KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 18.7.2014

COM(2014) 476 final

2014/0218(COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie ułatwień w zakresie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

Podstawa i cele wniosku

W dniu 19 marca 2008 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady wprowadzającej ułatwienia w transgranicznym egzekwowaniu prawa dotyczącego bezpieczeństwa drogowego, opartej na zawartym w Traktacie artykule dotyczącym transportu (art. 71 ust. 1 Traktatu WE, obecnie art. 91 TFUE). Głównym celem tej dyrektywy było położenie kresu niemożności zidentyfikowania kierowców zagranicznych oraz zagwarantowanie, że naruszanie przez nich zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym nie pozostanie bez kary. W tym celu w dyrektywie tej przewidziano udzielenie sobie nawzajem przez państwa członkowskie dostępu do krajowych danych rejestracyjnych pojazdów, przy wykorzystaniu sieci wymiany danych elektronicznych. Pozwoliłoby to na identyfikację kierowców, którzy popełniają wykroczenia lub przestępstwa drogowe za granicą, i zapewniło tym samym równe traktowanie kierowców niebędących i będących rezydentami danego państwa. Ustalenie nazwiska i adresu właściciela pojazdu umożliwia przesłanie domniemanemu sprawcy pisma przygotowanego na podstawie wzoru określonego w dyrektywie. Decyzja o dalszym postępowaniu w sprawie wykroczenia lub przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu drogowym należałaby nadal do państwa członkowskiego, w którym popełniono to wykroczenie lub przestępstwo.

Dyrektywa 2011/82/UE została przyjęta w dniu 25 października 2011 r. Jako jej podstawę prawną Parlament Europejski i Rada zdecydowały się przyjąć art 87 ust. 2 TFUE dotyczący współpracy policyjnej. 25 państw członkowskich miało obowiązek dokonać transpozycji tej dyrektywy do dnia 7 listopada 2013 r. Dania, Zjednoczone Królestwo i Irlandia postanowiły, zgodnie z protokołami nr 21 i 22 załączonymi do Traktatów, nie przyjmować i nie stosować tej dyrektywy.

Komisja w pełni poparła treść przyjętej dyrektywy, postanowiła jednak wnieść do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej skargę dotyczącą oparcia dyrektywy na niewłaściwej podstawie prawnej. W wyroku z dnia 6 maja 2014 r. w sprawie C-43/12 Komisja przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Trybunał Sprawiedliwości stwierdził nieważność dyrektywy 2011/82/UE, ale utrzymał w mocy jej skutki do czasu wejścia w życie, w rozsądnym terminie nieprzekraczającym dwunastu miesięcy od daty ogłoszenia wyroku, nowej dyrektywy opartej na artykule Traktatu dotyczącym transportu.

W celu wykonania wspomnianego wyżej wyroku Komisja przygotowała niniejszy wniosek dotyczący nowej dyrektywy opartej na właściwej podstawie prawnej, to znaczy na art. 91 TFUE.

Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Podobnie jak dyrektywa, której nieważność stwierdzono, niniejszy wniosek jest zgodny z unijną polityką w dziedzinie ochrony zdrowia ludzkiego i w dziedzinie ochrony środowiska. Stanowi on również uzupełnienie decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym. Wspomnianą decyzją ustanowiono mechanizm transgranicznego uznawania i wykonania prawomocnych orzeczeń w sprawie kar pieniężnych, między innymi za popełnienie przestępstwa lub wykroczenia drogowego.

2.WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW

Wniosek nie zawiera żadnych nowych elementów w porównaniu z dyrektywą, której nieważność stwierdzono. Proponowane zmiany służą dostosowaniu poprzedniego tekstu dyrektywy do nowej podstawy prawnej i w związku z tym nie stanowią zmian merytorycznych. W tego względu ponowna konsultacja z zainteresowanymi stronami i aktualizacja oceny skutków pierwotnego wniosku Komisji 1 nie były wymagane.

Przed przyjęciem dyrektywy, której nieważność stwierdzono, przeprowadzono konsultacje z Europejskim Komitetem Ekonomiczno-Społecznym, Europejskim Inspektorem Ochrony Danych i Komitetem Regionów.

Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny wydał opinię w dniu 17 września 2008 r. 2 . Komitet uznał, że wniosek dotyczący dyrektywy, której nieważność później stwierdzono, stanowi właściwy instrument umożliwiający skuteczne zajęcie się problemem wykroczeń i przestępstw popełnianych w innym państwie członkowskim. W celu zapewnienia większej skuteczności dyrektywy zaproponowano rozszerzenie katalogu objętych nią wykroczeń i przestępstw. Ponadto Komitet wezwał Radę i państwa członkowskie do wprowadzenia równolegle do dyrektywy i w trybie pilnym ulepszeń umożliwiających faktyczne i skuteczne kontrole i sankcje. Niektóre z zaproponowanych dodatkowych pozycji w katalogu wykroczeń i przestępstw zostały uwzględnione w tekście dyrektywy, która została przyjęta.

Europejski Inspektor Ochrony Danych (EIOD) wydał opinię w dniu 8 maja 2008 r. 3 . EIOD uznał, że wniosek dotyczący dyrektywy, której nieważność później stwierdzono, zawiera dostateczne uzasadnienie dla ustanowienia systemu transgranicznej wymiany informacji i że odpowiednio zawęża zakres gromadzonych i przekazywanych danych. EIOD przedstawił kilka zaleceń w celu poprawy tekstu. EIOD nie miał zastrzeżeń do propozycji wykorzystania już istniejącej infrastruktury w celu wymiany informacji, jeśli zmniejszyłoby to obciążenia finansowe lub administracyjne, ale podkreślił, że wykorzystanie takiej infrastruktury nie powinno oznaczać interoperacyjności z innymi bankami danych. Niektóre propozycje EIOD zostały uwzględnione w tekście dyrektywy, która została przyjęta.

O opinię w sprawie wniosku zwrócono się również do Komitetu Regionów, lecz w dniu 17 kwietnia 2008 r. Komitet ten postanowił o niewydawaniu opinii.

3.ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Krótki opis proponowanych działań

Wniosek jest niemal identyczny z tekstem dyrektywy, której nieważność stwierdzono. Wprowadzono jedynie kilka drobnych zmian uznanych za absolutnie niezbędne w celu wykonania wyroku Trybunału. Zmieniono więc podstawę prawną, a także usunięto motywy odnoszące się do przepisów szczególnych mających zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii oraz oświadczenie Komisji, które dotyczyło podstawy prawnej i stało się zbędne. Ponadto w motywie 20 (motyw 19 dyrektywy, której nieważność stwierdzono) zmieniono odniesienie do przepisów dotyczących ochrony danych, odpowiednie zmiany wprowadzono również w art. 7 związanym z tym motywem. W art. 4 uproszczono odniesienia do decyzji Prüm, bez zmiany ich przedmiotu, zmieniono także kolejność ustępów 2 i 3, by uzyskać bardziej logiczną strukturę artykułu. Dostosowano odpowiednio terminy transpozycji i wykonywania przekazanych uprawnień, jak również przepisy dotyczące obowiązków w zakresie sprawozdawczości. Wprowadzono także kilka drobnych zmian w celu osiągnięcia większej zgodności z zasadami redagowania tekstów ustawodawczych.

Podstawa prawna

Podstawą prawną podejmowania na szczeblu unijnym działań w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego jest art. 91 ust. 1 lit. c) TFUE. Zgodnie z tym artykułem „(...) Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą”, ustanawia: „c) środki pozwalające polepszyć bezpieczeństwo transportu”. Trybunał uznał tę podstawę prawną za właściwą, ponieważ analiza treści przepisów dyrektywy 2011/82/UE potwierdziła, że ustanowiony tą dyrektywą system wymiany informacji między właściwymi organami państw członkowskich stanowi instrument służący realizacji celu polegającego na poprawie bezpieczeństwa ruchu drogowego i umożliwiający Unii Europejskiej osiągnięcie tego celu. Trybunał orzekł, iż ponieważ poprzez cele i treść dyrektywa 2011/82/UE stanowi środek pozwalający polepszyć bezpieczeństwo transportu w rozumieniu art. 91 ust. 1 lit. c) TFUE, należało ją przyjąć na podstawie tego przepisu (zob. pkt 44–46 wyroku).

Skreślenie motywów dotyczących Zjednoczonego Królestwa, Irlandii i Danii

Jak określono w motywach 22 i 23 dyrektywy, której nieważność stwierdzono, Zjednoczone Królestwo, Irlandia i Dania, zgodnie z protokołami nr 21 i 22 załączonymi do Traktatów, miały możliwość nie uczestniczyć w przyjęciu przedmiotowej dyrektywy, nie być nią związane, ani jej nie stosować. Niniejszy wniosek oparty jest jednak na art. 91 ust. 1 lit. c) TFUE, w odniesieniu do którego protokoły te nie mają zastosowania, ponieważ mają one zastosowanie jedynie do tytułu V TFUE, w związku z czym wspomniane motywy należy usunąć.

Ochrona danych

Dyrektywa, której nieważność stwierdzono, została przyjęta na podstawie art. 87 ust. 2 TFUE, dlatego też przepisy dotyczące ochrony danych zostały oparte na systemie ochrony danych obowiązującym we współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych określonym w decyzji ramowej Rady 2008/977/WSiSW z dnia 27 listopada 2008 r. w sprawie ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych. Konieczność oparcia się na tej decyzji wynikała również z faktu, że dyrektywa 95/46/WE nie ma zastosowania do danych osobowych przetwarzanych w ramach działalności wchodzącej w zakres współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych, por. art. 3 ust. 2 dyrektywy 95/46/WE.

Niniejszy wniosek oparty jest jednak na art. 91 ust. 1 lit. c) TFUE, w związku z tym zastosowanie mają przepisy ogólne dotyczące ochrony danych zawarte w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych 4 . Z tych względów wniosek powinien zawierać odniesienie do dyrektywy 95/46/WE, zarówno w kwestiach ogólnych, jak i w przypadku przepisów dotyczących sprostowania, usunięcia, zablokowania oraz maksymalnego czasu przechowywania danych, o czym mowa w art. 7 dyrektywy, której nieważność stwierdzono. Zbędne stało się odniesienie do przepisów dotyczących ochrony danych zawartych w decyzjach Prüm, ponieważ w dyrektywie 95/46/WE przewidziano wystarczający poziom ochrony danych.

W związku z trwającymi negocjacjami między współprawodawcami, których przedmiotem jest wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia w sprawie ochrony danych, mającego zastąpić dyrektywę 95/46/WE, oraz w zależności od przebiegu w czasie i wyniku tych procedur, stosowna może być zmiana odniesienia przed przyjęciem niniejszej dyrektywy.

Zasada pomocniczości i zasada proporcjonalności

Wniosek jest zgodny z zasadą pomocniczości i zasadą proporcjonalności z tych samych względów, z jakich zgodna jest z nimi dyrektywa, której nieważność stwierdzono.

4.WPŁYW NA BUDŻET

Wpływ na budżet nie wykracza poza wpływ, który został już wskazany w dyrektywie, której nieważność stwierdzono.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

Europejski Obszar Gospodarczy

Dyrektywa będąca przedmiotem niniejszego wniosku ma znaczenie dla EOG, dlatego też zakres jej obowiązywania powinien zostać rozszerzony na Europejski Obszar Gospodarczy.

2014/0218 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie ułatwień w zakresie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 91 ust. 1 lit. c),

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 5 ,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów 6 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Poprawa bezpieczeństwa ruchu drogowego jest głównym celem polityki transportowej Unii. Unia prowadzi politykę mającą na celu poprawę bezpieczeństwa ruchu drogowego, przyjmując za cel zmniejszenie liczby ofiar śmiertelnych, liczby rannych oraz strat materialnych. Istotnym elementem tej polityki jest spójne egzekwowanie kar za popełniane w Unii przestępstwa i wykroczenia w ruchu drogowym, poważnie zagrażające bezpieczeństwu ruchu drogowego.

(2)Jednak z uwagi na brak właściwych procedur i niezależnie od możliwości istniejących na podstawie decyzji Rady 2008/615/WSiSW 7 oraz decyzji Rady 2008/616/WSiSW 8 („decyzje Prüm”), kary pieniężne za pewne przestępstwa lub wykroczenia w ruchu drogowym często nie są egzekwowane, jeśli te przestępstwa lub wykroczenia są popełniane przez kierujących pojazdami zarejestrowanymi w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie, w których je popełniono. Celem niniejszej dyrektywy jest zapewnienie również w takich przypadkach skuteczności dochodzeń dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego.

(3)W komunikacie z dnia 20 lipca 2010 r. zatytułowanym „W kierunku europejskiego obszaru bezpieczeństwa ruchu drogowego: kierunki polityki bezpieczeństwa ruchu drogowego na lata 2011–2020” Komisja podkreśliła, że egzekwowanie przepisów ruchu drogowego pozostaje kluczowym czynnikiem w procesie tworzenia warunków dla istotnego zmniejszenia liczby ofiar śmiertelnych i liczby rannych. W konkluzjach z dnia 2 grudnia 2010 r. dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego Rada wezwała również do rozważenia potrzeby jeszcze bardziej rygorystycznego egzekwowania przepisów ruchu drogowego przez państwa członkowskie, a w odpowiednich przypadkach na szczeblu unijnym. Rada zwróciła się do Komisji o zbadanie możliwości zharmonizowania, w stosownych przypadkach, przepisów ruchu drogowego na szczeblu unijnym i o przyjęcie dalszych środków ułatwiających transgraniczne egzekwowanie przepisów dotyczących przestępstw lub wykroczeń w ruchu drogowym, zwłaszcza w odniesieniu do przestępstw lub wykroczeń wiążących się z poważnymi wypadkami drogowymi.

(4)W dniu 19 marca 2008 r. Komisja przyjęła wniosek dotyczący dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady wprowadzającej ułatwienia w transgranicznym egzekwowaniu prawa dotyczącego bezpieczeństwa drogowego, opartej na art. 71 ust. 1 lit. c) Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (obecny art. 91 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej („TFUE”)). Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/82/UE 9 została jednak przyjęta na podstawie art. 87 ust. 2 TFUE. Wyrokiem z dnia 6 maja 2014 r. w sprawie C-43/12 10 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził nieważność dyrektywy 2011/82/UE z uwagi na fakt, że nie mogła ona być przyjęta zgodnie z prawem na podstawie art. 87 ust. 2 TFUE. Trybunał utrzymał jednak w mocy skutki dyrektywy 2011/82/UE do czasu wejścia w życie, w rozsądnym terminie nieprzekraczającym dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku, nowej dyrektywy opartej na art. 91 ust. 1 lit. c) TFUE. W związku z tym nowa dyrektywa powinna zostać przyjęta na podstawie wyżej wymienionego artykułu.

(5)Należy zachęcać do zwiększenia spójności środków kontroli między państwami członkowskimi, a Komisja powinna w związku z tym zbadać potrzebę opracowania wspólnych standardów dla urządzeń technicznych służących do automatycznej kontroli w celu zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego.

(6)Należy poszerzać wiedzę obywateli Unii na temat obowiązujących w różnych państwach członkowskich przepisów z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz na temat wdrożenia niniejszej dyrektywy, zwłaszcza przy pomocy odpowiednich środków gwarantujących przekazanie wystarczających informacji na temat konsekwencji nieprzestrzegania przepisów z zakresu bezpieczeństwa ruchu drogowego w czasie podróżowania po państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie rejestracji.

(7)By poprawić bezpieczeństwo ruchu drogowego w Unii i by zapewnić równe traktowanie kierowców popełniających przestępstwa lub wykroczenia, niezależnie do tego, czy są rezydentami czy nie, należy ułatwić egzekwowanie przepisów niezależnie od państwa członkowskiego zarejestrowania pojazdu. W tym celu należy wykorzystać system transgranicznej wymiany informacji dotyczących pewnych określonych przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego, niezależnie od tego, czy na mocy prawa danego państwa członkowskiego mają charakter karny czy administracyjny, zapewniając państwu członkowskiemu popełnienia przestępstwa lub wykroczenia dostęp do danych rejestracyjnych pojazdów państwa członkowskiego rejestracji.

(8)Skuteczniejsza transgraniczna wymiana danych rejestracyjnych pojazdów, która powinna ułatwić identyfikację osób podejrzanych o popełnienie przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego, może zwiększyć efekt odstraszający i zachęcić do ostrożniejszej jazdy kierowców pojazdów zarejestrowanych w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, co zmniejszy liczbę ofiar wypadków w ruchu drogowym.

(9)Przestępstwa lub wykroczenia związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego objęte niniejszą dyrektywą nie są jednakowo traktowane w państwach członkowskich. Niektóre państwa członkowskie kwalifikują takie czyny na mocy swojego prawa krajowego jako delikty administracyjne, podczas gdy inne kwalifikują je jako wykroczenia lub przestępstwa. Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie niezależnie od kwalifikacji tych czynów na mocy prawa krajowego.

(10)W ramach decyzji Prüm państwa członkowskie udostępniają sobie wzajemnie dane rejestracyjne pojazdów w celu usprawnienia wymiany informacji i przyspieszenia obowiązujących procedur. W niniejszej dyrektywie powinny zostać w jak największym stopniu uwzględnione przepisy dotyczące specyfikacji technicznych i dostępności systemów automatycznej wymiany danych określone w decyzjach Prüm.

(11)Istniejące oprogramowanie powinno być podstawą wymiany danych na mocy niniejszej dyrektywy, a jednocześnie powinno ułatwiać państwom członkowskim składanie sprawozdań Komisji. Takie oprogramowanie powinno umożliwiać sprawną, bezpieczną i poufną wymianę danych rejestracyjnych pojazdów między państwami członkowskimi. Należy wykorzystać komputerowy europejski system informacji o pojazdach i prawach jazdy (EUCARIS), obowiązkowy dla państw członkowskich na mocy decyzji z Prüm w odniesieniu do danych rejestracyjnych pojazdów. Komisja powinna przedstawić sprawozdanie z oceny funkcjonowania oprogramowania stosowanego do celów niniejszej dyrektywy.

(12)Zakres stosowania wymienionego wyżej oprogramowania powinien być ograniczony do procedur stosowanych przy wymianie informacji między krajowymi punktami kontaktowymi w państwach członkowskich. Procedury oraz zautomatyzowane procesy, w których należy zastosować te informacje, nie są objęte zakresem stosowania takiego oprogramowania.

(13)Strategia zarządzania informacjami do celów ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego UE ma na celu znalezienie najprostszych rozwiązań w zakresie wymiany danych, które ułatwiają śledzenie wymiany danych oraz są opłacalne.

(14)Państwa członkowskie powinny być w stanie skontaktować się z właścicielem lub posiadaczem pojazdu lub ze zidentyfikowaną w inny sposób osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, by poinformować daną osobę o mających zastosowanie procedurach i konsekwencjach prawnych wynikających z przepisów państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia. Czyniąc to, państwa członkowskie powinny rozważyć wysłanie informacji o przestępstwie lub wykroczeniu związanym z bezpieczeństwem ruchu drogowego w języku dokumentu rejestracyjnego lub języku, który najprawdopodobniej jest przez daną osobę rozumiany, by zrozumiała ona informacje, które są jej przekazywane. Państwa członkowskie powinny stosować odpowiednie procedury celem zapewnienia, by informowana była tylko zainteresowana osoba, nie zaś strona trzecia. W tym celu państwa członkowskie powinny korzystać ze szczegółowych ustaleń podobnych do ustaleń przyjętych do celów dalszych działań związanych z takimi przestępstwami lub wykroczeniami, obejmujących takie środki jak – w odpowiednich przypadkach – przesyłka polecona. Pozwoli to zainteresowanej osobie zareagować we właściwy sposób na te informacje, w szczególności wystąpić o dodatkowe informacje, zapłacić mandat lub skorzystać z prawa do obrony, w szczególności w przypadku błędnej identyfikacji. Dalsze postępowanie jest uregulowane w mających zastosowanie aktach prawnych, w tym w aktach prawnych dotyczących wzajemnej pomocy i wzajemnego uznawania, np. w decyzji ramowej Rady 2005/214/WSiSW 11 .

(15)Państwa członkowskie powinny rozważyć zapewnianie równoważnych tłumaczeń zawiadomień wysyłanych przez państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE 12 .

(16)Mając na celu realizację polityki bezpieczeństwa ruchu drogowego zmierzającej do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony wszystkich użytkowników dróg w Unii oraz mając na uwadze niezmiernie różnorodne warunki istniejące na terytorium Unii, państwa członkowskie powinny podejmować działania – bez uszczerbku dla bardziej restrykcyjnych strategii politycznych i przepisów – celem zapewnienia większej spójności przepisów ruchu drogowego oraz ich egzekwowania między państwami członkowskimi. W ramach sprawozdania dla Parlamentu Europejskiego i Rady ze stosowania niniejszej dyrektywy Komisja powinna zbadać potrzebę opracowania wspólnych standardów w celu ustanowienia porównywalnych metod, praktyk i minimalnych standardów na poziomie Unii, przy uwzględnieniu współpracy międzynarodowej i istniejących umów w dziedzinie bezpieczeństwa ruchu drogowego, w szczególności Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym z dnia 8 listopada 1968 r.

(17)W ramach sprawozdania dla Parlamentu Europejskiego i Rady ze stosowania niniejszej dyrektywy przez państwa członkowskie Komisja powinna zbadać potrzebę opracowania wspólnych kryteriów dotyczących dalszych procedur w państwach członkowskich w przypadku niezapłacenia sankcji pieniężnej, zgodnie z przepisami i procedurami obowiązującymi w państwach członkowskich. W sprawozdaniu tym Komisja powinna zająć się takimi kwestiami jak procedury pomiędzy właściwymi organami państw członkowskich dotyczące przekazywania ostatecznej decyzji o nałożeniu kary lub sankcji pieniężnej, jak też uznawanie i wykonywanie takiej ostatecznej decyzji.

(18)Przygotowując przegląd niniejszej dyrektywy, Komisja powinna przeprowadzić konsultacje z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, takimi jak organy ds. bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz organy ścigania, stowarzyszenia ofiar i inne organizacje pozarządowe działające w obszarze bezpieczeństwa ruchu drogowego.

(19)Bliższej współpracy organów ścigania powinno towarzyszyć poszanowanie praw podstawowych, w szczególności prawa do prywatności i ochrony danych osobowych, zagwarantowanych specjalnymi przepisami w zakresie ochrony danych, które powinny uwzględniać szczególny charakter transgranicznego dostępu do elektronicznych baz danych. Konieczne jest, aby oprogramowanie, które ma zostać stworzone, umożliwiało wymianę informacji w bezpiecznych warunkach i zapewniało zachowanie poufności przekazywanych danych. Danych zgromadzonych zgodnie z niniejszą dyrektywą nie należy wykorzystywać do innych celów niż cele niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny przestrzegać obowiązków dotyczących warunków wykorzystywania i tymczasowego przechowywania danych.

(20)Przewidziane w niniejszej dyrektywie przetwarzanie danych osobowych jest konieczne i uzasadnione w świetle uzasadnionego celu niniejszej dyrektywy dotyczącego bezpieczeństwa ruchu drogowego, to jest zapewnienia wysokiego poziomu ochrony wszystkich uczestników ruchu drogowego w Unii poprzez ułatwienie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego i egzekwowania dzięki temu kar. Przetwarzanie to mieści się w granicach wyznaczonych przez zgodność z zasadą proporcjonalności.

(21)Dane związane z identyfikacją sprawcy przestępstwa lub wykroczenia stanowią dane osobowe. Do przetwarzania danych dokonywanego w zastosowaniu niniejszej dyrektywy zastosowanie mają przepisy dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 13 . Bez uszczerbku dla przestrzegania wymogów proceduralnych dotyczących mechanizmów odwoływania się i dochodzenia roszczeń obowiązujących w zainteresowanych państwach członkowskich, osobę, której dotyczą dane, należy odpowiednio poinformować w zawiadomieniu o popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia o prawie dostępu do danych osobowych, prawie do uzyskania ich korekty i ich usunięcia oraz o maksymalnym zgodnym z prawem okresie przechowywania tych danych; osoba ta powinna też mieć prawo do uzyskania sprostowania wszelkich nieprawidłowych danych osobowych lub natychmiastowego usunięcia wszelkich danych zarejestrowanych bezprawnie.

(22)Państwa trzecie powinny mieć możliwość uczestnictwa w wymianie danych rejestracyjnych pojazdów pod warunkiem zawarcia stosownej umowy z Unią. Taka umowa powinna zawierać niezbędne postanowienia dotyczące ochrony danych.

(23)Niniejsza dyrektywa potwierdza prawa podstawowe i zasady uznane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w tym prawo do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego, prawo do ochrony danych osobowych, prawo do rzetelnego procesu sądowego, domniemanie niewinności i prawo do obrony. Niniejszą dyrektywę należy wdrażać zgodnie z tymi prawami i zasadami.

(24)Aby osiągnąć cel, jakim jest wymiana informacji między państwami członkowskimi za pomocą środków interoperacyjnych, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do uwzględniania odnośnych zmian w decyzjach 2008/615/WSiSW i 2008/616/WSiSW lub tam, gdzie wymagają tego unijne akty prawne mające bezpośrednie znaczenie dla aktualizacji załącznika I. Szczególnie ważne jest to, aby Komisja podczas prac przygotowawczych prowadziła stosowne konsultacje, w tym z ekspertami. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(25)Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających 14 państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o środkach transpozycji, jednego lub więcej dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych. W odniesieniu do niniejszej dyrektywy prawodawca uznaje, że przekazanie takich dokumentów jest uzasadnione.

(26)Z uwagi na fakt, że cel niniejszej dyrektywy, czyli zapewnienie wysokiego poziomu ochrony wszystkich uczestników ruchu drogowego w Unii poprzez ułatwienie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego, popełnionych podczas kierowania pojazdami zarejestrowanymi w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie, w którym popełniono przestępstwo lub wykroczenie, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, możliwe jest natomiast, ze względu na rozmiary i skutki działań, lepsze osiągnięcie tego celu na szczeblu unijnym, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną we wspomnianym artykule Traktatu niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(27)Zgodnie z art. 28 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 45/2001 15 skonsultowano się z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych, który wydał opinię w dniu [...] 16 ,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

Celem niniejszej dyrektywy jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony wszystkich uczestników ruchu drogowego w Unii, poprzez ułatwienie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego i egzekwowania dzięki temu kar, w przypadkach gdy te przestępstwa lub wykroczenia popełniane są podczas kierowania pojazdami zarejestrowanymi w innym państwie członkowskim niż państwo członkowskie ich popełnienia.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do następujących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego:

a)przekroczenie dopuszczalnej prędkości;

b)niedopełnienie obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa;

c)niezastosowanie się do czerwonego sygnału świetlnego;

d)kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu;

e)kierowanie pojazdem pod wpływem środków odurzających;

f)niedopełnienie obowiązku używania w czasie jazdy hełmów ochronnych;

g)korzystanie z niedozwolonej części drogi;

h)niezgodne z prawem korzystanie z telefonu komórkowego lub innych środków łączności podczas kierowania pojazdem.

Artykuł 3

Definicje

Na użytek niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a)„pojazd” oznacza każdy pojazd silnikowy, w tym motocykl, zwykle stosowany do przewozu osób lub towarów po drodze;

b)„państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia” oznacza państwo członkowskie, w którym popełnione zostało przestępstwo lub wykroczenie;

c)„państwo członkowskie rejestracji” oznacza państwo członkowskie, w którym zarejestrowany jest pojazd, podczas kierowania którym popełniono przestępstwo lub wykroczenie;

d)„nadmierna prędkość” oznacza przekroczenie ograniczeń prędkości obowiązujących na danej drodze lub dla danego pojazdu w państwie, w którym zostało popełnione przestępstwo lub wykroczenie;

e)„niestosowanie pasów bezpieczeństwa” oznacza niedostosowanie się do wymogu zapięcia pasów bezpieczeństwa lub stosowania urządzeń przytrzymujących dla dzieci, przewidzianego w dyrektywie Rady 91/671/EWG 17 i w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

f)„niezastosowanie się do czerwonego sygnału świetlnego” oznacza przejazd na czerwonym sygnale nadawanym przez sygnalizator lub niezastosowanie się do innego odpowiedniego znaku nakazującego zatrzymanie się, określonego w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

g)„kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu” oznacza kierowanie pojazdem w stanie ograniczonej zdolności spowodowanej wpływem alkoholu, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

h)„kierowanie pojazdem pod wpływem środków odurzających” oznacza kierowanie pojazdem w stanie ograniczonej zdolności spowodowanej wpływem narkotyków lub innych substancji działających podobnie, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

i)„niedopełnienie obowiązku używania w czasie jazdy hełmów ochronnych” oznacza jazdę bez hełmu, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

j)„korzystanie z niedozwolonego pasa ruchu” oznacza niezgodne z prawem wykorzystywanie części jezdni takiej jak pas awaryjny, pas przeznaczony dla komunikacji publicznej lub pas czasowo zamknięty do jazdy z powodu zatoru lub prac drogowych, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

k)„niezgodne z prawem korzystanie z telefonu komórkowego lub innych środków łączności podczas kierowania pojazdem” oznacza niezgodne z prawem korzystanie z telefonu komórkowego lub innych środków łączności podczas kierowania pojazdem, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia;

l)„krajowy punkt kontaktowy” oznacza wyznaczony organ właściwy w sprawach wymiany danych rejestracyjnych pojazdów;

m)„automatyczne wyszukiwanie” oznacza procedurę dostępu on-line do zasobów bazy danych jednego, kilku lub wszystkich państw członkowskich lub uczestniczących państw;

n)„posiadacz pojazdu” oznacza osobę, na której nazwisko pojazd jest zarejestrowany, zgodnie z definicją w prawie państwa członkowskiego rejestracji.

Artykuł 4

Procedura wymiany informacji pomiędzy państwami członkowskimi

1.W przypadku dochodzeń w sprawach przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego, o których mowa w art. 2, państwa członkowskie zapewniają krajowym punktom kontaktowym innych państw członkowskich, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, dostęp do następujących krajowych danych rejestracyjnych pojazdów, i umożliwiają im automatyczne wyszukiwanie:

a)danych dotyczących pojazdów; oraz

b)danych dotyczących właścicieli lub posiadaczy pojazdu.

Elementy danych, o których mowa w lit. a) i b), konieczne do prowadzenia wyszukiwań, muszą być zgodne z załącznikiem I.

2.Na użytek wymiany danych, o których mowa w ust. 1, każde państwo członkowskie wyznacza krajowy punkt kontaktowy. Uprawnienia krajowych punktów kontaktowych określa mające zastosowanie prawo danego państwa członkowskiego.

3.Wszelkie wyszukiwania w formie wniosków wychodzących są prowadzone przez krajowy punkt kontaktowy państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia z zastosowaniem pełnego numeru rejestracyjnego.

Wyszukiwania te są prowadzone zgodnie z procedurami opisanymi w pkt 2 i 3 rozdziału 3 załącznika do decyzji 2008/616/WSiSW.

Państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wykorzystuje zgodnie z niniejszą dyrektywą uzyskane dane w celu ustalenia, kto ponosi odpowiedzialność za wymienione w art. 2 przestępstwa lub wykroczenia związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego.

4.Państwa członkowskie przyjmują wszelkie środki konieczne do zapewnienia, by wymiana informacji była prowadzona za pomocą interoperacyjnych środków elektronicznych bez wymiany danych z udziałem innych baz danych. Państwa członkowskie zapewniają, by ta wymiana informacji była prowadzona w sposób oszczędny i bezpieczny, oraz zapewniają bezpieczeństwo i ochronę przekazywanych danych, z wykorzystaniem w jak największym stopniu istniejącego oprogramowania komputerowego, takiego jak oprogramowanie, o którym mowa w art. 15 decyzji 2008/616/WSiSW, oraz zmienionych wersji takiego oprogramowania. Zmienione wersje oprogramowania zapewniają zarówno tryb wymiany danych on-line w czasie rzeczywistym, jak i tryb wymiany partii danych, przy czym ten drugi tryb pozwala na wymianę wielu zapytań lub odpowiedzi w ramach jednej wiadomości.

5.Każde państwo członkowskie ponosi swoje koszty powstałe w wyniku administrowania, użytkowania i utrzymania oprogramowania, o którym mowa w ust. 4.

Artykuł 5

Zawiadomienie w sprawie przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego

1.Państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia podejmuje decyzję, czy wszcząć postępowanie dotyczące przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, wymienionego w art. 2.

W przypadku gdy państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia podejmie decyzję o wszczęciu takiego postępowania, informuje ono zgodnie ze swoim prawem krajowym odpowiednio właściciela pojazdu, posiadacza pojazdu lub zidentyfikowaną w inny sposób osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego.

Informacje te, zgodnie z prawem krajowym, obejmują konsekwencje prawne czynu na terytorium państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia przewidziane prawem tego państwa członkowskiego.

2.Wysyłając zawiadomienie do właściciela pojazdu, posiadacza pojazdu lub zidentyfikowanej w inny sposób osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia podaje, zgodnie ze swoim prawem, wszystkie właściwe informacje, zwłaszcza charakter przedmiotowego przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, miejsce, datę i czas popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, tytuły tekstów naruszonych przepisów prawa krajowego oraz karę, a także, w stosownych przypadkach, dane dotyczące urządzenia, przy pomocy którego wykryto dane przestępstwo lub wykroczenie. W tym celu państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia może wykorzystać wzór zawiadomienia zawarty w załączniku II.

3.W przypadku gdy państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia podejmie decyzję o wszczęciu postępowania dotyczącego przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego, wymienionego w art. 2, państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, w celu zapewnienia poszanowania praw podstawowych, wysyła zawiadomienie w języku dokumentu rejestracyjnego pojazdu, jeśli jest on dostępny, lub w jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego rejestracji.

Artykuł 6

Sprawozdania składane Komisji przez państwa członkowskie

Państwa członkowskie składają Komisji kompleksowe sprawozdanie w terminie do dnia 6 maja 2016 r., a następnie co dwa lata.

W sprawozdaniu tym podaje się liczbę automatycznych wyszukiwań dokonanych przez państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia poprzez krajowy punkt kontaktowy państwa członkowskiego rejestracji w związku z przestępstwami lub wykroczeniami popełnionymi na jego terytorium, wraz z rodzajem przestępstw lub wykroczeń, których dotyczyły zapytania, i liczbą zapytań, które nie dały rezultatu.

Kompleksowe sprawozdanie obejmuje także opis sytuacji na szczeblu krajowym odnośnie do działań podjętych w związku z przestępstwami lub wykroczeniami związanymi z bezpieczeństwem ruchu drogowego, w oparciu o odsetek takich przestępstw lub wykroczeń, w związku z którymi wysłano zawiadomienie.

Artykuł 7

Ochrona danych

1.Wobec danych osobowych przetwarzanych na podstawie niniejszej dyrektywy zastosowanie mają przepisy dotyczące ochrony danych zawarte w dyrektywie 95/46/WE.

2.W szczególności każde państwo członkowskie zapewnia, by dane osobowe przetwarzane na podstawie niniejszej dyrektywy były w odpowiednim czasie poprawiane w razie nieścisłości, usuwane lub blokowane, jeżeli nie są dłużej potrzebne, zgodnie z art. 6 i 12 dyrektywy 95/46/WE, oraz by został ustanowiony termin przechowywania danych, zgodnie z art. 6 wspomnianej dyrektywy.

Państwa członkowskie zapewniają, by wszystkie dane osobowe przetwarzane na podstawie niniejszej dyrektywy były wykorzystywane wyłącznie do celów określonych w art. 1 oraz by osobom, których dotyczą dane, przysługiwały takie same prawa do informacji, dostępu, do uzyskania korekty, usunięcia i zablokowania, do odszkodowania i do sądowych środków ochrony prawnej, jak prawa przyjęte na mocy prawa krajowego w ramach wdrażania odnośnych przepisów dyrektywy 95/46/WE.

3.Każda zainteresowana osoba ma prawo do uzyskania informacji na temat tego, jakie dane osobowe zapisane w państwie członkowskim rejestracji zostały przekazane państwu członkowskiemu popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, włącznie z datą złożenia wniosku oraz właściwym organem państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia.

Artykuł 8

Informacje dla użytkowników dróg w Unii

1.Komisja udostępnia na swojej stronie internetowej we wszystkich oficjalnych językach instytucji Unii streszczenie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich w dziedzinie objętej zakresem stosowania niniejszej dyrektywy. Państwa członkowskie dostarczają Komisji informacje o tych przepisach.

2.Państwa członkowskie dostarczają użytkownikom dróg niezbędnych informacji o przepisach mających zastosowanie na ich terytorium i o środkach wdrażających niniejszą dyrektywę, we współpracy między innymi z organami ds. bezpieczeństwa ruchu drogowego, organizacjami pozarządowymi działającymi w obszarze bezpieczeństwa ruchu drogowego i automobilklubami.

Artykuł 9

Akty delegowane

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 10 dotyczących aktualizacji załącznika I w świetle postępu technicznego w celu uwzględnienia odnośnych zmian w decyzjach 2008/615/WSiSW i 2008/616/WSiSW lub tam, gdzie wymagają tego unijne akty prawne mające bezpośrednie znaczenie dla aktualizacji załącznika I.

Artykuł 10

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 9, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia [data opublikowania niniejszej dyrektywy]. Nie później niż dziewięć miesięcy przed upływem okresu pięciu lat Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień. Przekazanie uprawnień jest w sposób dorozumiany przedłużane na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.

3.Parlament Europejski lub Rada może w dowolnym momencie odwołać przekazanie uprawnień, o których mowa w art. 9. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Staje się ona skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 9 wchodzi w życie tylko pod warunkiem, że w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Parlament Europejski ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec tego aktu, lub pod warunkiem, że przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o dwa miesiące.

Artykuł 11

Przegląd dyrektywy

W terminie do dnia 7 listopada 2016 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej dyrektywy przez państwa członkowskie. W sprawozdaniu tym Komisja koncentruje się w szczególności na poniższych aspektach i, w stosownych przypadkach, przedstawia wnioski dotyczące tych aspektów:

–ocena, czy zakresem stosowania niniejszej dyrektywy należy objąć inne przestępstwa lub wykroczenia związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego,

–ocena skuteczności niniejszej dyrektywy, jeżeli chodzi o zmniejszenie liczby ofiar śmiertelnych na drogach w Unii,

–ocena potrzeby opracowania wspólnych standardów dla urządzeń służących do automatycznej kontroli i dla procedur. W tym kontekście wzywa się Komisję do opracowania na poziomie Unii wytycznych dotyczących bezpieczeństwa ruchu drogowego w ramach wspólnej polityki transportowej, aby zapewnić większą spójność egzekwowania przepisów ruchu drogowego przez państwa członkowskie dzięki porównywalnym metodom i praktykom. Wytyczne te mogą obejmować przynajmniej przekraczanie dopuszczalnej prędkości, kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu, niedopełnienie obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa i niezastosowanie się do czerwonego sygnału świetlnego,

–ocena potrzeby wzmocnienia egzekwowania kar za przestępstwa lub wykroczenia związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego oraz zaproponowania wspólnych kryteriów dotyczących procedur w przypadku niezapłacenia sankcji pieniężnej, w ramach wszystkich odnośnych polityk unijnych, w tym wspólnej polityki transportowej,

–możliwości ujednolicenia przepisów ruchu drogowego w odpowiednich przypadkach,

–ocena oprogramowania, o którym mowa w art. 4 ust. 4, w celu zapewnienia odpowiedniego wdrożenia niniejszej dyrektywy oraz zagwarantowania skutecznej, sprawnej, bezpiecznej i poufnej wymiany danych rejestracyjnych pojazdów.

Artykuł 12

Transpozycja

1.Państwa członkowskie wprowadzą w życie najpóźniej do dnia 6 maja 2015 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2.Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 14

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1) http://ec.europa.eu/smart-regulation/impact/ia_carried_out/docs/ia_2008/sec_2008_0351_2_en.pdf

(2) Dz.U. C 77 z 31.3.2009, s.70–72.

(3) Dz.U. C 310 z 5.12.2008, s. 9.

(4) Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

(5) Dz.U. C […] z […], s. […].

(6) Dz.U. C […] z […], s. […].

(7) Decyzja Rady 2008/615/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej (Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 1).

(8) Decyzja Rady 2008/616/WSiSW z dnia 23 czerwca 2008 r. w sprawie wdrożenia decyzji 2008/615/WSiSW w sprawie intensyfikacji współpracy transgranicznej, szczególnie w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości transgranicznej (Dz.U. L 210 z 6.8.2008, s. 12).

(9) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/82/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie ułatwień w zakresie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego (Dz.U. L 288 z 5.11.2011, s. 1).

(10) Wyrok w sprawie C-43/12 Komisja przeciwko Parlamentowi i Radzie, EU:C:2014:298.

(11) Decyzja ramowa Rady 2005/214/WSiSW z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do kar o charakterze pieniężnym (Dz.U. L 76 z 22.3.2005, s. 16).

(12) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie prawa do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego w postępowaniu karnym (Dz.U. L 280 z 26.10.2010, s. 1).

(13) Dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31).

(14) Dz.U. C 369 z 17.12.2011, s. 14.

(15) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

(16) [...]

(17) Dyrektywa Rady 91/671/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. odnosząca się do obowiązkowego stosowania pasów bezpieczeństwa i urządzeń przytrzymujących dla dzieci w pojazdach (Dz.U. L 373 z 31.12.1991, s. 26).

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 18.7.2014

COM(2014) 476 final

ZAŁĄCZNIKI

do

wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady

w sprawie ułatwień w zakresie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego

ZAŁĄCZNIKI

do

wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady

w sprawie ułatwień w zakresie transgranicznej wymiany informacji dotyczących przestępstw lub wykroczeń związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego

Załącznik I

Elementy danych konieczne do prowadzenia wyszukiwania, o którym mowa w art. 4 ust. 1

(1)M = obowiązkowo, jeśli znajduje się w krajowym rejestrze, O = nieobowiązkowo.

(2)Zharmonizowany kod, zob. dyrektywa Rady 1999/37/WE z dnia 29 kwietnia 1999 r. w sprawie dokumentów rejestracyjnych pojazdów (Dz.U. L 138 z 1.6.1999, s. 57).

Elementy danych dostarczone w wyniku wyszukiwania przeprowadzonego zgodnie z art. 4 ust. 1

Część I. Dane dotyczące pojazdów

(1)M = obowiązkowo, jeśli znajduje się w krajowym rejestrze, O = nieobowiązkowo.

(2)Zharmonizowany kod, zob. dyrektywa 1999/37/WE.

Część II. Dane dotyczące posiadaczy lub właścicieli pojazdu

(1)M = obowiązkowo, jeśli znajduje się w krajowym rejestrze, O = nieobowiązkowo.

(2)Zharmonizowany kod, zob. dyrektywa 1999/37/WE.

Załącznik II

WZÓR ZAWIADOMIENIA,

o którym mowa w art. 5

[Strona tytułowa]

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

[Nazwa, adres i numer telefonu nadawcy]

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

[Imię i nazwisko/nazwa i adres adresata]

ZAWIADOMIENIE

dotyczące przestępstwa lub wykroczenia związanego z bezpieczeństwem ruchu drogowego popełnionego w ………………………………………………

[nazwa państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia]

Strona 2

W dniu     popełniono przestępstwo/wykroczenie związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego z udziałem pojazdu o

[data]

numerze rejestracyjnym    , marki    model    ,

które zostało wykryte przez    

[nazwa właściwego organu]

[Wariant 1] (1)

Jest Pan/Pani zarejestrowany(-a) jako posiadacz dowodu rejestracyjnego wyżej wymienionego pojazdu.

[Wariant 2] (1)

Posiadacz dowodu rejestracyjnego powyższego pojazdu wskazał, że to Pan/Pani kierował(-a) tym pojazdem, gdy popełniono przestępstwo/wykroczenie związane z bezpieczeństwem ruchu drogowego.

Istotne szczegółowe informacje dotyczące przestępstwa/wykroczenia przedstawione są poniżej na stronie 3.

Kara pieniężna za popełnienie tego przestępstwa/wykroczenia wynosi     EUR/[waluta krajowa].

Termin płatności:    

Jeżeli nie uiści Pan/Pani kary pieniężnej, powinien (powinna) Pan/Pani wypełnić załączony formularz odpowiedzi (strona 4) i wysłać go na wskazany adres.

Niniejsze zawiadomienie podlega procedurom zgodnym z prawem krajowym    

[nazwa państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia].

Strona 3

Istotne szczegóły dotyczące przestępstwa/wykroczenia

a) Dane dotyczące pojazdu, podczas kierowania którym zostało popełnione przestępstwo/wykroczenie:

Numer rejestracyjny:    

Państwo członkowskie rejestracji:    

Marka i model:    

b) Informacje dotyczące przestępstwa/wykroczenia:

Miejsce, dzień i czas popełnienia przestępstwa/wykroczenia:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Charakter i kwalifikacja prawna przestępstwa/wykroczenia:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Przekroczenie dopuszczalnej prędkości, niedopełnienie obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa, niezastosowanie się do czerwonego sygnału świetlnego, kierowanie pojazdem pod wpływem alkoholu, kierowanie pojazdem pod wpływem środków odurzających, niedopełnienie obowiązku używania w czasie jazdy hełmów ochronnych, korzystanie z niedozwolonej części drogi, niezgodne z prawem korzystanie z telefonu komórkowego lub innych środków łączności podczas kierowania pojazdem (1):

Szczegółowy opis przestępstwa/wykroczenia:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Odniesienie do odpowiednich przepisów prawnych:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Opis dowodu popełnienia przestępstwa/wykroczenia albo odniesienie do dowodu:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

c) Dane dotyczące urządzenia wykorzystanego do wykrycia przestępstwa/wykroczenia (2):

Rodzaj urządzenia użytego do wykrycia: przekroczenia dopuszczalnej prędkości, niedopełnienia obowiązku korzystania z pasów bezpieczeństwa, niezastosowania się do czerwonego sygnału świetlnego, kierowania pojazdem pod wpływem alkoholu, kierowania pojazdem pod wpływem środków odurzających, niedopełnienie obowiązku używania w czasie jazdy hełmów ochronnych, korzystania z niedozwolonej części drogi, niezgodnego z prawem korzystania z telefonu komórkowego lub innych środków łączności podczas kierowania pojazdem (1):

Specyfikacja urządzenia:

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Numer identyfikacyjny urządzenia:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Data ważności ostatniej legalizacji:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

d) Wynik zastosowania urządzenia:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

[przykład dotyczący przekroczenia dopuszczalnej prędkości; inne przestępstwa lub wykroczenia zostaną dodane:]

Prędkość maksymalna:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Zmierzona prędkość:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Zmierzona prędkość z uwzględnieniem marginesu błędu:

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

_______________

(1)    Niepotrzebne skreślić.

(2)    Nie dotyczy, jeżeli nie było stosowane żadne urządzenie.

Strona 4

Formularz odpowiedzi

(proszę wypełnić drukowanymi literami)

A. Dane identyfikujące kierowcę:

— nazwisko i imię: ……………………………………………………………………………………………………………………..…………….

— miejsce i data urodzenia: ………………………………..    …………………………………………...

— numer prawa jazdy:     wydane w dniu (data)     , w (miejsce) ………………………….

— adres: …………………………………………………………………………………………………………………………………………

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

B. Lista pytań:

1.    Czy pojazd marki     o numerze rejestracyjnym …… jest zarejestrowany na Pana/Pani nazwisko? .............…………………………………………tak/nie (1)

Jeżeli nie, posiadaczem dowodu rejestracyjnego jest:    ….

(nazwisko, imię, adres)

2.    Czy przyznaje się Pan/Pani do popełnienia powyższego przestępstwa/wykroczenia?.............…………………………………………tak/nie (1)

3.    Jeżeli nie przyznaje się Pan/Pani, proszę wyjaśnić dlaczego:

Proszę wysłać wypełniony formularz w ciągu 60 dni od daty otrzymania niniejszego zawiadomienia do następującego organu: …........................

na poniższy adres:    ………....

INFORMACJE

Sprawa ta zostanie zbadana przez właściwy organ w    ……….

[nazwa państwa członkowskiego popełnienia przestępstwa lub wykroczenia]

Jeżeli sprawa zostanie umorzona, zostanie Pan/Pani o tym poinformowany(-a) w ciągu 60 dni od dnia wpłynięcia formularza odpowiedzi.

___________________

(1)    Niepotrzebne skreślić.

Jeżeli w tej sprawie będą prowadzone dalsze działania, zastosowanie ma następująca procedura:

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

[Wypełnia państwo członkowskie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia: procedura, jaka zostanie zastosowana, w tym szczegółowe informacje dotyczące możliwości i procedury odwołania się od decyzji o kontynuowaniu postępowania w danej sprawie. Te szczegółowe informacje muszą obejmować w każdym przypadku: nazwę i adres organu odpowiedzialnego za prowadzenie postępowania w tej sprawie; termin płatności; nazwę i adres właściwego organu odwoławczego; termin wniesienia odwołania].

Niniejsze zawiadomienie jako takie nie wywiera skutków prawnych.

__________