This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52012DC0375
REPORT FROM THE COMMISSION ANNUAL REPORT 2011 ON RELATIONS BETWEEN THE EUROPEAN COMMISSION AND NATIONAL PARLIAMENTS
SPRAWOZDANIE KOMISJI SPRAWOZDANIE ROCZNE ZA ROK 2011 NA TEMAT STOSUNKÓW MIĘDZY KOMISJĄ EUROPEJSKĄ A PARLAMENTAMI NARODOWYMI
SPRAWOZDANIE KOMISJI SPRAWOZDANIE ROCZNE ZA ROK 2011 NA TEMAT STOSUNKÓW MIĘDZY KOMISJĄ EUROPEJSKĄ A PARLAMENTAMI NARODOWYMI
/* COM/2012/0375 final */
SPRAWOZDANIE KOMISJI SPRAWOZDANIE ROCZNE ZA ROK 2011 NA TEMAT STOSUNKÓW MIĘDZY KOMISJĄ EUROPEJSKĄ A PARLAMENTAMI NARODOWYMI /* COM/2012/0375 final */
SPRAWOZDANIE KOMISJI SPRAWOZDANIE ROCZNE ZA ROK 2011
NA TEMAT STOSUNKÓW MIĘDZY KOMISJĄ EUROPEJSKĄ A PARLAMENTAMI
NARODOWYMI 1. Wprowadzenie Niniejsze siódme sprawozdanie roczne na temat
stosunków między Komisją a parlamentami narodowymi koncentruje
się na dialogu politycznym z parlamentami narodowymi w szerokim znaczeniu.
Obejmuje ono wszystkie odnośne kontakty i wymiany informacji i opinii
między Komisją a parlamentami narodowymi. Szczególne aspekty
dotyczące mechanizmu kontroli zasady pomocniczości (za pomocą
którego parlamenty narodowe kontrolują, czy projekty aktów ustawodawczych
są zgodne z zasadą pomocniczości) omówione zostały w
rocznym sprawozdaniu na temat pomocniczości i proporcjonalności,
które publikuje się równolegle[1]
i które należy tym samym uznać za uzupełnienie niniejszego
sprawozdania. Dialog polityczny między Komisją a
parlamentami narodowymi stanowi ciągłą debatę na temat
programu działań Komisji oraz priorytetów politycznych UE; jest to
pisemna wymiana poglądów na temat poszczególnych dokumentów Komisji
(ustawodawczych lub innych); dyskusje na temat różnych zagadnień
politycznych w COSAC, podczas wspólnych posiedzeń parlamentarnych,
posiedzeń komisji międzyparlamentarnej oraz wspólnych posiedzeń
komisji. Obejmuje on również rosnącą liczbę kontaktów
dwustronnych, na szczeblu administracyjnym lub politycznym, w tym liczne wizyty
członków Komisji w parlamentach narodowych. Fakt, że począwszy
od 2011 r. prawie wszystkie parlamenty narodowe wysłały stałych przedstawicieli
do Brukseli, walnie przyczynił się do rozwinięcia tego
szczególnego aspektu dialogu politycznego. W 2010 r. stosunki Komisji z parlamentami
narodowymi nadal były głównie kształtowane przez wejście w
życie traktatu lizbońskiego. Skoncentrowano się na
wdrażaniu nowych postanowień traktatu, w szczególności nowego
mechanizmu kontroli zasady pomocniczości. Parlamenty narodowe
dostosowały swoje procesy kontroli oraz zagadnienia polityczne, którym
poświęcają najwięcej uwagi. W 2011 r. odczuwalna była rosnąca
niestabilność gospodarcza, społeczna i polityczna. Ponieważ
w strefę euro uderzył kryzys gospodarczy, krajowe debaty polityczne w
coraz większym stopniu koncentrowały się na istocie polityki
europejskiej. Ogólne przesłanie wynikające z dialogu politycznego z
parlamentami narodowymi w 2011 r. było takie, że wiele oczekuje
się od Komisji Europejskiej. Dialog polityczny w szerszym znaczeniu
obejmuje oczywiście rozległy zakres tematów i obszarów polityki.
Jednak w 2011 r. pojawiły się dwa główne zagadnienia
stanowiące przedmiot wspólnego zainteresowania. Oprócz opinii i wymian
poglądów na temat szerokiego wachlarza środków ustawodawczych
zaproponowanych w odpowiedzi na kryzys gospodarczy i finansowy (np. w
odniesieniu do rozporządzania finansowego, jednolitego rynku oraz
zarządzania gospodarczego), narodowe parlamenty zostały również
zaangażowane w debatę dotyczącą ogólnie wieloletnich ram
finansowych (MFF) na lata 2014 – 2020 w ogólności, a w szczególności
propozycji sektorowych. 2. Tworzenie wspólnej wizji
wyzwań W 2011 r. coraz bardziej stawało się
jasne, że oprócz regularnej parlamentarnej kontroli spraw europejskich w
40 izbach narodowych, potrzebne jest stworzenie ustrukturyzowanej wymiany
poglądów z parlamentami narodowymi oraz między nimi, w celu kształtowania
wspólnej wizji co do najważniejszych zagadnień i wyzwań w
polityce europejskiej. Poza różnymi międzyparlamentarnymi
formacjami, kierowanymi przez Parlament Europejski oraz Parlament państwa
członkowskiego sprawującego prezydencję w Radzie UE, metodą
wykorzystywaną dotychczas w COSAC było koncentrowanie się na
weryfikacji pomocniczości, w oparciu o skoordynowane badanie programu prac
Komisji. W 2010 r. zmieniła się jednak optyka. W maju 2010 r. na
posiedzeniu COSAC w Madrycie zasugerowano, że przewodniczący Komisji
powinien przedstawiać program prac Komisji na bieżący rok na
pierwszym półrocznym posiedzeniu COSAC, natomiast na drugim posiedzeniu
powinien on być zaproszony do przedstawienia, w jaki sposób wdrażany
jest program prac Komisji. Opierając się na tych
spostrzeżeniach, przewodniczący Barroso zwrócił się do
COSAC w Brukseli w październiku 2010 r. i potwierdził, że
Komisja jest przekonana, iż indywidualne opinie parlamentów narodowych lub
zbiorowy wkład za pośrednictwem COSAC powinny być
uwzględniane w programie prac Komisji, uzupełniając formalny
ustrukturyzowany dialog Komisji z Parlamentem Europejskim. Parlamenty narodowe
mogłyby w ten sposób pomagać w wypracowaniu realnego konsensu
dotyczącego tego, na jakich obszarach UE powinna koncentrować
swoją politykę i swoje zasoby w nadchodzących latach. W pierwszej połowie 2011 r.
węgierska prezydencja COSAC podzielała ten punkt widzenia i
odpowiednio sterowała dyskusjami. Na posiedzeniu COSAC w Budapeszcie w
maju 2011 r. stwierdzono, że Komisja powinna, w drugiej połowie każdego
roku, przedstawiać swój program prac na kolejny rok i zasadniczo
zgodziła się z pomysłem ogólnej debaty politycznej
wnoszącej wkład w proces planowania strategicznego – nawet jeśli
kilka parlamentów miało nadal wątpliwości co do
wykonalności takiej dyskusji ex ante w ramach COSAC, wobec braku
dokumentu, który mógłby służyć jako podstawa do dyskusji. Już przy tej okazji
wiceprzewodniczący Komisji Maroš Šefčovič podtrzymał
przekonanie Komisji, że parlamenty narodowe mogłyby uczynić
pierwszy krok w tym kierunku i skoncentrować się na ważnej
kwestii zarządzania gospodarczego. Dzięki wspólnemu
zaangażowaniu w semestr europejski, parlamenty narodowe i Parlament
Europejski zostały zachęcone do wspólnej debaty nad głównymi
kierunkami polityki UE, sformułowanymi w strategii „Europa 2020” i
odzwierciedlonymi w krajowych programach reform oraz zaleceniach dla
poszczególnych krajów, lub w rocznej analizie wzrostu gospodarczego na dany
rok. Wiceprzewodniczący uznał
również budżet za inny jednoznaczny przykład tego, gdzie wspólna
ocena mogłaby być pomocna w uzyskaniu szerszej wizji. W ten sposób
można najlepiej wykorzystać wartość dodaną
współpracy międzyparlamentarnej, tj. uzyskać obraz tego, co
dzieje się w innych państwach członkowskich, dzielić
się najlepszymi praktykami oraz wzmocnić wzajemną presję
niezbędną do osiągnięcia wyników. W drugiej połowie 2011 r. polska
prezydencja COSAC skierowała uwagę parlamentów narodowych na wniosek
Komisji dotyczący wieloletnich ram finansowych 2014 – 2020. Następnie
w październiku 2011 r. polska prezydencja w Radzie, Parlament Europejski
oraz Komisja wspólnie zorganizowały pierwszą konferencję na
wysokim szczeblu poświęconą wieloletnim ramom finansowym po roku
2013. Konferencja była specjalnie skierowana do parlamentów narodowych, które
aktywnie w niej uczestniczyły. Jedną z najgoręcej dyskutowanych
kwestii była sprawa zasobów własnych. Kontynuowane będę wysiłki
podejmowane przez parlamenty narodowe, Parlament Europejski i Komisję
przez ostatnie dwa lata w celu skoordynowania priorytetów na szczeblu
europejskim. Zarządzanie gospodarcze oraz przyszłe wieloletnie ramy
finansowe najprawdopodobniej pozostaną dwoma głównymi wyzwaniami dla
wspólnej polityki (zob. pkt 5). 3. Opinie przedłożone
przez parlamenty narodowe (dialog polityczny) Uczestnictwo Pisemna wymiana
opinii i odpowiedzi między parlamentami narodowymi a Komisją,
rozpoczęta przez przewodniczącego Barroso w 2006 r., przez ostatnie
sześć lat stawała się coraz intensywniejsza. Całkowita
liczba opinii otrzymanych od parlamentów narodowych w 2011 r., w tym
uzasadnionych opinii przesłanych w kontekście mechanizmu kontroli
zasady pomocniczości, wyniosła 622. Stanowi to wzrost o prawie 60% w
porównaniu z 2010 r. (387), w którym już odnotowano 55% wzrost w
porównaniu z rokiem 2009 (250). Ta tendencja wzrostowa utrzymała się
również w 2012 r. - do czerwca 2012 r. otrzymano ponad 400 opinii. Znacząca większość 622
opinii otrzymanych w 2011 r. zawierała uwagi i pytania merytoryczne w
związku z treścią wniosków i inicjatyw Komisji. Podobnie jak w
latach ubiegłych, tylko stosunkowo niewielką liczbę opinii (64)
stanowiły opinie uzasadnione w rozumieniu protokołu nr 2,
stwierdzające naruszenie zasady pomocniczości. Odnotowano szczególnie duży wzrost liczby
opinii otrzymanych od parlamentu portugalskiego, obu izb parlamentu
rumuńskiego, parlamentu szwedzkiego oraz czeskiego senatu i parlamentu
bułgarskiego[2].
Tylko cztery izby nie wzięły w ogóle udziału w dialogu
politycznym w 2011 r. (w porównaniu z dziesięcioma w 2010 r.) Od samego początku dialog polityczny
sprawił, że europejski proces decyzyjny stał się bardziej
przejrzysty, a polityki europejskie zostały poddane debacie publicznej w
państwach członkowskich, co przyczyniło się do podniesienia
świadomości co do pewnych kluczowych europejskich kwestii. Komisja
nadal zachęca te parlamenty, które z różnych powodów nie
zaangażowały się dotąd aktywnie w bezpośrednią
wymianę poglądów z Komisją co do treści jej wniosków i
inicjatyw strategicznych, do wzięcia udziału w dialogu politycznym. Dialog polityczny obejmuje kontakty na etapie
przedlegislacyjnym, tj. w kontekście konsultacji społecznych, w
formie ukierunkowanych kontaktów i debat na szczeblu politycznym i eksperckim.
Jest to szczególnie skuteczny sposób, za pomocą którego parlamenty
narodowe mogą konstruktywnie przyczyniać się do
kształtowania przyszłych europejskich inicjatyw i prawodawstwa, o
czym świadczą liczne konkretne przykłady. Komisja
zasygnalizowała swoją gotowość do przeanalizowania
możliwości systematycznego informowania parlamentów narodowych o
wszelkich konsultacjach społecznych w momencie ich uruchamiania, oraz
szczególnego uwzględnienia uwag wnoszonych przez parlamenty narodowe. W
następstwie swojego komunikatu „Inteligentne regulacje w Unii
Europejskiej” (COM(2010)543) Komisja przeprowadza obecnie przegląd swojej
strategii prowadzenia konsultacji. Przy okazji tego przeglądu zostanie
m.in. przeanalizowane, czy istnieje potrzeba zwiększenia zasięgu
konsultacji, w jaki sposób to uczynić, oraz jak podnieść
jakość i przejrzystość informacji o wynikach
konsultacji. Zakres Opinie parlamentów narodowych skupiają
się na różnych kwestiach. 622 opinie otrzymane w 2011 r.
dotyczyły wielu różnych dokumentów Komisji, zwykle prawodawczych,
przy czym większość wniosków i inicjatyw spowodowała
skutkowała przedłożeniem zaledwie od jednej do trzech opinii.
Jednak liczba dokumentów Komisji, co do których otrzymano uwagi od ponad
czterech izb parlamentarnych (67), znacznie wzrosła w porównaniu z 2010 r.
(25). W 2011 r.[3].
najwięcej uwag napłynęło w sprawie wniosków, które
wywołały również napłynięcie największej liczby
uzasadnionych opinii w ramach mechanizmu kontroli zasady pomocniczości,
tj. wspólna skonsolidowana podstawa opodatkowania osób prawnych[4] (17 opinii, w tym
dziewięć uzasadnionych opinii); tymczasowe przywrócenie w
wyjątkowych okolicznościach kontroli granicznej na granicach
wewnętrznych[5]
(11 opinii w 2011 r., w tym sześć opinii uzasadnionych); jurysdykcja,
prawo właściwe, uznawanie i wykonywanie orzeczeń sądowych w
zakresie skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich[6] (osiem opinii, w tym cztery
uzasadnione); oraz wspólne europejskie przepisy dotyczące sprzedaży[7] (siedem opinii w 2011 r., w tym
pięć uzasadnionych opinii). Ponad połowa opinii otrzymanych w
kontekście dialogu politycznego w 2011 r. dotyczyła pięciu
obszarów polityki: rynku wewnętrznego i usług, sprawiedliwości,
rolnictwa, spraw wewnętrznych oraz opodatkowania. Pomimo tego, że Komisja
zachęcała parlamenty narodowe do uznania programu prac Komisji za
strategiczne narzędzie pomagające osiągnąć konsensus
co do tego, na jakich dziedzinach UE powinna koncentrować swoją
politykę w nadchodzących latach, bardzo niewiele parlamentów
narodowych wyraziło swoją opinię na temat programu prac Komisji
na 2011 r. w kontekście dialogu politycznego. Dialog polityczny w najważniejszych
sprawach Oprócz licznych spraw związanych z
zarządzaniem gospodarczym i wieloletnimi ramami finansowymi, w 2011 r.
parlamenty narodowe poświęciły szczególną uwagę
następującym inicjatywom i wnioskom: ·
dyrektywa w sprawie efektywności energetycznej[8] W dziesięciu opiniach
przedłożonych w 2011 r. (kolejne cztery wpłynęły na
początku 2012 r.) izby parlamentarne zajęły dość
zbliżone stanowiska. Z jednej strony wyrażały obawy o
obciążenia finansowe i administracyjne; z drugiej strony wzywały
do podejścia uwzględniającego w większym stopniu
specyfikę poszczególnych krajów i większej swobody uznaniowej dla
władz krajowych i lokalnych. Obawiały się one, że działanie
UE na szczeblu administracyjnym nie pozostawiłoby możliwości
wprowadzania rozwiązań dostosowanych do warunków krajowych i
regionalnych. Dwa parlamenty narodowe wydały w tym względzie
uzasadnioną opinię, stwierdzając naruszenie zasady
pomocniczości. Jednak parlamenty narodowe zgodziły się co do
tego, że zmniejszenie zużycia energii pierwotnej o 20% stanowi
zakładany cel w ramach strategii „Europa 2020”. ·
Opodatkowanie produktów energetycznych i energii
elektrycznej[9] Spośród dziesięciu opinii
otrzymanych w 2011 r. w połowie stwierdzono, że ocena skutków
towarzysząca wnioskowi nie była dostatecznie dokładna i nie
zawierała wystarczających wskaźników ilościowych i
jakościowych dla poparcia zgodności wniosku z zasadą
pomocniczości. W kilku opiniach podkreślono, że postanowienia
wniosku mogłyby zaszkodzić konkurencyjności gospodarki UE. Obawy
wzbudzały również ewentualne obciążenia administracyjne,
finansowe i fiskalne oraz potencjalnie negatywne skutki społeczne. ·
Komunikat w sprawie procedur kontroli nad
działaniami Europolu przez Parlament Europejski, w której uczestniczą
parlamenty narodowe[10] Komisja otrzymała dziewięć
opinii, w których z zadowoleniem przyjęto komunikat Komisji. Znaczna
większość izb popierała wykorzystanie istniejących
posiedzeń komisji międzyparlamentarnej do zapewnienia
właściwej kontroli nad Europolem, zamiast utworzenia nowych forów czy
konferencji. Opowiedziały się one za większą
skutecznością i elastycznością oraz zaproponowały
wykorzystanie tych samych struktur do sprawowania kontroli parlamentarnej nad
Eurojustem. Parlamenty narodowe wezwały również do
zrównoważonego podejścia podczas określania wielkości
delegacji parlamentarnych mających wejść w skład nowego
organu nadzorczego, chociaż często różnie rozumiano pojęcie
zrównoważonego podejścia. 4. Kontakty i wizyty Podobnie jak w poprzednich latach,
wymianę pisemnych opinii i odpowiedzi między parlamentami narodowymi
a Komisją uzupełniały liczne osobiste kontakty i spotkania, na
poziomie politycznym i administracyjnym. Wiceprzewodniczący ds. stosunków
międzyinstytucjonalnych, Maroš Šefčovič, kontynuował swoje
systematyczne wizyty w parlamentach narodowych zgodnie z postawionym sobie
celem, zakładającym spotkanie się z przedstawicielami
każdego parlamentu przynajmniej raz podczas swojej kadencji. W 2011 r.
członkowie Komisji odwiedzili 24 z 27 parlamentów narodowych. Komisja była reprezentowana na szczeblu
politycznym podczas wszystkich międzyparlamentarnych posiedzeń
przeprowadzonych w 2011 r., w tym podczas posiedzeń COSAC oraz wspólnych
posiedzeń parlamentarnych. Wysoka przedstawiciel ds. zagranicznych i
bezpieczeństwa/wiceprzewodnicząca Komisji, baronowa Ashton,
wzięła udział w posiedzeniach COFACC i CODACC[11] lub była na nich
reprezentowana. Konferencja w sprawie reformy wspólnej
polityki rybołówstwa, zorganizowana przez Komisję w październiku
2011 r. oraz pierwsza konferencja na wysokim szczeblu w sprawie wieloletnich
ram finansowych na lata 2014 – 2020, zorganizowana wspólnie przez
prezydencję Rady, Parlament Europejski oraz Komisję Europejską w
dniach 20 – 21 października 2011, były specjalnie skierowane do
parlamentów narodowych, a ich członkowie aktywnie w nich uczestniczyli. Urzędnicy Komisji nadal składali
oświadczenia przed komisjami parlamentów narodowych oraz odbywali
regularne spotkania ze stałymi przedstawicielstwami parlamentów narodowych
zlokalizowanymi w Brukseli, aby omówić różne przyszłe inicjatywy
lub bieżące sprawy. W 2011 r. stali przedstawiciele parlamentów
narodowych spotkali się dwukrotnie z wiceprzewodniczącym Marošem Šefčovičem,
a także raz z wiceprzewodniczącym Siimem Kallasem i komisarz
Kristaliną Georgijewą. W 2011 r. zacieśniły się
również kontakty między Komisją a parlamentami narodowymi w
ramach przygotowań do nowego rozporządzenia w sprawie demokratycznej
kontroli nad Europolem. Spotkanie zainteresowanych podmiotów, w tym
przedstawicieli parlamentów narodowych, stanowiło okazję do pierwszej
wymiany poglądów na ten temat w styczniu 2011 r. 5. Perspektywy: wspólne
wyzwania polityczne Zwalczanie konsekwencji kryzysu gospodarczego,
promowanie wzrostu i tworzenia miejsc pracy, zwłaszcza dla młodych
ludzi, oraz dalsze wzmacnianie europejskiego zarządzania gospodarczego
pozostaną głównymi punktami w programie politycznym Europy na 2012 r.
Na posiedzeniu komisji międzyparlamentarnej ds. zarządzania
gospodarczego w Brukseli w lutym 2012 r. potwierdzono, że zarówno
parlamenty narodowe, jak i Komisja są bardzo zainteresowane
intensywną wymianą poglądów, zwłaszcza że semestr
europejski jest nadal stosunkowo nowym i rozwijającym się
mechanizmem. Kryzys finansowy, gospodarczy i
zadłużeniowy pokazał, dlaczego potrzebna jest
ściślejsza koordynacja działań państw
członkowskich. Przy podejmowaniu wysiłków w tym względzie
należy jednak uznać, że wiele aspektów polityki gospodarczej pozostaje
w kompetencji państw członkowskich. Zainteresowane podmioty na
szczeblu narodowym, w szczególności parlamenty narodowe, muszą w
pełni rozumieć kontekst na szczeblu unijnym oraz na poziomie strefy
euro, jeśli mają one podejmować w pełni świadome decyzje
dotyczące polityki gospodarczej. Wprowadzenie semestru europejskiego w 2011 r.
stanowiło ważny krok naprzód w tym względzie. Przygotowana przez
Komisję roczna analiza wzrostu gospodarczego, która stanowi coroczne
rozpoczęcie semestru, określa przekrojowe wytyczne polityczne na
szczeblu UE oraz w wymiarze strefy euro, które państwa członkowskie
są zobowiązane uwzględniać podczas formułowania
polityki krajowej. Powodzenie semestru europejskiego mierzy się tym, w jakim
stopniu zalecenia skierowane do poszczególnym krajów odzwierciedlone są w
krajowej polityce w drugiej połowie roku – semestrze narodowym – kiedy to
rządy proponują budżety i programy reform, a parlamenty je
przyjmują. Rola parlamentów narodowych w objaśnianiu
często trudnych wyborów politycznych mających skutki
wykraczające poza granice państw ma olbrzymie znaczenie, podczas gdy
silne poczucie odpowiedzialności narodowej jest niezbędne do
stworzenia warunków politycznych, które zapewnią sukces wprowadzanych reform.
W tym kontekście Komisja, jak to podkreślała przez cały
2011 r., w pełni opowiada się za rozwinięciem dialogu
politycznego z parlamentami narodowymi, zwłaszcza w zakresie
zarządzania gospodarczego. Konkretniej rzecz ujmując, zgodnie z
deklaracją z posiedzenia COSAC w Kopenhadze w kwietniu 2012 r., Komisja
uważa, że istnieją dwa szczególne momenty podczas semestru
europejskiego, w których intensywniejszy dialog z parlamentami narodowymi
mógłby przynieść realne korzyści: po pierwsze, po
publikacji przez Komisję rocznej analizy wzrostu gospodarczego, która
określa szeroko zakrojone priorytety dla UE na cały nadchodzący
rok; po drugie, po przedstawieniu przez Komisję i zatwierdzeniu przez
Radę Europejską wytycznych dla poszczególnych krajów na podstawie
krajowych programów reform państw członkowskich oraz programów
stabilności i konwergencji. Na tych kluczowych etapach Komisja jest gotowa
i chętna do podjęcia dyskusji z parlamentami narodowymi na temat
zarówno przekrojowych kwestii, jak i zagadnień dotyczących
poszczególnych krajów, a także do przedstawienia dalszych
wyjaśnień. Dnia 30 maja 2012 r., w ramach semestru
europejskiego 2012, Komisja przekazała zalecenia dla poszczególnych krajów
Radzie, uwzględniające sytuację każdego państwa
członkowskiego. Komisja wydała także zalecania dla całej
strefy euro oraz przedstawiła swoją wizję działań
politycznych na szczeblu UE niezbędnych do uzupełnienia środków
krajowych, tak aby stworzyć ambitną, dwutorową inicjatywę
UE na rzecz wzrostu[12].
Oprócz kwestii zarządzania gospodarczego,
na zaawansowanym etapie w 2012 r. będą prowadzone dyskusje i
negocjacje w sprawie wieloletnich ram finansowych 2014 – 2020. Podczas drugiej
konferencji dotyczącej wieloletnich ram finansowych, która odbyła
się w marcu 2012 r., potwierdzono, że niezbędna jest intensywna
i skuteczna komunikacja między Komisją a parlamentami narodowymi na
temat kształtu przyszłych wieloletnich ram finansowych, a tym samym
przyszłego zakresu i wpływu polityki UE. Ponadto w 2012 r. będą miały
miejsce intensywne przygotowania do przyjęcia wniosku ustawodawczego w
sprawie demokratycznej kontroli nad Europolem na podstawie art. 88 TFUE. W
następstwie odpowiedzi parlamentów narodowych na komunikat Komisji z
listopada 2010 r. (zob. pkt 3), w kwietniu 2012 r. odbyło się
konstruktywne spotkanie na wysokim szczeblu między Komisją,
parlamentami narodowymi i Parlamentem Europejskim. Komisja nadal będzie
włączać obie te strony w trwające rozważania i
dyskusje na etapie przedlegislacyjnym. Ponieważ proces podejmowania decyzji na
szczeblu europejskim staje się coraz bardziej złożony, a do
przeprowadzenia przyszłych głębokich i często trudnych
reform potrzebne jest wsparcie opinii publicznej, Komisja zobowiązuje
się do popierania wszelkich inicjatyw, które mogą usprawnić
demokratyczną kontrolę nad procesami politycznymi UE oraz
wzmocnić poczucie odpowiedzialności narodowej za nasze wspólne wybory
polityczne. Załącznik
1
Ogólna liczba otrzymanych opinii w podziale na państwa/izby (dialog
polityczny oraz mechanizm kontroli zasady pomocniczości)
Parlamenty narodowe || Izba || Łączna liczba opinii (dialog polityczny) || Uzasadnione opinie (protokół 2) Portugalia || Assembleia da República || 184 || 1 Włochy || Senato della Repubblica || 76 || 3 Republika Czeska || Senát || 43 || 0 Szwecja || Riksdag || 42 || 11 Rumunia || Camera Deputaţilor || 40 || 2 Rumunia || Senatul || 33 || 2 Niemcy || Bundesrat || 33 || 1 Włochy || Camera dei Deputati || 28 || 2 Bułgaria || Narodno Sabranie || 19 || 2 Zjednoczone Królestwo || House of Lords || 16 || 1 Dania || Folketing || 14 || 1 Luksemburg || Chambre des Députés || 14 || 7 Zjednoczone Królestwo || House of Commons || 8 || 3 Austria || Nationalrat || 7 || 0 Niemcy || Bundestag || 6 || 1 Niderlandy || Eerste Kamer || 6 || 0 Polska || Sejm || 5 || 5 Republika Czeska || Poslanecká sněmovna || 5 || 0 Polska || Senat || 4 || 4 Litwa || Seimas || 4 || 0 Belgia || Chambre des Représentants || 4 || 1 Francja || Sénat || 4 || 1 Grecja || Vouli ton Ellnion || 4 || 0 Austria || Bundesrat || 3 || 1 Niderlandy || Both Chambers || 3 || 2 Hiszpania || Both Chambers || 2 || 2 Finlandia || Eduskunta || 2 || 1 Belgia || Sénat || 2 || 1 Francja || Assemblée nationale || 2 || 1 Malta || Kamra tad-Deputati || 2 || 2 Słowacja || Národná Rada || 2 || 2 Irlandia || Dail Eireann || 1 || 1 Rumunia || Both Chambers || 1 || / Niderlandy || Tweede Kamer || 1 || 1 Cypr || Vouli ton Antiprosopon || 1 || 1 Łotwa || Saeima || 1 || 0 Estonia || Riikikogu || 0 || 0 Słowenia || Državni svet || 0 || 0 Słowenia || Državni zbor || 0 || 0 Węgry || Országgyülés || 0 || 0 || Ogółem || 622 || 64 Załącznik
2
Wnioski i inicjatywy Komisji, których dotyczyła największa liczba
opinii
w kontekście dialogu politycznego (2011 r.) Dokument Komisji || Tytuł || Łączna liczba opinii (dialog polityczny) || Uzasadnione opinie (protokół 2) COM(2011) 121 || Wspólna skonsolidowana podstawa opodatkowania osób prawnych || 17 || 9 COM(2011) 560 || Tymczasowe przywrócenie w wyjątkowych okolicznościach kontroli granicznej na granicach wewnętrznych || 11[13] || 6 COM(2011) 370 || Efektywność energetyczna || 10[14] || 2 COM(2011) 169 || Wspólnotowe przepisy ramowe dotyczące opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej || 10 || 2 COM (2011) 32 || Dane dotyczące przelotu pasażera (dane PNR) || 9[15] || / COM(2010) 776 || Procedury kontroli nad działaniami Europolu przez Parlament Europejski, w której uczestniczą parlamenty narodowe || 9 || / COM (2011) 127 || Jurysdykcja, prawo właściwe, uznawanie i wykonywanie orzeczeń sądowych w zakresie skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich || 8 || 4 COM (2010) 608 || W kierunku Aktu o jednolitym rynku. W stronę społecznej gospodarki rynkowej o wysokiej konkurencyjności || 8 || / COM(2011) 608 || Europejski Fundusz Dostosowania do Globalizacji || 7[16] || 3 COM(2011) 635 || Wspólne europejskie przepisy dotyczące sprzedaży || 7[17] || 5 COM(2011) 594 || Podatek od transakcji finansowych || 7[18] || 3 [1] COM(2012) 373 [2] Zob. tabela w załączniku 1. [3] Zob. załącznik 2. [4] COM(2011) 121. [5] COM(2011) 560. [6] COM(2011) 127. [7] COM(2011) 635. [8] COM (2011) 370. [9] COM (2011) 169. [10] COM (2010) 776. [11] Konferencja Przewodniczących Komisji Spraw
Zagranicznych (COFAC) oraz Konferencja Przewodniczących Komisji ds. Obrony
(CODAC). [12] Komunikat pt. Działanie na rzecz stabilności,
wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, COM(2012)299. [13] Do połowy maja 2012 r. Komisja otrzymała
łącznie 12 opinii w sprawie tego wniosku. [14] Do połowy maja 2012 r. Komisja otrzymała
łącznie 12 opinii w sprawie tego wniosku. [15] Do połowy maja 2012 r. Komisja otrzymała
łącznie 10 opinii w sprawie tego wniosku. [16] Do połowy maja 2012 r. Komisja otrzymała
łącznie 9 opinii w sprawie tego wniosku. [17] Do połowy maja 2012 r. Komisja otrzymała
łącznie 11 opinii w sprawie tego wniosku. [18] Do połowy maja 2012 r. Komisja otrzymała
łącznie 11 opinii w sprawie tego wniosku.