KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 16.8.2017

COM(2017) 427 final

2017/0193(NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Systemy pułapów i handlu stanowią narzędzia polityki, które pozwalają w sposób opłacalny ograniczyć emisję gazów cieplarnianych. Pułap emisji gazów cieplarnianych zapewnia skuteczność polityki pod względem środowiskowym, a handel uprawnieniami do emisji pozwala na elastyczność w osiąganiu celu, jakim jest redukcja emisji. UE ma ponad dziesięcioletnie doświadczenie w zakresie stosowania unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji, który jest największym na świecie systemem pułapów i handlu.

Jeżeli pomiędzy systemami handlu uprawnieniami do emisji występują powiązania, uczestnicy jednego systemu mają możliwość wykorzystania jednostek z powiązanego systemu w celu zachowania zgodności. Przewiduje się, że takie powiązania doprowadzą do zwiększenia możliwości w zakresie ustalania cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla. Powiązanie zwiększa opłacalność handlu uprawnieniami do emisji, ponieważ powoduje rozbudowę rynku i przynosi więcej dostępnych możliwości redukcji.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

Rozwijanie prawidłowo funkcjonującego międzynarodowego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla za pomocą oddolnych powiązań systemów handlu uprawnieniami do emisji stanowi dalekosiężny cel polityki UE i społeczności międzynarodowej, w szczególności jako sposób osiągnięcia celów w zakresie klimatu, w tym celów zawartych w porozumieniu paryskim.

W art. 25 dyrektywy ustanawiającej unijny system handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) 1 dopuszczono możliwość tworzenia powiązań między EU ETS a innymi systemami handlu uprawnieniami do emisji, o ile systemy te są obowiązkowe, przewidują bezwzględne pułapy emisji oraz są ze sobą zgodne. W dniu 20 grudnia 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Komisję do podjęcia rokowań z Konfederacją Szwajcarską w sprawie ustanowienia powiązania pomiędzy unijnym system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych a jego szwajcarskim odpowiednikiem.

W 2013 r. szwajcarski system handlu uprawnieniami do emisji (szwajcarski ETS) stał się obowiązkowy dla dużych, energochłonnych podmiotów; system obejmuje nałożenie bezwzględnego pułapu emisji gazów cieplarnianych, a zatem spełnia jednocześnie dwa podstawowe warunki konieczne do powiązania z EU ETS.

Ogólnie rzecz biorąc, szwajcarski ETS działa na podobnych zasadach jak EU ETS. EU ETS i szwajcarski ETS obejmują te same gazy i sektory przemysłu, stosuje się w nich jednakowe wartości progowe włączenia, a podmioty zobowiązane określa się na poziomie instalacji. Liczba uprawnień wydawanych każdego roku w ramach szwajcarskiego ETS z roku na rok spada równolegle do spadku liczby uprawnień w skali całej UE. Metody przydziału są zgodne: metodą standardową jest sprzedaż na aukcji, a w odniesieniu do przydziału uprawnień w tych sektorach przemysłu, które korzystają z przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień, stosuje się podobne wzorce porównawcze. Stosowane normy jakościowe i ilościowe dotyczące międzynarodowych jednostek emisji są podobne. Obecny okres rozliczeniowy w przypadku obu systemów obejmuje lata 2013–2020. W przypadku obu systemów okres dostosowania się do wymagań obejmuje lata kalendarzowe, przy czym objęte systemem podmioty są zobowiązane złożyć sprawozdanie dotyczące emisji i umorzyć uprawnienia do dnia 31 marca i do dnia 30 kwietnia kolejnego roku. Kary wymierzane za nieumorzenie wystarczającej liczby uprawnień są podobne w obu systemach.

Chociaż szwajcarski ETS nie obejmuje jeszcze lotnictwa, działalność lotnicza jest jednym z największych źródeł emisji gazów cieplarnianych w Szwajcarii, a uwzględnianie lotnictwa w szwajcarskim ETS uznano za warunek konieczny do ustanowienia powiązania z EU ETS. Szwajcaria pracuje nad włączeniem lotnictwa do szwajcarskiego ETS, wiernie odzwierciedlając zasady dotyczące lotnictwa stosowane w ramach EU ETS.

Podobnie jak EU ETS szwajcarski ETS przechodzi obecnie przegląd przygotowujący do następnego okresu 2021–2030. W umowie w sprawie powiązania szwajcarskiego ETS i EU ETS (umowa w sprawie powiązania) zawarto postanowienia mające na celu zapewnienie trwałej zgodności pomiędzy systemami, pozwalającej na utrzymanie powiązania w okresie 2021–2030.

•Spójność z innymi politykami Unii

Pomimo coraz częstszego stosowania w Azji i Ameryce Północnej handlu uprawnieniami do emisji, dotychczas nie powstał międzynarodowy rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla, na którym obowiązuje jednolita na całym świecie cena uprawnień do emisji dwutlenku węgla. Państwa podejmują różnego rodzaju działania łagodzące, zarówno mające u swojej podstawy mechanizmy rynkowe, jak i bardziej tradycyjne w ramach polityki „sterowania i kontrolowania”. Stwarza to ryzyko ucieczki emisji w przypadku najbardziej energochłonnych sektorów, np. w wyniku przeniesienia produkcji do państw o mniej ambitnych celach i politykach. Tworzenie powiązań doprowadzi do zbliżenia cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla w powiązanych systemach, co przyczyni się do wyrównania warunków działania. Jeżeli chodzi o lotnictwo, gdy tylko zostanie ono objęte szwajcarskim ETS, loty krajowe w Szwajcarii, loty pomiędzy Szwajcarią a UE oraz loty pomiędzy państwami członkowskimi UE będą traktowane podobnie.

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Wniosek złożono na podstawie art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

Zgodnie z art. 192 ust. 1 i art. 191 TFUE Unia Europejska przyczynia się do osiągania m.in. następujących celów: zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska; promowania na płaszczyźnie międzynarodowej środków zmierzających do rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów w dziedzinie środowiska, w szczególności przeciwdziałania zmianie klimatu.

W art. 218 TFUE ustanowiono procedurę negocjowania i zawierania umów pomiędzy Unią Europejską a państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi. W myśl ust. 5 tego artykułu Rada, na wniosek Komisji pełniącej funkcję negocjatora, przyjmuje decyzję upoważniającą do podpisania umowy w imieniu Unii Europejskiej. W myśl art. 218 ust. 6 TFUE Rada, na wniosek Komisji pełniącej funkcję negocjatora, przyjmuje decyzję upoważniającą do zawarcia umowy po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego.

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Dyrektywa w sprawie EU ETS jest obowiązującym instrumentem polityki UE, którego stosowanie dotyczy również okresu po 2020 r. Zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TFUE cele umowy w sprawie powiązania można osiągnąć tylko w drodze złożenia przez Komisję wniosku na poziomie unijnym, ponieważ umowa umożliwi uczestnikom systemu unijnego korzystanie z jednostek z systemu szwajcarskiego w celu zachowania zgodności.

Ponieważ skutki zmiany klimatu mają charakter transgraniczny, działanie na poziomie unijnym, a w razie potrzeby na poziomie światowym, jest skuteczniejsze niż działanie na poziomie państwa członkowskiego. Działanie na poziomie unijnym najskuteczniej przyczyni się do osiągnięcia krajowych i międzynarodowych celów UE w zakresie przeciwdziałania zmianie klimatu oraz pozwoli zachować równe warunki działania na rynku wewnętrznym UE.

•Proporcjonalność

3.WPŁYW NA BUDŻET

4.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

W umowie wyjaśniono, że przed jej wejściem w życie Szwajcaria wprowadzi do przepisów regulujących szwajcarski ETS przepisy odzwierciedlające regulacje EU ETS dotyczące lotnictwa. Operatorami statków powietrznych zarządzać będzie państwo EOG lub Szwajcaria metodą „punktu kompleksowej obsługi”, co oznacza, że jeden organ będzie odpowiedzialny za wdrożenie dwóch systemów.

Wspólny Komitet powołany na mocy art. 12 umowy stanowi najistotniejszą strukturę kierowniczą przewidzianą w umowie. W jego skład wchodzą przedstawiciele obu stron, a jest on odpowiedzialny za kwestie dotyczące zarządzania i prawidłowe wdrożenie umowy. Komitet odgrywa istotną rolę zwłaszcza w procesie wymiany informacji i koordynacji, jak również przy ocenie, czy strony nadal spełniają kryteria podstawowe. Wspólny Komitet może zaproponować zmiany w postanowieniach umowy i wprowadzać zmiany w załącznikach. Wspólny Komitet rozpoczyna tymczasową działalność z chwilą podpisania umowy.

W art. 14 umowy określono mechanizm rozstrzygania sporów. W przypadku sporu w kwestii interpretacji lub stosowania umowy każda ze stron może zwrócić się do Wspólnego Komitetu o rozstrzygnięcie sporu. W przypadku gdy prowadzone przez sześć miesięcy działania Wspólnego Komitetu mające na celu rozstrzygnięcie sporu okazują się bezskuteczne, spór można przekazać do Stałego Trybunału Rozjemczego na wniosek którejkolwiek ze stron.

Każda ze stron może trwale wypowiedzieć umowę (art. 16). W art. 15 przewidziano procedury tymczasowego zawieszenia, które pozwalają bezzwłocznie chronić integralność systemów handlu uprawnieniami do emisji. Zaproponowany mechanizm zawieszenia pozwala zapobiec umorzeniu uprawnień z powiązanego systemu w celu zachowania zgodności. Mechanizm zawieszenia można uruchomić jedynie w przypadku wystąpienia ściśle określonych okoliczności, na określony czas, a okres jego stosowania można rozszerzać aż do wygaśnięcia/wypowiedzenia porozumienia.

Oprócz zasad, celów i ustaleń instytucjonalnych w umowie zawarto postanowienia techniczne dotyczące uruchomienia powiązania w odniesieniu do rejestrów (art. 3), rozliczania (art.4), sprzedaży na aukcji (art. 5), danych szczególnie chronionych i bezpieczeństwa (art. 8 i 9).

Ustanowione zostanie bezpośrednie powiązanie rejestrów w celu umożliwienia handlu pomiędzy rejestrami, którego podstawę stanowić będą normy techniczne powiązania, odzwierciadlające zasady określone w załączniku II do umowy. Za administrowanie powiązaniem rejestrów odpowiedzialni będą administrator rejestru Szwajcarii ze strony Szwajcarii, a ze strony Unii – centralny administrator rejestru. Oprócz ustalenia norm technicznych powiązania do zadań administratorów rejestrów zajmujących się powiązaniem rejestrów należy określenie wspólnych procedur działania w odniesieniu do powiązania rejestrów. Administratorzy mogą – indywidualnie lub wspólnie – tymczasowo zamknąć powiązanie z powodu prac konserwacyjnych lub ze względu na naruszenie bezpieczeństwa lub zagrożenie dla bezpieczeństwa.

Po ustanowieniu powiązania posiadacze rachunków w rejestrach będą w stanie zidentyfikować pochodzenie uprawnienia do emisji. Co najmniej raz do roku strony muszą informować się wzajemnie o całkowitej liczbie posiadanych w swoim ETS uprawnień do emisji, które pochodzą z powiązanego ETS. Podobnie co najmniej raz do roku strony muszą przekazywać sobie wzajemnie informacje na temat uprawnień do emisji, które pochodzą z powiązanego ETS, a które umorzono w celu zachowania zgodności lub które dobrowolnie usunięto z drugiego ETS. W umowie ustalono, że UE i Szwajcaria muszą obliczać przepływy uprawnień netto pomiędzy powiązanymi systemami handlu uprawnieniami do emisji zgodnie z przepisami dotyczącymi rozliczania, które będą obowiązywać w przyszłości, a obecnie są przygotowywane w ramach prac nad Ramową konwencją Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu. Opracowywane są również przepisy dotyczące przekazywana i pozyskiwania jednostek przyznanej emisji, które zaczną obowiązywać z chwilą wejścia w życie drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto. Wspólny Komitet ma za zadanie opracować szczegóły dotyczące rozliczania, a w razie potrzeby, dotyczące przekazania i pozyskania jednostek przyznanej emisji w załącznikach do umowy.

W umowie określono, że uprawnienia, które nie zostały przydzielone bezpłatnie, zostaną sprzedane na aukcji zorganizowanej w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminacyjny. Podmioty, w tym operatorzy, którzy są dopuszczeni do licytowania na aukcjach prowadzonych w ramach jednego systemu, są również uprawnieni do licytowania na aukcjach prowadzonych w drugim systemie. W umowie dopuszczono możliwość dalszego stosowania ustaleń w zakresie sprzedaży na aukcji obowiązujących obecnie w Szwajcarii, pod warunkiem że całkowita liczba wydawanych w Szwajcarii uprawnień (instalacje stacjonarne i lotnictwo) przeznaczonych do sprzedaży na aukcji w ujęciu rocznym będzie niższa niż próg wynoszący 1 000 000 szwajcarskich uprawnień. Po osiągnięciu progu Szwajcaria będzie stosowała te same ustalenia w zakresie sprzedaży na aukcji, które są stosowane w UE i które opisano w załączniku I do umowy.

Strony muszą zapewnić bezpieczeństwo danych szczególnie chronionych. Każda strona odpowiada za oznaczanie udostępnianych informacji jako danych szczególnie chronionych i za decyzję co do poziomu wrażliwości danych, jak również za obniżenie tego poziomu i zniesienie wrażliwości, o czym musi poinformować drugą stronę. UE i Szwajcaria porozumieją się co do oznaczania informacji i co do poziomu wrażliwości informacji udostępnianych wspólnie.

2017/0193 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego 2 ,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Zgodnie z decyzją Rady [XXX] z dnia [...] umowę między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych podpisano w dniu [... listopada 2017 r.], z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(2)Systemy pułapów i handlu stanowią narzędzia polityki, które pozwalają w sposób opłacalny ograniczyć emisję gazów cieplarnianych. Przewiduje się, że powiązanie systemów pułapów i handlu doprowadzi do zwiększenia możliwości w zakresie ustalania cen uprawnień do emisji dwutlenku węgla, przyniesie więcej dostępnych możliwości redukcji i zwiększy opłacalność handlu uprawnieniami do emisji. Rozwijanie prawidłowo funkcjonującego międzynarodowego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla za pomocą oddolnych powiązań systemów handlu uprawnieniami do emisji stanowi dalekosiężny cel polityki UE i społeczności międzynarodowej, w szczególności jako sposób osiągnięcia celów w zakresie klimatu, w tym celów zawartych w porozumieniu paryskim.

(3)Umowę należy zatwierdzić w imieniu Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii umowę między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

Tekst umowy stanowi załącznik do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Przewodniczący Rady wyznacza osobę uprawnioną do przeprowadzenia w imieniu Unii wymiany aktów zatwierdzenia przewidzianych w art. 21 umowy w celu wyrażenia zgody Unii Europejskiej na to, aby umowa stało się dla niej wiążąca.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem […] 32.

Sporządzono w Brukseli dnia r.

(1) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE.

(2)

2 Data wejścia w życie umowy zostanie opublikowana przez Sekretariat Generalny Rady w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 16.8.2017

COM(2017) 427 final

ZAŁĄCZNIK

do

wniosku dotyczącego decyzji Rady

w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej porozumienia między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

UMOWA między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie powiązania ich systemów handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych

UNIA EUROPEJSKA

(zwana dalej „Unią”),

z jednej strony, oraz

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA

(zwana dalej „Szwajcarią”),

z drugiej strony,

(zwane dalej „Stronami”),

ŚWIADOME ogólnoświatowego problemu związanego ze zmianą klimatu oraz świadome międzynarodowych wysiłków, które należy podjąć na rzecz ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w celu przeciwdziałania zmianie klimatu;

MAJĄC NA UWADZE międzynarodowe zobowiązania do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, w szczególności Ramową konwencję Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i jej protokół z Kioto;

BIORĄC POD UWAGĘ, że Szwajcaria i Unia wspólnie dążą do osiągnięcia celu, jakim jest znaczne ograniczenie emisji gazów cieplarnianych do 2020 r. i w dalszej przyszłości;

ŚWIADOME, że rewizje przyszłych okresów rozliczeniowych systemów handlu uprawnieniami do emisji Unii i Szwajcarii mogą wymagać przeglądu Umowy, aby co najmniej zachować integralność zobowiązań Stron do łagodzenia skutków zmiany klimatu;

UZNAJĄC, że systemy handlu uprawnieniami do emisji stanowią skuteczne narzędzie pozwalające w sposób opłacalny ograniczyć emisje gazów cieplarnianych;

BIORĄC POD UWAGĘ, że powiązanie systemów handlu uprawnieniami do emisji w celu umożliwienia handlu uprawnieniami do emisji między systemami pomoże w budowie solidnego międzynarodowego rynku uprawnień do emisji dwutlenku węgla, a także jeszcze bardziej wzmocni wysiłki na rzecz ograniczenia emisji czynione przez Strony, które powiązały swoje systemy;

BIORĄC POD UWAGĘ, że powiązanie systemów handlu uprawnieniami do emisji powinno umożliwić uniknięcie ucieczki emisji i zakłócenia konkurencji między powiązanymi systemami oraz powinno zapewnić prawidłowe funkcjonowanie powiązanych rynków uprawnień do emisji dwutlenku węgla;

UWZGLĘDNIAJĄC system handlu uprawnieniami do emisji Unii, ustanowiony dyrektywą 2003/87/WE z późniejszymi zmianami, oraz system handlu uprawnieniami do emisji Szwajcarii, ustanowiony ustawą dotyczącą CO2 i jej rozporządzeniem;

PRZYPOMINAJĄC, że Norwegia, Islandia i Liechtenstein uczestniczą w systemie handlu uprawnieniami do emisji Unii;

BIORĄC POD UWAGĘ, że w zależności od terminu ratyfikacji powiązanie powinno zacząć funkcjonować od dnia 1 stycznia 2019 r. lub od dnia 1 stycznia 2020 r., bez uszczerbku dla kryteriów podstawowych stosowanych wcześniej przez Szwajcarię lub Unię oraz bez uszczerbku dla tymczasowego stosowania;

ŚWIADOME, że powiązanie systemów handlu uprawnieniami do emisji wymaga dostępu do danych szczególnie chronionych oraz wymiany tych danych między Stronami, a zatem wymaga odpowiednich środków bezpieczeństwa;

MAJĄC NA UWADZE, że niniejsza Umowa nie ma wpływu na przepisy stosowane przez Strony do ustanawiania swoich celów w zakresie ograniczenia emisji gazów cieplarnianych nieobjętych ich systemami handlu uprawnieniami do emisji;

UZNAJĄC, że niniejsza Umowa nie narusza przepisów żadnej umowy dwustronnej między Szwajcarią a Francją – w odniesieniu do dwunarodowego statusu portu lotniczego EuroAirport Bazylea-Miluza-Fryburg ustanowionego na mocy „Convention franco-suisse du 4 juillet 1949 relative à la construction et à l’exploitation de l’aéroport de Bâle-Mulhouse” – o ile wspomniana umowa dwustronna nie narusza kryteriów podstawowych i przepisów technicznych określonych w niniejszej Umowie;

UZNAJĄC, że postanowienia niniejszej Umowy opracowano z uwzględnieniem bliskich powiązań i szczególnych stosunków między Szwajcarią a Unią;

Przyjmując z zadowoleniem porozumienie osiągnięte na 21. konferencji stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu, która miała miejsce dnia 12 grudnia 2015 r. w Paryżu, oraz uznając, że wynikające z niego kwestie dotyczące rozliczania będą rozpatrywane w odpowiednim czasie, 

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Cel

Na mocy niniejszej Umowy ustanowione zostanie powiązanie między unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji (zwanym dalej „EU ETS”) a jego szwajcarskim odpowiednikiem (zwanym dalej „szwajcarskim ETS”).

Artykuł 2

Kryteria podstawowe

Systemy handlu uprawnieniami do emisji (zwane dalej „ETS”) Stron spełniają co najmniej kryteria podstawowe określone w załączniku I.

ROZDZIAŁ II

POSTANOWIENIA TECHNICZNE

Artykuł 3

Rejestry

1.Rejestry Stron spełniają kryteria określone w załączniku I część C.

2.W celu wprowadzenia w życie powiązania między EU ETS a szwajcarskim ETS ustanowione zostanie bezpośrednie powiązanie między dziennikiem transakcji Unii Europejskiej (EUTL) rejestru Unii a dodatkowym dziennikiem transakcji Szwajcarii (SSTL) rejestru Szwajcarii, co umożliwi bezpośrednie przekazywanie między rejestrami uprawnień do emisji wydanych w ramach któregokolwiek z systemów.

3.Powiązanie rejestrów między innymi:

a)jest administrowane ze strony Szwajcarii przez administratora rejestru Szwajcarii, a ze strony Unii – przez centralnego administratora Unii;

b)funkcjonuje zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie w każdej jurysdykcji;

c)jest wspierane przez zautomatyzowane procesy zintegrowane zarówno z rejestrem Szwajcarii, jak i rejestrem Unii, umożliwiające przeprowadzanie transakcji;

d)jest wdrażane w celu zapewnienia użytkownikom rejestru Szwajcarii i rejestru Unii możliwie najbardziej jednolitego funkcjonowania.

4.Administrator rejestru Szwajcarii, centralny administrator Unii lub obaj administratorzy wspólnie mogą tymczasowo zamknąć powiązanie rejestrów z powodu prac konserwacyjnych, naruszenia bezpieczeństwa lub zagrożenia dla bezpieczeństwa, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami Szwajcarii i Unii Europejskiej. Strony możliwie najszybciej zawiadamiają o tymczasowym zamknięciu powiązania rejestrów z powodu prac konserwacyjnych, naruszenia bezpieczeństwa lub zagrożenia dla bezpieczeństwa, a także dbają o to, aby tymczasowe zamknięcie trwało jak najkrócej.

5.Strony działają szybko i w ścisłej współpracy, stosując środki dostępne w odpowiednich jurysdykcjach, aby zapobiegać oszustwom i zachować integralność rynku powiązanych ETS. Administrator rejestru Szwajcarii, centralny administrator Unii i krajowi administratorzy z państw członkowskich Unii Europejskiej podejmują wspólne działania w ramach powiązanych ETS w celu minimalizacji ryzyka oszustw, wykorzystania niezgodnego z przeznaczeniem lub działalności przestępczej obejmujących rejestry, w celu reagowania na takie zdarzenia, a także ochrony integralności powiązania rejestrów. Uzgodnione przez administratorów środki ograniczające ryzyko oszustw, wykorzystania niezgodnego z przeznaczeniem lub działalności przestępczej przyjmuje się w drodze decyzji Wspólnego Komitetu.

6.Administrator rejestru Szwajcarii i centralny administrator Unii określają wspólne procedury operacyjne związane z kwestiami technicznymi lub innymi kwestiami, które są konieczne dla funkcjonowania powiązania, uwzględniając priorytety ustanowione przez przepisy krajowe. Wspólne procedury operacyjne opracowane przez administratorów stają się skuteczne z chwilą ich przyjęcia w drodze decyzji Wspólnego Komitetu.

7.Administrator rejestru Szwajcarii i centralny administrator Unii opracowują normy techniczne powiązania oparte na określonych w załączniku II zasadach opisujących szczegółowe wymogi ustanowienia solidnego i bezpiecznego połączenia między SSTL i EUTL. Normy techniczne powiązania opracowane przez administratorów stają się skuteczne z chwilą ich przyjęcia w drodze decyzji Wspólnego Komitetu.

8.Wymagające rozwiązania problemy powstałe w wyniku wdrożenia i funkcjonowania powiązania rejestrów zostaną rozwiązane w drodze terminowych konsultacji administratora rejestru Szwajcarii i centralnego administratora Unii oraz w zgodzie z określonymi wspólnymi procedurami operacyjnymi.

Artykuł 4

Uprawnienia do emisji i jej rozliczanie

1.Uprawnienia do emisji, które można wykorzystać na potrzeby dostosowania się do wymogów ETS jednej ze Stron, uznaje się za zgodne z wymogami ETS drugiej Strony.

Uprawnienie do emisji oznacza uprawnienie do emisji jednej tony ekwiwalentu dwutlenku węgla w wyznaczonym okresie, które wydano w ramach EU ETS lub szwajcarskiego ETS i które jest ważne na potrzeby spełnienia wymogów w ramach szwajcarskiego ETS lub EU ETS.

2.Istniejące ograniczenia w zakresie stosowania poszczególnych uprawnień w ramach jednego systemu można stosować w ramach drugiego systemu.

3.Administratorzy rejestru i posiadacze rachunków mogą zidentyfikować ETS, w którym wydano uprawnienie do emisji, co najmniej na podstawie kodu państwa zawartego w numerze seryjnym uprawnienia do emisji.

4.Każda Strona przynajmniej raz w roku informuje drugą Stronę o łącznej liczbie posiadanych uprawnień do emisji wydanych w ramach drugiego systemu oraz o liczbie wydanych w ramach drugiego systemu uprawnień do emisji, które umorzono do celów zgodności lub dobrowolnie anulowano.

5.Strony rozliczają przepływy netto uprawnień zgodnie z zatwierdzonymi zasadami i przepisami UNFCCC dotyczącymi rozliczania po ich wejściu w życie. Mechanizm ten określa się w załączniku do niniejszej Umowy, przyjętym decyzją Wspólnego Komitetu.

6.Po wejściu w życie drugiego okresu rozliczeniowego protokołu z Kioto Strony po uzgodnionym czasie przekazują lub pozyskują wystarczającą liczbę jednostek przyznanej emisji (AAU) ważnych w drugim okresie rozliczeniowym protokołu z Kioto, a w przypadku wypowiedzenia Umowy zgodnie z art. 16 robią to, aby uwzględnić przepływy uprawnień netto między Stronami w takim zakresie, w jakim uprawnienia te zostały umorzone przez operatorów ETS do celów zgodności, a także w zakresie, w jakim takie uprawnienia odpowiadają emisjom ujętym w załączniku A do protokołu z Kioto. Mechanizm przeprowadzania takich transakcji określa się w załączniku do niniejszej Umowy, przyjętego w drodze decyzji Wspólnego Komitetu w następstwie wejścia w życie zmian protokołu z Kioto. Załącznik zawiera również porozumienie w sprawie zarządzania udziałami w zyskach, które zastosowano do pierwszego międzynarodowego przekazu AAU. 

Artykuł 5

Sprzedaż na aukcji

1.Strony sprzedają uprawnienia wyłącznie w drodze sprzedaży na aukcji.

2.Operatorzy obu ETS są uprawnieni do ubiegania się o dopuszczenie do składania ofert w aukcjach uprawnień do emisji. Dostęp do aukcji uprawnień do emisji przyznaje się operatorom któregokolwiek z ETS w sposób niedyskryminujący. W celu zapewnienia integralności aukcji uprawnienia do ubiegania się o dopuszczenie do aukcji można rozszerzyć jedynie na inne kategorie uczestników regulowane przepisami jednej ze Stron lub posiadające szczególne upoważnienie do uczestnictwa w aukcjach.

3.Sprzedaż na aukcji przeprowadza się w sposób otwarty, przejrzysty i niedyskryminujący oraz zgodnie z kryteriami przedstawionymi w załączniku I część D.

ROZDZIAŁ III

LOTNICTWO

Artykuł 6

Włączenie działań lotniczych

Strony włączają działania lotnicze do swoich odpowiednich ETS zgodnie z kryteriami podstawowymi określonymi w załączniku I część B. Włączenie działań lotniczych do szwajcarskiego ETS odbywa się na takich samych zasadach jak włączenie ich do EU ETS, szczególnie w zakresie przepisów dotyczących zakresu, pułapu i przydziału.

Artykuł 7

Przegląd Umowy w przypadku zmian w zakresie działań lotniczych

1.W przypadku wystąpienia zmian dotyczących działań lotniczych w EU ETS Wspólny Komitet przeprowadza przegląd odnośnego załącznika I część B zgodnie z art. 13 ust. 2.

2.W każdym przypadku posiedzenie Wspólnego Komitetu odbędzie się przed końcem 2018 r. w celu poddania przeglądowi odpowiednich ustaleń Umowy odnoszących się do zakresu uwzględnienia działań lotniczych zgodnie z art. 13 ust. 2.

ROZDZIAŁ IV

DANE SZCZEGÓLNIE CHRONIONE I BEZPIECZEŃSTWO

Artykuł 8

Dane szczególnie chronione

1.„Dane szczególnie chronione” oznaczają informacje i materiały w formie ustnej, wizualnej, elektronicznej, magnetycznej bądź w formie dokumentu, w tym urządzenia i technologię, które Strony przekazały lub wymieniły w związku z niniejszą Umową oraz (i) których bezprawne ujawnienie może w różnym stopniu przynieść szkodę lub stratę interesom Szwajcarii, Unii bądź jednemu lub więcej niż jednemu państwu członkowskiemu Unii; (ii) które wymagają ochrony przed bezprawnym ujawnieniem w interesie bezpieczeństwa jednej ze Stron; oraz (iii) które jedna ze Stron oznaczyła jako dane szczególnie chronione.

2.Każda Strona, nie naruszając odpowiednich przepisów ustawowych i wykonawczych Stron, chroni dane szczególnie chronione, w szczególności przed bezprawnym ujawnieniem lub utratą integralności, zgodnie z wymogami bezpieczeństwa, poziomami wrażliwości i instrukcjami postępowania określonymi odpowiednio w załącznikach II, III i IV. „Postępowanie” obejmuje generowanie, przetwarzanie, przechowywanie, przekazywanie lub niszczenie danych szczególnie chronionych lub jakichkolwiek informacji w nich zawartych.

Artykuł 9

Poziomy wrażliwości

1.Każda Strona ponosi wyłączną odpowiedzialność za oznaczanie udostępnianych informacji jako danych szczególnie chronionych oraz za obniżenie lub zniesienie poziomu wrażliwości udostępnionych informacji. Jeżeli dane szczególnie chronione są udostępniane wspólnie przez Strony, Strony razem decydują o oznaczeniu tych informacji jako danych szczególnie chronionych, o poziomie wrażliwości tych informacji, a także o obniżeniu i zniesieniu poziomu wrażliwości tych informacji.

2.Zgodnie z poziomami wrażliwości wymienionymi w załączniku III dane szczególnie chronione oznacza się w następujący sposób: KRYTYCZNY POZIOM OCHRONY W ETS, SZCZEGÓLNY POZIOM OCHRONIONY W ETS lub OGRANICZONY POZIOM OCHRONY W ETS.

3.Twórca danych szczególnie chronionych Strony udostępniającej informacje powinien obniżyć poziom wrażliwości danych szczególnie chronionych, gdy tylko informacje przestają wymagać wyższego poziomu ochrony, lub powinien znieść status danych szczególnie chronionych, gdy tylko informacje nie wymagają już ochrony przez bezprawnym ujawnieniem lub utratą integralności.

4.Strona udostępniająca informacje zawiadamia Stronę otrzymującą informacje o wszelkich nowych danych szczególnie chronionych i przypisanych im poziomach wrażliwości, a także o wszelkich przypadkach obniżenia poziomu ochrony lub o zniesieniu statusu danych szczególnie chronionych.

5.Wykaz współdzielonych danych szczególnie chronionych ustanawiają i prowadzą Strony.

ROZDZIAŁ V

ZMIANY PRAWA

Artykuł 10

Zmiany prawa

1.Niniejsza Umowa nie przesądza o prawie każdej Strony do wprowadzania zmian w przepisach mających znaczenie dla niniejszej Umowy ani o prawie do przyjmowania nowych przepisów mających znaczenie dla niniejszej Umowy, w tym o prawie do przyjmowania bardziej rygorystycznych środków ochronnych.

2.Jeżeli jedna ze Stron pracuje nad przepisami dotyczącymi obszaru mającego znaczenie dla niniejszej Umowy, w odpowiednim czasie powiadamia o tym drugą Stronę na piśmie. W tym celu Wspólny Komitet określa procedurę regularnego przekazywania informacji oraz konsultacji.

3.W następstwie powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, każda ze Stron na podstawie art. 13 ust. 4 może wystąpić o wymianę poglądów w tej sprawie na forum Wspólnego Komitetu, w szczególności w celu oceny, czy przypisy miałyby bezpośredni wpływ na kryteria określone w załączniku I.

4.Po przyjęciu przez Stronę wniosku dotyczącego aktu ustawodawczego mającego znaczenie dla niniejszej Umowy kopię tego wniosku przekazuje się przedstawicielowi lub przedstawicielom drugiej Strony zasiadającym we Wspólnym Komitecie.

5.Po przyjęciu przez Stronę aktu ustawodawczego mającego znaczenie dla niniejszej Umowy kopię tego wniosku przekazuje się przedstawicielowi lub przedstawicielom drugiej Strony zasiadającym we Wspólnym Komitecie.

6.Jeżeli Wspólny Komitet stwierdzi, że przepisy wywierają bezpośredni wpływ na kryteria określone w załączniku I, podejmuje decyzję w sprawie wprowadzenia odpowiednich zmian do właściwej części załącznika I. Taką decyzję podejmuje się przed upływem sześciu miesięcy od daty przedłożenia wniosku Wspólnemu Komitetowi.

7.Jeżeli podjęcie decyzji w sprawie zmiany załącznika I nie jest możliwe w terminie, o którym mowa w ust. 6, w ciągu ośmiu miesięcy od daty przedłożenia wniosku Wspólny Komitet bada wszystkie dalsze możliwości utrzymania prawidłowego funkcjonowania Umowy i podejmuje wszelkie niezbędne decyzje pozwalające to zagwarantować.

Artykuł 11

Koordynacja

1.Strony koordynują obszary istotne dla niniejszej Umowy, w szczególności kryteria określone w załącznikach, w celu zapewnienia prawidłowego wdrożenia Umowy i trwałej integralności ETS Stron, a także w celu uniknięcia ucieczki emisji i nieuzasadnionego zakłócenia konkurencji między powiązanymi ETS.

2.Taka koordynacja odbywa się w szczególności w drodze formalnej i nieformalnej wymiany informacji lub formalnego i nieformalnego przekazywania informacji oraz – na wniosek jednej ze Stron – w drodze konsultacji w ramach Wspólnego Komitetu.

ROZDZIAŁ VI

WSPÓLNY KOMITET

Artykuł 12

Skład i funkcjonowanie Wspólnego Komitetu

1.Ustanawia się Wspólny Komitet składający się z przedstawicieli Stron.

2.Każda ze Stron może wystąpić z wnioskiem o zwołanie posiedzenia; posiedzenie Wspólnego Komitetu odbywa się w ciągu 30 dni od złożenia takiego wniosku.

3.Po wejściu z życie decyzje podjęte przez Wspólny Komitet w sprawach przewidzianych w niniejszej Umowie są wiążące dla Stron, które podejmują niezbędne kroki, aby zapewnić wejście w życie i stosowanie tych decyzji.

4.Wspólny Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny. Decyzje podjęte przez Wspólny Komitet są zatwierdzane przez obie Strony.

5.Wspólny Komitet może zdecydować o powołaniu podkomitetu lub grupy roboczej, które mogą wspierać go w jego pracach.

Artykuł 13

Funkcje Wspólnego Komitetu

1.Zadaniem Wspólnego Komitetu jest zarządzanie kwestiami dotyczącymi niniejszej Umowy i zapewnienie jej prawidłowego wdrożenia.

2.Wspólny Komitet może zdecydować o przyjęciu nowego załącznika lub zmianie obowiązującego załącznika do niniejszej Umowy.

3.Wspólny Komitet omawia zmiany artykułów niniejszej Umowy zaproponowane przez jedną ze Stron. Jeżeli Wspólny Komitet przychyla się do propozycji, przedkłada propozycję zmiany Stronom w celu jej przyjęcia zgodnie z ich odpowiednimi procedurami wewnętrznymi.

4.Na wniosek złożony zgodnie z art. 10 ust. 3 Wspólny Komitet przeprowadza wymianę poglądów na temat proponowanych przepisów, w szczególności w odniesieniu do tego, czy przedmiotowe przepisy doprowadzą do tego, że ETS odpowiedniej Strony nie będzie już spełniał kryteriów określonych z załącznikach.

5.Po zawieszeniu lub przed powiadomieniem o wypowiedzeniu niniejszej Umowy zgodnie z art. 15 i 16 Wspólny Komitet przeprowadza wymianę poglądów i dąży do osiągnięcia porozumienia w celu zakończenia okresu zawieszenia lub zapobieżenia wypowiedzeniu niniejszej Umowy.

6.Wspólny Komitet dąży do rozstrzygania sporów skierowanych do niego Strony zgodnie z art. 14.

7.Wspólny Komitet przeprowadza okresowe przeglądy Umowy, mając na uwadze wszelkie znaczne zmiany w którymkolwiek z ETS, w tym dotyczące nadzoru rynku lub rozpoczęcia nowego okresu rozliczeniowego, przede wszystkim w celu zapewnienia, aby powiązanie w żaden sposób nie utrudniało realizacji krajowych celów którejkolwiek ze Stron w zakresie zmniejszenia emisji lub nie podważało integralności i prawidłowego działania ich rynków uprawnień do emisji dwutlenku węgla.

8.Funkcje Wspólnego Komitetu ograniczają się do funkcji przewidzianych w niniejszej Umowie.

ROZDZIAŁ VII

ROZSTRZYGANIE SPORÓW

Artykuł 14

Rozstrzyganie sporów

1.W przypadku powstania sporów pomiędzy Stronami w kwestii interpretacji lub stosowania niniejszej Umowy Strony zwracają się do Wspólnego Komitetu w o ich rozwiązanie.

2.W przypadku gdy prowadzone przez sześć miesięcy działania Wspólnego Komitetu mające na celu rozstrzygnięcie sporu okazują się bezskuteczne, na wniosek którejkolwiek ze Stron spór przekazuje się do Stałego Trybunału Rozjemczego w celu rozstrzygnięcia zgodnie z regulaminem Stałego Trybunału Rozjemczego z 2012 r.

3.Mechanizm rozstrzygania sporów stosuje się nadal po zakończeniu okresu zawieszenia lub po wypowiedzeniu Umowy w odniesieniu do sporów, o których mowa w ust. 1, powstałych w związku ze stosowaniem Umowy.

ROZDZIAŁ VIII

ZAWIESZENIE I WYPOWIEDZENIE

Artykuł 15

Zawieszenie stosowania art. 4 ust. 1

1.Nie naruszając przepisów art. 16, Strona może zawiesić stosowanie art. 4 ust. 1 niniejszej Umowy w następujących okolicznościach:

a)jeżeli jedna ze Stron uzna, ze druga Strona nie wywiązuje się w całości lub części z zobowiązań ustanowionych na mocy art. 2, art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 3, art. 6, art. 8 ust. 2, art. 10 ust. 2, art. 10 ust. 4–5 i art. 18 ust. 2 niniejszej Umowy;

b)jeżeli druga Strona powiadomi Stronę w formie pisemnej o zamiarze ustanowienia powiązania pomiędzy swoim ETS a ETS osoby trzeciej;

c)jeżeli druga Strona powiadomi Stronę w formie pisemnej o zamiarze wypowiedzenia niniejszej Umowy.

2.Strona powiadamia drugą Stronę o swojej decyzji o zawieszeniu stosowania art. 4 ust. 1 Umowy w formie pisemnej, podając uzasadnienie tego zawieszenia. Decyzję podaje się do wiadomości publicznej niezwłocznie po powiadomieniu drugiej Strony.

3.Zawieszenie stosowania art. 4 ust. 1 Umowy ma charakter tymczasowy. Jeżeli stosowanie art. 4 ust. 1 zawieszono na podstawie ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu, zawieszenie przestaje obowiązywać z chwilą rozstrzygnięcia sporu zgodnie z art. 14. Jeżeli stosowanie art. 4 ust. 1 zawieszono na podstawie ust. 1 lit. b) lub ust. 1 lit. c) niniejszego artykułu, zawieszenie obowiązuje tymczasowo przez okres trzech miesięcy. Strona może zdecydować o skróceniu lub wydłużeniu okresu zawieszenia.

4.W okresie zawieszenia nie można umorzyć uprawnień, aby zachować zgodność w ETS, z którego uprawnienia nie pochodzą. Realizowanie wszystkich innych transakcji nadal jest możliwe.

5.Jeżeli od chwili przekazania wniosku o zmianę przepisów zgodnie z art. 10 ust. 3 do chwili upływu terminu określonego w art. 10 ust. 6 nie zwrócono się do Wspólnego Komitetu o przeprowadzenie wymiany poglądów lub jeżeli taka wymiana poglądów miała miejsce i Wspólny Komitet uznał, że nowe przepisy nie mają bezpośredniego wpływu na kryteria, Strona nie może zawiesić stosowania art. 4 ust. 1 na tej podstawie, że druga Strona nie wywiązuje się już ze swojego obowiązku spełniania kryteriów określonych w załączniku I.

Artykuł 16

Wypowiedzenie/wygaśnięcie Umowy

1.Każda ze Stron może w każdej chwili wypowiedzieć niniejszą Umowę, powiadamiając drugą Stronę o swojej decyzji w formie pisemnej, i po przeprowadzeniu konsultacji na forum Wspólnego Komitetu. Wypowiedzenie staje się skuteczne sześć miesięcy po powiadomieniu drugiej Strony. Decyzję podaje się do wiadomości publicznej po powiadomieniu drugiej Strony.

2.W przypadku nieprzedłużenia działania lub likwidacji ETS jednej ze Stron niniejsza Umowa wygasa automatycznie w ostatnim dniu działania przedmiotowego ETS.

3.W przypadku wypowiedzenia/wygaśnięcia Umowy Strony porozumiewają się co do dalszego wykorzystywania i przechowywania informacji, które już sobie przekazały, z wyjątkiem danych przechowywanych w odpowiednim rejestrze. Jeżeli nie osiągnięto porozumienia, każda ze Stron ma prawo zwrócić się o usunięcie informacji, które przekazała.

ROZDZIAŁ IX

   PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 17

Wdrażanie

1.Strony podejmują wszelkie właściwe działania w celu zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy, w tym z decyzji Wspólnego Komitetu.

2.Strony powstrzymują się od jakichkolwiek działań, które mogłyby zagrażać osiągnięciu celów niniejszej Umowy.

Artykuł 18

Powiązania z osobami trzecimi

1.Strony niniejszej Umowy mogą prowadzić negocjacje z osobą trzecią w celu ustanowienia powiązania pomiędzy ich właściwymi systemami handlu uprawnieniami do emisji.

2.Jeżeli Strona niniejszej Umowy negocjuje warunki powiązania z osobą trzecią, powiadamia o tym drugą Stronę niniejszej Umowy i regularnie przekazuje jej informacje o aktualnym stanie negocjacji.

3.Zanim dojdzie do ustanowienia powiązania pomiędzy jedną ze Stron niniejszej Umowy a osobą trzecią, druga Strona niniejszej Umowy decyduje, czy wyraża zgodę na zawarcie innej umowy w sprawie powiązania, czy też wypowiada niniejszą Umowę. Jeżeli druga Strona wyrazi zgodę na zawarcie innej umowy w sprawie powiązania, zawieszenie stosowania art. 4 ust. 1 dobiegnie końca.

4.Po ustanowieniu powiązania z osobą trzecią można dokonać przeglądu postanowień niniejszej Umowy.

Artykuł 19

Załączniki

Załączniki do niniejszej Umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 20

Języki

Niniejsza Umowa zostaje sporządzona w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

Artykuł 21

Ratyfikacja i wejście w życie

1.Niniejsza Umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony, z zastrzeżeniem możliwości wypowiedzenia jej zgodnie z art. 16.

2.Strony ratyfikują lub zatwierdzają niniejszą Umowę zgodnie ze swoimi odpowiednimi procedurami wewnętrznymi.

3.Strony ratyfikują akty ratyfikacji lub wymieniają się nimi dopiero wtedy, gdy uznają, że spełnione zostały wszystkie warunki wymagane do ustanowienia powiązania, które określono w niniejszej Umowie.

4.Niniejsza Umowa wchodzi w życie w dniu 1 stycznia następującym po wymianie aktów ratyfikacji przez Strony. 

5.Wejście w życie art. 4 ust. 6 jest uzależnione od ratyfikacji przez obie Strony i wejścia w życie do porządków prawnych obu Stron poprawki dauhańskiej do protokołu z Kioto przyjętej na ósmym spotkaniu Stron (decyzja 1/CMP.8; drugi okres rozliczeniowy).

Artykuł 22

Tymczasowe stosowanie

Przed wejściem w życie niniejszej Umowy od dnia jej podpisania tymczasowo stosuje się art. 11 i 13.

Sporządzono w ... dnia ... r.

W imieniu Konfederacji Szwajcarskiej:        W imieniu Unii Europejskiej:

Załącznik I

Kryteria podstawowe

A.Kryteria podstawowe dotyczące instalacji stacjonarnych

B.Kryteria podstawowe dotyczące lotnictwa

C.Kryteria podstawowe dotyczące rejestrów

ETS każdej ze Stron zawiera rejestr i dziennik transakcji, które spełniają poniższe kryteria podstawowe dotyczące mechanizmów i procedur bezpieczeństwa oraz dotyczące otwierania rachunków.

Kryteria podstawowe dotyczące mechanizmów i procedur bezpieczeństwa

Rejestry i dzienniki transakcji prowadzone są w taki sposób, aby chronić poufność, integralność, dostępność i autentyczność danych zgromadzonych w systemie. W tym celu Strony wdrażają poniższe mechanizmy bezpieczeństwa.

Kryteria podstawowe dotyczące otwierania rachunków i zarządzania nimi

W odniesieniu do otwierania rachunków należy przestrzegać poniższych kryteriów podstawowych.

D.Kryteria podstawowe dotyczące platform i działań aukcyjnych

Podmioty prowadzące aukcje uprawnień w ramach ETS Stron spełniają następujące kryteria podstawowe i przeprowadzają aukcje zgodnie z nimi.

Załącznik II

Normy techniczne powiązania

W normach technicznych powiązania określa się:

·architekturę łącza komunikacyjnego;

·bezpieczeństwo przesyłania danych;

·wykaz funkcji (transakcje, uzgodnienia itp.);

·definicję usług sieciowych;

·wymogi rejestracji danych;

·ustalenia operacyjne (centrum informacyjne, wsparcie);

·plan aktywacji komunikacji i procedurę testowania;

·procedurę testowania bezpieczeństwa.

W normach technicznych powiązania określa się, że administratorzy podejmują rozsądne kroki w celu dopilnowania, aby SSTL, EUTL i łącze funkcjonowały 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, a zakłócenia w funkcjonowaniu SSTL, EUTL i łącza były ograniczone do minimum.

Normy techniczne powiązania określają, że komunikacja między dodatkowym dziennikiem transakcji Szwajcarii (SSTL) a dziennikiem transakcji Unii Europejskiej (EUTL) polega na bezpiecznej wymianie wiadomości SOAP (ang. Simple Object Access Protocol) przy zastosowaniu następujących technologii 1 :

·usług sieciowych wykorzystujących SOAP;

·sprzętowej wirtualnej sieci prywatnej (VPN);

·XML (Extensible Markup Language);

·podpisu cyfrowego; oraz

·protokołów synchronizacji czasu.

W normach technicznych powiązania określa się dodatkowe wymogi bezpieczeństwa dla rejestru Szwajcarii, SSTL, rejestru Unii i EUTL, a same normy techniczne powiązania odnotowuje się w „planie zarządzania bezpieczeństwem”. W szczególności w normach technicznych powiązania określa się, że:

·jeżeli istnieje podejrzenie, że bezpieczeństwo rejestru Szwajcarii, SSTL, rejestru Unii lub EUTL zostało naruszone, obie Strony niezwłocznie przekazują sobie te informacje i zawieszają powiązanie między SSTL i EUTL;

·w przypadku naruszenia bezpieczeństwa Strony zobowiązują się do niezwłocznej wymiany informacji na ten temat. W takim zakresie, w jakim dostępne są szczegóły techniczne, w ciągu 24 godzin od wystąpienia naruszenia bezpieczeństwa sprawozdanie, w którym opisano incydent (datę, przyczynę, skutek, środki zaradcze), udostępnia się administratorowi rejestru Szwajcarii i centralnemu administratorowi Unii.

Procedura testowania bezpieczeństwa określona w normach technicznych powiązania musi zakończyć się przed ustanowieniem łącza komunikacyjnego między SSTL a EUTL oraz gdy wymagana jest nowa wersja lub nowe wydanie SSTL lub EUTL.

Normy techniczne powiązania zapewniają, oprócz środowiska produkcyjnego, dwa dodatkowe środowiska testowe: środowisko testowe dla twórców oprogramowania i środowisko akceptacyjne.

Za pośrednictwem administratora rejestru Szwajcarii i centralnego administratora Unii Strony przedstawiają dowody na to, że w ciągu ostatnich 12 miesięcy przeprowadzono niezależną ocenę bezpieczeństwa zgodnie z wymogami bezpieczeństwa określonymi w normach technicznych powiązania. Testowanie bezpieczeństwa, w szczególności testy penetracyjne, przeprowadza się na wszystkich głównych nowo wydanych wersjach oprogramowania zgodnie z wymogami bezpieczeństwa określonymi w normach technicznych powiązania. Testów penetracyjnych nie może przeprowadzić twórca oprogramowania ani podwykonawca twórcy oprogramowania.

Załącznik III

Poziomy wrażliwości i instrukcje postępowania z informacjami

Strony zgadzają się korzystać z następujących poziomów wrażliwości w celu identyfikacji danych szczególnie chronionych przetwarzanych i wymienianych w ramach Umowy:

·ograniczony poziom ochrony w ETS;

·szczególny poziom ochrony w ETS;

·krytyczny poziom ochrony w ETS.

Informacje, którym przypisano „krytyczny poziom ochrony w ETS”, są bardziej wrażliwe niż informacje, którym przypisano „szczególny poziom ochroniony w ETS”, które to z kolei są bardziej wrażliwe niż informacje, którym przypisano „ograniczony poziom ochrony w ETS”.

Strony zgadzają się opracować instrukcje postępowania z informacjami na podstawie istniejącej unijnej polityki klasyfikacji informacji ETS, natomiast w przypadku Szwajcarii – na podstawie rozporządzenia w sprawie ochrony informacji oraz federalnej ustawy o ochronie danych. Wspomniane instrukcje postępowania z informacjami zostaną przedłożone do zatwierdzenia Wspólnemu Komitetowi. Po ich zatwierdzeniu ze wszystkimi informacjami należy postępować stosownie do ich poziomu wrażliwości, zgodnie z tymi instrukcjami postępowania z informacjami.

W przypadku rozbieżności w zakresie oceny poziomu wrażliwości przez Strony zastosowanie ma wyższy poziom ochrony.

Ustawodawstwo każdej Strony zawiera równoważne podstawowe wymogi bezpieczeństwa dotyczące etapów postępowania z informacjami, uwzględniające poziomy wrażliwości w odniesieniu do ETS:

·tworzenie dokumentu:

ozasoby;

opoziom wrażliwości;

·przechowywanie:

odokument elektroniczny w sieci;

odokument elektroniczny w środowisku lokalnym;

odokument fizyczny;

·przekazywanie drogą elektroniczną:

otelefon stacjonarny i komórkowy;

ofaks;

oe-mail;

otransmisja danych;

·przekazywanie fizyczne:

oustne;

oprzekazanie osobiste;

osystem pocztowy;

·wykorzystanie:

oprzetwarzanie przy użyciu aplikacji IT;

odrukowanie;

okopiowanie;

ousunięcie ze stałej lokalizacji;

·zarządzanie informacjami:

oregularna ocena klasyfikacji i odbiorców;

oarchiwizacja;

ousunięcie i zniszczenie.

Załącznik IV

Definicja poziomów wrażliwości w ETS

A.1 – Ocena poufności i integralności

Poufność oznacza zastrzeżony charakter informacji bądź całości lub części systemu informacyjnego (np. algorytmów, programów i dokumentacji), do których dostęp ogranicza się do upoważnionych osób, organów i procedur.

Integralność oznacza gwarancję, że system informacyjny i przetwarzane informacje można zmienić jedynie w drodze celowego i zasadnego działania oraz że system przedstawi oczekiwane wyniki dokładnie i w pełni.

W odniesieniu do każdej informacji powiązanej z ETS, którą uważa się za wrażliwą, aspekt poufności (odpowiednio: integralności) należy rozważyć pod kątem potencjalnego wpływu na poziomie działalności gospodarczej w przypadku ujawnienia tej informacji (odpowiednio: przypadkowej zmiany, częściowego lub całkowitego zniszczenia).

W odniesieniu do każdego aspektu bezpieczeństwa ocenę poufności i integralności ustala się na podstawie definicji przedstawionej w sekcji A.2, a następnie ocenia się ogólny poziom wrażliwości, korzystając z tabeli przedstawionej w sekcji A.3.

A.2 – Ocena poufności i integralności

A.2.1 – Definicja poziomu „niskiego”

Jakakolwiek informacja odnosząca się do systemu handlu uprawnieniami do emisji, której ujawnienie nieupoważnionym osobom lub której utrata integralności spowodowałaby umiarkowaną szkodę dla Stron lub innych instytucji mogącą:

–w sposób umiarkowany wpłynąć na stosunki polityczne lub dyplomatyczne;

–wywrzeć negatywny wpływ na wizerunek lub reputację Stron lub innych instytucji na poziomie lokalnym;

–postawić osoby fizyczne w kłopotliwym położeniu;

–wpłynąć na morale/produktywność pracowników;

–spowodować ograniczone straty finansowe lub w sposób umiarkowany ułatwić uzyskanie nieuprawnionego zysku / nieuprawnionej korzyści osobom fizycznym lub przedsiębiorstwom;

–w sposób umiarkowany wpłynąć na skuteczny rozwój lub skuteczne funkcjonowanie polityki Stron;

–w sposób umiarkowany wpłynąć na prawidłowe zarządzanie Stron i ich działania.

A.2.2 – Definicja poziomu „średniego”

Jakakolwiek informacja odnosząca się do systemu handlu uprawnieniami do emisji, której ujawnienie nieupoważnionym osobom lub której utrata integralności spowodowałaby szkodę dla Stron lub innych instytucji mogącą:

–spowodować kłopotliwą sytuację w stosunkach politycznych lub dyplomatycznych;

–zaszkodzić wizerunkowi lub reputacji Stron lub innych instytucji;

–spowodować niedogodności dla osób fizycznych;

–spowodować istotny spadek morale/produktywności pracowników;

–postawić Strony lub inne instytucje w kłopotliwej sytuacji podczas negocjacji handlowych lub politycznych z innymi podmiotami;

–spowodować straty finansowe lub ułatwić uzyskanie nieuprawnionego zysku / nieuprawnionej korzyści osobom fizycznym lub przedsiębiorstwom;

–wpłynąć na dochodzenie w sprawie przestępstwa;

–naruszyć zobowiązania prawne lub umowne w zakresie poufności informacji;

–wpłynąć na rozwój lub funkcjonowanie polityki Stron;

–wpłynąć na prawidłowe zarządzanie Stron i ich działania.

A.2.3 – Definicja poziomu „wysokiego”

Jakakolwiek informacja odnosząca się do systemu handlu uprawnieniami do emisji, której ujawnienie nieupoważnionym osobom lub której utrata integralności spowodowałaby katastrofalną lub niedopuszczalną szkodę dla Stron lub innych instytucji mogącą:

—niekorzystnie wpłynąć na stosunki dyplomatyczne;

—spowodować znaczące niedogodności dla osób fizycznych;

—utrudnić zachowanie skuteczności operacyjnej lub bezpieczeństwa sił Stron lub innych uczestników;

—spowodować straty finansowe lub ułatwić uzyskanie nieuprawnionego zysku / nieuprawnionej korzyści osobom fizycznym lub przedsiębiorstwom;

—naruszyć właściwe zobowiązania do zachowania poufności informacji przedstawionych przez osoby trzecie;

—naruszyć ustawowe ograniczenia w zakresie ujawniania informacji;

—zaszkodzić dochodzeniu lub ułatwić popełnienie przestępstwa;

—niekorzystnie wpłynąć na sytuację Stron w negocjacjach handlowych lub politycznych z innymi podmiotami;

—zakłócić skuteczny rozwój lub skuteczne funkcjonowanie polityki Stron;

—utrudnić prawidłowe zarządzanie Stron i wykonywanie przez nie działań.

A.3 – Ocena poziomu szczególnej ochrony danych w ETS

Na podstawie obu ocen – poufności i integralności – przeprowadzonych w sposób opisany w poprzedniej sekcji określa się poziom wrażliwości informacji, korzystając z poniższej tabeli:

* Ewentualne odstępstwa należy rozpatrywać osobno dla każdego przypadku.

(1)

Technologie te obecnie stosuje się do tworzenia połączenia między rejestrem Unii a międzynarodowym dziennikiem transakcji, a także między rejestrem Szwajcarii a międzynarodowym dziennikiem transakcji.