This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52012PC0245
Proposal for a COUNCIL DECISION on the conclusion of an Agreement between the European Union and the Swiss Confederation concerning cooperation on the application of their competition laws
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w zakresie stosowania prawa konkurencji
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w zakresie stosowania prawa konkurencji
/* COM/2012/0245 final - 2012/0127 (NLE) */
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w zakresie stosowania prawa konkurencji /* COM/2012/0245 final - 2012/0127 (NLE) */
UZASADNIENIE (1)
Unia Europejska zawarła dwustronne umowy o
współpracy w celu ustrukturyzowania i ułatwienia współpracy
między Komisją i zagranicznymi organami ds. konkurencji.
Istnieją cztery takie umowy: z USA[1]
(1991), Kanadą[2]
(1999), Japonią[3]
(2003 r.) i Koreą Południową (2009)[4]. Wszystkie powyższe umowy
stanowią tzw. umowy „pierwszej generacji”; przewidują one różne
instrumenty współpracy w dziedzinie polityki konkurencji, ale
wykluczają wymianę dowodów. Umowy te można uznać za sukces.
Ich główną korzyścią jest fakt, że wprowadzają
one współpracę dotyczącą konkretnych spraw oraz dialog
polityczny w usystematyzowane ramy, a tym samym przyczyniają się do
bardziej skutecznego egzekwowania prawa konkurencji. (2)
Jednakże te istniejące umowy o
współpracy wyraźnie wykluczają wymianę informacji
chronionych lub poufnych. W praktyce oznacza to, że żadne informacje
uzyskane w ramach formalnego postępowania dochodzeniowego nie mogą
zostać przekazane innym organom bez zgody („zgoda na udostępnienie”)
przedsiębiorstwa, które dostarczyło informacje. Brak jakiejkolwiek
możliwości wymiany poufnych lub chronionych informacji w ramach umowy
o współpracy „pierwszej generacji” jest uważany za istotne
niedociągnięcie tego rodzaju umów, w szczególności w ramach
dochodzeń dotyczących karteli[5].
(3)
UE i Szwajcaria są bardzo ważnymi
partnerami gospodarczymi o głęboko zintegrowanych systemach
gospodarczych. W rezultacie wiele praktyk antykonkurencyjnych ma skutki
transgraniczne dla wymiany handlowej między UE a Szwajcarią. Wiele
spraw rozpatrywanych przez Komisję dotyczy praktyk obejmujących
przedsiębiorstwa szwajcarskie lub mających wpływ na rynek
szwajcarski. Podobnie istnieją wyraźne dowody wskazujące na to,
że niektóre praktyki antykonkurencyjne mające miejsce w Szwajcarii, a
w szczególności kartele, także mają wpływ na rynki UE. W
niektórych przypadkach szwajcarska komisja ds. konkurencji i Komisja
współpracowały już poza ramami formalnej umowy. Podobnie jak w
przypadku umów „pierwszej generacji”, współpraca ta jest znacznie
ograniczona brakiem możliwości wymiany informacji poufnych. (4)
Niniejsza umowa między Unią
Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie współpracy
w zakresie stosowania prawa konkurencji rozwiązuje problem tego
ograniczenia poprzez umożliwienie Komisji i szwajcarskiej komisji ds.
konkurencji wymiany informacji poufnych. Podobnie jak w przypadku umów
„pierwszej generacji” zawartych do chwili obecnej, niniejsza umowa
umożliwi usystematyzowanie współpracy i dialogu politycznego w
zakresie konkurencji z organami szwajcarskimi. Poprzez włączenie
możliwości wymiany informacji poufnych między organami ds.
konkurencji obu Stron, z zastrzeżeniem szczególnych warunków, umowa
umożliwi również Komisji korzystanie z wyników informacji zebranych
przez szwajcarską komisję ds. konkurencji. (5)
Wykonanie niniejszej umowy ułatwi
istniejąca już konwergencja dwóch systemów egzekwowania przepisów w
zakresie ochrony konkurencji. Przepisy materialne UE i Szwajcarii są
bardzo podobne, co oznacza, że Komisja i organ szwajcarski z dużym
prawdopodobieństwem badają te same praktyki i posiadają
informacje, które są istotne dla dochodzenia prowadzonego przez drugą
stronę. Mają one również podobne uprawnienia w zakresie
prowadzenia dochodzeń. W konsekwencji rodzaj i zakres informacji, które
mogą one gromadzić i udostępniać jest równoważny. Oba
systemy egzekwowania prawa przewidują porównywalne sankcje:
nakładają sankcje administracyjne tylko na przedsiębiorstwa, a
osoby fizyczne nie mogą być ani ścigane, ani też
zostać ukarane grzywną. Ponadto oba systemy uznają podobne prawa
proceduralne stron, prawo poufności wymiany informacji między
prawnikiem a klientem i prawo do nieobciążania samego siebie. (6)
W dniu 26 listopada 2011 r. Rada
upoważniła Komisję do prowadzenia negocjacji w sprawie
niniejszej umowy z Konfederacją Szwajcarską. Po dziesięciu
rundach negocjacje zakończono dnia 7 grudnia 2011 r. Umowa obejmuje
wszystkie elementy zawarte w wytycznych negocjacyjnych Rady. (7)
Po pierwsze, niniejsza umowa zawiera postanowienia,
które znajdują się w umowach o współpracy zawartych dotychczas
ze Stanami Zjednoczonymi, Kanadą, Japonią i Koreą. Zawiera
postanowienia dotyczące zgłaszania działań w zakresie
egzekwowania przepisów, które znacząco wpływają na ważne
interesy drugiej strony; postanowienia regulujące kwestie dotyczące
praktycznej współpracy między Komisją a szwajcarską
komisją ds. konkurencji oraz postanowienia dotyczące wzajemności
biernej i czynnej. (8)
Po drugie, umowa reguluje kwestie dyskusji i
przekazywania informacji między Komisją a szwajcarską
komisją ds. konkurencji. Upoważnia ona Komisję i
szwajcarską komisję ds. konkurencji do omawiania informacji
uzyskanych w wyniku postępowania dochodzeniowego. Ponadto każdy z
organów może pod pewnymi warunkami przekazywać drugiemu organowi
informacje będące w ich posiadaniu i uzyskane w ramach
postępowania dochodzeniowego. Mogą to zrobić jedynie w przypadku
badania tego samego lub powiązanego zachowania lub transakcji. Umowa
przewiduje, że strony nie mogą omawiać ani przekazywać informacji
otrzymanych w ramach procedur w sprawie łagodzenia kar lub rozstrzygania
sporów, bez wcześniejszej wyraźnej zgody podmiotu będącego
źródłem informacji. Nie mogą też wymieniać się
informacjami, jeżeli wykorzystywanie takich informacji jest zabronione na
mocy praw proceduralnych i przywilejów gwarantowanych odpowiednimi przepisami
ustawowymi. Decyzja o przekazaniu informacji leży zawsze w gestii organu
przekazującego; ale umowa nie ustanawia takiego obowiązku. (9)
Zgodnie z wytycznymi negocjacyjnymi, umowa
ustanawia zasady dotyczące wykorzystania omawianej lub przekazanej
informacji. Informacje uzyskane w trakcie postępowania dochodzeniowego,
które są omawiane lub przekazywane na mocy umowy mogą być
wykorzystane przez organ otrzymujący wyłącznie do celów egzekwowania
swoich przepisów w zakresie konkurencji w odniesieniu do tego samego lub
powiązanego zachowania lub transakcji i – w stosownych przypadkach – w
celu, w jakim wystosowano odpowiedni wniosek. Ponadto żadne z informacji
omawianych lub przekazywanych nie mogą być wykorzystywane w celu
nałożenia jakichkolwiek sankcji, zarówno dotyczących pozbawienia
wolności jak i jej niedotyczących, w odniesieniu do osób fizycznych. (10)
Umowa zawiera również postanowienia
dotyczące ochrony informacji omówionych lub przekazanych: Komisja i
szwajcarska komisja ds. ochrony konkurencji muszą przechowywać te
informacje jako poufne, zgodnie z uregulowaniami wewnętrznymi. W
odniesieniu do tej kwestii Komisja jest przekonana, że szwajcarskie
przepisy dotyczące poufności są porównywalne do UE i w
związku z tym informacje stanowiące tajemnicę handlową i
inne poufne informacje, które przekazywane będą do szwajcarskiej
komisji ds. konkurencji, objęte będą odpowiednim poziomem
ochrony. Przy wdrażaniu niniejszej umowy, oba organy zapewniają
również ochronę danych osobowych w ramach odpowiednich przepisów
regulujących kwestię danych osobowych. Przepisy szwajcarskie
można uważać za równoważne. Komisja podjęła
decyzję uznając, że Szwajcaria przewiduje ogólnie odpowiedni poziom
bezpieczeństwa w odniesieniu do danych osobowych przekazywanych z UE[6]. (11)
Umowa zezwala też na ujawnienie informacji
przekazywanych na mocy niniejszej umowy w niektórych ograniczonych
okolicznościach, tj. w ramach procedury dostępu do akt i procedur
sądowych, oraz na potrzeby krajowych organów ds. konkurencji i Urzędu
Nadzoru EFTA, jeśli ujawnienie istotnych dokumentów tym organom wymagane
jest w celu przyjęcia decyzji Komisji. 2012/0127 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie zawarcia Umowy między
Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską o
współpracy w zakresie stosowania prawa konkurencji RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 3
akapit pierwszy oraz ust. 4 akapit pierwszy, w związku z jego art. 218
ust. 6 lit. a) ppkt (v) oraz jego art. 218 ust. 7, uwzględniając wniosek Komisji
Europejskiej, uwzględniając zgodę Parlamentu
Europejskiego[7], a także mając na uwadze, co
następuje: (1) Zgodnie z decyzją Rady
2011/XXX z dnia [...] r.[8],
Umowa między Unią Europejską a Konfederacją
Szwajcarską w sprawie stosowania prawa konkurencji została podpisana
w dniu […] r., z zastrzeżeniem jej zawarcia. (2) Umowa powinna zostać
zawarta. PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Umowa między Unią Europejską a
Konfederacją Szwajcarską w sprawie stosowania prawa konkurencji
zostaje niniejszym zawarta. Tekst umowy dołączony jest do
niniejszej decyzji. Artykuł 2 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem
jej przyjęcia. Artykuł 3 Niniejsza
decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Sporządzono w Brukseli dnia [...] r. W
imieniu Rady Przewodniczący ZAŁĄCZNIK Umowa między Unią Europejską
a Konfederacją Szwajcarską o współpracy w zakresie stosowania
prawa konkurencji Konfederacja Szwajcarska (zwana dalej
„Szwajcarią”), z jednej strony, i Unia Europejska (zwana dalej
„Unią”), z drugiej strony, zwane dalej „Stroną” lub „Stronami”; Mając na uwadze bliskie stosunki
między Szwajcarią a Unią oraz uznając, że
współpraca w zakresie działań antykonkurencyjnych przyczyni
się do poprawy i wzmocnienia wzajemnych stosunków; Zauważając, że należyte i
skuteczne egzekwowanie prawa konkurencji jest istotnym aspektem efektywnego
funkcjonowania ich rynków i wymiany handlowej między Stronami, a
także leży w interesie ekonomicznym konsumentów; Mając na uwadze, że szwajcarskie i
unijne systemy egzekwowania przepisów prawa konkurencji oparte są na tych
samych zasadach oraz przewidują podobne uregulowania prawne; Odnotowując zmienione zalecenie Rady
Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, przyjęte w dniu 27 i
28 lipca 1995 r., dotyczące współpracy między państwami
będącymi członkami tej organizacji w dziedzinie praktyk
antykonkurencyjnych, które wpływają na handel międzynarodowy; Uznając, że współpraca i
koordynacja, w tym wymiana informacji, a w szczególności przekazywanie
informacji uzyskanych przez Strony w trakcie ich postępowań
dochodzeniowych, przyczynią się do bardziej skutecznego egzekwowania
prawa konkurencji obu Stron. Uzgodniły, co następuje: Artykuł I – Cel Celem niniejszej Umowy jest wsparcie skutecznego
egzekwowania prawa konkurencji każdej ze Stron poprzez propagowanie
współpracy i koordynacji między organami do spraw konkurencji
każdej ze Stron, w tym wymianę informacji, oraz zapobieganie
konfliktom między Stronami we wszelkich kwestiach dotyczących
stosowania prawa konkurencji lub ograniczanie prawdopodobieństwa
wystąpienia takich konfliktów. Artykuł II – Definicje Na potrzeby niniejszej umowy niżej
wymienione terminy definiuje się w następujący sposób: (1)
terminy „organ do spraw konkurencji” i „organy do
spraw konkurencji” Stron oznaczają: a) w przypadku Unii – Komisję
Europejską, w zakresie jej obowiązków wynikających z przepisów
prawa konkurencji Unii; oraz b) w przypadku Szwajcarii – komisję ds.
konkurencji oraz jej Sekretariat. (2)
termin „właściwy organ państwa
członkowskiego” oznacza organ każdego państwa
członkowskiego Unii, odpowiedzialny za stosowanie prawa konkurencji. Po
podpisaniu niniejszej Umowy, Unia przekaże rządowi Szwajcarii wykaz
tych organów. Komisja Europejska będzie przekazywać komisji ds.
konkurencji uaktualniony wykaz, każdorazowo w przypadku wprowadzenia do
niego zmian. (3)
termin „prawo konkurencji” oznacza: a) w odniesieniu do Unii Europejskiej – art.
101, 102 i 105 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, rozporządzenie
Rady (WE) nr 139/2004 w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw,
art. 53 i 54 Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym, gdy są one
stosowane w połączeniu z art. 101 i 102 Traktatu o funkcjonowaniu
Unii Europejskiej oraz rozporządzenia wykonawcze do tych przepisów, wraz
ze wszelkimi zmianami; oraz b) w odniesieniu do Szwajcarii – ustawę
federalną w sprawie karteli i innych ograniczeń konkurencji z dnia 6
października 1995 r. (zwaną dalej „Acart”) oraz rozporządzenia
wykonawcze do ustawy, wraz ze wszelkimi zmianami; (4)
termin „działania antykonkurencyjne” oznacza
wszelkie działania, które mogą podlegać zakazowi, sankcjom lub
innym środkom korygującym stosowanym przez organy do spraw
konkurencji na mocy prawa konkurencji jednej ze Stron lub obydwu Stron. (5)
termin „działania w zakresie egzekwowania
prawa” oznacza wszelkie zastosowanie prawa konkurencji w drodze dochodzenia lub
postępowania prowadzonego przez organ do spraw konkurencji jednej ze
Stron. (6)
termin „informacja uzyskana w wyniku
postępowania dochodzeniowego” oznacza wszelkie informacje uzyskane przez
Stronę zgodnie z jej formalnymi uprawnieniami dochodzeniowymi lub
przedłożone Stronie na mocy zobowiązania prawnego. a) w odniesieniu do Unii oznacza to
informacje uzyskane na podstawie wniosku o udzielenie informacji zgodnie z art.
18 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003, oświadczeń ustnych
zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 i inspekcji
przeprowadzonych przez Komisję lub w imieniu Komisji zgodnie z art. 20, 21
i 22 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 lub informacje uzyskane w wyniku
stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 w sprawie kontroli
koncentracji przedsiębiorstw. b) w odniesieniu do Szwajcarii oznacza to
informacje uzyskane na podstawie wniosków o udzielenie informacji zgodnie z
art. 40 Acart, na podstawie oświadczeń ustnych zgodnie z art. 42 ust.
1 Acart i inspekcji przeprowadzonych przez organy do spraw konkurencji zgodnie
z art. 42 ust. 2 Acart lub informacje uzyskane w wyniku stosowania
rozporządzenia w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw. (7)
Termin „informacja uzyskana w ramach procedury w
sprawie łagodzenia kar” oznacza: a) w odniesieniu do Unii – informacje
uzyskane na mocy obwieszczenia Komisji w sprawie darowania i obniżania kar
pieniężnych w sprawach kartelowych. b) w odniesieniu do Szwajcarii – informacje
uzyskane zgodnie z art. 49a ust. 2 Acart oraz art. 8 – 14 rozporządzenia w
sprawie kar nałożonych za niezgodne z prawem ograniczenia
konkurencji. (8)
Termin „informacja uzyskana w ramach procedury
rozstrzygania sporów” oznacza: a) w odniesieniu do Unii – informacje
uzyskane zgodnie z art. 10a rozporządzenia Komisji (WE) nr 773/2004. b) w odniesieniu do Szwajcarii – informacje
uzyskane na mocy art. 29 Acart. Artykuł III – Powiadomienia (9)
Organ do spraw konkurencji jednej Strony powiadamia
na piśmie organ do spraw konkurencji drugiej Strony o działaniach w
zakresie egzekwowania prawa, które jego zdaniem mogą mieć wpływ
na ważne interesy drugiej Strony. Powiadomienia na mocy niniejszego artykułu
można składać drogą elektroniczną. (10)
Działania w zakresie egzekwowania prawa, które
mogą mieć wpływ na ważne interesy drugiej Strony
obejmują w szczególności: a) działania w zakresie egzekwowania
prawa w odpowiedzi na inne niż koncentracje działania
antykonkurencyjne przeciwko spółce założonej lub zorganizowanej
na mocy przepisów ustawowych i wykonawczych obowiązujących na
terytorium drugiej Strony; b) działania w zakresie egzekwowania
prawa dotyczące zachowania, do którego przypuszczalnie zachęcała
druga Strona lub które druga Strona narzuciła lub zaaprobowała; c) działania w zakresie egzekwowania
prawa dotyczące koncentracji, w przypadku której co najmniej jedna strona
transakcji jest spółką założoną lub zorganizowaną
na mocy przepisów ustawowych i wykonawczych obowiązujących na terytorium
drugiej Strony; d) działania w zakresie egzekwowania
prawa dotyczące koncentracji, w której przypadku spółka
kontrolująca jedną stronę transakcji lub kilka z nich jest
spółką założoną lub zorganizowaną na mocy przepisów
ustawowych i wykonawczych obowiązujących na terytorium drugiej
Strony; e) działania w zakresie egzekwowania
prawa podejmowane w odpowiedzi na inne niż koncentracje działania
antykonkurencyjne, które mają lub miały miejsce także w znacznej
części na terytorium drugiej Strony; oraz f) działania w zakresie egzekwowania
prawa dotyczące środków zaradczych, które w sposób wyraźny
narzucają określone zachowanie lub też zakazują
określonego zachowania na terytorium drugiej Strony lub zawierają
wiążące zobowiązania dla przedsiębiorstw na tym terytorium; (11)
Powiadomienia dotyczące koncentracji
przewidziane w ust. 1 niniejszego artykułu przekazuje się: a) w przypadku Unii – przy wszczynaniu
postępowania na mocy art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Rady (WE)
nr 139/2004; b) w przypadku Szwajcarii – przy wszczynaniu
postępowania na mocy art. 33 Acart. (12)
Powiadomienia wymagane na mocy ust. 1, które
dotyczą kwestii innych niż przypadki koncentracji, przekazuje
się: a) w przypadku Unii – przy wszczynaniu
postępowania, o którym mowa w art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr
773/2004; b) w przypadku Szwajcarii – przy wszczynaniu
postępowania na mocy art. 27 Acart. (13)
W powiadomieniach określa się w
szczególności nazwy stron dochodzenia, działania będące
przedmiotem kontroli oraz rynki, których te działania dotyczą, a
także stosowne przepisy prawa oraz datę podjęcia
działań w zakresie egzekwowania prawa. Artykuł IV – Koordynowanie
działań w zakresie egzekwowania prawa (14)
W przypadku gdy organy do spraw konkurencji obu
Stron realizują działania w zakresie egzekwowania prawa w odniesieniu
do spraw powiązanych, mogą one koordynować działania w
zakresie egzekwowania prawa. W szczególności mogą one
koordynować terminy swych inspekcji. (15)
Rozpatrując zasadność koordynowania
określonych działań w zakresie egzekwowania prawa, organy do
spraw konkurencji każdej ze Stron uwzględniają zwłaszcza
następujące czynniki: a) wpływ koordynowania na
możliwość osiągnięcia przez organy do spraw
konkurencji obu Stron celów podejmowanych przez nie działań w
zakresie egzekwowania prawa; b) odpowiednie zdolności organów do
spraw konkurencji Stron do uzyskiwania informacji koniecznych do prowadzenia
działań w zakresie egzekwowania prawa; c) możliwość uniknięcia
sprzecznych ze sobą zobowiązań i niepotrzebnych
obciążeń podmiotów, wobec których prowadzone są
działania w zakresie egzekwowania prawa; d) możliwość skuteczniejszego
wykorzystania swoich zasobów. (16)
Z zastrzeżeniem właściwego
powiadomienia organu do spraw konkurencji drugiej Strony, organ do spraw
konkurencji każdej ze Stron może w dowolnym momencie ograniczyć
koordynowanie działań w zakresie egzekwowania prawa i
kontynuować konkretne działania niezależnie. Artykuł V - Unikanie konfliktów
(wzajemność bierna) (17)
Organ do spraw konkurencji każdej ze Stron
należycie uwzględnia ważne interesy drugiej Strony na wszystkich
etapach swoich działań w zakresie egzekwowania prawa, w tym
decydując o podjęciu działań w zakresie egzekwowania prawa,
o zakresie tych działań oraz o charakterze kar lub innych
środków korygujących stosowanych w każdym przypadku. (18)
Jeżeli określone działanie w
zakresie egzekwowania prawa przewidziane przez organ do spraw konkurencji
jednej Strony może mieć wpływ na ważne interesy drugiej
Strony, ten pierwszy organ, bez uszczerbku dla pełnej swobody podejmowania
przez siebie decyzji, dokłada wszelkich starań, by: a) w odpowiednim czasie poinformować
organ do spraw konkurencji drugiej Strony o istotnych zmianach dotyczących
interesów tej drugiej Strony; b) umożliwić organowi do spraw
konkurencji drugiej Strony przekazanie swoich uwag; i c) uwzględnić uwagi organu do
spraw konkurencji drugiej Strony przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu
niezależności organów do spraw konkurencji każdej ze Stron w
podejmowaniu przez nich decyzji. Ustęp ten jest stosowany bez uszczerbku dla
zobowiązań organów do spraw konkurencji Stron na mocy art. III ust. 3
i 4. (19)
Jeżeli organ do spraw konkurencji jednej ze
Stron uzna, że prowadzone przez niego działania w zakresie
egzekwowania prawa mogą niekorzystnie wpłynąć na ważne
interesy drugiej Strony, dokłada wszelkich starań,
dążąc do odpowiedniego uwzględnienia odnośnych
interesów. Przy dążeniu do odpowiedniego uwzględnienia interesów
organ do spraw konkurencji danej Strony powinien wziąć pod uwagę
– oprócz wszelkich innych czynników, które mogą być istotne w danych
okolicznościach – następujące czynniki: a) względne znaczenie faktycznych lub
potencjalnych skutków działań antykonkurencyjnych dla ważnych
interesów Strony prowadzącej działania w zakresie egzekwowania prawa
w porównaniu z ich skutkami dla ważnych interesów drugiej Strony; b) względne znaczenie dla
działań antykonkurencyjnych zachowań lub transakcji
mających miejsce na terytorium jednej Strony w porównaniu z zachowaniem
lub transakcjami mającymi miejsce na terytorium drugiej Strony; c) wpływ na działania w zakresie
egzekwowania prawa prowadzone przez drugą Stronę w odniesieniu do
tych samych podmiotów; d) zakres, w jakim podmioty będą
podlegać sprzecznym wymogom obu Stron. Artykuł VI – Wzajemność
czynna (20)
Jeżeli organ do spraw konkurencji jednej ze
Stron uzna, że działania antykonkurencyjne prowadzone na terytorium
drugiej Strony mogą mieć niekorzystny wpływ na ważne
interesy tej pierwszej Strony, może on – mając na uwadze znaczenie,
jakie ma unikanie konfliktów dotyczących jurysdykcji, oraz fakt, że
organ do spraw konkurencji drugiej Strony może mieć
możliwość prowadzenia skuteczniejszych działań w
zakresie egzekwowania prawa w odniesieniu do takich działań
antykonkurencyjnych – wystąpić do organu do spraw konkurencji drugiej
Strony z wnioskiem o podjęcie lub rozszerzenie odpowiednich
działań w zakresie egzekwowania prawa. (21)
Wniosek możliwie szczegółowo określa
charakter działań antykonkurencyjnych oraz ich faktyczny lub
potencjalny wpływ na ważne interesy Strony, której organ do spraw
konkurencji wystąpił z wnioskiem, a także zawiera zapewnienie o
gotowości do przekazania przez organ do spraw konkurencji
występujący z wnioskiem dalszych informacji i podjęcia przezeń
innego rodzaju współpracy, jakie tylko może zapewnić. (22)
Organ do spraw konkurencji będący
adresatem wniosku starannie rozważa możliwość podjęcia
działań w zakresie egzekwowania prawa lub rozszerzenia podjętych
już działań w tym zakresie w odniesieniu do działań
antykonkurencyjnych wskazanych we wniosku. Organ do spraw konkurencji
będący adresatem wniosku informuje organ do spraw konkurencji
występujący z wnioskiem o swojej decyzji w możliwie najkrótszym
terminie. Jeżeli działania w zakresie egzekwowania prawa zostaną
podjęte lub ich zakres poszerzony, organ do spraw konkurencji
będący adresatem wniosku informuje organ do spraw konkurencji
występujący z wnioskiem o wyniku tych działań oraz, w
miarę możliwości, o istotnych zmianach sytuacji na poszczególnych
etapach. (23)
Żadne z postanowień zawartych w
niniejszym artykule nie ogranicza swobody podejmowania decyzji, jaką
dysponuje organ do spraw konkurencji Strony będącej adresatem wniosku
na mocy obowiązujących go przepisów prawa konkurencji i zasad
egzekwowania prawa, co do tego, czy należy podjąć działania
w zakresie egzekwowania prawa w odniesieniu do działań
antykonkurencyjnych wskazanych we wniosku ani też nie wyklucza
możliwości wycofania wniosku przez organ do spraw konkurencji Strony
występującej z takim wnioskiem. Artykuł VII - Wymiana informacji (24)
Aby osiągnąć cele niniejszej Umowy
określone w art. I, organy do spraw konkurencji Stron mogą
wymieniać opinie i informacje odnoszące się do stosowania
odnośnego prawa konkurencji, w sposób przewidziany w niniejszym artykule i
w art. VIII, IX i X. (25)
Organy do spraw konkurencji Stron mogą
omawiać wszelkie informacje, w tym informacje uzyskane w wyniku
postępowania dochodzeniowego, w zakresie niezbędnym dla
współpracy i koordynacji działań przewidzianych na mocy niniejszej
Umowy. (26)
Organy do spraw konkurencji Stron mogą
przekazywać sobie nawzajem informacje znajdujące się w ich
posiadaniu, jeśli podmiot, który dostarczył informacje, udzieli na to
wyraźnej zgody na piśmie. W przypadku gdy informacje te
zawierają dane osobowe, dane te mogą być przekazywane jedynie w
przypadku gdy organy do spraw konkurencji Stron prowadzą dochodzenie w
sprawie tego samego lub powiązanego zachowania lub transakcji. W
pozostałych przypadkach stosuje się art. IX ust. 3. (27)
W przypadku braku zgody, o której mowa w ust. 3,
organ do spraw konkurencji może na wniosek przekazać organowi do
spraw konkurencji drugiej Strony jako dowód informacje uzyskane w wyniku
postępowania dochodzeniowego, będące w jego posiadaniu, z zastrzeżeniem
następujących warunków: a) informacje uzyskane w wyniku
postępowania dochodzeniowego mogą być przekazywane jedynie w
przypadku, gdy oba organy do spraw konkurencji badają to samo lub
powiązane zachowanie lub transakcję; b) wniosek o przekazanie takich informacji
składany jest na piśmie i zawiera ogólny opis przedmiotu i charakteru
dochodzenia lub postępowania, którego dotyczy wniosek, a także
szczegółowe odnośne przepisy prawne. Wskazuje również podmioty
objęte dochodzeniem lub postępowaniem, których
tożsamość udostępniona została w momencie
składania wniosku; oraz c) organ do spraw konkurencji
będący adresatem wniosku określa, w porozumieniu z organem do
spraw konkurencji składającym wniosek, jakie informacje
będące w jego posiadaniu są istotne i mogą być
przekazane. (28)
Żaden z organów do spraw konkurencji nie jest
zobowiązany do omówienia ani przekazania informacji uzyskanych w wyniku
postępowania dochodzeniowego organowi do spraw konkurencji drugiej Strony,
w szczególności jeżeli byłoby to sprzeczne z jego ważnymi
interesami lub nadmiernie uciążliwe. (29)
Organy do spraw konkurencji Stron nie omawiają
ani nie przekazują sobie informacji uzyskanych w ramach procedur w sprawie
łagodzenia kar lub rozstrzygania sporów, chyba że podmiot
będący źródłem informacji wyraził na to
wyraźną zgodę na piśmie. (30)
Organy do spraw konkurencji Stron nie
omawiają, nie występują z wnioskiem o informację ani nie
przekazują informacji uzyskanych w wyniku postępowania
dochodzeniowego, jeżeli wykorzystanie takich informacji jest zabronione na
mocy praw proceduralnych i przywilejów gwarantowanych na mocy odpowiednich
przepisów ustawowych Stron dla działań w zakresie egzekwowania prawa,
w tym prawa do nieobciążania samego siebie i prawa poufności
wymiany informacji między prawnikiem a klientem. (31)
Jeżeli organ do spraw konkurencji jednej ze
Stron stwierdzi, że dokument przekazany na podstawie niniejszego
artykułu zawiera nieprawdziwe informacje, natychmiast informuje o tym
organ do spraw konkurencji drugiej Strony, który koryguje informacje lub je
usuwa. Artykuł VIII
– Wykorzystanie omawianych lub przekazywanych informacji (32)
Informacje, które organ do spraw konkurencji jednej
Strony omawia z organem do spraw konkurencji drugiej Strony lub mu je
przekazuje na mocy niniejszej Umowy są wykorzystywane jedynie do celów
wdrażania przepisów prawa konkurencji Strony przez jej organ do spraw
konkurencji. (33)
Informacje uzyskane w wyniku postępowania
dochodzeniowego, omawiane z organem do spraw konkurencji drugiej Strony lub mu
przekazywane na mocy niniejszej Umowy, są wykorzystywane przez organ do
spraw konkurencji otrzymujący informacje jedynie do celów wdrażania
swoich przepisów prawa konkurencji w odniesieniu do tego samego lub
powiązanego zachowania lub transakcji. (34)
Informacje przekazane na mocy art. 7 ust. 4 są
wykorzystywane przez organ do spraw konkurencji otrzymujący informacje
jedynie do celów określonych we wniosku. (35)
Żadnej z informacji omówionych lub
przekazanych na mocy niniejszej Umowy nie wykorzystuje się w celu
nałożenia sankcji na osoby fizyczne. (36)
Organ do spraw konkurencji może wymagać,
aby informacje przekazane na mocy niniejszej Umowy były wykorzystywane z
zastrzeżeniem warunków w niej określonych. Organ do spraw konkurencji
otrzymujący informacje nie wykorzystuje ich w sposób niezgodny z tymi
warunkami bez uprzedniej zgody organu do spraw konkurencji drugiej Strony. Artykuł IX - Ochrona i
poufność informacji (37)
Organy do spraw konkurencji Stron traktują
fakt złożenia wniosku lub jego otrzymania jako poufny. Organ do spraw
konkurencji otrzymujący informacje zachowuje zgodnie z
obowiązującymi go przepisami prawnymi poufność tych
informacji. Każdy z organów do spraw konkurencji przeciwstawia się w
szczególności wnioskom strony trzeciej lub innego organu o ujawnienie
otrzymanych informacji. Nie uniemożliwia to ujawnienia takich informacji w
celu: a) uzyskania orzeczenia sądowego w
zakresie egzekwowania prawa konkurencji Strony przez organy publiczne; b) ujawnienia podmiotom, będącym
przedmiotem dochodzenia lub postępowania na mocy prawa konkurencji Stron i
przeciwko którym informacje mogą być wykorzystane, jeżeli takie
ujawnienie jest wymagane na mocy prawa Strony otrzymującej informacje;
oraz c) ujawnienia informacji sądom w ramach
procedur odwoławczych; d) ujawnienia, w przypadku i w zakresie, w
jakim jest to niezbędne do korzystania z prawa dostępu do dokumentów
na mocy prawa jednej ze Stron. W takich przypadkach organ do spraw konkurencji
otrzymujący informacje gwarantuje pełną ochronę tajemnic
handlowych. (38)
Strony uzgadniają, że jeżeli organ
do spraw konkurencji jednej Strony stwierdzi, iż pomimo jego najlepszych
starań informacje zostały przypadkowo wykorzystane lub ujawnione w
sposób sprzeczny z przepisami niniejszego artykułu, powiadamia on organ do
spraw konkurencji drugiej Strony w trybie natychmiastowym. Strony
niezwłocznie porozumiewają się co do postępowania w celu
zminimalizowania szkód powstałych w następstwie wykorzystania lub
ujawnienia informacji oraz w celu zapewnienia, by taka sytuacja nie
wystąpiła ponownie. (39)
Strony zapewniają ochronę danych
osobowych zgodnie z ich właściwym prawodawstwem. Artykuł X - Informowanie organów do
spraw konkurencji państw członkowskich i Urzędu Nadzoru EFTA (40)
Komisja Europejska, na podstawie unijnego prawa
konkurencji lub innych międzynarodowych przepisów dotyczących
konkurencji: a) może poinformować
właściwe organy państwa członkowskiego, którego ważne
interesy są naruszone, o powiadomieniach przekazanych jej przez
szwajcarski organ do spraw konkurencji zgodnie z art. 3; b) może poinformować
właściwe organy państwa członkowskiego o fakcie wszelkiej
współpracy i koordynacji działań w zakresie egzekwowania
przepisów; c) może ujawnić tylko informacje
przekazane przez szwajcarski organ do spraw konkurencji zgodnie z art. VII
Umowy właściwym organom państw członkowskich w celu
wypełnienia spoczywającego na niej obowiązku informacji na mocy
art. 11 i 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 i art. 19
rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004, d) może ujawnić tylko informacje
przekazane przez szwajcarski organ do spraw konkurencji zgodnie z art. VII
Umowy Urzędowi Nadzoru EFTA w celu wypełnienia spoczywających na
niej obowiązków informacji na mocy art. 6 i 7 Protokołu 23 do
Porozumienia EOG dotyczącego współpracy między organami nadzoru. (41)
Informacja inna niż informacje dostępne
publicznie, przekazana właściwym organom państwa
członkowskiego oraz Urzędowi Nadzoru EFTA na mocy lit. a), b), c) i
d) powyżej nie jest wykorzystywana do żadnych innych celów niż
egzekwowanie unijnego prawa konkurencji przez Komisję Europejską.
Informacji tej nie ujawnia się. Artykuł XI - Konsultacje (42)
Strony konsultują się ze sobą, na
wniosek jednej ze Stron, we wszelkich kwestiach, jakie mogą
wystąpić w związku z wykonywaniem niniejszej umowy. Na wniosek
jednej ze Stron, Strony rozważają możliwość
przeprowadzenia przeglądu funkcjonowania niniejszej Umowy i badają
możliwość dalszego rozwoju współpracy. (43)
W możliwie najszybszym terminie Strony
informują się wzajemnie o wszelkich zmianach swoich przepisów prawa
konkurencji, jak również o każdej zmianie innych ustaw i
rozporządzeń oraz o wszelkich zmianach w zakresie praktyk swoich
organów do spraw konkurencji w odniesieniu do egzekwowania prawa, które
mogą mieć wpływ na funkcjonowanie niniejszej Umowy. Na wniosek
jednej ze Stron, Strony przeprowadzają konsultacje w celu oceny
konkretnych skutków takich zmian dla niniejszej Umowy, a w szczególności w
celu określenia, czy niniejszą Umowę należy zmienić
zgodnie z art. XIV ust. 2. (44)
Na wniosek jednego z organów do spraw konkurencji
Stron spotykają się one na odpowiednim szczeblu. Na tych spotkaniach mogą one: a) wymieniać
informacje dotyczące swoich bieżących działań z
zakresu egzekwowania prawa oraz priorytetów odnoszących się do prawa
konkurencji każdej ze Stron; b) wymieniać
informacje o sektorach gospodarki będących przedmiotem wspólnego
zainteresowania; c) omawiać
zagadnienia polityczne stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania;
oraz d) omawiać
inne kwestie będące przedmiotem wspólnego zainteresowania,
dotyczące stosowania prawa konkurencji każdej ze Stron. Artykuł XII - Komunikacja (45)
O ile Strony lub ich
organy do spraw konkurencji nie uzgodnią inaczej, wszelka komunikacja na
podstawie niniejszej umowy odbywa się w języku angielskim. (46)
Każdy organ do spraw
konkurencji wyznacza punkt kontaktowy w celu ułatwienia komunikacji
między stronami w każdej kwestii związanej z wykonaniem umowy. Artykuł XIII
– Obowiązujące prawo Żadne z
postanowień niniejszej umowy nie jest interpretowane w sposób
przynoszący uszczerbek formułowaniu lub egzekwowaniu prawa
konkurencji żadnej ze Stron. Artykuł XIV –
Wejście w życie, zmiany umowy i jej rozwiązanie (47)
Strony przyjmują
niniejszą Umowę zgodnie z ich właściwymi procedurami
wewnętrznymi. Strony powiadamiają się wzajemnie o zakończeniu odnośnych procedur. Niniejsza Umowa wchodzi w
życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po
złożeniu ostatniego dokumentu zatwierdzającego. (48)
Strony mogą uzgodnić wszelkie zmiany do
niniejszej Umowy. Taka zmiana wchodzi w życie przy zastosowaniu tych
samych procedur, co określone w ust. 1 niniejszego artykułu, chyba
że Strony postanowią inaczej. (49)
Każda ze Stron może w każdej chwili
wypowiedzieć niniejszą Umowę poprzez powiadomienie drugiej
Strony na piśmie drogą dyplomatyczną. W takim przypadku
niniejsza Umowa traci moc po upływie sześciu (6) miesięcy od
daty otrzymania takiego powiadomienia. W DOWÓD CZEGO
niżej podpisani, odpowiednio upoważnieni do tego przez Strony,
złożyli swoje podpisy pod niniejszą umową. Sporządzono w
dwóch jednobrzmiących egzemplarzach w Brukseli w dniu ? w językach:
angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim,
fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim,
maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim,
rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim,
węgierskim i włoskim. W IMIENIU
KONFEDERACJI SZWAJCARSKIEJ W IMIENIU UNII
EUROPEJSKIEJ [1] Umowa
między Wspólnotami Europejskimi a rządem Stanów Zjednoczonych
dotycząca stosowania prawa konkurencji, Dz.U. L 95 z 27.4.1995, s. 47 – 52
zmieniona przez Dz.U. L 131, 15.6.95, s. 38 – 39. [2] Umowa
między Wspólnotami Europejskimi a rządem Kanady dotycząca
stosowania prawa konkurencji, Dz.U. L 175 z 10.7.1999. [3] Umowa
między Wspólnotą Europejską a rządem Japonii dotycząca
współpracy w zakresie działań antykonkurencyjnych, Dz.U. L 183 z
22.7.2003, s. 0012-0017 [4] Umowa
między Wspólnotą Europejską a rządem Republiki Korei
dotycząca współpracy w sprawie działań antykonkurencyjnych,
Dz.U. L 202 z 4.8.2009, s. 36-41. [5] Współpraca
między agencjami ds. konkurencji w dochodzeniach dotyczących karteli,
sprawozdanie dla corocznej konferencji ICN, Moskwa, maj 2007, s. 5. [6] Komisja
podjęła decyzję uznając, że szwajcarskie przepisy
dotyczące ochrony danych osobowych są równoważne z przepisami
UE: Decyzja Komisji z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie właściwej
ochrony danych osobowych w Szwajcarii, Dz.U. 2000 L 215, s. 1). [7] Dz.U. C z
[…], […],
s. […]. [8] Dz.U. C z
[…], […],
s. […].