52013DC0605

ZALECENIE KOMISJI DLA RADY

dotyczące upoważnienia Komisji do negocjowania w imieniu Unii Europejskiej zmian Traktatu o Wspólnocie Energetycznej

1. UZASADNIENIE

Traktat ustanawiający Wspólnotę Energetyczną został podpisany w dniu 25 października 2005 r. w Atenach przez Wspólnotę Europejską i ówczesnych dziewięć Umawiających się Stron z Europy Południowo-Wschodniej, a wszedł w życie w dniu 1 lipca 2006 r. W art. 16 Traktatu „dorobek prawny w zakresie środowiska naturalnego” zdefiniowano jako:

· dyrektywę Rady nr 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne zmienioną dyrektywą Rady 97/11/WE z dnia 3 marca 1997 r. oraz dyrektywą 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r.,

· dyrektywę Rady 1999/32/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. odnoszącą się do redukcji zawartości siarki w niektórych paliwach ciekłych oraz zmieniającą dyrektywę 93/12/EWG,

· dyrektywę 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania (dyrektywa LCP);

· artykuł 4 ust. 2 dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa.

W artykule 12 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Energetyczną określono, że każda z Umawiających się Stron wdraża dorobek prawny w zakresie środowiska naturalnego zgodnie z harmonogramem określonym w załączniku II do Traktatu.

Dyrektywę LCP zastąpiono rozdziałem III, art. 72 ust. 3 i 4 oraz załącznikiem V dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) ze skutkiem od dnia 7 stycznia 2013 r. w odniesieniu do nowych instalacji oraz od dnia 1 stycznia 2016 r. w odniesieniu do istniejących instalacji. Dyrektywa LCP traci moc ze skutkiem od tej drugiej daty. Dlatego też należy odpowiednio zmienić dorobek prawny w zakresie środowiska naturalnego określony w art. 16 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Energetyczną, a także harmonogram jego wdrażania określony w załączniku II.

W dniu 29 kwietnia 2013 r. Komisja przyjęła decyzję C(2013) 2364 final dotyczącą ustanowienia wniosków Komisji skierowanych do Rady Ministerialnej Wspólnoty Energetycznej w sprawie wdrożenia dyrektywy 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania oraz wykonania rozdziału III, załącznika V i art. 72 ust. 3-4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) oraz zmieniającej art. 16 i załącznik II Traktatu o Wspólnocie Energetycznej.

W art. 5 ust. 2 decyzji Rady 2006/500 z dnia 29 maja 2006 r. w sprawie zawarcia przez Wspólnotę Europejską Traktatu o Wspólnocie Energetycznej określono procedurę, którą należy stosować przed przyjęciem stanowiska dotyczącego zmian Traktatu o Wspólnocie Energetycznej przez Wspólnotę Energetyczną.

W tym kontekście Komisja zaleca, aby Rada upoważniła ją do prowadzenia w instytucjach Wspólnoty Energetycznej obrad w sprawie niezbędnych zmian Traktatu o Wspólnocie Energetycznej.

2. ZALECENIE

Komisja zaleca, aby:

· Rada upoważniła Komisję do negocjowania w imieniu Unii Europejskiej niezbędnych zmian Traktatu o Wspólnocie Energetycznej;

· Rada zgodnie z Traktatem upoważniła Komisję do działania w roli negocjatora reprezentującego Unię Europejską i negocjowania zmian Traktatu o Wspólnocie Energetycznej, jak określono w wytycznych negocjacyjnych załączonych do niniejszego zalecenia („wytyczne negocjacyjne”);

· Rada wyznaczyła komitet, w konsultacji z którym prowadzone będą negocjacje; oraz

· Rada wydała wytyczne negocjacyjne.

ZAŁĄCZNIK

Wytyczne dotyczące negocjowania zmian Traktatu o Wspólnocie Energetycznej

Zmiany uzgodnione w imieniu Unii Europejskiej powinny opierać się na zmianach zaproponowanych w decyzji Komisji C(2013) 2364 final i mieć na celu zapewnienie w możliwie jak najkrótszym czasie konwergencji z zaktualizowanym dorobkiem prawnym w zakresie środowiska naturalnego dotyczącym emisji z dużych obiektów energetycznego spalania.