KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 27.1.2016

COM(2016) 31 final

2016/0014(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

{SWD(2016) 9 final}
{SWD(2016) 10 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

1.1.Podstawa i cele wniosku

Ramy prawne homologacji produktów motoryzacyjnych obejmują trzy kategorie pojazdów: pojazdy silnikowe i ich przyczepy, motocykle i ciągniki. Celem niniejszego wniosku jest zmiana ram prawnych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep. Ramy prawne dla dwóch pozostałych kategorii pojazdów były już przedmiotem gruntownej zmiany w 2013 r.

Wymogi dotyczące homologacji typu mające zastosowanie do pojazdów silnikowych i ich przyczep określone są obecnie w dyrektywie 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady („dyrektywa ramowa”) 1 . Ramy prawne mają na celu ułatwienie swobodnego przepływu pojazdów silnikowych i przyczep na rynku wewnętrznym poprzez ustanowienie zharmonizowanych wymogów, umożliwiających osiągnięcie wspólnych celów w zakresie bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Dyrektywa 2007/46/WE obejmuje pojazdy silnikowe do przewozu pasażerów (kategoria M) i towarów (kategoria N) i ich przyczep (kategoria O), a także ich układy i komponenty. Stanowi ona ramy dla odrębnych aktów prawnych obejmujących szczególne wymogi w zakresie bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Te akty prawne dotyczą wielu szczegółowych wymagań technicznych dla różnych typów pojazdów, układów i komponentów.

W ramach zobowiązań podjętych przez Komisję w planie działania CARS 2020 na rzecz konkurencyjnego i zrównoważonego przemysłu motoryzacyjnego w Europie 2 ramy homologacji typu UE pojazdów silnikowych zostały poddane kompleksowej kontroli sprawności w 2013 r. Kontrola potwierdziła, że ramy homologacji typu UE są odpowiednie do osiągnięcia głównych celów harmonizacji, skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego i uczciwej konkurencji. Uznano jednak również, że różnice w interpretacji i rygorystyczności stosowania wymogów w poszczególnych państwach członkowskich spowodowały obniżenie skuteczności tych ram. W dokumencie roboczym służb Komisji dotyczącym tej kontroli sprawności przyznano, że istnieje możliwość poprawy i wskazano jako priorytet przegląd dyrektywy 2007/46/WE, w którym należny się skupić na następujących aspektach:

–wprowadzenie przepisów dotyczących nadzoru rynku w celu uzupełnienia wymogów homologacji typu;

–doprecyzowanie procedur wycofania od użytkowników i procedur ochronnych, jak również warunków przyznawania rozszerzenia homologacji dla istniejących typów pojazdów;

–poprawa wdrażania ram homologacji typu poprzez zharmonizowanie i wzmocnienie procedur homologacji typu i zgodności produkcji stosowanych przez organy państw członkowskich i służby techniczne;

–uściślenie roli i zakresu odpowiedzialności podmiotów gospodarczych w łańcuchu dostaw, jak również organów i stron zaangażowanych we egzekwowanie tych ram; oraz

–poprawa adekwatności alternatywnych systemów homologacji typu (krajowa homologacja pojazdów produkowanych w małych seriach i homologacja indywidualna) oraz procesu wielostopniowej homologacji typu, aby zapewnić odpowiednią elastyczność dla rynków niszowych i MŚP, jednak bez zakłócania równych warunków działania.

Chociaż kontrola sprawności potwierdziła, że obecne ramy regulacyjne mają swoje zalety pod względem realizacji celów politycznych, poddano je surowej krytyce po ujawnieniu, że niemiecki producent (VW) przez szereg lat korzystał w swoich samochodach z oprogramowania do manipulacji badaniami emisji. Tydzień po ujawnieniu skandalu Komisja zapowiedziała wzmocnienie obecnego systemu homologacji typu, w szczególności poprzez odpowiednie mechanizmy nadzoru, by zapewnić poprawne i jednolite stosowanie procedur homologacji typu. Na rynku wewnętrznym złożonym z 28 państw członkowskich i w sektorze, który podlega ciągłym zmianom wynikającym z postępu technicznego i naukowego, znaczne różnice w interpretacji i stosowaniu przepisów pociągają za sobą ryzyko osłabienia skuteczności systemu, a co za tym idzie podważenia głównych celów strategicznych, jakimi są zapewnienie bezpieczeństwa i zdrowia obywateli oraz ochrona środowiska. Wiele zainteresowanych stron otwarcie wezwało do wprowadzenia takich zmian w następstwie skandalu VW.

Wprowadzane zmiany mają na celu wyeliminowanie tych niedociągnięć i luk oraz przywrócenie zaufania obywateli w zdolność systemu regulacyjnego do zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony zdrowia i środowiska.

1.2.Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek

–Dyrektywa 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiająca ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów.

–Rozporządzenie 765/2008/WE w sprawie akredytacji i nadzoru rynku, zawierające zasady europejskiej polityki w dziedzinie akredytacji 3 (kontrola kompetencji laboratoriów i jednostek certyfikujących lub kontrolujących wydających certyfikaty w UE) oraz polityki w dziedzinie nadzoru rynku i kontroli produktów z państw trzecich (dla produktów bezpiecznych bez względu na ich pochodzenie).

–Decyzja 768/2008/WE w sprawie wspólnych ram dotyczących wprowadzania produktów do obrotu 4 , zawierająca standardowe przepisy stosowane w prawodawstwie UE dotyczącym rynku wewnętrznego produktów (np. definicje, obowiązki podmiotów gospodarczych, klauzula ochronna, itp.).

2.WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW

Komisja Europejska rozpoczęła publiczne konsultacje w 2010 r. 5 w celu zebrania opinii zainteresowanych stron na temat swojego zamiaru dokonania przeglądu dyrektywy ramowej. Celem tych konsultacji było sprawdzenie, czy obszary zidentyfikowane przez służby Komisji jako umożliwiające poprawę egzekwowania przepisów dotyczących homologacji typu UE pojazdów silnikowych zapewniłyby odpowiedni zakres i koncentrację dla planowanej zmiany dyrektywy ramowej 2007/46/WE.

Otrzymano czterdzieści merytorycznych odpowiedzi, w których ogólnie wyrażono zdecydowane poparcie dla celów inicjatywy. Chociaż 74 % respondentów wyraziło opinię, że już obecne ramy homologacji typu są stosunkowo wysokiej jakości, 57,6 % spośród nich uznało, że można zrobić więcej, by podkreślić i właściwie ukierunkować prawne aspekty stosowania zasad nadzoru rynku, przy czym 47 % respondentów stwierdziło, że obecne przepisy dotyczące nadzoru rynku są nieskuteczne, a jedynie 2,9 % uznało, że są one skuteczne. Wyniki te jasno pokazały, że zainteresowane strony zgadzają się co do tego, że można i należy uczynić więcej w celu uzupełnienia kontroli ex ante oferowanych w ramach homologacji typu przepisami ex post dotyczącymi nadzoru rynku.

Ponadto służby Komisji zleciły również przeprowadzenie szeregu badań zewnętrznych, aby je wykorzystać i uwzględnić w procesie oceny skutków. Analizę oceniającą ex post 6 dyrektywy ramowej przeprowadzono w pierwszej połowie 2011 r., a następnie w drugiej połowie 2011 r. przeprowadzono ocenę skutków 7 . W analizie tej oceniono skutki możliwych wariantów opracowanych dla każdej z potrzeb określonych przez służby Komisji, które zostały uznane za istotne w wyniku konsultacji społecznych. W oparciu o wyniki konsultacji społecznych i ocenę skutków określono odpowiadające tym potrzebom preferowane połączenie wariantów strategicznych.

Dalsze prace nad przygotowaniem oceny skutków oraz przeglądem dyrektywy ramowej przeprowadzono w latach 2012/2013 za pomocą projektu pilotażowego kontroli sprawności. W tym celu udzielono zamówienia na badanie, które sfinalizowano w marcu 2013 r. Dokument roboczy służb Komisji w sprawie wyników projektu pilotażowego kontroli sprawności opublikowano w listopadzie 2013 r. 8 , podkreślając priorytety dotyczące planowanej zmiany dyrektywy 2007/46/WE (zob. pkt 1.1 powyżej).

Zainteresowane strony były bardzo zaangażowane w ramach grupy wysokiego szczebla CARS 21, co umożliwiło sformułowanie szeregu zaleceń w odniesieniu do ram homologacji typu, które zostały przejęte przez Komisję w jej planie działania Cars 2020 przyjętym w listopadzie 2012 r.

Wreszcie, zgodnie ze zobowiązaniami Komisji Europejskiej podjętymi w jej planie działania Cars 2020, w drugiej połowie 2013 r. przeprowadzono test konkurencyjności w celu uzupełnienia powyższych działań. W ramach tego badania rozważano potrzebę środków ograniczający ryzyko dla MŚP i wykazano, że w przypadku wybranego połączenia wariantów strategicznych nie przewiduje się żadnych znaczących skutków dla MŚP w tym sektorze w stopniu, w jakim wymagałyby środków ograniczających ryzyko.

Ponadto wymiana konkretnych informacji z organami państw członkowskich miała miejsce w trakcie całego procesu oceny skutków podczas posiedzeń Komitetu Technicznego ds. Pojazdów Silnikowych (TCMV) i grupy ekspertów organów udzielających homologacji typu (TAAEG). Wymiana poglądów z przedstawicielami przemysłu i stowarzyszeń użytkowników na temat inicjatywy odbyła się w ramach grupy roboczej ds. pojazdów silnikowych (MVWG). Z wszystkimi zainteresowanymi stronami konsultowali się również wykonawcy badania zewnętrznego w celu gromadzenia danych i opinii.

Po ujawnieniu skandalu związanego z emisjami z pojazdów Volkswagena Parlament Europejski przyjął w dniu 5 października 2015 r. rezolucję w sprawie pomiarów emisji w sektorze motoryzacyjnymi, w której wezwał Komisję do znacznego wzmocnienia obecnego systemu homologacji typu w UE, zwłaszcza roli UE w nadzorze rynku i systemie koordynacji i monitorowania pojazdów sprzedawanych w Unii.

3.ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

3.1.Podstawa prawna

Podstawę prawną wniosku stanowi art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

3.2.Zasada pomocniczości

Ramy prawne w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych przyczyniają się do realizacji rynku wewnętrznego towarów. Niniejszy wniosek ma na celu bardziej skuteczne wdrażanie i egzekwowanie tych przepisów w ramach ogólnego celu politycznego, jakim jest pogłębienie strategii rynku wewnętrznego.

Chociaż państwa członkowskie są odpowiedzialne za wdrażanie przepisów na swoim terytorium, zapewnienie zharmonizowanego i skoordynowanego podejścia opartego na powszechnie stosowanych kryteriach i jednolicie stosowanego przez państwa członkowskie ma kluczowe znaczenie dla utrzymania równych warunków działania w całej UE dzięki zharmonizowaniu interpretacji, wdrażania i egzekwowania wymogów w zakresie homologacji typu, wspieranego przez zharmonizowane przepisy dotyczące nadzoru rynku, zapewniające państwom członkowskim odpowiednie środki umożliwiające kontrolę po wprowadzeniu do obrotu oraz podejmowanie skutecznych i wspólnych działań zaradczych skierowanych przeciwko obecności na rynku produktów niezgodnych z wymogami i niebezpiecznych.

Różnice w krajowej organizacji homologacji typu i nadzoru rynku w państwach członkowskich mogą prowadzić do niezharmonizowanego egzekwowania wymogów, biorąc pod uwagę, że na rynku wewnętrznym Unii nie ma już granic wewnętrznych, a kontrola na granicach państwowych praktycznie nie istnieje. Aby zapobiegać wprowadzaniu na ich terytorium produktów niespełniających wymogów, państwa członkowskie są również w dużej mierze uzależnione od skuteczności polityki egzekwowania przepisów przez swoich sąsiadów. W konsekwencji niedociągnięcia w egzekwowaniu przepisów w jednym państwie członkowskim mogą poważnie zaszkodzić staraniom podejmowanym przez inne państwa członkowskie w celu zapobiegania wprowadzaniu na ich rynek produktów niespełniających wymogów. Ta współzależność jest tym większa, że kompetencje organów egzekwowania prawa są ograniczone do terytorium ich państwa. W przypadkach gdy konieczne są działania zaradcze poza granicą państwa, władze muszą korzystać z pomocy organów w innych państwach członkowskich.

Wynika to z faktu, że homologacja typu opiera się na zasadzie, iż wszystkie nowe pojazdy wyprodukowane zgodnie z typem pojazdu homologowanym przez jedno państwo członkowskie mogą być swobodnie wprowadzane do obrotu i rejestrowane w innych państwach członkowskich. Prawo to ma zastosowanie do wszystkich takich pojazdów, niezależnie od miejsca ich produkcji. Oznacza to, że również pojazdy wyprodukowane poza UE mogą być swobodnie przywożone na terytorium UE, pod warunkiem że producent potwierdzi, że zostały one wyprodukowane zgodnie z typem pojazdu homologowanym w jednym z państw członkowskich UE. Biorąc pod uwagę globalny charakter sektora motoryzacyjnego ze znacznym przywozem produktów motoryzacyjnych pochodzących spoza UE, ten istotny wymiar transgraniczny wymaga skoordynowanych działań na poziomie UE, aby zapewnić równe warunki działania.

Indywidualne podejmowanie działań na poziomie krajowym w celu rozwiązania problemów rynkowych przez państwa członkowskie może pociągać za sobą ryzyko tworzenia barier dla swobodnego przepływu pojazdów silnikowych zapewnianego przez ramy prawne. Dlatego bardziej wskazane jest podejmowanie skoordynowanych działań na poziomie UE.

3.3.Zasada proporcjonalności

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności, gdyż nie wykracza poza zakres działań koniecznych do osiągnięcia celu, jakim jest właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego przy jednoczesnej gwarancji wysokiego poziomu bezpieczeństwa publicznego i ochrony środowiska.

Środki proponowane w celu wzmocnienia i dalszej harmonizacji wdrażania procedur homologacji typu są oparte na uzgodnionych zasadach określonych we wspólnych ramach dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, a także na przepisach odniesienia dla unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego dotyczącego produktów określonego w załączniku I do decyzji 768/2008/WE. W przypadkach koniecznych i uzasadnionych przepisy te dostosowano do specyfiki sektora motoryzacyjnego, w szczególności w celu uznania istnienia już ugruntowanych ram homologacji typu i zapewnienia pełnej spójności z tymi ramami. Ma to w szczególności miejsce w przypadku przepisów dotyczących wymiany informacji i współpracy między organami nadzoru rynku z jednej strony i organami udzielającymi homologacji typu i ich wyznaczonymi służbami technicznymi z drugiej strony.

3.4.Wybór instrumentów

Zastosowanie rozporządzenia uważa się za właściwe, ponieważ zapewnia ono wymagane bezpośrednie i zharmonizowane stosowanie i egzekwowanie przepisów, a zarazem nie nakłada obowiązku transpozycji do prawodawstwa państw członkowskich.

Wniosek opiera się nadal na „podejściu wielostopniowym”, które zostało już wprowadzone w ramach homologacji typu UE pojazdów silnikowych. Zgodnie z tym podejściem przewiduje się trójetapowe wprowadzanie prawodawstwa:    

–podstawowe przepisy i zakres określone zostały przez Parlament Europejski i Radę w rozporządzeniu opartym na art. 114 TFUE zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą;

–szczegółowe warunki techniczne związane z przepisami podstawowymi zostaną określone w aktach delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej;

–akty wykonawcze określające przepisy administracyjne, takie jak wzór dokumentu informacyjnego i świadectw homologacji typu, świadectwo zgodności itp., zostaną przyjęte przez Komisję zgodnie z art. 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

4.WPŁYW NA BUDŻET

Następujące elementy niniejszego wniosku mają wpływ na budżet:

koszty personelu Komisji organizującego „oceny wspólne” służb technicznych i uczestniczącego w tych ocenach;

koszty krajowych ekspertów oceniających uczestniczących w „ocenach wspólnych” służb technicznych zgodnie z przepisami Komisji dotyczącymi zwrotu kosztów poniesionych przez ekspertów;

koszty personelu Komisji zapewniającego wsparcie naukowe, techniczne i logistyczne systemu „wzajemnej oceny” (wspólne audyty służb technicznych) oraz koordynacji działań państw członkowskich w zakresie nadzoru rynku produktów motoryzacyjnych;

koszty personelu Komisji odpowiedzialnego za administrowanie ramami prawnymi w zakresie homologacji typu oraz nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów oraz dalszy rozwój tych ram prawnych (funkcjonowanie niniejszego rozporządzenia i przygotowanie aktów delegowanych/wykonawczych) oraz personelu wspierającego i monitorującego państwa członkowskie w zapewnieniu skutecznego i efektywnego wdrożenia tego systemu;

koszty organizacji posiedzeń Forum ds. Egzekwowania Przepisów powołanego w art. 10, w tym zwrot kosztów podróży przedstawicieli państw członkowskich;

koszty utworzenia mechanizmu nadzoru w odniesieniu do ocen zgodności przeprowadzanych przez służby techniczne oraz zarządzania tym mechanizmem;

koszty prowadzenia przez Komisję badań pojazdów silnikowych pod kątem przestrzegania przepisów i zgodności oraz

koszty udziału w międzynarodowej współpracy regulacyjnej, w szczególności na forum EKG ONZ.

Szczegółowe dane na temat kosztów przedstawiono w ocenie skutków finansowych regulacji.

W związku z ograniczeniami wynikającymi z wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 do realizacji wniosku legislacyjnego będą musiały być przeznaczone obecne zasoby, w taki sposób, aby nie były potrzebne dodatkowe zasoby finansowe w ramach budżetu UE. Działania przewidziane w niniejszym wniosku dotyczącym rozporządzenia nie będą miały wpływu na budżet UE w zakresie wykraczającym poza środki już przewidziane w oficjalnym programowaniu finansowym Komisji, ponieważ wszelkie potrzeby dotyczące środków finansowych będą musiały zostać zaspokojone z dochodów przeznaczonych na określony cel i przesunięć wewnętrznych.

W okresie po 31 grudnia 2020 r. kwota będzie objęta nowymi wieloletnimi ramami finansowymi obowiązującymi od 2021 r., zgodnie z art. 312 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

5.1.Europejski Obszar Gospodarczy

Akt, którego dotyczy wniosek, ma znaczenie dla Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG), co oznacza, że powinien zostać rozszerzony na ten obszar.

5.2.Uchylenie istniejącego prawodawstwa

Przyjęcie wniosku doprowadzi do uchylenia istniejącego prawodawstwa.

2016/0014 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 9 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Rynek wewnętrzny obejmuje obszar bez wewnętrznych granic, na którym należy zapewnić swobodny przepływ towarów, osób, usług i kapitału. Przepisy dotyczące rynku wewnętrznego powinny być przejrzyste, proste i spójne, gwarantując tym samym pewność i jasność prawa z korzyścią dla przedsiębiorstw i konsumentów.

(2)W tym celu dyrektywą 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 10 ustanowiono kompleksowe ramy homologacji typu UE pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów.

(3)Ocena unijnych ram prawnych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, przeprowadzona w 2013 r. 11 , wykazała, że ramy ustanowione na mocy dyrektywy 2007/46/WE są odpowiednie do osiągnięcia głównych celów harmonizacji, skutecznego funkcjonowania rynku wewnętrznego i uczciwej konkurencji, a zatem powinny być nadal stosowane.

(4)W ocenie tej stwierdzono jednak, że istnieje potrzeba wprowadzenia przepisów dotyczących nadzoru rynku w celu uzupełnienia wymogów homologacji typu, potrzeba doprecyzowania procedur wycofania od użytkowników i procedur ochronnych, jak również warunków przyznawania rozszerzenia homologacji dla istniejących typów pojazdów, potrzeba poprawy wdrażania ram homologacji typu poprzez zharmonizowanie i wzmocnienie procedur homologacji typu i zgodności produkcji stosowanych przez organy państw członkowskich i służby techniczne, potrzeba uściślenia roli i zakresu odpowiedzialności podmiotów gospodarczych w łańcuchu dostaw, jak również organów i stron zaangażowanych we wdrażanie tych ram oraz potrzeba poprawy adekwatności alternatywnych systemów homologacji typu (krajowa homologacja pojazdów produkowanych w małych seriach i homologacja indywidualna pojazdu) oraz procesu wielostopniowej homologacji typu, aby zapewnić odpowiednią elastyczność dla rynków niszowych i MŚP, jednak bez zakłócania równych warunków działania.

(5)Ponadto niedawne problemy z wdrożeniem ram homologacji typu ujawniły szczególne słabości systemu i dowiodły potrzeby przeprowadzenia gruntownego przeglądu, aby zapewnić solidne, przejrzyste, przewidywalne i trwałe ramy prawne zapewniające wysoki poziom bezpieczeństwa, ochrony zdrowia oraz ochrony środowiska.

(6)Niniejsze rozporządzenie ustanawia zharmonizowane przepisy i zasady dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, oraz homologacji indywidualnej pojazdu, w celu zapewnienia właściwego funkcjonowania rynku wewnętrznego dla przedsiębiorstw i obywateli oraz wysokiego poziomu bezpieczeństwa, ochrony zdrowia i ochrony środowiska.

(7)Niniejsze rozporządzenie ustanawia istotne wymagania techniczne i administracyjne dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych kategorii M i N oraz ich przyczep (kategoria O), a także układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej. Kategorie te obejmują odpowiednio pojazdy silnikowe do przewozu pasażerów, pojazdy silnikowe do przewozu towarów, oraz ich przyczepy.

(8)Niniejsze rozporządzenie powinno wzmocnić obecne ramy homologacji typu, w szczególności poprzez wprowadzenie przepisów dotyczących nadzoru rynku. Należy wprowadzić nadzór rynku w sektorze motoryzacyjnym poprzez określenie obowiązków podmiotów gospodarczych w łańcuchu dostaw, odpowiedzialności organów egzekwowania prawa w państwach członkowskich, a także środków, jakie należy podjąć w przypadku występowania na rynku produktów motoryzacyjnych stwarzających poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub środowiska lub niespełniających wymogów w zakresie homologacji typu.

(9)Należy zapewnić skuteczne wdrożenie wymogów w zakresie homologacji typu poprzez wzmocnienie przepisów dotyczących zgodności produkcji polegające, między innymi, na obowiązkowych okresowych audytach metod kontroli zgodności i ciągłej zgodności produktów oraz poprzez zaostrzenie wymogów w zakresie kompetencji, obowiązków i działalności służb technicznych przeprowadzających badania w zakresie homologacji typu całego pojazdu pod nadzorem organów udzielających homologacji typu. Właściwe funkcjonowanie służb technicznych jest niezbędne do zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa i ochrony środowiska oraz zaufania obywateli do systemu. Kryteria wyznaczania służb technicznych określone w dyrektywie 2007/46/WE należy określić bardziej szczegółowo w celu zapewnienia ich spójnego stosowania. Metody oceny służb technicznych w państwach członkowskich w coraz większym stopniu różnią się ze względu na coraz większą złożoność ich pracy. Konieczne jest zatem określenie obowiązków proceduralnych zapewniających wymianę informacji i monitorowanie praktyk państw członkowskich w zakresie oceny, wyznaczania, zgłaszania i monitorowania ich służb technicznych. Takie obowiązki proceduralne powinny zlikwidować wszelkie istniejące rozbieżności w stosowanych metodach oraz w interpretacji kryteriów wyznaczania służb technicznych.

(10)Potrzeba kontroli i monitorowania służb technicznych przez organy wyznaczające wzrosła, ponieważ postęp techniczny zwiększył ryzyko braku niezbędnych kompetencji w służbach technicznych, umożliwiających im badanie nowych technologii lub wyrobów wchodzących w zakres zadań, do których zostały one wyznaczone. Postęp techniczny skraca cykle produktów, a częstotliwość ocen na miejscu w nadzorze i monitorowania różni się między organami wyznaczającymi, należy zatem ustanowić minimalne wymogi dotyczące częstotliwości nadzoru i monitorowania służb technicznych.

(11)Wyznaczenie i monitorowanie służb technicznych przez państwa członkowskie według szczegółowych i rygorystycznych kryteriów powinno być zatem przedmiotem kontroli nadzorczych na poziomie Unii, w tym poprzez niezależne audyty, na zasadzie warunku odnowienia ich zgłoszenia po upływie pięciu lat. Należy umocnić pozycję służb technicznych wobec producentów, w tym ich prawo i obowiązek przeprowadzania niezapowiedzianych inspekcji w zakładach produkcyjnych oraz poddawania produktów objętych niniejszym rozporządzeniem badaniom fizycznym i laboratoryjnym, tak aby zapewnić ciągłość przestrzegania przepisów przez producentów po uzyskaniu homologacji typu ich produktów.

(12)W celu poprawy przejrzystości i wzajemnego zaufania oraz dalszego dostosowywania i opracowania kryteriów oceny, wyznaczania i zgłaszania służb technicznych, jak również procedury rozszerzenia i odnowienia, państwa członkowskie powinny współpracować między sobą oraz z Komisją. Państwa członkowskie powinny konsultować się między sobą i z Komisją na temat kwestii o ogólnym znaczeniu dla wykonania niniejszego rozporządzenia oraz przekazywać sobie nawzajem i Komisji informacje na temat wzoru listy kontrolnej oceny.

(13)Jeżeli wyznaczenie służby technicznej opiera się na akredytacji w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 12 , jednostki akredytujące i organy wyznaczające powinny wymieniać się informacjami istotnymi dla oceny kompetencji służb technicznych.

(14)Państwa członkowskie powinny pobierać opłaty za wyznaczanie i monitorowanie służb technicznych, tak aby zapewnić stabilność monitorowania służb technicznych w państwach członkowskich oraz stworzyć równe warunki działania dla służb technicznych. Aby zapewnić przejrzystość, państwa członkowskie powinny informować Komisję i pozostałe państwa członkowskie, zanim określą poziom i strukturę tych opłat.

(15)Jeżeli, pomimo wprowadzenia środków w celu zapewnienia spójnego stosowania wymogów przez państwa członkowskie oraz działań następczych związanych z tymi wymogami, kompetencje służby technicznej budzą wątpliwości, Komisja powinna mieć możliwość badania indywidualnych przypadków.

(16)W celu zapewnienia, aby na badania i sprawozdania służb technicznych nie miały wpływu okoliczności niezgodne z prawem, organizacja i funkcjonowanie służb technicznych powinny zapewniać pełną bezstronność. Aby móc wykonywać swoje zadania w sposób spójny i systematyczny, służby techniczne powinny posiadać wystarczający system zarządzania, obejmujący przepisy w zakresie tajemnicy służbowej. Aby służby techniczne mogły prowadzić swoją działalność w odpowiedni sposób, niezbędne jest ciągłe gwarantowanie poziomu wiedzy i kompetencji oraz niezależności ich personelu.

(17)Należy zapewnić niezależność służb technicznych od producentów, między innymi przez unikanie bezpośrednich lub pośrednich płatności dokonywanych przez producentów za przeprowadzone inspekcje i badania dotyczące homologacji typu. Państwa członkowskie powinny zatem ustalić strukturę opłat za homologację typu, które pokryłyby wszystkie koszty przeprowadzania badań i inspekcji dotyczących homologacji typu przeprowadzonych przez służby techniczne wyznaczone przez organ udzielający homologacji typu, jak również koszty administracyjne wydawania homologacji typu oraz koszty przeprowadzania badań i inspekcji kontrolujących zgodność ex post.

(18)Niezbędny jest solidny mechanizm egzekwowania przepisów, który zapewniłby przestrzeganie wymogów niniejszego rozporządzenia. Zapewnienie zgodności z wymogami homologacji typu i zgodności produkcji, określonymi w przepisach regulujących sektor motoryzacyjny, powinno być najważniejszym obowiązkiem organów udzielających homologacji, ponieważ jest to zadanie ściśle powiązane z wydawaniem homologacji typu i wymaga szczegółowej wiedzy merytorycznej. Ważne jest zatem, aby działalność organów udzielających homologacji była regularnie weryfikowana poprzez wzajemne oceny, aby zagwarantować jednolity poziom jakości i rygorystyczności wszystkich organów udzielających homologacji w egzekwowaniu wymogów homologacji typu. Ponadto należy przewidzieć weryfikację poprawności samej homologacji typu.

(19)Ściślejsza koordynacja między organami krajowymi poprzez wymianę informacji i skoordynowane oceny pod nadzorem organu koordynującego ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia jednolicie wysokiego poziomu bezpieczeństwa, ochrony zdrowia i ochrony środowiska w ramach rynku wewnętrznego. Powinno to również doprowadzić do efektywniejszego wykorzystania ograniczonych zasobów na poziomie krajowym. W tym celu należy stworzyć forum dla państw członkowskich i Komisji, umożliwiające wymianę informacji na temat egzekwowania przepisów dotyczących homologacji typu oraz koordynację działań w tym zakresie. Korzystne byłoby nadanie bardziej formalnych ram obecnej, nieformalnej współpracy państw członkowskich w tej dziedzinie.

(20)Przepisy dotyczące nadzoru rynku unijnego i kontroli produktów wprowadzanych na rynek unijny, określone w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008, mają zastosowanie do pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, przy czym państwa członkowskie mogą swobodnie wybrać organy właściwe do wykonania tych zadań. Nadzór rynku może być kompetencją dzieloną między różnymi organami krajowymi w celu uwzględnienia krajowych systemów nadzoru rynku w państwach członkowskich, ustanowionych na mocy rozporządzenia (WE) nr 765/2008. Skuteczna koordynacja i skuteczne monitorowanie na szczeblu Unii i na szczeblu krajowym powinny gwarantować egzekwowanie przez organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku nowych ram homologacji typu i nadzoru rynku.

(21)W niniejszym rozporządzeniu należy uwzględnić przepisy dotyczące nadzoru rynku, aby wzmocnić prawa i obowiązki właściwych organów krajowych, zapewnić skuteczną koordynację ich działań w zakresie nadzoru rynku oraz jasno określić stosowne procedury.

(22)W celu poprawy przejrzystości w przeprowadzaniu homologacji oraz usprawnienia wymiany informacji i niezależnej weryfikacji przez organy nadzoru rynku, organy udzielające homologacji i Komisję, dokumentacja homologacji typu powinna być dostępna w formie elektronicznej i udostępniona publicznie, z zastrzeżeniem wyłączeń ze względu na ochronę interesów handlowych oraz ochronę danych osobowych.

(23)Obowiązki organów krajowych w zakresie nadzoru rynku określone w niniejszym rozporządzeniu są bardziej szczegółowe niż obowiązki określone w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 765/2008, tak aby uwzględnić specyfikę ram homologacji typu i konieczność uzupełnienia tych ram skutecznym mechanizmem nadzoru rynku zapewniającym dobrze ugruntowaną weryfikację ex post zgodności produktów objętych niniejszym rozporządzeniem z przepisami.

(24)Te bardziej szczegółowe obowiązki organów krajowych określone w niniejszym rozporządzeniu powinny obejmować badania i inspekcje kontrolujące zgodność ex post przeprowadzane na wystarczającej liczbie pojazdów wprowadzonych do obrotu. Wybór pojazdów poddawanych weryfikacji zgodności ex post powinien opierać się na właściwej ocenie ryzyka, uwzględniającej wagę ewentualnej niezgodności i prawdopodobieństwo jej wystąpienia.

(25)Ponadto Komisja powinna organizować badania i inspekcje kontrolujące zgodność ex post oraz przeprowadzać je lub wymagać ich przeprowadzenia, niezależne od badań i inspekcji przeprowadzonych przez państwa członkowskie w ramach ich obowiązków dotyczących nadzoru rynku. Jeżeli w ramach tych badań i inspekcji stwierdzona zostanie niezgodność lub jeżeli wyjdzie na jaw, że homologacji typu udzielono na podstawie nieprawidłowych danych, Komisja powinna być uprawniona do wszczęcia ogólnounijnych czynności zaradczych w celu przywrócenia zgodności danych pojazdów oraz zbadania przyczyn nieprawidłowości homologacji typu. W budżecie ogólnym Unii należy zapewnić odpowiednie finansowanie w celu umożliwienia realizacji takich badań i inspekcji kontrolujących zgodność. W związku z ograniczeniami budżetowymi wynikającymi z wieloletnich ram finansowych na lata 2014–2020 do realizacji wniosku legislacyjnego będą musiały być przeznaczone obecne zasoby, w taki sposób, aby nie powstały dodatkowe koszty. Komisja powinna być uprawniona do nakładania grzywien administracyjnych w przypadku stwierdzenia niezgodności.

(26)Aby zapewnić wysoki poziom bezpieczeństwa funkcjonalnego pojazdu, ochronę osób znajdujących się w pojeździe i innych użytkowników dróg oraz ochronę środowiska, należy nadal harmonizować i dostosowywać do postępu naukowo-technicznego wymagania techniczne i normy środowiskowe mające zastosowanie do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych.

(27)Na cele niniejszego rozporządzenia nie może mieć wpływu fakt, że niektóre układy, komponenty, oddzielne zespoły techniczne lub części i wyposażenie mogą być montowane w pojeździe po jego wprowadzeniu do obrotu, zarejestrowaniu lub dopuszczeniu. Należy zatem przyjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby układy, komponenty, oddzielne zespoły techniczne lub części i wyposażenie, które mogą być zamontowane w pojazdach i które mogą znacznie zakłócić funkcjonowanie układów istotnych dla ochrony środowiska lub bezpieczeństwa funkcjonalnego, podlegały kontroli organu udzielającego homologacji przed ich wprowadzeniem do obrotu, zarejestrowaniem lub dopuszczeniem.

(28)System homologacji typu UE musi umożliwić każdemu państwu członkowskiemu potwierdzenie, że każdy typ pojazdu i każdy typ układu, komponentu i oddzielnego zespołu technicznego przeznaczony do tego typu pojazdu został poddany badaniom i inspekcjom przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu w celu sprawdzenia jego zgodności z określonymi w nim wymogami dotyczącymi homologacji typu, a producent pojazdu uzyskał dla niego świadectwo homologacji typu. System homologacji typu UE zobowiązuje producenta do produkowania pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych zgodnie z homologowanym typem. Producent pojazdu musi to poświadczać, wydając dla każdego pojazdu świadectwo zgodności. Należy zezwolić na udostępnianie na rynku i rejestrowanie w celu użytkowania w całej Unii każdego pojazdu, któremu towarzyszy ważne świadectwo zgodności.

(29)Ponieważ zgodność produkcji jest jedną z podstaw systemu homologacji typu UE, ustalenia wprowadzone przez producenta w celu zapewnienia takiej zgodności powinny być zatwierdzane przez właściwy organ lub wyznaczoną w tym celu odpowiednio wykwalifikowaną służbę techniczną i powinny podlegać regularnej weryfikacji w drodze niezależnych audytów okresowych. Ponadto organy udzielające homologacji powinny zapewniać weryfikację ciągłej zgodności przedmiotowych produktów.

(30)Ciągła ważność homologacji typu wymaga, aby producent informował organ, który homologował jego typ pojazdu o wszelkich zmianach charakterystyki typu lub mających zastosowanie do tego typu wymogów w zakresie bezpieczeństwa i efektywności środowiskowej. Ważne jest zatem, aby okres ważności wydawanych świadectw homologacji typu był ograniczony w czasie oraz by świadectwa te mogły być odnawiane dopiero po sprawdzeniu i uznaniu przez organ udzielający homologacji, że typ pojazdu nadal spełnia wszystkie obowiązujące wymogi. Ponadto należy doprecyzować warunki przedłużenia homologacji typu, aby zapewnić jednolite stosowanie procedur i egzekwowania wymogów w zakresie homologacji typu w całej Unii.

(31)Ocena zgłoszonych poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa oraz szkód dla zdrowia publicznego i środowiska powinna być prowadzona na szczeblu krajowym, przy czym należy zapewnić koordynację na szczeblu Unii, jeżeli zgłoszone zagrożenie lub szkoda mogą wystąpić poza terytorium jednego państwa członkowskiego, w celu wspólnego korzystania z zasobów i zapewnienia spójności w zakresie czynności naprawczych podejmowanych w dążeniu do ograniczenia stwierdzonego ryzyka i szkód.

(32)Aby zagwarantować, że wszystkie pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne wprowadzone do obrotu zapewniają wysoki poziom bezpieczeństwa i ochrony środowiska, producent lub dowolny inny podmiot gospodarczy w łańcuchu dostaw powinien podjąć skuteczne środki naprawcze, włącznie z wycofaniem pojazdów od użytkowników, jeżeli dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny stwarza poważne zagrożenie dla użytkowników lub środowiska, o którym mowa w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008. Organy udzielające homologacji powinny być uprawnione do oceny i weryfikacji, czy środki te są wystarczające. Organy innych państw członkowskich powinny mieć prawo do wprowadzenia środków ochronnych w przypadku, gdy uznają, że środki naprawcze producenta są niewystarczające.

(33)Producentom produkującym pojazdy w małych seriach należy zapewnić odpowiednią elastyczność przy użyciu alternatywnych systemów homologacji typu. Powinni oni korzystać z unijnego rynku wewnętrznego, pod warunkiem że produkowane przez nich pojazdy spełniają szczególne wymogi w zakresie homologacji typu UE dla pojazdów produkowanych w małych seriach. W niektórych ograniczonych przypadkach należy zezwolić na krajową homologację typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach. Aby zapobiec nieprawidłowościom, stosowanie uproszczonej procedury w przypadku pojazdów produkowanych w małych seriach powinno dotyczyć jedynie bardzo ograniczonej produkcji. Niezbędne jest zatem precyzyjne zdefiniowanie pojęcia pojazdów produkowanych w małych seriach przez podanie liczby produkowanych pojazdów, wymogów, jakie muszą zostać spełnione, oraz warunków wprowadzania takich pojazdów do obrotu. Równie ważne jest określenie alternatywnego systemu homologacji dla pojedynczych pojazdów, w szczególności aby zapewnić wystarczającą elastyczność w przypadku homologacji pojazdów budowanych w wielu etapach.

(34)Unia jest stroną Porozumienia Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań („Zrewidowane Porozumienie z 1958 r.”) 13 . Unia przyjęła znaczną liczbą regulaminów załączonych do Zrewidowanego Porozumienia z 1958 r. i w związku z tym ma obowiązek akceptować homologacje typu wydane zgodnie z tymi regulaminami, jako zgodne z odpowiednimi wymogami Unii. Do celów uproszczenia ram homologacji typu i dostosowania ich do międzynarodowych ram EKG ONZ, Unia w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 14  uchyliła szczegółowe dyrektywy dotyczące homologacji typu i zastąpiła je obowiązkiem stosowania odpowiednich regulaminów EKG ONZ. Aby ograniczyć obciążenie administracyjne związane z procesem homologacji typu, należy zezwolić producentom pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych na ubieganie się o homologację typu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w stosownych przypadkach, bezpośrednio poprzez uzyskanie homologacji na podstawie odpowiednich regulaminów EKG ONZ, o których mowa w załącznikach do niniejszego rozporządzenia.

(35)W związku z tym regulaminy EKG ONZ i zmiany do nich, za przyjęciem których Unia głosowała lub które Unia stosuje, zgodnie z decyzją Rady 97/836/WE 15 , należy włączyć do ustawodawstwa dotyczącego homologacji typu UE. Komisji należy zatem przekazać uprawnienia do zmiany załączników do niniejszego rozporządzenia oraz do przyjmowania aktów delegowanych w celu zapewnienia stałej aktualizacji odniesień do regulaminów EKG ONZ i zmian do nich w wykazie odpowiednich aktów prawnych.

(36)Nieograniczony dostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów w znormalizowanym formacie umożliwiającym wyszukanie informacji technicznych, a także efektywna konkurencja na rynku usług w zakresie dostarczania takich informacji są niezbędne do poprawy funkcjonowania rynku wewnętrznego, szczególnie w odniesieniu do swobodnego przepływu towarów, swobody przedsiębiorczości i swobody świadczenia usług. Wymogi w zakresie dostarczania informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów były dotychczas określone w rozporządzeniu (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady 16 , rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 595/2009 17 , rozporządzeniu Komisji (WE) nr 692/2008 18 i rozporządzeniu Komisji (UE) nr 582/2011 19 . Wymogi te należy ująć w niniejszym rozporządzeniu, a rozporządzenia (WE) nr 715/2007, (WE) nr 595/2009, (WE) nr 692/2008 i (UE) nr 582/2011 powinny zostać odpowiednio zmienione.

(37)Mając na uwadze, że postęp techniczny w zakresie nowych metod i technologii diagnostyki i naprawy pojazdu, takich jak zdalny dostęp do informacji o pojeździe i do oprogramowania, nie powinien osłabiać celów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do dostępu niezależnych podmiotów do informacji dotyczących naprawy i konserwacji.

(38)W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 20 .

(39)W celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia o dalsze szczegóły techniczne należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do wymogów w zakresie homologacji typu dotyczących efektywności środowiskowej i poziomu bezpieczeństwa pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, również z ekspertami. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(40)Państwa członkowskie powinny ustanowić przepisy dotyczące sankcji nakładanych w przypadku naruszeń niniejszego rozporządzenia oraz zapewnić wdrożenie tych przepisów. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powinny corocznie zgłaszać nałożone sankcje Komisji w celu monitorowania spójności wdrażania tych przepisów.

(41)Mając na uwadze przejrzystość, racjonalność i uproszczenie, należy uchylić dyrektywę 2007/46/WE i zastąpić ją niniejszym rozporządzeniem. Przyjęcie rozporządzenia zapewnia bezpośrednie stosowanie przepisów i umożliwia ich aktualizowanie w sposób terminowy i bardziej efektywny w celu lepszego uwzględnienia postępu technicznego i zmian regulacyjnych w kontekście Zrewidowanego Porozumienia z 1958 r.

(42)W celu właściwego wdrożenia weryfikacji zgodności przez Komisję oraz zapewnienia równych szans dla podmiotów gospodarczych i organów krajowych Komisja powinna mieć uprawnienia do nakładania zharmonizowanych grzywien administracyjnych na podmioty gospodarcze, które naruszają przepisy niniejszego rozporządzenia bez względu na to, gdzie dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny został pierwotnie homologowany.

(43)Ilekroć środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu wiążą się z przetwarzaniem danych osobowych, powinny one być wykonane zgodnie z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 21 i rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady 22 oraz z krajowymi środkami wykonawczymi do nich.

(44)Aby umożliwić państwom członkowskim, organom krajowym i podmiotom gospodarczym przygotowanie się do stosowania nowych przepisów wprowadzonych w niniejszym akcie, należy określić datę stosowania po wejściu w życie.

(45)Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie ustanowienie zharmonizowanych przepisów dotyczących wymogów administracyjnych i wymagań technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów kategorii M, N i O oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, a także nadzoru rynku takich pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, ale ze względu na ich rozmiary i skutki możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES I DEFINICJE

Artykuł 1
Przedmiot

1.Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi administracyjne i wymagania techniczne w zakresie homologacji typu i wprowadzania do obrotu wszystkich nowych pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, o których mowa w art. 2 ust. 1. Stosuje się je również do homologacji indywidualnej pojazdu.

2.Niniejsze rozporządzenie ustanawia wymogi dotyczące nadzoru rynku pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, które podlegają homologacji zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, a także części i wyposażenia dla takich pojazdów.

Artykuł 2
Zakres

1.Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do pojazdów silnikowych kategorii M i N oraz do ich przyczep kategorii O, które przeznaczone są do jazdy po drogach publicznych, łącznie z tymi zaprojektowanymi i skonstruowanymi w jednym lub kilku etapach, oraz do układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, a także części i wyposażenia, zaprojektowanych i skonstruowanych dla takich pojazdów i przyczep.

2.Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do następujących pojazdów:

a)pojazdów rolniczych lub leśnych zdefiniowanych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 167/2013 23 ;

b)pojazdów dwu- lub trójkołowych oraz czterokołowców zdefiniowanych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/2013 24 ;

c)pojazdów wykorzystywanych na torach.

3.W przypadku następujących pojazdów i maszyn, producent może wystąpić o homologację typu lub homologację indywidualną pojazdu na podstawie niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że pojazdy te spełniają istotne wymagania niniejszego rozporządzenia:

a)pojazdów zaprojektowanych i zbudowanych do użytku przede wszystkim na placach budowy lub w kamieniołomach, w obiektach portowych lub w portach lotniczych;

b)pojazdów zaprojektowanych i zbudowanych do użytku sił zbrojnych, obrony cywilnej, straży pożarnej oraz służb odpowiedzialnych za utrzymanie porządku publicznego;

c)każdego pojazdu z własnym napędem, który został zaprojektowany i zbudowany tak, że ze względu na swoją budowę nie jest przeznaczony do przewozu pasażerów ani towarów.

4.W przypadku następujących pojazdów producent może wystąpić o homologację indywidualną pojazdu na podstawie niniejszego rozporządzenia:

a)pojazdów przeznaczonych wyłącznie do wyścigów drogowych;

b)prototypów pojazdów używanych na drodze na odpowiedzialność producenta w celu przeprowadzenia konkretnego programu badań, pod warunkiem że zostały one specjalnie zaprojektowane i zbudowane do tego celu.

Artykuł 3
Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1)„homologacja typu” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji typu zaświadcza, że typ pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi;

2)„nadzór rynku” oznacza działania i środki podejmowane przez organy nadzoru rynku w celu zapewnienia, aby pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne oraz części i wyposażenie udostępniane na rynku spełniały wymogi określone w odpowiednich przepisach unijnych oraz aby nie zagrażały one zdrowiu, bezpieczeństwu ani żadnemu innemu aspektowi ochrony interesu publicznego;

3)„pojazd” oznacza każdy pojazd silnikowy lub jego przyczepę, jak określono w pkt 10 i 11;

4)„układ” oznacza zbiór urządzeń połączonych w celu pełnienia jednej lub kilku konkretnych funkcji w pojeździe i który podlega wymaganiom zawartym w niniejszym rozporządzeniu lub jakimkolwiek akcie prawnym wymienionym w załączniku IV;

5)„komponent” oznacza urządzenie przeznaczone do wykorzystania jako część pojazdu, które może być homologowane niezależnie od tego pojazdu i które podlega wymogom zawartym w niniejszym rozporządzeniu lub jakimkolwiek akcie prawnym wymienionym w załączniku IV;

6)„oddzielny zespół techniczny” oznacza urządzenie przeznaczone do wykorzystania jako część pojazdu, które może być homologowane oddzielnie, ale tylko w odniesieniu do jednego lub większej liczby określonych typów pojazdów i które podlega wymogom zawartym w niniejszym rozporządzeniu lub jakimkolwiek akcie prawnym wymienionym w załączniku IV;

7)„części” oznaczają produkty wykorzystane do montażu, naprawy i konserwacji pojazdu, jak również części zamienne;

8)„wyposażenie” oznacza produkty inne niż części, które mogą zostać dodane do pojazdu lub na nim zainstalowane;

9)„producent” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która jest odpowiedzialna za wszystkie aspekty homologacji typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, lub homologacji indywidualnej pojazdu lub procedurę udzielania zezwoleń dla części i wyposażenia, za zapewnienie zgodności produkcji oraz za kwestie dotyczące nadzoru rynku w odniesieniu do tych wyprodukowanych pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części i wyposażenia, bez względu na to, czy osoba ta bezpośrednio uczestniczy we wszystkich etapach projektowania i budowy tych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych;

10)„pojazd silnikowy” oznacza pojazd o napędzie silnikowym zaprojektowany i skonstruowany tak, aby poruszał się dzięki własnemu napędowi, mający co najmniej cztery koła, kompletny, skompletowany lub niekompletny, o maksymalnej prędkości konstrukcyjnej przekraczającej 25 km/h;

11)„przyczepa” oznacza każdy pojazd na kołach niemający własnego napędu, zaprojektowany i skonstruowany tak, aby mógł być ciągnięty przez pojazd silnikowy;

12)„organ udzielający homologacji” oznacza organ lub organy państwa członkowskiego, zgłoszone przez to państwo członkowskie Komisji, do których kompetencji należą wszystkie aspekty homologacji typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, lub homologacji indywidualnej pojazdu, procedura udzielania zezwoleń dla części i wyposażenia, wydawanie, a w stosownych przypadkach – cofanie lub odmowa wydania świadectw homologacji, działanie jako punkt kontaktowy dla organów pozostałych państw członkowskich udzielających homologacji, wyznaczanie służb technicznych oraz zapewnianie wypełnienia przez producenta obowiązków dotyczących zgodności produkcji;

13)„organ nadzoru rynku” oznacza organ lub organy krajowe odpowiedzialne za prowadzenie nadzoru rynku na terytorium danego państwa członkowskiego;

14)„organ krajowy” oznacza organ udzielający homologacji lub każdy inny organ uczestniczący w nadzorze rynku, kontroli granicznej lub rejestracji i odpowiedzialny za te czynności w państwie członkowskim w odniesieniu do pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych oraz części lub wyposażenia;

15)„wprowadzenie do obrotu” oznacza udostępnienie pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia po raz pierwszy w Unii;

16)„rejestracja” oznacza stałe lub czasowe administracyjne zezwolenie na dopuszczenie pojazdu do ruchu drogowego, obejmujące identyfikację pojazdu i nadanie mu numeru seryjnego;

17)„dopuszczenie” oznacza pierwsze wykorzystanie w Unii pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia zgodnie z ich przeznaczeniem;

18)„podmiot gospodarczy” oznacza producenta, przedstawiciela producenta, importera lub dystrybutora;

19)„homologacja typu całego pojazdu” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że niekompletny, kompletny lub skompletowany typ pojazdu jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi;

20)„wielostopniowa homologacja typu” oznacza procedurę, w wyniku której jeden lub większa liczba organów udzielających homologacji zaświadcza, że w zależności od stanu kompletacji, niekompletny lub skompletowany typ pojazdu jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi;

21)„pojazd niekompletny” oznacza każdy pojazd, który wymaga skompletowania w przynajmniej jednym dalszym etapie w celu spełnienia odpowiednich wymagań technicznych niniejszego rozporządzenia i aktów prawnych wymienionych w załączniku IV;

22)„homologacja typu UE” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że typ pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi zawartymi w niniejszym rozporządzeniu i aktach prawnych wymienionych w załączniku IV;

23)„świadectwo homologacji typu” oznacza dokument, w którym organ udzielający homologacji oficjalnie zaświadcza, że udzielono homologacji typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego;

24)„przedstawiciel producenta” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii, należycie wyznaczoną przez producenta w celu reprezentowania go wobec organu udzielającego homologacji lub organu nadzoru rynku oraz występowania w jego imieniu w sprawach objętych zakresem niniejszego rozporządzenia;

25)„importer” oznacza osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii, która wprowadza do obrotu pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które zostały wyprodukowane w państwie trzecim;

26)„krajowa homologacja typu” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że typ pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi ustanowionymi na mocy prawa krajowego danego państwa członkowskiego, przy czym ważność takiej homologacji jest ograniczona do terytorium tego państwa członkowskiego;

27)„świadectwo zgodności” oznacza określony w załączniku IX dokument wydany przez producenta, w którym zaświadcza się, że wyprodukowany pojazd jest zgodny z homologowanym typem pojazdu;

28)„dystrybutor” oznacza dealera lub każdą inną osobę fizyczną lub prawną w łańcuchu dostaw, inną niż producent lub importer, która udostępnia na rynku pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie;

29)„udostępnienie na rynku” oznacza każde dostarczenie pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia w celu jego dystrybucji lub używania na rynku w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

30)„homologacja typu krok po kroku” oznacza procedurę, która polega na zebraniu krok po kroku całego zestawu świadectw homologacji typu UE układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wchodzących w skład pojazdu, co w ostatnim etapie prowadzi do homologacji typu całego pojazdu;

31)„jednostopniowa homologacja typu” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że typ pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego jako całość jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi zawartymi w niniejszym rozporządzeniu w jednym etapie;

32)„mieszana homologacja typu” oznacza homologację typu krok po kroku, podczas której w ostatnim etapie homologacji całego pojazdu uzyskano homologację typu jednego lub więcej układów, przy czym wydanie świadectwa homologacji typu UE dla tych układów nie było konieczne;

33)„pojazd skompletowany” oznacza pojazd, który w rezultacie procesu wielostopniowej homologacji typu spełnia odpowiednie wymagania techniczne niniejszego rozporządzenia i aktów prawnych wymienionych w załączniku IV;

34)„pojazd kompletny” oznacza pojazd, który nie musi być skompletowany w celu spełnienia odpowiednich wymagań technicznych niniejszego rozporządzenia i aktów prawnych wymienionych w załączniku IV;

35)„typ pojazdu” oznacza konkretną kategorię pojazdów, dla których wspólne są przynajmniej podstawowe kryteria określone w części B załącznika II i która może zawierać warianty i wersje, o których jest w niej mowa;

36)„służba techniczna” oznacza organizację lub podmiot wyznaczony przez organ udzielający homologacji jako laboratorium badawcze w celu prowadzenia badań lub jako organ oceny zgodności w celu przeprowadzania oceny początkowej i innych badań lub inspekcji;

37)„pojazd podstawowy” oznacza każdy pojazd, który jest używany w początkowym etapie wielostopniowej homologacji typu;

38)„homologacja typu układu” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że typ układu jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi;

39)„homologacja typu oddzielnego zespołu technicznego” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że typ oddzielnego zespołu technicznego jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi w odniesieniu do jednego lub większej liczby określonych typów pojazdów;

40)„homologacja typu komponentu” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że typ komponentu, niezależnie od pojazdu, jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi;

41)„wirtualna metoda testowania” oznacza symulacje komputerowe, w tym obliczenia wykazujące, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny spełniają wymagania techniczne aktu prawnego wymienionego w załączniku IV, bez konieczności użycia fizycznego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego;

42)„homologacja indywidualna pojazdu” oznacza procedurę, w wyniku której organ udzielający homologacji zaświadcza, że dany pojazd, niezależnie od tego, czy jest on jedynym egzemplarzem, jest zgodny z odpowiednimi przepisami administracyjnymi i wymaganiami technicznymi dotyczącymi homologacji indywidualnej UE pojazdu i krajowej homologacji indywidualnej pojazdu;

43)„pojazd z końcowej partii produkcji” oznacza pojazd będący częścią zapasów, który z powodu wejścia w życie nowych wymagań technicznych, których nie obejmowała jego homologacja, nie może lub już nie może być udostępniany na rynku, rejestrowany ani dopuszczony;

44)„wymogi alternatywne” oznaczają przepisy administracyjne oraz wymagania techniczne, które mają na celu zapewnienie poziomu bezpieczeństwa funkcjonalnego, ochrony środowiska i bezpieczeństwa pracy w jak największym wykonalnym zakresie równoważnego poziomowi przewidzianemu w jednym lub większej liczbie aktów delegowanych, o których mowa w załączniku IV;

45)„części zamienne” oznaczają produkty przeznaczone do zainstalowania w lub na pojeździe w celu zastąpienia oryginalnych części tego pojazdu, w tym produkty, które są niezbędne do korzystania z pojazdu, z wyjątkiem paliwa;

46)„informacje dotyczące naprawy i konserwacji pojazdów” oznaczają wszelkie informacje niezbędne do przeprowadzenia diagnostyki, obsługi, sprawdzenia, okresowego przeglądu, naprawy, przeprogramowania lub przywrócenia ustawień pojazdu, a także montażu w pojeździe części i wyposażenia, które producent przekazuje autoryzowanym punktom sprzedaży i stacjom obsługi, w tym wszelkie późniejsze zmiany i informacje uzupełniające do tych informacji;

47)„niezależny podmiot” oznacza osobę fizyczną lub prawną, inną niż autoryzowany punkt sprzedaży lub autoryzowana stacja obsługi, która bezpośrednio lub pośrednio zajmuje się naprawą i konserwacją pojazdów, w tym stacje obsługi, producentów lub dystrybutorów narzędzi lub sprzętu do napraw lub części zamiennych, wydawców informacji technicznych, stowarzyszenia motoryzacyjne, pomoc drogową, stacje kontroli i badania pojazdów oraz ośrodki szkoleniowe dla instalatorów, producentów i mechaników wyposażenia pojazdów zasilanych paliwem alternatywnym; oznacza on także autoryzowane stacje obsługi, punkty sprzedaży lub dystrybutorów w ramach systemu dystrybucji danego producenta pojazdów w zakresie, w jakim świadczą one usługi naprawy i konserwacji pojazdów, w odniesieniu do których nie należą one do sieci dystrybucji producenta pojazdów;

48)„autoryzowana stacja obsługi” oznacza osobę fizyczną lub prawną świadczącą usługi naprawy i konserwacji pojazdów, która działa w systemie dystrybucji producenta;

49)„niezależna stacja obsługi” oznacza osobę fizyczną lub prawną świadczącą usługi naprawy i konserwacji pojazdów, która nie działa w systemie dystrybucji producenta;

50)„informacje z pokładowego układu diagnostycznego (OBD) pojazdu” oznaczają informacje dotyczące układu znajdującego się w pojeździe lub podłączonego do silnika, pozwalającego wykryć usterki i w stosownych przypadkach zasygnalizować ich wystąpienie za pomocą systemu ostrzegającego, zidentyfikować przypuszczalne miejsca nieprawidłowego działania za pomocą informacji przechowywanych w pamięci komputera oraz przekazać te informacje poza pojazd;

51)„pojazd produkowany w małych seriach” oznacza typ pojazdu, którego liczba jednostek, które mają być udostępnione na rynku, zarejestrowane lub dopuszczone, nie przekracza rocznych limitów ilościowych określonych w załączniku XII;

52)„pojazd specjalnego przeznaczenia” oznacza pojazd należący do kategorii M, N lub O posiadający specyficzne właściwości techniczne w celu wykonywania funkcji, która wymaga specjalnego dostosowania lub wyposażenia;

53)„naczepa” oznacza pojazd ciągnięty, w którym oś lub osie są położone za środkiem ciężkości pojazdu (przy równomiernym obciążeniu) i który jest wyposażony w urządzenie sprzęgające, umożliwiające przenoszenie sił poziomych i pionowych na pojazd ciągnący.

54)„krajowa jednostka akredytująca” oznacza jedyną w danym państwie członkowskim jednostkę udzielającą akredytacji na podstawie upoważnienia udzielonego jej przez państwo, jak określono w art. 2 pkt 11 rozporządzenia (WE) nr 765/2008;

55)„ocena na miejscu” oznacza kontrolę prowadzoną przez organ udzielający homologacji typu w obiektach służby technicznej lub jednego z jej podwykonawców lub podmiotów zależnych;

56)„ocena na miejscu w nadzorze” oznacza okresową rutynową ocenę na miejscu, która nie jest ani oceną na miejscu przeprowadzaną w celu wyznaczenia po raz pierwszy, ani oceną na miejscu przeprowadzaną w celu odnowienia wyznaczenia;

Artykuł 4
Kategorie pojazdu

1.Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają następujące kategorie pojazdów:

a)kategoria M obejmuje pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane głównie do przewozu osób i ich bagażu:

(i)kategoria M1:pojazdy silnikowe mające nie więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy i bez miejsca dla pasażerów stojących. Liczba miejsc siedzących może być ograniczona do miejsca siedzącego kierowcy;

(ii)kategoria M2:pojazdy silnikowe o masie maksymalnej nieprzekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy. W tych pojazdach silnikowych mogą znajdować się miejsca dla pasażerów stojących;

(iii)kategoria M3:pojazdy silnikowe o masie maksymalnej przekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy. W tych pojazdach silnikowych mogą znajdować się miejsca dla pasażerów stojących;

b)kategoria N obejmuje pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane głównie do przewozu towarów:

(i)kategoria N1:pojazdy silnikowe o masie maksymalnej nieprzekraczającej 3,5 tony;

(ii)kategoria N2:pojazdy silnikowe o masie maksymalnej przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 12 ton;

(iii)kategoria N3:pojazdy silnikowe o masie maksymalnej przekraczającej 12 ton;

c)kategoria O obejmuje przyczepy zaprojektowane i skonstruowane do przewozu ładunków lub osób, jak również przeznaczone do celów mieszkalnych:

(i)kategoria O1:przyczepy o masie maksymalnej nieprzekraczającej 0,75 tony;

(ii)kategoria O2:przyczepy o masie maksymalnej przekraczającej 0,75 tony, ale nieprzekraczającej 3,5 ton.

(iii)kategoria O3:przyczepy o masie maksymalnej przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 10 ton.

(iv)kategoria O4:przyczepy o masie maksymalnej przekraczającej 10 ton.

2.Kryteria kwalifikowania pojazdów, typów pojazdów, wariantów i wersji do poszczególnych kategorii określono w załączniku II.

Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik II dotyczący kategoryzacji podkategorii pojazdów, typów pojazdów i typów nadwozia w celu dostosowania go do postępu technicznego.

ROZDZIAŁ II
OBOWIĄZKI OGÓLNE

Artykuł 5
Ogólne istotne wymogi

1.Pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne muszą być zgodne z wymogami aktów prawnych wymienionych w załączniku IV

2.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik IV w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych poprzez wprowadzanie i aktualizację odniesień do aktów prawnych zawierających wymogi, jakie muszą spełniać pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne.

Artykuł 6
Obowiązki państw członkowskich

1.Państwa członkowskie powołują lub wyznaczają organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o powołaniu i wyznaczeniu takich organów.

Zgłoszenie takie zawiera nazwy tych organów, ich adres, w tym adres elektroniczny, oraz ich kompetencje. Komisja publikuje na swojej stronie internetowej wykaz organów udzielających homologacji i organów nadzoru rynku oraz szczegółowe informacje ich dotyczące.

2.Państwa członkowskie zezwalają na wprowadzanie do obrotu, rejestrację lub dopuszczenie tylko takich pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, które spełniają wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu.

3.Państwa członkowskie nie zakazują, nie ograniczają ani nie utrudniają wprowadzania do obrotu, rejestracji ani dopuszczenia pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które spełniają wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 52.

W drodze odstępstwa od tej zasady państwa członkowskie nie są zobowiązane do zezwolenia na wprowadzenie do obrotu, rejestrację lub dopuszczenie pojazdów, które uzyskały homologację typu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, ale przekraczają zharmonizowane wymiary określone w załączniku I do dyrektywy Rady 96/53/WE 25 .

4.Państwa członkowskie organizują i prowadzą nadzór rynku i kontrole pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wprowadzanych do obrotu zgodnie z rozdziałem III rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

5.Państwa członkowskie wprowadzają niezbędne środki w celu zapewnienia, aby organy nadzoru rynku, jeżeli uznają to za konieczne i uzasadnione, mogły być uprawnione do wejścia na teren podmiotów gospodarczych i pobrania niezbędnych próbek pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych do celów badania zgodności.

6.Państwa członkowskie dokonują okresowych przeglądów i ocen funkcjonowania swych działań w zakresie homologacji typu. Takie przeglądy i oceny są przeprowadzane przynajmniej co cztery lata, a ich wyniki przekazywane są pozostałym państwom członkowskim i Komisji. Państwo członkowskie udostępnia do wiadomości publicznej streszczenie tych wyników, w szczególności podając liczbę udzielonych homologacji typu z wyszczególnieniem tożsamości konkretnych producentów.

7.Państwa członkowskie dokonują okresowych przeglądów i ocen funkcjonowania swych działań w zakresie nadzoru. Takie przeglądy i oceny są przeprowadzane przynajmniej co cztery lata, a ich wyniki przekazywane są pozostałym państwom członkowskim i Komisji. Państwo członkowskie udostępnia do wiadomości publicznej streszczenie tych wyników

Artykuł 7
Obowiązki organów udzielających homologacji

1.Organy udzielające homologacji udzielają homologacji tylko takim pojazdom, układom, komponentom lub oddzielnym zespołom technicznym, które spełniają wymogi zawarte w niniejszym rozporządzeniu.

2.Organy udzielające homologacji wykonują swoje obowiązki w sposób niezależny i bezstronny. Przestrzegają one zasad poufności, jeżeli jest to konieczne do ochrony tajemnicy handlowej, z zastrzeżeniem obowiązku informowania, określonego w art. 9 ust. 3, w celu ochrony interesów użytkowników w Unii.

3.Jeżeli za homologację pojazdów, w tym homologację indywidualną pojazdu, odpowiada więcej niż jeden organ udzielający homologacji, państwo członkowskie wyznacza jeden organ udzielający homologacji typu odpowiedzialny za wymianę informacji z organami udzielającymi homologacji innych państw członkowskich oraz za obowiązki określone w rozdziale XV niniejszego rozporządzenia.

Organy udzielające homologacji w państwie członkowskim współpracują ze sobą, dzieląc się informacjami istotnymi w punktu widzenia ich roli i wykonywanych przez nie funkcji.

4.Jeżeli organ udzielający homologacji zostaje poinformowany zgodnie z art. 8 ust. 5, art. 9 ust. 5, art. 52 ust. 4 lub art. 54, wprowadza wszelkie niezbędne środki w celu dokonania przeglądu udzielonej homologacji oraz, w stosownych przypadkach, poprawienia lub cofnięcia homologacji w zależności od przyczyn i wagi zgłoszonych rozbieżności.

5.Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu określenia wspólnych kryteriów mianowania, przeglądu i oceny organów udzielających homologacji na szczeblu krajowym. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

Artykuł 8
Obowiązki organów nadzoru rynku

1.Organy nadzoru rynku przeprowadzają regularne kontrole, aby sprawdzić zgodność pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych z wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, a także pod względem poprawności homologacji typu. Kontrole te przeprowadza się w adekwatnej skali, poprzez badanie dokumentacji, badanie polegające na prowadzeniu pojazdu oraz badania laboratoryjne, na podstawie statystycznie istotnych prób. Wykonując te czynności, organy nadzoru rynku biorą pod uwagę ustalone zasady oceny ryzyka, skargi oraz inne informacje.

2.Organy nadzoru rynku wymagają od podmiotów gospodarczych udostępnienia dokumentacji i informacji, które uznają za niezbędne do wykonywania swojej działalności.

3.W odniesieniu do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych posiadających homologację typu, organy nadzoru rynku należycie uwzględniają świadectwa zgodności przedstawione przez podmioty gospodarcze.

4.Organy nadzoru rynku wprowadzają odpowiednie środki w celu ostrzeżenia użytkowników na ich terytorium, w adekwatnych ramach czasowych, o zagrożeniach stwierdzonych w odniesieniu do wszelkich pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, tak aby zapobiec ryzyku obrażenia lub innym szkodom lub aby ograniczyć to ryzyko lub szkody.

Organy nadzoru rynku współpracują z podmiotami gospodarczymi w zakresie działań, które mogą zapobiec zagrożeniom lub ograniczyć zagrożenia powodowane przez pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne udostępnione przez te podmioty.

5.Jeżeli organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego zdecydują o wycofaniu z rynku pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego zgodnie z art. 49 ust. 5, informują one o tym zainteresowany podmiot gospodarczy i, w stosownych przypadkach, właściwy organ udzielający homologacji.

6.Organy nadzoru rynku wykonują swoje obowiązki w sposób niezależny i bezstronny. Jeżeli jest to konieczne, przestrzegają one zasad poufności w ochronie tajemnicy handlowej, z zastrzeżeniem obowiązku informowania, określonego w art. 9 ust. 3, w najszerszym niezbędnym zakresie, w celu ochrony interesów użytkowników w Unii Europejskiej.

7.Państwa członkowskie dokonują okresowych przeglądów i ocen funkcjonowania swych działań w zakresie nadzoru. Takie przeglądy i oceny są przeprowadzane przynajmniej co cztery lata, a ich wyniki przekazywane są pozostałym państwom członkowskim i Komisji. Państwo członkowskie udostępnia do wiadomości publicznej streszczenie tych wyników

8.Organy nadzoru rynku różnych państw członkowskich koordynują działania w zakresie nadzoru rynku, współpracują ze sobą nawzajem i dzielą się ze sobą i z Komisją wynikami tych działań. W stosownych przypadkach organy nadzoru rynku uzgadniają podział pracy i specjalizację.

9.Jeśli w danym państwie członkowskim za nadzór rynku i kontrole na granicach zewnętrznych odpowiedzialny jest więcej niż jeden organ, organy te współpracują ze sobą, prowadząc wymianę informacji mających znaczenie dla pełnionej przez nie roli i wykonywanych przez nie funkcji.

10.Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu ustalenia kryteriów określających skalę, zakres i częstotliwość przeprowadzania kontroli weryfikujących zgodność pobranych próbek, o których mowa w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

Artykuł 9
Weryfikacja zgodności przez Komisję oraz
koordynacja egzekwowania przepisów w państwach członkowskich

1.    Komisja organizuje i przeprowadza lub wymaga przeprowadzania, w stosownym zakresie, badań i inspekcji pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych już udostępnionych na rynku, w celu sprawdzenia, czy te pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne są zgodne z homologacjami typu i z obowiązującymi przepisami prawnymi, jak również w celu zapewnienia prawidłowości homologacji typu.

Badania te i inspekcje mogą odbywać się na nowych pojazdach dostarczonych przez producentów lub podmiot gospodarczy, jak określono w ust. 2 poniżej.

Badania te i inspekcje mogą również odbywać się na pojazdach zarejestrowanych, w porozumieniu z posiadaczem pojazdu.

2.Producenci posiadający homologację typu lub podmioty gospodarcze dostarczają Komisji na żądanie statystycznie istotną liczbę wyprodukowanych pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wybranych przez Komisję, które są reprezentatywne dla pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych dostępnych do wprowadzenia do obrotu na podstawie danej homologacji typu. Te pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne muszą być dostarczone do badania w momencie, w miejscu i w okresie wymaganym przez Komisję.

3.W celu umożliwienia Komisji przeprowadzania badań, o których mowa w ust. 1 i 2, państwa członkowskie udostępniają Komisji wszelkie dane dotyczące homologacji typu pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych podlegających badaniom kontrolującym zgodność. Dane te muszą zawierać przynajmniej informacje zawarte w świadectwie homologacji typu i w jego załącznikach, o których mowa w art. 26 ust. 1.

Dla pojazdów homologowanych zgodnie z procedurą homologacji typu krok po kroku lub wielostopniową, państwa członkowskie udostępniają Komisji również świadectwo homologacji typu i jego załączniki, o których mowa w art. 26 ust. 1 dla poszczególnych homologacji typu układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych.

4.Producenci pojazdów udostępniają publicznie dane niezbędne osobom trzecim do przeprowadzania badań kontrolujących zgodność. Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia, jakie dane mają być udostępnione publicznie, oraz warunków takich publikacji, z zastrzeżeniem ochrony tajemnic handlowych oraz ochrony danych osobowych zgodnie z prawem Unii i prawem krajowym. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

5.Jeżeli Komisja stwierdzi, że pojazdy poddane badaniom lub kontrolom nie spełniają wymogów homologacji typu określonych w niniejszym rozporządzeniu lub w jakimkolwiek akcie prawnym wymienionym w załączniku IV lub że homologacji typu udzielono na podstawie nieprawidłowych danych, wymaga ona zgodnie z art. 54 ust. 8, aby dany podmiot gospodarczy niezwłocznie wprowadził wszelkie właściwe środki naprawcze w celu dostosowania pojazdów do tych wymogów, lub wprowadza środki ograniczające, wymagając od podmiotu gospodarczego wycofania przedmiotowych pojazdów z obrotu lub wycofania ich od użytkowników w rozsądnym terminie, w zależności od wagi stwierdzonej niezgodności.

Jeżeli te badania i inspekcje kwestionują poprawność samej homologacji typu, Komisja informuje organ udzielający homologacji lub organy udzielające homologacji, jak również forum wymiany informacji o egzekwowaniu przepisów.

Komisja publikuje sprawozdanie z ustaleń po każdej przeprowadzonej weryfikacji zgodności.

Artykuł 10
Forum wymiany informacji o egzekwowaniu przepisów

1.Komisja ustanawia forum wymiany informacji o egzekwowaniu przepisów (zwane dalej „forum”) i przewodniczy mu.

W skład forum wchodzą członkowie mianowani przez państwa członkowskie.

2.Forum koordynuje sieć organów krajowych odpowiedzialnych za homologację typu i nadzór rynku.

Jego zadania doradcze obejmują m.in. promowanie dobrych praktyk, wymianę informacji na temat problemów związanych z egzekwowaniem przepisów, współpracy, opracowania metod i narzędzi pracy, opracowania procedury elektronicznej wymiany informacji, oceny zharmonizowanych projektów egzekwowania przepisów, sankcji i wspólnych inspekcji.

3.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88 w celu określenia składu, procedury nominacji, szczegółowych zadań, metod pracy oraz regulaminu wewnętrznego forum.

Artykuł 11
Ogólne obowiązki producentów

1.Producent zapewnia, aby pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, które wyprodukował i które wprowadzono do obrotu lub dopuszczono, były produkowane i homologowane zgodnie z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

2.W przypadku wielostopniowej homologacji typu producent jest również odpowiedzialny za homologację i zgodność produkcji układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, które dodał na etapie kompletacji pojazdu. Każdy producent zmieniający komponenty, układy lub oddzielne zespoły techniczne, które zostały już homologowane na wcześniejszych etapach, jest odpowiedzialny za homologację i zgodność produkcji zmienionych komponentów, układów i oddzielnych zespołów technicznych. Producent na poprzednim etapie przekazuje producentowi na kolejnym etapie informacje dotyczące wszelkich zmian, które mogą wpływać na homologację typu komponentu, układu, oddzielnego zespołu technicznego lub całego pojazdu. Informacje te przekazuje się, gdy tylko zostanie wydane nowe rozszerzenie w odniesieniu do homologacji typu całego pojazdu, a najpóźniej w dniu rozpoczęcia produkcji pojazdu niekompletnego.

3.Producent zmieniający pojazd niekompletny w sposób prowadzący do zakwalifikowania go do innej kategorii pojazdu, w wyniku czego zmieniają się wymogi, zgodność z którymi oceniono już na poprzednim etapie homologacji typu, są również odpowiedzialni za zgodność z wymogami mającymi zastosowanie do kategorii pojazdów, do której kwalifikuje się zmieniony pojazd.

4.Do celów homologacji typu UE producent mający siedzibę poza Unią wyznacza jednego przedstawiciela mającego siedzibę w Unii do celów reprezentowania go przed organem udzielającym homologacji. Producent wyznacza również jednego przedstawiciela mającego siedzibę w Unii do celów nadzoru rynku, przy czym może to być przedstawiciel wyznaczony do celów homologacji typu UE.

5.Producent odpowiada przed organem udzielającym homologacji za wszystkie aspekty procedury homologacji i za zapewnienie zgodności produkcji, niezależnie od tego, czy bezpośrednio uczestniczy we wszystkich etapach budowy pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego.

6.Producent ustanawia procedury w celu zapewnienia, aby seryjnie produkowane pojazdy, układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne pozostawały zgodne z homologowanym typem.

7.Oprócz tabliczki znamionowej przymocowanej do pojazdów i znaków homologacji typu przymocowanych do komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych zgodnie z art. 36, producent podaje swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres kontaktowy w Unii na pojazdach, komponentach lub oddzielnych zespołach technicznych udostępnionych na rynku, lub – w przypadku gdy nie jest to możliwe – na opakowaniu lub w dokumencie dołączonym do komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego.

Artykuł 12
Obowiązki producentów w odniesieniu do produkowanych przez nich pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych lub części i wyposażenia niezgodnych z wymogami lub stwarzających poważne zagrożenie

1.Producent, który sądzi, że pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które zostały wprowadzone do obrotu lub dopuszczone, nie są zgodne z niniejszym rozporządzeniem lub że homologacji typu udzielono na podstawie nieprawidłowych danych, niezwłocznie podejmuje stosowne środki niezbędne do doprowadzenia pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia do zgodności z wymogami, wycofania ich z obrotu lub od użytkowników, stosownie do okoliczności.

Producent niezwłocznie informuje organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji, podając szczegółowe informacje o niezgodności oraz wszelkich podjętych środkach.

2.W przypadku gdy pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, producent niezwłocznie szczegółowo informuje o niezgodności oraz wszelkich podjętych środkach organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku w państwach członkowskich, w których pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie zostały udostępnione na rynku lub dopuszczone.

3.Producent przechowuje pakiet informacyjny, o którym mowa w art. 24 ust. 4, przez okres dziesięciu lat od chwili wprowadzenia pojazdu do obrotu, a w przypadku układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego – przez okres pięciu lat od chwili jego wprowadzenia do obrotu.

Producent pojazdu przechowuje do wglądu organów udzielających homologacji kopię świadectwa zgodności, o którym mowa w art. 34.

4.Na uzasadnione żądanie organu krajowego producent przekazuje mu za pośrednictwem organu udzielającego homologacji, kopię świadectwa homologacji typu UE lub zezwolenie, o którym mowa w art. 55 ust. 1, wykazujące zgodność pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu krajowego.

Na uzasadnione żądanie organu krajowego producent współpracuje z nim we wszelkich działaniach podjętych zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 mających na celu usunięcie zagrożeń, jakie stwarza pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które udostępnił na rynku.

Artykuł 13
Obowiązki przedstawicieli producenta w zakresie nadzoru rynku

1.Przedstawiciel producenta do spraw nadzoru rynku wykonuje zadania określone w pełnomocnictwie udzielonym mu przez producenta. Pełnomocnictwo to umożliwia temu przedstawicielowi przynajmniej:

a)dostęp do folderu informacyjnego, o którym mowa w art. 22, oraz do świadectwa zgodności, o którym mowa w art. 34, w jednym z języków urzędowych Unii Europejskiej. Dokumentację taką udostępnia się organom udzielającym homologacji przez okres dziesięciu lat od chwili wprowadzenia pojazdu do obrotu, a w przypadku układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego – przez okres pięciu lat od chwili jego wprowadzenia do obrotu;

b)na uzasadnione żądanie organu udzielającego homologacji – dostarczanie mu wszystkich informacji i dokumentacji niezbędnych do wykazania zgodności produkcji pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego;

c)na żądanie organu udzielającego homologacji lub organu nadzoru rynku – współpracę z nim we wszelkich działaniach podejmowanych w celu usunięcia poważnych zagrożeń, jakie stwarzają pojazdy, układy, komponenty, oddzielne zespoły techniczne, części lub wyposażenie objęte zakresem tego pełnomocnictwa;

d)niezwłoczne informowanie producenta o skargach i zgłoszeniach dotyczących zagrożeń, podejrzewanych incydentów oraz problemów z niezgodnością pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia objętych zakresem tego pełnomocnictwa;

e)wypowiedzenie pełnomocnictwa, jeśli producent działa w sposób naruszający obowiązki spoczywające na nim na mocy niniejszego rozporządzenia.

2.Przedstawiciel producenta, który wypowiada pełnomocnictwo z powodów, o których mowa w ust. 1 lit. e), niezwłocznie informuje o tym organ udzielający homologacji typu, który udzielił homologacji, oraz Komisję.

3.W zmianie tej uwzględnia się przynajmniej następujące aspekty:

a)datę wygaśnięcia pełnomocnictwa dotychczasowego przedstawiciela producenta i datę początkową pełnomocnictwa nowego przedstawiciela producenta;

b)datę, do której dotychczasowy przedstawiciel producenta może być podawany w informacjach dostarczanych przez producenta, w tym we wszelkich materiałach promocyjnych;

c)przekazanie dokumentów, w tym aspekty poufności i prawa własności;

d)obowiązek dotychczasowego przedstawiciela producenta po wygaśnięciu pełnomocnictwa polegający na przesyłaniu producentowi lub nowemu przedstawicielowi producenta wszelkich skarg lub zgłoszeń dotyczących zagrożeń i podejrzewanych incydentów związanych z pojazdem, układem, komponentem, oddzielnym zespołem technicznym, częścią lub wyposażeniem, w odniesieniu do których był on wyznaczonym przedstawicielem producenta.

Artykuł 14
Obowiązki importerów

1.Importer wprowadza do obrotu tylko pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, które otrzymały homologację typu UE albo krajową homologację typu, lub części lub wyposażenie, które spełniają wymogi rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

2.Przed wprowadzeniem do obrotu posiadających homologację typu pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych importer sprawdza, czy organ udzielający homologacji skompletował pakiet informacyjny, o którym mowa w art. 24 ust. 4, oraz czy na układzie, komponencie lub oddzielnym zespole technicznym umieszczono wymagany znak homologacji typu i czy są one zgodne z art. 11 ust. 7.

W przypadku pojazdu importer zapewnia, by pojazdowi towarzyszyło wymagane świadectwo zgodności.

3.W przypadku gdy importer sądzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, a w szczególności że nie odpowiada homologowanemu typowi, nie wprowadza do obrotu, nie zezwala na dopuszczenie ani nie rejestruje pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego do czasu zapewnienia ich zgodności. Jeżeli sądzi on, że pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, informuje o tym producenta i organy nadzoru rynku. W przypadku pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, które uzyskały homologację typu, importer informuje o tym również organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu.

4.Importer podaje na pojeździe, układzie, komponencie lub oddzielnym zespole technicznym, części lub wyposażeniu swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz adres kontaktowy, lub – jeżeli nie jest to możliwe – podaje te informacje na opakowaniu lub w dokumencie dołączonym do układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia.

5.Importer zapewnia dołączenie do pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego instrukcji i informacji wymaganych zgodnie z art. 63 w języku lub językach urzędowych danych państw członkowskich.

6.W celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów importer prowadzi dochodzenie i ewidencję skarg i przypadków wycofania od użytkowników pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia, które wprowadził do obrotu, i informuje swoich dystrybutorów o tego rodzaju monitorowaniu.

Artykuł 15
Obowiązki importerów w odniesieniu do przywożonych przez nich pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych niezgodnych z wymogami lub w odniesieniu do przywożonych przez nich pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia stwarzających poważne zagrożenie.

1.Jeżeli pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny, który został wprowadzony do obrotu przez importera, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, importer niezwłocznie wprowadza odpowiednie środki niezbędne do zapewnienia zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, ich wycofania z obrotu lub od użytkowników, stosownie do okoliczności.

2.W przypadku gdy pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, importer niezwłocznie szczegółowo informuje o poważnym zagrożeniu producenta, organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku w państwach członkowskich, w których pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie zostały wprowadzone do obrotu.

Importer informuje również organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku o wszelkich podjętych działaniach oraz podaje szczegółowe informacje dotyczące w szczególności poważnego zagrożenia oraz podjętych przez producenta środków naprawczych.

3.Przez okres dziesięciu lat od chwili wprowadzenia pojazdu do obrotu i przez okres pięciu lat od chwili wprowadzenia do obrotu układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego importer przechowuje kopię świadectwa zgodności do wglądu organów udzielających homologacji i organów nadzoru rynku oraz zapewnia możliwość udostępnienia tym organom na ich żądanie pakietu informacyjnego, o którym mowa w art. 24 ust. 4.

4.Na uzasadnione żądanie organu krajowego importer dostarcza mu wszystkie informacje i dokumentację niezbędne do wykazania zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu. Na uzasadnione żądanie organu krajowego importer współpracuje z nim we wszelkich działaniach podjętych zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 mających na celu usunięcie zagrożeń, jakie stwarza pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które udostępnił na rynku.

Artykuł 16
Obowiązki dystrybutorów

Przed udostępnieniem na rynku, rejestracją lub dopuszczeniem pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego dystrybutor sprawdza, czy pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny jest opatrzony tabliczką znamionową lub znakiem homologacji typu i czy towarzyszą mu wymagane dokumenty oraz instrukcje i informacje dotyczące bezpieczeństwa, wymagane na mocy art. 63, w języku lub językach urzędowych danego państwa członkowskiego, a także czy producent i importer spełnili wymogi określone odpowiednio w art. 11 ust. 7 oraz art. 14 ust. 4.

Artykuł 17
Obowiązki dystrybutorów w odniesieniu do dystrybuowanych przez nich pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych niezgodnych z wymogami lub w odniesieniu do dystrybuowanych przez nich pojazdów, układów, komponentów, oddzielnych zespołów technicznych, części lub wyposażenia stwarzających poważne zagrożenie.

1.W przypadku gdy dystrybutor sądzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny nie jest zgodny z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu, nie udostępnia na rynku, nie rejestruje ani nie dopuszcza pojazdu, układu, komponentu ani oddzielnego zespołu technicznego do czasu zapewnienia ich zgodności.

2.Dystrybutor który sądzi, że pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny, który udostępnił na rynku, nie jest zgodny z niniejszym rozporządzeniem, informuje o tym producenta lub importera, aby zapewnić podjęcie odpowiednich środków niezbędnych do zapewnienia zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, ich wycofania z obrotu lub od użytkowników, stosownie do okoliczności, zgodnie z art. 12 ust. 1 lub art. 15 ust. 1.

3.W przypadku gdy pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie stwarza poważne zagrożenie, dystrybutor niezwłocznie szczegółowo informuje o tym poważnym zagrożeniu producenta, importera, organy udzielające homologacji i organy nadzoru rynku w państwach członkowskich, w których ten pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie zostały udostępnione na rynku. Dystrybutor informuje ich również o wszelkich podjętych działaniach oraz podaje szczegółowe informacje dotyczące w szczególności poważnego zagrożenia oraz podjętych przez producenta środków naprawczych.

4.Na uzasadnione żądanie organu krajowego dystrybutor współpracuje z nim we wszelkich działaniach podjętych zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 mających na celu usunięcie zagrożeń, jakie stwarza pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie, które udostępnił na rynku.

Artykuł 18
Przypadki, w których obowiązki producentów mają zastosowanie do importerów i dystrybutorów

Importer lub dystrybutor uważany jest do celów niniejszego rozporządzenia za producenta i podlega obowiązkom producenta zgodnie z art. 8, 11 i 12, w przypadku gdy importer lub dystrybutor udostępnia na rynku lub rejestruje pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne lub jest odpowiedzialny za ich dopuszczenie pod swoją własną nazwą lub znakiem handlowym lub modyfikuje pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny w sposób, który może powodować utratę jego zgodności z mającymi zastosowanie wymogami.

Artykuł 19
Identyfikacja podmiotów gospodarczych

Na wniosek organu udzielającego homologacji lub organu nadzoru rynku przez okres dziesięciu lat od chwili wprowadzenia pojazdu do obrotu i przez okres pięciu lat od chwili wprowadzenia do obrotu układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego, części lub wyposażenia podmioty gospodarcze muszą dostarczać informacje na temat:

a)tożsamości każdego podmiotu gospodarczego, który dostarczył im pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie;

b)tożsamości każdego podmiotu gospodarczego, któremu dostarczyły one pojazd, układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, część lub wyposażenie.

ROZDZIAŁ III
PROCEDURY HOMOLOGACJI TYPU UE

Artykuł 20
Procedury homologacji typu UE

1.Składając wniosek o przyznanie homologacji typu całego pojazdu, producent może wybrać jedną z następujących procedur:

a)homologację typu krok po kroku;

b)jednostopniową homologację typu;

c)mieszaną homologację typu.

Producent może ponadto wybrać wielostopniową homologację typu w odniesieniu do pojazdu niekompletnego lub skompletowanego.

2.W odniesieniu do homologacji typu układu, homologacji typu komponentu i homologacji typu oddzielnego zespołu technicznego zastosowanie ma tylko jednostopniowa homologacja typu.

3.Wielostopniowej homologacji typu udziela się w odniesieniu do niekompletnego lub skompletowanego typu pojazdu, który przy uwzględnieniu stanu kompletacji pojazdu, odpowiada szczegółowym danym zawartym w folderze informacyjnym przewidzianym w art. 22 i który spełnia wymagania techniczne określone w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku IV.

Wielostopniowa homologacja typu ma zastosowanie również w przypadku kompletnych pojazdów przerabianych lub modyfikowanych przez innego producenta po ich kompletacji.

4.Homologacji typu UE w odniesieniu do ostatniego etapu kompletacji udziela się dopiero po zweryfikowaniu przez organ udzielający homologacji, czy pojazd, któremu udzielono homologacji typu, na ostatnim etapie spełnia w chwili udzielenia homologacji wszystkie mające zastosowanie wymagania techniczne. Weryfikacja ta obejmuje sprawdzenie dokumentacji pod względem wszystkich wymogów objętych zakresem homologacji typu UE w odniesieniu do niekompletnego typu pojazdu udzielonej w ramach procedury wielostopniowej, nawet jeśli udzielono jej dla innej kategorii pojazdu.

5.Wybór procedury homologacji typu, o której mowa w ust. 1, nie wpływa na mające zastosowanie istotne wymogi, z którymi homologowany typ pojazdu musi być zgodny w chwili udzielenia homologacji typu całego pojazdu.

6.    Wielostopniowa homologacja typu może być również stosowana przez jednego producenta, o ile nie jest stosowana w celu obejścia wymagań mających zastosowanie do pojazdów budowanych jednoetapowo. Pojazdów budowanych przez jednego producenta nie uważa się za budowane w wielu etapach do celów art. 39, 40 i 47 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 21
Wystąpienie o homologację typu UE

1.Producent przedkłada organowi udzielającemu homologacji wniosek o homologację typu UE i folder informacyjny, o którym mowa w art. 22.

2.W odniesieniu do konkretnego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego można złożyć tylko jeden wniosek i tylko w jednym państwie członkowskim.

3.Dla każdego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego podlegającego homologacji składany jest odrębny wniosek.

Artykuł 22
Folder informacyjny

1.Folder informacyjny, o którym mowa w art. 21 ust. 1, zawiera następujące elementy:

a)dokument informacyjny określony w załączniku I w odniesieniu do jednostopniowej lub mieszanej homologacji typu albo w załączniku III w odniesieniu do homologacji typu krok po kroku;

b)wszystkie dane, rysunki, fotografie i inne istotne informacje;

c)w przypadku pojazdów – wskazanie procedury lub procedur wybranych zgodnie z art. 20 ust. 1;

d)wszelkie dodatkowe informacje wymagane przez organ udzielający homologacji w ramach procedury rozpatrywania wniosku.

2.Folder informacyjny dostarcza się w formacie elektronicznym, który zostanie określony przez Komisję, ale może on również zostać dostarczony w formie papierowej.

3.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załączniki I i III w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych poprzez aktualizację wzoru dokumentu informacyjnego, w tym zharmonizowanego formatu elektronicznego, o którym mowa w ust. 2.

Artykuł 23
Dodatkowe informacje dostarczane wraz z wnioskiem
dla określonych homologacji typu UE

1.Do wniosku o udzielenie homologacji typu krok po kroku, poza folderem informacyjnym, o którym mowa w art. 22, dołącza się kompletny zestaw świadectw homologacji typu UE, w tym sprawozdań z badań, wymaganych zgodnie z mającymi zastosowanie aktami wymienionymi w załączniku IV.

W przypadku wystąpienia o homologację typu układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego zgodnie z mającymi zastosowanie aktami wymienionymi w załączniku IV organ udzielający homologacji musi mieć dostęp do folderu informacyjnego do czasu udzielenia homologacji typu całego pojazdu lub odmowy jej udzielenia.

2.Do wniosku o udzielenie mieszanej homologacji typu, poza folderem informacyjnym, o którym mowa w art. 22, dołącza się świadectwa homologacji typu UE, w tym sprawozdania z badań, wymagane zgodnie z mającymi zastosowanie aktami wymienionymi w załączniku IV.

W przypadku układów, dla których nie przedstawiono świadectwa homologacji typu UE, do wniosku, poza folderem informacyjnym, o którym mowa w art. 22, dołącza się informacje wyszczególnione w załączniku I, wymagane do homologacji tych układów podczas fazy homologacji pojazdu, oraz sprawozdania z badań zamiast świadectwa homologacji typu UE.

3.Do wniosku o udzielenie wielostopniowej homologacji typu dołącza się następujące informacje:

a)na pierwszym etapie – te części folderu informacyjnego i świadectw homologacji typu UE, które są istotne dla stanu kompletacji pojazdu podstawowego;

b)na etapie drugim i kolejnych – te części folderu informacyjnego i świadectw homologacji typu UE, które są istotne dla bieżącego stanu kompletacji, wraz z kopią świadectwa homologacji typu UE pojazdu wydanego na poprzednim etapie wytworzenia oraz pełnymi danymi dotyczącymi wszelkich zmian i uzupełnień dokonanych przez producenta w pojeździe.

Informacje określone w lit. a) i b) mogą zostać dostarczone zgodnie z art. 22 ust. 2.

4.    Organ udzielający homologacji oraz służby techniczne muszą posiadać dostęp do oprogramowania i algorytmów pojazdu.

Organ udzielający homologacji może w uzasadnionym wniosku również wymagać od producenta dostarczenia wszelkich dodatkowych informacji niezbędnych do podjęcia decyzji w sprawie wymaganych badań lub do ułatwienia przeprowadzenia tych badań.

ROZDZIAŁ IV
PRZEBIEG PROCEDUR HOMOLOGACJI TYPU UE

Artykuł 24
Przepisy ogólne dotyczące przebiegu procedur homologacji typu UE

1.Dla każdego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego można wydać tylko jedną homologację typu UE.

2.Organ udzielający homologacji, po otrzymaniu wniosku zgodnie z art. 21, udziela homologacji typu UE dopiero po sprawdzeniu wszystkich poniższych kryteriów:

a)ustaleń dotyczących zgodności produkcji, o których mowa w art. 29;

b)że nie wydano jeszcze homologacji typu dla danego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego;

c)zgodności typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego z mającymi zastosowanie wymogami;

d)w przypadku homologacji typu całego pojazdu zgodnie z procedurami krok po kroku, mieszaną lub wielostopniową, organ udzielający homologacji sprawdza, zgodnie z art. 20 ust. 4, czy układy, komponenty i oddzielne zespoły techniczne są objęte oddzielnymi homologacjami typu zgodnie z wymogami mającymi zastosowanie w chwili udzielenia homologacji typu całego pojazdu.

3.Stosuje się procedury dotyczące homologacji typu UE określone w załączniku V, a w odniesieniu do wielostopniowej homologacji typu określone w załączniku XVII.

Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik V – w celu uwzględnienia zmian regulacyjnych i technologicznych poprzez aktualizację procedur w odniesieniu do homologacji typu UE – i załącznik XVII w odniesieniu do wielostopniowej homologacji typu.

4.Organ udzielający homologacji kompletuje pakiet informacyjny składający się z folderu informacyjnego, o którym mowa w art. 22, wraz ze sprawozdaniami z badań i wszystkimi innymi dokumentami dodanymi do folderu informacyjnego przez służbę techniczną lub organ udzielający homologacji, podczas wykonywania swoich zadań.

Pakiet informacyjny zawiera spis treści wyraźnie wskazujący wszystkie strony i format każdego z dokumentów oraz chronologiczny zapis etapów przeprowadzania homologacji typu UE.

Organ udzielający homologacji przechowuje pakiet informacyjny do wglądu przez okres dziesięciu lat po upływie ważności danej homologacji typu UE.

5.Organ udzielający homologacji odmawia udzielenia homologacji typu UE, jeśli stwierdzi, że typ pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, mimo że jest zgodny z obowiązującymi wymogami, stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub może poważnie zaszkodzić środowisku lub zdrowiu publicznemu. W takim przypadku niezwłocznie przesyła on organom udzielającym homologacji pozostałych państw członkowskich oraz Komisji szczegółową dokumentację wyjaśniającą powody jego decyzji i zawierającą dowody potwierdzające jego ustalenia.

6.Zgodnie z art. 20 ust. 4 i 5, w przypadku procedur krok po kroku, mieszanej lub wielostopniowej organ udzielający homologacji odmawia udzielenia homologacji typu UE, jeśli stwierdzi, że układy, części lub oddzielne zespoły techniczne nie są zgodne z wymaganiami określonymi w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV.

Organ udzielający homologacji zwraca się do organów udzielających homologacji, które udzieliły homologacji układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, do podjęcia działań zgodnie z art. 54 ust. 2.

Artykuł 25
Zgłaszanie homologacji typu UE, które wydano, zmieniono, cofnięto lub których udzielenia odmówiono

1.Organ udzielający homologacji w terminie jednego miesiąca od wydania świadectwa lub zmiany świadectwa homologacji typu UE wysyła organom udzielającym homologacji pozostałych państw członkowskich oraz Komisji kopię świadectwa homologacji typu UE wraz z załącznikami, w tym sprawozdania z badań, o których mowa w art. 23, dla każdego typu pojazdu, układu, komponentu i zespołu technicznego, któremu udzielił homologacji. Kopia ta jest przesyłana za pośrednictwem wspólnego bezpiecznego elektronicznego systemu wymiany danych lub w formie zabezpieczonego pliku elektronicznego.

2.Organ udzielający homologacji wysyła co trzy miesiące organom udzielającym homologacji w pozostałych państwach członkowskich oraz Komisji wykaz homologacji typu UE układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które wydał, które zmienił, których udzielenia odmówił lub które cofnął w poprzedzającym okresie. Wykaz zawiera informacje określone w załączniku XIV.

3.Na wniosek organu udzielającego homologacji innego państwa członkowskiego lub Komisji organ udzielający homologacji, który wydał homologację typu UE, wysyła wnioskującemu organowi udzielającemu homologacji w terminie jednego miesiąca od otrzymania tego wniosku kopię świadectwa homologacji typu UE, wraz z załącznikami, za pośrednictwem wspólnego bezpiecznego elektronicznego systemu wymiany danych lub w formie zabezpieczonego pliku elektronicznego.

4.Organ udzielający homologacji niezwłocznie informuje organy udzielające homologacji pozostałych państw członkowskich oraz Komisję o każdej odmowie udzielenia lub cofnięciu homologacji typu UE, podając przyczyny swojej decyzji.

5.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88 w celu zmiany załącznika XIV poprzez aktualizację wzoru zawiadomienia o homologacjach typu UE układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które wydano, zmieniono, cofnięto lub których udzielenia odmówiono.

Artykuł 26
Świadectwo homologacji typu UE

1.Świadectwo homologacji typu UE zawiera jako załączniki następujące dokumenty:

a)pakiet informacyjny, o którym mowa w art. 24 ust. 4;

b)sprawozdania z badań wymagane na mocy aktów prawnych, o których mowa w art. 28 ust. 1, w przypadku homologacji typu układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, albo arkusz wyników badań w przypadku homologacji typu całego pojazdu;

c)nazwiska i wzory podpisów osób upoważnionych do podpisywania świadectw zgodności oraz oświadczenie o zajmowanych przez nie stanowiskach w przedsiębiorstwie;

d)w przypadku homologacji typu całego pojazdu – wypełniony wzór świadectwa zgodności.

2.Świadectwo homologacji typu UE jest wydawane zgodnie ze wzorem określonym w załączniku VI i numerowane zgodnie ze zharmonizowanym systemem określonym w załączniku VII. Arkusz wyników badań musi być zgodny ze wzorem określonym w załączniku VIII. Dokumenty te są udostępniane w formie elektronicznej.

Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załączniki VI, VII i VIII w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych poprzez aktualizację odpowiednio wzorów świadectwa homologacji typu, jego systemu numeracji oraz arkusza wyników badań, w tym poprzez określenie odpowiednich formatów elektronicznych.

3.W odniesieniu do każdego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, organ udzielający homologacji:

a)uzupełnia wszystkie odpowiednie sekcje świadectwa homologacji typu UE, wraz z załącznikami;

b)sporządza spis treści pakietu informacyjnego;

c)niezwłocznie wydaje producentowi wypełnione świadectwo homologacji typu UE wraz z załącznikami.

4.W przypadku homologacji typu UE, której ważność została ograniczona zgodnie z art. 37 i 41 oraz częścią III załącznika IV, lub w odniesieniu do której niektóre przepisy niniejszego rozporządzenia lub aktów prawnych wymienionych w załączniku IV nie mają zastosowania, w świadectwie homologacji typu UE określa się te ograniczenia lub niestosowanie odpowiednich przepisów.

5.Jeżeli producent pojazdu wybierze procedurę mieszanej homologacji typu, organ udzielający homologacji uzupełnia w pakiecie informacyjnym odniesienia do sprawozdań z badań wymaganych w aktach prawnych, o których mowa w art. 28 ust. 1, dla układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, dla których nie wydano świadectwa homologacji typu UE.

6.Jeżeli producent pojazdu wybierze procedurę jednostopniowej homologacji typu, organ udzielający homologacji dołącza do świadectwa homologacji typu UE wykaz odpowiednich aktów prawnych według wzoru zawartego w dodatku do załącznika VI.

Artykuł 27
Przepisy szczegółowe dotyczące homologacji typu UE układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych

1.Homologacji typu UE udziela się w odniesieniu do układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, który odpowiada szczegółowym danym zawartym w folderze informacyjnym przewidzianym w art. 22 i który spełnia wymagania techniczne określone w odpowiednich aktach wymienionych w załączniku IV.

2.W przypadku gdy homologacja typu układu w odniesieniu do pojazdu obejmuje komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, niezależnie od tego, czy są one przeznaczone do napraw, obsługi lub konserwacji pojazdów, nie wymaga się dodatkowej homologacji typu komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, chyba że przewidują to odpowiednie akty wymienione w załączniku IV.

3.W przypadku gdy komponent lub oddzielny zespół techniczny spełnia swoje funkcje lub ma szczególne cechy jedynie w połączeniu z innymi częściami pojazdu i z tego względu zgodność może zostać sprawdzona tylko wtedy, gdy komponent lub oddzielny zespół techniczny działa w połączeniu z tymi innymi częściami pojazdu, odpowiednio ogranicza się zakres homologacji typu UE tego komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego.

W takich przypadkach świadectwo homologacji typu UE określa wszelkie ograniczenia dotyczące stosowania komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego i wskazuje szczególne warunki jego montażu w pojeździe.

Jeżeli taki komponent lub oddzielny zespół techniczny jest montowany w pojeździe, organ udzielający homologacji weryfikuje, podczas homologacji pojazdu, zgodność z wszelkimi ograniczeniami w zakresie stosowania lub warunkami montażu.

Artykuł 28
Badania wymagane dla homologacji typu UE

1.Zgodność z wymogami technicznymi określonymi w niniejszym rozporządzeniu i w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV wykazuje się poprzez odpowiednie badania prowadzone przez wyznaczone służby techniczne zgodnie z odpowiednimi aktami prawnymi wymienionymi w załączniku IV.

2.Producent udostępnia organowi udzielającemu homologacji pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, które zgodnie z odpowiednimi aktami wymienionymi w załączniku IV są konieczne do przeprowadzenia wymaganych badań.

3.Wymagane badania przeprowadza się na tych pojazdach, układach, komponentach i oddzielnych zespołach technicznych reprezentatywnych dla typu poddanego homologacji.

4.Na wniosek producenta i pod warunkiem uzyskania zgody organu udzielającego homologacji, można stosować wirtualne metody testowania jako alternatywę dla procedur badań, o których mowa w ust. 1 zgodnie z załącznikiem XVI.

5.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik XVI w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych poprzez aktualizację wykazu aktów prawnych, w odniesieniu do których producent lub służba techniczna może stosować wirtualne metody testowania oraz szczególne warunki, zgodnie z którymi należy stosować wirtualne metody testowania.

Artykuł 29
Ustalenia dotyczące zgodności produkcji

1.Organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, podejmuje środki niezbędne do sprawdzenia, zgodnie z załącznikiem X, w razie potrzeby we współpracy z organami udzielającymi homologacji pozostałych państw członkowskich, czy producent produkuje pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne zgodne z homologowanym typem.

2.Organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu całego pojazdu, sprawdza statystycznie istotną liczbę próbek pojazdu i świadectw zgodności pod względem ich zgodności z art. 34 i 35 oraz sprawdza poprawność danych w świadectwach zgodności.

3.Organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, podejmuje niezbędne środki w celu sprawdzenia, w razie potrzeby we współpracy z organami udzielającymi homologacji pozostałych państw członkowskich, czy ustalenia, o których mowa w ust. 1 i 2, są wciąż odpowiednie, tak aby pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne znajdujące się w produkcji nadal odpowiadały homologowanemu typowi, a świadectwa zgodności były nadal zgodne z art. 34 i 35.

4.W celu sprawdzenia, czy pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny jest zgodny z homologowanym typem, organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, przeprowadza kontrole lub badania wymagane dla homologacji typu UE, na próbkach pobranych u producenta, w tym również w zakładzie produkcyjnym.

5.Organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE i stwierdza, że producent nie produkuje już pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych zgodnie z homologowanym typem, lub stwierdza, że świadectwa zgodności przestały być zgodne z art. 34 i 35, chociaż produkcja jest kontynuowana, podejmuje środki niezbędne do zapewnienia właściwego stosowania procedury zgodności produkcji lub cofa homologację typu.

6.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik X w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych poprzez aktualizację procedur zgodności produkcji.

Artykuł 30
Struktura opłat krajowych za homologacje typu i koszty nadzoru rynku

1.Państwa członkowskie określają strukturę opłat krajowych na potrzeby pokrycia kosztów ich homologacji typu i działań nadzoru rynku, jak również badań w zakresie homologacji typu oraz badań i inspekcji zgodności produkcji przeprowadzanych przez służby techniczne, które zostały przez nie wyznaczone.

2.Opłaty krajowe są pobierane od producentów, którzy złożyli wniosek o homologację typu w danym państwie członkowskim. Służby techniczne nie pobierają opłat bezpośrednio.

3.Struktura opłat krajowych obejmuje również koszty inspekcji i badań sprawdzających zgodność, przeprowadzanych przez Komisję zgodnie z art. 9. Kwoty te stanowią zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel w budżecie ogólnym Unii Europejskiej zgodnie z art. 21 ust. 4 rozporządzenia finansowego 26 .

4.Państwa członkowskie informują szczegółowo inne państwa członkowskie oraz Komisję o swojej strukturze opłat krajowych. Pierwsze powiadomienie następuje w dniu [data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia +1 rok] r. O kolejnych aktualizacjach struktur opłat krajowych powiadamia się inne państwa członkowskie oraz Komisję corocznie.

5.Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu określenia dopłat uzupełniających, o których mowa w ust. 3, mających zastosowanie do opłat krajowych, o których mowa w ust. 1. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

ROZDZIAŁ V
ZMIANY I WAŻNOŚĆ HOMOLOGACJI TYPU UE

Artykuł 31
Przepisy ogólne dotyczące zmian i ważności homologacji typu UE

1.Producent niezwłocznie informuje organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, o każdej zmianie szczegółowych danych zawartych w pakiecie informacyjnym.

Organ udzielający homologacji decyduje, czy należny ją uwzględnić poprzez zmianę, w formie poprawki lub rozszerzenia homologacji typu UE, zgodnie z procedurami określonymi w art. 32, czy też taka zmiana wymaga nowej homologacji typu.

2.Wniosek o dokonanie tej zmiany składa się wyłącznie do organu udzielającego homologacji, który udzielił pierwotnej homologacji typu UE.

3.Jeżeli organ udzielający homologacji stwierdzi, że zmiana ta wymaga powtórzenia inspekcji lub badań, informuje o tym odpowiednio producenta.

4.Jeżeli organ udzielający homologacji typu na podstawie inspekcji lub badań, o których mowa w ust. 3, stwierdzi, że wymogi w zakresie homologacji typu UE nadal są spełniane, stosuje się procedury, o których mowa w art. 32.

5.Jeżeli organ udzielający homologacji stwierdzi, że zmiany szczegółowych danych zawartych w pakiecie informacyjnym są tak istotne, że nie mogą być objęte rozszerzeniem istniejącej homologacji typu, odmawia zmiany homologacji typu UE i żąda, by producent wystąpił o nową homologację typu UE.

Artykuł 32
Poprawki i rozszerzenie homologacji typu UE

1.Zmianę określa się jako „poprawkę”, jeżeli organ udzielający homologacji stwierdzi, że pomimo zmiany szczegółowych danych zawartych w pakiecie informacyjnym dany typ pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego nadal spełnia obowiązujące wymogi dla tego typu i że w związku z tym nie jest konieczne powtórzenie kontroli ani badań.

W takim przypadku organ udzielający homologacji stosownie do potrzeb niezwłocznie wydaje poprawione strony pakietu informacyjnego, oznaczając każdą poprawioną stronę w celu wyraźnego pokazania charakteru zmiany i daty ponownego wydania, lub wydaje skonsolidowaną, zaktualizowaną wersję pakietu informacyjnego, do której dołączony jest szczegółowy opis zmian.

2.Zmianę określa się jako „rozszerzenie”, jeżeli organ udzielający homologacji uzna, że szczegółowe dane zawarte w pakiecie informacyjnym zostały zmienione i zaistniała którakolwiek z następujących okoliczności:

a)wymagane są dalsze kontrole lub badania w celu sprawdzenia stałej zgodności z wymogami, na których oparto istniejącą homologację typu;

b)uległa zmianie jakakolwiek informacja umieszczona na świadectwie homologacji typu UE z wyjątkiem załączników;

c)nowe wymogi na mocy jakichkolwiek aktów wymienionych w załączniku IV zaczęły mieć zastosowanie do homologowanego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego.

W przypadku rozszerzenia organ udzielający homologacji niezwłocznie wydaje uaktualnione świadectwo homologacji typu UE opatrzone numerem rozszerzenia, zgodnym z liczbą kolejnych już udzielonych rozszerzeń. Świadectwo homologacji wyraźnie wskazuje powód rozszerzenia oraz datę ponownego wydania i ważność.

3.W przypadku wydania poprawionych stron lub skonsolidowanej, zaktualizowanej wersji zmieniany jest odpowiednio spis treści pakietu informacyjnego w celu wskazania daty ostatniego rozszerzenia lub poprawki, lub daty ostatniej konsolidacji zaktualizowanej wersji.

4.Nie można wymagać rozszerzenia homologacji typu pojazdu, jeśli nowe wymogi, o których mowa w ust. 2 lit. c), są z technicznego punktu widzenia nieistotne dla tego typu pojazdu lub dotyczą kategorii pojazdu innych niż kategoria, do której on należy.

Artykuł 33
Utrata ważności

1.Homologacje typu pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych wydaje się na ograniczony okres 5 lat bez możliwości przedłużenia. Datę wygaśnięcia wskazuje się w świadectwie homologacji typu. Po wygaśnięciu świadectwa homologacji typu, może ono zostać odnowione na wniosek producenta jedynie w przypadku, gdy organ udzielający homologacji stwierdził, że typ pojazdu, układu, komponentu i oddzielnego zespołu technicznego spełnia wszystkie wymogi odpowiednich aktów prawnych dla nowych pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych tego typu.

2.Homologacja typu UE pojazdu traci ważność przed datą jej wygaśnięcia w następujących przypadkach:

a)jeżeli nowe wymogi mające zastosowanie do homologowanego typu pojazdu stają się obowiązkowe do celów udostępnienia na rynku, rejestracji lub dopuszczenia pojazdów, a homologacji typu nie można rozszerzyć zgodnie z art. 32 ust. 2 lit. c);

b)jeżeli nastąpi dobrowolne trwałe zaniechanie produkcji pojazdów zgodnych z homologowanym typem pojazdu;

c)jeżeli okres ważności świadectwa homologacji typu upłynął ze względu na ograniczenie, o którym mowa w art. 37 ust. 6;

d)jeżeli homologacja typu została cofnięta zgodnie z art. 29 ust. 5 lub art. 53 ust. 1;

e)jeżeli ustalono, że homologacja typu była oparta na fałszywych oświadczeniach, sfałszowanych wynikach badań lub jeżeli ukryto dane, które prowadziłyby do odmowy udzielenia homologacji typu.

3.    W przypadku gdy ważność traci tylko homologacja typu jednego z wariantów w ramach typu pojazdu lub jedna z wersji w ramach wariantu, homologacja typu UE danego typu pojazdu traci ważność wyłącznie w takim zakresie, w jakim dotyczy danego wariantu lub danej wersji.

4.W przypadku stałego zaniechania produkcji określonego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego producent niezwłocznie powiadamia o tym organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE dla tego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego.

W terminie jednego miesiąca po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w pierwszym akapicie, organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE dla typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego informuje o tym organy udzielające homologacji pozostałych państw członkowskich.

5.W przypadku gdy zbliża się termin utraty ważności świadectwa homologacji typu UE dla danego typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, producent niezwłocznie informuje o tym organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE.

6.Po otrzymaniu powiadomienia od producenta organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, w stosownych przypadkach niezwłocznie przekazuje organom udzielającym homologacji pozostałych państw członkowskich oraz Komisji wszelkie istotne informacje do celów udostępnienia na rynku, rejestracji lub dopuszczenia pojazdów.

W informacjach tych określa się datę produkcji oraz numer identyfikacyjny pojazdu („VIN”), w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Komisji (UE) nr 19/2011 27 , ostatniego wyprodukowanego pojazdu.

ROZDZIAŁ VI
ŚWIADECTWO ZGODNOŚCI I OZNAKOWANIA

Artykuł 34
Przepisy ogólne dotyczące świadectwa zgodności

1.Producent wydaje świadectwo zgodności w formie dokumentu papierowego dołączanego do każdego pojazdu wyprodukowanego zgodnie z homologowanym typem pojazdu, niezależnie od tego, czy jest kompletny, niekompletny czy skompletowany.

Świadectwo zgodności wydaje się nabywcy nieodpłatnie wraz z pojazdem. Wydanie świadectwa nie może być uzależnione od wyraźnego wniosku ani od przedstawienia producentowi dodatkowych informacji.

Przez okres dziesięciu lat od daty produkcji pojazdu, jego producent, na wniosek właściciela pojazdu, wydaje duplikat świadectwa zgodności za opłatą nieprzekraczającą kosztów wydania duplikatu. Słowo „duplikat” musi być wyraźnie widoczne na pierwszej stronie każdego duplikatu świadectwa.

2.Producent stosuje wzór świadectwa zgodności określony w załączniku IX.

Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik IX w celu uwzględnienia postępu technologicznego i zmian regulacyjnych poprzez aktualizację wzoru świadectwa zgodności.

3.Świadectwo zgodności sporządzane jest przynajmniej w jednym z języków urzędowych Unii.

4.Osoba lub osoby upoważnione do podpisywania świadectw zgodności są pracownikami producenta i są należycie upoważnione do przyjmowania w imieniu producenta pełnej odpowiedzialności prawnej w odniesieniu do projektu i konstrukcji pojazdu lub zgodności jego produkcji.

5.Świadectwo zgodności wypełnia się w całości i nie zawiera ono ograniczeń w zakresie wykorzystania pojazdu innych niż te przewidziane w niniejszym rozporządzeniu lub jakimkolwiek akcie prawnym wymienionym w załączniku IV.

6.Bez uszczerbku dla ust. 1, producent może również przekazać świadectwo zgodności drogą elektroniczną organom krajowym odpowiedzialnym za rejestrację.

Artykuł 35
Przepisy szczegółowe dotyczące świadectwa zgodności

1.W przypadku pojazdu niekompletnego lub skompletowanego producent wypełnia tylko te pola świadectwa zgodności, które dotyczą dodatków lub zmian na bieżącym etapie procesu homologacji, a w stosownym przypadku dołącza wszystkie świadectwa zgodności wydane na poprzednich etapach.

2.W przypadku pojazdów, którym udzielono homologacji typu zgodnie z art. 37, świadectwo zgodności zawiera w tytule sformułowanie: „Dla pojazdów kompletnych/skompletowanych, którym udzielono homologacji typu zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr …/201X z dnia ... r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych (homologacja tymczasowa)” [PO: please insert the reference].

3.W przypadku pojazdów, którym udzielono homologacji typu zgodnie z art. 39, świadectwo zgodności zawiera w tytule sformułowanie „Dla pojazdów kompletnych/skompletowanych, którym udzielono homologacji typu jako pojazdom produkowanym w małych seriach”, a obok tego sformułowania rok produkcji wraz z numerem porządkowym od 1 do liczby wskazanej w tabeli zawartej w załączniku XII, określającym w odniesieniu do każdego roku produkcji miejsce tego pojazdu w produkcji przyznanej dla tego roku.

Artykuł 36
Tabliczka znamionowa
i znak homologacji typu komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych

1.Producent pojazdu umieszcza na każdym pojeździe wyprodukowanym zgodnie z homologowanym typem tabliczkę znamionową z oznakowaniem wymaganą w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku IV.

2.Producent komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego umieszcza na każdym komponencie lub oddzielnym zespole technicznym wyprodukowanym zgodnie z homologowanym typem, niezależnie od tego, czy stanowią one część układu, znak homologacji typu wymagany w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku IV.

Jeżeli nie wymaga się umieszczenia takiego znaku homologacji typu, producent umieszcza na komponencie lub oddzielnym zespole technicznym przynajmniej swoją nazwę lub znak handlowy oraz numer typu lub numer identyfikacyjny.

3.Znak homologacji typu UE jest zgodny z załącznikiem VII.

ROZDZIAŁ VII
NOWE TECHNOLOGIE LUB NOWE KONCEPCJE

Artykuł 37
Wyłączenia dla nowych technologii lub nowych koncepcji

1.Producent może wystąpić o homologację typu UE w odniesieniu do typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, w których zastosowane są nowe technologie lub nowe koncepcje niezgodne z jednym lub większą liczbą aktów prawnych wymienionych w załączniku IV.

2.Organ udzielający homologacji udziela homologacji typu UE, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy spełnione są wszystkie następujące warunki:

a)we wniosku o homologację typu UE wymieniono przyczyny, dla których zastosowanie danych nowych technologii lub nowych koncepcji powoduje niezgodność danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego z jednym lub większą liczbą aktów prawnych wymienionych w załączniku IV;

b)we wniosku o homologację typu UE opisano wpływ nowych technologii lub nowych koncepcji na bezpieczeństwo i środowisko oraz środki przyjęte, aby zapewnić poziom bezpieczeństwa i ochrony środowiska co najmniej równoważny wymogom, w odniesieniu do których wystąpiono o wyłączenie;

c)przedstawiono opis badań wraz z wynikami, które wykazują spełnienie wymogów określonych w lit. b).

3.Przyznanie homologacji typu UE stanowiących wyłączenie dla nowych technologii lub nowych koncepcji wymaga zezwolenia Komisji. Zezwolenia tego udziela się w drodze aktu wykonawczego. Ten akt wykonawczy przyjmowany jest zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

4.W oczekiwaniu na decyzję Komisji w sprawie udzielenia zezwolenia organ udzielający homologacji może udzielić tymczasowej homologacji typu UE, ważnej wyłącznie na terytorium państwa członkowskiego tego organu udzielającego homologacji, w odniesieniu do typu pojazdu objętego wnioskowanym wyłączeniem. Organ udzielający homologacji niezwłocznie informuje o tym Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie, przekazując im dokumentację zawierającą informacje, o których mowa w ust. 2.

Na tymczasowy charakter i ograniczoną ważność terytorialną homologacji typu UE musi wyraźnie wskazywać nagłówek świadectwa homologacji typu i nagłówek świadectwa zgodności.

5.Organy udzielające homologacji innych państw członkowskich mogą podjąć decyzję o uznawaniu na swoim terytorium tymczasowej homologacji typu UE, o której mowa w ust. 4, pod warunkiem że informują o tym na piśmie organ udzielający homologacji, który udzielił tymczasowej homologacji typu UE.

6.W stosownych przypadkach w zezwoleniu Komisji, o którym mowa w ust. 3, określa się również, czy podlega ono jakimkolwiek ograniczeniom, w szczególności w odniesieniu do maksymalnej liczby pojazdów objętych zezwoleniem. W każdym wypadku homologacja typu UE jest ważna przez przynajmniej 36 miesięcy.

7.Jeżeli Komisja odmówi wydania zezwolenia, o którym mowa w ust. 3, organ udzielający homologacji niezwłocznie informuje posiadacza tymczasowej homologacji typu, o której mowa w ust. 4, że tymczasowa homologacja typu UE zostanie cofnięta po upływie sześciu miesięcy od daty wydania odmowy Komisji.

Jednak w państwach członkowskich, które uznały tymczasową homologacją typu UE zgodnie z ust. 5, można wprowadzać do obrotu, rejestrować i dopuszczać pojazdy wyprodukowane zgodnie z tymczasową homologacją typu UE przed upływem jej ważności.

Artykuł 38
Późniejsze dostosowanie aktów prawnych

1.Jeżeli Komisja zezwoliła na udzielenie homologacji typu UE zgodnie z art. 37, niezwłocznie podejmuje niezbędne kroki w celu dostosowania odpowiednich aktów prawnych do ostatnich zmian technologicznych.

W przypadku gdy wyłączenie na mocy art. 37 dotyczy regulaminu EKG ONZ, Komisja składa wnioski o zmianę odpowiedniego regulaminu EKG ONZ zgodnie z przepisami załącznika III do decyzji Rady 97/836/WE.

2.Po wprowadzeniu zmian w odpowiednich aktach prawnych uchyla się wszelkie ograniczenia określone w decyzji Komisji zezwalającej na udzielenie homologacji typu UE.

3.    Jeżeli nie podjęto działań niezbędnych do dostosowania aktów prawnych, o których mowa w ust. 1, Komisja może, na wniosek państwa członkowskiego, które udzieliło tymczasowej homologacji typu UE, w drodze decyzji zezwolić na rozszerzenie tymczasowej homologacji typu UE. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

ROZDZIAŁ VIII
POJAZDY PRODUKOWANE W MAŁYCH SERIACH

Artykuł 39
Homologacja typu UE pojazdów produkowanych w małych seriach

1.Na wniosek producenta oraz w ramach rocznych limitów ilościowych określonych w sekcji 1 załącznika XII, państwa członkowskie udzielają homologacji typu UE w odniesieniu do typu pojazdu produkowanego w małych seriach, który spełnia przynajmniej wymogi określone w załączniku IV część I dodatek 1.

2.Ust. 1 nie ma zastosowania do pojazdów specjalnego przeznaczenia.

3.Świadectwa homologacji typu UE dla pojazdów produkowanych w małych seriach są numerowane zgodnie z załącznikiem VII.

Artykuł 40
Krajowa homologacja typu pojazdów produkowanych w małych seriach

1.Producent może wystąpić o krajową homologację typu pojazdów produkowanych w małych seriach, w ramach rocznych limitów ilościowych określonych w sekcji 2 załącznika XII. Limity te mają zastosowanie do udostępniania na rynku, rejestracji lub dopuszczania pojazdów homologowanego typu na rynku każdego z państw członkowskich w danym roku.

2.Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zwolnieniu wszystkich typów pojazdów, o których mowa w ust. 1, z jednego lub większej liczby istotnych wymogów określonych w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, pod warunkiem że określą one stosowne wymogi alternatywne.

3.Do celów krajowej homologacji typu pojazdów produkowanych w małych seriach organ udzielający homologacji uznaje układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, którym udzielono homologacji typu zgodnie z aktami wymienionymi w załączniku IV.

4.Świadectwo krajowej homologacji typu pojazdów produkowanych w małych seriach sporządza się zgodnie ze wzorem określonym w załączniku VI, ale jest ono opatrzone nagłówkiem „świadectwo krajowej homologacji typu pojazdów produkowanych w małych seriach” i określa zakres i charakter wyłączeń przyznanych zgodnie z ust. 2. Świadectwa homologacji typu są numerowane zgodnie ze zharmonizowanym systemem, o którym mowa w załączniku VII.

Artykuł 41
Ważność krajowej homologacji typu pojazdów produkowanych w małych seriach

1.Ważność krajowej homologacji typu pojazdów produkowanych w małych seriach jest ograniczona do terytorium państwa członkowskiego, którego organ udzielający homologacji udzielił tej homologacji typu.

2.Na wniosek producenta organ udzielający homologacji wysyła do organów udzielających homologacji państw członkowskich wskazanych przez producenta kopię świadectwa homologacji typu wraz z załącznikami, listem poleconym lub pocztą elektroniczną.

3.W terminie trzech miesięcy od otrzymania dokumentów, o których mowa w ust. 2, organy udzielające homologacji państw członkowskich wskazane przez producenta podejmują decyzję, czy uznać homologację typu.

Organy udzielające homologacji państw członkowskich uznają krajową homologację typu, chyba że mają uzasadnione powody, aby sądzić, że krajowe wymagania techniczne, zgodnie z którymi danemu typowi pojazdu udzielono homologacji, nie są równoważne ich własnym wymaganiom technicznym.

4.W terminie dwóch miesięcy organy udzielające homologacji państw członkowskich informują o swojej decyzji organ udzielający homologacji, który udzielił krajowej homologacji typu.

5.Na wniosek wnioskodawcy chcącego wprowadzić do obrotu, zarejestrować lub dopuścić w innym państwie członkowskim pojazd, któremu udzielono krajowej homologacji typu w odniesieniu do pojazdów produkowanych w małych seriach, organ udzielający homologacji, który udzielił tej krajowej homologacji typu dla pojazdów produkowanych w małych seriach przekazuje krajowemu organowi tego innego państwa członkowskiego kopię świadectwa homologacji typu wraz z pakietem informacyjnym.

Organ krajowy innego państwa członkowskiego zezwala na wprowadzanie do obrotu, rejestrację lub dopuszczanie takich pojazdów, chyba że ma uzasadnione powody, aby sądzić, że krajowe wymagania techniczne, zgodnie z którymi danemu typowi pojazdu udzielono homologacji, nie są równoważne jego własnym wymaganiom technicznym.

ROZDZIAŁ IX
HOMOLOGACJE INDYWIDUALNE POJAZDU

Artykuł 42
Homologacje indywidualne UE pojazdu

1.Państwa członkowskie udzielają homologacji indywidualnej UE pojazdowi, który spełnia wymagania określone w dodatku 2 do części I załącznika IV lub, w przypadku pojazdów specjalnego przeznaczenia, w części III załącznika IV.

2.Wniosek o homologację indywidualną UE pojazdu składa producent, właściciel pojazdu lub jego przedstawiciel, pod warunkiem że przedstawiciel ten ma siedzibę w Unii.

3.Państwa członkowskie nie przeprowadzają badań niszczących w celu ustalenia, czy pojazd spełnia wymogi określone w ust. 1 i wykorzystują wszelkie istotne informacje dostarczone w tym celu przez wnioskodawcę.

4.Świadectwo homologacji indywidualnej UE pojazdu musi być zgodne ze wzorem określonym w załączniku VI. Świadectwa homologacji indywidualnej UE pojazdu są numerowane zgodnie z załącznikiem VII.

5.Państwa członkowskie zezwalają na wprowadzenie do obrotu, rejestrację lub dopuszczenie pojazdów z ważnym świadectwem homologacji indywidualnej UE pojazdu.

Artykuł 43
Krajowe homologacje indywidualne pojazdu

1.Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zwolnieniu określonego pojazdu, niezależnie od tego, czy jest to jedyny egzemplarz pojazdu, z obowiązku spełniania wymogów jednego lub wielu przepisów niniejszego rozporządzenia lub istotnych wymogów określonych w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, pod warunkiem że wprowadzą stosowne wymogi alternatywne.

2.Wniosek o krajową homologację indywidualną pojazdu składa producent, właściciel pojazdu lub jego przedstawiciel, pod warunkiem że przedstawiciel ten ma siedzibę w Unii.

3.Państwa członkowskie nie przeprowadzają badań niszczących w celu ustalenia, czy pojazd spełnia wymogi alternatywne określone w ust. 1 i wykorzystują wszelkie istotne informacje dostarczone w tym celu przez wnioskodawcę.

4.Do celów krajowej homologacji indywidualnej pojazdu organ udzielający homologacji uznaje układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, którym udzielono homologacji typu zgodnie z aktami wymienionymi w załączniku IV.

5.Państwo członkowskie niezwłocznie wydaje świadectwo krajowej homologacji indywidualnej pojazdu, jeżeli pojazd jest zgodny z opisem załączonym do wniosku i spełnia stosowne wymogi alternatywne.

6.Format świadectwa krajowej homologacji indywidualnej pojazdu odpowiada wzorowi świadectwa homologacji typu UE określonemu w załączniku VI i zawiera przynajmniej informacje niezbędne do wypełnienia wniosku o rejestrację przewidziane w dyrektywie Rady 1999/37/WE 28 .

Na świadectwie krajowej homologacji indywidualnej pojazdu umieszcza się numer VIN danego pojazdu i jest ono opatrzone nagłówkiem „Świadectwo krajowej homologacji indywidualnej pojazdu”.

Artykuł 44
Ważność krajowych homologacji indywidualnych pojazdu

1.Krajowa homologacja indywidualna pojazdu jest ważna wyłącznie na terytorium państwa członkowskiego, które udzieliło homologacji.

2.Jeżeli wnioskodawca chce udostępnić na rynku, zarejestrować lub dopuścić w innym państwie członkowskim pojazd, któremu udzielono krajowej homologacji indywidualnej pojazdu, państwo członkowskie, które udzieliło homologacji, dostarcza wnioskodawcy na jego wniosek oświadczenie dotyczące przepisów technicznych, na podstawie których pojazdowi udzielono homologacji.

3.Państwo członkowskie zezwala na udostępnienie na rynku, rejestrację lub dopuszczenie pojazdu, któremu inne państwo członkowskie udzieliło krajowej homologacji indywidualnej pojazdu zgodnie z art. 43, chyba że to państwo członkowskie ma uzasadnione powody, aby sądzić, że stosowne wymogi alternatywne, na podstawie których pojazd uzyskał homologację, nie są równoważne jego własnym wymaganiom.

4.Przepisy niniejszego artykułu mogą być stosowane do pojazdów, którym udzielono homologacji typu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i które zostały zmodyfikowane przed ich pierwszą rejestracją lub dopuszczeniem.

Artykuł 45
Przepisy szczegółowe

1.Procedury przewidziane w art. 43 i 44 mogą mieć zastosowanie do określonego pojazdu podczas kolejnych etapów jego kompletacji zgodnie z wielostopniową homologacją typu.

2.Procedury określone w art. 43 i 44 nie mogą zastąpić etapu pośredniego w zwykłej kolejności stosowanej w ramach wielostopniowej homologacji typu i nie mogą mieć zastosowania w celu otrzymania homologacji pojazdu w pierwszym etapie.

ROZDZIAŁ X
UDOSTĘPNIENIE NA RYNKU
REJESTRACJA LUB DOPUSZCZENIE

Artykuł 46
Udostępnienie na rynku, rejestracja lub dopuszczenie pojazdów innych niż pojazdy z końcowej partii produkcji

1.Bez uszczerbku dla art. 49–51 pojazdy, dla których obowiązkowa jest homologacja typu całego pojazdu, lub pojazdy, dla których producent uzyskał taką homologację typu, są udostępniane na rynku, rejestrowane lub dopuszczane, jeżeli towarzyszy im ważne świadectwo zgodności wydane zgodnie z art. 34 i 35.

Pojazdy niekompletne mogą być udostępniane na rynku lub dopuszczane, ale organy krajowe odpowiedzialne za rejestrację pojazdów mogą odmówić wydania zezwolenia na ich rejestrację i użytkowanie na drogach.

2.Pojazdy, które wyłączono z wymogu dotyczącego świadectwa zgodności, mogą również być udostępniane na rynku, rejestrowane lub dopuszczane, jeżeli spełniają odpowiednie wymagania techniczne niniejszego rozporządzenia.

3.Liczba pojazdów produkowanych w małych seriach udostępnionych na rynku, zarejestrowanych lub dopuszczonych w ciągu jednego roku nie może przekroczyć rocznych limitów ilościowych określonych w załączniku XII.

Artykuł 47
Udostępnienie na rynku, rejestracja lub dopuszczenie pojazdów z końcowej partii produkcji

1.Pojazdy z końcowej partii produkcji, których homologacja typu UE utraciła ważność na podstawie art. 33 ust. 2 lit. a), mogą być udostępniane na rynku, rejestrowane lub dopuszczane jedynie pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w ust. 4 oraz dotrzymania terminów określonych w ust. 2 i 4.

Pierwszy akapit stosuje się również do pojazdów, które znajdowały się na terytorium Unii i nie zostały jeszcze udostępnione na rynku ani zarejestrowane czy dopuszczone, zanim ich homologacja typu UE utraciła ważność.

2.Ust. 1 stosuje się do pojazdów kompletnych przez okres 12 miesięcy od dnia utraty ważności homologacji typu UE, a do pojazdów skompletowanych – przez okres 18 miesięcy od tego dnia.

3.Producent, który chce udostępnić na rynku, zarejestrować lub dopuścić pojazdy z końcowej partii produkcji zgodnie z ust. 1 składa w tym celu wniosek do organu krajowego państwa członkowskiego, które udzieliło homologacji typu UE. Wniosek ten określa wszelkie powody natury technicznej lub ekonomicznej, które uniemożliwiają tym pojazdom spełnianie nowych wymogów homologacji typu i zawiera numer VIN przedmiotowych pojazdów.

Zainteresowany organ krajowy w terminie trzech miesięcy od otrzymania tego wniosku podejmuje decyzję, czy udzielić zezwolenia na wprowadzanie do obrotu, rejestrację i dopuszczenie tych pojazdów na terytorium danego państwa i określa liczbę pojazdów, dla których może zostać przyznane pozwolenie.

4.Jedynie pojazdy z końcowej partii produkcji posiadające ważne świadectwo zgodności, które utrzymało swą ważność przez co najmniej trzy miesiące po dacie wydania, ale dla których homologacja typu utraciła ważność na mocy art. 33 ust. 2 lit. a), mogą być udostępniane na rynku, rejestrowane lub dopuszczane w Unii.

5.Świadectwo zgodności pojazdów udostępnionych na rynku, zarejestrowanych lub dopuszczonych zgodnie z niniejszym artykułem zawiera specjalną wzmiankę wskazującą, że są to pojazdy z końcowej partii produkcji, a także datę, do której pojazdy te mogą być udostępniane na rynku, rejestrowane lub dopuszczane w Unii.

6.Państwa członkowskie prowadzą ewidencję numerów VIN pojazdów, w odniesieniu do których udzieliły zezwolenia dotyczącego udostępnienia na rynku, rejestracji lub dopuszczenia zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 48
Udostępnienie na rynku lub dopuszczenie
komponentów i oddzielnych zespołów technicznych

1.Komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, łącznie z przeznaczonymi na rynek wtórny, mogą być udostępniane na rynku lub dopuszczane jedynie wtedy, gdy spełniają wymogi odpowiednich aktów prawnych wymienionych w załączniku IV i są oznakowane zgodnie z art. 36.

2.Ust. 1 nie ma zastosowania do komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które zostały skonstruowane lub zaprojektowane specjalnie dla nowych pojazdów nieobjętych zakresem niniejszego rozporządzenia.

3.Państwa członkowskie mogą zezwolić na udostępnianie na rynku lub dopuszczanie komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które są wyłączone na mocy art. 37 lub które mają być stosowane w pojazdach objętych zakresem homologacji udzielonych na mocy art. 39, 40, 42 i 43 odnośnie do komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego.

4.Państwa członkowskie mogą również zezwolić na udostępnianie na rynku lub dopuszczanie komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do stosowania w pojazdach, które nie musiały mieć homologacji typu na podstawie niniejszego rozporządzenia ani dyrektywy 2007/46/WE, gdy zostały udostępnione na rynku, zarejestrowane lub dopuszczone.

ROZDZIAŁ XI
KLAUZULE OCHRONNE

Artykuł 49
Procedura postępowania na poziomie krajowym z pojazdami, układami, komponentami
lub oddzielnymi zespołami technicznymi stwarzającymi poważne zagrożenie

1.Organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego, które podjęły działania zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 i art. 8 niniejszego rozporządzenia lub mają wystarczające powody, aby sądzić, że dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny objęty niniejszym rozporządzeniem stwarza poważne zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub innych aspektów ochrony interesów publicznych objętych niniejszym rozporządzeniem, niezwłocznie informują o tym organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji.

2.    Organ udzielający homologacji, o którym mowa w ust. 1, dokonuje oceny w odniesieniu do danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego pod kątem spełnienia wszystkich wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Odpowiednie podmioty gospodarcze w pełni współpracują z organami udzielającymi homologacji i organami nadzoru rynku.

W przypadku gdy w trakcie tej oceny organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji, stwierdzi, że dany pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, żąda on niezwłocznie od odpowiedniego podmiotu gospodarczego podjęcia wszystkich odpowiednich środków naprawczych w celu zapewnienia zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego z tymi wymogami, lub podjęcia odpowiednich środków ograniczających – wycofania pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego z obrotu lub wycofania go od użytkowników w rozsądnym terminie, w zależności od charakteru zagrożenia.

Art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 ma zastosowanie do środków ograniczających, o których mowa w akapicie drugim.

3.Właściwy organ udzielający homologacji informuje Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny, o której mowa w ust. 1, oraz działaniach wymaganych od danego podmiotu gospodarczego.

4.Podmiot gospodarczy, zgodnie z obowiązkami, o których mowa w art. 11–19, zapewnia podjęcie wszystkich odpowiednich środków naprawczych w odniesieniu do wszystkich niezgodnych z wymogami pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które wprowadził do obrotu, zarejestrował lub dopuścił w Unii.

5.W przypadku gdy podmiot gospodarczy nie podejmie odpowiednich środków naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 2 akapit drugi, organy krajowe podejmują wszystkie odpowiednie tymczasowe środki ograniczające w celu zakazania lub ograniczenia udostępnienia na rynku, rejestracji lub dopuszczania niezgodnych z wymogami pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych na swoim rynku krajowym lub ich wycofania z obrotu lub od użytkowników.

Artykuł 50
Procedury powiadamiania i sprzeciwu
związane ze środkami ograniczającymi podejmowanymi na poziomie krajowym

1.Organy krajowe niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o środkach ograniczających podjętych zgodnie z art. 49 ust. 1 i 5.

Przekazane informacje obejmują wszystkie dostępne szczegóły, w szczególności dane niezbędne do identyfikacji pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych niespełniających wymogów, informacje na temat ich pochodzenia, charakteru występującej niezgodności i wynikającego z niej zagrożenia, rodzaju i okresu obowiązywania podjętych krajowych środków ograniczających, a także argumentów przedstawionych przez odpowiedni podmiot gospodarczy.

2.Organ udzielający homologacji, o którym mowa w art. 49 ust. 1, wskazuje, czy niezgodność wynika z jednej z poniższych sytuacji:

a)niespełniania przez pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne wymogów związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem osób, ochroną środowiska lub innymi aspektami ochrony interesów publicznych objętymi zakresem niniejszego rozporządzenia;

b)niedociągnięć w odpowiednich aktach prawnych wymienionych w załączniku IV.

3.Państwa członkowskie, inne niż państwo członkowskie wszczynające procedurę, w terminie jednego miesiąca od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1, informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich przyjętych środkach ograniczających i przekazują wszelkie dodatkowe informacje, którymi dysponują, dotyczące niezgodności danych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, a w przypadku sprzeciwu wobec zgłoszonego środka krajowego przedstawiają swoje zastrzeżenia.

4.W przypadku gdy w terminie jednego miesiąca od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1, jedno spośród pozostałych państw członkowskich albo Komisja zgłosi sprzeciw wobec środka ograniczającego podjętego przez państwo członkowskie, Komisja poddaje ten środek ocenie zgodnie z art. 51.

5.W przypadku gdy w terminie jednego miesiąca od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 1, inne państwo członkowskie ani Komisja nie zgłoszą sprzeciwu wobec środka ograniczającego podjętego przez państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony. Pozostałe państwa członkowskie zapewniają podjęcie podobnych środków ograniczających w odniesieniu do danych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych.

Artykuł 51
Unijna procedura w sprawie środków ochronnych

1.W przypadku gdy w ramach procedury określonej w art. 50 ust. 3 i 4 zgłoszono sprzeciw wobec środka ograniczającego podjętego przez państwo członkowskie lub w przypadku gdy Komisja uzna środek krajowy za sprzeczny z przepisami Unii, Komisja niezwłocznie poddaje ten środek krajowy ocenie po konsultacji z państwami członkowskimi i odpowiednim podmiotem gospodarczym lub podmiotami gospodarczymi. Na podstawie wyników tej oceny Komisja przyjmuje decyzję określającą, czy dany środek krajowy jest uzasadniony. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie powiadamia o niej odpowiednie podmioty gospodarcze. Państwa członkowskie niezwłocznie wykonują decyzję Komisji i informują o tym Komisję.

2.Jeżeli Komisja uzna środek krajowy za uzasadniony, wszystkie państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia wycofania z obrotu na swoim rynku pojazdu, układów, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego niespełniającego wymogów i informują o tym Komisję. Jeżeli Komisja uzna krajowy środek za nieuzasadniony, zainteresowane państwo członkowskie wycofuje lub dostosowuje środek zgodnie z decyzją Komisji, o której mowa w ust. 1.

3.W przypadku gdy środek krajowy zostaje uznany za uzasadniony i przypisany niedostatkom w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV, Komisja proponuje następujące odpowiednie środki:

a)w przypadku gdy dotyczy to aktów prawnych, Komisja proponuje niezbędne zmiany danego aktu;

b)w przypadku gdy dotyczy to regulaminów EKG ONZ, Komisja przygotowuje projekt niezbędnych zmian do odpowiednich regulaminów EKG ONZ zgodnie z przepisami załącznika III do decyzji Rady 97/836/WE.

Artykuł 52
Spełniające wymogi pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne
stwarzające poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub mogące poważnie zaszkodzić zdrowiu lub środowisku

1.W przypadku gdy po przeprowadzeniu oceny zgodnie z art. 49 ust. 1 państwo członkowskie stwierdza, że pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne stwarzają poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa lub mogą poważnie zaszkodzić środowisku lub zdrowiu publicznemu, mimo że spełniają mające zastosowanie wymogi lub są odpowiednio oznakowane, wymaga ono, aby odpowiedni podmiot gospodarczy podjął wszystkie odpowiednie środki naprawcze w celu zapewnienia, aby wprowadzane do obrotu, rejestrowane lub dopuszczane pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne nie stwarzały już zagrożenia, lub podejmuje ono środki ograniczające w celu wycofania pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych z obrotu lub od użytkowników w rozsądnym terminie, w zależności od charakteru zagrożenia.

Państwo członkowskie może odmówić rejestracji takich pojazdów, dopóki podmiot gospodarczy nie przyjmie wszystkich odpowiednich środków naprawczych.

2.Podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie odpowiednich środków naprawczych w odniesieniu do wszystkich pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, o których mowa w ust. 1.

3.Państwo członkowskie w terminie jednego miesiąca od wystąpienia z żądaniem, o którym mowa w ust. 1, przekazuje Komisji i pozostałym państwom członkowskim wszystkie dostępne informacje, w szczególności dane niezbędne do identyfikacji danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, pochodzenia oraz łańcucha dostaw pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, informacje o charakterze stwarzanego zagrożenia oraz o charakterze i czasie trwania podjętych krajowych środków ograniczających.

4.Komisja niezwłocznie przeprowadza konsultacje z państwami członkowskimi i odpowiednim podmiotem gospodarczym lub podmiotami gospodarczymi, a w szczególności z organem udzielającym homologacji, który udzielił homologacji typu, i dokonuje oceny podjętego środka krajowego. Na podstawie tej oceny Komisja decyduje, czy uznać środek krajowy, o którym mowa w ust. 1, za uzasadniony, a w razie potrzeby proponuje odpowiednie środki. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

5.Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie powiadamia o niej odpowiednie podmioty gospodarcze.

Artykuł 53
Przepisy ogólne dotyczące niezgodnych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych

1.Jeżeli pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, którym towarzyszy świadectwo zgodności lub które są opatrzone znakiem homologacji, są niezgodne z homologowanym typem lub z niniejszym rozporządzeniem lub zostały homologowane na podstawie nieprawidłowych danych, organy udzielające homologacji, organy nadzoru rynku lub Komisja mogą wprowadzić niezbędne środki ograniczające zgodnie z art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 w celu zakazu lub ograniczenia udostępniania na rynku, rejestracji lub dopuszczania niezgodnych z wymogami pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, lub w celu wycofania ich z obrotu lub od użytkowników, włącznie z cofnięciem homologacji typu przez organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, do czasu wprowadzenia przez odpowiedni podmiot gospodarczy wszystkich właściwych środków naprawczych w celu przywrócenia zgodności pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych.

2.Do celów ust. 1 rozbieżności w szczegółowych danych zawartych w świadectwie homologacji typu UE lub pakiecie informacyjnym uznaje się za niezgodność z homologowanym typem.

Artykuł 54
Procedury powiadamiania i sprzeciwu dotyczące niezgodnych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych

1.Jeżeli organ udzielający homologacji lub organ nadzoru rynku stwierdzi, że pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne są niezgodne z niniejszym rozporządzeniem lub homologacji typu udzielono na podstawie nieprawidłowych danych lub pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, którym towarzyszy świadectwo zgodności lub które są opatrzone znakiem homologacji, są niezgodne z homologowanym typem, może on wprowadzić wszelkie stosowne środki ograniczające zgodnie z art. 53 ust. 1.

2.Organ udzielający homologacji lub organ nadzoru rynku lub Komisja zwraca się również do organu udzielającego homologacji, który udzielił homologacji typu UE, o sprawdzenie, czy pojazdy, układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne znajdujące się w produkcji nadal odpowiadają homologowanemu typowi lub, w stosownych przypadkach, czy przywrócono zgodność pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które są już wprowadzone do obrotu.

3.W przypadku homologacji typu całego pojazdu, jeżeli niezgodność pojazdu wynika z niezgodności układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, wniosek, o którym mowa w ust. 2, należy również skierować do organu udzielającego homologacji, który udzielił homologacji typu UE dla tego układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego.

4. W przypadku wielostopniowej homologacji typu, jeżeli niezgodność pojazdu skompletowanego wynika z niezgodności układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego będącego częścią pojazdu niekompletnego lub z niezgodności samego pojazdu niekompletnego, wniosek, o którym mowa w ust. 2, należy również skierować do organu udzielającego homologacji, który udzielił homologacji typu UE dla tego układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego lub pojazdu niekompletnego.

5.Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1–4, organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, dokonuje oceny w odniesieniu do danych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych pod kątem spełnienia wszystkich wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu. Organ udzielający homologacji sprawdza również dane, na podstawie których udzielono homologacji. Odpowiednie podmioty gospodarcze w pełni współpracują z organem udzielającym homologacji.

6.W przypadku stwierdzenia niezgodności przez organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE dla pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, organ ten niezwłocznie żąda od podmiotu gospodarczego wprowadzenia wszelkich odpowiednich środków naprawczych w celu przywrócenia zgodności pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego oraz, w razie potrzeby, organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, wprowadza środki, o których mowa w art. 53 ust. 1, jak najszybciej, a najpóźniej w terminie jednego miesiąca od daty otrzymania wniosku.

7.Władze krajowe wprowadzające środki ograniczające zgodnie z art. 53 ust. 1 niezwłocznie informują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

8.Jeżeli w ciągu jednego miesiąca od zgłoszenia środków ograniczających wprowadzonych przez organ udzielający homologacji lub organ nadzoru rynku zgodnie z art. 53 ust. 1, zostanie wniesiony sprzeciw przez inne państwo członkowskie w odniesieniu do zgłoszonego środka ograniczającego lub Komisja stwierdzi niezgodność zgodnie z art. 9 ust. 5, Komisja niezwłocznie przeprowadza konsultacje z państwami członkowskimi i właściwym podmiotem gospodarczym lub podmiotami gospodarczymi, a w szczególności z organem udzielającym homologacji, który udzielił homologacji typu, i dokonuje oceny wprowadzonego środka krajowego. Na podstawie tej oceny Komisja może podjąć decyzję o wprowadzeniu niezbędnych środków ograniczających przewidzianych w art. 53 ust. 1 w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie powiadamia o niej odpowiednie podmioty gospodarcze. Państwa członkowskie niezwłocznie wykonują decyzję Komisji i informują o tym Komisję.

9.Jeżeli w ciągu jednego miesiąca od otrzymania zgłoszenia o środkach ograniczających wprowadzonych zgodnie z art. 53 ust. 1 inne państwo członkowskie ani Komisja nie zgłoszą sprzeciwu wobec środka ograniczającego wprowadzonego przez państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony. Pozostałe państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie podobnych środków ograniczających w odniesieniu do danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego.

Artykuł 55
Wprowadzanie do obrotu i dopuszczanie części lub wyposażenia,
które mogą stwarzać poważne zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania istotnych układów

1.Części lub wyposażenie, które mogą stwarzać poważne zagrożenie dla właściwego funkcjonowania układów istotnych dla bezpieczeństwa pojazdu lub jego efektywności środowiskowej, nie mogą być wprowadzane do obrotu ani dopuszczane i są zakazane, chyba że organ udzielający homologacji zezwolił na nie zgodnie z art. 56 ust. 1 i 4.

2.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88 w celu określenia wymogów, które muszą spełniać części i wyposażenie, o których mowa w ust. 1.

Wymogi te mogą opierać się stosownie do okoliczności na aktach prawnych wymienionych w załączniku IV lub obejmować porównanie części lub wyposażenia z efektywnością środowiskową lub poziomem bezpieczeństwa oryginalnych części lub wyposażenia. W każdym z tych przypadków wymogi muszą zapewniać, aby części lub wyposażenie nie zakłócały funkcjonowania układów, które są istotne dla bezpieczeństwa pojazdu lub jego efektywności środowiskowej.

3.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik XIII w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych poprzez aktualizację wykazu części lub wyposażenia w oparciu o informacje dotyczące:

a)powagi zagrożenia dla bezpieczeństwa lub efektywności środowiskowej pojazdów, w których zamontowano dane części lub wyposażenie;

b)potencjalnego wpływu na konsumentów i producentów na rynku wtórnym w razie wprowadzenia wymogu wydania zezwolenia na części lub wyposażenie na mocy art. 56 ust. 1.

4.Ust. 1 nie ma zastosowania do oryginalnych części lub wyposażenia ani do części lub wyposażenia należących do układu homologowanego zgodnie z aktami prawnymi wymienionymi w załączniku IV, z wyjątkiem sytuacji, gdy homologacja typu odnosi się do aspektów innych niż poważne zagrożenie, o którym mowa w ust. 1.

Do celów niniejszego ustępu „oryginalne części lub wyposażenie” oznaczają części lub wyposażenie, które wyprodukowano zgodnie ze specyfikacjami i normami produkcyjnymi przewidzianymi przez producenta pojazdów do montażu danego pojazdu.

5.Ust. 1 nie ma zastosowania do części lub wyposażenia produkowanych wyłącznie do pojazdów wyścigowych. Części lub wyposażenie, których wykaz zamieszczono w załączniku XIII, używane zarówno do wyścigów, jak i na drogach, nie są udostępniane w odniesieniu do pojazdów przeznaczonych do użytku na drogach publicznych, chyba że są one zgodne z wymogami określonymi w aktach delegowanych, o których mowa w ust. 2, i zostały zatwierdzone przez Komisję w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

Artykuł 56
Powiązane wymagania dla części lub wyposażenia, które mogą stwarzać poważne zagrożenie
dla prawidłowego funkcjonowania istotnych układów

1.Producent części lub wyposażenia może wystąpić o zezwolenie, o którym mowa w art. 55 ust. 1, przedkładając organowi udzielającemu homologacji wniosek wraz ze sprawozdaniem z badań sporządzonym przez wyznaczoną służbę techniczną, która zaświadcza, że części lub wyposażenie, których ma dotyczyć zezwolenie, spełniają wymogi, o których mowa w art. 55 ust. 2. Producent może złożyć tylko jeden wniosek w odniesieniu do każdego typu części lub wyposażenia tylko jednemu organowi udzielającemu homologacji.

2.Wniosek o zezwolenie zawiera szczegółowe dane dotyczące producenta części lub wyposażenia, typ, numery identyfikacyjne i numery części lub wyposażenia, nazwę producenta pojazdu, typ pojazdu, a w stosownych przypadkach rok produkcji lub wszelkie inne informacje pozwalające na identyfikację pojazdu, w którym mają być zamontowane te części lub wyposażenie.

Organ udzielający homologacji zezwala na wprowadzenie do obrotu i udostępnienie części lub wyposażenia, jeżeli stwierdzi, uwzględniając sprawozdanie z badań, o którym mowa w ust. 1, oraz inne dowody, że dane części lub wyposażenie spełniają wymagania, o których mowa w art. 55 ust. 2.

Organ udzielający homologacji niezwłocznie wydaje producentowi świadectwo zezwolenia zgodnie ze wzorem określonym w dodatku 1 do załącznika XI, numerowane zgodnie z załącznikiem XI pkt 2.

Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik XI w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych poprzez aktualizację wzoru i systemu numeracji świadectw zezwolenia.

3.Producent niezwłocznie informuje organ udzielający homologacji, który wydał zezwolenie, o wszelkich zmianach mających wpływ na warunki, na jakich je wydano. Organ udzielający homologacji decyduje, czy należy dokonać przeglądu zezwolenia, czy ponownie je wydać oraz czy niezbędne są dalsze badania.

Producent gwarantuje, że części lub wyposażenie są i będą produkowane zgodnie z warunkami, na jakich wydano zezwolenie.

4.Przed wydaniem jakiegokolwiek zezwolenia organ udzielający homologacji sprawdza, czy istnieją ustalenia i procedury mające na celu skuteczną kontrolę zgodności produkcji.

W przypadku gdy organ udzielający homologacji stwierdzi, że warunki wydania zezwolenia nie są już spełniane, zwraca się do producenta o podjęcie środków niezbędnych do zapewnienia przywrócenia zgodności części lub wyposażenia. W razie konieczności cofa zezwolenie.

5.Na wniosek organu krajowego innego państwa członkowskiego organ udzielający homologacji, który wydał zezwolenie, wysyła temu organowi w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku kopię świadectwa zezwolenia wraz z załącznikami, za pośrednictwem wspólnego bezpiecznego elektronicznego systemu wymiany danych. Kopia może również mieć formę bezpiecznego pliku elektronicznego.

6.Organ udzielający homologacji, który nie zgadza się z zezwoleniem wydanym przez inne państwo członkowskie, podaje powody swojego sprzeciwu Komisji. Po konsultacji z odpowiednimi organami udzielającymi homologacji Komisja podejmuje odpowiednie środki w celu rozstrzygnięcia sporu, w tym, w razie konieczności, wymaga cofnięcia zezwolenia. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

7.Państwa członkowskie mogą utrzymać przepisy krajowe dotyczące części lub wyposażenia, które mogą wpływać na prawidłowe funkcjonowanie układów istotnych dla bezpieczeństwa pojazdu lub na jego efektywność środowiskową, dopóki nie zostanie ustanowiony wykaz, o którym mowa w art. 55 ust. 3.

Artykuł 57
Przepisy ogólne dotyczące wycofywania pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych

1.Producent, któremu udzielono homologacji typu całego pojazdu i który jest zobowiązany do wycofania pojazdów od użytkowników zgodnie z art. 12 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 17 ust. 2, art. 49 ust. 1, art. 49 ust. 6, art. 51 ust. 4, art. 52 ust. 1, art. 53 ust. 1 niniejszego rozporządzenia lub art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008, niezwłocznie informuje o tym organ udzielający homologacji, który udzielił mu homologacji typu całego pojazdu.

2.Producent układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, któremu udzielono homologacji typu UE i który jest zobowiązany do wycofania układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych od użytkowników zgodnie z art. 12 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 17 ust. 2, art. 49 ust. 1, art. 49 ust. 6, art. 51 ust. 4, art. 52 ust. 1 i art. 53 ust. 1 niniejszego rozporządzenia lub art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008, niezwłocznie informuje o tym organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE.

3.Producent proponuje organowi udzielającemu homologacji, który udzielił homologacji typu, zestaw odpowiednich środków zaradczych służących przywróceniu zgodności pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych oraz, w stosownych przypadkach, usunięciu poważnego zagrożenia, o którym mowa w art. 20 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

Organ udzielający homologacji przeprowadza ocenę w celu sprawdzenia, czy zaproponowane środki są wystarczające i terminowe oraz niezwłocznie informuje o proponowanych środkach zaradczych organy udzielające homologacji pozostałych państw członkowskich i Komisję.

Artykuł 58
Przepisy szczegółowe dotyczące wycofywania pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych

1.Jeżeli organ udzielający homologacji lub Komisja uznają, że środki zaradcze, o których mowa w art. 57 ust. 3, są niewystarczające lub nie zostały wdrożone wystarczająco szybko, niezwłocznie powiadamiają o swoich obawach organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, oraz Komisję.

Organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, zwraca się do producenta o podjęcie środków naprawczych w celu usunięcia zgłoszonych zastrzeżeń. Jeśli producent nie zaproponuje i nie wdroży skutecznych środków naprawczych, organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, podejmuje wszystkie wymagane środki ograniczające, włącznie z cofnięciem homologacji typu UE i obowiązkowym wycofaniem od użytkowników, oraz informuje o podjętych środkach ograniczających organy udzielające homologacji pozostałych państw członkowskich i Komisję. W przypadku cofnięcia homologacji typu UE organ udzielający homologacji informuje niezwłocznie o tym cofnięciu producenta listem poleconym lub za pomocą równoważnych środków elektronicznych.

2.Jeżeli organ udzielający homologacji uzna, że środki ograniczające wprowadzone przez organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE zgodnie z art. 58 ust. 1, są niewystarczające lub nieterminowe, informuje o tym Komisję i może wprowadzić odpowiednie środki ograniczające w celu zakazania lub ograniczeniu udostępnienia na rynku, rejestracji lub dopuszczenia na rynku krajowym niezgodnych z wymogami pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, lub w celu wycofania ich z obrotu lub od użytkowników.

3.Komisja prowadzi odpowiednie konsultacje z zaangażowanymi stronami oraz decyduje, czy środki ograniczające wprowadzone przez organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, są wystarczające i terminowe, i w razie potrzeby proponuje odpowiednie środki w celu zapewnienia przywrócenia zgodności lub skutecznego usunięcia poważnego zagrożenia, o którym mowa w art. 57 ust. 3. Decyzja ta dotyczy również odpowiedniości środków ograniczających wprowadzonych przez organy udzielające homologacji, które uznały działania podjęte przez organ udzielający homologacji, który udzielił homologacji typu UE, za niewystarczające lub nieterminowe. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

Komisja kieruje swoją decyzję do zainteresowanych państw członkowskich i niezwłocznie powiadamia o niej odpowiednie podmioty gospodarcze.

4.    Państwa członkowskie niezwłocznie wykonują decyzję Komisji i informują o tym Komisję.

5.Jeżeli w terminie jednego miesiąca od otrzymania powiadomienia dotyczącego zatwierdzonych środków zaradczych, o których mowa w art. 57 ust. 3, państwo członkowskie ani Komisja nie zgłosiły zastrzeżeń wobec tych środków, środki te uznaje się za uzasadnione. Pozostałe państwa członkowskie zapewniają stosowanie tych środków zaradczych w odniesieniu do danych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które zostały udostępnione na rynku, zarejestrowane lub dopuszczone na ich terytorium.

Artykuł 59
Prawo podmiotów gospodarczych do wysłuchania, powiadamianie o decyzjach i środkach odwoławczych

1.Oprócz przypadków, gdy z powodu poważnego zagrożenia dla zdrowia ludzi, bezpieczeństwa lub środowiska konieczne jest podjęcie natychmiastowych działań, umożliwia się danemu podmiotowi gospodarczemu zgłoszenie organowi krajowemu uwag w odpowiednim okresie przed przyjęciem przez organy krajowe państw członkowskich środka na mocy art. 49–58.

Jeżeli działanie podjęto bez wysłuchania podmiotu gospodarczego, podmiotowi temu jak najszybciej umożliwia się zgłoszenie uwag, po czym organ krajowy bezzwłocznie poddaje środek przeglądowi.

2.We wszelkich środkach przyjętych przez organy krajowe określa się dokładnie powody ich przyjęcia.

Jeżeli środek skierowany jest do określonego podmiotu gospodarczego, o środku tym powiadamia się bezzwłocznie ten podmiot, załączając jednocześnie informację o środkach odwoławczych przysługujących na mocy przepisów danego państwa członkowskiego oraz o związanych z tymi środkami terminach.

Jeżeli środek ma zasięg ogólny, jest on odpowiednio publikowany w krajowym dzienniku urzędowym lub w równoważnym publikatorze.

3.Środek przyjęty przez organy krajowe uchyla się lub zmienia niezwłocznie po tym, jak podmiot gospodarczy wykaże, że podjął skuteczne działania naprawcze.

ROZDZIAŁ XII
PRZEPISY MIĘDZYNARODOWE

Artykuł 60
Regulaminy EKG ONZ wymagane w odniesieniu do homologacji typu UE

1.Regulaminy EKG ONZ lub zmiany do nich, za przyjęciem których Unia głosowała lub które Unia stosuje i które są wymienione w załączniku IV, stanowią część wymogów w odniesieniu do homologacji typu UE pojazdu.

2.Organy udzielające homologacji państw członkowskich uznają homologacje udzielone zgodnie z regulaminami EKG ONZ, o których mowa w ust. 1, oraz, w stosownym przypadku, odpowiednie znaki homologacji, w miejsce odpowiadających im homologacji i znaków homologacji udzielonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i aktami prawnymi przyjętymi na mocy niniejszego rozporządzenia.

3.W przypadku gdy Unia głosowała za przyjęciem regulaminu EKG ONZ lub zmian do niego do celów homologacji typu całego pojazdu, Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 88 w celu wprowadzenia obowiązkowego charakteru regulaminu EKG ONZ lub, stosownie do przypadku, w celu zmiany niniejszego rozporządzenia.

Ten akt delegowany określa daty rozpoczęcia obowiązkowego stosowania regulaminu EKG ONZ lub zmian do niego i w stosownych przypadkach zawiera przepisy przejściowe.

Artykuł 61
Równoważność regulaminów EKG ONZ do celów homologacji typu UE

1.Regulaminy EKG ONZ wymienione w załączniku IV część II są uznawane za równoważne odpowiadającym im aktom prawnym na tyle, na ile pokrywa się ich zakres i przedmiot.

2.Organy udzielające homologacji państw członkowskich uznają homologacje typu udzielone zgodnie z regulaminami EKG ONZ, o których mowa w ust. 1, oraz, w stosownym przypadku, odpowiednie znaki homologacji, w miejsce odpowiadających im homologacji typu i znaków homologacji udzielonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem i aktami prawnymi przyjętymi na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 62
Równoważność w stosunku do innych przepisów

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może, na wniosek Komisji, potwierdzić równoważność warunków lub przepisów dotyczących homologacji typu UE układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych ustanowionych niniejszym rozporządzeniem w stosunku do warunków lub przepisów ustanowionych na mocy przepisów międzynarodowych lub przepisów państw trzecich, w ramach umów wielostronnych lub dwustronnych zawartych przez Unię z państwami trzecimi.

ROZDZIAŁ XIII
DOSTARCZANIE INFORMACJI TECHNICZNYCH

Artykuł 63
Informacje przeznaczone dla użytkowników

1.Producent nie może dostarczyć żadnych informacji technicznych dotyczących szczegółowych danych na temat typu pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu lub w aktach delegowanych lub wykonawczych przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia, które są niezgodne ze szczegółowymi danymi dotyczącymi typu homologowanego przez organ udzielający homologacji

2.Producent udostępnia użytkownikom wszystkie istotne informacje oraz niezbędne instrukcje opisujące wszelkie szczególne warunki lub ograniczenia związane z użytkowaniem pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego.

3.Informacje, o których mowa w ust. 2, dostarczane są w języku lub językach urzędowych państwa członkowskiego, w którym pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny ma być wprowadzony do obrotu, zarejestrowany lub dopuszczony. Po zaakceptowaniu przez organ udzielający homologacji informacje te podaje się w instrukcji obsługi.

Artykuł 64
Informacje przeznaczone dla producentów

1.Producent pojazdu udostępnia producentom układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych wszystkie szczegółowe dane niezbędne do udzielenia homologacji typu UE układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych lub do uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 55 ust. 1.

Producent pojazdu może nałożyć na producentów układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych wiążące zobowiązanie do ochrony poufności wszelkich informacji, które nie są dostępne publicznie, w tym informacji dotyczących praw własności intelektualnej.

2.Producent układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych dostarcza producentowi pojazdu wszystkie szczegółowe informacje na temat ograniczeń mających zastosowanie do jego homologacji typu, które są określone w art. 27 ust. 3 lub nałożone w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV.

ROZDZIAŁ XIV
DOSTĘP DO INFORMACJI DOTYCZĄCYCH NAPRAWY I KONSERWACJI

Artykuł 65
Obowiązki producentów w zakresie dostępu do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów

1.Producenci zapewniają niezależnym podmiotom nieograniczony i znormalizowany dostęp do informacji z OBD i innych urządzeń i narzędzi, w tym wszelkiego stosownego oprogramowania, oraz do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów.

Producenci zapewniają niezależnym stacjom obsługi znormalizowany, bezpieczny oraz zdalny system umożliwiający wykonanie czynności wymagających dostępu do systemu zabezpieczenia pojazdu.

2.Do czasu przyjęcia przez Komisję odpowiedniej normy opracowanej przez Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) lub podobne organy normalizacyjne, informacje dotyczące OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów podaje się w przystępny sposób, umożliwiający ich przetworzenie przez niezależne podmioty bez nadmiernych nakładów.

Informacje dotyczące OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów są udostępniane na stronach internetowych producentów w znormalizowanym formacie lub, jeżeli nie jest to wykonalne ze względu na charakter informacji, w innej odpowiedniej formie. W szczególności dostęp ten udzielany jest w sposób niedyskryminacyjny w porównaniu z informacją i dostępem udzielonym autoryzowanym punktom sprzedaży i stacjom obsługi.

3.Komisja ustanawia i aktualizuje stosowne specyfikacje techniczne dotyczące sposobu przekazywania informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów. Komisja uwzględnia obecne technologie informatyczne, przewidywalne zmiany w technologii pojazdów, obowiązujące normy ISO oraz możliwość wprowadzenia normy ISO obowiązującej na całym świecie.

4.Szczegółowe wymogi w zakresie dostępu do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów, w szczególności specyfikacji technicznych sposobu dostarczania informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów, określono w załączniku XVIII.

5.Producent zapewnia niezależnym podmiotom oraz autoryzowanym punktom sprzedaży i stacjom obsługi również dostęp do materiałów szkoleniowych.

6.Producent zapewnia, aby informacje dotyczące naprawy i konserwacji pojazdów były zawsze dostępne, z wyjątkiem przypadków, gdy konieczny jest przegląd systemu informatycznego.

Producent wprowadza późniejsze zmiany i uzupełnienia informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów dostępnych na jego stronach internetowych w tym samym czasie, w którym są one udostępniane autoryzowanym stacjom obsługi.

7.Do celów produkcji i obsługi części zamiennych lub serwisowych oraz przyrządów diagnostycznych i wyposażenia badawczego kompatybilnych z OBD producenci w sposób niedyskryminacyjny dostarczają odpowiednie informacje dotyczące OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów wszystkim zainteresowanym producentom lub stacjom obsługi dokonującym napraw komponentów, narzędzi diagnostycznych lub wyposażenia badawczego.

8.Do celów projektowania, produkcji i naprawy wyposażenia do pojazdów zasilanych paliwami alternatywnymi producenci dostarczają w sposób niedyskryminujący informacje dotyczące odpowiednich OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów wszystkim zainteresowanym podmiotom zajmującym się produkcją, instalowaniem lub naprawą wyposażenia dla pojazdów zasilanych paliwami alternatywnymi.

9.Niezależne stacje obsługi muszą mieć bezpłatny dostęp do dokumentacji napraw i konserwacji pojazdu przechowywanej w centralnej bazie danych producenta pojazdu lub w bazie danych w jego imieniu.

Te niezależne stacje obsługi mają możliwość wprowadzania do odpowiedniej bazy danych informacji dotyczących wykonanych przez nie napraw i czynności związanych z konserwacją.

10.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić i uzupełnić załącznik XVIII w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych lub zapobiec nieprawidłowościom poprzez aktualizację wymogów dotyczących dostępu do informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów oraz poprzez przyjęcie i włączenie norm, o których mowa w ust. 2 i 3.

Artykuł 66
Obowiązki posiadaczy wielu homologacji typu

1.W przypadku mieszanej homologacji typu, homologacji typu krok po kroku lub wielostopniowej homologacji typu producent odpowiedzialny za daną homologację typu układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego lub za określony etap pojazdu, jest odpowiedzialny za dostarczenie zarówno ostatecznemu producentowi, jak i niezależnym podmiotom informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów w odniesieniu do określonego układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego lub określonego etapu.

2.Ostateczny producent jest odpowiedzialny za dostarczanie niezależnym podmiotom informacji o całym pojeździe.

Artykuł 67
Opłaty za dostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów

1.Producent może pobierać opłaty w uzasadnionej i proporcjonalnej wysokości za dostęp do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów innych niż informacje, o których mowa w art. 65 ust. 8. Opłaty te nie mogą zniechęcać do korzystania z dostępu do informacji poprzez nieuwzględnienie zakresu, w jakim niezależny podmiot z nich korzysta.

2.Producent udostępnia informacje dotyczące naprawy i konserwacji pojazdów, w tym usług transakcyjnych, takich jak przeprogramowanie i pomoc techniczna, na określoną liczbę godzin, dni, miesięcy lub lat, za opłatą uzależnioną od okresu, na jaki udostępnione zostały informacje.

Oprócz dostępu czasowego producenci mogą oferować dostęp w odniesieniu do konkretnych transakcji, za który opłaty pobiera się od transakcji i nie są one uzależnione od czasu, na jaki udzielono dostępu.

Jeśli producent oferuje oba systemy dostępu, niezależne stacje obsługi wybierają system dostępu, oparty na czasie dostępu lub transakcjach.

Artykuł 68
Dowód zgodności z obowiązkami w zakresie dostępu do informacji dotyczących naprawy i konserwacji pojazdów

1.Producent, który wystąpił o homologację typu UE lub krajową homologację typu, dostarcza organowi udzielającemu homologacji dowód zgodności z art. 65–70 w terminie sześciu miesięcy od daty homologacji typu.

2.W razie niedostarczenia dowodu zgodności w terminie, o którym mowa w ust. 1, organ udzielający homologacji podejmuje odpowiednie środki zgodnie z art. 69.

Artykuł 69
Zgodność z obowiązkami w zakresie dostępu do informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów

1.Organ udzielający homologacji może w dowolnym momencie, z własnej inicjatywy, na podstawie otrzymanej skargi lub na podstawie oceny dokonanej przez służbę techniczną, sprawdzić zgodność producenta z art. 65–70 i zasadami określonymi w świadectwie w sprawie dostępu do informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów zamieszczonymi w dodatku 1 do załącznika XVIII.

2.Jeżeli organ udzielający homologacji uznaje, że producent nie spełnił obowiązków w zakresie dostępu do informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów, organ udzielający homologacji, który udzielił danej homologacji typu, podejmuje stosowne środki w celu zaradzenia tej sytuacji.

Środki te mogą obejmować cofnięcie lub zawieszenie homologacji typu, kary pieniężne lub inne środki przyjęte zgodnie z art. 89.

3.Jeżeli niezależny podmiot lub stowarzyszenie handlowe reprezentujące niezależne podmioty złożyło skargę do organu udzielającego homologacji dotyczącą nieprzestrzegania przez producenta przepisów art. 65–70, organ udzielający homologacji przeprowadza kontrolę w celu sprawdzenia zgodności producenta z wymogami.

4.Podczas kontroli organ udzielający homologacji może zwrócić się do służby technicznej lub innego niezależnego eksperta o przeprowadzenie oceny sprawdzającej, czy te obowiązki dotyczące dostępu do informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów zostały spełnione.

Artykuł 70
Forum w sprawie dostępu do informacji o pojazdach

1.Forum w sprawie dostępu do informacji o pojazdach ustanowione zgodnie z art. 13 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 692/2008 prowadzi swoją działalność zgodnie z przepisami określonymi w załączniku XVIII.

2.Forum, o którym mowa w ust. 1, doradza Komisji w sprawie środków mających zapobiegać niewłaściwemu wykorzystywaniu informacji dotyczących OBD oraz naprawy i konserwacji pojazdów.

ROZDZIAŁ XV
OCENA, WYZNACZANIE, ZGŁASZANIE
I MONITOROWANIE SŁUŻB TECHNICZNYCH

Artykuł 71
Organ udzielający homologacji typu odpowiedzialny za służby techniczne

1.Organ udzielający homologacji typu wyznaczony przez państwo członkowskie zgodnie z art. 7 ust. 3, zwany dalej „organem udzielającym homologacji typu” odpowiada za ocenę, wyznaczanie, zgłaszanie i monitorowanie służb technicznych, w tym, w stosownych przypadkach, podwykonawców lub podmiotów zależnych tych służb technicznych.

2.Organ udzielający homologacji typu jest tworzony, organizowany i zarządzany tak, by chroniona była jego obiektywność i bezstronność oraz by uniknąć wszelkich konfliktów interesów ze służbami technicznymi.

3.Organ udzielający homologacji typu organizuje się tak, aby zgłoszenie służby technicznej było przeprowadzane przez pracowników innych niż pracownicy, którzy przeprowadzili ocenę tej służby technicznej.

4.Organ udzielający homologacji typu nie wykonuje żadnych działań wykonywanych przez służby techniczne i nie świadczy usług konsultingowych na zasadach komercyjnych lub konkurencyjnych.

5.Organ udzielający homologacji typu gwarantuje poufność informacji, które otrzymuje.

6.Organ udzielający homologacji typu musi mieć do dyspozycji kompetentnych pracowników, których liczba jest wystarczająca do właściwego wykonywania zadań przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu.

7.Państwa członkowskie informują Komisję i inne państwa członkowskie o swych procedurach oceny, wyznaczania i zgłaszania służb technicznych oraz o procedurach monitorowania służb technicznych, a także o wszelkich zmianach w tym zakresie.

8.Organ udzielający homologacji typu jest poddawany wzajemnej ocenie przez dwa organy udzielające homologacji typu innych państw członkowskich co dwa lata.

Państwa członkowskie sporządzają roczny plan ocen wzajemnych, zapewniając stosowną rotację oceniających i ocenianych organów udzielających homologacji typu, i przedkładają go Komisji.

Ocena wzajemna obejmuje wizytę na miejscu w służbie technicznej podlegającej ocenianemu organowi. Komisja może uczestniczyć w ocenie i decydować o swoim udziale na podstawie analizy oceny ryzyka.

9.Wynik oceny wzajemnej przekazywany jest wszystkim państwom członkowskim i Komisji, a streszczenie wyniku podawane jest do wiadomości publicznej. Jest ona omawiana przez forum ustanowione w art. 10 na podstawie oceny wyników przeprowadzonej przez Komisję i wydanych zaleceń.

10.Państwa członkowskie przekazują Komisji i innym państwom członkowskim informacje na temat sposobów realizacji zaleceń ze sprawozdania z oceny wzajemnej.

Artykuł 72
Wyznaczanie służb technicznych

1.Organy udzielające homologacji typu wyznaczają służby techniczne do jednej lub większej liczby następujących kategorii czynności, stosownie do zakresu ich kompetencji:

a)kategoria A: badania, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu i w aktach wymienionych w załączniku IV, przeprowadzane przez te służby techniczne we własnych obiektach;

b)kategoria B: nadzorowanie badań, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu i w aktach wymienionych w załączniku IV, w przypadku gdy badania te są prowadzone w obiektach producenta lub strony trzeciej;

c)kategoria C: regularna ocenia i monitorowanie procedur stosowanych przez producenta do kontroli zgodności produkcji;

d)kategoria D: nadzorowanie lub prowadzenie badania lub inspekcji w ramach nadzoru zgodności produkcji.

2.Państwo członkowskie może wyznaczyć organ udzielający homologacji jako służbę techniczną w odniesieniu do jednej lub większej liczby kategorii czynności, o których mowa w ust. 1. Jeżeli organ udzielający homologacji jest wyznaczony jako służba techniczna i finansowany przez państwo członkowskie lub podlega kontroli w zakresie zarządzania i kontroli finansowej prowadzonej przez to państwo członkowskie, mają zastosowanie art. 72–85 oraz dodatki 1 i 2 do załącznika V.

3.Służba techniczna jest powoływana na mocy prawa krajowego danego państwa członkowskiego i posiada osobowość prawną, z wyjątkiem akredytowanej wewnętrznej służby technicznej producenta, o której mowa w art. 76.

4.Służba techniczna musi posiadać ubezpieczenie od odpowiedzialności dotyczące jej działalności, chyba że na mocy prawa krajowego odpowiedzialność ponosi państwo członkowskie lub za ocenę zgodności bezpośrednio odpowiada samo państwo członkowskie.

5.    Służby techniczne państwa trzeciego, inne niż służby wyznaczone zgodnie z art. 76, można zgłaszać do celów art. 78 tylko wówczas, gdy dwustronna umowa między Unią a zainteresowanym państwem trzecim przewiduje możliwość wyznaczenia tych służb technicznych. Nie uniemożliwia to służbie technicznej ustanowionej na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego zgodnie z ust. 3 tworzenia podmiotów zależnych w państwach trzecich, pod warunkiem że wyznaczona służba techniczna bezpośrednio zarządza podmiotami zależnymi i kontroluje je.

Artykuł 73
Niezależność służb technicznych

1.Służba techniczna, w tym jej pracownicy, musi być niezależna i wykonywać czynności, do których służba ta została wyznaczona, z najwyższą uczciwością zawodową i wymaganymi kwalifikacjami technicznymi w dziedzinie, w której działa, oraz musi być wolna od wszelkich nacisków i zachęt, zwłaszcza finansowych, które mogłyby wpływać na jej osąd lub wyniki prowadzonych przez nią czynności oceniających, szczególnie ze strony osób lub grup osób mających interes w wynikach tych czynności.

2.Służba techniczna jest organizacją będąca stroną trzecią lub organem niezaangażowanym w proces projektowania, produkcji, dostarczania czy konserwacji pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego, które ocenia, bada lub kontroluje.

Organizacja lub organ należące do stowarzyszenia gospodarczego lub federacji branżowej reprezentujących przedsiębiorstwa zajmujące się projektowaniem, produkcją, dostarczaniem, montażem, użytkowaniem lub konserwacją pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które ta organizacja lub organ oceniają, badają lub kontrolują, mogą być uważane za spełniające wymogi akapitu pierwszego pod warunkiem wykazania wyznaczającemu organowi udzielającemu homologacji danego państwa członkowskiego ich niezależności i braku jakiegokolwiek konfliktu interesów.

3.Służba techniczna, jej ścisłe kierownictwo oraz pracownicy odpowiedzialni za wykonywanie czynności, do których zostali wyznaczeni zgodnie z art. 72 ust. 1, nie mogą projektować, produkować, dostarczać ani konserwować pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, które oceniają, ani nie mogą reprezentować stron zaangażowanych w taką działalność. Nie wyklucza to korzystania z tych pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, niezbędnych do funkcjonowania służby technicznej, ani korzystania z takich pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych do celów prywatnych.

4.Służba techniczna zapewnia, aby działalność jej podmiotów zależnych lub podwykonawców nie miała wpływu na poufność, obiektywizm lub bezstronność kategorii czynności, do których została wyznaczona.

5.Pracownicy służby technicznej dochowują tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji, które uzyskują w trakcie wykonywania swoich zadań na mocy niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem w odniesieniu do organu udzielającego homologacji lub w przypadkach wymaganych na mocy prawa Unii lub prawa krajowego.

Artykuł 74
Kompetencje służb technicznych

1.Służba techniczna musi być w stanie wykonywać wszystkie rodzaje czynności, w odniesieniu do których ubiega się o wyznaczenie zgodnie z art. 72 ust. 1. Wykazuje ona organowi udzielającemu homologacji typu, że:

a)jej personel posiada odpowiednie umiejętności, specjalistyczną wiedzę techniczną i przeszkolenie zawodowe oraz wystarczające i odpowiednie doświadczenie w wykonywaniu czynności, w odniesieniu do których ubiega się o wyznaczenie;

b)posiada opisy procedur odpowiednich do wykonywania czynności, w odniesieniu do których ubiega się o wyznaczenie, należycie uwzględniających stopień złożoności technologii danego pojazdu, układu, komponentu lub oddzielnego zespołu technicznego oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcyjnego. Służba techniczna wykazuje przejrzystość i powtarzalność tych procedur;

c)dysponuje ona środkami niezbędnymi do wykonywania zadań związanych z kategoriami czynności, w odniesieniu do których ubiega się o wyznaczenie, oraz dostępem do całego niezbędnego wyposażenia lub obiektów.

2.Służba techniczna wykazuje również, że dysponuje odpowiednimi umiejętnościami, specjalistyczną wiedzą techniczną i uznanym doświadczeniem w prowadzeniu badań i kontroli służących ocenie zgodności pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych z niniejszym rozporządzeniem z aktami prawnymi wymienionymi w załączniku IV oraz jego zgodności z normami wymienionymi w dodatku 1 do załącznika V.

Artykuł 75
Podmioty zależne i podwykonawcy służb technicznych

1.Za zgodą wyznaczającego organu udzielającego homologacji typu służby techniczne mogą zlecać podwykonawstwo niektórych czynności, do których wykonywania zostały wyznaczone zgodnie z art. 72 ust. 1, lub powierzać ich wykonanie podmiotowi zależnemu.

2.W przypadku gdy służba techniczna zleca podwykonawcom określone zadania związane z kategoriami czynności, do których wykonania została wyznaczona, lub korzysta w tym celu z usług podmiotu zależnego, zapewnia ona, aby podwykonawca lub podmiot zależny spełniały wymogi określone w art. 73 i 74, oraz informuje o tym organ udzielający homologacji typu.

3.Służby techniczne ponoszą pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podwykonawców lub podmioty zależne, niezależnie od miejsca ich siedziby.

4.Służby techniczne przechowują do wglądu organu udzielającego homologacji typu odpowiednie dokumenty dotyczące oceny kompetencji podwykonawcy lub podmiotu zależnego oraz wykonywanych przez nich zadań.

Artykuł 76
Wewnętrzne służby techniczne producenta

1.Wewnętrzna służba techniczna producenta może zostać wyznaczona do wykonywania czynności kategorii A, o których mowa w art. 72 ust. 1 lit. a), tylko w odniesieniu do aktów prawnych wymienionych w załączniku XV. Wewnętrzna służba techniczna musi stanowić oddzielną i wyodrębnioną część przedsiębiorstwa producenta i nie może być zaangażowana w projektowanie, produkcję, dostarczanie ani konserwację ocenianych przez nią pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych.

2.Wewnętrzna służba techniczna musi spełniać następujące wymogi:

a)została akredytowana przez krajową jednostkę akredytującą w rozumieniu art. 2 pkt 11 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 oraz zgodnie z dodatkami 1 i 2 do załącznika V do niniejszego rozporządzenia;

b)wewnętrzna służba techniczna, w tym jej pracownicy, musi mieć określone miejsce w strukturze organizacyjnej oraz posługiwać się takimi metodami sprawozdawczości w ramach przedsiębiorstwa producenta, do którego należy, które zapewniają jej bezstronność, i wykazuje tę bezstronność wobec odpowiedniej krajowej jednostki akredytującej;

c)ani wewnętrzna służba techniczna ani jej pracownicy nie angażują się w żadną działalność, która mogłaby stać w sprzeczności z ich niezależnością lub z uczciwością w odniesieniu do czynności, do których służba została wyznaczona;

d)służba ta świadczy usługi wyłącznie na rzecz przedsiębiorstwa producenta, którego jest częścią.

3.Komisja nie musi być powiadamiana o wewnętrznej służbie technicznej do celów art. 78, ale producent, którego ta służba techniczna jest częścią, lub krajowa jednostka akredytująca przekazuje informację o jej akredytacji organowi udzielającemu homologacji typu na jego wniosek.

4.Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 88, aby zmienić załącznik XV w celu uwzględnienia zmian technicznych i regulacyjnych poprzez aktualizację zawartego w nim wykazu aktów prawnych i ograniczeń.

Artykuł 77
Ocena służb technicznych i ich wyznaczanie

1.Przed wyznaczeniem służby technicznej organ udzielający homologacji typu ocenia ją zgodnie z listą kontrolną oceny obejmującą przynajmniej wymogi wymienione w załączniku V dodatek 2. Ocena obejmuje ocenę na miejscu w obiektach służby technicznej ubiegającej się o wyznaczenie, oraz, w stosownych przypadkach, w obiektach podmiotu zależnego lub podwykonawcy, znajdujących się w Unii lub poza Unią.

Przedstawiciele organów udzielających homologacji typu z co najmniej dwóch innych państw członkowskich, przy współpracy z organem udzielającym homologacji typu państwa członkowskiego, w którym kandydująca służba techniczna ma siedzibę, i wraz z przedstawicielem Komisji, tworzą zespół ds. oceny wspólnej i uczestniczą w ocenie kandydującej służby technicznej, w tym w ocenie na miejscu. Wyznaczający organ udzielający homologacji typu państwa członkowskiego, w którym kandydująca służba techniczna ma siedzibę, zapewnia tym przedstawicielom terminowy dostęp do dokumentów niezbędnych do oceny kandydującej służby technicznej.

2.W trakcie procesu oceny zespół ds. oceny wspólnej podnosi ustalenia dotyczące niespełniania przez kandydującą służbę techniczną wymogów określonych w art. 72–76, w art. 84 i 85 oraz w załączniku V dodatek 2. Ustalenia te są omawiane przez wyznaczający organ udzielający homologacji i zespół ds. oceny wspólnej w celu osiągnięcia porozumienia odnośnie do oceny wniosku.

3.Zespół ds. oceny wspólnej przedstawia w ciągu 45 dni od oceny na miejscu sprawozdanie określające, w jakim zakresie wnioskodawca spełnia wymogi określone w art. 72–76, 84 i 85 oraz w dodatku 2 do załącznika V do niniejszego rozporządzenia.

4.Sprawozdanie to zawiera podsumowanie stwierdzonych niezgodności. W sprawozdaniu odnotowuje się różnice zdań między członkami zespołu ds. oceny wspólnej wraz z zaleceniem, czy wnioskodawca może być wyznaczony na służbę techniczną.

5.Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o nazwiskach przedstawicieli organu udzielającego homologacji typu, którzy mogą być wezwani do każdej oceny wspólnej.

6.Kompetencje służby technicznej są oceniane zgodnie z przepisami dodatku 2 do załącznika V.

7.Organ udzielający homologacji typu przekazuje Komisji i organom wyznaczającym innych państw członkowskich sprawozdanie z oceny wraz z dokumentacją potwierdzającą kompetencje służby technicznej oraz wprowadzonymi mechanizmami umożliwiającymi regularne monitorowanie służby technicznej i zapewnienie ciągłego spełniania przez nią wymogów niniejszego rozporządzenia.

Powiadamiający organ udzielający homologacji typu przedstawia ponadto dowody na to, że dysponuje kompetentnym personelem w celu monitorowania służby technicznej zgodnie z art. 71 ust. 6.

8.Organy udzielające homologacji typu innych państw członkowskich oraz Komisja mogą dokonać przeglądu sprawozdania z oceny i dokumentacji, zadawać pytania lub wyrażać zastrzeżenia oraz zwrócić się o dodatkową dokumentację w terminie jednego miesiąca od otrzymania sprawozdania z oceny i dokumentacji.

9.Organ udzielający homologacji typu państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ma siedzibę, ustosunkowuje się do pytań, zastrzeżeń i wniosków o dodatkową dokumentację w terminie czterech tygodni od ich otrzymania.

10.Organy udzielające homologacji typu innych państw członkowskich lub Komisja mogą indywidualnie lub wspólnie skierować zalecenia do organu udzielającego homologacji typu w państwie członkowskim, w którym kandydująca służba techniczna ma siedzibę, w terminie czterech tygodni od otrzymania odpowiedzi, o której mowa w ust. 9. Organ udzielający homologacji typu uwzględnia te zalecenia przy podejmowaniu decyzji o wyznaczeniu służby technicznej. Jeżeli organ udzielający homologacji typu postanowi o niestosowaniu się do zaleceń skierowanych przez inne państwa członkowskie lub Komisję, uzasadnia swoją decyzję w terminie dwóch tygodni od jej podjęcia.

11.Ważność wyznaczenia służb technicznych ogranicza się do maksymalnie pięciu lat.

12.Organ udzielający homologacji, który chce być wyznaczony jako służba techniczna zgodnie z art. 72 ust. 2, udokumentowuje zgodność z wymogami niniejszego rozporządzenia na podstawie oceny przeprowadzonej przez niezależnych audytorów. Audytorzy ci nie mogą należeć do tego samego organu udzielającego homologacji i muszą spełniać wymogi określone w dodatku 2 do załącznika V.

Artykuł 78
Powiadamianie Komisji o służbach technicznych

1.Państwa członkowskie informują Komisję o nazwie, adresie, w tym adresie elektronicznym, osobach odpowiedzialnych oraz kategoriach czynności każdej służby technicznej, którą wyznaczają. W zgłoszeniu określa się wyraźnie zakres wyznaczenia, czynności i procedury z zakresu oceny zgodności, rodzaje produktów i dziedziny wymienione w załączniku IV, w odniesieniu do których wyznaczono służbę techniczną, oraz wszelkie późniejsze zmiany tych danych.

Zgłoszenia tego dokonuje się przed rozpoczęciem przez wyznaczone służby techniczne prowadzenia działalności, o której mowa w art. 72 ust. 1.

2.W ciągu 28 dni od zgłoszenia państwo członkowskie lub Komisja mogą wnieść pisemne zastrzeżenia, przedstawiając swoje argumenty, dotyczące bądź służby technicznej, bądź jej monitorowania przez organ udzielający homologacji typu. Jeżeli państwo członkowskie lub Komisja wniosą zastrzeżenia, zawiesza się skuteczność zgłoszenia. W takim przypadku Komisja konsultuje się z zaangażowanymi stronami oraz podejmuje decyzję w drodze aktu wykonawczego, czy zawieszenie zgłoszenia może zostać uchylone, czy też nie. Ten akt wykonawczy przyjmowany jest zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

Jeśli nie wniesiono zastrzeżeń lub jeżeli Komisja uzna, że zgłoszenie można zaakceptować w całości lub w części, Komisja publikuje zgłoszenie zgodnie z ust. 5.

3.Tę samą służbę techniczną może wyznaczyć kilka organów udzielających homologacji typu i mogą ją zgłosić Komisji państwa członkowskie tych organów udzielających homologacji typu niezależnie od kategorii czynności, które ta służba techniczna wykonuje zgodnie z art. 72 ust. 1.

4.Jeżeli akt wykonawczy wymieniony w załączniku IV zobowiązuje organ udzielający homologacji typu do wyznaczenia konkretnej organizacji lub właściwego organu, do prowadzenia czynności niewymienionych w kategoriach czynności, o których mowa w art. 72 ust. 1, państwo członkowskie dokonuje zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1.

5.Komisja publikuje na swojej stronie internetowej uaktualniony wykaz i szczegółowe dane służb technicznych oraz konkretnych organizacji i właściwych organów, które jej zgłoszono zgodnie z niniejszym artykułem.

Artykuł 79
Zmiany i odnowienie wyznaczenia służb technicznych

1.W przypadku gdy organ udzielający homologacji typu stwierdza lub otrzymuje informację, że służba techniczna przestała spełniać wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu, organ ten ogranicza, zawiesza lub cofa wyznaczenie, stosownie do wagi niespełnienia tych wymogów.

Organ udzielający homologacji typu niezwłocznie powiadamia Komisję i inne państwa członkowskie o zawieszeniu, ograniczeniu lub cofnięciu zgłoszenia.

Komisja odpowiednio aktualizuje opublikowane informacje, o których mowa w art. 78 ust. 4.

2.W razie ograniczenia, zawieszenia lub cofnięcia wyznaczenia lub w razie zaprzestania działalności przez służbę techniczną wyznaczający organ udzielający homologacji przekazuje jej dokumenty do innej służby technicznej w celu ich dalszego przetwarzania lub zachowania do wglądu organów udzielających homologacji lub organów nadzoru rynku.

3.Organ udzielający homologacji typu powiadamia inne organy udzielające homologacji typu i Komisję, jeżeli niespełnianie wymogów przez służbę techniczną ma wpływ na świadectwa homologacji typu wydane na podstawie sprawozdań z badań i inspekcji wydanych przez służbę techniczną, której dotyczy zmiana w zgłoszeniu.

W ciągu dwóch miesięcy od powiadomienia o zmianach w zgłoszeniu organ udzielający homologacji typu przedkłada Komisji i innym organom udzielającym homologacji typu sprawozdanie ze swoich ustaleń dotyczących niespełniania wymogów. Jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych wprowadzonych już do obrotu, wyznaczający organ udzielający homologacji typu poleca danym organom udzielającym homologacji typu zawieszenie lub cofnięcie w rozsądnym terminie wszystkich nienależnie wydanych świadectw.

4.Inne świadectwa wydane na podstawie sprawozdań z badań i inspekcji wydanych przez służbę techniczną, której zgłoszenie zostało zawieszone, ograniczone lub cofnięte, pozostają ważne w następujących okolicznościach:

a)w przypadku zawieszenia zgłoszenia, pod warunkiem, że w ciągu trzech miesięcy od zawieszenia organ udzielający homologacji typu, który wydał świadectwo homologacji typu, potwierdzi na piśmie organom udzielającym homologacji typu innych państw członkowskich oraz Komisji, że przejmuje funkcje danej służby technicznej w okresie zawieszenia;

b)w przypadku ograniczenia lub cofnięcia zgłoszenia, przez okres trzech miesięcy od ograniczenia lub cofnięcia. Organ udzielający homologacji typu, który wydał świadectwa, może przedłużyć ważność tych świadectw na kolejne trzymiesięczne okresy, na maksymalny łączny okres dwunastu miesięcy, pod warunkiem że w tym okresie przejmie on funkcje służby technicznej, której zgłoszenie zostało ograniczone lub cofnięte.

Organ udzielający homologacji typu przejmujący funkcje służby technicznej niezwłocznie informuje o tym inne organy udzielające homologacji typu, inne służby techniczne oraz Komisję.

5.Rozszerzenie zakresu wyznaczenia służby technicznej może zostać przyznane zgodnie z procedurą określoną w art. 77 z zastrzeżeniem zgłoszenia, o którym mowa w art. 78.

6.Wyznaczenie służby technicznej może zostać odnowione tylko po tym, jak organ udzielający homologacji typu sprawdzi, czy służba techniczna nadal spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia. Ocenę taką przeprowadza się zgodnie z procedurą określoną w art. 77.

Artykuł 80
Monitorowanie służb technicznych

1.Organ udzielający homologacji typu stale monitoruje służby techniczne w celu zapewnienia zgodności z wymogami określonymi w art. 72–76, 84 i 85 oraz załączniku V dodatek 2.

Służby techniczne dostarczają na żądanie wszystkie istotne informacje i dokumenty wymagane do umożliwienia organowi udzielającemu homologacji typu weryfikacji zgodności z tymi wymogami.

Służby techniczne informują bezzwłocznie organ udzielający homologacji typu o wszelkich zmianach, w szczególności dotyczących ich pracowników, infrastruktury, podmiotów zależnych lub podwykonawców, które mogą mieć wpływ na spełnianie wymogów określonych w art. 72–76, 84 i 85 oraz w dodatku 2 do załącznika V lub na ich zdolność do realizacji zadań dotyczących oceny zgodności w odniesieniu do pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych, do których zostały one wyznaczone.

2.Służby techniczne niezwłocznie odpowiadają na zapytania organu udzielającego homologacji typu lub Komisji dotyczące przeprowadzonych przez nie ocen zgodności.

3.Organ udzielający homologacji typu państwa członkowskiego, w których służba techniczna ma siedzibę, zapewnia, aby służba techniczna wykonywała swoje obowiązki określone w ust. 2, o ile nie ma uzasadnionej przyczyny dla zaniechania tego.

Jeżeli organ udzielający homologacji państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ma siedzibę, powoła się na uzasadnioną przyczynę, informuje o tym Komisję.

Komisja niezwłocznie przeprowadza konsultacje z państwami członkowskimi. Na podstawie tej oceny Komisja decyduje w drodze aktu wykonawczego, czy uzasadniona przyczyna jest uzasadniona, czy też nie. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

Służba techniczna lub organ udzielający homologacji typu mogą wystąpić o poufne traktowanie informacji przekazywanych organom innego państwa członkowskiego lub Komisji.

3.Co najmniej co 30 miesięcy organ udzielający homologacji typu ocenia, czy każda podległa mu służba techniczna nadal spełnia wymogi określone w art. 72–76, 84 i 85 oraz w dodatku 2 do załącznika V. Ocena taka obejmuje wizytę na miejscu w każdej podległej jej służbie technicznej.

W ciągu dwóch miesięcy po zakończeniu tej oceny służby technicznej, państwa członkowskie przekazują Komisji i innym państwom członkowskim sprawozdania z tych działań monitorujących. Sprawozdania zawierają streszczenie oceny, które podawane jest do wiadomości publicznej.

4.Pięć lat po zgłoszeniu służby technicznej, a następnie co pięć lat, ocenę służącą ustaleniu, czy służba techniczna nadal spełnia wymogi określone w art. 72–76, 84 i 85 oraz w dodatku 2 do załącznika V, przeprowadza organ udzielający homologacji typu państwa członkowskiego, w którym dana służba techniczna ma siedzibę, oraz zespół ds. oceny wspólnej wyznaczony zgodnie z procedurą opisaną w art. 77 ust. 1–4.

Artykuł 81
Kwestionowanie kompetencji służb technicznych

1.Komisja bada wszystkie przypadki, w których przedłożono jej zastrzeżenia dotyczące kompetencji służby technicznej lub ciągłego spełniania przez tę służbę techniczną wymogów i obowiązków, którym podlega ona na mocy niniejszego rozporządzenia. Komisja może wszcząć takie dochodzenie również z własnej inicjatywy.

Komisja dochodzi odpowiedzialności służby technicznej, jeżeli udowodniono lub jeżeli istnieją uzasadnione powody, aby uznać, że homologacji typu udzielono na podstawie fałszywych danych lub sfałszowano wyniki badań lub ukryto dane bądź specyfikacje techniczne, które prowadziłyby do odmowy udzielenia homologacji typu.

2.Komisja konsultuje się z organem udzielającym homologacji typu państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ma swoją siedzibę, w ramach dochodzenia, o którym mowa w ust. 1. Organ udzielający homologacji typu tego państwa członkowskiego przekazuje Komisji, na jej żądanie, wszelkie istotne informacje dotyczące działalności danej służby technicznej oraz spełniania przez nią wymogów dotyczących niezależności i kompetencji.

3.Komisja zapewnia poufne traktowanie wszystkich szczególnie chronionych informacji uzyskanych w trakcie dochodzenia.

4.Jeżeli Komisja stwierdzi, że służba techniczna nie spełnia lub już nie spełnia wymogów wyznaczenia, lub że jest ona odpowiedzialna za jedno z bezprawnych działań, o których mowa w ust. 1, informuje o tym państwo członkowskie organu udzielającego homologacji typu.

W razie potrzeby Komisja zwraca się do państwa członkowskiego o podjęcie środków ograniczających, w tym zawieszenie, ograniczenie lub cofnięcie wyznaczenia.

Jeżeli państwo członkowskie nie podejmie niezbędnych środków ograniczających, Komisja może, w drodze aktów wykonawczych, zawiesić, ograniczyć lub cofnąć wyznaczenie danej służby technicznej. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2. Komisja powiadamia dane państwo członkowskie o swojej decyzji i aktualizuje opublikowane informacje, o których mowa w art. 78 ust. 4.

Artykuł 82
Wymiana informacji dotyczących, oceny, wyznaczania i monitorowania służb technicznych

1.Organy udzielające homologacji typu konsultują się między sobą oraz z Komisją w kwestiach o znaczeniu ogólnym w odniesieniu do wdrożenia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu dotyczących oceny, wyznaczania i monitorowania służb technicznych.

2.Organy udzielające homologacji typu przekazują sobie nawzajem i Komisji, nie później niż dwa lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, wzór listy kontrolnej oceny używany zgodnie z art. 77 ust. 1 oraz późniejsze zmiany tej listy kontrolnej, aż do czasu przyjęcia przez Komisję zharmonizowanej listy kontrolnej oceny. Komisja posiada uprawnienia do przyjęcia aktów wykonawczych w celu określenia wzoru listy kontrolnej oceny. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

3.Jeżeli sprawozdania z oceny, o których mowa w art. 77 ust. 3, wskazują na rozbieżności w ogólnej praktyce organów udzielających homologacji typu, państwa członkowskie lub Komisja mogą zażądać wymiany informacji.

4.Wymiana informacji jest koordynowana przez forum, o którym mowa w art. 10.

Artykuł 83
Współpraca z krajowymi jednostkami akredytującymi

1.Jeżeli wyznaczenie służby technicznej opiera się na akredytacji w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 765/2008, państwa członkowskie zapewniają, aby organ udzielający homologacji typu przekazywał krajowej jednostce akredytującej, która udzieliła akredytacji danej służbie technicznej, zgłoszenia incydentów oraz inne informacje, które odnoszą się do kwestii będących pod kontrolą służby technicznej, jeżeli informacje te są istotne dla oceny działalności służby technicznej.

2.Państwa członkowskie zapewniają, aby organ udzielający homologacji typu państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ma siedzibę, na bieżąco informował krajową jednostkę akredytującą odpowiedzialną za akredytację danej służby technicznej o ustaleniach istotnych dla akredytacji. Krajowa jednostka akredytująca informuje o swoich ustaleniach organ udzielający homologacji typu państwa członkowskiego, w którym służba techniczna ma siedzibę.

Artykuł 84
Obowiązki operacyjne służb technicznych

1.Służby techniczne wykonują czynności, do wykonywania których zostały wyznaczone zgodnie z art. 72 ust. 1.

2.Służby techniczne muszą stale spełniać wszystkie poniższe kryteria:

a)umożliwiać swojemu organowi udzielającemu homologacji obserwowanie działalności służby technicznej podczas oceny zgodności;

b)na żądanie dostarczać swojemu organowi udzielającemu homologacji informacje dotyczące kategorii czynności, do których wykonywania zostały wyznaczone.

3.Jeżeli służba techniczna stwierdzi, że producent nie spełnia wymogów określonych w niniejszym rozporządzeniu, powiadamia o tym organ udzielający homologacji, aby organ udzielający homologacji zobowiązał producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych. Organ udzielający homologacji odmawia wydania świadectwa homologacji typu, jeżeli nie podjęto tych stosownych środków naprawczych.

Artykuł 85
Obowiązki informacyjne służb technicznych

1.Służby techniczne informują organ udzielający homologacji o:

a)wszelkich stwierdzonych przypadkach niezgodności, które mogą wymagać odmowy, ograniczenia, zawieszenia lub cofnięcia świadectwa homologacji typu;

b)wszelkich okolicznościach mających wpływ na zakres i warunki ich wyznaczenia;

c)wszelkich otrzymanych od organów nadzoru rynku wnioskach o informacje dotyczące ich działalności.

2.Na żądanie organu udzielającego homologacji służby techniczne dostarczają informacji o czynnościach należących do zakresu jej wyznaczenia oraz o wszelkich innych prowadzonych czynnościach, w tym o działalności transgranicznej i podwykonawstwie.

Artykuł 86
Opłaty krajowe za koszty związane z działalnością organów udzielających homologacji typu

1.Państwa członkowskie pobierają opłaty od służb technicznych ubiegających się o wyznaczenie, mających siedzibę na ich terytorium, aby pokryć w całości lub w części koszty związane z działalnością organów krajowych odpowiedzialnych za służby techniczne zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

2.Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu określenia struktury i poziomu opłat, o których mowa w ust. 1, uwzględniając cele związane z bezpieczeństwem, ochroną zdrowia człowieka i środowiska oraz propagowaniem innowacji i gospodarności. Przy określaniu poziomu opłat szczególną uwagę zwraca się na służby techniczne, które złożyły ważne świadectwo wydane przez krajową jednostkę akredytującą, o której mowa w art. 83, oraz służby techniczne będące małymi lub średnimi przedsiębiorstwami zgodnie z definicją w zaleceniu Komisji 2003/361/WE 29 . Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 87 ust. 2.

ROZDZIAŁ XVI
UPRAWNIENIA WYKONAWCZE I DELEGOWANE

Artykuł 87
Procedura komitetowa

1.Komisję wspomaga Komitet Techniczny ds. Pojazdów Silnikowych. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2.W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 88
Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 10 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 3, art. 25 ust. 5, art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 6, art. 34 ust. 2, art. 55 ust. 2 i 3, art. 56 ust. 2, art. 60 ust. 3, art. 65 ust. 10, art. 76 ust. 4 i art. 90 ust. 2, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3.Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 10 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 3, art. 25 ust. 5, art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 6, art. 34 ust. 2, art. 55 ust. 2 i 3, art. 56 ust. 2, art. 60 ust. 3, art. 65 ust. 10, art. 76 ust. 4 i art. 90 ust. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 ust. 2, art. 5 ust. 2, art. 10 ust. 3, art. 22 ust. 3, art. 24 ust. 3, art. 25 ust. 5, art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 5, art. 29 ust. 6, art. 34 ust. 2, art. 55 ust. 2 i 3, art. 56 ust. 2, art. 60 ust. 3, art. 65 ust. 10, art. 76 ust. 4 i art. 90 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy Parlament Europejski albo Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

ROZDZIAŁ XVII
PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 89
Sankcje

1.Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji za niedopełnienie przez podmioty gospodarcze i służby techniczne zobowiązań określonych w artykułach niniejszego rozporządzenia, w szczególności w art. 11–19, 72–76, 84 i 85 oraz wprowadzają wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich wdrożenia. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2.Sankcjom podlegają przynajmniej następujące typy naruszeń przepisów przez podmioty gospodarcze i służby techniczne:

a)składanie fałszywych oświadczeń w trakcie procedur homologacyjnych lub procedur prowadzących do wycofania od użytkowników;

b)fałszowanie wyników badań dotyczących homologacji typu;

c)zatajanie danych lub specyfikacji technicznych, które mogłoby prowadzić do wycofania pojazdów, układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych od użytkowników, lub do odmowy wydania lub cofnięcia świadectwa homologacji typu;

3.Oprócz typów naruszeń określonych w ust. 2, sankcjom podlegają również przynajmniej następujące typy naruszeń przepisów przez podmioty gospodarcze:

a)odmowa udzielenia dostępu do informacji;

b)udostępnianie na rynku pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych podlegających homologacji bez uzyskania takiej homologacji lub fałszowanie w tym celu dokumentów lub oznakowań.

4.Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach wdrażających ust. 1–3 do dnia dd/mm/rrrr [PO: please insert the date 12 months after entry into force of this Regulation.] oraz niezwłocznie informują Komisję o wszelkich późniejszych zmianach, mających wpływ na te przepisy.

5.Państwa członkowskie corocznie przedkładają Komisji sprawozdanie dotyczące nałożonych sankcji.

Artykuł 90
Grzywny administracyjne

1.Jeżeli weryfikacja zgodności przez Komisję, o której mowa w art. 9 ust. 1 i 4 lub art. 54 ust. 1, wykaże niezgodność pojazdu, układu, komponentu, oddzielnego zespołu technicznego z wymogami określonymi w niniejszym rozporządzeniu, Komisja może nałożyć grzywny administracyjne na dany podmiot gospodarczy w związku z naruszeniem niniejszego rozporządzenia. Nałożone grzywny administracyjne muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. W szczególności grzywny muszą być proporcjonalne do liczby niezgodnych pojazdów zarejestrowanych na rynku Unii lub liczby niezgodnych układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych udostępnionych na rynku Unii.

Grzywny administracyjne nałożone przez Komisję nie mogą uzupełniać sankcji nałożonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 89 dla tego samego naruszenia przepisów i nie mogą przekraczać 30 000 EUR za jeden niezgodny pojazd, układ, komponent lub oddzielny zespół techniczny.

2.Komisja może przyjmować akty delegowane zgodnie z art. 88 w celu określenia metod obliczania i pobierania grzywien administracyjnych, o których mowa w ust. 1.

3Kwoty grzywien administracyjnych są uznawane za dochody w budżecie ogólnym Unii Europejskiej.

Artykuł 91
Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 715/2007

1.W rozporządzeniu (WE) nr 715/2007 wprowadza się następujące zmiany:

1)    tytuł rozporządzenia otrzymuje brzmienie:

„Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6)”;

2)    art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.    Ponadto niniejsze rozporządzenie ustala zasady dotyczące zgodności eksploatacji, trwałości urządzeń ograniczających emisję zanieczyszczeń, układów OBD pojazdu oraz pomiaru zużycia paliwa.”;

3)    w art. 3 skreśla się pkt 14 i 15;

4)    skreśla się art. 6–9;

5)    w art. 13 ust. 2 skreśla się lit. e).

6)    dodaje się art. 11a w brzmieniu:

„Artykuł 11a

1.    Na podstawie odpowiednich i reprezentatywnych próbek organy udzielające homologacji sprawdzają, czy:

a)    pojazdy, które zostały wprowadzone do obrotu, są zgodne z wartościami emisji CO2 i zużycia paliwa podanymi w świadectwach homologacji typu i świadectwach zgodności;

b)    wartości emisji CO2 i zużycia paliwa uzyskane w stosownej procedurze badawczej są reprezentatywne dla emisji mierzonych w rzeczywistych warunkach jazdy.

2.    Komisja może przyjmować akty wykonawcze w celu określenia procedur weryfikacji, o których mowa w lit. a) i lit. b), oraz podejmować wszelkie działania konieczne do uwzględnienia wyników tych weryfikacji. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. [...].”.

2.Odesłania do uchylonych przepisów rozporządzenia (WE) nr 715/2007 odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku XVIII pkt 1 do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 92
Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 595/2009

1.W rozporządzeniu (WE) nr 595/2009 wprowadza się następujące zmiany:

1)    art. 1 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2.    Ponadto niniejsze rozporządzenie ustala zasady zgodności eksploatacyjnej pojazdów i silników, trwałości urządzeń ograniczających emisję zanieczyszczeń, układów OBD pojazdów, pomiaru zużycia paliwa i emisji CO2 i dostępu do informacji dotyczących OBD pojazdów.”;

2)    w art. 3 skreśla się pkt 11 i 13;

3)    skreśla się art. 6;

4)    w art. 11 ust. 2 skreśla się lit. e).

2.Odesłania do uchylonych przepisów rozporządzenia (WE) nr 595/2009 odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku XVIII pkt 2 do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 93
Zmiana w rozporządzeniu (WE) nr 692/2008

1.Skreśla się załącznik XIV do rozporządzenia (WE) nr 692/2008.

2.Odesłania do uchylonych przepisów rozporządzenia (WE) nr 692/2008 odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku XVIII pkt 3 do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 94
Zmiany w rozporządzeniu (UE) nr 582/2011

1. W rozporządzeniu (UE) nr 582/2011 wprowadza się następujące zmiany:

1)    skreśla się art. 2a–2h;

2)    skreśla się załącznik XVII.

2.Odesłania do uchylonych przepisów rozporządzenia (UE) nr 582/2011 odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku XVIII pkt 4 do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 95
Uchylenie dyrektywy 2007/46/WE

Dyrektywa 2007/46/WE traci moc ze skutkiem od dnia 1 stycznia 201X r.

Odesłania do dyrektywy 2007/46/WE odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku XVIII pkt 5 do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 96
Przepisy przejściowe

1.Niniejsze rozporządzenie nie unieważnia żadnej homologacji typu całego pojazdu, ani homologacji typu UE udzielonej pojazdom lub układom, komponentom lub oddzielnym zespołom technicznym przed dniem [PO: please insert the date of application as mentioned in Article 98].

2.Organy udzielające homologacji udzielają rozszerzeń i zmian homologacji typu całego pojazdu oraz homologacji typu UE dla pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych, o których mowa w ust. 1, zgodnie z art. 31 i 32 niniejszego rozporządzenia.

3.Ważność homologacji typu całego pojazdu, o których mowa w ust. 1, upływa najpóźniej dnia [PO: please insert the date, which should be the date of application as mentioned in Article 98 + 5 years], a organy udzielające homologacji mogą odnowić te homologacje typu całego pojazdu jedynie zgodnie z przepisami art. 33 niniejszego rozporządzenia.

4.Służby techniczne wyznaczone przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia podlegają ocenie, o której mowa w art. 77.

Wyznaczanie służb technicznych wyznaczonych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia odnawia się w ciągu dwóch lat od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, jeżeli dane służby techniczne spełniają odpowiednie wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu.

Ważność wyznaczenia służb technicznych przeprowadzonego przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia kończy się najpóźniej dwa lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 97
Sprawozdawczość

1.Do dnia 31 grudnia 20xx r. [PO: please insert the year, which should be the year of application as mentioned in Article 98 + 5 years] państwa członkowskie informują Komisję o stosowaniu procedur homologacji typu i nadzoru rynku ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

2.Na podstawie informacji przekazanych na mocy ust. 1 Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym funkcjonowania weryfikacji zgodności zgodnie z art. 9 do dnia 31 grudnia 20xx r. [PO: please insert the year, which should be the year 20xx as mentioned in paragraph 1 + 1 year]

Artykuł 98
Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 201X r.

Jednak od dnia [...] [PO: please insert the date 12 months after entry into force of this Regulation.] organy krajowe nie mogą odmówić przyznania nowemu typowi pojazdu homologacji typu UE lub krajowej homologacji typu ani zakazać rejestracji, wprowadzania do obrotu ani dopuszczania nowego pojazdu, w przypadku gdy producent złoży taki wniosek, a pojazd ten spełnia wymogi niniejszego rozporządzenia oraz aktów delegowanych i wykonawczych przyjętych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Dziedziny polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa

1.3.Charakter wniosku/inicjatywy

1.4.Cele

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1.6.Okres trwania działania i jego wpływ finansowy

1.7.Przewidywane tryby zarządzania

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

2.2.System zarządzania i kontroli

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

3.2.Szacunkowy wpływ na wydatki

3.2.1.Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

3.2.2.Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

3.2.3.Szacunkowy wpływ na środki administracyjne

3.2.4.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

3.2.5.Udział osób trzecich w finansowaniu

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Dziedziny polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa

1.3.Charakter wniosku/inicjatywy

1.4.Cele

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1.6.Okres trwania działania i jego wpływ finansowy

1.7.Przewidywane tryby zarządzania

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

2.2.System zarządzania i kontroli

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

3.2.Szacunkowy wpływ na wydatki

3.2.1.Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

3.2.2.Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

3.2.3.Szacunkowy wpływ na środki administracyjne

3.2.4.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

3.2.5.Udział osób trzecich w finansowaniu

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Dziedziny polityki w strukturze ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa 30

1.3.Charakter wniosku/inicjatywy

⌧ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania

◻ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 31

◻ Wniosek/inicjatywa wiąże się z przedłużeniem bieżącego działania

◻ Wniosek/inicjatywa dotyczy działania, które zostało przekształcone pod kątem nowego działania

1.4.Cele

1.4.1.Wieloletnie cele strategiczne Komisji wskazane we wniosku/inicjatywie

1.4.2.Cele szczegółowe i działania ABM/ABB, których dotyczy wniosek/inicjatywa

1.4.3.Oczekiwane wyniki i wpływ

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

1.4.4.Wskaźniki wyników i wpływu

Należy określić wskaźniki, które umożliwią monitorowanie realizacji wniosku/inicjatywy.

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1.5.1.Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej

1.5.2.Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej

1.5.3.Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

1.5.4.Spójność z innymi właściwymi instrumentami oraz możliwa synergia

1.6.Okres trwania działania i jego wpływ finansowy

◻ Wniosek/inicjatywa o ograniczonym okresie trwania

–◻    Okres trwania wniosku/inicjatywy: od [DD/MM]RRRR r. do [DD/MM]RRRR r.

–◻    Okres trwania wpływu finansowego: od RRRR r. do RRRR r.

⌧ Wniosek/inicjatywa o nieograniczonym okresie trwania

–Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od 2017 r. do 2020 r.,

–po którym następuje faza operacyjna.

1.7.Przewidywane tryby zarządzania 32

⌧ Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję

–⌧ w ramach jej służb, w tym za pośrednictwem jej pracowników w delegaturach Unii;

–◻    przez agencje wykonawcze;

◻ Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

◻ Zarządzanie pośrednie poprzez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

–◻ państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;

–◻ organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);

–◻ EBI i Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;

–◻ organom, o których mowa w art. 208 i 209 rozporządzenia finansowego;

–◻ organom prawa publicznego;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile zapewniają one odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego oraz które zapewniają odpowiednie gwarancje finansowe;

–◻ osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.

–W przypadku wskazania więcej niż jednego trybu należy podać dodatkowe informacje w części „Uwagi”.

Uwagi

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

Należy określić częstotliwość i warunki.

2.2.System zarządzania i kontroli

2.2.1.Zidentyfikowane ryzyko

2.2.2.Informacje dotyczące struktury wewnętrznego systemu kontroli

2.2.3.Oszacowanie kosztów i korzyści wynikających z kontroli i ocena prawdopodobnego ryzyka błędu

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony.

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

Istniejące linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

3.2.Szacunkowy wpływ na wydatki

3.2.1.Działania przewidziane w niniejszym wniosku dotyczącym rozporządzenia nie będą miały wpływu na budżet UE w zakresie wykraczającym poza środki już przewidziane w oficjalnym programowaniu finansowym Komisji, ponieważ wszelkie potrzeby dotyczące środków finansowych będą musiały zostać zaspokojone z dochodów przeznaczonych na określony cel i przesunięć wewnętrznych.

3.2.2.Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.3.Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

–⌧    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

Środki na zobowiązania w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.4.Szacunkowy wpływ na środki administracyjne

3.2.4.1.Streszczenie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–⌧    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Potrzeby w zakresie środków na zasoby ludzkie i inne środki o charakterze administracyjnym zostaną pokryte z zasobów DG GROW już przydzielonych na zarządzanie tym działaniem lub przesuniętych w ramach dyrekcji generalnej, uzupełnionych w razie potrzeby wszelkimi dodatkowymi zasobami, które mogą zostać przydzielone zarządzającej dyrekcji generalnej w ramach procedury rocznego przydziału środków oraz w świetle istniejących ograniczeń budżetowych.

3.2.4.2.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

–⌧    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w ekwiwalentach pełnego czasu pracy

XX oznacza odpowiednią dziedzinę polityki lub odpowiedni tytuł w budżecie

Potrzeby w zakresie zasobów ludzkich zostaną pokryte z zasobów DG GROW już przydzielonych na zarządzanie obecnymi ramami homologacji typu lub przesuniętych w ramach lub spoza dyrekcji generalnej (szacowane potrzeby: 6 AD/FTE i 3 AST/FTE).

Opis zadań do wykonania:

3.2.5.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

–⌧    Wniosek/inicjatywa jest zgodny(-a) z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi.

–◻    Wniosek wymaga przeprogramowania odpowiedniego działu w wieloletnich ramach finansowych.

–◻    Wniosek/inicjatywa wymaga zastosowania instrumentu elastyczności lub zmiany wieloletnich ram finansowych.

3.2.6.Udział osób trzecich w finansowaniu

–Wniosek/inicjatywa nie przewiduje współfinansowania ze strony osób trzecich.

–⌧Wniosek/inicjatywa przewiduje współfinansowanie szacowane zgodnie z poniższym:

Środki w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.3.Szacunkowy wpływ na dochody

–◻    Wniosek/inicjatywa nie ma wpływu finansowego na dochody.

–⌧    Wniosek/inicjatywa ma wpływ finansowy określony poniżej:

–◻    wpływ na zasoby własne

–⌧    wpływ na dochody różne (wkład państw członkowskich, jak określono w sekcji 3.2.5)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

W przypadku wpływu na dochody różne „przeznaczone na określony cel” należy wskazać linie budżetowe po stronie wydatków, które ten wpływ obejmie.

Należy określić metodę obliczania wpływu na dochody.

(1) Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1.

(2) COM/2012/ 636 final

(3) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30.

(4) Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 82.

(5) http://ec.europa.eu/enterprise/sectors/automotive/documents/consultations/2010-internal-market/index_en.htm  

(6) http://ec.europa.eu/enterprise/sectors/automotive/files/projects/report-internal-market-legislation_en.pdf  

(7) http://ec.europa.eu/enterprise/sectors/automotive/files/projects/impact-assessment-internal-market-legislation_en.pdf  

(8) SWD(2013) 466 final

(9) Dz.U. C z , s. .

(10) Dyrektywa 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiająca ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów ( dyrektywa ramowa ) (Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1).

(11) Dokument roboczy służb Komisji „Kontrola sprawności ram prawnych UE w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych” (Fitness Check of the EU legal framework for the type-approval of motor vehicles) (SWD(2013) 466 final).

(12) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93 (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 30).

(13) Decyzja Rady 97/836/WE z dnia 27 listopada 1997 r. w związku z przystąpieniem Wspólnoty Europejskiej do Porozumienia Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych, dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań („zrewidowane porozumienie z 1958 r.”) ( Dz.U. L 346 z 17.12.1997, s. 81).

(14) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wymagań technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego, ich przyczep oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych (Dz.U. L 200 z 31.7.2009, s. 1).

(15) Decyzja Rady 97/836/WE z dnia 27 listopada 1997 r. (Dz.U. L 346 z 17.12.1997, s. 78).

(16) Rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów (Dz.U. L 171 z 29.6.2007, s. 1).

(17) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 595/2009 z dnia 18 czerwca 2009 r. dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych i silników w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z pojazdów ciężarowych o dużej ładowności (Euro VI) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i obsługi technicznej pojazdów, zmieniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i dyrektywę 2007/46/WE oraz uchylające dyrektywy 80/1269/EWG, 2005/55/WE i 2005/78/WE (Dz.U. L 188 z 18.7.2009, s. 1).

(18) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 692/2008 z dnia 18 lipca 2008 r. wykonujące i zmieniające rozporządzenie (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów (Dz.U. L 199 z 28.7.2008, s. 1).

(19) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 582/2011 z dnia 25 maja 2011 r. wykonujące i zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 595/2009 w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z pojazdów ciężarowych o dużej ładowności (Euro VI) oraz zmieniające załączniki I i III do dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 167 z 25.6.2011, s. 1).

(20) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

(21) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

(22) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(23) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 167/2013 z dnia 5 lutego 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów rolniczych i leśnych (Dz.U. L 60 z 2.3.2013, s. 1).

(24) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów dwu- lub trzykołowych oraz czterokołowców (Dz.U. L 60 z 2.3.2013, s. 52).

(25) Dyrektywa Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiająca dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym (Dz.U. L 235 z 17.9.1996, s. 59).

(26) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 z dnia 25 października 2015 r. w sprawie zasad finansowych mających zastosowanie do budżetu ogólnego Unii oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 (Dz.U. L 298 z 26.10.2012, s. 1).

(27) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 19/2011 w sprawie wymagań technicznych w zakresie homologacji typu dotyczących tabliczki znamionowej producenta oraz numeru identyfikacyjnego pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 w sprawie wymagań technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego, ich przyczep oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych (Dz.U. L 8 z 12.1.2011, s. 1).

(28) Dyrektywa Rady 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (Dz.U. L 138 z 1.6.1999, s. 57).

(29) Zalecenie Komisji z dnia 6 maja 2003 r. dotyczące definicji mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

(30) ABM: activity-based management: zarządzanie kosztami działań; ABB: activity-based budgeting: budżet zadaniowy.

(31) O którym mowa w art. 54 ust. 2 lit. a) lub b) rozporządzenia finansowego.

(32) Wyjaśnienia dotyczące trybów zarządzania oraz odniesienia do rozporządzenia finansowego znajdują się na następującej stronie: http://www.cc.cec/budg/man/budgmanag/budgmanag_en.html

(33) Środki zróżnicowane/ środki niezróżnicowane

(34) EFTA: Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu

(35) Kraje kandydujące oraz w stosownych przypadkach potencjalne kraje kandydujące Bałkanów Zachodnich.

(36) W okresie po 31 grudnia 2020 r. kwota będzie objęta nowymi wieloletnimi ramami finansowymi obowiązującymi od 2021 r., zgodnie z art. 312 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(37) Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe.

(38) W okresie po 31 grudnia 2020 r. kwota będzie objęta nowymi wieloletnimi ramami finansowymi obowiązującymi od 2021 r., zgodnie z art. 312 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

(39) Produkty odnoszą się do produktów i usług, które zostaną zapewnione (np. liczba sfinansowanych wymian studentów, liczba kilometrów zbudowanych dróg itp.).

(40) Zgodnie z opisem w pkt 1.4.2 „Cele szczegółowe …”.

(41) Wsparcie techniczne lub administracyjne oraz wydatki na wsparcie w zakresie wprowadzania w życie programów lub działań UE (dawne linie „BA”), pośrednie badania naukowe, bezpośrednie badania naukowe

(42) Zob. przypis 38.

(43) CA = personel kontraktowy; LA = personel miejscowy; SNE = oddelegowany ekspert krajowy; INT = personel tymczasowy; JED = młodszy oddelegowany ekspert.

(44) W ramach podpułapu na personel zewnętrzny ze środków operacyjnych (dawne linie „BA”).

(45) W przypadku tradycyjnych zasobów własnych (opłaty celne, opłaty wyrównawcze od cukru) należy wskazać kwoty netto, tzn. kwoty brutto po odliczeniu 25 % na poczet kosztów poboru.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 27.1.2016

COM(2016) 31 final

ZAŁĄCZNIKI

do wniosku dotyczącego

ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów

{SWD(2016) 9 final}
{SWD(2016) 10 final}

ZAŁĄCZNIKI

do wniosku dotyczącego

ROZPORZĄDZENIA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów

Wykaz załączników

ZAŁĄCZNIK I

DOKUMENT INFORMACYJNY – KOMPLETNY WYKAZ INFORMACJI DO CELÓW HOMOLOGACJI TYPU UE POJAZDÓW, UKŁADÓW, KOMPONENTÓW LUB ODDZIELNYCH ZESPOŁÓW TECHNICZNYCH(a)

CZĘŚĆ I

Wszelkie dokumenty informacyjne do celów homologacji typu UE pojazdów, układów, komponentów lub oddzielnych zespołów technicznych wymagane w niniejszym rozporządzeniu oraz w aktach prawnych wymienionych w załączniku IV składają się wyłącznie z informacji podanych poniżej, z zachowaniem przedstawionych zasad numeracji poszczególnych elementów.

Poniższe informacje należy dostarczyć w trzech egzemplarzach wraz ze spisem treści. Wszelkie rysunki należy dostarczyć w odpowiedniej skali i o dostatecznym stopniu szczegółowości w formacie A4 lub złożone do tego formatu. Fotografie, jeśli zostały załączone, muszą być dostatecznie szczegółowe.

Jeżeli układy, komponenty lub oddzielne zespoły techniczne, o których mowa w niniejszym załączniku, są sterowane elektronicznie, należy dostarczyć informacje dotyczące ich działania.

1.    INFORMACJE OGÓLNE

1.1.    Marka (nazwa handlowa producenta): …

1.2.    Typ: …

1.2.0.1.    Podwozie: …

1.2.0.2.    Nadwozie/pojazd kompletny: …

1.2.1.    Nazwa(-y) handlowa(-e) (o ile występuje(-ą)): …

1.2.2.    W przypadku pojazdów homologowanych wielostopniowo, informacje dotyczące homologacji typu pojazdu podstawowego/pojazdu na poprzednim etapie (podać informacje dla każdego etapu; można je podać w tabeli)

Typ: …………………………………………………………………………

Wariant(-y): …………………………………………………………………..

Wersja(-e): …………………………………………………………………...

Numer homologacji typu, w tym numer rozszerzenia ……………………….

1.3.    Sposób identyfikacji typu, jeśli oznaczono na pojeździe/części/oddzielnym zespole technicznym (1) (b): …

1.3.0.1.    Podwozie: …

1.3.0.2.    Nadwozie/pojazd kompletny: …

1.3.1.    Umiejscowienie tego oznakowania: …

1.3.1.1.    Podwozie: …

1.3.1.2.    Nadwozie/pojazd kompletny: …

1.4.    Kategoria pojazdu (c): …

1.4.1.    Klasyfikacja(-e) według towarów niebezpiecznych, do przewozu których przeznaczony jest pojazd: …

1.5.    Nazwa przedsiębiorstwa i adres producenta: …

1.5.1.    W przypadku pojazdów homologowanych wielostopniowo, nazwa przedsiębiorstwa i adres producenta pojazdu podstawowego/pojazdu na poprzednim etapie (poprzednich etapach) ………

1.6.    Umiejscowienie i sposób umieszczenia tabliczek znamionowych oraz położenie numeru identyfikacyjnego pojazdu: …

1.6.1.    Na podwoziu: …

1.6.2.    Na nadwoziu: …

1.7.    (Nie przypisano)

1.8.    Nazwy i adresy zakładów montażowych: …

1.9.    Nazwa i adres przedstawiciela producenta (jeżeli istnieje): …

2.    OGÓLNE CECHY KONSTRUKCYJNE

2.1.    Fotografie lub rysunki egzemplarza typu pojazdu/komponentu/oddzielnego zespołu technicznego(1): …

2.2.    Zwymiarowany rysunek całego pojazdu: …

2.3.    Liczba osi i kół: …

2.3.1.    Liczba i położenie osi z kołami bliźniaczymi: …

2.3.2.    Liczba i pozycja osi kierowanych: …

2.3.3.    Osie napędowe (liczba, pozycja, współpraca): …

2.4.    Podwozie (jeśli istnieje) (rysunek ogólny): …

2.5.    Materiał konstrukcyjny podłużnic ramy (d): …

2.6.    Położenie i układ silnika: …

2.7.    Kabina kierowcy (wysunięta do przodu lub z maską) (e): …

2.8.    Kierunek ruchu drogowego: lewostronny/prawostronny (1).

2.8.1.    Pojazd jest przystosowany do jazdy w ruchu prawostronnym/lewostronnym (1).

2.9.    Określić, czy pojazd ciągnący jest przeznaczony do ciągnięcia naczep lub innych przyczep i określić, czy przyczepa jest naczepą, przyczepą z wózkiem skrętnym, z osią centralną czy ze sztywnym dyszlem: …

2.10.    określić, czy pojazd jest specjalnie zaprojektowany do przewozu towarów w określonej temperaturze: …

3.    MASY I WYMIARY (f) ( g ) ( 6 ) 

   (w kg i mm) (w razie potrzeby należy odwołać się do rysunku)

3.1.    Rozstaw(-y) osi (przy pełnym obciążeniu) (g1):

3.1.1.    Pojazdy dwuosiowe: …

3.1.2.    Pojazdy o co najmniej trzech osiach

3.1.2.1.    Rozstaw osi pomiędzy kolejnymi osiami, od osi najbardziej wysuniętej do przodu do osi najbardziej wysuniętej do tyłu: …

3.1.2.2.    Całkowity rozstaw osi: …

3.2.    Siodło

3.2.1.    W przypadku naczep

3.2.1.1.    Odległość pomiędzy osią sworznia siodłowego a tylnym obrysem naczepy: …

3.2.1.2.    Maksymalna odległość pomiędzy osią sworznia siodłowego a dowolnym punktem przedniej części naczepy: …

3.2.1.3.    Obliczeniowy rozstaw osi naczepy (zgodnie z wymaganiami w pkt 3.2 części D załącznika I do rozporządzenia Komisji (UE) nr 1230/2012 1 : …

3.2.2.    W przypadku pojazdów ciągnących naczepy

3.2.2.1.    Obciążenie siodła (maksymalne i minimalne; podać wielkości dopuszczalne w przypadku pojazdu niekompletnego) (g2): …

3.2.2.2.    Maksymalny wznios siodła (znormalizowany) (g3): …

3.3.    Rozstaw(-y) kół i szerokość(-ci) osi

3.3.1.    Rozstaw kół każdej osi kierowanej (g4): …

3.3.2.    Rozstaw kół wszystkich pozostałych osi (g4): …

3.3.3.    Szerokość najszerszej z tylnych osi: …

3.3.4.    Szerokość osi najbardziej wysuniętej w przód (z wyłączeniem odkształcenia opon w pobliżu jezdni): …

3.4.    Zakres wymiarów pojazdu (gabarytowych)

3.4.1.    Dla podwozia bez zabudowy

3.4.1.1.    Długość (g5): …

3.4.1.1.1.    Maksymalna dopuszczalna długość: …

3.4.1.1.2.    Minimalna dopuszczalna długość (wg deklaracji producenta): …

3.4.1.1.3.    W przypadku przyczep, maksymalna dopuszczalna długość dyszla (g6): …

3.4.1.2.    Szerokość (g7): …

3.4.1.2.1.    Maksymalna dopuszczalna szerokość: …

3.4.1.2.2.    Minimalna dopuszczalna szerokość: …

3.4.1.3.    Wysokość (w stanie gotowym do jazdy) (g8) (w przypadku zawieszenia o regulowanej wysokości wskazać normalne położenie podczas jazdy): …

3.4.1.4.    Zwis przedni (g9): …

3.4.1.4.1.    Kąt natarcia (g10): …… stopni.

3.4.1.5.    Zwis tylny (g11): …

3.4.1.5.1.    Kąt zejścia (g12): …… stopni.

3.4.1.5.2.    Minimalny i maksymalny dopuszczalny zwis sprzęgu (g13): …

3.4.1.6.    Prześwit (zmierzony zgodnie z załącznikiem II dodatek 1 pkt 3)

3.4.1.6.1.    Pomiędzy osiami: …

3.4.1.6.2.    Pod osią(-ami) przednią(-mi): …

3.4.1.6.3.    Pod osią(-ami) tylną(-ymi): …

3.4.1.7.    Kąt rampowy (g14): …… stopni.

3.4.1.8.    Zakres współrzędnych dopuszczalnych położeń środka ciężkości nadwozia lub elementów wyposażenia lub ładunku: …

3.4.2.    W przypadku podwozia z zabudową

3.4.2.1.    Długość (g5): …

3.4.2.1.1.    Długość przestrzeni ładunkowej: …

3.4.2.1.2.    W przypadku przyczep, maksymalna dopuszczalna długość dyszla (g6): …

3.4.2.2.    Szerokość (g7): …

3.4.2.2.1.    Grubość ścian (w przypadku pojazdów przeznaczonych do przewozu towarów w regulowanej temperaturze): …

3.4.2.3.    Wysokość (w stanie gotowym do jazdy) (g8) (w przypadku zawieszenia o regulowanej wysokości wskazać normalne położenie podczas jazdy): …

3.4.2.4.    Zwis przedni (g9): …

3.4.2.4.1.    Kąt natarcia (g10): …… stopni.

3.4.2.5.    Zwis tylny (g11): …

3.4.2.5.1.    Kąt zejścia (g12): …… stopni.

3.4.2.5.2.    Minimalny i maksymalny dopuszczalny zwis sprzęgu (g13): …

3.4.2.6.    Prześwit (zmierzony zgodnie z załącznikiem II dodatek 1 pkt 3)

3.4.2.6.1.    Pomiędzy osiami: …

3.4.2.6.2.    Pod osią(-ami) przednią(-mi): …

3.4.2.6.3.    Pod osią(-ami) tylną(-ymi): …

3.4.2.7.    Kąt rampowy (g14): …… stopni.

3.4.2.8.    Skrajne dopuszczalne położenia środka ciężkości ładunku (w przypadku nierównomiernego obciążenia): …

3.4.2.9.    Położenie środka ciężkości pojazdu (M2 i M3) w kierunku podłużnym, poprzecznym oraz na wysokości przy technicznie dopuszczalnej maksymalnej masie całkowitej pojazdu: …

3.4.3.    Dla zabudowy homologowanej bez podwozia (pojazdy M2 i M3)

3.4.3.1.    Długość (g5): …

3.4.3.2.    Szerokość (g7): …

3.4.3.3.    Wysokość (pojazd gotowy do jazdy) (g8) dla przewidywanego podwozia (w przypadku zawieszenia o regulowanej wysokości podać dla normalnej pozycji jazdy): …

3.5.    Minimalna masa przypadająca na oś kierowaną (osie kierowane) w przypadku pojazdów niekompletnych: …

3.6.    Masa pojazdu w stanie gotowym do jazdy (h)

a)    minimalna i maksymalna dla każdego wariantu: …

b)    masa każdej wersji (należy dostarczyć zestawienie): …

3.6.1.    Rozkład tej masy na osie i, w przypadku naczepy, przyczepy z osią centralną lub przyczepy ze sztywnym dyszlem, masa w punkcie sprzęgu: …

a)    minimalna i maksymalna dla każdego wariantu: …

b)    masa każdej wersji (należy dostarczyć zestawienie): …

3.6.2.    Masa wyposażenia dodatkowego (określona w art. 2 pkt 4 i 5 rozporządzenia (UE) nr 1230/2012): …

3.7.    Minimalna masa skompletowanego pojazdu podana przez producenta w przypadku pojazdu niekompletnego: …

3.7.1.    Rozkład tej masy na poszczególne osie i, w przypadku naczepy lub przyczepy z osią centralną, obciążenie w punkcie sprzęgu: …

3.8.    Technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita podana przez producenta (i) (3): …

3.8.1.    Rozkład tej masy na poszczególne osie i, w przypadku naczepy lub przyczepy z osią centralną, obciążenie w punkcie sprzęgu(3): …

3.9.    Technicznie dopuszczalna maksymalna masa przypadająca na każdą oś: …

3.10.    Technicznie dopuszczalna masa przypadająca na każdą grupę osi: …

3.11.    Technicznie dopuszczalna maksymalna masa ciągnięta przez pojazd ciągnący 

w przypadku:

3.11.1.    przyczepy z wózkiem skrętnym: …

3.11.2.    naczepy: …

3.11.3.    przyczepy z osią centralną: …

3.11.3.1.    Maksymalny stosunek zwisu sprzęgu (j) do rozstawu osi: …

3.11.3.2.    Maksymalna wartość siły pionowej V: …… kN.

3.11.4.    przyczepy ze sztywnym dyszlem: …

3.11.5.    Technicznie dopuszczalna maksymalna masa całkowita zespołu pojazdów (3): …

3.11.6.    Maksymalna masa przyczepy bez hamulca: …

3.12.    Technicznie dopuszczalna maksymalna masa w punkcie sprzęgu:

3.12.1.    pojazdu ciągnącego: …

3.12.2.    naczepy, przyczepy z osią centralną lub przyczepy ze sztywnym dyszlem: …

3.12.3.    Maksymalna dopuszczalna masa urządzenia sprzęgającego (jeżeli pojazd nie jest w nie wyposażany przez producenta): …

3.13.    Tylne wychylenie (pkt 6 i 7 części C załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 1230/2012: …

3.14.    Stosunek mocy silnika do maksymalnej masy całkowitej pojazdu: …… kW/kg.

3.14.1.    Stosunek mocy silnika do technicznie dopuszczalnej maksymalnej masy całkowitej zespołu pojazdów (pkt 5 części C załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 1230/2012): …… kW/kg.

3.15.    Zdolność ruszania pod wzniesienie (przez pojedynczy pojazd) (4): …… %.

3.16.    Maksymalne dopuszczalne masy do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych (fakultatywne) 

3.16.1.    Maksymalna dopuszczalna masa całkowita do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych: …

3.16.2.    Maksymalna dopuszczalna masa do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych przypadająca na każdą oś oraz, w przypadku naczepy lub przyczepy z osią centralną, podane przez producenta obciążenie w punkcie sprzęgu, o ile jest mniejsze niż technicznie dopuszczalna maksymalna masa w punkcie sprzęgu: …

3.16.3.    Maksymalna dopuszczalna masa do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych przypadająca na każdą grupę osi: …

3.16.4.    Maksymalna dopuszczalna masa ciągnięta do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych: …

3.16.5.    Maksymalna dopuszczalna masa zespołu pojazdów do celów rejestracyjnych i eksploatacyjnych: …

3.17.    Pojazd przedstawiony do wielostopniowej homologacji typu (tylko w przypadku niekompletnych lub skompletowanych pojazdów kategorii N1 objętych zakresem rozporządzenia (WE) nr 715/2007): tak/nie (1)

3.17.1.    Masa pojazdu podstawowego gotowego do jazdy: … kg;

3.17.2.    Dodana masa standardowa, obliczona zgodnie z pkt 5 załącznika XII do rozporządzenia (WE) nr 692/2008: … kg;

4.    ZESPÓŁ SILNIKOWY (k) 

4.1.    Producent silnika: … 

4.1.1.    Kod fabryczny silnika (oznaczony na silniku) lub inny sposób identyfikacji: …

4.1.2.    Numer homologacji (w stosownych przypadkach) wraz z oznaczeniem identyfikacji paliwa: …

(dotyczy tylko pojazdów ciężarowych)

4.2.    Silnik spalania wewnętrznego

4.2.1.    Dokładny opis silnika 

4.2.1.1.    Zasada działania: zapłon iskrowy/zapłon samoczynny/zasilanie dwupaliwowe dual-fuel (1)

Cykl: czterosuwowy/dwusuwowy/o tłoku obrotowym (1)