KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 30.10.2017

COM(2017) 628 final

2017/0277(NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na trzydziestym siódmym posiedzeniu Stałego Komitetu Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, w odniesieniu do poprawki do załącznika II do konwencji

UZASADNIENIE

1.Przedmiot wniosku

Niniejszy wniosek dotyczy decyzji określającej stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii na trzydziestym siódmym dorocznym posiedzeniu Stałego Komitetu Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, które odbędzie się w Strasburgu we Francji w dniach 5–8 grudnia 2017 r., w związku z przewidywanym przyjęciem decyzji dotyczącej poprawki do załącznika II do konwencji.

2.Kontekst wniosku

2.1.Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk

Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk z 1979 r. (konwencja berneńska) (zwana dalej „umową”) ma na celu ochronę europejskich gatunków dzikiej flory i fauny oraz ich siedlisk przyrodniczych, zwłaszcza tych, których ochrona wymaga współpracy kilku państw. Jest to traktat międzyrządowy zawarty pod egidą Rady Europy. Umowa weszła w życie dnia 1 czerwca 1982 r. Wspólnota Europejska jest umawiającą się stroną umowy od dnia 1 września 1982 r. 1 . Obecnie umowa ma 51 umawiających się stron, w tym wszystkie państwa członkowskie UE.

2.2.Stały Komitet

Stały Komitet jest organem decyzyjnym konwencji, który ma uprawnienia do oceny stanu ochrony gatunków i w konsekwencji do dokonywania przeglądu wykazów gatunków wymienionych w załącznikach do konwencji. Jego funkcje są wyliczone w art. 13–15 umowy. Komitet zbiera się przynajmniej co dwa lata, a także ilekroć zażąda tego większość umawiających się Stron. Zwyczajowo Stały Komitet zbiera się co roku.

Mandat dotyczący stanowiska Unii w sprawie poprawek do załączników zostaje przyznany w drodze decyzji Rady na wniosek Komisji. Wspólne stanowisko UE w sprawie projektów innych decyzji i rezolucji uzgadnia się w trakcie wcześniejszych posiedzeń odpowiedniej grupy roboczej Rady lub na spotkaniach koordynacyjnych UE na miejscu.

2.3.Planowany akt Stałego Komitetu

W dniach 5–8 grudnia 2017 r, podczas trzydziestego siódmego dorocznego posiedzenia Stałego Komitetu umowy w Strasburgu we Francji ma zostać przyjęta decyzja w sprawie poprawki do załącznika II do umowy („planowany akt”).

Zgodnie z art. 17 umowy poprawkę do załączników przyjmuje się większością dwóch trzecich głosów umawiających się stron. Wchodzi ona w życie w stosunku do wszystkich stron trzy miesiące po przyjęciu przez Stały Komitet, chyba że jedna trzecia umawiających się stron zgłosiła sprzeciw, z wyjątkiem tych stron, które zgłaszały sprzeciw (zastrzeżenia) podczas posiedzenia Stałego Komitetu.

Celem planowanego aktu jest wprowadzenie poprawek do załącznika II do umowy, jak przewidziano w art. 17 umowy.

Planowany akt stanie się wiążący dla umawiających się stron zgodnie z art. 6 umowy, który przewiduje, że każda z umawiających się stron podejmie właściwe i niezbędne przedsięwzięcia ustawodawcze i administracyjne, aby zapewnić szczególną ochronę gatunków dzikiej fauny, wymienionych w załączniku II.

3.Stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii

Stały Komitet jest organem ustanowionym na mocy umowy. Trzydzieste siódme posiedzenie Stałego Komitetu umowy odbędzie się w Strasburgu we Francji w dniach 5–8 grudnia 2017 r.

Republika Albanii przedłożyła wniosek w sprawie poprawki do załącznika II do umowy w celu uwzględnienia rysia bałkańskiego, Lynx lynx spp. balcanicus, stanowiącego podgatunek rysia euroazjatyckiego Lynx lynx, już wymienionego w załączniku III do umowy (chronione gatunki fauny).

Unia powinna poprzeć wniosek, ponieważ jest on naukowo uzasadniony i zgodny z zobowiązaniem Unii do współpracy międzynarodowej na rzecz ochrony różnorodności biologicznej.

Rada powinna zatem podjąć decyzję w celu ustalenia stanowiska, które ma zostać przyjęte w imieniu Unii na trzydziestym siódmym posiedzeniu Stałego Komitetu w odniesieniu do propozycji poprawki.

Wniosek w sprawie poprawki nie będzie wymagał zmiany obowiązującego prawa Unii.

4.Podstawa prawna

4.1.Proceduralna podstawa prawna

4.1.1.Zasady

Art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) określa tryb przyjmowania decyzji ustalających „stanowiska, które mają być zajęte w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, z wyjątkiem aktów uzupełniających lub zmieniających ramy instytucjonalne umowy”.

Pojęcie „akty mające skutki prawne” obejmuje akty, które mają skutki prawne na mocy przepisów prawa międzynarodowego dotyczących danego organu. Obejmuje ono ponadto instrumenty, które nie są wiążące na mocy prawa międzynarodowego, ale mogą „w sposób decydujący wywrzeć wpływ na treść przepisów przyjętych przez prawodawcę Unii” 2 .

4.1.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie

Stały Komitet jest organem ustanowionym na mocy umowy. Trzydzieste siódme doroczne posiedzenie Stałego Komitetu konwencji odbędzie się w Strasburgu we Francji w dniach 5–8 grudnia 2017 r.

Akt, który Stały Komitet ma przyjąć, stanowi akt mający skutki prawne. Planowany akt będzie wiążący na mocy prawa międzynarodowego zgodnie z art. 6 konwencji, aby zapewnić szczególną ochronę gatunków dzikiej fauny wymienionych w załączniku II. Planowany akt nie uzupełnia ani nie zmienia ram instytucjonalnych umowy.

Proceduralną podstawą prawną proponowanej decyzji jest zatem art. 218 ust. 9 TFUE.

4.2.Materialna podstawa prawna

4.2.1.Zasady

Materialna podstawa prawna decyzji na mocy art. 218 ust. 9 TFUE zależy w pierwszej kolejności od celu i treści planowanego aktu, którego dotyczy stanowisko, jakie należy przyjąć w imieniu Unii. Jeżeli planowany akt ma dwojaki cel lub dwa elementy składowe, a jeden z tych celów lub elementów da się określić jako główny, zaś drugi ma jedynie poboczny charakter, decyzja przyjęta na mocy art. 218 ust. 9 TFUE musi mieć jedną materialną podstawę prawną, tj. podstawę, której wymaga główny lub dominujący cel lub element składowy.

4.2.2.Zastosowanie w niniejszej sprawie

Główny cel i treść planowanego aktu prawnego odnoszą się do środowiska.

Materialną podstawą prawną proponowanej decyzji jest zatem art. 192 ust. 1 TFUE.

4.3.Podsumowanie

Podstawą prawną proponowanej decyzji powinien być zatem art. 192 ust. 1 TFUE w związku z art. 218 ust. 9 TFUE.

2017/0277 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na trzydziestym siódmym posiedzeniu Stałego Komitetu Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, w odniesieniu do poprawki do załącznika II do konwencji

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 9,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk (konwencja berneńska) (zwana dalej „umową”) została zawarta przez Unię decyzją Rady 82/72/EWG 3 i weszła w życie w dniu 1 czerwca 1982 r. Umowa ma na celu ochronę europejskich gatunków dzikiej flory i fauny oraz ich siedlisk przyrodniczych, zwłaszcza tych, których ochrona wymaga współpracy kilku państw. Jest to traktat międzyrządowy zawarty pod egidą Rady Europy.

(2)Zgodnie z art. 17 umowy Stały Komitet może przyjąć decyzję o zmianie załączników do umowy.

(3)Podczas trzydziestego siódmego posiedzenia w dniach 5–8 grudnia 2017 r. Stały Komitet ma przyjąć decyzję w sprawie poprawki do załącznika II do umowy.

(4)Należy ustalić stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii na posiedzeniu Stałego Komitetu, gdyż decyzja będzie wiążąca dla Unii.

(5)Unia powinna poprzeć wniosek w sprawie włączenia do załącznika II do umowy rysia bałkańskiego, Lynx lynx spp. balcanicus, stanowiącego podgatunek rysia euroazjatyckiego Lynx lynx, już wymienionego w załączniku III do umowy, ponieważ jest to naukowo uzasadnione, zgodne z zobowiązaniem Unii do współpracy międzynarodowej na rzecz ochrony różnorodności biologicznej zgodnie z art. 5 Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej oraz decyzjami podjętymi na Konferencji Stron tej konwencji – w szczególności z globalnym celem uzgodnionym na dziesiątym posiedzeniu i polegającym na zapobieżeniu do 2020 r. wyginięciu znanych gatunków zagrożonych oraz poprawie i utrzymaniu stanu ich ochrony, w szczególności tych o najniższej liczebności.

(6)Ryś euroazjatycki Lynx lynx jest już wymieniony w załączniku II i załączniku IV do dyrektywy Rady 92/43/EWG 4 , w związku z czym dodanie podgatunku rysia bałkańskiego Lynx lynx spp. balcanicus do załącznika II do umowy nie wymagałoby żadnych zmian w prawie unijnym,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowiskiem, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na trzydziestym siódmym posiedzeniu Stałego Komitetu Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, jest poparcie dodania Lynx lynx spp. balcanicus do załącznika II do konwencji.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do Komisji.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1) Decyzja Rady 82/72/EWG z dnia 3 grudnia 1981 r. dotycząca zawarcia Konwencji o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich siedlisk, Dz.U. L 38 z 10.2.1982, s. 1.

(2) Wyrok w sprawie C-399/12 Niemcy przeciwko Radzie (OIV), ECLI:EU:C:2014:2258, pkt 61–64.

(3) Dz.U. L 38 z 10.2.1982, s. 1.

(4) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).