KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 20.9.2017

COM(2017) 537 final

2017/0231(COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniająca dyrektywę 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz dyrektywę 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

•Spójność z innymi politykami Unii

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Zasada zatwierdzania modeli wewnętrznych przez organy nadzoru jest już zawarta w dyrektywie Wypłacalność II .Zmiany proponowane w niniejszym wniosku mają na celu wzmocnienie roli EIOPA, aby zwiększyć konwergencję praktyk nadzorczych w tym obszarze, w szczególności w odniesieniu do grup ubezpieczeniowych działających w kilku państwach członkowskich UE, pozostawiając jednak uprawnienie do zatwierdzenia takich wniosków organom nadzoru i, w stosownych przypadkach, kolegium organów nadzoru.•

Proporcjonalność

•Wybór instrumentu

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Ocena skutków

Proponowane zmiany wspomnianych dyrektyw mają bardzo ograniczony charakter, a ponieważ dyrektywy te zostały wdrożone i są stosowane od niedawna, ich zmiany nie uzasadniają przeprowadzenia odrębnej oceny.

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

•Prawa podstawowe

4.WPŁYW NA BUDŻET

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Zmiany przewidują także, że EIOPA powinna przygotowywać roczne sprawozdania w tej sprawie. Pozwoli to na ścisłe monitorowanie sytuacji w zakresie wniosków dotyczących modelu wewnętrznego, w tym naświetlenie wszelkich nierozstrzygniętych kwestii w odniesieniu do konwergencji praktyk nadzorczych w tym obszarze.

2017/0231 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

zmieniająca dyrektywę 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz dyrektywę 2009/138/WE w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II)

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 53 ust. 1 i art. 62,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego 5 ,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 6 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)W dyrektywie 2014/65/UE ustanowiono ramy prawne dla dostawców usług w zakresie udostępniania informacji oraz zawarto wymóg posiadania przez dostawców usług w zakresie udostępniania informacji posttransakcyjnych zezwolenia jako zatwierdzone podmioty publikujące („APA”). Ponadto dostawcy informacji skonsolidowanych („CTP”) zostali zobowiązani do oferowania skonsolidowanych danych transakcyjnych dotyczących wszystkich transakcji zarówno na instrumentach kapitałowych, jak i na instrumentach innych niż kapitałowe w całej Unii, zgodnie z dyrektywą 2014/65/UE. Ponadto dyrektywą 2014/65/UE sformalizowano kanały zgłaszania transakcji właściwym organom poprzez zobowiązanie osób trzecich, które zgłaszają transakcje w imieniu przedsiębiorstw, do posiadania zezwolenia jako zatwierdzone mechanizmy sprawozdawcze (ARM).

(2)Jakość danych transakcyjnych oraz przetwarzania i dostarczania takich danych, w tym transgranicznego przetwarzania i dostarczania danych, ma ogromne znaczenie dla osiągnięcia głównego celu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014, jakim jest zwiększenie przejrzystości rynków finansowych. Dzięki dokładnym danym użytkownicy uzyskują ogólny obraz działalności handlowej na wszystkich unijnych rynkach finansowych a właściwe organy – dokładne i wszechstronne informacje dotyczące interesujących je transakcji. Z uwagi na transgraniczny wymiar przetwarzania danych, korzyści płynące ze skupienia w jednym ręku uprawnień dotyczących danych, w tym potencjalne korzyści skali, a także negatywny wpływ ewentualnych rozbieżności w praktykach nadzorczych zarówno na jakość danych transakcyjnych, jak i na zadania dostawców usług w zakresie udostępniania informacji, należy przenieść z organów krajowych na ESMA uprawnienia do udzielania zezwoleń dostawcom usług w zakresie udostępniania informacji oraz do nadzoru nad nimi.

(3)Aby dokonać spójnego przeniesienia takich uprawnień, należy uchylić odpowiednie przepisy dotyczące wymogów operacyjnych dla dostawców usług w zakresie udostępniania informacji oraz kompetencji właściwych organów w odniesieniu do dostawców usług w zakresie udostępniania informacji określonych w dyrektywie 2014/65/UE, oraz wprowadzić odpowiednie przepisy do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 7 .

(4)Przeniesienie na ESMA uprawnień do udzielania zezwoleń dostawcom usług w zakresie udostępniania informacji oraz do nadzoru nad nimi jest spójne z zadaniami ESMA. Dokładniej rzecz ujmując, przeniesienie uprawnień związanych z gromadzeniem danych, udzielaniem zezwoleń i nadzorem z właściwych organów na ESMA ma zasadnicze znaczenie dla innych zadań wykonywanych przez ESMA na podstawie rozporządzenia (UE) nr 600/2014, takich jak monitorowanie rynku, uprawnienia ESMA do tymczasowej interwencji i do zarządzania pozycjami, a także zapewnienie spójnego przestrzegania wymogów w zakresie przejrzystości przed- i posttransakcyjnej. Dyrektywa 2014/65/UE powinna zatem zostać odpowiednio zmieniona,

(5)W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE 8 (Wypłacalność II) przewidziano, że zgodnie z opartą na ocenie ryzyka koncepcją kapitałowego wymogu wypłacalności, w szczególnych okolicznościach możliwe jest, aby zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji oraz grupy takich zakładów do obliczania tego wymogu stosowały modele wewnętrzne, a nie standardową formułę.

(6)Zapewnienie ubezpieczającym i beneficjentom równoważnego poziomu ochrony wymaga, aby tego rodzaju modele wewnętrzne zostały uprzednio zatwierdzone przez organy nadzoru na podstawie zharmonizowanych procedur i standardów.

(7)Aby zapewnić wysoki stopień konwergencji w dziedzinie nadzoru i zatwierdzania modeli wewnętrznych, EIOPA powinna mieć możliwość wydawania opinii na temat kwestii związanych z takimi modelami wewnętrznymi.

(8)W celu wspierania konwergencji praktyk nadzorczych EIOPA powinna mieć możliwość – z własnej inicjatywy lub na wniosek organów nadzoru – udzielenia wsparcia tym organom w osiągnięciu porozumienia. W szczególnych okolicznościach, w przypadku gdy organy nadzoru nie dojdą do porozumienia w sprawie zatwierdzenia modelu wewnętrznego grupy – i zanim organ sprawujący nadzór nad grupą przyjmie ostateczną decyzję – przedsiębiorstwo powinno mieć możliwość zwrócenia się do EIOPA o mediację i pomoc w osiągnięciu porozumienia przez organy nadzoru. Organy nadzoru powinny współpracować i wymieniać się z EIOPA wszystkimi istotnymi informacjami, tak aby EIOPA mogła w pełni uczestniczyć w procesie zatwierdzania modelu wewnętrznego grupy.

(9)W celu uwzględnienia nowej struktury zespołów na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1094/2010, należy zmienić odpowiednie przepisy dyrektywy Wypłacalność II dotyczące zespołów w celu dostosowania ich do nowej procedury wiążącej mediacji przewidzianej w tym rozporządzeniu.

(10)Aby uwzględnić zastąpienie Komitetu Europejskich Inspektorów ds. Ubezpieczeń i Emerytur Pracowniczych (CEIOPS) przez EIOPA, w dyrektywie Wypłacalność II należy skreślić odniesienia do CEIOPS.

(11)Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 2009/138/WE,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Zmiany dyrektywy 2014/65/UE

W dyrektywie 2014/65/UE wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a)    ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1.    Niniejszą dyrektywę stosuje się do firm inwestycyjnych, operatorów rynków oraz firm z państw trzecich świadczących usługi inwestycyjne lub prowadzących działalność inwestycyjną poprzez utworzenie oddziału w Unii.”;

b) w ust. 2 uchyla się lit. d);

2) w art. 4 ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a) pkt 36) i 37) otrzymują brzmienie:

„36)    „organ zarządzający” oznacza organ bądź organy firmy inwestycyjnej lub operatora rynku, wyznaczone zgodnie z prawem krajowym, które są uprawnione do formułowania strategii firmy, jej celów i ogólnego kierunku jej działalności oraz które nadzorują i monitorują proces podejmowania decyzji w zakresie zarządzania i obejmują osoby, które faktycznie kierują działalnością firmy. 

W przypadku gdy w niniejszej dyrektywie zawarte są odniesienia do organu zarządzającego a zgodnie z prawem krajowym funkcja zarządcza i funkcja nadzorcza organu zarządzającego są przypisane różnym organom lub różnym członkom jednego organu, państwa członkowskie wskazują organy lub odpowiedzialnych członków organu zarządzającego odpowiedzialnych zgodnie z przepisami krajowymi, chyba że w niniejszej dyrektywie określono inaczej;

37)    „kadra kierownicza wyższego szczebla” oznacza osoby fizyczne, które sprawują funkcje wykonawcze w firmie inwestycyjnej lub w operatorze rynku i które są odpowiedzialne za bieżące zarządzanie danym podmiotem i składają z niego sprawozdania organowi zarządzającemu, w tym za realizację polityki w zakresie dystrybucji usług i produktów na rzecz klientów przez firmę i jej pracowników;”;

c) uchyla się pkt 52), 53), 54) i 55) lit. c).

3) uchyla się tytuł V;

4) w art. 70 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 3 lit. a) uchyla się podpunkty (xxxvii)–(xxxx);

b) ust. 4 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) art. 5, art. 6 ust. 2, art. 34, 35, 39 lub 44 niniejszej dyrektywy; lub”;

c) ust. 6 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) w przypadku firmy inwestycyjnej, operatora rynku uprawnionego do prowadzenia MTF lub OTF, bądź też rynku regulowanego, cofnięcie lub zawieszenie udzielonego instytucji zezwolenia zgodnie z art. 8 i 43;”;

5) art. 71 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. W przypadku gdy opublikowana kara administracyjna lub sankcja karna dotyczy firmy inwestycyjnej, operatora rynku, instytucji kredytowej w związku z usługami inwestycyjnymi i działalnością inwestycyjną lub usługami dodatkowymi bądź oddziałów firm z państw trzecich uprawnionych zgodnie z niniejszą dyrektywą, EUNGiPW dodaje wzmiankę do opublikowanej kary w odpowiednim rejestrze.”;

6) art. 77 ust. 1 akapit pierwszy zdanie wprowadzające otrzymuje brzmienie:

* Dyrektywa 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie ustawowych badań rocznych sprawozdań finansowych i skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zmieniająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG oraz uchylająca dyrektywę Rady 84/253/EWG (Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 87).”;

7) w art. 89 wprowadza się następujące zmiany:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 3, art. 4 ust. 1 pkt 2 akapit drugi, art. 4 ust. 2, art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 12, art. 23 ust. 4, art. 24 ust. 13, art. 25 ust. 8, art. 27 ust. 9, art. 28 ust. 3, art. 30 ust. 5, art. 31 ust. 4, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 8, art. 52 ust. 4, art. 54 ust. 4, art. 58 ust. 6 i art. 79 ust. 8, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 2 lipca 2014 r.”;

b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 2 ust. 3, art. 4 ust. 1 pkt 2 akapit drugi, art. 4 ust. 2, art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 12, art. 23 ust. 4, art. 24 ust. 13, art. 25 ust. 8, art. 27 ust. 9, art. 28 ust. 3, art. 30 ust. 5, art. 31 ust. 4, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 8, art. 52 ust. 4, art. 54 ust. 4, art. 58 ust. 6 i art. 79 ust. 8, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.”;

c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Akt delegowany przyjęty zgodnie z art. 2 ust. 3, art. 4 ust. 1 pkt 2 akapit drugi, art. 4 ust. 2, art. 13 ust. 1, art. 16 ust. 12, art. 23 ust. 4, art. 24 ust. 13, art. 25 ust. 8, art. 27 ust. 9, art. 28 ust. 3, art. 30 ust. 5, art. 31 ust. 4, art. 32 ust. 4, art. 33 ust. 8, art. 52 ust. 4, art. 54 ust. 4, art. 58 ust. 6 i art. 79 ust. 8 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie trzech miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o trzy miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.”;

8) w art. 90 uchyla się ust. 2 i 3;

9) art. 93 ust. 1 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Państwa członkowskie stosują te środki od dnia 3 stycznia 2018 r.”;

10) w załączniku I uchyla się sekcję D.

Artykuł 2

Zmiany w dyrektywie 2009/138/WE

W dyrektywie 2009/138/WE wprowadza się następujące zmiany:

1)w art. 112 ust. 4 dodaje się akapity w brzmieniu:

„Kiedy organy nadzoru uznają wniosek za kompletny, informują o nim EIOPA.

Na żądanie EIOPA organy nadzoru dostarczają EIOPA całą dokumentację złożoną przez zakład w ramach swojego wniosku.

EIOPA może wydać opinię skierowaną do zainteresowanych organów nadzoru zgodnie z art. 21a ust. 1 lit. a) i art. 29 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 w ciągu 4 miesięcy od otrzymania przez zainteresowane organy kompletnego wniosku.

W przypadku gdy zostanie wydana taka opinia organ nadzoru podejmuje decyzję, o której mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z tą opinią lub – jeżeli decyzja nie zostanie podjęta zgodnie z tą opinią – przekazuje EIOPA i wnioskodawcy pisemne uzasadnienie.”;

2)w art. 231 wprowadza się następujące zmiany:

a)w ust. 1 wprowadza się następujące zmiany:

(i) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„1. W przypadku złożenia przez zakład ubezpieczeń lub zakład reasekuracji oraz jego zakłady powiązane bądź wspólnie przez zakłady powiązane z ubezpieczeniową spółką holdingową wniosku o zezwolenie na obliczanie skonsolidowanego kapitałowego wymogu wypłacalności grupy oraz kapitałowego wymogu wypłacalności zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji w grupie przy zastosowaniu modelu wewnętrznego zainteresowane organy nadzoru podejmują współpracę między sobą oraz z EIOPA w celu przyjęcia decyzji o udzieleniu lub odmowie udzielenia takiego zezwolenia oraz w celu określenia ewentualnych warunków, którym ono podlega.”;

(ii) akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Organ sprawujący nadzór nad grupą bezzwłocznie informuje o otrzymaniu wniosku pozostałych członków kolegium organów nadzoru i niezwłocznie przekazuje kompletny wniosek wraz z dokumentacją złożoną przez zakład członkom kolegium, w tym EIOPA.”;

b)dodaje się nowy ust. 2b w brzmieniu:

„2b. W przypadku gdy EIOPA uzna, że wniosek, o którym mowa w akapicie pierwszym, reprezentuje szczególne kwestie, jeśli chodzi o spójność zatwierdzeń wniosków dotyczących modeli wewnętrznych w całej Unii, EIOPA może wydać opinię skierowaną do organów nadzoru zgodnie z art. 21a ust. 1 lit. a) i art. 29 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 w ciągu 4 miesięcy od otrzymania kompletnego wniosku przez organ sprawujący nadzór nad grupą.

W przypadku gdy zostanie wydana taka opinia organy nadzoru przyjmują wspólną decyzję, o której mowa w akapicie drugim, zgodnie z tą opinią lub – jeżeli wspólna decyzja nie zostanie przyjęta zgodnie z tą opinią – przekazują EIOPA i wnioskodawcy pisemne uzasadnienie.”;

c)w ust. 3 wprowadza się następujące zmiany:

(i) akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Jeżeli w ciągu sześciomiesięcznego okresu, o którym mowa w ust. 2, którykolwiek z zainteresowanych organów nadzoru skierował sprawę do EIOPA zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 bądź EIOPA udziela pomocy organom nadzoru z własnej inicjatywy zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, organ sprawujący nadzór nad grupą odracza decyzję do momentu przyjęcia decyzji przez EIOPA zgodnie z art. 19 ust. 3 tego rozporządzenia, i podejmuje decyzję zgodną z decyzją EIOPA. Decyzję podjętą przez organ sprawujący nadzór nad grupą uznaje się za rozstrzygającą i jest ona stosowana przez zainteresowane organy nadzoru.”;

(ii) akapit trzeci zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„W przypadku gdy EIOPA nie wyda decyzji, o której mowa w akapicie drugim, zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010, ostateczna decyzja należy do organu sprawującego nadzór nad grupą.”;

d)ust. 6 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Organ sprawujący nadzór nad grupą należycie uwzględnia wszelkie opinie i zastrzeżenia wyrażone w tym sześciomiesięcznym terminie przez inne zainteresowane organy nadzoru i przez EIOPA.”;

e)ust. 6 akapit trzeci otrzymuje brzmienie:

„Organ sprawujący nadzór nad grupą przekazuje wnioskodawcy, pozostałym zainteresowanym organom nadzoru oraz EIOPA dokument zawierający jego w pełni uzasadnioną decyzję.”;

f)dodaje się ust. 6a w brzmieniu:

„6a. Po upływie sześciomiesięcznego okresu, o którym mowa w ust. 2, i zanim organ sprawujący nadzór nad grupą podejmie decyzję, o której mowa w ust. 6, zakład, który złożył wniosek zgodnie z ust. 1, może zwrócić się do EIOPA o udzielenia wsparcia organom nadzoru w osiągnięciu porozumienia, zgodnie z art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010.

Organ sprawujący nadzór nad grupą odracza decyzję do momentu przyjęcia decyzji przez EIOPA zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 i podejmuje decyzję zgodną z decyzją EIOPA. Decyzję podjętą przez organ sprawujący nadzór nad grupą uznaje się za rozstrzygającą i jest ona stosowana przez zainteresowane organy nadzoru.

EIOPA przyjmuje decyzję w ciągu jednego miesiąca od zakończenia okresu postępowania pojednawczego, o którym mowa w art. 19 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010.

W przypadku gdy EIOPA nie wyda decyzji, o której mowa w akapicie trzecim, zgodnie z art. 19 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010, ostateczna decyzja należy do organu sprawującego nadzór nad grupą. Decyzję podjętą przez organ sprawujący nadzór nad grupą uznaje się za rozstrzygającą i jest ona stosowana przez zainteresowane organy nadzoru.”;

3)dodaje się art. 231a i 231b w brzmieniu:

„Artykuł 231a
Zatwierdzanie modeli wewnętrznych przez organy nadzoru

1. EIOPA może, z własnej inicjatywy lub na żądanie organów nadzoru bądź zakładów ubezpieczeń lub zakładów reasekuracji, wydać opinię skierowaną do organów nadzoru zgodnie z art. 21a ust. 1 lit. a) i art. 29 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1094/2010 w sprawie modeli wewnętrznych oraz zatwierdzenia wniosków dotyczących modeli wewnętrznych, jak określono w art. 112–127, art. 230, 231 i 233, w celu wspierania konwergencji praktyk nadzorczych.

W przypadku gdy EIOPA wyda opinię, o której mowa w akapicie pierwszym, organy nadzoru przyjmują – stosownie do przypadku – swoją decyzję lub wspólną decyzję, zgodnie z tą opinią lub – jeżeli decyzja lub wspólna decyzja nie zostaną przyjęte zgodnie z tą opinią – przekazują EIOPA i wnioskodawcy pisemne uzasadnienie.

2. W przypadku gdy organy nadzoru przeprowadzają wspólne kontrole na miejscu, w których bierze udział personel EIOPA zgodnie z art. 21 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010, badając zakłady lub grupy zakładów stosujące pełen lub częściowy model wewnętrzny zgodnie z art. 112–127, 230, 231 lub 233, personel EIOPA sporządza odrębne sprawozdanie na temat tego modelu wewnętrznego. Sprawozdanie to przedkłada się zarządowi EIOPA.

Artykuł 231b
Przegląd

1. EIOPA corocznie przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji sprawozdanie na temat ogólnych kwestii, jakimi zajmowały się organy nadzoru w procesie zatwierdzania modeli wewnętrznych lub ich zmian zgodnie z art. 112–127, 230, 231 i 233.

Organy nadzoru przekazują EIOPA informacje, które EIOPA uzna za istotne do sporządzenia takiego sprawozdania.

2. EIOPA przedstawia Komisji – do dnia 1 stycznia 2020 r. i po przeprowadzeniu konsultacji publicznych – opinię w sprawie stosowania art. 112–127, 230, 231 i 233 przez organy nadzoru, a także aktów delegowanych i wykonawczych standardów technicznych przyjętych na podstawie tych artykułów. Opinia ta obejmuje również ocenę wszelkich rozbieżności w modelach wewnętrznych w obrębie Unii.

3. W oparciu o opinię przedłożoną przez EIOPA zgodnie z ust. 2 Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w sprawie stosowania art. 112–127, 230, 231 i 233 przez organy nadzoru, a także aktów delegowanych i wykonawczych standardów technicznych przyjętych na podstawie tych artykułów, do dnia 1 stycznia 2021 r.”;

4)art. 237 ust. 3 akapit trzeci zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

„Jeżeli EIOPA nie wyda decyzji, o której mowa w akapicie drugim, na podstawie art. 19 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1094/2010, ostateczna decyzja należy do organu sprawującego nadzór nad grupą.”; oraz

5)w art. 248 ust. 4 skreśla się akapit trzeci.

Artykuł 3

Transpozycja

1.Państwa członkowskie przyjmują i publikują, do dnia [12/18 miesięcy od daty wejścia w życie] r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Przekazują one niezwłocznie Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

2.Państwa członkowskie stosują środki w odniesieniu do art. 1 od dnia [36 miesięcy od dnia wejścia w życie], a w odniesieniu do art. 2 od dnia [data rozpoczęcia stosowania zmiany rozporządzenia w sprawie EIOPA].

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 5

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1) Dyrektywa 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniająca dyrektywę 2002/92/WE i dyrektywę 2011/61/UE (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 349).

(2) Dyrektywa 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniająca dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylająca dyrektywę Rady 93/22/EWG (Dz.U. L 145 z 30.4.2004, s. 1).

(3) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84).

(4) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).

(5) Dz.U. C z , s. .

(6) Dz.U. C z , s. .

(7) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 600/2014 z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 173 z 12.6.2014, s. 84).

(8) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/138/WE z dnia 25 listopada 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Wypłacalność II) (Dz.U. L 335 z 17.12.2009, s. 1).