52015PC0137

UZASADNIENIE

1.           KONTEKST WNIOSKU

Konwencję sztokholmską w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (TZO)[1] przyjęto w maju 2001 r. w ramach Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP). Unia Europejska i jej państwa członkowskie[2] są stronami konwencji[3], a postanowienia konwencji wprowadzono do prawa unijnego rozporządzeniem (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczącym trwałych zanieczyszczeń organicznych i zmieniającym dyrektywę 79/117/EWG[4] (rozporządzenie w sprawie TZO).

Nadrzędnym celem konwencji sztokholmskiej jest ochrona zdrowia ludzi i ochrona środowiska przed trwałymi zanieczyszczeniami organicznymi (TZO). W szczególności konwencja odwołuje się do podejścia zapobiegawczego, które ustanowiono w zasadzie 15 Deklaracji z Rio w sprawie środowiska i rozwoju z 1992 r. Zasadę tę wdrożono w art. 8 konwencji, który ustanawia zasady dodawania kolejnych chemikaliów do załączników do konwencji.

Podczas siódmej konferencji stron (COP7) w maju 2015 r. należy podjąć trzy decyzje w celu dodania polichlorowanych naftalenów (PCN) i heksachlorobutadienu (HCBD) do załącznika A (eliminacja) i załącznika C (produkcja niezamierzona) oraz pentachlorofenolu (PCP) do załącznika A. Wszystkie trzy substancje zostały zgłoszone przez UE w 2011 r. Ponadto COP7 oceni dalszą potrzebę stosowania szczególnych wyłączeń i dopuszczalnych celów w odniesieniu do kwasu perfluorooktanosulfonowego i jego pochodnych (PFOS).

W odniesieniu do trzech nowych substancji produkcja, wprowadzanie do obrotu, stosowanie i niezamierzone emisje zostały już wstrzymane bądź znacznie ograniczone w Unii, chociaż nie można wykluczyć, że są one nadal produkowane, wprowadzane do obrotu, stosowane i w znaczących ilościach emitowane w niezamierzony sposób w innych krajach. Ze względu na możliwość transgranicznego przenoszenia wymienionych chemikaliów w środowisku na dalekie odległości, środki podjęte na szczeblu krajowym lub unijnym nie są wystarczające, aby zagwarantować wysoki poziom ochrony środowiska i zdrowia ludzi, dlatego też niezbędne są szeroko zakrojone działania na poziomie międzynarodowym.

Zalecenia Komitetu ds. Przeglądu Trwałych Zanieczyszczeń Organicznych

Podczas dziewiątego posiedzenia Komitet ds. Przeglądu Trwałych Zanieczyszczeń Organicznych (POPRC) przyjął ocenę zarządzania ryzykiem w odniesieniu do heksachlorobutadienu (HCBD). W ocenie zarządzania ryzykiem stwierdzono między innymi, że:

– Nie istnieją informacje pozwalające na stwierdzenie, że HCBD jest obecnie produkowany lub stosowany w sposób zamierzony, zatem ważne jest, aby zapobiec jego ponownemu wprowadzeniu oraz zarządzać ryzykiem związanym z jego nieumyślnym uwolnieniem.

– HCBD jest wytwarzany jako niezamierzony produkt uboczny procesów produkcji przemysłowej (w szczególności produkcji innych chlorowanych węglowodorów oraz magnezu). Środki służące ograniczeniu do minimum uwalniania substancji podczas produkcji są znane i stosowane w krajach, które są stronami konwencji sztokholmskiej.

– HCBD jest wytwarzany w sposób niezamierzony przy spalaniu i innych procesach termicznych i przemysłowych. Środki służące ograniczeniu niezamierzonego uwalniania TZO z takich procesów doprowadzą do dalszego ograniczenia uwolnień HCBD. Monitorowanie HCBD może powodować dodatkowe koszty.

HCBD jest uwalniany w nieznanym stopniu z dawnych składowisk odpadów. Dostępne są środki kontrolne w celu zminimalizowania  takich uwolnień. Na swoim 9. posiedzeniu w październiku 2013 r. POPRC zalecił umieszczenie HCBD w załącznikach A i C do konwencji, bez wyłączeń.

Jeśli chodzi o polichlorowane naftaleny (PCN) w ocenie zarządzania ryzykiem stwierdzono między innymi, że:

– Nie istnieją informacje pozwalające na stwierdzenie, że PCN są obecnie produkowane lub stosowane w sposób zamierzony, jednak ważne jest, aby ograniczyć pozostałe możliwe zastosowania i zapobiec ponownemu wprowadzeniu PCN.

– PCN są wytwarzane w sposób niezamierzony w wysokotemperaturowych procesach przemysłowych (w szczególności przy spalaniu odpadów, ale również w innych procesach, o których wiadomo, że skutkują wytwarzaniem polichlorowanych dibenzo-p-dioksyn / polichlorowanych dibenzofuranów (PCDD/PCDF). Środki mające na celu ograniczenie uwalniania PCDD/PCDF ograniczą również uwalnianie PCN. Monitorowanie PCN może powodować dodatkowe koszty. 

– PCN są uwalniane w nieznanym stopniu ze składowisk odpadów i składów starych urządzeń. Środki wdrożone w odniesieniu do zapasów PCB doprowadzą również do skutecznego ograniczenia uwolnień PCN z zapasów.

Na swoim 9. posiedzeniu w październiku 2013 r. POPRC zalecił umieszczenie PCN w załącznikach A i C do konwencji, bez wyłączeń.

Podczas 10. posiedzenia w październiku 2014 r. POPRC przyjął ocenę zarządzania ryzykiem w odniesieniu do pentachlorofenolu, jego soli i estrów (PCP). W ocenie zarządzania ryzykiem stwierdzono między innymi, że:

– Produkcja PCP musi zostać ograniczona, a zwolnienie powinno dotyczyć jedynie zastosowań w ramach przemysłowej konserwacji drewna służącej impregnacji słupów i poprzeczników.

Na swoim 10. posiedzeniu w październiku 2014 r. POPRC postanowił zalecić umieszczenie PCP w załączniku A do konwencji, wraz ze szczególnym wyłączeniem związanym z produkcją i stosowaniem PCP w słupach i poprzecznikach.

Zgodnie z art. 8 ust. 9 konwencji POPRC przedstawił wspomniane zalecenia konferencji stron w celu ich rozważenia podczas posiedzenia w maju 2015 r.

POPRC przyjął również zalecenia dotyczące substancji alternatywnych dla stosowania PFOS w otwartych zastosowaniach. Dostępne są informacje na temat dostępności na rynku i skuteczności bezpieczniejszych substancji alternatywnych dla PFOS w odniesieniu do następujących zastosowań: dywanów, skóry i odzieży, wyrobów włókienniczych i tapicerskich, powłok i dodatków do powłok, insektycydów do zwalczania mrówek z gatunku Solenopsis invicta (tzw. mrówka ogniowa) i termitów oraz przynęty na owady do celów zwalczania mrówek z gatunków Atta spp. i Acromyrmex spp. Ponadto POPRC zachęca strony do ograniczenia stosowania PFOS w platerowaniu twardym  (dozwolonego w ramach szczególnego wyłączenia na mocy konwencji) wyłącznie do systemów zamkniętych. Te ostatnie zostały dopuszczone jako dopuszczalny cel w ramach konwencji.

HCBD a prawo UE

HCBD jest priorytetową substancją niebezpieczną na mocy ramowej dyrektywy wodnej (2000/60/WE)[5]. Ponadto HCBD jest wymieniony w Protokole do Konwencji EKG ONZ w sprawie transgranicznego zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości dotyczącym trwałych zanieczyszczeń organicznych, w związku z czym wzywa się strony do wyeliminowania jego produkcji i stosowania. Rozporządzenie Komisji (UE) nr 519/2012 z dnia 19 czerwca 2012 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych w odniesieniu do załącznika I[6] wprowadza zakaz do prawa UE. Nadal jednak utrzymują się problemy związane z odpadami i terenami skażonymi, jak również konieczne jest rozważenie środków, które zapobiegną ponownemu wprowadzeniu.

Mimo że zaprzestano produkcji HCBD w Europie, może on być produkowany w sposób niezamierzony w wyniku niektórych rodzajów działalności przemysłowej. W przypadku takich rodzajów działalności osiągających progi wyznaczone w dyrektywie w sprawie emisji przemysłowych (dyrektywa IED; 2010/75/UE[7]), wymagane jest stosowanie najlepszych dostępnych praktyk (BAT) w celu zapobiegania emisjom i ich ograniczania oraz ograniczania oddziaływania na środowisko jako całości.  Przed oddaniem do eksploatacji instalacja przemysłowa musi uzyskać zezwolenie od właściwego organu państwa członkowskiego. Zezwolenia te muszą zawierać dopuszczalne wartości emisji dla substancji zanieczyszczających wymienionych w załączniku II do dyrektywy IED, jak również dla innych substancji, które mogą być emitowane w znaczących ilościach, z uwzględnieniem ich właściwości i potencjału w zakresie transferu zanieczyszczeń pomiędzy komponentami środowiska.

PCN a prawo UE

PCN jest wymieniony w Protokole do Konwencji EKG ONZ w sprawie transgranicznego zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości dotyczącym trwałych zanieczyszczeń organicznych, w związku z czym wzywa się strony do wyeliminowania jego produkcji i stosowania. Produkcja i stosowanie PCN w UE są zakazane na mocy rozporządzenia Komisji (UE) nr 519/2012 . Niezamierzona produkcja w wyniku spalania (głównie spalania odpadów) uważana jest za najbardziej znaczące źródło emisji.

Mimo że zaprzestano produkcji PCN w Europie, może on być wytwarzany w sposób niezamierzony w wyniku niektórych rodzajów działalności przemysłowej. W przypadku takich rodzajów działalności osiągających progi wyznaczone w dyrektywie w sprawie emisji przemysłowych (dyrektywa IED; 2010/75/UE), wymagane jest stosowanie najlepszych dostępnych praktyk (BAT) w celu zapobiegania emisjom i ich ograniczania oraz ograniczania oddziaływania na środowisko jako całości. Przed oddaniem do eksploatacji instalacja przemysłowa musi uzyskać zezwolenie od właściwego organu państwa członkowskiego. Zezwolenia te muszą zawierać dopuszczalne wartości emisji dla substancji zanieczyszczających wymienionych w załączniku II do dyrektywy IED, jak również dla innych substancji, które mogą być emitowane w znaczących ilościach, z uwzględnieniem ich właściwości i potencjału w zakresie transferu zanieczyszczeń pomiędzy komponentami środowiska.

            PCP a prawo UE

Wprowadzanie do obrotu lub stosowanie pentachlorofenolu jako substancji, jako składnika innych substancji lub w mieszaninach, w stężeniu równym lub większym niż 0,1 % wagowo, jest ograniczone na mocy pozycji 22  załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 (REACH)[8]. Ponadto wprowadzanie do obrotu i stosowanie PCP jako środka ochrony roślin i jako produktu biobójczego jest zakazane odpowiednio na mocy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009[9] oraz rozporządzenia (UE) nr 528/2012[10].

Działania w następstwie decyzji COP7

Substancje wymienione w załącznikach A, B lub C do konwencji sztokholmskiej muszą zostać uwzględnione w rozporządzeniu w sprawie TZO, by zagwarantować, że wdrażanie prawa w UE odpowiada zobowiązaniom międzynarodowym[11].

HCBD i PCN zostały dodane do załącznika I do rozporządzenia w sprawie TZO w 2012 r. Dodanie ich do załącznika C do konwencji sztokholmskiej będzie wymagać dodatkowo umieszczenia ich w załączniku III.

Po dodaniu do załącznika A do konwencji sztokholmskiej, PCP będzie musiał zostać dodany do załącznika I do rozporządzenia w sprawie TZO. Ponieważ w związku z powyższym wykaz w załączniku XVII do rozporządzenia REACH stanie się nieaktualny, rozpoczęta zostanie procedura usunięcia z tego załącznika.

PFOS a prawo UE

Na czwartym posiedzeniu konferencji stron konwencji sztokholmskiej w maju 2009 r. uzgodniono, że PFOS i jego pochodne należy umieścić w załączniku B do konwencji, wraz z pewnymi szczególnymi wyłączeniami i dopuszczalnymi celami. Przepisy wykonawcze UE są bardziej restrykcyjne niż konwencja sztokholmska, jako że nie obejmują wyłączeń i dopuszczalnych celów, które objęto w UE zakazem już wcześniej zgodnie z rozporządzeniem REACH. Zakazy te wprowadzono w ramach realizacji nadrzędnego celu nieobniżania poziomu ochrony środowiska w UE.

Procedura dodawania nowych substancji będących TZO oraz wprowadzania zmian w załącznikach do konwencji

Zgodnie z art. 8 konwencji strony mogą złożyć do Sekretariatu wniosek o umieszczenie substancji chemicznej w załącznikach A, B lub C. Komitet ds. Przeglądu Trwałych Zanieczyszczeń Organicznych (POPRC) analizuje taki wniosek.

Jeżeli w przeglądzie tym stwierdzi się, że w wyniku przenoszenia w środowisku na dalekie odległości dana substancja chemiczna może wywierać znaczący niekorzystny wpływ na zdrowie ludzi lub niekorzystne oddziaływanie na środowisko, wymagające globalnych działań, wnioskowi nadaje się dalszy bieg i sporządza ocenę zarządzania ryzykiem obejmującą analizę możliwych środków kontroli. Na tej podstawie POPRC wydaje zalecenie, czy konferencja stron powinna rozważyć włączenie danej substancji do załącznika A, B lub C. Ostateczna decyzja podejmowana jest przez konferencję stron.

W przypadku UE zmiany w załącznikach A, B lub C wchodzą w życie w terminie jednego roku od daty powiadomienia przez depozytariusza o ich przyjęciu przez konferencję stron.

Zalecenia POPRC a prawo UE

Jeśli konferencja stron uzna zalecenie POPRC w maju 2015 r., będzie to skutkować międzynarodowym zakazem produkcji, wprowadzania do obrotu, przywozu/wywozu i stosowania  PCN, HCBD i PCP, z wyłączeniem produkcji i stosowania PCP w słupach i poprzecznikach.

Umieszczenie HCBD i PCN w załączniku A i załączniku C oraz PCP w załączniku A do konwencji będzie wymagać wprowadzenia zmian do rozporządzenia w sprawie TZO. Zgodnie z art. 14 ust. 1 tego rozporządzenia w przypadku dodania nowych substancji do konwencji, zmian w załącznikach do rozporządzenia można dokonać zgodnie z procedurą komitetową ustanowioną w art. 5a decyzji 1999/468/WE[12], uwzględniając przepisy art. 10 i 11 rozporządzenia (UE) nr 182/2011[13].

W odniesieniu do PFOS i jego pochodnych usunięcie szczególnych wyłączeń wymienionych w sprawozdaniu POPRC nie będzie miało wpływu na prawo UE, ponieważ takie wyłączenia nie zostały uwzględnione w rozporządzeniu w sprawie TZO lub już wygasły. Jedynym wyjątkiem jest tu wyłączenie dotyczące stosowania PFOS w platerowaniu twardym w systemach otwartych, które obecnie objęte jest wyłączeniem na mocy rozporządzenia w sprawie TZO w odniesieniu do stosowania PFOS i jego pochodnych jako środków zwilżających w kontrolowanych systemach powlekania elektrolitycznego. To wyłączenie na mocy rozporządzenia w sprawie TZO obwiązuje jednak wyłącznie do dnia 26 sierpnia 2015 r.

            Stanowisko UE

W związku z powyższym podczas siódmej konferencji stron konwencji sztokholmskiej Unia Europejska powinna poprzeć dodanie PCN i HCBD do załączników A i C do konwencji oraz PCP do załącznika A. Jako że stosowanie PCP jest już ograniczone w UE, szczególne wyłączenie dotyczące produkcji i stosowania PCP w słupach i poprzecznikach nie jest konieczne, ale może być zaakceptowane w ramach ogólnego kompromisu. Ponadto Unia Europejska powinna poprzeć usunięcie odpowiednich szczególnych wyłączeń oraz dopuszczalnych celów dotyczących PFOS i jego pochodnych, w tym wyłączenia dotyczącego ich stosowania jako środków zwilżających w kontrolowanych systemach powlekania elektrolitycznego, ponieważ usunięcie wyłączenia wejdzie w życie dopiero po wygaśnięciu wyłączenia w UE w sierpniu 2015 r.

2.           WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW

Jako że PCN i HCBD są już wymienione w rozporządzeniu (WE) nr 850/2004 w sprawie TZO dalszych konsultacji nie uznaje się za uzasadnione. Jako że wprowadzanie PCP do obrotu i jego stosowanie w UE jest już zakazane na podstawie wykazu w załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 (REACH) oraz na podstawie braku zatwierdzenia na mocy rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i rozporządzenia (UE) nr 528/2012, dalszych konsultacji również nie uznano za konieczne. Wszystkie substancje zostały poddane otwartej konsultacji z zainteresowanymi stronami na całym świecie w ramach oceny POPRC, a zainteresowane strony zostały również dopuszczone do obrad POPRC.

3.           ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Wniosek dotyczy decyzji Rady, opartej na art. 192 ust. 1 i 218 ust. 9 TFUE, ustanawiającej stanowisko, jakie ma zostać przyjęte w imieniu UE podczas siódmej konferencji stron Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych w odniesieniu do wniosków dotyczących wprowadzenia zmian do załączników A, B i C.

Art. 218 ust. 9 TFUE jest odpowiednią podstawą prawną, ponieważ akt, który ma przyjąć siódma konferencja stron, to decyzja zmieniająca załącznik do konwencji sztokholmskiej, mająca skutki prawne.

2015/0069 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie stanowiska, jakie ma zostać zajęte w imieniu Unii Europejskiej podczas siódmej konferencji stron Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych w odniesieniu do wniosków dotyczących wprowadzenia zmian do załączników A, B i C

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 191 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       W dniu 14 października 2004 r. Konwencja sztokholmska w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (zwana dalej „konwencją”) została zatwierdzona w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2006/507/WE[14].

(2)       Unia wdrożyła zobowiązania wynikające z konwencji do prawa unijnego rozporządzeniem (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady[15].

(3)       Unia przykłada dużą wagę do potrzeby stopniowego rozszerzania zakresu załączników A, B lub C do konwencji poprzez włączanie do nich nowych substancji, które spełniają kryteria klasyfikacji jako trwałe zanieczyszczenia organiczne (TZO), uwzględniając przy tym podejście zapobiegawcze, aby osiągnąć cel konwencji i zobowiązanie podjęte przez rządy na Światowym Szczycie Zrównoważonego Rozwoju  w Johannesburgu w 2002 r., dotyczące ograniczenia niekorzystnego wpływu chemikaliów do 2020 r.

(4)       Zgodnie z art. 22 konwencji konferencja stron może przyjmować decyzje dotyczące zmiany załączników A, B i C do konwencji. Decyzje te wchodzą w życie w terminie jednego roku od daty powiadomienia o zmianie przez depozytariusza, z wyjątkiem tych stron konwencji („strony”), które zmiany nie przyjęły.

(5)       Po zgłoszeniu przez Unię w 2011 r. pentachlorofenolu (PCP)[16], Komitet ds. Przeglądu Trwałych Zanieczyszczeń Organicznych („POPRC“), ustanowiony na mocy konwencji, zakończył pracę nad przedmiotową substancją. POPRC stwierdził, że PCP spełnia kryteria konwencji dotyczące umieszczenia w załączniku A. Oczekuje się, że w trakcie siódmego posiedzenia konferencja stron konwencji podejmie decyzję o włączeniu PCP do załącznika A do konwencji.

(6)       Wprowadzanie do obrotu i stosowanie PCP jest zakazane na mocy pozycji 22 załącznika XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (REACH)[17]. Wprowadzanie do obrotu i stosowanie PCP jako środka ochrony roślin i jako produktu biobójczego jest zakazane odpowiednio na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009[18] oraz rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012[19]. Jako że PCP jest substancją zdolną do przenoszenia się w środowisku na dalekie odległości, globalne stopniowe wycofanie tej substancji z użycia będzie bardziej korzystne dla obywateli UE niż jej zakazanie w Unii.

(7)       POPRC zaleca umieszczenie PCP w wykazie w konwencji, wraz ze szczególnym wyłączeniem dotyczącym produkcji i stosowania PCP w słupach i poprzecznikach. Unia nie wymaga tego szczególnego wyłączenia, ale powinna je zaakceptować podczas siódmej konferencji stron, jeżeli jest to konieczne do zapewnienia umieszczenia PCP w wykazie.

(8)       Po zgłoszeniu przez Unię w 2011 r. polichlorowanych naftalenów (PCN) POPRC stwierdził, że PCN spełniają kryteria konwencji dotyczące umieszczenia w załącznikach A i C. Oczekuje się, że w trakcie siódmego posiedzenia konferencja stron konwencji podejmie decyzję o włączeniu PCN do załączników A i C do konwencji.

(9)       W Unii nie produkuje się PCN, jednak może on być wytwarzany w sposób niezamierzony, przede wszystkim w wyniku spalania (głównie spalania odpadów). Działalność ta jest objęta dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE[20] i wymaga stosowania określonych środków zarządzania emisjami.

(10)     Wprowadzanie do obrotu i stosowanie PCN jest zakazane w Unii na mocy rozporządzenia (WE) nr 850/2004, zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 519/2012[21]. Jako że PCN jest substancją zdolną do przenoszenia się w środowisku na dalekie odległości, globalne stopniowe wycofanie tej substancji z użycia będzie bardziej korzystne dla obywateli UE niż jej zakazanie w Unii na podstawie rozporządzenia (WE) nr 850/2004.

(11)     Po zgłoszeniu przez Unię w 2011 r. heksachlorobutadienu (HCBD) POPRC stwierdził, że HCBD spełnia kryteria konwencji dotyczące umieszczenia w załącznikach A i C. Oczekuje się, że w trakcie siódmego posiedzenia konferencja stron konwencji podejmie decyzję o włączeniu HCBD do załączników A i C do konwencji.

(12)     Mimo że zaprzestano produkcji HCBD w Unii, może on być wytwarzany w sposób niezamierzony w wyniku niektórych rodzajów działalności przemysłowej. Działalność ta jest objęta dyrektywą 2010/75/UE i wymaga stosowania określonych środków zarządzania emisjami.

(13)     Wprowadzanie do obrotu i stosowanie HCBD jest zakazane w Unii na mocy rozporządzenia (WE) nr 850/2004, zmienionego rozporządzeniem Komisji (UE) nr 519/2012. Jako że HCBD jest substancją zdolną do przenoszenia się w środowisku na dalekie odległości, globalne stopniowe wycofanie tej substancji z użycia będzie bardziej korzystne dla obywateli UE niż jej zakazanie w Unii na podstawie rozporządzenia (WE) nr 850/2004.

(14)     Kwas perfluorooktanosulfonowy i jego pochodne (PFOS) są już wymienione w załączniku A do konwencji, wraz ze szczególnymi wyłączeniami. W wyniku przeglądu tych wyłączeń POPRC zachęca strony do zaprzestania używania PFOS w dywanach, skórze i odzieży, wyrobach włókienniczych i tapicerskich, powłokach i dodatkach do powłok oraz w insektycydach do zwalczania mrówek ogniowych i termitów. POPRC zachęca strony również do ograniczenia stosowania PFOS w platerowaniu twardym, które obecnie jest dozwolone w ramach szczególnego wyłączenia, wyłącznie do systemów zamkniętych, co jest dozwolone jako dopuszczalny cel w ramach konwencji. Ponadto POPRC zachęca strony do zaprzestania stosowania PFOS w przynętach na owady do celów zwalczania mrówek z gatunków Atta spp. i Acromyrmex spp., co obecnie jest dozwolone jako dopuszczalny cel.

(15)     Unia powinna poprzeć usunięcie szczególnych wyłączeń oraz dopuszczalnych celów dotyczących PFOS i jego pochodnych zgodnie z wnioskiem złożonym przez POPRC, w tym wyłączenia dotyczącego stosowania PFOS i jego pochodnych jako środków zwilżających w kontrolowanych systemach powlekania elektrolitycznego, które zostało wprowadzone w Unii rozporządzeniem (WE) nr 850/2004 zmienionym rozporządzeniem (UE) nr 757/2010[22] i które wygaśnie dnia 26 sierpnia 2015 r.,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Stanowisko, jakie ma zająć Unia podczas siódmej konferencji stron konwencji sztokholmskiej, zgodnie z zaleceniami Komitetu ds. Przeglądu Trwałych Zanieczyszczeń Organicznych[23], wspiera:

– umieszczenie pentachlorofenolu (PCP)[24] w załączniku A do konwencji. W razie konieczności Unia może zaakceptować szczególne wyłączenie dotyczące produkcji i stosowania PCP w słupach i poprzecznikach;

– umieszczenie polichlorowanych naftalenów (PCN)[25] w załącznikach A i C do konwencji, bez wyłączeń;

– umieszczenie heksachlorobutadienu (HCBD) w załącznikach A i C do konwencji, bez wyłączeń;

– usunięcie następujących wyłączeń i dopuszczalnych celów z wpisu dotyczącego kwasu perfluorooktanosulfonowego (PFOS) i jego pochodnych w załączniku B do konwencji: dywany; skóra i odzież; wyroby włókiennicze i tapicerskie; powłoki i dodatki do powłok; insektycydy do zwalczania mrówek z gatunku Solenopsis invicta (tzw. mrówka ogniowa) i termitów; oraz przynęta na owady do celów zwalczania mrówek z gatunków Atta spp. i Acromyrmex spp.;

– usunięcie szczególnego wyłączenia dla PFOS na potrzeby platerowania, z wyjątkiem platerowania twardego w systemach zamkniętych, dozwolonego jako dopuszczalny cel w ramach konwencji.

Przedstawiciele Unii biorący udział w siódmym posiedzeniu konferencji stron konwencji sztokholmskiej mogą uzgodnić doprecyzowanie tego stanowiska w wyniku koordynacji na miejscu, bez kolejnej decyzji Rady.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia  r.

                                                                       W imieniu Rady

                                                                       Przewodniczący

[1]               http://www.pops.int/documents/convtext/convtext_en.pdf.

[2]               Konwencji nie ratyfikowały jeszcze dwa  państwa członkowskie UE (Włochy i Malta).

[3]               Dz.U. L 209 z 31.7.2006, s. 1.

[4]               Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 7.

[5]               Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1.

[6]               Dz.U. L 159 z 20.6.2012, s. 1.

[7]               Dz.U. L 334 z 17.12.2010, s. 17.

[8]               Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1.

[9]               Dz.U. L 309 z 24.11.2009, s. 1.

[10]             Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1.

[11]             To samo dotyczy substancji dodanych do załączników I, II lub III do protokołu EKG-ONZ w sprawie TZO.

[12]             Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji, Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

[13]             Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję, Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13.

[14]             Decyzja Rady 2006/507/WE z dnia 14 października 2004 r. dotycząca zawarcia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych (Dz.U. L 209 z 31.7.2006, s. 1).

[15]             Rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych i zmieniające dyrektywę 79/117/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 7).

[16]             Nominacja UNEP/POPS/POPRC-7/4.

[17]             Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1).

[18]             Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (Dz.U L 309 z 24.11.2009, s.1)

[19]             Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1).

[20]             Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz.U. L 334 z 17.12.2010, s. 17).

[21]             Rozporządzenie Komisji (UE) nr 519/2012 z dnia 19 czerwca 2012 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych w odniesieniu do załącznika I (Dz.U. L 159 z 20.6.2012, s. 1.)

[22]             Rozporządzenie Komisji (UE) nr 757/2010 zmieniające rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych w odniesieniu do załączników I i III (Dz.U. L 223 z 25.8.2010, s. 29).

[23]             Decyzje POPRC-10/1, POPRC-9/1, POPRC-9/2.

[24]             Pentachlorofenol, jego sole i estry.

[25]             Dichlorowane naftaleny, trichlorowane naftaleny, tetrachlorowane naftaleny, pentachlorowane naftaleny, heksachlorowane naftaleny, heptachlorowane naftaleny i oktachlorowane naftaleny indywidualnie lub jako elementy chlorowanych naftalenów.