19.6.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 215/247

—

uwzględniając wniosek Maria Borghezia z dnia 5 stycznia 2016 r. dotyczący skorzystania z przywilejów i immunitetuw ramach toczącego się postępowania karnego (Nr 41838/13 RGNR, Nr 12607/14 RG GIP) ogłoszony na posiedzeniu plenarnym w dniu 1 lutego 2016 r. ,

—

po wysłuchaniu wyjaśnień Maria Borghezia zgodnie z art. 9 ust. 5 Regulaminu,

—

uwzględniając art. 8 i 9 protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej, jak również art. 6 ust. 2 aktu dotyczącego wyboru członków Parlamentu Europejskiego w powszechnych wyborach bezpośrednich z dnia 20 września 1976 r.,

—

uwzględniając wyroki wydane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w dniach 12 maja 1964 r., 10 lipca 1986 r., 15 i 21 października 2008 r., 19 marca 2010 r., 6 września 2011 r. oraz 17 stycznia 2013 r. (1),

—

uwzględniając art. 1 ust. 1 lit. A) ustawy włoskiej nr 205/1993,

—

uwzględniając art. 5 ust. 2 oraz art. 7 i art. 9 Regulaminu,

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawnej (A8-0312/2016),

A.

mając na uwadze, że poseł do Parlamentu Europejskiego Mario Borghezio złożył wniosek o skorzystanie z immunitetu parlamentarnego na mocy art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w związku z postępowaniem karnymi toczącym się przed sądem w Mediolanie; mając na uwadze, że według aktu wydanego przez prokuraturę M. Borghezio, w czasie audycji radiowej, dopuścił się rzekomo wygłaszania poglądów świadczących o poczuciu wyższości oraz nienawiści rasowej lub etnicznej, który to czyn podlega karze na mocy art. 1 lit. a) włoskiej ustawy nr 205/1993;

B.

mając na uwadze, że art. 8 i 9 Protokołu nr 7 w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej wykluczają się wzajemnie (2); mając na uwadze, że rozpatrywana sprawa dotyczy jedynie zarzutu dyskryminujących opinii wyrażonych przez posła do Parlamentu Europejskiego; mając na uwadze, że w związku z tym zastosowanie art. 8 ww. Protokołu jest oczywiste;

C.

mając na uwadze, że zgodnie z art. 8 Protokołu nr 7 wobec posłów do Parlamentu Europejskiego nie można prowadzić dochodzenia, postępowania sądowego, ani też ich zatrzymywać z powodu ich opinii lub stanowiska zajętego przez nich w głosowaniu w czasie wykonywania przez nich obowiązków służbowych;

D.

mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że opinia, aby mogła być objęta immunitetem, powinna być wypowiedziana przez posła do Parlamentu Europejskiego „w czasie wykonywania [przez niego] obowiązków służbowych”, z czego wynika tym samym wymóg związku między wyrażoną opinią a obowiązkami parlamentarnymi; mając na uwadze, że więź między wyrażoną opinią a obowiązkami parlamentarnymi powinna być bezpośrednia i oczywista (3);

E.

mając na uwadze, że w czasie wspomnianej audycji radiowej Mario Borghezio został poproszony o odniesienie się do mianowania i kompetencji jednego z nowych członków włoskiego rządu, mianowicie nowo wybranej minister ds. integracji;

F.

mając na uwadze, że fakty w tej sprawie – jak wynika z dokumentów przedstawionych Komisji Prawnej oraz z przesłuchania przed komisją – wskazują na to, iż wydane przez posła w czasie wywiadu oświadczenia nie miały bezpośredniego i oczywistego związku z jego działalnością parlamentarną;

G.

mając na uwadze, że oświadczenia, które poseł rzekomo wygłosił, wykraczają poza ton stosowany zwykle w debacie politycznej i mają ponadto wybitnie nieparlamentarny charakter; mając na uwadze, że są one sprzeczne z art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej i w związku z tym nie można uznać, by zostały one wygłoszone w ramach wykonywania obowiązków posła do Parlamentu Europejskiego;

H.

mając na uwadze, że nie można zatem uznać, iż Mario Borghezio działał, wykonując mandat posła do Parlamentu Europejskiego;

I.

mając na uwadze, że Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że jeżeli przed sądem krajowym zostało wniesione powództwo przeciwko posłowi do Parlamentu Europejskiego i sąd ten został poinformowany, że wszczęte zostało, przewidziane w Regulaminie PE, postępowanie w sprawie skorzystania z przywilejów i immunitetów przysługujących temu posłowi, rzeczony sąd powinien zawiesić postępowanie sądowe i zwrócić się do Parlamentu o zajęcie stanowiska w jak najkrótszym terminie (4); mając na uwadze, że sąd w Mediolanie, przed którym wniesiono powództwo przeciwko M. Borgheziowi, odmówił zawieszenia postępowania i zadecydował o jego kontynuacji pomimo wniesienia przez M. Borghezia wniosku na podstawie odpowiedniego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości;

1.

2.

3.

4.