KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 27.7.2018

COM(2018) 365 final

2018/0189(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie działań Unii po jej przystąpieniu do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Niniejszy wniosek jest związany z wnioskiem Komisji dotyczącym decyzji Rady w sprawie przystąpienia Unii do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych („akt genewski”).

Celem niniejszego wniosku Komisji jest zapewnienie ram prawnych na potrzeby skutecznego udziału Unii w związku lizbońskim WIPO, gdy Unia stanie się już umawiającą się stroną aktu genewskiego.

Art. 9 aktu genewskiego zobowiązuje każdą umawiającą się stronę do ochrony zarejestrowanych oznaczeń pochodzenia i oznaczeń geograficznych na jej terytorium, w ramach jej systemu prawnego i praktyki, lecz zgodnie z warunkami tego aktu, z zastrzeżeniem jakiejkolwiek odmowy, zrzeczenia się przez umawiającą się stronę pochodzenia, unieważnienia lub cofnięcia, które mogą zacząć obowiązywać w odniesieniu do jej terytorium. Art. 6 ust. 5 lit. a) aktu genewskiego stanowi, że zarejestrowana nazwa pochodzenia lub oznaczenie geograficzne, w każdej z umawiających się stron, która nie odmówiła ochrony zgodnie z art. 15 lub która przesłała do Biura Międzynarodowego Światowej Organizacji Własności Intelektualnej powiadomienie o udzieleniu ochrony zgodnie z art. 18, podlega ochronie od dnia rejestracji międzynarodowej. Zasada 9 ust. 1 lit. b) wspólnego regulaminu wykonawczego na podstawie porozumienia lizbońskiego i aktu genewskiego porozumienia lizbońskiego („wspólny regulamin wykonawczy”) określa, że o odmowie powiadamia się w terminie jednego roku od otrzymania powiadomienia o rejestracji międzynarodowej zgodnie z art. 6 ust. 4. W przypadku art. 29 ust. 4 termin ten może ulec przedłużeniu o kolejny rok.

W tym kontekście po uzyskaniu statusu umawiającej się strony aktu genewskiego Unia powinna przedstawić wykaz oznaczeń geograficznych UE sporządzony na podstawie rejestrów oznaczeń geograficznych UE (uzgodniony z państwami członkowskimi UE), które to oznaczenia mają być objęte ochroną w ramach systemu lizbońskiego. Wykaz ten należy ustanowić w bliskiej współpracy z państwami członkowskimi zgodnie z ustaloną praktyką i metodyką wykorzystywaną w przypadku niektórych dwustronnych umów międzynarodowych w sprawie oznaczeń geograficznych, które zawarła UE (z uwzględnieniem wartości produkcji i wartości wywozu, ochrony na mocy innych porozumień, a także aktualnych lub potencjalnych nadużyć w danych państwach trzecich oraz równowagi między państwami członkowskimi), biorąc pod uwagę zakres oznaczeń geograficznych zarejestrowanych przez państwa trzecie będące członkami porozumienia lizbońskiego. Po przystąpieniu Unii do związku lizbońskiego składanie wniosków o rejestrację międzynarodową dodatkowych oznaczeń geograficznych chronionych i zarejestrowanych w Unii jest możliwe z inicjatywy Komisji lub na wniosek państwa członkowskiego lub zainteresowanej grupy producentów.

Należy ustanowić odpowiednie procedury oceny przez Komisję nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, które pochodzą z umawiających się stron będących państwami trzecimi i są zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym, a także powiązanego postępowania sprzeciwowego, uwzględniając specyfikę aktu genewskiego.

Egzekwowanie przez Unię nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych, które pochodzą z umawiających się stron będących państwami trzecimi i są zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym, odbywa się zgodnie z rozdziałem III aktu genewskiego. Art. 14 aktu genewskiego w szczególności nakłada na każdą umawiającą się stronę obowiązek udostępnienia skutecznych środków ochrony prawnej dotyczących ochrony zarejestrowanych nazw pochodzenia i zarejestrowanych oznaczeń geograficznych oraz zapewnienia, aby organ publiczny lub którakolwiek z zainteresowanych stron, czy to osoba fizyczna, czy osoba prawna, zarówno publiczna, jak i prywatna, w zależności od systemu i praktyki prawnej tej strony, mogła wszcząć postępowania sądowe mające zagwarantować ich ochronę. Współistnienie poprzednich znaków towarowych i nazw pochodzenia lub oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w rejestrze międzynarodowym, którym przyznano ochronę lub które stosowano w Unii, jest możliwe w przypadku, gdy zostały odpowiednio spełnione warunki określone w art. 15 akapit drugi rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. 

Siedem państw członkowskich UE jest członkami związku lizbońskiego i w związku z tym państwa te przyjęły ochronę nazw państw trzecich. Aby zapewnić im środki do wypełnienia ich zobowiązań międzynarodowych przyjętych przed przystąpieniem Unii do związku lizbońskiego, należy przyjąć przepisy przejściowe, które powinny wywoływać skutki jedynie na szczeblu krajowym i które nie powinny w żaden sposób wpływać na handel wewnątrzunijny lub międzynarodowy.

Słuszne wydaje się, aby opłaty należne na mocy aktu genewskiego oraz wspólnego regulaminu wykonawczego w związku ze złożeniem w Biurze Międzynarodowym wniosku o rejestrację międzynarodową nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficznego, a także opłaty należne z tytułu pozostałych wpisów do rejestru międzynarodowego oraz w związku z dostarczaniem odpisów, poświadczeń lub innych informacji dotyczących treści tej rejestracji międzynarodowej ponosiło państwo członkowskie, z którego pochodzi dana nazwa pochodzenia lub dane oznaczenie geograficzne.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Jeżeli chodzi o produkty rolne, UE ustanowiła jednolite i wyczerpujące systemy ochrony oznaczeń geograficznych w odniesieniu do wina (1970 r.), napojów spirytusowych (1989 r.), win aromatyzowanych (1991 r.) oraz innych produktów rolnych i środków spożywczych (1992 r.). Dzięki tym systemom chronione nazwy objętych nimi produktów podlegają szerokiej ochronie w całej UE w oparciu o pojedynczy proces składania wniosku. Kluczowe przepisy zostały obecnie określone w odniesieniu do wina w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r., w odniesieniu do win aromatyzowanych – w rozporządzeniu (UE) nr 251/2014 z dnia 26 lutego 2014 r., w odniesieniu do napojów spirytusowych – w rozporządzeniu (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. oraz w odniesieniu do produktów rolnych i środków spożywczych – w rozporządzeniu (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r.

•Spójność z innymi politykami Unii

Wniosek jest zgodny z ogólną polityką UE mającą propagować i wzmacniać ochronę oznaczeń geograficznych poprzez umowy dwustronne, regionalne i wielostronne.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Mając na uwadze przedmiot Traktatu, podstawę rozporządzenia powinien stanowić art. 207 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Unia ma wyłączną kompetencją do zawarcia aktu genewskiego porozumienia lizbońskiego. Wynika to z wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 25 października 2017 r. w sprawie C-389/15 – Komisja przeciwko Radzie – w którym wyjaśniono, że projekt zmienionego porozumienia lizbońskiego, tj. akt genewski, zasadniczo powinien ułatwić i uregulować wymianę handlową między Unią a państwami trzecimi, oraz po drugie, że może on mieć bezpośredni i natychmiastowy wpływ na tę wymianę, w związku z czym jego negocjowanie jest objęte kompetencją wyłączną, jaką w art. 3 ust. 1 TFUE przyznano Unii w dziedzinie wspólnej polityki handlowej wspomnianej w art. 207 ust. 1 TFUE. 

Zgodnie z art. 5 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) zasady pomocniczości nie stosuje się w dziedzinach, które należą do wyłącznej kompetencji UE.

•Proporcjonalność

Proponowane środki nie wykraczają poza zakres konieczny do osiągnięcia celu, którym jest umożliwienie uczestnictwa Unii w związku lizbońskim w sposób zapewniający skuteczną ochronę oznaczeń geograficznych UE.

•Wybór instrumentu

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady jest odpowiednim instrumentem prawnym służącym wdrażaniu członkostwa Unii Europejskiej w związku lizbońskim, ponieważ zapewnia prerogatywy ustawodawcze obu instytucji.

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex post/kontrole sprawności obowiązującego prawodawstwa

Nie dotyczy

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Plan działania dotyczący przystąpienia UE do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych opublikowano dnia 21 grudnia 2017 r. z terminem składania uwag zainteresowanych stron przewidzianym na dzień 18 stycznia 2018 r. W wyznaczonym terminie otrzymano 8 uwag. We wszystkich uwagach poza jedną odniesiono się do inicjatywy zasadniczo pozytywnie oraz wyrażono wsparcie dla przystąpienia UE. W trzech uwagach wyrażono pogląd, że UE powinna poczynić postępy w dyskusji na temat uznania i ochrony oznaczeń geograficznych innych niż rolnicze. W dwóch uwagach wyrażono sprzeciw wobec utworzenia krótkiej listy, ponieważ wszystkie unijne oznaczenia geograficzne powinny kwalifikować się do ochrony na mocy aktu genewskiego.

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

W badaniu z października 2012 r. przeprowadzonym przez AND International pt. „Value of production of agricultural products and foodstuffs, wines, aromatised wines and spirits protected by a geographical indication (GI)” [„Wartość produkcji produktów rolnych i środków spożywczych, win, win aromatyzowanych i napojów alkoholowych chronionych oznaczeniem geograficznym”] (http://ec.europa.eu/agriculture/external-studies/value-gi_en) określono szereg zalet polityki UE dotyczącej oznaczeń geograficznych dla konsumentów (zapewnianie jakości), producentów (otwartość systemu dla wszystkich producentów spełniających wymogi jakości; uczciwa konkurencja; wyższa cena; skuteczna ochrona), ogółu społeczeństwa (powiązanie wartościowych produktów z obszarami wiejskimi; zachowanie tradycji; uznanie producentów i konsumentów) oraz środowiska (powiązanie produktów tradycyjnych z krajobrazami i systemami rolniczymi). Dzięki ocenie danych gospodarczych dotyczących każdego z 2 768 oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w UE-27 w latach 2005–2010 w badaniu stwierdzono w szczególności, że cena produktów chronionych oznaczeniem geograficznym jest przeciętnie 2,23 raza wyższa niż cena porównywalnego produktu niechronionego oznaczeniem geograficznym. Wartość sprzedaży produktów chronionych oznaczeniem geograficznym UE (z wszystkich sektorów) wynosiła w 2010 r. 54,3 mld EUR (5,7 % całego sektora produktów spożywczych i napojów UE); szacowana wartość wywozu produktów chronionych oznaczeniem geograficznym UE wynosi 11,5 mld EUR (15 % wywozu przemysłu spożywczego UE). 

•Ocena skutków

Wymogi w zakresie lepszego stanowienia prawa dotyczące inicjatywy nie uwzględniają oceny skutków, planu wdrażania ani konsultacji publicznych.

W wytycznych w sprawie lepszego stanowienia prawa wyjaśniono, że ocenę skutków należy przeprowadzić wyłącznie wtedy, gdy jest to użyteczne, a oceny tej należy dokonywać w poszczególnych przypadkach. Zasadniczo żadna ocena skutków nie jest konieczna, jeżeli Komisja ma ograniczony wybór lub nie ma wyboru. Tak jest w niniejszym przypadku, ponieważ przystąpienie do aktu genewskiego porozumienia lizbońskiego jest uzasadnione w obliczu wyłącznej kompetencji Unii w odniesieniu do kwestii objętych aktem genewskim oraz ponieważ ten krok jest również logicznym wnioskiem wynikającym z procesu weryfikacji systemu lizbońskiego, w który zaangażowała się UE. Środki proponowane w niniejszym projekcie rozporządzenia są niezbędne, aby zapewnić właściwe stosowanie aktu genewskiego przez Unię Europejską.

Członkostwo UE przyniosłoby szereg korzyści. Członkostwo UE zapewniałoby, aby obecne i przyszłe oznaczenia geograficzne zarejestrowane na szczeblu UE, ale niezarejestrowane przez 7 państw członkowskich UE należących do związku lizbońskiego, zaczęły kwalifikować się do objęcia ochroną w systemie lizbońskim. Oznaczenia geograficzne UE mogłyby zasadniczo zyskać szybką i nieograniczoną ochronę na wysokim poziomie we wszystkich obecnych i przyszłych stronach aktu genewskiego. Ustanowiony wielostronny rejestr wzmocniłby renomę europejskich oznaczeń geograficznych dzięki szerokiemu zakresowi geograficznemu ochrony udzielanej na mocy aktu genewskiego. Oczekuje się, że wzmocniona ochrona międzynarodowa oznaczeń geograficznych wynikająca z przystąpienia UE przyczyni się do konsolidacji i potencjalnie rozszerzenia zakresu pozytywnych skutków ochrony oznaczeń geograficznych dla rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu i zatrudnieniu przy produkcji o wysokiej wartości dodanej w sektorze rolnictwa, dla handlu i przepływów inwestycji, konkurencyjności przedsiębiorstw, a w szczególności MŚP, a także dla funkcjonowania rynku wewnętrznego i konkurencji oraz ochrony praw własności intelektualnej. Własność intelektualna rolników i producentów żywności dotycząca ich produktów chronionych oznaczeniem geograficznym jest narażona na wykorzystanie i zaginięcie, zwłaszcza na rynkach światowych. Przystąpienie UE do systemu lizbońskiego pomogłoby zainteresowanym stronom z obszarów wiejskich chronić na szczeblu światowym to, co jest wartościowe na szczeblu lokalnym, równoważąc tym samym typową tendencję do globalizacji zmierzającą do jednolitych standardów handlowych oraz presję na spadek cen produktów rolnych. Wobec obecnych niepewności o charakterze politycznym i gospodarczym stanowiłoby to dla społeczności wiejskiej wyraźny dowód, że UE prowadzi działania mające bronić jej interesów i chronić je na całym świecie. Akt genewski jest w dużym stopniu równoważny przepisom UE dotyczącym ochrony oznaczeń geograficznych produktów rolnych, dlatego też nie przewiduje się, aby przystąpienie UE wymagało znacznych dostosowań treści niniejszych przepisów.

Z administracyjnego punktu widzenia akt genewski zapewnia jednolity zestaw zasad dotyczących uzyskania ochrony we wszystkich państwach członkowskich, a zatem łatwiejszy i skuteczniejszy mechanizm w porównaniu z obecną praktyką UE polegającą na rozpatrywaniu różnorodnych procedur lokalnych za pośrednictwem umów dwustronnych. W zakresie polityki handlowej przystąpienie wykaże rolę UE jako odpowiedzialnego lidera promującego działania wielostronne. Nie przewiduje się, by przystąpienie UE powodowało dodatkowe koszty lub obciążenia dla podmiotów UE lub państw członkowskich UE wyrażających chęć chronienia oznaczeń geograficznych w systemie lizbońskim w porównaniu ze status quo. Przeciwnie, oczekuje się, że przystąpienie spowoduje nawet obniżenie poziomu tych kosztów i obciążeń administracyjnych.

Z punktu widzenia przedsiębiorców przystąpienie UE nie pociągnie za sobą żadnych dodatkowych kosztów związanych z korektą, zapewnianiem zgodności czy kosztów transakcji ani obciążeń administracyjnych poza potencjalnymi opłatami z tytułu indywidualnego badania, które mogą nakładać członkowie porozumienia lizbońskiego i które ulegną zmniejszeniu dzięki oszczędnościom wynikającym z procedury międzynarodowej.

Akt genewski pozwala na przystąpienie UE wraz z państwami członkowskimi. Wobec jednolitego i wyczerpującego charakteru systemu ochrony oznaczeń geograficznych UE w odniesieniu do produktów rolnych wszystkie nazwy pochodzenia lub oznaczenia geograficzne zgłoszone do ochrony przez siedem państw członkowskich UE w systemie lizbońskim (obecnie około 800) kwalifikujące się do ochrony zgodnie z przepisami UE nie powinny jednak dłużej podlegać ochronie na mocy przepisów krajowych, ale wyłącznie na mocy przepisów UE. Powyższe ustalenie będzie także miało zastosowanie w odniesieniu do ochrony oznaczeń geograficznych pochodzących z państw trzecich będących członkami porozumienia lizbońskiego i zgłoszonych przez nie do ochrony. Przystąpienie UE spowoduje zatem mniejsze obciążenie administracyjne państw członkowskich UE w związku z uczestnictwem w systemie lizbońskim.

Co istotne, wraz z przystąpieniem UE pojawi się możliwość zastosowania odniesienia do rejestru systemu lizbońskiego zamiast szczegółowego negocjowania dwustronnej ochrony oznaczeń geograficznych. Będzie to zgodne z praktyką stosowaną w innych dziedzinach praw własności intelektualnej, w których UE zobowiązuje swoich partnerów do przystąpienia do międzynarodowych umów dotyczących praw własności intelektualnej, takich jak Konwencja berneńska dotycząca praw autorskich i protokół madrycki dotyczący znaków towarowych, oraz do przestrzegania ich przepisów zamiast tworzyć sieć rozbieżnych przedsięwzięć mogącą wprowadzić zainteresowane strony w błąd.

Przystąpienie UE będzie prawdopodobnie stanowić zachętę dla większej liczby państw trzecich, aby przystąpiły do systemu lizbońskiego, ponieważ przystąpienie zapewniłoby im dostęp do ochrony w całym związku lizbońskim, a w przypadku równoważności ich systemu z systemem UE mogłyby one korzystać ze skutecznej procedury sprawdzającej w odniesieniu do pojedynczych oznaczeń geograficznych.

Przystąpienie UE może w szczególności mieć pozytywny wpływ na kraje rozwijające się, które rozważają przystąpienie do aktu genewskiego, ponieważ dzięki systemowi lizbońskiemu ich oznaczenia geograficzne mogłyby zyskać ochronę w UE. Zainteresowanie posiadającej 17 członków Afrykańskiej Organizacji Własności Intelektualnej (OAPI) dołączeniem do porozumienia lizbońskiego jest korzystne i dowodzi atrakcyjności instrumentu oznaczeń geograficznych mającego chronić prawa rolników z krajów rozwijających się oraz tradycyjne wartości.

Jeżeli chodzi o potencjalne wady, można za nie uznać wciąż niski poziom członkostwa w systemie lizbońskim, zaniepokojenie, że postęp w kwestii oznaczeń geograficznych w ramach WTO może zostać odsunięty na jeszcze dalszy plan; sceptycyzm niektórych państw członkowskich UE wobec przystąpienia UE i niepewność w odniesieniu do skutków finansowych. Zmodernizowany system ustanowiony na mocy aktu genewskiego powinien jednak być bardziej atrakcyjny dla potencjalnych nowych członków; postęp w ramach WIPO może nawet mieć pozytywny wpływ na dyskusje dotyczące oznaczeń geograficznych w WTO dzięki stworzeniu odpowiednich synergii oraz zbliżeniu zmienionego porozumienia lizbońskiego do procesu WTO; państwa członkowskie UE wyrażające zastrzeżenia wobec systemu lizbońskiego nie będą zobowiązane, aby do niego przystąpić; członkowie porozumienia lizbońskiego poczynili ponadto postępy w zakresie wysiłków na rzecz zapewnienia stabilności finansowej systemu lizbońskiego.

Podsumowując, korzyści wynikające z przystąpienia UE do aktu genewskiego porozumienia lizbońskiego przeważają nad wadami. Aby doprowadzić do przystąpienia UE do systemu lizbońskiego Komisja będzie musiała przygotować wniosek dotyczący aktów prawnych koniecznych do przystąpienia UE do aktu genewskiego porozumienia lizbońskiego i jego wdrożenia.

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

Nie dotyczy

•Prawa podstawowe

Udział Unii w związku lizbońskim w charakterze umawiającej się strony aktu genewskiego będzie zgodny z art. 17 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, który stanowi, że własność intelektualna podlega ochronie.

4.WPŁYW NA BUDŻET

Zob. ocena skutków finansowych załączona do wniosku.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Nie dotyczy

•Dokumenty wyjaśniające (w przypadku dyrektyw)

Nie dotyczy

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Nie dotyczy

2018/0189 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie działań Unii po jej przystąpieniu do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 1 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Aby Unia miała pełną zdolność wykonywania swojej wyłącznej kompetencji w związku z jej wspólną polityką handlową, zostanie ona umawiającą się stroną Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych („akt genewski”) 2 na mocy decyzji Rady (UE) …/… 3 . Umawiające się strony aktu genewskiego są członkami związku szczególnego utworzonego Porozumieniem lizbońskim o ochronie nazw pochodzenia i ich międzynarodowej rejestracji 4 („związek szczególny”). Zgodnie z art. 3 decyzji (UE)…/… Komisja będzie reprezentować Unię w związku szczególnym.

(2)Należy ustanowić przepisy pozwalające, aby Unia w pełni wykonywała swoje prawa i obowiązki po przystąpieniu do aktu genewskiego.

(3)W akcie genewskim zapewnia się ochronę nazw pochodzenia, w tym „nazw pochodzenia” określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 5 i rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 6 , oraz oznaczeń geograficznych, zwanych dalej łącznie „oznaczeniami geograficznymi”.

(4)Po przystąpieniu Unii do aktu genewskiego Komisja powinna w pierwszej kolejności złożyć w Biurze Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej („Biuro Międzynarodowe”) wniosek o rejestrację wykazu oznaczeń geograficznych pochodzących z terytorium Unii i chronionych na jej terytorium w jego rejestrze („rejestr międzynarodowy”). Kryteria dotyczące ustanowienia takiego wykazu powinny uwzględniać, podobnie jak ma to miejsce w przypadku niektórych umów dwustronnych i regionalnych Unii dotyczących ochrony oznaczeń geograficznych, w szczególności wartość produkcji i wartość wywozu, ochronę na mocy innych porozumień, a także aktualne lub potencjalne nadużycia w danych państwach trzecich.

(5)W celu zapewnienia rejestracji w rejestrze międzynarodowym dodatkowych oznaczeń geograficznych chronionych i zarejestrowanych w Unii należy na późniejszym etapie upoważnić Komisję do składania wniosków o rejestrację międzynarodową takich dodatkowych oznaczeń geograficznych z własnej inicjatywy, na wniosek państwa członkowskiego, zainteresowanej grupy producentów lub, w wyjątkowych przypadkach, na wniosek jednego producenta.

(6)Należy ustanowić odpowiednie procedury pozwalające Komisji oceniać oznaczenia geograficzne pochodzące z umawiających się stron aktu genewskiego, które nie są państwami członkowskimi, („umawiające się strony będące państwami trzecimi”) i zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym, aby ustanowić procedurę mającą na celu wydawanie decyzji o ochronie w Unii i cofnięciu takiej ochrony w stosownych przypadkach.

(7)Egzekwowanie przez Unię ochrony oznaczeń geograficznych, które pochodzą z umawiających się stron będących państwami trzecimi i są zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym, powinno odbywać się zgodnie z rozdziałem III aktu genewskiego, w szczególności z art. 14 aktu genewskiego, w którym nakłada się na każdą umawiającą się stronę obowiązek udostępnienia skutecznych środków ochrony prawnej dotyczących ochrony zarejestrowanych oznaczeń geograficznych oraz zapewnienia, aby organ publiczny lub którakolwiek z zainteresowanych stron, czy to osoba fizyczna, czy osoba prawna, zarówno publiczna jak i prywatna, w zależności od systemu i praktyki prawnej tej strony, mogła wszcząć postępowania sądowe mające zagwarantować ich ochronę. W celu zapewnienia ochrony znaków towarowych równoległej do ochrony oznaczeń geograficznych, uwzględniając środki ochronne w odniesieniu do praw wcześniejszego znaku towarowego określonych w art. 13 ust. 1 aktu genewskiego, należy zabezpieczyć współistnienie wcześniejszych znaków towarowych oraz oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w rejestrze międzynarodowym, którym przyznano ochronę lub które wykorzystywano w Unii.

(8)Siedem państw członkowskich jest członkami związku szczególnego i w związku z tym państwa te przyjęły ochronę oznaczeń geograficznych umawiających się stron będących państwami trzecimi. Aby zapewnić im środki do wypełnienia ich zobowiązań międzynarodowych przyjętych przed przystąpieniem Unii do aktu genewskiego, należy zapewnić przepisy przejściowe, które powinny wywoływać skutki jedynie na szczeblu krajowym i które nie powinny w żaden sposób wpływać na handel wewnątrzunijny lub międzynarodowy.

(9)Słuszne wydaje się, aby opłaty należne na mocy aktu genewskiego oraz wspólnego regulaminu wykonawczego na podstawie porozumienia lizbońskiego i aktu genewskiego w związku ze złożeniem w Biurze Międzynarodowym wniosku o rejestrację międzynarodową oznaczenia geograficznego, a także opłaty należne z tytułu pozostałych wpisów do rejestru międzynarodowego oraz w związku z dostarczaniem odpisów, poświadczeń lub innych informacji dotyczących treści tej rejestracji międzynarodowej ponosiło państwo członkowskie, z którego pochodzi dane oznaczenie geograficzne. Ustalenie to powinno pozostawać bez uszczerbku dla jakiejkolwiek decyzji państwa członkowskiego o ubieganie się o zwrot tych opłat od grupy producentów lub jednego producenta stosujących oznaczenie geograficzne, którego dotyczy wniosek o rejestrację międzynarodową.

(10)Aby pokryć niedobory dotyczące budżetu operacyjnego związku szczególnego, Unia powinna być w stanie zapewnić specjalny wkład w ramach środków przeznaczonych na ten cel w rocznym budżecie Unii.

(11)Aby zapewnić jednolite warunki dotyczące wdrażania członkostwa Unii w związku szczególnym, należy przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze do ustanowienia wykazu oznaczeń geograficznych na potrzeby złożenia wniosku o ich rejestrację międzynarodową w Biurze Międzynarodowym po przystąpieniu do aktu genewskiego, późniejszego złożenia wniosku o rejestrację międzynarodową oznaczenia geograficznego w Biurze Międzynarodowym, odrzucenia sprzeciwu, podjęcia decyzji o objęciu ochroną oznaczenia geograficznego zarejestrowanego w rejestrze międzynarodowym lub o odmowie takiej ochrony oraz cofnięcia ochrony w Unii w odniesieniu do danego oznaczenia geograficznego zarejestrowanego w rejestrze międzynarodowym. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 7 ,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1
Przedmiot

W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy dotyczące wdrażania praw i obowiązków Unii po jej przystąpieniu do Aktu genewskiego Porozumienia lizbońskiego w sprawie nazw pochodzenia i oznaczeń geograficznych („akt genewski”).

Do celów niniejszego rozporządzenia nazwy pochodzenia, w tym „nazwy pochodzenia” określone w rozporządzeniu (UE) nr 1151/2012 i rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013, oraz oznaczenia geograficzne zwane są dalej łącznie „oznaczeniami geograficznymi”.

Artykuł 2
Rejestracja międzynarodowa oznaczeń geograficznych po przystąpieniu

Po przystąpienia Unii do aktu genewskiego Komisja składa w Biurze Międzynarodowym Światowej Organizacji Własności Intelektualnej („Biuro Międzynarodowe”) wnioski o rejestrację międzynarodową oznaczeń geograficznych chronionych i zarejestrowanych zgodnie z prawem Unii i odnoszących się do produktów pochodzących z Unii zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 aktu genewskiego.

Komisja przyjmuje akt wykonawczy ustanawiający wykaz oznaczeń geograficznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 13 ust. 2.

W celu ustanowienia wykazu, o którym mowa w akapicie drugim, Komisja uwzględnia w szczególności:

a)wartość produkcji oznaczenia geograficznego;

b)wartość wywozu oznaczenia geograficznego;

c)ochronę oznaczenia geograficznego na mocy innych porozumień międzynarodowych;

d)aktualne lub potencjalne nadużycia dotyczące oznaczenia geograficznego w przypadku pozostałych członków związku szczególnego;

e)ogólną liczbę oznaczeń geograficznych pochodzących z terytoriów innych członków związku szczególnego i zarejestrowanych w rejestrze Biura Międzynarodowego („rejestr międzynarodowy”).

Artykuł 3
Późniejsza rejestracja międzynarodowa oznaczeń geograficznych Unii

Po przystąpieniu Unii do aktu genewskiego Komisja może – z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego, zainteresowanej grupy producentów lub jednego producenta stosujących oznaczenie geograficzne chronione i zarejestrowane w Unii – przyjąć akty wykonawcze w celu złożenia w Biurze Międzynarodowym wniosku o rejestrację międzynarodową oznaczeń geograficznych chronionych i zarejestrowanych zgodnie z prawem Unii i odnoszących się do produktów pochodzących z Unii.

Aby ocenić, czy należy złożyć wniosek o rejestrację międzynarodową, Komisja uwzględnia kryteria określone w art. 2 akapit trzeci. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 13 ust. 2.

Artykuł 4
Ocena oznaczeń geograficznych państwa trzeciego zarejestrowanych w rejestrze międzynarodowym

1.Komisja przeprowadza ocenę publikacji, o której powiadomiło Biuro Międzynarodowe na podstawie art. 6 ust. 4 aktu genewskiego w odniesieniu do oznaczeń geograficznych zarejestrowanych w rejestrze międzynarodowym i względem której umawiająca się strona pochodzenia, zgodnie z definicją zawartą w art. 1 ppkt (xv) aktu genewskiego, nie jest państwem członkowskim, aby ustalić, czy publikacja ta zawiera elementy obowiązkowe określone w zasadzie 5 ust. 2 wspólnego regulaminu wykonawczego na podstawie porozumienia lizbońskiego i aktu genewskiego („wspólny regulamin wykonawczy”) 8 oraz dane dotyczące jakości, renomy lub cech charakterystycznych określone w zasadzie 5 ust. 3 tego regulaminu, a także aby ocenić, czy publikacja dotyczy produktu, w stosunku do którego na terytorium Unii zapewnia się obecnie ochronę w postaci oznaczeń geograficznych. Termin przeprowadzenia takiej oceny nie przekracza czterech miesięcy i nie obejmuje oceny pozostałych szczegółowych przepisów unijnych dotyczących wprowadzania produktów do obrotu oraz w szczególności przepisów dotyczących norm sanitarnych i fitosanitarnych, norm handlowych i etykietowania żywności.

2.Jeżeli na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z ust. 1 Komisja uzna, że na pierwszy rzut oka warunki określone w tym ustępie zostały spełnione, publikuje oznaczenie geograficzne, którego dotyczył wniosek o ochronę w Unii, wraz z informacjami na temat rodzaju produktu i państwa pochodzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C.

3.Jeżeli na podstawie oceny przeprowadzonej zgodnie z ust. 1 Komisja uzna, że warunki określone w tym ustępie nie zostały spełnione, podejmuje decyzję o odmowie udzielenia ochrony w odniesieniu do oznaczenia geograficznego w drodze aktu wykonawczego przyjętego zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 13 ust. 2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych obejmujących produkty, które nie wchodzą w zakres kompetencji komitetów przewidzianych w art. 13 ust. 1, Komisja przyjmuje decyzję bez zastosowania procedury sprawdzającej, o której mowa w art. 13 ust. 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 aktu genewskiego Komisja w terminie jednego roku od otrzymania notyfikacji rejestracji międzynarodowej zgodnie z art. 6 ust. 4 aktu genewskiego powiadamia Biuro Międzynarodowe o odmowie uznania skutków odnośnej międzynarodowej rejestracji na terytorium Unii.

Artykuł 5
Postępowanie sprzeciwowe wobec oznaczeń geograficznych państwa trzeciego zarejestrowanych w rejestrze międzynarodowym

1.W terminie dwóch miesięcy od dnia publikacji nazwy oznaczenia geograficznego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 4 ust. 2 organy państwa członkowskiego lub państwa trzeciego innego niż umawiająca się strona pochodzenia bądź osoba fizyczna lub prawna mająca uzasadniony interes oraz mająca siedzibę na terytorium Unii lub państwa trzeciego innego niż umawiająca się strona pochodzenia mogą wnieść sprzeciw do Komisji w jednym z języków urzędowych Unii.

2.Sprzeciw taki jest dopuszczalny tylko wtedy, gdy zostanie złożony w terminie określonym w ust. 1 oraz jeśli zawiera co najmniej jedno z następujących twierdzeń:

a)oznaczenie geograficzne zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym koliduje z nazwą odmiany roślin lub rasy zwierząt i istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia konsumenta w błąd co do prawdziwego pochodzenia produktu;

b)oznaczenie geograficzne zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym jest całkowicie lub częściowo homonimiczne z oznaczeniem geograficznym już chronionym w Unii i w praktyce brak jest wystarczającego rozróżnienia między warunkami lokalnego i tradycyjnego stosowania oraz prezentacji oznaczenia geograficznego, o ochronę którego wnioskowano, a oznaczeniem geograficznym już chronionym w Unii, uwzględniając konieczność zapewnienia zainteresowanym producentom równego traktowania i niewprowadzania konsumentów w błąd;

c)ochrona w Unii zarejestrowanego w rejestrze międzynarodowym oznaczenia geograficznego stanowiłaby naruszenie prawa wcześniejszego znaku towarowego;

d)ochrona w Unii proponowanego oznaczenia geograficznego zagrażałaby stosowaniu całkowicie lub częściowo identycznej nazwy lub wyłącznemu charakterowi znaku towarowego lub wartości ekonomicznej produktów, które zostały legalnie wprowadzone na rynek na co najmniej pięć lat przed datą publikacji nazwy oznaczenia geograficznego w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 4 ust. 2;

e)oznaczenie geograficzne zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym jest związane z produktem, w odniesieniu do którego obecnie nie zapewnia się ochrony w postaci oznaczeń geograficznych;

f)nazwa, o której rejestrację się ubiegano, jest terminem rodzajowym na terytorium Unii.

3.Podstawy sprzeciwu, jak określono w ust. 2, podlegają ocenie Komisji w odniesieniu do terytorium Unii lub jego części.

Artykuł 6
Decyzja o objęciu ochroną w Unii oznaczeń geograficznych państwa trzeciego zarejestrowanych w rejestrze międzynarodowym

1.Jeżeli Komisja nie otrzyma sprzeciwu lub otrzyma sprzeciw, który jest niedopuszczalny, w stosownych przypadkach odrzuca otrzymane sprzeciwy niedopuszczalne i podejmuje decyzję o objęciu ochroną oznaczenia geograficznego w drodze aktu wykonawczego przyjętego zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 13 ust. 2.

2.Jeżeli Komisja otrzyma dopuszczalny sprzeciw, jak określono w art. 5 ust. 2, podejmuje decyzję w sprawie objęcia ochroną oznaczenia geograficznego zarejestrowanego w rejestrze międzynarodowym w drodze aktu wykonawczego, który musi zostać przyjęty zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 13 ust. 2. W odniesieniu do oznaczeń geograficznych obejmujących produkty, które nie wchodzą w zakres kompetencji komitetów przewidzianych w art. 13 ust. 1, Komisja przyjmuje decyzję bez zastosowania procedury sprawdzającej, o której mowa w art. 13 ust. 2.

3.W decyzji o objęciu oznaczenia geograficznego ochroną zgodnie z ust. 1 lub 2 określa się zakres przyznanej ochrony oraz można zawrzeć warunki, które są zgodne z aktem genewskim, a w szczególności przyznaje się ustalony okres przejściowy zgodnie z art. 17 aktu genewskiego i zasadą 14 wspólnego regulaminu wykonawczego.

4.Zgodnie z art. 15 ust. 1 aktu genewskiego Komisja w terminie jednego roku od otrzymania powiadomienia o międzynarodowej rejestracji zgodnie z art. 6 ust. 4 aktu genewskiego powiadamia Biuro Międzynarodowe o odmowie uznania skutków odnośnej rejestracji międzynarodowej na terytorium Unii.

Artykuł 7
Stosowanie oznaczeń geograficznych

1.Akty wykonawcze przyjęte przez Komisję na podstawie art. 6 stosuje się, nie naruszając innych szczegółowych przepisów unijnych dotyczących wprowadzania produktów do obrotu oraz w szczególności dotyczących wspólnej organizacji rynków rolnych, norm sanitarnych i fitosanitarnych oraz etykietowania żywności. Komisja informuje odpowiednio Biuro Międzynarodowe o tych warunkach stosowania w chwili przystąpienia.

2.Z zastrzeżeniem ust. 1 oznaczenia geograficzne chronione na podstawie tego rozporządzenia może stosować każdy podmiot wprowadzający na rynek produkt zgodnie z rejestracją międzynarodową.

Artykuł 8
Anulowanie oznaczenia geograficznego państwa trzeciego zarejestrowanego w rejestrze międzynarodowym

Z własnej inicjatywy lub na należycie uzasadniony wniosek państwa członkowskiego, państwa trzeciego lub osoby fizycznej lub prawnej, która ma w tym uzasadniony interes, Komisja może przyjmować akty wykonawcze unieważniające ochronę w Unii oznaczenia geograficznego zarejestrowanego w rejestrze międzynarodowym w co najmniej jednej z następujących okoliczności:

a)oznaczenie geograficzne nie jest już chronione w umawiającej się stronie pochodzenia;

b)oznaczenie geograficzne nie jest już zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym;

c)jeśli nie zapewnia się już zgodności z obowiązkowymi elementami określonymi w zasadzie 5 ust. 2 wspólnego regulaminu wykonawczego lub z danymi dotyczącymi jakości, renomy lub właściwości określonymi w zasadzie 5 ust. 3 tego wspólnego regulaminu.

Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 13 ust. 2.

Komisja niezwłocznie powiadamia Biuro Międzynarodowe o unieważnieniu skutków rejestracji międzynarodowej oznaczenia geograficznego na terytorium Unii, która to rejestracja została anulowana zgodnie z akapitem pierwszym.

Artykuł 9
Związek ze znakami towarowymi

1.Ochrona oznaczenia geograficznego pozostaje bez uszczerbku dla ważności wcześniejszego znaku towarowego, który zgłoszono lub zarejestrowano w dobrej wierze lub nabyto poprzez używanie w dobrej wierze na terytorium Unii.

2.Oznaczenie geograficzne zarejestrowane w rejestrze międzynarodowym nie jest chronione na terytorium Unii, jeśli przy uwzględnieniu renomy znaku towarowego, jego powszechnej znajomości oraz okresu, przez jaki jest on używany, ochrona danego oznaczenia geograficznego na terytorium Unii mogłaby wprowadzić w błąd konsumentów co do prawdziwej tożsamości produktu.

3.Nie naruszając przepisów ust. 2, wcześniejszy znak towarowy, który zgłoszono lub który zarejestrowano w dobrej wierze na terytorium Unii lub nabyto przez używanie w dobrej wierze i którego stosowanie byłoby sprzeczne z ochroną oznaczenia geograficznego, może pozostać w użyciu w odniesieniu do danego produktu, a jego okres stosowania może zostać przedłużony niezależnie od ochrony oznaczenia geograficznego, pod warunkiem że brak jest podstaw do jego unieważnienia lub cofnięcia na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 9 . W takich przypadkach dozwolone jest stosowanie oznaczenia geograficznego, jak również danego znaku towarowego.

Artykuł 10
Ochrona przejściowa

1.Te państwa członkowskie, które były członkami związku szczególnego przed przystąpieniem Unii do aktu genewskiego, mogą za pośrednictwem krajowego systemu ochrony przyznawać ochronę państwu trzeciemu będącemu umawiającą się stroną porozumienia lizbońskiego z 1958 r. lub porozumienia lizbońskiego zrewidowanego w Sztokholmie dnia 14 lipca 1967 r. i zmienionego dnia 28 września 1979 r., ze skutkiem od dnia, w którym Unia staje się umawiającą się stroną aktu genewskiego, jeżeli chodzi o oznaczenia geograficzne zarejestrowane do tego dnia w ramach związku szczególnego, lub ze skutkiem od dnia, w którym Komisja zawiadamia dane państwo członkowskie o rejestracji międzynarodowej oznaczenia geograficznego w rejestrze międzynarodowym.

Takie krajowe systemy ochrony wygasają albo dnia, w którym podejmuje się decyzję o ochronie na podstawie niniejszego rozporządzenia, albo dnia, w którym kończy się skutek rejestracji międzynarodowej.

2.W przypadku gdy nazwa państwa trzeciego nie zostanie zarejestrowana na podstawie niniejszego rozporządzenia, za konsekwencje takiego krajowego systemu ochrony odpowiada wyłącznie zainteresowane państwo członkowskie.

3.Środki podejmowane przez państwa członkowskie na podstawie ust. 1 wywołują skutki jedynie na szczeblu krajowym i nie mają wpływu na handel wewnątrzunijny lub międzynarodowy.

Artykuł 11
Opłaty

Opłaty, które należy wnieść na podstawie art. 7 aktu genewskiego, jak określono we wspólnym regulaminie wykonawczym, z tytułu złożenia w Biurze Międzynarodowym wniosku o rejestrację międzynarodową oznaczenia geograficznego w rejestrze międzynarodowym oraz z tytułu dostarczenia wyciągów, poświadczeń lub innych informacji dotyczących treści tego rejestru, pokrywa państwo członkowskie, z którego pochodzi oznaczenie geograficzne.

Pozostaje to bez uszczerbku dla jakiejkolwiek decyzji państwa członkowskiego o ubieganiu się o zwrot kwoty, o której mowa w akapicie pierwszym, od grupy producentów lub jednego producenta, którzy stosują oznaczenie geograficzne, w odniesieniu do którego złożono wniosek o rejestrację międzynarodową.

Artykuł 12
Specjalny wkład finansowy

Jeżeli dochód ze związku szczególnego uzyskuje się zgodnie z art. 24 ust. 2 ppkt (v) aktu genewskiego, Unia może wnieść specjalny wkład w ramach środków dostępnych na ten cel z rocznego budżetu Unii.

Artykuł 13
Procedura komitetowa

1.W odniesieniu do następujących produktów Komisję wspomagają następujące komitety w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011:

a)w przypadku produktów sektora win wchodzących w zakres stosowania art. 92 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 – Komitet ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych ustanowiony w art. 229 tego rozporządzenia;

b)w przypadku aromatyzowanych produktów sektora wina określonych w art. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 10 – Komitet ds. Aromatyzowanych Produktów Sektora Wina ustanowiony w art. 34 tego rozporządzenia;

c)w przypadku napojów spirytusowych zdefiniowanych w art. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 11 – Komitet ds. Napojów Spirytusowych ustanowiony w art. 25 tego rozporządzenia;

d)w przypadku produktów objętych zakresem stosowania pierwszego akapitu art. 2 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1151/2012 – Komitet ds. Polityki Jakości Produktów Rolnych ustanowiony w art. 57 tego rozporządzenia.

2.W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 14
Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

(1)    Dz.U. C […] z […], s. […].

(2)     http://www.wipo.int/edocs/lexdocs/treaties/en/lisbon/trt_lisbon_009en.pdf

(3)    Dz.U. L […] z […], s. […].

(4)     http://www.wipo.int/export/sites/www/lisbon/en/legal_texts/lisbon_agreement.pdf

(5)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 343 z 14.12.2012, s. 1).

(6)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671).

(7)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(8)    Wspólny regulamin wykonawczy na mocy porozumienia lizbońskiego i aktu genewskiego porozumienia lizbońskiego przyjęty przez Zgromadzenie Związku Lizbońskiego dnia 11 października 2017 r. http://www.wipo.int/meetings/en/doc_details.jsp?doc_id=376416 , Doc. WIPO A/57/11 z dnia 11 października 2017 r.

(9)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. L 154 z 16.7.2017, s. 1).

(10)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina, uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91 (Dz.U. L 84 z 20.3.2014, s. 14).

(11)    Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 110/2008 z dnia 15 stycznia 2008 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1576/89 (Dz.U. L 39 z 13.2.2008, s. 16).