 2014 r. w sprawie C-399/12 Niemcy przeciwko Radzie, ECLI:EU:C:2014:2258, pkt 61–64.

(3)    Decyzja Rady 2009/156/WE z dnia 21 listopada 2008 r. w sprawie podpisania i tymczasowego stosowania Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony (Dz.U. L 59 z 3.3.2009, s. 1).

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 22.3.2019

COM(2019) 148 final

ZAŁĄCZNIK

do

wniosku dotyczącego decyzji Rady

w sprawie stanowiska, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej w ramach Komitetu UPG, ustanowionego na mocy Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony, odnośnie do przyjęcia Protokołu 1 dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej

PROJEKT

DECYZJA NR …/2019 KOMITETU UPG

ustanowionego na mocy Wstępnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony

z dnia [data]

w sprawie przyjęcia Protokołu nr 1 dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej

KOMITET UPG,

uwzględniając Wstępną umowę o partnerstwie gospodarczym między Wybrzeżem Kości Słoniowej, z jednej strony, a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony (zwaną dalej „umową”), podpisaną w Abidżanie w dniu 26 listopada 2008 r. i tymczasowo stosowaną od dnia 3 września 2016 r., w szczególności jej art. 14 i 82,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)    Umowa ma zastosowanie z jednej strony do terytoriów, na których obowiązuje Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, na warunkach określonych w tym Traktacie, oraz, z drugiej strony, do terytorium Wybrzeża Kości Słoniowej.

(2)    Zgodnie z art. 14 ust. 2 umowy Strony ustanowią wspólny i wzajemny system dotyczący reguł pochodzenia, na podstawie reguł pochodzenia określonych w umowie z Kotonu oraz przewidujący usprawnienia, biorąc pod uwagę cele rozwoju Strony Wybrzeże Kości Słoniowej. Ten system zostanie włączony do umowy decyzją Komitetu UPG.

(3)    Strony uzgodniły Protokół nr 1 dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej.

(4)    Zgodnie z art. 82 umowy, protokół do niniejszej umowy stanowi jej integralną część,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przyjmuje się tekst protokołu nr 1 do umowy dotyczącego definicji pojęcia „produkty pochodzące” oraz metod współpracy administracyjnej, przedstawionego w załączniku do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej podpisania.

Sporządzono w [...] dnia [...] r.

ZAŁĄCZNIK

UMOWA O PARTNERSTWIE GOSPODARCZYM UE – WYBRZEŻE KOŚCI SŁONIOWEJ

Protokół nr 1 dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące”
oraz metod współpracy administracyjnej

SPIS TREŚCI

TYTUŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

ARTYKUŁ 1

Definicje

Do celów niniejszego protokołu:

a)    „wytwarzanie” oznacza każdy rodzaj obróbki lub przetworzenia łącznie z montażem i operacjami szczególnymi;

b)    „materiał” oznacza każdy składnik, surowiec, komponent lub część itd., użyte do wytworzenia produktu;

c)    „produkt” oznacza wytwarzany produkt, nawet jeśli jest on przeznaczony do dalszego użycia w innym procesie wytwarzania;

d)    „towary” oznaczają zarówno materiały, jak i produkty;

e)    „wartość celna” oznacza wartość ustaloną zgodnie z Porozumieniem w sprawie stosowania artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) z 1994 r. (Porozumienie WTO w sprawie ustalania wartości celnej);

f)    „cena ex-works” oznacza cenę zapłaconą za produkt ex-works producentowi z Unii Europejskiej lub z Wybrzeża Kości Słoniowej, który dokonuje ostatniej obróbki lub przetworzenia, pod warunkiem że cena ta zawiera wartość wszystkich użytych materiałów, pomniejszoną o wszelkie podatki wewnętrzne, które są lub mogą być zwracane, jeżeli uzyskany produkt zostanie wywieziony;

g)    „wartość materiałów” oznacza wartość celną użytych materiałów niepochodzących w chwili ich przywozu lub, jeśli nie jest ona znana i nie może zostać ustalona, pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały w Unii Europejskiej lub w Wybrzeżu Kości Słoniowej;

h)    „wartość materiałów pochodzących” oznacza wartość takich materiałów, jak zdefiniowano w literze g), stosowanej odpowiednio;

i)    „wartość dodana” oznacza cenę ex-works pomniejszoną o wartość celną materiałów przywożonych z krajów trzecich do Unii Europejskiej, do państw AKP, które stosowały, przynajmniej tymczasowo, umowę o partnerstwie gospodarczym lub do KTZ; jeśli wartość celna nie jest znana lub nie może zostać ustalona, pierwszą możliwą do ustalenia cenę zapłaconą za materiały w Unii Europejskiej lub w Wybrzeżu Kości Słoniowej;

j)    „działy” i „pozycje” oznaczają działy i czterocyfrowe pozycje stosowane w nomenklaturze stanowiącej zharmonizowany system oznaczania i kodowania towarów (zwany dalej „zharmonizowanym systemem” lub „HS”);

k)    „klasyfikowany” odnosi się do klasyfikacji produktu lub materiału do określonej pozycji;

l)    „przesyłka” oznacza produkty, które są wysyłane łącznie od jednego eksportera do jednego odbiorcy lub są objęte jednolitym dokumentem przewozowym dotyczącym ich wysyłki od eksportera do odbiorcy lub, w przypadku braku takiego dokumentu, jednolitą fakturą;

m)    „terytoria” obejmują wody terytorialne;

n)    „KTZ” oznacza kraje i terytoria zamorskie określone w załączniku VIII do niniejszego protokołu;

o)    „Komitet” oznacza Komitet Specjalny ds. ułatwień handlowych i celnych, o którym mowa w art. 34 niniejszej Umowy, o ile nie określono inaczej.

TYTUŁ II

DEFINICJA POJĘCIA „PRODUKTY POCHODZĄCE”

ARTYKUŁ 2

Wymogi ogólne

1.    Do celów niniejszej umowy następujące produkty uważa się za pochodzące z Unii Europejskiej:

a)    produkty całkowicie uzyskane w Unii Europejskiej w rozumieniu art. 3 niniejszego protokołu;

b)    produkty uzyskane w Unii Europejskiej zawierające materiały, które nie zostały tam całkowicie uzyskane, pod warunkiem że materiały takie zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Unii Europejskiej w rozumieniu art. 4 niniejszego protokołu.

3.    Do celów niniejszej umowy następujące produkty uważa się za pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej:

a)    produkty całkowicie uzyskane w Wybrzeżu Kości Słoniowej w rozumieniu art. 3 niniejszego protokołu;

b)    produkty uzyskane w Wybrzeżu Kości Słoniowej zawierające materiały, które nie zostały tam całkowicie uzyskane, pod warunkiem że materiały takie zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w Wybrzeżu Kości Słoniowej w rozumieniu art. 4 niniejszego protokołu.

ARTYKUŁ 3

Produkty całkowicie uzyskane

1.    Za całkowicie uzyskane w Wybrzeżu Kości Słoniowej lub w Unii Europejskiej uważa się:

a)    żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane;

b)    produkty mineralne wydobyte z ich ziemi lub z ich dna morskiego;

c)    owoce i produkty roślinne tam zebrane;

d)    produkty pochodzące od żywych zwierząt tam wyhodowanych;

e)    (i)    produkty uzyskane przez polowania lub połowy tam przeprowadzone;

(ii)    produkty akwakultury, w tym marikultury, w przypadku gdy zwierzęta zostały tam wyhodowane z jaj, ikry, larw lub narybku;

f)    produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobyte z morza poza wodami terytorialnymi Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej przez ich statki;

g)    produkty wytworzone na pokładzie ich statków przetwórni wyłącznie z produktów, o których mowa w lit. f);

h)    używane artykuły tam zebrane, które nadają się tylko do odzyskiwania surowców;

i)    odpady i złom powstające w wyniku działalności wytwórczej tam przeprowadzonej;

j)    produkty wydobyte z dna morskiego lub podglebia poza ich wodami terytorialnymi, pod warunkiem że mają wyłączne prawa do eksploatacji tego dna lub podglebia;

k)    towary wytworzone tam wyłącznie z produktów wymienionych w lit. a)–j).

2.    Określenia „ich statki” i „ich statki przetwórnie” użyte w ust. 1 lit. f) i g) niniejszego artykułu odnoszą się tylko do statków i statków przetwórni:

a)    które są wpisane do rejestru lub zarejestrowane w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w Wybrzeżu Kości Słoniowej;

b)    które pływają pod banderą państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej; oraz

c)    które spełniają jeden z poniższych warunków:

(i)    są w co najmniej 50 % własnością obywateli państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej lub

(ii)    należą do przedsiębiorstw:

-których główna siedziba lub główne miejsce prowadzenia działalności znajdują się w jednym z państw członkowskich Unii Europejskiej lub w Wybrzeżu Kości Słoniowej;

-które są w co najmniej 50 % własnością jednego lub kilku państw członkowskich Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej, podmiotów publicznych lub obywateli jednego lub większej liczby tych państw.

3.    Niezależnie od postanowień ust. 2 niniejszego artykułu, na wniosek Wybrzeża Kości Słoniowej statki czarterowane lub dzierżawione przez Wybrzeże Kości Słoniowej traktowane są jako „jego statek” lub „jego statki” podczas realizowania połowów w jego wyłącznej strefie ekonomicznej, pod warunkiem że wcześniej złożono ofertę podmiotom gospodarczym z Unii Europejskiej oraz przestrzegane są zasady wykonania określone uprzednio przez Komitet. Komitet zapewnia przestrzeganie warunków ustanowionych w niniejszym ustępie.

4.    Warunki, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, mogą być spełniane w Wybrzeżu Kości Słoniowej i w państwach objętych różnymi umowami o partnerstwie gospodarczym, z którymi ma zastosowanie kumulacja. W takich przypadkach produkty uważa się za pochodzące z państwa bandery.

ARTYKUŁ 4

Produkty poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu

1.    Na potrzeby stosowania art. 2 niniejszego protokołu produkty, które nie są całkowicie uzyskane, uważa się za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, jeśli spełnione są warunki określone w wykazie zawartym w załączniku II do niniejszego protokołu.

2.    Do celów stosowania art. 2 niniejszego protokołu, niezależnie od postanowień ust. 1 niniejszego artykułu, produkty wymienione w załączniku II-A do niniejszego protokołu mogą być uznane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, jeżeli spełnione są warunki określone w tym załączniku. Bez uszczerbku dla postanowień art. 43 ust. 2 niniejszego protokołu załącznik II-A do niniejszego protokołu ma zastosowanie wyłącznie do wywozu z Wybrzeża Kości Słoniowej, w okresie pięciu (5) lat od dnia wejścia w życie niniejszego protokołu.

3.    Warunki, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, wskazują, w odniesieniu do wszystkich produktów objętych niniejszą umową, na obróbkę lub przetworzenie, którym muszą zostać poddane materiały niepochodzące, użyte przy wytwarzaniu, i które są stosowane wyłącznie w odniesieniu do tych materiałów. W związku z tym jeśli produkt, który uzyskał status produktu pochodzącego poprzez spełnienie warunków określonych w jednym z tych wykazów, jest użyty do wytworzenia innego produktu, warunki odnoszące się do produktu, do którego wytworzenia został użyty, nie odnoszą się do niego i nie bierze się pod uwagę materiałów niepochodzących, które mogły zostać użyte w procesie jego produkcji.

4.    Niezależnie od postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu materiały niepochodzące, które zgodnie z warunkami określonymi w załączniku II i załączniku II-A do niniejszego protokołu nie powinny być używane do produkcji danego produktu, mogą jednak zostać użyte, pod warunkiem że:

a)    ich łączna wartość nie przekracza 10 % ceny ex-works produktu w przypadku produktów z Unii Europejskiej oraz 15% ceny ex-works produktu w przypadku produktów z Wybrzeża Kości Słoniowej;

b)    żadna z wartości procentowych określonych w wykazie jako maksymalna wartość materiałów niepochodzących nie została przekroczona wskutek zastosowania niniejszego ustępu.

5.    Postanowienia ust. 4 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do produktów z działów 50–63 systemu zharmonizowanego.

6.    Ust. 1–5 niniejszego artykułu stosuje się z zastrzeżeniem postanowień art. 5 niniejszego protokołu.

ARTYKUŁ 5

Niewystarczająca obróbka lub przetworzenie

1.    Następujące czynności są uważane za niewystarczającą obróbkę lub niewystarczające przetworzenie dla nadania statusu produktów pochodzących, niezależnie od tego, czy wymogi określone w art. 4 niniejszego protokołu zostały spełnione:

a)    czynności zabezpieczające mające na celu zapewnienie zachowania produktów w dobrym stanie podczas transportu i składowania;

b)    proste czynności polegające na usuwaniu kurzu, odsiewaniu lub przesiewaniu, sortowaniu, segregowaniu, dopasowywaniu (włącznie z przygotowywaniem zestawów artykułów), myciu, czyszczeniu, malowaniu, polerowaniu, rozcinaniu;

c)    usuwanie rdzy, oleju, farby lub innych powłok;

d)    (i)    zmiana opakowań oraz dzielenie i łączenie przesyłek;

(ii)    proste umieszczanie w butelkach, flakonach, puszkach, torbach, pokrowcach, pudełkach, mocowanie do kartonów lub desek itd. oraz wszystkie inne proste czynności związane z pakowaniem;

e)    umieszczanie na produktach lub ich opakowaniach znaków, etykiet, logo i innych podobnych znaków odróżniających;

f)    zwykłe mieszanie produktów, nawet różnych rodzajów; mieszanie cukru z innymi materiałami;

g)    zwykły montaż części artykułu dla otrzymania kompletnego artykułu;

h)    zwykły demontaż produktu na części;

i)    prasowanie wyrobów włókienniczych;

j)    łuskanie, częściowe lub całkowite bielenie, polerowanie zbóż i ryżu;

k)    czynności polegające na dodawaniu środków barwiących lub aromatyzujących do cukru lub formowaniu kostek cukru; częściowe lub całkowite mielenie cukru kryształu;

l)    obieranie ze skóry, drylowanie i łuskanie owoców, orzechów i warzyw;

m)    ostrzenie, zwykłe szlifowanie lub przycinanie;

n)    połączenie dwóch lub więcej operacji wymienionych w lit. a)–m);

o)    ubój zwierząt.

2.    Wszystkie takie czynności przeprowadzone w Unii Europejskiej lub w Wybrzeżu Kości Słoniowej w odniesieniu do danego produktu uwzględniane są łącznie do celów ustalenia, czy przetworzenie lub obróbka, jakim został poddany dany produkt, należy uznać za niewystarczające w rozumieniu ust. 1 niniejszego artykułu.

ARTYKUŁ 6

Obróbka lub przetworzenie materiałów przywiezionych
do Unii Europejskiej na warunkach bezcłowych

1.    Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 niniejszego protokołu, materiały niepochodzące, przywożone do Unii Europejskiej bez ceł poprzez zastosowanie taryf celnych opartych na klauzuli największego uprzywilejowania, zgodnie z unijną wspólną taryfą celną 1 , uznaje się za materiały pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej, jeżeli zostały włączone do produktu tam uzyskanego, pod warunkiem że zostały tam poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza operacje wymienione w art. 5 ust. 1 niniejszego protokołu.

2.    W świadectwach przewozowych EUR.1 (pole 7) lub deklaracjach pochodzenia wydanych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu umieszcza się następującą adnotację:

-„Zastosowanie art. 6 ust. 1 protokołu nr 1 do umowy o partnerstwie gospodarczym UE z Wybrzeżem Kości Słoniowej”.

3.    Unia Europejska co roku powiadamia Komitet o wykazie materiałów, do których mają zastosowanie postanowienia niniejszego artykułu. Po powiadomieniu wykaz zostaje opublikowany przez Komisję Europejską w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz przez Wybrzeże Kości Słoniowej zgodnie z jego własnymi procedurami.

4.    Kumulacji przewidzianej w niniejszym artykule nie stosuje się do materiałów, które przy przywozie do Unii Europejskiej podlegają cłom antydumpingowym lub wyrównawczym jeżeli pochodzą z kraju objętego cłami antydumpingowymi lub wyrównawczymi.

ARTYKUŁ 7

Kumulacja pochodzenia

1.    Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 niniejszego protokołu materiały pochodzące z terytorium jednej ze Stron, z innych państw Afryki Zachodniej 2 , które korzystają z bezcłowego i bezkontyngentowego dostępu do rynku Unii Europejskiej, z innych państw AKP, które stosowały, przynajmniej tymczasowo, umowę o partnerstwie gospodarczym lub z KTZ, uważane są za pochodzące z terytorium drugiej Strony, jeżeli są włączone do produktu tam uzyskanego, o ile obróbka lub przetworzenie dokonane na terytorium tej Strony wykraczają poza operacje wymienione w art. 5 ust. 1 niniejszego protokołu.

Jeśli obróbka lub przetworzenie dokonane na terytorium danej Strony nie wykraczają poza operacje wymienione w art. 5 ust. 1 niniejszego protokołu, uzyskany produkt uznaje się za pochodzący z terytorium tej Strony tylko wówczas, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość użytych materiałów pochodzących z któregokolwiek z pozostałych krajów lub terytoriów. W przeciwnym wypadku uzyskany produkt uznaje się za pochodzący z kraju lub terytorium, na które przypada największa wartość materiałów użytych do produkcji gotowego produktu.

Pochodzenie materiałów pochodzących z innych państw AKP, które stosowały, przynajmniej tymczasowo, umowę o partnerstwie gospodarczym oraz z KTZ, ustala się zgodnie z regułami pochodzenia mającymi zastosowanie na mocy umów preferencyjnych między Unią Europejską a tymi państwami i zgodnie z postanowieniami art. 28 niniejszego protokołu.

2.    Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 niniejszego protokołu, obróbkę lub przetwarzanie dokonane na terytorium jednej ze stron, w innych państwach AKP, które stosowały, przynajmniej tymczasowo, umowę o partnerstwie gospodarczym, lub w KTZ uważa się za dokonane na terytorium drugiej strony, gdy materiały zostały poddane dalszej obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza operacje wymienione w art. 5 ust. 1 niniejszego protokołu.

Jeśli obróbka lub przetworzenie dokonane na terytorium jednej ze Stron nie wykraczają poza operacje wymienione w art. 5 ust. 1 niniejszego protokołu, uzyskany produkt uznaje się za pochodzący z terytorium tej Strony tylko wówczas, gdy wartość tam dodana przewyższa wartość użytych materiałów pochodzących z któregokolwiek z pozostałych krajów lub terytoriów. W przeciwnym wypadku uzyskany produkt uznaje się za pochodzący z kraju lub terytorium, na które przypada największa wartość materiałów użytych do produkcji gotowego produktu.

Pochodzenie produktu gotowego ustala się zgodnie z regułami pochodzenia określonymi w niniejszym protokole i zgodnie z postanowieniami jego art. 28.

3.    Kumulację przewidzianą w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu można stosować w odniesieniu do innych państw Afryki Zachodniej, które korzystają z bezcłowego i bezkontyngentowego dostępu do rynku Unii Europejskiej, innych państw AKP, które stosowały, przynajmniej tymczasowo, umowę o partnerstwie gospodarczym, oraz w odniesieniu do KTZ tylko wtedy, gdy:

a)    strona będąca odbiorcą i wszystkie państwa i terytoria zaangażowane w uzyskanie statusu pochodzenia zawarły umowę lub uzgodnienie w sprawie wzajemnej współpracy administracyjnej, które zapewniają właściwe wykonanie niniejszego artykułu oraz zawierają odniesienie do stosowania odpowiednich dowodów pochodzenia;

b)    Wybrzeże Kości Słoniowej i Unia Europejska przekazują sobie wzajemnie, za pośrednictwem Komisji Europejskiej i Komisji ECOWAS, szczegółowe informacje dotyczące umów w sprawie współpracy administracyjnej z innymi krajami lub terytoriami, o których mowa w niniejszym artykule. Komisja Europejska publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C), a Wybrzeże Kości Słoniowej publikuje zgodnie z jego własnymi procedurami datę, od której można stosować kumulację przewidzianą w niniejszym artykule wobec tych krajów lub terytoriów wymienionych w niniejszym artykule, które spełniły niezbędne warunki.

4.    Kumulację przewidzianą w niniejszym artykule można stosować dopiero po dniu 1 października 2015 r. w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku IX do niniejszego protokołu, jeżeli materiały użyte do wytworzenia tych produktów pochodzą lub są poddane obróbce lub przetworzeniu w innym państwie AKP, które stosowało, przynajmniej tymczasowo, umowę o partnerstwie gospodarczym.

5.    Kumulacja przewidziana w niniejszym artykule nie ma zastosowania do materiałów, które:

a)    są objęte pozycjami 1604 i 1605 systemu zharmonizowanego i pochodzą z państw Pacyfiku objętych umową o partnerstwie gospodarczym zgodnie z art. 6 ust. 6 protokołu II Umowy przejściowej o partnerstwie między Wspólnotą Europejską, z jednej strony, a państwami Pacyfiku, z drugiej 3 ;

b)    są objęte pozycjami 1604 i 1605 systemu zharmonizowanego i pochodzą z państw Pacyfiku objętych umową o partnerstwie gospodarczym zgodnie z którymkolwiek postanowieniem przyszłej ogólnej umowy o partnerstwie gospodarczym między Unią Europejską, a państwami AKP regionu Pacyfiku;

c)    są pochodzące z Republiki Południowej Afryki i których nie można bezpośrednio przywozić do Unii Europejskiej na warunkach bezcłowych i bez kontyngentów.

6.    Unia Europejska co roku powiadamia Komitet o wykazie materiałów, do których mają zastosowanie postanowienia ust. 5 lit. c) niniejszego artykułu. Po powiadomieniu wykaz zostaje opublikowany przez Komisję Europejską w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz przez Wybrzeże Kości Słoniowej zgodnie z jego własnymi procedurami.

ARTYKUŁ 8

Kumulacja z innymi krajami korzystającymi z bezcłowego
i bezkontyngentowego dostępu do rynku Unii Europejskiej

1.    Bez uszczerbku dla postanowień art. 2 niniejszego protokołu, materiały pochodzące z państw i terytoriów, które:

a)    korzystają ze „szczególnego rozwiązania dotyczącego krajów najsłabiej rozwiniętych” w ramach ogólnego systemu preferencji taryfowych (zwanego dalej „GSP”) Unii Europejskiej; lub

b)    korzystają z bezcłowego i bezkontyngentowego dostępu do rynku Unii Europejskiej, na mocy ogólnych postanowień GSP,

są uważane za materiały pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej, jeżeli są włączone do produktu tam uzyskanego.

Nie jest konieczne poddanie takich materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, pod warunkiem że zostały one tam poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza operacje wymienione w art. 5 ust. 1 niniejszego protokołu. Jeżeli produkt zawiera również materiały niepochodzące, każdy produkt, do którego włączono te materiały, może zostać uznany za pochodzący z Wybrzeża Kości Słoniowej jeżeli został poddany wystarczającej obróbce lub przetworzeniu zgodnie z art. 4 niniejszego protokołu.

1.2.    Pochodzenie materiałów z innych państw lub terytoriów ustala się zgodnie z regułami pochodzenia mającymi zastosowanie w ramach systemu GSP Unii Europejskiej oraz zgodnie z postanowieniami art. 27 niniejszego protokołu.

1.3.    Kumulacja przewidziana w niniejszym ustępie nie ma zastosowania do materiałów:

a)    które przy przywozie do Unii Europejskiej podlegają cłom antydumpingowym lub wyrównawczym jeżeli pochodzą z kraju objętego cłami antydumpingowymi lub wyrównawczymi;

b)    objętych podpozycjami 3302.10 i 3501.10 systemu zharmonizowanego;

c)    będących produktami z tuńczyka klasyfikowanymi w dziale 3 systemu zharmonizowanego objętymi GSP Unii Europejskiej;

d)    w odniesieniu do których preferencje taryfowe zostają usunięte (zniesienie preferencji) lub zawieszone (klauzula ochronna) w ramach GSP Unii Europejskiej.

2.    Po powiadomieniu przez Wybrzeże Kości Słoniowej, bez uszczerbku dla postanowień art. 2 niniejszego protokołu i z zastrzeżeniem postanowień ust. 2.1, 2.2 i 5 niniejszego artykułu, materiały pochodzące z krajów lub terytoriów, które korzystają z umów lub uzgodnień zapewniających bezcłowy i bezkontyngentowy dostęp do rynku UE, uznaje się za materiały pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej. Wybrzeże Kości Słoniowej przekazuje powiadomienie Unii Europejskiej za pośrednictwem Komisji Europejskiej. Kumulacja ma zastosowanie dopóki spełniane są warunki jej przyznania. Nie jest konieczne poddanie tych materiałów wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, pod warunkiem że zostały one poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającemu poza operacje wymienione w art. 5 ust. 1 niniejszego protokołu.

2.1.    Pochodzenie materiałów z innych państw lub terytoriów ustala się zgodnie z regułami pochodzenia mającymi zastosowanie w ramach umów lub uzgodnień preferencyjnych między Unią Europejską a tymi państwami i terytoriami oraz zgodnie z postanowieniami art. 28 niniejszego protokołu.

2.2.    Kumulacja przewidziana w niniejszym ustępie nie ma zastosowania do materiałów:

a)    które objęte są działami 1 – 24 systemu zharmonizowanego lub wymienione w wykazie produktów zawartym w pkt 1 ppkt (ii) załącznika 1 do Porozumienia WTO w sprawie rolnictwa zawartego w GATT z 1994 r.;

b)    które przy przywozie do Unii Europejskiej podlegają cłom antydumpingowym lub wyrównawczym jeżeli pochodzą z kraju objętego cłami antydumpingowymi lub wyrównawczymi;

c)    które, na mocy umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a państwem trzecim, podlegają środkom handlowym i środkom ochronnym lub wszelkim innym środkom, które zakazują bezcłowego i bezkontyngentowego dostępu do rynku Unii Europejskiej dla takich produktów.

3.    Unia Europejska co roku powiadamia Komitet o wykazie materiałów i krajów, do których mają zastosowanie postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu. Po powiadomieniu wykaz zostaje opublikowany przez Komisję Europejską w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) oraz przez Wybrzeże Kości Słoniowej zgodnie z jego własnymi procedurami. Wybrzeże Kości Słoniowej co roku powiadamia Komitet o materiałach, w odniesieniu do których zastosowano kumulację przewidzianą w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu.

4.    W świadectwach przewozowych EUR.1 (pole 7) lub deklaracjach pochodzenia wydanych zgodnie z ust. 1 i 2 niniejszego artykułu umieszcza się następującą adnotację:

-„Zastosowanie art. 8 ust. 1 lub 2 protokołu nr 1 do umowy o partnerstwie gospodarczym UE z Wybrzeżem Kości Słoniowej”.

5.    Kumulacja przewidziana w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu ma zastosowanie tylko wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

a)    wszystkie państwa zaangażowane w uzyskanie statusu pochodzenia zawarły umowę lub uzgodnienie w sprawie wzajemnej współpracy administracyjnej, które zapewniają właściwe wykonanie niniejszego artykułu oraz zawierają odniesienie do stosowania odpowiednich dowodów pochodzenia;

b)    Wybrzeże Kości Słoniowej, za pośrednictwem Komisji Europejskiej, przekaże Unii Europejskiej szczegółowe informacje dotyczące umów w sprawie współpracy administracyjnej z innymi krajami lub terytoriami, o których mowa w niniejszym artykule. Komisja Europejska publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (seria C) datę, od której można stosować kumulację przewidzianą w niniejszym artykule wobec tych krajów lub terytoriów wymienionych w niniejszym artykule, które spełniły niezbędne warunki.

ARTYKUŁ 9

Jednostka kwalifikacyjna

1.    Jednostką kwalifikacyjną do celów stosowania postanowień niniejszego protokołu jest poszczególny produkt, który uważa się za jednostkę podstawową dla klasyfikacji w nomenklaturze systemu zharmonizowanego.

W związku z tym:

a)    jeśli produkt składający się z grupy lub zestawu artykułów jest – na warunkach przewidzianych w systemie zharmonizowanym – klasyfikowany w jednej pozycji, to jednostkę kwalifikacyjną stanowi całość;

b)    jeżeli przesyłka składa się z szeregu identycznych produktów klasyfikowanych do tej samej pozycji systemu zharmonizowanego, to do celów stosowania postanowień niniejszego protokołu każdy produkt musi być traktowany indywidualnie.

2.    Jeżeli, zgodnie z regułą ogólną 5 systemu zharmonizowanego, opakowania klasyfikowane są wraz z produktem, który zawierają, to do celów określania pochodzenia należy traktować je jako całość z tym produktem.

ARTYKUŁ 10

Akcesoria, części zapasowe i narzędzia

Akcesoria, części zapasowe i narzędzia wysyłane z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, które są częścią typowego wyposażenia i są wliczone w ich cenę lub nie są oddzielnie fakturowane, są uważane za stanowiące całość z urządzeniem, maszyną, aparaturą lub pojazdem, o których mowa.

ARTYKUŁ 11

Zestawy

Zestawy, jak zdefiniowano w regule ogólnej 3 systemu zharmonizowanego, są uważane za pochodzące, jeżeli wszystkie elementy zestawu są produktami pochodzącymi. Niemniej jednak, jeżeli zestaw składa się z produktów pochodzących i niepochodzących, to jest on jako całość uważany za pochodzący, pod warunkiem że wartość produktów niepochodzących nie przekracza 15 % ceny ex-works zestawu.

ARTYKUŁ 12

Elementy neutralne

W celu ustalenia, czy produkt jest pochodzący, nie jest niezbędne ustalenie pochodzenia następujących składników, które mogły zostać użyte w procesie jego wytwarzania:

a)    energii i paliwa;

b)    sprzętu i wyposażenia;

c)    maszyn i narzędzi;

d)    towarów, które nie wchodzą i które nie są przeznaczone do wejścia w końcowy skład produktu.

ARTYKUŁ 13

Rozdzielność księgowa

1.    W przypadku wystąpienia znacznych kosztów lub poważnych trudności związanych z oddzielnym magazynowaniem materiałów zamiennych pochodzących i niepochodzących, organy celne mogą, na pisemny wniosek zainteresowanych, zezwolić na stosowanie metody tak zwanej „rozdzielności księgowej” (zwanej dalej „metodą”) przy zarządzaniu magazynowaniem takich materiałów.

2.    Metoda ta ma również zastosowanie do cukru surowego niezawierającego dodatku środków aromatyzujących lub barwiących i przeznaczonego do rafinacji, zarówno pochodzącego, jak i niepochodzącego, objętych podpozycjami 1701 12, 1701 13 i 1701 14 systemu zharmonizowanego, który został fizycznie połączony lub zmieszany w Wybrzeżu Kości Słoniowej lub w Unii Europejskiej przed wywozem do odpowiednio Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej.

3.    Metoda ta musi zapewniać, aby w dowolnym momencie ilość produktów uzyskanych, które można uznać za pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej lub z Unii Europejskiej, była taka sama jak ilość, którą uzyskano by w przypadku fizycznego rozdzielenia magazynowanych materiałów.

4.    Organy celne mogą udzielić pozwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, z zastrzeżeniem wszelkich warunków, które uznają za stosowne.

5.    Metoda jest stosowana i jej stosowanie jest rejestrowane na podstawie ogólnych zasad rachunkowości mających zastosowanie w państwie wytworzenia produktu.

6.    Zależnie od okoliczności korzystający z metody może sporządzać lub występować z wnioskiem o dowody pochodzenia w odniesieniu do ilości produktów, które można uznać za pochodzące. Na żądanie organów celnych korzystający składa oświadczenie dotyczące sposobu zarządzania tymi ilościami.

7.    Organy celne kontrolują sposób korzystania z pozwolenia i mogą je cofnąć, w przypadku gdy korzystający w jakikolwiek sposób czyni z niego niewłaściwy użytek lub nie spełnia któregokolwiek z innych warunków określonych w niniejszym protokole.

8.    Do celów ust. 1 i 2 niniejszego artykułu terminy „materiały zamienne” lub „produkty zamienne” oznaczają materiały lub produkty tego samego rodzaju i o tej samej jakości handlowej, mające te same właściwości techniczne i fizyczne, i których nie można odróżnić od siebie w celu określenia ich pochodzenia.

TYTUŁ III

WYMOGI TERYTORIALNE

ARTYKUŁ 14

Zasada terytorialności

1.    Z wyjątkiem postanowień art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu warunki uzyskania statusu pochodzenia określone w tytule II niniejszego protokołu muszą być spełniane w Wybrzeżu Kości Słoniowej lub w Unii Europejskiej w sposób ciągły.

2.    Z wyjątkiem postanowień art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu w przypadku powrotu towarów pochodzących, wywiezionych z Wybrzeża Kości Słoniowej lub z Unii Europejskiej do innego kraju, towary takie należy uznawać są za niepochodzące, chyba że zgodnie z wymogami organów celnych można wykazać, że:

a)    towary powracające są tymi samymi towarami, które zostały wywiezione; oraz

b)    nie zostały one poddane żadnym czynnościom wykraczającym poza czynności niezbędne dla zachowania ich w dobrym stanie, gdy znajdowały się w kraju, do którego zostały wywiezione, lub gdy były przedmiotem wywozu.

3.    Na uzyskanie statusu pochodzenia zgodnie z warunkami ustanowionymi w tytule II niniejszego protokołu nie ma wpływu obróbka ani przetworzenie – wykonane poza terytorium Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej – produktów wywiezionych z Unii Europejskiej lub z Wybrzeża Kości Słoniowej, a następnie tam ponownie przywiezionych, pod warunkiem że:

a)    produkty te zostały w całości uzyskane w Unii Europejskiej lub w Wybrzeżu Kości Słoniowej lub były przed wywozem poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza operacje wymienione w art. 5 niniejszego protokołu oraz

b)    można wykazać, zgodnie z wymogami organów celnych, że:

(i)    obróbka lub przetworzenie dokonane poza Unią Europejską lub Wybrzeżem Kości Słoniowej zostały przeprowadzone w ramach procedury uszlachetniania biernego lub podobnych procedur;

(ii)    towary ponownie przywiezione otrzymano poprzez obróbkę lub przetworzenie produktów wywiezionych oraz

(iii)    wszystkie koszty powstałe poza terytorium Wybrzeża Kości Słoniowej lub Unii Europejskiej, w tym wartość użytych tam do produkcji materiałów, nie przekraczają 10 % ceny ex-works gotowego produktu, którego status pochodzenia jest określany.

4.    W przypadku towarów spełniających warunki określone w ust. 3 niniejszego artykułu, wszystkie koszty powstałe poza terytorium Wybrzeża Kości Słoniowej lub Unii Europejskiej, w tym wartość użytych tam do produkcji materiałów, są traktowane jako materiały niepochodzące. Status pochodzenia towarów określa się następnie poprzez zastosowanie zasad określonych w załączniku II do niniejszego protokołu poprzez połączenie łącznej wartości materiałów niepochodzących użytych zarówno w Unii Europejskiej lub w Wybrzeżu Kości Słoniowej, jak i poza ich terytoriami.

5.    Postanowienia ust. 3 i 4 niniejszego artykułu mają zastosowanie do produktów, których nie można uznać za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu, tylko w przypadku gdy stosuje się ogólną tolerancję określoną w art. 4 ust. 4 niniejszego protokołu.

6.    Postanowienia ust. 3 i 4 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do produktów z działów 50–63 systemu zharmonizowanego.

ARTYKUŁ 15

Niewprowadzanie zmian

1.Produkty zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu na terytorium jednej Strony muszą być tymi samymi produktami, co produkty wywiezione z terytorium drugiej strony, uznanego za kraj ich pochodzenia. Nie mogą one być zmienione, przekształcone w jakikolwiek sposób ani poddane czynnościom innym niż czynności służące zachowaniu ich w dobrym stanie lub innym niż dodawanie lub przymocowywanie znaków, etykiet, pieczęci lub jakiejkolwiek dokumentacji w celu zapewnienia zgodności z wymogami krajowymi Strony dokonującej przywozu, zanim zostaną zgłoszone do dopuszczenia do swobodnego obrotu.

2.Przechowywanie produktów lub przesyłek może mieć miejsce, pod warunkiem że pozostają one pod dozorem celnym w państwie (państwach) tranzytu.

3.Bez uszczerbku dla postanowień tytułu V, dzielenie przesyłek może mieć miejsce, jeśli jest dokonywane przez eksportera lub na jego odpowiedzialność, i pod warunkiem że produkty pozostają pod dozorem celnym w państwie (państwach) tranzytu.

4.Wymogi przewidziane w ust. 1–3 uznaje się za spełnione, chyba że organy celne mają powody, by przyjąć przeciwne domniemanie; w takim przypadku organy celne mogą zażądać od zgłaszającego wykazania ich spełniania, przy czym można to wykazać za pomocą wszelkich środków, w tym umownego dokumentu przewozowego takiego jak konosament lub dowodów faktycznych lub materialnych takich jak oznakowanie lub numeracja opakowań bądź jakichkolwiek innych dowodów związanych z samymi towarami.

ARTYKUŁ 16

Wystawy

1.    Produkty pochodzące wysłane w celu wystawienia w kraju lub na terytorium innym niż te, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, z którymi ma zastosowanie kumulacja i które to produkty po wystawie sprzedaje się w celu przywozu do Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej, korzystają przy przywozie z postanowień niniejszej umowy, pod warunkiem wykazania zgodnie z wymogami organów celnych, że:

a)    eksporter wysłał te produkty z Wybrzeża Kości Słoniowej lub z Unii Europejskiej do kraju, w którym odbywa się wystawa, oraz że wystawiał tam te produkty;

b)    produkty zostały sprzedane lub zbyte w inny sposób przez tego eksportera osobie w Wybrzeżu Kości Słoniowej lub w Unii Europejskiej;

c)    produkty zostały odesłane w trakcie wystawy lub niezwłocznie po niej w stanie, w jakim zostały wysłane na wystawę; oraz

d)    produkty nie były od momentu ich wysyłki na wystawę używane do celów innych niż prezentacja na wystawie.

2.    Dowód pochodzenia musi zostać wystawiony lub sporządzony zgodnie z postanowieniami tytułu IV niniejszego protokołu i przedstawiony organom celnym państwa przywozu w normalnym trybie. Musi być w nim wskazana nazwa i adres wystawy. W razie potrzeby może być wymagana dodatkowa dokumentacja dotycząca warunków, na jakich produkty były wystawione.

3.    Ust. 1 niniejszego artykułu stosuje się do wystaw handlowych, przemysłowych, rolniczych lub rzemieślniczych, targów lub podobnych wystaw publicznych albo pokazów, które nie są organizowane w celach prywatnych, w sklepach lub pomieszczeniach handlowych w celu sprzedaży produktów zagranicznych, podczas których dane produkty pozostają pod dozorem celnym.

TYTUŁ IV

DOWÓD POCHODZENIA

ARTYKUŁ 17

Wymogi ogólne

1.Produkty pochodzące z Unii Europejskiej przy przywozie do Wybrzeża Kości Słoniowej korzystają z postanowień umowy po przedstawieniu, w przypadkach określonych w art. 22 ust. 1, deklaracji, zwanej dalej „deklaracją pochodzenia”, sporządzonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub jakimkolwiek innym dokumencie handlowym opisującym dane produkty w sposób wystarczająco szczegółowy, aby można je było zidentyfikować. Tekst deklaracji pochodzenia zamieszczony jest w załączniku IV.

2.    Produkty pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej przy przywozie do Unii Europejskiej korzystają z postanowień umowy po przedstawieniu:

a)    świadectwa przewozowego EUR.1, którego wzór znajduje się w załączniku III do niniejszego protokołu lub

b)    w przypadkach określonych w art. 22 ust. 1 niniejszego protokołu – deklaracji pochodzenia sporządzonej przez eksportera na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub jakimkolwiek innym dokumencie handlowym opisującym dane produkty w sposób wystarczająco szczegółowy, aby można je było zidentyfikować. Tekst deklaracji pochodzenia zamieszczony jest w załączniku IV do niniejszego protokołu.

3.    Postanowienia ust. 2 lit. a) mają zastosowanie przez okres 3 lat od wejścia w życie niniejszego protokołu. Po upływie tego terminu zastosowanie mają jedynie postanowienia lit. b).

4.    Niezależnie od postanowień ust. 1 i 2 niniejszego artykułu produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego protokołu korzystają, w przypadkach określonych w art. 26, z postanowień umowy bez konieczności przedkładania jakiegokolwiek z dokumentów, o których mowa w wymienionych ust. 1 i 2.

5.    Do celów stosowania postanowień niniejszego tytułu eksporterzy dokładają starań, aby używać języka wspólnego zarówno dla Wybrzeża Kości Słoniowej, jak i dla Unii Europejskiej.

ARTYKUŁ 18

Procedura wystawiania świadectwa przewozowego EUR.1

1.    Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiane jest przez organy celne kraju wywozu na pisemny wniosek sporządzony przez eksportera lub – na jego odpowiedzialność – przez jego upoważnionego przedstawiciela.

2.    W tym celu eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel wypełnia zarówno świadectwo przewozowe EUR.1, jak i formularz wniosku, których wzory znajdują się w załączniku III do niniejszego protokołu. Formularze te wypełnia się zgodnie z postanowieniami niniejszego protokołu. W przypadku gdy wnioski wypełniane są ręcznie, należy wypełniać je atramentem i literami drukowanymi. Opis produktów musi być zamieszczony w polu do tego przeznaczonym bez pozostawiania wolnych wierszy. Jeżeli pole nie jest wypełnione w całości, należy nakreślić linię poziomą poniżej ostatniej linijki opisu oraz przekreślić puste miejsce.

3.    Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 jest zobowiązany do przedłożenia – na każde żądanie organów celnych kraju wywozu, w którym świadectwo przewozowe EUR.1 jest wystawiane – wszystkich odpowiednich dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów i spełnianie pozostałych wymogów niniejszego protokołu.

4.    Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiają organy celne państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej, jeżeli dane produkty można uznać za produkty pochodzące z Unii Europejskiej, z Wybrzeża Kości Słoniowej lub z jednego z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, oraz spełniające inne wymogi niniejszego protokołu.

5.    Organy celne wystawiające świadectwo EUR.1 podejmują wszelkie niezbędne działania w celu zweryfikowania statusu pochodzenia produktów i spełniania pozostałych wymogów niniejszego protokołu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić weryfikację ksiąg rachunkowych eksportera lub innego rodzaju kontrolę, którą uznają za stosowną. Organy celne wystawiające świadectwo zapewniają także, aby formularze, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, były należycie wypełnione. W szczególności sprawdzają, czy pole przeznaczone na opis produktów zostało wypełnione w sposób wykluczający możliwość dodania fałszywych wpisów.

6.    Datę wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 wskazuje się w polu 11 świadectwa.

7.    Świadectwo przewozowe EUR.1 wystawiają organy celne i udostępniają je eksporterowi od chwili faktycznego dokonania wywozu lub jego zapewnienia.

ARTYKUŁ 19

Świadectwa przewozowe EUR.1 wystawiane z mocą wsteczną

1.    Niezależnie od postanowień art. 18 ust. 7 niniejszego protokołu świadectwo przewozowe EUR.1 może, w drodze wyjątku, zostać wystawione po dokonaniu wywozu produktów, do których się odnosi, jeżeli:

a)    nie zostało wystawione w chwili dokonywania wywozu z powodu błędu lub niezamierzonych pominięć lub zaistnienia innych szczególnych okoliczności lub

b)    wykazano, w sposób satysfakcjonujący organy celne, że świadectwo przewozowe EUR.1 zostało wystawione, ale z przyczyn technicznych nie zostało przyjęte przy przywozie.

2.    W celu wykonania ust. 1 niniejszego artykułu eksporter musi wskazać w swoim wniosku miejsce i datę wywozu produktów, do których odnosi się świadectwo przewozowe EUR.1, oraz podać powody złożenia wniosku.

3.    Organy celne mogą wystawić świadectwo przewozowe EUR.1 z mocą wsteczną jedynie po sprawdzeniu, że informacje zawarte we wniosku eksportera są zgodne z informacjami znajdującymi się w odpowiednich dokumentach.

4.    W świadectwach przewozowych EUR.1 wystawionych z mocą wsteczną umieszcza się następującą adnotację:

„WYSTAWIONE RETROSPEKTYWNIE”.

5.    Adnotację, o której mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, umieszcza się w rubryce „Uwagi” świadectwa przewozowego EUR.1.

ARTYKUŁ 20

Wystawianie duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1

1.    W przypadku kradzieży, utraty lub zniszczenia świadectwa przewozowego EUR.1 eksporter może zwrócić się do organów celnych, które je wystawiły, z wnioskiem o wystawienie duplikatu w oparciu o dokumenty wywozowe znajdujące się w ich posiadaniu.

2.    Duplikat wystawiony w ten sposób zawiera następującą adnotację:

„DUPLIKAT”.

3.    Adnotację, o której mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, umieszcza się w rubryce „Uwagi” duplikatu świadectwa przewozowego EUR.1.

4.    Duplikat, który musi być opatrzony datą wystawienia oryginalnego świadectwa przewozowego EUR.1, zyskuje ważność od tej daty.

ARTYKUŁ 21

Warunki sporządzania deklaracji pochodzenia

1.    Deklaracja pochodzenia może zostać sporządzona:

a)    w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1, przez eksportera zarejestrowanego zgodnie z odpowiednimi przepisami Unii Europejskiej;

b)    w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 2 lit. b):

-    w okresie do 3 lat od wejścia w życie niniejszego protokołu przez upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 22;

-    po upływie 3 lat od dnia wejścia w życie niniejszego protokołu przez eksportera zarejestrowanego zgodnie z odpowiednimi przepisami Wybrzeża Kości Słoniowej;

c)    przez każdego eksportera przesyłki składającej się z jednego bądź kilku opakowań zawierających produkty pochodzące, których ogólna wartość nie przekracza 6 000 EUR.

2.    Deklaracja pochodzenia może zostać sporządzona, jeżeli dane produkty można uznać za produkty pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej lub z Unii Europejskiej, bądź z jednego z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, oraz spełniające inne wymogi niniejszego protokołu.

3.    Eksporter sporządzający deklarację pochodzenia jest zobowiązany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych kraju wywozu wszystkich dokumentów potwierdzających status pochodzenia danych produktów oraz stanowiących dowód, że pozostałe wymogi niniejszego protokołu zostały spełnione.

4.    Eksporter sporządza deklarację pochodzenia, wpisując na maszynie, stemplując lub drukując na fakturze, specyfikacji wysyłkowej lub innym dokumencie handlowym deklarację, której tekst zamieszczony jest w załączniku IV do niniejszego protokołu, w jednej z wersji językowych określonych w tym załączniku oraz zgodnie z krajowymi przepisami prawa kraju wywozu. W przypadku gdy deklaracje sporządzane są odręcznie, należy wypełnić je atramentem i drukowanymi literami.

5.    Deklaracje pochodzenia są opatrzone własnoręcznym podpisem eksportera. Od eksportera zarejestrowanego określonego w ust. 1 lub upoważnionego eksportera w rozumieniu art. 22 niniejszego protokołu nie wymaga się jednak podpisu na takich deklaracjach, pod warunkiem że złoży on organom celnym kraju wywozu pisemne zobowiązanie do przyjęcia pełnej odpowiedzialności za każdą deklarację pochodzenia, która go identyfikuje, tak jakby była podpisana przez niego własnoręcznie.

6.    Deklaracja pochodzenia może zostać sporządzona przez eksportera w trakcie lub po dokonaniu wywozu produktów, do których się ona odnosi, pod warunkiem że zostanie ona przedstawiona w państwie przywozu nie później niż dwa (2) lata po dokonaniu przywozu produktów, do których się odnosi.

ARTYKUŁ 22

Upoważniony eksporter

1.    Organy celne kraju wywozu mogą upoważnić eksportera, który dokonuje częstych wysyłek produktów objętych postanowieniami umowy dotyczącymi współpracy handlowej, który przedstawi, w sposób satysfakcjonujący organy celne, wszelkie gwarancje niezbędne do zweryfikowania pochodzenia produktów oraz spełnia wszystkie pozostałe wymogi niniejsze protokołu, do sporządzania deklaracji pochodzenia, niezależnie od wartości przedmiotowych produktów.

2.    Organy celne mogą uzależnić przyznanie statusu upoważnionego eksportera od spełnienia wszelkich warunków, jakie uznają za właściwe.

3.    Organy celne nadają upoważnionemu eksporterowi numer upoważnienia celnego, który jest umieszczany na deklaracji pochodzenia.

4.    Organy celne monitorują sposób używania upoważnienia przez upoważnionego eksportera.

5.    Organy celne mogą w każdej chwili cofnąć upoważnienie. Dokonują tego w przypadku, gdy upoważniony eksporter przestaje wywiązywać się z gwarancji, o których mowa w ust. 1, nie spełnia warunków, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, lub wykorzystuje przyznane mu upoważnienie w inny niewłaściwy sposób.

ARTYKUŁ 23

Termin ważności dowodu pochodzenia

1.    Dowód pochodzenia jest ważny przez okres dziesięciu (10) miesięcy od daty wystawienia w kraju wywozu i musi być przedłożony w wymienionym okresie organom celnym kraju przywozu.

2.    Dowody pochodzenia przedstawione organom celnym państwa przywozu po upływie terminu ich przedstawienia określonego w ust. 1 niniejszego artykułu mogą zostać przyjęte do celów zastosowania preferencyjnego traktowania, jeżeli nieprzedłożenie tych dokumentów przed upływem terminu było spowodowane wyjątkowymi okolicznościami.

3.    W innych przypadkach przedłożenia dowodów z opóźnieniem organy celne państwa przywozu mogą przyjąć dowody pochodzenia, jeżeli produkty zostały im przedstawione przed upływem wspomnianego terminu.

ARTYKUŁ 24

Przedkładanie dowodu pochodzenia

Dowody pochodzenia przedkłada się organom celnym kraju przywozu zgodnie z procedurami stosowanymi w tym kraju. Organy te mogą zażądać tłumaczenia dowodu pochodzenia. Mogą one również wymagać, by do zgłoszenia przywozowego zostało dołączone oświadczenie importera, że produkty spełniają warunki wymagane dla wdrażania umowy.

ARTYKUŁ 25

Przywóz partiami

Jeżeli na wniosek importera i na warunkach określonych przez organy celne kraju przywozu produkty zdemontowane lub niezmontowane, w rozumieniu reguły ogólnej 2 a) systemu zharmonizowanego, należące do sekcji XVI i XVII lub objęte pozycjami 7308 i 9406 systemu zharmonizowanego przywożone są partiami, organom celnym przedstawiany jest jeden dowód pochodzenia przy przywozie pierwszej partii.

ARTYKUŁ 26

Zwolnienia z wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia

1.    Produkty wysyłane jako małe paczki od osób prywatnych do osób prywatnych lub stanowiące część bagażu osobistego podróżnych są uznawane za produkty pochodzące bez wymogu przedstawienia dowodu pochodzenia, pod warunkiem że takie produkty nie są przywożone w celach handlowych i zostały zgłoszone jako spełniające wymogi niniejszego protokołu oraz że nie ma żadnych wątpliwości co do wiarygodności takiego zgłoszenia. W przypadku przesyłek pocztowych takie oświadczenie może zostać umieszczone na zgłoszeniu celnym CN22/CN23 lub na załączonej do tego dokumentu kartce papieru.

2.    Przywóz, który jest okazjonalny i dotyczy wyłącznie produktów do osobistego użytku ich odbiorców albo podróżnych lub ich rodzin, nie jest uważany za przywóz w celach handlowych, jeśli rodzaj i ilość produktów nie wskazuje na przeznaczenie handlowe.

3    Ponadto łączna wartość takich produktów nie może przekraczać 500 EUR w przypadku małych paczek lub 1 200 EUR w przypadku produktów stanowiących część bagażu osobistego podróżnych.

ARTYKUŁ 27

Procedura informacyjna do celów kumulacji

1.    Jeżeli stosuje się art. 7 ust. 1 niniejszego protokołu dowodem statusu pochodzenia materiałów pochodzących z Wybrzeża Kości Słoniowej, z Unii Europejskiej, z innego państwa AKP, które stosowało, przynajmniej tymczasowo, umowę o partnerstwie gospodarczym lub z KTZ w rozumieniu niniejszego protokołu jest świadectwo przewozowe EUR.1, deklaracja pochodzenia lub deklaracja dostawcy, której wzór znajduje się w załączniku V-A do niniejszego protokołu, przedłożone przez eksportera w Wybrzeżu Kości Słoniowej lub w Unii Europejskiej, w zależności od tego, skąd pochodzą materiały.

2.    Jeżeli stosuje się art. 7 ust. 2 niniejszego protokołu dowodem obróbki lub przetworzenia, przeprowadzonych w Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Unii Europejskiej, w innym państwie AKP, które stosowało, przynajmniej tymczasowo, umowę o partnerstwie gospodarczym lub w KTZ jest deklaracja dostawcy, której wzór znajduje się w załączniku V-B do niniejszego protokołu, przedłożone przez eksportera w Wybrzeżu Kości Słoniowej lub w Unii Europejskiej, w zależności od tego, skąd pochodzą materiały.

3.    Jeżeli stosuje się art. 8 ust. 1 niniejszego protokołu, dokumenty potwierdzające wymagane do udowodnienia pochodzenia określa się zgodnie z zasadami mającymi zastosowanie do krajów korzystających z systemu GSP 4 .

4.    Jeżeli stosuje się art. 8 ust. 2 niniejszego protokołu, dokumenty potwierdzające wymagane do udowodnienia pochodzenia określa się zgodnie z zasadami określonymi w odnośnych umowach lub uzgodnieniach.

5.    Dostawca w przypadku każdej przesyłki towarów sporządza odrębną deklarację na fakturze handlowej dotyczącej tej wysyłki lub w załączniku do faktury lub w specyfikacji wysyłkowej, lub innym dokumencie handlowym dotyczącym tej wysyłki, opisującym przedmiotowe materiały w sposób umożliwiający ich identyfikację.

6.    Deklarację dostawcy można sporządzić na gotowym formularzu.

7.    Deklaracje dostawcy na fakturze opatrzone są własnoręcznym, oryginalnym podpisem dostawcy. Jednakże jeśli fakturę oraz deklarację dostawcy sporządza się przy użyciu metod elektronicznego przetwarzania danych, deklaracja dostawcy nie wymaga składania własnoręcznego podpisu, pod warunkiem że tożsamość pracownika odpowiedzialnego za sporządzenie deklaracji w przedsiębiorstwie dostawczym została określona w sposób zadowalający organy celne w państwie, w którym sporządza się deklarację dostawcy. Wspomniane organy celne mogą ustalić warunki wykonania niniejszego ustępu.

8.    Deklaracje dostawcy przedkłada się właściwemu urzędowi celnemu w państwie wywozu, w którym złożono wniosek o wydanie świadectwa przewozowego EUR.1.

9.    Dostawca sporządzający deklarację jest zobowiązany do przedłożenia na każde żądanie organów celnych kraju, w którym sporządzana jest deklaracja, wszystkich stosownych dokumentów potwierdzających, że informacje zawarte w deklaracji są zgodne z prawdą.

10.    Zgodnie z art. 26 protokołu nr 1 do umowy z Kotonu deklaracje dostawców oraz świadectwa wystawione przed dniem wejścia w życie niniejszego protokołu zachowują ważność.

ARTYKUŁ 28

Dokumenty uzupełniające

Dokumenty, o których mowa w art. 18 ust. 3 i art. 21 ust. 3 niniejszego protokołu, wykorzystywane do celów potwierdzenia, że produkty objęte świadectwem przewozowym EUR.1 lub deklaracją pochodzenia mogą być uważane za produkty pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej, z Unii Europejskiej lub z jednego z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, oraz spełniające pozostałe wymogi niniejszego protokołu, mogą składać się między innymi z:

a)    bezpośredniego dowodu działań podejmowanych przez eksportera lub dostawcę, zmierzających do uzyskania danych towarów, znajdującego się np. w jego rachunkach lub księgach wewnętrznych;

b)    dokumentów potwierdzających status pochodzenia użytych materiałów, wystawionych lub sporządzonych w Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Unii Europejskiej lub w jednym z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, jeżeli dokumenty te wykorzystywane są zgodnie z prawem krajowym;

c)    dokumentów potwierdzających dokonanie obróbki lub przetworzenia materiałów w Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Unii Europejskiej lub w jednym z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, wystawionych lub sporządzonych w Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Unii Europejskiej lub w jednym z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 6, 7 i 8, jeżeli dokumenty te wykorzystywane są zgodnie z prawem krajowym;

d)    świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji pochodzenia, stanowiących dowód statusu pochodzenia użytych materiałów, wystawionych lub sporządzonych w Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Unii Europejskiej lub w jednym z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, oraz zgodnie z jego postanowieniami.

ARTYKUŁ 29

Przechowywanie dowodu pochodzenia i dokumentów uzupełniających

1.    Eksporter występujący z wnioskiem o wystawienie świadectwa przewozowego EUR.1 przechowuje dokumenty, o których mowa w art. 18 ust. 3 niniejszego protokołu, przez okres co najmniej trzech (3) lat.

2.    Eksporter sporządzający deklarację pochodzenia przechowuje kopię tej deklaracji pochodzenia, jak również dokumenty, o których mowa w art. 21 ust. 3 niniejszego protokołu, przez okres co najmniej trzech (3) lat.

3.    Dostawca sporządzający deklarację dostawcy przechowuje kopie tej deklaracji i faktury, dowodu dostawy lub innego dokumentu handlowego, do którego dołączono tę deklarację, oraz dokumenty, o których mowa w art. 27 ust. 9 niniejszego protokołu, przez okres co najmniej trzech (3) lat.

4.    Organy celne kraju wywozu wystawiające świadectwo przewozowe EUR.1 przechowują formularz wniosku, o którym mowa w art. 18 ust. 2 niniejszego protokołu, przez okres co najmniej trzech (3) lat.

5.    Organy celne kraju przywozu przechowują przedstawione im świadectwa przewozowe EUR.1 i deklaracje pochodzenia przez okres co najmniej trzech (3) lat.

ARTYKUŁ 30

Niezgodności i błędy formalne

1.    Stwierdzenie drobnych niezgodności między oświadczeniami zawartymi w dowodzie pochodzenia a oświadczeniami podanymi w dokumentach przedłożonych w urzędzie celnym w celu dopełnienia formalności związanych z przywozem produktów nie unieważnia tym samym dowodu pochodzenia, jeżeli zostanie odpowiednio dowiedzione, że dany dokument rzeczywiście odpowiada przedstawionym produktom.

2.    Oczywiste błędy formalne, takie jak błędy literowe na dowodzie pochodzenia, nie powinny powodować odrzucenia dokumentu, jeśli błędy te nie wzbudzają wątpliwości co do poprawności oświadczeń złożonych w dokumencie.

ARTYKUŁ 31

Kwoty wyrażone w euro

1.    Do celów stosowania postanowień art. 21 ust. 1 lit. b) i art. 26 ust. 3 niniejszego protokołu, w przypadkach gdy produkty są fakturowane w walucie innej niż euro, kwoty wyrażone w walutach krajowych Wybrzeża Kości Słoniowej, państw członkowskich Unii Europejskiej lub innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro, są określane corocznie przez zainteresowane kraje.

2.    Przesyłka korzysta z postanowień art. 22 ust. 1 lit. b) lub art. 27 ust. 3 niniejszego protokołu poprzez odniesienie do waluty, w której sporządzona jest faktura, zgodnie z kwotą ustaloną dla zainteresowanego kraju.

3.    Kwoty wyrażone w dowolnej walucie krajowej stanowią równowartość w tej walucie kwot wyrażonych w euro według kursu z pierwszego dnia roboczego października. Kwoty te zgłaszane są Komisji Europejskiej najpóźniej do dnia 15 października i obowiązują od dnia 1 stycznia następnego roku. Komisja Europejska informuje wszystkie zainteresowane kraje o wysokości kwot wyrażonych w walutach narodowych.

4.    Kraj może zaokrąglić w górę lub w dół kwotę otrzymaną po przeliczeniu na swoją walutę krajową kwoty wyrażonej w euro. Kwota po zaokrągleniu nie może różnić się od kwoty otrzymanej po przeliczeniu o więcej niż 5 %. Kraj może pozostawić bez zmian kwoty wyrażone w walucie krajowej stanowiące równowartość kwot wyrażonych w euro, jeżeli w wyniku corocznego ich dostosowywania przewidzianego w ust. 3 niniejszego artykułu kwoty te po dokonaniu przeliczenia, a przed zaokrągleniem, ulegają podwyższeniu o nie więcej niż 15 % równowartości kwoty wyrażonej w walucie krajowej. Kwotę wyrażoną w walucie krajowej można pozostawić bez zmian, jeśli w wyniku przeliczenia zmniejszyłaby się równoważna kwota.

5.    Kwoty wyrażone w euro są poddawane przeglądowi dokonywanemu przez Komitet na wniosek Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej. Przeprowadzając ten przegląd, Komitet rozważa celowość zachowania skutków przedmiotowych ograniczeń, uwzględniając wartości rzeczywiste. W tym celu może on podjąć decyzję o zmianie kwot wyrażonych w euro.

TYTUŁ V

WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA

ARTYKUŁ 32

Warunki administracyjne, jakie muszą spełniać produkty, aby możliwe było korzystanie z niniejszej umowy

Produkty pochodzące w rozumieniu niniejszego protokołu z Wybrzeża Kości Słoniowej lub z Unii Europejskiej korzystają, w chwili składania przywozowego zgłoszenia celnego, z preferencji wynikających z umowy jedynie pod warunkiem, że zostały wywiezione najwcześniej w dniu, w którym kraj wywozu spełnił warunki określone w art. 33, 34 i 45 niniejszego protokołu.

Umawiające się Strony powiadamiają się wzajemnie w sposób określony w art. 33.

ARTYKUŁ 33

Powiadamianie organów celnych

1.    Wybrzeże Kości Słoniowej i państwa członkowskie Unii Europejskiej przekazują sobie wzajemnie, za pośrednictwem Komisji Europejskiej i Komisji ECOWAS, adresy organów celnych odpowiedzialnych za wydawanie i weryfikację świadectw przewozowych EUR.1, deklaracji pochodzenia oraz deklaracji dostawcy, wraz ze wzorami pieczęci używanych w urzędach celnych przy wystawianiu tych świadectw.

Świadectwa przewozowe EUR.1 oraz deklaracje pochodzenia lub deklaracje dostawców są akceptowane do celów stosowania preferencyjnego traktowania od dnia otrzymania informacji przez Komisję Europejską i Komisję ECOWAS.

2.    Wybrzeże Kości Słoniowej i państwa członkowskie Unii Europejskiej niezwłocznie informują się wzajemnie o wszelkich zmianach w informacjach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.    Organy, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, działają z upoważnienia rządu danego państwa. Organy odpowiedzialne za kontrolę i weryfikację stanowią część organów rządowych danego kraju.

ARTYKUŁ 34

Inne metody współpracy administracyjnej

1.    W celu zapewnienia prawidłowego stosowania niniejszego protokołu Unia Europejska, Wybrzeże Kości Słoniowej i inne kraje, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, udzielają sobie wzajemnej pomocy, za pośrednictwem właściwych organów administracji celnej, w zakresie sprawdzania autentyczności świadectw przewozowych EUR.1, deklaracji pochodzenia lub deklaracji dostawcy oraz poprawności informacji podanych w tych dokumentach. Ponadto Wybrzeże Kości Słoniowej i państwa członkowskie Unii Europejskiej:

a)    udzielają sobie wzajemnie niezbędnej współpracy administracyjnej w przypadku wniosku o monitorowanie dobrego zarządzania i kontroli niniejszego protokołu w danym kraju, łącznie z wizytami na miejscu;

b)    dokonują weryfikacji, zgodnie z art. 35 niniejszego protokołu, statusu pochodzenia produktów i spełnienia innych wymogów niniejszego protokołu.

2    Organy, z którymi przeprowadza się konsultacje, dostarczają wszelkich istotnych informacji, dotyczących warunków, w których wytworzono produkt, wskazując w szczególności warunki, zgodnie z którymi w Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Unii Europejskiej i innych krajach, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, przestrzegane są reguły pochodzenia.

ARTYKUŁ 35

Weryfikacja dowodów pochodzenia

1.    Późniejsze weryfikacje dowodów pochodzenia przeprowadzane są na podstawie analizy ryzyka i wyrywkowo lub za każdym razem, kiedy organy celne kraju przywozu mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności tych dokumentów, statusu pochodzenia danych produktów lub spełnienia innych wymogów niniejszego protokołu.

2.    W celu wykonania postanowień ust. 1 niniejszego artykułu organy celne kraju przywozu zwracają organom celnym kraju wywozu świadectwo przewozowe EUR.1 oraz fakturę, jeżeli została przedłożona, deklarację pochodzenia lub kopię tych dokumentów, podając, w stosownych przypadkach, formalne lub merytoryczne powody wystąpienia z wnioskiem o przeprowadzenie weryfikacji. Wszelkie uzyskane dokumenty lub informacje wskazujące, iż informacje podane na dowodzie pochodzenia są nieprawdziwe, przekazywane są wraz z wnioskiem o przeprowadzenie weryfikacji.

3.    Weryfikację przeprowadzają organy celne kraju wywozu. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić weryfikację ksiąg rachunkowych eksportera lub innego rodzaju kontrolę, którą uznają za stosowną.

4.    Jeżeli w oczekiwaniu na wyniki weryfikacji organy celne kraju przywozu podejmą decyzję o zawieszeniu przyznania preferencyjnego traktowania w odniesieniu do danych produktów, stwarzają one importerowi możliwość zwolnienia tych produktów, z zastrzeżeniem podjęcia wobec nich wszelkich środków ostrożności, jakie uznają za konieczne.

5.    Organy celne wnioskujące o weryfikację są informowane o jej wynikach najszybciej jak to możliwe. Wyniki te muszą wskazywać jednoznacznie, czy dokumenty są autentyczne i czy dane produkty można uznać za produkty pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej lub z Unii Europejskiej, bądź z jednego z innych krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 6, 7 i 8 niniejszego protokołu, oraz spełniające inne wymogi niniejszego protokołu.

6.    Jeżeli w przypadkach, w których istnieją uzasadnione wątpliwości, brak jest odpowiedzi w ciągu dziesięciu (10) miesięcy od złożenia wniosku o przeprowadzenie weryfikacji lub jeżeli odpowiedź nie zawiera informacji wystarczających do stwierdzenia autentyczności danego dokumentu lub rzeczywistego pochodzenia produktów, wnioskujące organy celne odmawiają przyznania prawa do korzystania z preferencji, o ile nie zaistnieją wyjątkowe okoliczności.

7.    Strony odwołują się do art. 7 protokołu nr 2 w sprawie wzajemnej pomocy administracyjnej w sprawach celnych w kwestii wspólnych postępowań dotyczących dowodów pochodzenia.

ARTYKUŁ 36

Weryfikacja deklaracji dostawców

1.    Weryfikację deklaracji dostawcy przeprowadza się na podstawie analizy ryzyka i wyrywkowo lub w każdym przypadku, kiedy organy celne kraju, w którym uwzględniono tego rodzaju deklaracje przy wydawaniu świadectwa przewozowego EUR.1 lub sporządzaniu deklaracji pochodzenia, mają uzasadnione wątpliwości co do autentyczności dokumentu lub prawdziwości zawartych w nim informacji.

2.    Organy celne, którym przedłożono deklarację dostawcy mogą zażądać od organów celnych kraju, w którym sporządzono deklarację, wystawienia świadectwa, którego wzór znajduje się w załączniku VI do niniejszego protokołu. Organy poświadczające, którym przedłożono deklarację dostawcy, mogą alternatywnie zażądać od eksportera przedstawienia świadectwa informacyjnego wystawionego przez organy celne państwa, w którym sporządzono deklarację.

Urząd wystawiający świadectwo informacyjne przechowuje jego kopię przez co najmniej trzy (3) lata.

3.    Organy celne wnioskujące o weryfikację są informowane o jej wynikach najszybciej jak to możliwe. Wyniki muszą jednoznacznie wskazywać, czy informacje podane w deklaracji dostawcy są prawidłowe, i powinny umożliwiać ustalenie, czy i w jakim zakresie deklaracja dostawcy mogła zostać wykorzystana do celów wystawienia świadectwa przewozowego EUR.1 lub sporządzenia deklaracji pochodzenia.

4.    Weryfikację przeprowadzają organy celne kraju, w którym sporządzono deklarację dostawcy. W tym celu mają one prawo zażądać przedstawienia wszelkich dowodów oraz przeprowadzić weryfikację ksiąg rachunkowych dostawcy lub wszelkie inne kontrole, które uznają za stosowne w celu zweryfikowania poprawności każdej deklaracji dostawcy.

5.    Świadectwo przewozowe EUR.1 lub deklaracja pochodzenia, które zostały wystawione lub sporządzone na podstawie nieprawidłowej deklaracji dostawcy, uznawane są za nieważne.

ARTYKUŁ 37

Rozstrzyganie sporów

1.    W razie wystąpienia sporu w związku z procedurami weryfikacji określonymi w art. 35 i 36 niniejszego protokołu, który nie może być rozstrzygnięty przez organy celne wnioskujące o przeprowadzenie weryfikacji oraz organy celne odpowiedzialne za przeprowadzenie tej weryfikacji, lub pojawienia się problemu dotyczącego interpretacji niniejszego protokołu, strony sporu przedkładają sprawę Komitetowi.

2.    We wszystkich przypadkach rozstrzyganie sporów pomiędzy importerem a organami celnymi kraju przywozu podlega prawodawstwu tego kraju.

ARTYKUŁ 38

Kary

Na każdą osobę, która w celu uzyskania preferencyjnego traktowania produktów sporządza lub przyczynia się do sporządzenia dokumentu zawierającego nieprawdziwe informacje, nakłada się kary.

ARTYKUŁ 39

Wolne obszary celne

1.    Wybrzeże Kości Słoniowej oraz Unia Europejska podejmują wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia, by produkty znajdujące się w obrocie handlowym przy zastosowaniu dowodu pochodzenia lub deklaracji dostawcy, które w trakcie przewozu przebywają na terenie wolnego obszaru celnego położonego na ich terytorium, nie zostały zamienione na inne towary oraz by nie były poddawane żadnym czynnościom poza zwykłymi czynnościami mającymi na celu zapobieżenie ich zepsuciu.

2.    W drodze odstępstwa od postanowień ust. 1 niniejszego artykułu, w przypadku gdy produkty pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej lub z Unii Europejskiej są przywożone do wolnego obszaru celnego przy zastosowaniu dowodu pochodzenia i zostają poddane obróbce i przetwarzaniu, a przeprowadzone procesy obróbki lub przetworzenia są zgodne z postanowieniami niniejszego protokołu, właściwe organy wydają na wniosek eksportera nowe świadectwo przewozowe EUR.1.

ARTYKUŁ 40

Odstępstwa

1.    Komitet może przyjąć odstępstwa od niniejszego protokołu jeżeli uzasadnia je rozwój istniejącego przemysłu lub tworzenie nowych gałęzi przemysłu w Wybrzeżu Kości Słoniowej. Wybrzeże Kości Słoniowej przed lub z chwilą przedstawienia sprawy Komitetowi informuje Unię Europejską o złożeniu wniosku o odstępstwo, podając powody złożenia wniosku zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu. Unia Europejska rozpatrzy pozytywnie wszystkie wnioski Wybrzeża Kości Słoniowej, które są należycie uzasadnione zgodnie z niniejszym artykułem i które nie mogą spowodować poważnego zagrożenia dla ustanowionego przemysłu Unii Europejskiej.

2.    Aby ułatwić Komitetowi analizowanie wniosków o odstępstwo, za pomocą formularza podanego w załączniku VII do niniejszego protokołu Wybrzeże Kości Słoniowej przedstawia uzasadnienie wniosku, dostarczając możliwie najwięcej informacji obejmujących w szczególności następujące punkty:

a)    opis produktu gotowego;

b)    charakter oraz ilość materiałów pochodzących z kraju trzeciego,

c)    charakter oraz ilość materiałów pochodzących z Wybrzeża Kości Słoniowej bądź krajów lub terytoriów, o których mowa w art. 7 niniejszego protokołu, lub materiałów tam przetworzonych;

d)    procesy produkcji;

e)    wartość dodana,

f)    liczba pracowników w danym przedsiębiorstwie;

g)    przewidywana wielkość wywozu do Unii Europejskiej;

h)    inne możliwe źródła zaopatrzenia w surowce;

i)    uzasadnienie wnioskowanego terminu w świetle dążeń prowadzących do znalezienia nowych źródeł zaopatrzenia;

j)    inne uwagi.

Te same zasady stosuje się w odniesieniu do wszelkich wniosków o przedłużenie.

Komitet może wprowadzać zmiany w formularzu.

3.    Przy analizowaniu wniosków uwzględnia się w szczególności:

a)    poziom rozwoju lub położenie geograficzne Wybrzeża Kości Słoniowej;

b)    przypadki, w których obowiązujące reguły pochodzenia miałyby znaczny wpływ na zdolność przemysłu istniejącego w Wybrzeżu Kości Słoniowej do kontynuowania wywozu do Unii Europejskiej, w szczególności przypadki, gdy mogłoby to doprowadzić do zaprzestania działalności tego przemysłu;

c)    przypadki szczególne, w których można jasno wykazać, że reguły pochodzenia mogłyby w znacznym stopniu zakłócić inwestycje w przemyśle, i w których odstępstwo sprzyjające realizacji programu inwestycyjnego umożliwiłoby stopniowe przyjmowanie tych reguł.

4.    W każdym przypadku analiza jest przeprowadzana w celu upewnienia się, czy rozwiązania problemu nie zapewniają reguły dotyczące kumulacji pochodzenia.

5.    Podczas analizowania wniosków szczególną uwagę zwraca się, w każdym przypadku odrębnie, na możliwość przyznania statusu produktów pochodzących tym produktom, w których skład wchodzą materiały pochodzące z sąsiadujących krajów rozwijających się, krajów najsłabiej rozwiniętych lub krajów rozwijających się, z którymi Wybrzeże Kości Słoniowej nawiązało szczególne stosunki, pod warunkiem że można nawiązać współpracę administracyjną.

6.    Komitet podejmuje wszelkie kroki konieczne do jak najszybszego podjęcia decyzji, a w każdym przypadku nie później niż w ciągu siedemdziesięciu pięciu (75) dni roboczych od dnia otrzymania wniosku przez współprzewodniczącego Komitetu ze strony Unii Europejskiej. Jeśli Unia Europejska nie poinformuje Wybrzeża Kości Słoniowej o swoim stanowisku w sprawie wniosku w tym terminie, wniosek uznaje się za przyjęty.

7.    a)    Odstępstwo obowiązuje w okresie ustalanym przez Komitet, na ogół przez pięć (5) lat.

b)    Decyzja o odstępstwie może przewidywać odnowienie odstępstwa bez konieczności podejmowania przez Komitet nowej decyzji, pod warunkiem że Wybrzeże Kości Słoniowej przedłoży, w terminie trzech (3) miesięcy przed upływem każdego terminu, dowód stwierdzający, że nadal nie jest w stanie spełnić warunków niniejszego protokołu, od których uzyskało odstępstwo.

W przypadku jakiegokolwiek sprzeciwu wobec przedłużenia okresu obowiązywania odstępstwa Komitet jak najszybciej analizuje i podejmuje decyzję w sprawie przedłużenia odstępstwa. Komitet postępuje zgodnie z procedurą przewidzianą w ust. 7 niniejszego artykułu. Wprowadza się wszelkie niezbędne środki mające na celu uniknięcie zakłóceń w stosowaniu odstępstwa.

c)    W okresach, o których mowa w lit. a) i b), Komitet może dokonać przeglądu warunków dotyczących stosowania odstępstwa, jeśli stwierdzi, iż w czynnikach zasadniczych regulujących decyzję o przyznaniu odstępstwa zaszła znacząca zmiana. Po zakończeniu przeglądu Komitet może podjąć decyzję o zmianie warunków swojej decyzji dotyczących zakresu odstępstwa lub każdego innego warunku ustalonego wcześniej.

8.    Niezależnie od postanowień ust. 1 do 7 niniejszego artykułu automatyczne odstępstwa dotyczące tuńczyka w puszkach i filetów z tuńczyka z pozycji HS 1604 przyznaje się jedynie przez okres dwóch (2) lat od dnia wejścia w życie umowy, w ramach rocznego zmniejszającego się kontyngentu wynoszącego 2000 ton w pierwszym roku, 1000 ton w drugim roku dla tuńczyka w puszkach oraz rocznego kontyngentu 200 ton dla filetów z tuńczyka.

TYTUŁ VI

CEUTA I MELILLA

ARTYKUŁ 41

Warunki specjalne

1.    Określenie „Unia Europejska” używane w niniejszym protokole nie obejmuje Ceuty i Melilli.

2.    Produkty pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej przy przywozie do Ceuty i Melilli korzystają pod każdym względem z takiej samej procedury celnej, jak ta, która ma zastosowanie do produktów pochodzących z obszaru celnego Unii Europejskiej na podstawie protokołu 2 do Aktu przystąpienia Królestwa Hiszpanii i Republiki Portugalskiej do Wspólnot Europejskich. Wybrzeże Kości Słoniowej stosuje wobec przywozu produktów objętych niniejszą umową oraz pochodzących z Ceuty i Melilli taką samą procedurę celną, jak ta, która ma zastosowanie do produktów przywożonych oraz pochodzących z Unii Europejskiej.

3.    Do celów stosowania ustępu 2 niniejszego artykułu dotyczącego produktów pochodzących z Ceuty i Melilli niniejszy protokół stosuje się odpowiednio z zastrzeżeniem warunków specjalnych określonych w artykule 42 niniejszego protokołu.

ARTYKUŁ 42

Warunki szczególne

1.    Następujące produkty, jeżeli zostały przetransportowane bezpośrednio, zgodnie z postanowieniami art. 15 niniejszego protokołu, uważa się za:

1)    produkty pochodzące z Ceuty i Melilli:

a)    produkty całkowicie uzyskane w Ceucie i Melilli;

b)    produkty uzyskane w Ceucie i Melilli, do wytwarzania których wykorzystano produkty inne niż wymienione w lit. a), pod warunkiem że:

(i)    wspomniane produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 4 niniejszego protokołu oraz

(ii)    produkty te pochodzą z Wybrzeża Kości Słoniowej lub z Unii Europejskiej, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza operacje określone w art. 5 niniejszego protokołu;

2)    produkty pochodzące z Wybrzeża Kości Słoniowej:

a)    produkty całkowicie uzyskane w Wybrzeżu Kości Słoniowej;

b)    produkty uzyskane w Wybrzeżu Kości Słoniowej, do wytwarzania których wykorzystano produkty inne niż wymienione w lit. a), pod warunkiem że:

(i)    wspomniane produkty zostały poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 4 niniejszego protokołu; oraz

(ii)    produkty te pochodzą w rozumieniu niniejszego protokołu z Ceuty i Melilli lub z Unii Europejskiej, pod warunkiem że zostały poddane obróbce lub przetworzeniu wykraczającym poza operacje określone w art. 5 niniejszego protokołu.

2.    Ceutę i Melillę uważa się za jedno terytorium.

3.    Eksporter lub jego upoważniony przedstawiciel umieszcza adnotację „....” i „Ceuta i Melilla” w polu 2 świadectwa przewozowego EUR.1 lub na deklaracji pochodzenia. Ponadto w przypadku produktów pochodzących z Ceuty i Melilli status pochodzenia zaznacza się w polu 4 świadectw przewozowych EUR1 lub na deklaracji pochodzenia.

4.    Organy celne Hiszpanii są odpowiedzialne za stosowanie niniejszego protokołu w Ceucie i Melilli.

TYTUŁ VII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

ARTYKUŁ 43

Przegląd i stosowanie reguł pochodzenia

1.    Zgodnie z postanowieniami art. 73 niniejszej umowy Wspólny Komitet UPG Wybrzeże Kości Słoniowej – Unia Europejska może, na wniosek Wybrzeża Kości Słoniowej lub Unii Europejskiej, zbadać stosowanie postanowień niniejszego protokołu i ich skutków gospodarczych w celu ich dostosowania lub, w razie potrzeby, ich zmiany. Wspólny Komitet UPG Wybrzeże Kości Słoniowej – Unia Europejska bierze pod uwagę, między innymi, wpływ rozwoju technologicznego na reguły pochodzenia.

2.    Niezależnie od postanowień ust. 1 niniejszego artykułu, niniejszy protokół i załączniki do niego zostaną ponownie zbadane i w razie konieczności zmienione przed upływem pięciu (5) lat od dnia wejścia w życie niniejszego protokołu, zgodnie ze zobowiązaniami określonymi w art. 6 niniejszej umowy. Przegląd ten obejmuje również załącznik IIA do niniejszego protokołu, aby zdecydować o jego ewentualnym przedłużeniu.

3.    Zgodnie z art. 34 niniejszej umowy Komitet Specjalny ds. ułatwień handlowych i celnych monitoruje wdrażanie postanowień niniejszego protokołu i zarządzanie nimi oraz podejmuje decyzje dotyczące między innymi:

a)    kumulacji, zgodnie z warunkami określonymi w art. 8 niniejszego protokołu;

b)    odstępstw od postanowień niniejszego protokołu, zgodnie z warunkami określonymi w art. 40 niniejszego protokołu;

c)     automatycznego odstępstwa dotyczącego tuńczyka w puszkach i filetów z tuńczyka przewidzianego w art. 40 ust. 8 oraz zgodnie z warunkami określonymi w art. 40;

d)    przedłużenia trzyletniego okresu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 lit. b), w oparciu o dowody, że Wybrzeże Kości Słoniowej nie jest gotowe do wdrożenia prawodawstwa dotyczącego zarejestrowanych eksporterów;

e)    pułapu 6 000 EUR, o którym mowa w art. 21 ust. 1 lit. c).

ARTYKUŁ 44

Załączniki

Załączniki do niniejszego protokołu stanowią jego integralną część.

ARTYKUŁ 45

Wdrożenie niniejszego protokołu

Unia Europejska i Wybrzeże Kości Słoniowej, każde w swoim zakresie, podejmują kroki niezbędne do wdrożenia niniejszego protokołu, w tym:

a)    niezbędne uzgodnienia krajowe i regionalne wymagane dla wykonania oraz egzekwowania zasad i procedur przewidzianych w niniejszym protokole, w szczególności uzgodnienia konieczne dla wykonania artykułów dotyczących kumulacji;

b)    stworzenie struktur i systemów administracyjnych niezbędnych do właściwego zarządzania pochodzeniem produktów.

ARTYKUŁ 46

Postanowienia przejściowe dotyczące towarów w tranzycie lub składowanych

Postanowienia umowy można stosować w odniesieniu do towarów spełniających postanowienia niniejszego protokołu, które w dniu jego wejścia w życie są w tranzycie lub znajdują się w Unii Europejskiej lub w Wybrzeżu Kości Słoniowej jako tymczasowo składowane w składach celnych lub strefach wolnocłowych, pod warunkiem przedłożenia organom celnym kraju przywozu, w okresie dziesięciu (10) miesięcy od tej daty, świadectwa przewozowego EUR.1 wydanego retrospektywnie przez organy celne kraju wywozu, łącznie z dokumentami potwierdzającymi, że towary zostały przetransportowane bezpośrednio zgodnie z art. 15 niniejszego protokołu.

ZAŁĄCZNIK I DO PROTOKOŁU NR 1

UWAGI WPROWADZAJĄCE DO WYKAZU
ZAWARTEGO W ZAŁĄCZNIKU II DO PROTOKOŁU

Uwaga 1:

W wykazie zawartym w załączniku II do niniejszego protokołu określono warunki, które muszą spełniać wszystkie produkty, aby mogły zostać uznane za poddane wystarczającej obróbce lub przetworzeniu w rozumieniu art. 4 protokołu.

Uwaga 2:

1.    Pierwsze dwie kolumny w wykazie opisują produkt uzyskany. Pierwsza kolumna podaje numer pozycji lub numer działu stosowany w systemie zharmonizowanym, natomiast druga zawiera opis towarów zastosowany w tym systemie w odniesieniu do danej pozycji lub danego działu. W kolumnach 3 lub 4 określa się regułę dotyczącą każdego wpisu w pierwszych dwóch kolumnach. W przypadku gdy wpis w pierwszej kolumnie poprzedzony jest, w niektórych przypadkach, przedrostkiem „ex”, oznacza to, że reguły podane w kolumnach 3 lub 4 stosuje się wyłącznie do części tej pozycji, która jest opisana w kolumnie 2.

2.    W przypadku gdy w kolumnie 1 zgrupowano kilka numerów pozycji lub podano numer działu, w związku z czym opis produktów w kolumnie 2 ma charakter ogólny, odpowiednie reguły zawarte w kolumnach 3 i 4 mają zastosowanie do wszystkich produktów, które są w systemie zharmonizowanym klasyfikowane do pozycji danego działu lub do którejkolwiek pozycji zgrupowanych w kolumnie 1.

3.    W przypadku gdy do różnych produktów objętych tą samą pozycją mają zastosowanie różne reguły podane w wykazie, w każdym tiret zawarto opis tej części pozycji, której dotyczy odpowiednia reguła z kolumny 3 lub 4.

4.    W przypadku gdy wpisowi w pierwszych dwóch kolumnach odpowiada reguła wyszczególniona zarówno w kolumnie 3, jak i 4, eksporter może wybrać zastosowanie albo reguły określonej w kolumnie 3, albo reguły określonej w kolumnie 4. Jeżeli kolumna 4 nie zawiera reguły dotyczącej pochodzenia, należy zastosować regułę określoną w kolumnie 3.

Uwaga 3:

1.    Postanowienia art. 4 niniejszego protokołu dotyczące produktów, które nabyły status pochodzenia, używanych do wytwarzania innych produktów stosuje się bez względu na to, czy status ten został nabyty w zakładzie, w którym wykorzystuje się te produkty, czy w innym zakładzie na terytorium Unii Europejskiej lub Wybrzeża Kości Słoniowej.

Na przykład:

Silnik objęty pozycją 8407, dla którego reguła określa, że wartość materiałów niepochodzących, które mogą wchodzić w jego skład, nie może przekraczać 40 % ceny ex-works produktu, wytwarzany jest z „pozostałej stali stopowej wstępnie formowanej przez kucie” objętej pozycją ex 7224.

Jeżeli odkuwka została wykonana w Unii Europejskiej z niepochodzącej wlewki, to nabyła ona już status pochodzenia w oparciu o regułę dla pozycji ex 7224 w wykazie. W związku z tym przy obliczaniu wartości silnika odkuwkę można potraktować jako proces o statusie pochodzenia bez względu na to, czy silnik został wyprodukowany w tym samym zakładzie, czy w innym zakładzie w Unii Europejskiej. Wartość niepochodzącej wlewki nie jest więc brana pod uwagę przy sumowaniu wartości użytych materiałów niepochodzących.

2.    Reguła podana w wykazie określa minimalny wymagany zakres obróbki lub przetwarzania, a przeprowadzanie dalszej obróbki lub dalszego przetwarzania również powoduje nadanie statusu pochodzenia; natomiast przeprowadzenie obróbki lub przetworzenia w mniejszym zakresie nie nadaje produktowi statusu pochodzenia. W związku z tym, jeżeli reguła określa, że na pewnym etapie wytwarzania można użyć materiału niepochodzącego, użycie takiego materiału na wcześniejszym etapie wytwarzania jest dozwolone, natomiast nie jest dozwolone na późniejszym etapie wytwarzania.

3.    Bez uszczerbku dla uwagi 3.2, w przypadku gdy reguła stanowi, że mogą być użyte „materiały objęte dowolną pozycją”, to materiały objęte tą samą pozycją co produkt mogą być również użyte, jednak z uwzględnieniem specyficznych ograniczeń, jakie mogą być również zawarte w regule. Wyrażenie „wytwarzanie z materiałów objętych dowolną pozycją, łącznie z innymi materiałami objętymi pozycją ...” oznacza jednak, że można użyć wyłącznie materiałów klasyfikowanych do tej samej pozycji co produkt, których opis różni się od opisu danego produktu w kolumnie 2 wykazu.

4.    Jeżeli reguła podana w wykazie określa, że produkt może zostać wytworzony z więcej niż jednego materiału, oznacza to, że można użyć jeden, dowolny materiał, lub większą liczbę materiałów. Nie oznacza to, że należy użyć wszystkich materiałów.

Na przykład:

Reguła dotycząca tkanin objętych pozycjami 5208 do 5212 przewiduje, że można użyć włókien naturalnych oraz że spośród innych materiałów można również użyć materiałów chemicznych. Reguła ta nie oznacza, że należy używać zarówno włókien naturalnych, jak i materiałów chemicznych; możliwe jest wykorzystanie jednego, dowolnego materiału lub obu rodzajów materiałów.

5.    W przypadku gdy zamieszczona w wykazie reguła przewiduje, że produkt musi być wytworzony z określonego materiału, warunek ten nie wyklucza używania innych materiałów, które ze względu na właściwe im cechy nie mogą spełnić warunków reguły (zob. również uwaga 6.3 poniżej w odniesieniu do wyrobów włókienniczych).

Na przykład:

Reguła dotycząca przetworów spożywczych objętych pozycją 1904, która konkretnie wyklucza zboża i ich pochodne, nie wyklucza użycia soli mineralnych, środków chemicznych i innych dodatków, które nie są produktami zbożowymi.

Nie ma to jednak zastosowania do produktów, które nie mogą być wytwarzane z danych materiałów określonych w wykazie, mogą jednak być wytwarzane z materiałów tego samego rodzaju użytych na wcześniejszym etapie wytwarzania.

Na przykład:

W przypadku artykułów odzieżowych objętych działem ex 62 systemu zharmonizowanego, wytworzonych z materiałów nietkanych, jeżeli dla tej klasy artykułów dozwolone jest używanie wyłącznie niepochodzącej przędzy, to nie jest możliwe użycie jako materiału wyjściowego materiału nietkanego – nawet jeżeli materiału nietkanego nie można wykonać z przędzy. W takich przypadkach materiał wyjściowy będzie zazwyczaj na etapie przed przędzą, tj. na etapie włókna.

6.    W przypadku gdy podana w wykazie reguła przewiduje dwie wartości procentowe dla maksymalnej wartości materiałów niepochodzących, które mogą zostać użyte, tych wartości procentowych nie sumuje się. Innymi słowy, maksymalna wartość wszystkich użytych materiałów niepochodzących nigdy nie może przekroczyć najwyższej z podanych wartości procentowych. Ponadto nie można przekroczyć określonej wartości procentowej podanej w stosunku do materiału, do którego ma ona zastosowanie.

Uwaga 4:

1.    Termin „włókna naturalne” odnosi się w wykazie do włókien innych niż włókna sztuczne lub syntetyczne. Jest on zastrzeżony dla etapów produkcji mających miejsce przed przędzeniem, w tym dla odpadów oraz, o ile nie określono inaczej, obejmuje on włókna zgrzeblone, czesane lub w inny sposób przetwarzane, ale nieprzędzone.

2.    Termin „włókna naturalne” obejmuje włosie końskie objęte pozycją 0511, jedwab objęty pozycjami 5002 i 5003 oraz włókna wełniane, z cienkiej albo grubej sierści zwierzęcej objęte pozycjami 5101–5105, włókna bawełniane objęte pozycjami 5201–5203 i pozostałe włókna roślinne objęte pozycjami 5301–5305.

3.    Terminy „pulpa włókiennicza”, „materiały chemiczne” oraz „materiały do wytwarzania papieru” są stosowane w wykazie do opisania materiałów nieklasyfikowanych do działów od 50 do 63 systemu zharmonizowanego, które mogą zostać użyte do produkcji włókien sztucznych, syntetycznych lub papierowych lub przędz.

4.    Termin „włókna odcinkowe chemiczne” odnosi się w wykazie do kabli z włókna syntetycznego lub sztucznego, włókien odcinkowych lub odpadów objętych pozycjami 5501–5507.

Uwaga 5:

1.    W przypadku gdy w wykazie znajduje się odniesienie do niniejszej uwagi w stosunku do danego produktu, warunki określone w kolumnie 3 nie mają zastosowania do podstawowych materiałów włókienniczych używanych do wytwarzania tego produktu, które stanowią w sumie najwyżej 10 % ogólnej masy wszystkich użytych materiałów włókienniczych (Zob. również uwagi 5.3 i 5.4 poniżej).

2.    Margines tolerancji, o którym mowa w uwadze 5.1, może być jednak stosowany wyłącznie do produktów mieszanych, wytworzonych z dwóch lub większej liczby podstawowych materiałów włókienniczych.

Podstawowymi materiałami włókienniczymi są:

-jedwab,

-wełna,

-gruba sierść zwierzęca,

-cienka sierść zwierzęca,

-włosie końskie,

-bawełna,

-materiały do wytwarzania papieru i papier,

-len,

-konopie siewne,

-juta i inne włókna tekstylne łykowe,

-sizal i inne włókna tekstylne z rodzaju Agave,

-włókno kokosowe, manila, ramia i pozostałe włókna tekstylne roślinne,

-włókna ciągłe syntetyczne,

-włókna ciągłe sztuczne,

-włókna przewodzące prąd,

-włókna odcinkowe syntetyczne z polipropylenu,

-włókna odcinkowe syntetyczne z poliestru,

-syntetyczne chemiczne włókna odcinkowe z poliamidu,

-syntetyczne chemiczne włókna odcinkowe z poliakrylonitrylu,

-syntetyczne chemiczne włókna odcinkowe z poliimidu,

-syntetyczne chemiczne włókna odcinkowe z politetrafluoroetylenu,

-syntetyczne chemiczne włókna odcinkowe z polifenylenu sulfonowego,

-syntetyczne chemiczne włókna odcinkowe z polichlorku winylu,

-pozostałe syntetyczne chemiczne włókna odcinkowe,

-włókna odcinkowe sztuczne z wiskozy,

-pozostałe włókna odcinkowe sztuczne,

-przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniowa,

-przędza z poliuretanu uzupełniona elastycznymi segmentami z poliestru, nawet rdzeniowa,

-produkty objęte pozycją 5605 (przędza metalizowana), zawierające taśmę składającą się z rdzenia z folii aluminiowej lub rdzenia z folii z tworzyw sztucznych, nawet pokrywaną proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, wprowadzoną za pomocą substancji kleistej między dwie warstwy folii z tworzywa sztucznego,

-pozostałe produkty objęte pozycją 5605.

Na przykład:

Przędza objęta pozycją 5205, wykonana z włókien bawełnianych objętych pozycją 5203 i z włókien odcinkowych syntetycznych objętych pozycją 5506, jest przędzą mieszaną. W związku z tym niepochodzące włókna odcinkowe syntetyczne, niespełniające reguł pochodzenia (wymagających wytwarzania z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej), można użyć pod warunkiem, że ich łączna masa nie przekracza 10 % masy przędzy.

Na przykład:

Tkanina wełniana objęta pozycją 5112, wykonana z przędzy wełnianej objętej pozycją 5107 i przędzy syntetycznej z włókien odcinkowych objętej pozycją 5509, jest tkaniną mieszaną. W związku z tym można użyć przędzy syntetycznej, która nie spełnia reguł pochodzenia (wymagających wytwarzania z materiałów chemicznych lub pulpy włókienniczej) lub przędzy wełnianej, która nie spełnia reguł pochodzenia (wymagających wytwarzania z włókien naturalnych niezgrzeblonych ani nieczesanych, ani w żaden inny sposób nieprzygotowanych do przędzenia), lub zastosować połączenie tych dwóch włókien, pod warunkiem że ich łączna masa nie przekracza 10 % masy tkaniny.

Na przykład:

Materiał włókienniczy igłowy objęty pozycją 5802, wykonany z przędzy bawełnianej objętej pozycją 5205 oraz z tkaniny bawełnianej objętej pozycją 5210, jest produktem mieszanym tylko wówczas, gdy sama tkanina bawełniana jest tkaniną mieszaną, wykonaną z przędzy klasyfikowanej do dwóch oddzielnych pozycji, lub jeżeli użyta przędza bawełniana sama jest mieszanką.

Na przykład:

Jeżeli dany materiał włókienniczy igłowy został wykonany z przędzy bawełnianej objętej pozycją 5205 i tkaniny syntetycznej objętej pozycją 5407, zastosowane przędze są dwoma odrębnymi materiałami włókienniczymi, w związku z czym materiał włókienniczy igłowy jest produktem mieszanym.

3.    W przypadku produktów zawierających „przędzę z poliuretanu uzupełnioną elastycznymi segmentami z polieteru, nawet rdzeniową” tolerancja w odniesieniu do tej przędzy wynosi 20 %.

4.    W przypadku produktów zawierających „taśmę składającą się z rdzenia z folii aluminiowej lub rdzenia z folii z tworzyw sztucznych, nawet pokrywaną proszkiem aluminiowym, o szerokości nieprzekraczającej 5 mm, wprowadzoną za pomocą substancji kleistej między dwie warstwy folii z tworzywa sztucznego” tolerancja w odniesieniu do tej taśmy wynosi 30 %.

Uwaga 6:

1.    W przypadku produktów włókienniczych, dla których dokonuje się odesłania do niniejszej uwagi, można użyć włókienniczych materiałów wykończeniowych i dodatków, które nie spełniają warunków reguły podanej w kolumnie 3 wykazu dotyczącej wytwarzania omawianych produktów, pod warunkiem że ich masa nie przekracza 10 % ogólnej masy wszystkich zawartych materiałów włókienniczych.

Włókiennicze materiały wykończeniowe i dodatki są klasyfikowane do działów 50–63 systemu zharmonizowanego. Za wykończenia i dodatki nie uznaje się podszewek i międzypodszewek.

2.    Niewłókiennicze materiały wykończeniowe i dodatki lub inne użyte materiały zawierające materiały włókiennicze nie muszą spełniać warunków określonych w kolumnie 3, nawet jeżeli wykraczają poza zakres uwagi 3.5.

3.    Zgodnie z uwagą 3.5 wszelkie niepochodzące niewłókiennicze materiały wykończeniowe i dodatki lub inne produkty, które nie zawierają żadnych materiałów tekstylnych, mogą być swobodnie używane, jeśli ich wykonanie z materiałów określonych w kolumnie 3 nie jest możliwe.

Przykładowo 5 , jeżeli reguła podana w wykazie przewiduje, że do danego wyrobu włókienniczego takiego jak bluzka musi być użyta przędza, nie wyklucza to stosowania elementów metalowych takich jak guziki, z tego powodu, że nie można ich wykonać z materiałów włókienniczych.

4.    Przy obliczaniu wartości materiałów niepochodzących, a wchodzących w skład produktu, z zastosowaniem normy procentowej, konieczne jest uwzględnienie wartości materiałów wykończeniowych i dodatków.

Uwaga 7:

1.    Do celów pozycji ex 2707, 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 „procesami specyficznymi” są:

a)    destylacja próżniowa;

b)    redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania ( 6 );

c)    kraking;

d)    reforming;

e)    ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f)    proces obejmujący wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie naturalnymi ziemiami aktywnymi, ziemiami aktywowanymi i aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;

g)    polimeryzacja;

h)    alkilowanie;

i)    izomeryzacja.

2.    Do celów pozycji 2710 do 2712 „procesami specyficznymi” są:

a)    destylacja próżniowa;

b)    redestylacja przez bardzo dokładny proces frakcjonowania ( 7 );

c)    kraking;

d)    reforming;

e)    ekstrakcja przy użyciu selektywnych rozpuszczalników;

f)    proces obejmujący wszystkie następujące operacje: traktowanie stężonym kwasem siarkowym, oleum lub bezwodnikiem siarkowym; neutralizacja środkami alkalicznymi; odbarwianie i oczyszczanie naturalnymi ziemiami aktywnymi, ziemiami aktywowanymi i aktywowanym węglem drzewnym lub boksytem;

g)    polimeryzacja;

h)    alkilowanie;

i)    izomeryzacja;

j)    (tylko w odniesieniu do olejów ciężkich objętych pozycją ex 2710) odsiarczanie wodorem dające redukcję przynajmniej 85 % zawartości siarki w przetwarzanych produktach (metoda ASTM D 1266–59 T);

k)    (tylko w odniesieniu do produktów objętych pozycją 2710) odparafinowanie w innym procesie niż filtrowanie;

l)    (tylko w odniesieniu do olejów ciężkich objętych pozycją ex 2710) traktowanie wodorem przy ciśnieniu większym niż 20 barów i temperaturze wyższej niż 250 °C przy użyciu katalizatora, do innego celu niż odsiarczanie, gdy wodór stanowi czynnik aktywny w reakcji chemicznej. Dalsze traktowanie wodorem olejów smarowych objętych pozycją ex 2710 (np. wykańczanie metodą wodorową lub odbarwianie), szczególnie w celu ulepszenia koloru lub stabilności, nie będzie jednak uważane za proces specyficzny;

m)    (tylko w odniesieniu do olejów opałowych objętych pozycją ex2710) destylacja atmosferyczna, pod warunkiem że mniej niż 30 % objętościowo tych produktów zostanie oddestylowane, włącznie ze stratami, w temperaturze 300 °C przy zastosowaniu metody ASTM D 86;

n)    (tylko w odniesieniu do olejów ciężkich innych niż oleje napędowe i oleje opałowe objęte pozycją ex 2710) obróbka przy pomocy elektrycznych wyładowań snopiastych wysokiej częstotliwości.

3.    Do celów pozycji ex 2707, 2713 do 2715, ex 2901, ex 2902 i ex 3403 proste operacje, takie jak oczyszczanie, przelewanie, odsalanie, odwadnianie, filtrowanie, barwienie, otrzymywanie zawartości siarki jako rezultat mieszania produktów o różnej zawartości siarki lub jakakolwiek kombinacja tych czy podobnych operacji nie nadaje pochodzenia.

ZAŁĄCZNIK II do PROTOKOŁU NR 1

WYKAZ PROCESÓW OBRÓBKI LUB PRZETWARZANIA, KTÓRYM NALEŻY PODDAĆ
MATERIAŁY NIEPOCHODZĄCE, ABY WYTWORZONY PRODUKT
MÓGŁ UZYSKAĆ STATUS POCHODZENIA

Niektóre produkty wymienione w wykazie poniżej mogą nie być objęte umową. Konieczne jest zatem sprawdzenie innych części umowy.