52011DC0548

SPRAWOZDANIE KOMISJI DLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO, RADY, EUROPEJSKIEGO KOMITETU EKONOMICZNO-SPOŁECZNEGO I KOMITETU REGIONÓW

Końcowa ocena realizacji wieloletniego programu wspólnotowego mającego na celu zwiększenie dostępności, użyteczności i wykorzystania zasobów cyfrowych w Europie

1. WPROWADZENIE

Niniejsze sprawozdanie dotyczy końcowej oceny programu eContentplus (realizowanego w latach 2005-2008), zwanego w niniejszym komunikacie „programem”[1].

Program realizowano przez okres 4 lat, od dnia 1 stycznia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., a jego budżet wynoszący 149 mln EUR w całości przeznaczono na projekty, badania i administrację (koszty związane z oceną wniosków oraz przeglądem projektów).

Celem programu było zwiększenie dostępności, użyteczności i wykorzystania zasobów cyfrowych w Europie, co miało ułatwić tworzenie i rozpowszechnianie informacji – w zakresie interesu publicznego – na poziomie Wspólnoty.

Program był częścią strategii ogłoszonej przez Komisję w komunikacie „i2010 – Europejskie społeczeństwo informacyjne na rzecz wzrostu i zatrudnienia”. Mając na celu zwiększenie dostępności, użyteczności i wykorzystania treści cyfrowych, a także z myślą o ich wzbogaceniu, program eContentplus odpowiadał dwóm z czterech głównych potrzeb wynikających z konwergencji cyfrowej niezbędnej do utworzenia jednolitej europejskiej przestrzeni informacyjnej, a mianowicie potrzebie zapewnienia „interoperacyjności” oraz „zawartości multimedialnej”. W szczególności program miał pomóc w osiągnięciu Celu 1 strategii i2010: Jednolita europejska przestrzeń informacyjna zapewniająca bezpieczną łączność szerokopasmową po przystępnych cenach, bogatą i zróżnicowaną zawartość oraz usługi cyfrowe.

W celu osiągnięcia ogólnego celu programu, uwzględniono następujące kierunki działania:

1. ułatwienie na poziomie Wspólnoty dostępu do zasobów cyfrowych, ich używania i wykorzystania;

2. ułatwienie poprawy jakości i rozpowszechnianie dobrych praktyk związanych z zasobami cyfrowymi, w stosunkach pomiędzy dostawcami a użytkownikami zasobów cyfrowych oraz pomiędzy sektorami;

3. wzmocnienie świadomości oraz współpracy pomiędzy podmiotami zainteresowanymi zasobami cyfrowymi.

Dzięki tym kierunkom działania program koncentrował się na dziedzinach mających znaczenie dla interesu publicznego, które nie rozwinęłyby się, lub rozwijałyby się wolniej, w przypadku gdyby pozostawiono je tylko pod wpływem sił rynkowych:

- Informacje geograficzne: Celem programu eContentplus jest wkład w powszechniejsze wykorzystanie informacji geograficznej (tzn. wszelkich danych, które bezpośrednio odnoszą się do konkretnego miejsca lub obszaru geograficznego) przez organy sektora publicznego, firmy prywatne, w tym małe i średnie przedsiębiorstwa, oraz obywateli – zgodnie z dyrektywą PSI[2] w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego oraz dyrektywą INSPIRE[3], której celem jest zapewnienie odpowiednich, zharmonizowanych i wysokiej jakości informacji geograficznych na potrzeby formułowania, wdrażania, monitorowania i oceny prawodawstwa wspólnotowego. W tym kontekście w ramach programu sfinansowano projekty wdrażające zasady INSPIRE, które są szczególnie istotne dla zwiększenia ponownego wykorzystania, i które powinny ułatwić określenie dostępności danych przestrzennych, ocenę ich przydatności, określenie warunków dotyczących ich wykorzystania, oraz które powinny umożliwić łączenie danych przestrzennych pochodzących z różnych źródeł w jednolity sposób i wspólne korzystanie z nich przez wielu użytkowników i wiele aplikacji.

- Treści edukacyjne: Edukacyjne treści cyfrowe to treści, które można wykorzystywać do nauki w różnych kontekstach: w kształceniu formalnym i w formalnych programach szkoleniowych, w ogólnym kształceniu pozaformalnym, w ramach kursów zawodowych oraz podczas samokształcenia. Celem programu eContentplus jest wsparcie efektywnego wykorzystania edukacyjnych treści cyfrowych o dużych walorach pedagogicznych w kontekście transgranicznym oraz uzupełnienie innych inicjatyw Wspólnoty, takich jak np. decyzja nr 1720/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. ustanawiająca program działań w zakresie uczenia się przez całe życie, której celem jest m. in. wspieranie tworzenia innowacyjnych i opartych na TIK treści, usług, metodologii uczenia oraz praktyk w zakresie uczenia się przez całe życie.

- Biblioteki cyfrowe posiadające treści o charakterze kulturowym oraz naukowo-akademickim: Biblioteki cyfrowe są uporządkowanymi zbiorami zasobów cyfrowych udostępnianymi publicznie przez instytucje kulturalne i naukowe (biblioteki, archiwa i muzea) oraz prywatnych właścicieli treści (np. wydawców) w państwach członkowskich UE lub innych państwach uczestniczących w programie. Celem programu eContentplus jest wykorzystanie znacznej ilości dostępnych w wielu językach zasobów cyfrowych obejmujących treści o charakterze kulturowym i naukowo-akademickim poprzez wspieranie rozwoju spójnie działających zbiorów i pojedynczych aplikacji, w oparciu o które zbudować można wielojęzyczne i transgraniczne usługi, oraz poprzez wspieranie opracowywania rozwiązań, które zwiększą widoczność, skalę wykorzystania oraz łatwość korzystania z tych zasobów[4]. W dniu 30 września 2005 r. Komisja przyjęła komunikat przedstawiający wizję leżącą u podstaw inicjatywy „i2010: Biblioteki cyfrowe”, której celem jest zwiększenie dostępności europejskiego dziedzictwa kulturowego w środowisku internetowym i ułatwienie korzystania z niego. W ramach tej inicjatywy Komisja wsparła utworzenie europejskiej biblioteki cyfrowej (europeana.eu), która zgodnie z oczekiwaniami ma do 2010 r. udostępnić w Internecie co najmniej 10 milionów książek, dokumentów i innych dóbr kultury.

Program eContentplus zrealizowano za pomocą corocznych zaproszeń do składania ofert. W rocznych programach prac przedstawiono konkretne cele i priorytety, jak również dostępne środki budżetowe oraz wstępny harmonogram oceny i selekcji wniosków dotyczących projektów złożonych w odpowiedzi na zaproszenia do składania ofert. Łącznie na realizację 67 projektów przyznano środki finansowe wynoszące 149,6 milionów euro, a w pracach nad projektami bezpośrednio uczestniczyło ponad 800 europejskich organizacji.

Komisja podpisała również umowy na wykonanie badań mających na celu lepsze zrozumienie skutków gospodarczych działań objętych programem oraz stworzenie podstaw służących do określenia priorytetów w zakresie działań badawczych i niebadawczych prowadzonych na szczeblu UE. Znalazły się wśród nich m.in.: badanie bodźców społeczno-gospodarczych w kontekście długoterminowej ochrony zasobów cyfrowych oraz badanie skutków tej ochrony, pierwsza usystematyzowana próba opisu lub pomiaru skutków gospodarczych, jakie niosą ze sobą cyfrowe dobra publiczne, oraz, w związku z dokonanym w 2008 r. przeglądem dyrektywy w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (PSI), badanie dotyczące utworzenia centralnej europejskiej bazy informacji sektora publicznego, której celem byłoby wspieranie działań i monitorowanie postępów na rzecz silniejszego i bardziej przejrzystego środowiska dla rozwoju krajowych i europejskich rynków ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (PSI).

2. CELE OCENY

Zgodnie z art. 5 ust. 3 decyzji ustanawiającej program, po zakończeniu programu Komisja miała przedstawić sprawozdanie zawierające jego końcową ocenę. Ocenę przeprowadzono przy pomocy grupy ekspertów zewnętrznych, którzy ocenili skuteczność programu, a także jego osiągnięcia, skutki, trwałość oraz komplementarność w stosunku do innych inicjatyw podjętych w ramach Unii Europejskiej i poza nią oraz inicjatyw krajowych.

Wyniki oceny końcowej oparte są na dostępnych dokumentach, danych Komisji, wynikach ankiety oraz na rozmowach przeprowadzonych z wybranymi uczestnikami projektu.

3. WYNIKI OCENY

Oceniający stwierdzili, że program z powodzeniem zrealizował cele wyznaczone w decyzji ustanawiającej program oraz w rocznych programach prac przyjętych w celu jego realizacji. Program przyczynił się do zwiększenia dostępności, użyteczności i wykorzystania zasobów cyfrowych w Europie, ułatwiając tym samym tworzenie i rozpowszechnianie informacji w zakresie interesu publicznego. W szczególności, w trakcie oceny wyciągnięto następujące wnioski:

Program i jego osiągnięcia jako katalizator dalszych działań

Osiągnięcia programu są zgodne z jego celami. Dzięki programowi udało się stworzyć lepsze warunki dostępu do materiałów cyfrowych oraz lepsze warunki ich wykorzystywania, ponownego wykorzystywania oraz używania, umożliwiając tym samym stworzenie produktów i usług o wartości dodanej w całej Europie w obszarach docelowych. Program umożliwił podmiotom zainteresowanym zasobami cyfrowymi (dostawcom i użytkownikom) pełne wykorzystanie potencjału treści cyfrowych. Dostawcy treści cyfrowych, czyli publiczne i prywatne organizacje i instytucje, które tworzą, gromadzą lub posiadają treści cyfrowe, miały możliwość zwiększenia widoczności swoich treści cyfrowych, nie tylko w swoich krajach, ale również w innych państwach członkowskich UE i państwach uczestniczących w programie. Z kolei użytkownicy treści, w tym europejscy obywatele, studenci i naukowcy, a także organizacje i przedsiębiorstwa, mają teraz możliwość znalezienia i wykorzystania tych treści bez względu na to, gdzie się znajdują i jakim językiem się posługują.

Umożliwiając współpracę konsorcjów z całej Europy i wnosząc wkład w tworzenie transgranicznych zbiorów danych i usług, program przyczynił się do zwiększenia dostępności, użyteczności i wykorzystania zasobów cyfrowych w Europie we wspomnianych obszarach docelowych. Jak podkreślano w ankietach i rozmowach, większość projektów nie zostałaby zrealizowana bez wsparcia finansowego uzyskanego w ramach programu eContentplus, co podkreśla przydatność stosowania takich mechanizmów finansowania na szczeblu europejskim.

Jeśli chodzi o poszczególne projekty, bez środków z programu nie byłoby możliwe utworzenie europejskiej biblioteki cyfrowej Europeana, która stanowi jeden wspólny, wielojęzyczny punkt dostępu do europejskiego dziedzictwa kulturowego w formie cyfrowej. Zrealizowanie tego sztandarowego projektu, wokół którego skupionych jest około 20 projektów bazowych umożliwiających dostęp do około 17 milionów dzieł kultury z ponad 1500 europejskich instytucji kulturalnych (bezpośrednio lub pośrednio poprzez agregatory treści), jest osiągnięciem o dużym znaczeniu. Udział w tej inicjatywie zwiększył widoczność partnerów uczestniczących w projekcie i dał im dodatkową motywację do tego, by kontynuować świadczenie usług kiedy cykl finansowania dobiegnie końca. Jeśli chodzi o treści edukacyjne, odnotowano znaczące sukcesy dzięki bardziej intensywnej współpracy i wzmocnieniu tworzenia sieci. Przykładowo, w ramach projektu MELT powstała Baza Wymiany Materiałów Dydaktycznych (ang. Learning Resource Exchange, LRE, lreforschools.eun.org), za pomocą której można znaleźć ponad 130 000 ogólnodostępnych materiałów i zasobów edukacyjnych z wielu różnych krajów i od wielu różnych dostawców, w tym z 17 ministerstw edukacji. W dziedzinie informacji geograficznej program umożliwił współpracę dostawców danych, dostawców technologii, użytkowników i innych podmiotów, tworząc sieci, które będą stanowić platformę służącą do wymiany informacji i najnowocześniejszych technologii oraz do zmniejszania barier dla interoperacyjności w UE. I tak w ramach projektu EURADIN zostanie wdrożone, przetestowane i zatwierdzone pilotażowe rozwiązanie dotyczące infrastruktury europejskiej, które ma być stosowane jako punkt odniesienia dla wszystkich państw członkowskich w celu spełnienia zaleceń INSPIRE w odniesieniu do adresów.

Wydajność programu

Programem zarządzano w sposób wydajny. Zarówno wnioskodawcy, jak i uczestnicy projektów byli zadowoleni z jakości informacji dostarczanych przez Komisję, choć niektórzy nowi uczestnicy i organizacje bez doświadczenia w zakresie projektów finansowanych przez UE początkowo zgłaszali drobne zastrzeżenia dotyczące jasności celów programu i metod finansowania.

Publikacja jasno sprecyzowanych celów programu i kryteriów wyboru z jednej strony, oraz wprowadzenie dwuetapowego procesu oceny z drugiej strony, przyniosły pozytywne skutki i sprawiły, że składane i wybierane do realizacji wnioski były wysokiej jakości.

Dzięki uproszczeniom wprowadzonym w umowie o grant eContentplus przyspieszono procedurę zwrotu kosztów projektu i wypłaty należnych środków.

W ramach zachęty do przyjmowania norm i specyfikacji dotyczących zwiększenia dostępności i użyteczności treści cyfrowych w Europie, jako nowy rodzaj projektu wprowadzono sieci najlepszych praktyk. Działanie to udało się osiągnąć łącząc funkcje sieci polegające na budowaniu konsensusu i podnoszeniu świadomości z rzeczywistym wprowadzeniem na dużą skalę jednego lub więcej konkretnych rozwiązań przez jej członków.

Skutki programu

Wpływ programu na uczestniczące w nim organizacje można jedynie oszacować, gdyż duża część projektów jest albo jeszcze w trakcie realizacji, albo tuż po jej zakończeniu. Choć większość organizacji oczekuje, że w niedalekiej przyszłości widoczność i wykorzystanie ich treści cyfrowych wzrośnie, przyznają one, że uczestnictwo w projektach eContentplus przyczyniło się do wzrostu współpracy międzynarodowej i transgranicznej oraz uświadomiło im kulturową i gospodarczą wartość treści cyfrowych, które posiadają. Przykładowo, w ramach projektów eContentplus udzielono wsparcia dla digitalizacji ponad 20 milionów zeskanowanych stron książek i gazet znajdujących się w zbiorach bibliotek narodowych. W wyniku tego działania już wkrótce obywatele będą mogli w pełni przeszukiwać tego rodzaju teksty za pośrednictwem portali europejskich i portali bibliotek narodowych. Europejskim archiwom telewizyjnym udało się stworzyć portal, poprzez który udostępniły one część posiadanych zbiorów, umożliwiając tym samym obywatelom zapoznanie się z rozwojem telewizji w Europie, a także umożliwiając przekaz telewizyjny wydarzeń kulturalnych i historycznych o randze narodowej i międzynarodowej.

Jeśli chodzi o biblioteki cyfrowe, eContentplus jest pierwszym programem, dzięki któremu na szeroką skalę bezpośrednio udostępniono materiał poszczególnym obywatelom. W miejsce prób wywarcia wpływu na zainteresowane podmioty lub wprowadzenia zmian technicznych i dostosowania norm, które stanowiłyby bodziec do udostępnienia treści lub które by takie udostępnienie umożliwiły, europeana.eu sama stała się punktem dostępu do europejskiego dziedzictwa kulturowego. Program ten uwidocznił również kilka kwestii, które wymagają rozwiązania. Aby sfinansować masową digitalizację konieczne są środki publiczne oraz inicjatywy realizowane we współpracy z partnerami z sektora prywatnego, pod warunkiem że zapewnią oni ogólnodostępność europejskiego dziedzictwa kulturowego w Internecie. Fragmentacja i złożoność obecnego systemu licencjonowania utrudnia również digitalizację dużej części nowego dziedzictwa kulturowego Europy. Należy ulepszyć system udostępniania praw autorskich i jasno określić rolę i obowiązki organizacji prywatnych i publicznych w zakresie digitalizacji utworów osieroconych oraz materiałów, które są chronione prawem autorskim, ale nie są już dostępne na rynku.

Oczekuje się, że dzięki wsparciu uzyskanemu w ramach programu istniejące już treści edukacyjne będą szerzej wykorzystywane. Przykładowo, dzięki portalowi lreforschools.eun.org nauczyciele i uczniowie mogą z łatwością – poprzez jeden punkt dostępu – wyszukiwać i wykorzystywać materiały edukacyjne pochodzące z wielu różnych krajów. Ponadto udział krajowych ministerstw edukacji w wielu projektach prawdopodobnie przyczyni się do uwzględnienia e-kształcenia w programach nauczania.

Jeśli chodzi o informację geograficzną, dzięki wsparciu uzyskanemu w ramach programu oczekiwany jest wzrost interoperacyjności w ramach kilku obszarów tematycznych objętych dyrektywą INSPIRE, co będzie mieć bezpośrednie i wymierne konsekwencje dla zasad wdrażania INSPIRE.

Trwałość

Długoterminowa trwałość działań jest trudna do oszacowania na tym etapie. W sprawozdaniach z projektów wyraźnie zaznaczono jednak silne powiązania z krajowymi decydentami, co pozwala mieć nadzieję, że prace nad większością z nich będą kontynuowane w oparciu o środki finansowe z instytucji publicznych i/lub prywatnych uczestniczących w projekcie.

4. GŁÓWNE ZALECENIA

W Europie stale rośnie zapotrzebowanie na wysokiej jakości treści cyfrowe ze strony obywateli, studentów, naukowców, MŚP i innych podmiotów gospodarczych oraz ze strony „kolejnych użytkowników” pragnących wykorzystywać zasoby cyfrowe do tworzenia usług. W związku z powyższym na szczeblu europejskim konieczne jest zapewnienie ciągłego wsparcia dla działań mających na celu zwiększenie dostępności europejskich treści cyfrowych, zwłaszcza w dziedzinach interesu publicznego, w których postępy mogą być powolne i w których dostęp do treści jest utrudniony ze względu na ograniczenia językowe i kulturowe.

W trakcie przeprowadzania niniejszej oceny wyłoniono kilka kwestii, które mogą posłużyć jako podstawa przyszłych działań:

1. Finansowanie powinno być powiązane z jasnymi i wyraźnie określonymi celami polityki. Nawet jeżeli programy finansowania w innych dziedzinach przynoszą pozytywne wyniki i skutki, nacisk na dziedziny, w których UE ma jasne i wyraźnie określone cele polityki powinien przynieść trwalsze wyniki o większej sile działania. Dobrym przykładem jest tu związek między dziedziną docelową obejmującą treści kulturowe/biblioteki cyfrowe a inicjatywą i2010 dotyczącą bibliotek cyfrowych.

2. Komisja Europejska powinna w dalszym ciągu wspierać gospodarczo inicjatywę dotyczącą bibliotek cyfrowych, aby zapewnić ciągły rozwój biblioteki Europeana i innych podobnych usług na szczeblu europejskim.

3. Choć informacje sektora publicznego mogą przynieść duże korzyści gospodarcze, nie są one jeszcze wykorzystywane na szeroką skalę. Wdrożeniu dyrektywy w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego (dyrektywy PSI) powinny towarzyszyć działania mające na celu jak najszersze ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego w Europie, dzięki czemu uwolniony zostanie pełen potencjał gospodarczy tych informacji. Dotyczy to zwłaszcza dziedziny informacji geograficznych, w przypadku której fragmentacja zbiorów danych utrudnia wykorzystywanie tych informacji w kontekście transgranicznym i uniemożliwia ich wykorzystanie do celów naukowych i handlowych.

4. Aby zwiększyć stopień, w jakim organy sektora publicznego i obywatele dzielą się informacjami przestrzennymi, w ramach dalszych działań po zakończeniu programu eContentplus należy wspierać projekty mające na celu utworzenie bardziej znormalizowanego środowiska elektronicznego na potrzeby przechowywania i harmonizowania zbiorów danych przestrzennych obejmujących jeden lub więcej obszarów wymienionych w załącznikach I-III do dyrektywy INSPIRE. Modelowe przykłady tego typu działań to takie projekty jak EURADIN (europejska infrastruktura adresowa) oraz EGN (EuroGeoNames).

5. Z dużym uznaniem spotkały się aspekty programu dotyczące wielojęzyczności i wielokulturowości, w związku z czym Komisja Europejska powinna nadal kłaść na te kwestie duży nacisk.

6. Uproszczenia wprowadzone w umowie o grant eContentplus uznano za bardzo skuteczne, a zwłaszcza wprowadzenie zryczałtowanej stawki za koszty ogólne oraz wprowadzenie płatności wkładu Wspólnoty w ramach prefinansowania w ratach. Publikacja jasno sprecyzowanych celów programu i kryteriów wyboru oraz wprowadzenie dwuetapowego procesu oceny przyniosły pozytywne skutki i sprawiły, że składane i wybierane do realizacji wnioski były wysokiej jakości. Należy je uwzględnić podczas przygotowywania umów o grant w ramach przyszłych programów finansowania.

7. Sieci najlepszych praktyk miały duże znaczenie w zakresie tworzenia sieci i praktycznych testów, ponieważ zapewniały najodpowiedniejsze rozwiązania i angażowały wszystkie zainteresowane podmioty. Zastosowanie tego instrumentu finansowania należy rozważyć w odniesieniu do działań, których celem jest finansowanie konkurencyjnych i innowacyjnych rozwiązań.

8. W dziedzinie treści edukacyjnych konieczne są dalsze działania na rzecz wprowadzania skutecznych systemów edukacyjnych opartych na znajomości kontekstu i dostosowanych do potrzeb oraz na rzecz normalizacji technologii edukacyjnych. W ramach prowadzonych działań należy zwrócić szczególną uwagę na wykorzystanie treści edukacyjnych przez konkretne grupy (np. MŚP) w konkretnych kontekstach edukacyjnych, wnosząc jednocześnie wkład w normalizację technologii edukacyjnych na szczeblu światowym.

5. WNIOSKI

Uznając, że na szczeblu europejskim istnieje potrzeba zapewnienia dalszego wsparcia dla działań mających na celu zwiększenie dostępności europejskich treści cyfrowych, zwłaszcza w dziedzinach interesu publicznego, w ramach programu na rzecz wspierania polityki w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych od 2009 r. wprowadzane są środki, których celem jest zwiększenie dostępności, użyteczności i wykorzystania zasobów cyfrowych w Europie.

Obszary tematyczne przedstawione w programach na rzecz wspierania polityki w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych na rok 2009 i 2010 jako kontynuacja programu eContentplus są zgodne z zaleceniem oceniających, by finansowanie było połączone z jasno określonymi celami polityki. Cele przedstawione w ramach tych obszarów tematycznych obejmują wsparcie projektów, które realizują politykę Komisji w następujących dziedzinach: biblioteki cyfrowe; digitalizacja i udostępnienie w Internecie dorobku kulturowego oraz ochrona zasobów cyfrowych; dostęp do informacji naukowej oraz jej rozpowszechnianie i ochrona w erze cyfrowej oraz ponowne wykorzystywanie informacji sektora publicznego.

Obszary te uznano również za priorytetowe w Europejskiej agendzie cyfrowej[5]. Programy na rzecz wspierania polityki w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych będą w dalszym ciągu wykorzystywane w celu realizacji celu polegającego na wzmacnianiu portalu Europeana i wspieraniu inicjatyw umożliwiających łatwiejszy dostęp do europejskiego dziedzictwa kulturowego w Internecie.

Zgodnie z zaleceniami grupy analitycznej wysokiego szczebla dotyczącymi udostępnienia europejskiego dziedzictwa kulturowego w Internecie[6], programy na rzecz wspierania polityki w zakresie technologii informacyjnych i komunikacyjnych będą wykorzystywane w celu upowszechniania digitalizacji i zapewniania dostępności dorobku kulturowego w Internecie - w tym książek, map, gazet, materiałów dźwiękowych, materiałów archiwalnych, fotografii, eksponatów muzealnych, filmów[7] oraz materiałów audiowizualnych - aby obywatele Europy mogli ten dorobek z łatwością wykorzystywać do celów rozrywkowych, zawodowych i naukowych.

Dzięki wsparciu finansowemu instytucje publiczne będą zachęcane do realizacji celu polegającego na wspieraniu rozwoju rynków dostawców treści poprzez udostępnianie przechowywanych przez nie informacji na zasadach opartych na przejrzystości, efektywności i niedyskryminacji.

W Europejskiej agendzie cyfrowej określono również cel polegający na włączeniu e-kształcenia do strategii krajowych w celu modernizacji systemów kształcenia i szkoleń. Wyniki działań podjętych w ramach programu eContentplus w zakresie treści o charakterze edukacyjnym mogą stanowić ważny krok na drodze do realizacji tego celu. W ramach realizacji przewidzianego w Europejskiej agendzie cyfrowej celu polegającego na „wzmocnieniu umiejętności wykorzystywania technologii cyfrowych i włączenia społecznego” e-kształcenie będzie wykorzystywane, aby wspierać rozwój umiejętności posługiwania się technologiami informacyjno-komunikacyjnymi, które są niezbędne do zapewnienia innowacji i wzrostu gospodarczego w społeczeństwie opartym na wiedzy.

Komisja zwraca się do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów o:

1. odnotowanie, że program został z powodzeniem zrealizowany;

2. dalsze wspieranie Komisji w jej staraniach na rzecz upowszechniania inicjatyw mających na celu zwiększenie dostępności, użyteczności i wykorzystania zasobów cyfrowych w Europie oraz o wspieranie dialogu dotyczącego kwestii związanych z treściami cyfrowymi.

[1] Decyzja nr 456/2005/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, Dz.U. L 79 z 24.3.2005, s. 1.

[2] Dyrektywa 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, Dz.U. L 345 z 31.12.2003, s. 90.

[3] Dyrektywa 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, Dz.U. L 108 z 25.4.2007, s. 1.

[4] Niektóre z tych działań uzupełniono w ramach programu MEDIA 2007, który obejmuje program wspierający platformy oferujące wideo na żądanie oraz cyfryzację kin. Decyzja nr 1718/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r.

[5] COM (2010) 245 „Europejska agenda cyfrowa” - komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów.

[6] Grupa analityczna wysokiego szczebla ds. udostępnienia europejskiego dziedzictwa kulturowego w Internecie: http://ec.europa.eu/information_society/activities/digital_libraries/comite_des_sages/index_en.htm

[7] Komunikat Komisji w sprawie możliwości i wyzwań dla kina europejskiego w dobie cyfrowej, COM(2010) 487 wersja ostateczna.