52011DC0298

WPROWADZENIE

Niniejszy dokument do dyskusji wyjaśnia postępy dokonane w ramach wspólnej polityki rybołówstwa na przestrzeni ostatnich lat oraz ustala perspektywy na kolejne lata. Jego celem jest zasięgnięcie opinii, w jaki sposób powinien być ustalany poziom całkowitych dopuszczalnych połów (TAC), jakich europejscy rybacy mogą dokonać w wodach europejskich. Zachęca się obywateli UE, państwa członkowskie, regionalne komitety doradcze oraz Komitet Doradczy ds. Rybołówstwa i Akwakultury (ACFA) do wyrażenia swoich opinii.

Celem ustalenia poziomów całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC) oraz kwot, a także poziomów nakładu połowowego dla rybołówstwa europejskiego na 2012 r. jest stopniowe wyjście ze stanu przełowienia. Przełowienie niekoniecznie oznacza, że dane stado jest zagrożone wyginięciem; oznacza to po prostu, że tyle samo lub nawet więcej ryb można złowić przy mniejszej działalności połowowej. Oznacza to, że każdego roku pozyskuje się z morza taki odsetek ryb, który pozwala rybom, które pozostały, rosnąć i rozmnażać się na najbardziej produktywnym poziomie. W takich warunkach w perspektywie długoterminowej połowy będą się utrzymywać na maksymalnym zrównoważonym poziomie (w ramach maksymalnego podtrzymywalnego połowu – MSY). Zbyt intensywne połowy prowadzą do zbyt wczesnego połowu zbyt małych ryb przy użyciu zbyt dużej ilości paliwa. Komisja Europejska[1] oraz państwa członkowskie UE zobowiązały się do osiągnięcia celu w postaci maksymalnego podtrzymywalnego połowu do 2015 r.

Stan stad ryb w wodach europejskich poprawia się. Odsetek przełowionych stad w Oceanie Atlantyckim i morzach przylegających spadł z 32 na 34 stada w 2004 r. do 22 na 35 stad w 2010 r., tj. z 94 % do 63 % (szczegółowe informacje znajdują się w załączniku I). Taki postęp to dobra wiadomość, ponieważ pokazuje, że zdecydowane działania przynoszą skutki. Obecnie nie określa się już jako przełowionych stad soli w cieśninach Skagerrak i Kattegat, w Morzu Bałtyckim, Kanale La Manche oraz Morzu Celtyckim; stad plamiaka w Morzu Północnym i Rockhall, stad śledzia w Morzu Północnym, w wodach na zachód od Szkocji oraz w Morzu Celtyckim, stad czarniaka w Morzu Północnym i w wodach na zachód od Szkocji, stad smuklicy w wodach Hiszpanii i Portugalii oraz stad homarca w Morzu Północnym. Jednakże stan zasobów głębinowych jest powodem do obaw.

W Morzu Śródziemnym 82 % znanych stad jest przełowionych. Odsetek przełowionych stad jest wciąż za wysoki i nie daje powodów do samozadowolenia: należy zwiększyć wysiłki, aby stopniowo wyjść ze stanu przełowienia.

Ustalanie poziomów TAC i kwot pozostaje zasadniczym narzędziem ochrony. Zgodnie z ostatnimi badaniami brak jest dowodów na to, że dokonano znaczących redukcji nadmiernych możliwości połowowych floty UE[2].

Wprowadzenie maksymalnego podtrzymywalnego połowu powinno przynieść znaczące korzyści i będzie oznaczać zmianę: zamiast intensywnych połowów małych zasobów - mniej intensywne połowy większych zasobów. Łowić się będzie takie same albo większe ilości, jednak wpływ na środowisko będzie mniejszy. Mniejszy będzie też wpływ połowów na dna mórz, zmniejszy się przyłów wrażliwych organizmów takich jak morświny, delfiny i inne ssaki wodne, ponieważ ogólna intensywność połowów będzie mniejsza. Znacząco zmniejszą się koszty paliwa, ponieważ mniej czasu zajmuje złowienie tony ryb z bogatych zasobów niż z uszczuplonych. To z kolei zmniejszy emisje dwutlenku węgla oraz wydatki na paliwo ponoszone przez statki rybackie.

Kolejną znaczącą korzyścią będzie mniejsza ilość odrzutów. Stada, w których dokonuje się dużych połowów, składają się z mniejszych i mniej wartościowych ryb, które odrzuca się bądź ze względu na ich niską wartość rynkową, bądź ze względu na to, że nie mają one wystarczających rozmiarów z punktu widzenia prawa. Stopniowe wychodzenie ze stanu przełowienia stanie się istotnym czynnikiem zmniejszenia ilości odrzutów. W ramach reformy wspólnej polityki rybołówstwa przewiduje się przyjęcie szczegółowego rozporządzenia dotyczącego odrzutów.

Stopniowe wychodzenie ze stanu przełowienia poprawi stan zasobów oraz zmniejszy wpływ na środowisko. Poprawi także rentowność sektora połowowego. Prognozy dotyczące rentowności niektórych segmentów floty w długoterminowych planach zarządzania wskazują na pierwsze zachęcające oznaki poprawy ich wyników gospodarczych.

STAN ZASOBÓW

W 2010 r. Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) opracowała nową formę doradzania w sprawie poziomu TAC, która do 2015 r. doprowadzi do prowadzenia połowów w ramach maksymalnego podtrzymywalnego połowu. Komisja z ochotą przyjmuje ten nowy sposób i zamierza oprzeć na nim wnioski w sprawie TAC.

Streszczenie bieżącej wiedzy na temat stanu stad ryb znajduje się w załączniku Ia; poniżej znajduje się jej krótki opis[3].

Poziom TAC MSY ustalono dla atlantycko-skandynawskiego stada śledzia, błękitka i stada śledzia w Morzu Północnym; wszystkie te stada są obecnie dobrze zarządzane. Unii nie udało się jednak zawrzeć porozumienia z Islandią i Wyspami Owczymi w sprawie wspólnego zarządzania stadem makreli. Całkowity TAC ustanowiony przez UE, Norwegię, Wyspy Owcze, Islandię i Rosję na 2010 r. był o 63 % wyższy od poziomu zalecanego przez naukowców. Mimo że stado makreli jest obecnie liczne, poziom połowów zdecydowanie przekracza podtrzymywalne limity i, jeżeli nie uzgodni się zarządzania na poziomie międzynarodowym, to w nadchodzących latach może nastąpić znaczny spadek liczebności stada.

W Morzu Północnym oraz cieśninach Skagerrak i Kattegat wszystkie znane stada z wyjątkiem stad gładzicy, plamiaka i śledzia znajdują się w stanie przełowienia względem MSY. Wartości TAC na 2011 r. przekraczały zalecenie naukowców o 11%, w porównaniu z 17 % w 2010 r. i 37 % w 2009 r.

Wiele stad w wodach na zachód od Szkocji, w Morzu Irlandzkim i Morzu Celtyckim jest nadal przeławianych, a ich rozmiary małe. ICES zgłosiło wiele problemów z rejestrowaniem połowów i innych danych. Osiem stad jest tak przełowionych, że – zgodnie z zaleceniem naukowców – w ogóle nie powinno się prowadzić w nich połowów. Spośród 14 stad poddanych, których MSY poddano ocenie, osiem jest przełowionych. Wartość TAC na 2011 r. przekracza o 42 % zalecenie naukowców. Stada śledzia i plamiaka w Morzu Celtyckim znajdują się w dobrym stanie, lecz odrzuty plamiaka i błękitka wzrosną, jeżeli nadal prowadzone będą intensywne połowy homarca siecią o wielkości oczka 80 mm bez użycia narzędzi połowowych umożliwiających uwolnienie się małych ryb. Przemysł rybny oraz zainteresowane państwa członkowskie powinny opracować i wprowadzić do użytku bardziej wybiórcze narzędzia połowowe.

Niewiele ocen jest dostępnych w odniesieniu do stad z Zatoki Biskajskiej oraz z wód iberyjsko-atlantyckich. Zachodnie stado morszczuka jest liczne ze względu na dużą rekrutację młodych osobników, jednakże ICES donosi, że w 2010 r. znowu znacząco przekroczono kwoty połowowe, skutkiem czego długofalowa podtrzymywalność tego stada jest zagrożona. W odniesieniu do homarców w Morzu Kantabryjskim nadal obowiązuje zalecenie zaprzestania połowów.

Chociaż nie są dostępne dokładne oceny, stan wielu zasobów głębinowych może budzić obawy. Stada gardłosza atlantyckiego, niektórych rekinów głębinowych, bogara w Zatoce Biskajskiej oraz buławika czarnego są uszczuplone. Zalecenie naukowców w odniesieniu do większości stad zaleca albo zmniejszenie połowów, albo wstrzymanie ich rozwoju do czasu rozstrzygnięcia, czy są one zrównoważone. W odniesieniu do gatunków szybciej rosnących, takich jak brosma, molwa, molwa błękitna, bogar i pałasz, ukierunkowanie rybołówstwa na długofalowo zrównoważone poziomy może być możliwe w przyszłości. W odniesieniu do 2011 r. nie będzie oddzielnego wniosku w sprawie rozporządzenia dotyczącego uprawnień do połowów, ponieważ rozporządzenie przyjęte w 2010 r. obejmuje zarówno 2011 r. jak i 2012 r.

W Morzu Bałtyckim cztery z sześciu znanych stad są przełowione. Stado dorsza we wschodnim Bałtyku i stado śledzia w Zatoce Botnickiej są zarządzane właściwie.

W Morzu Śródziemnym większość zasobów (82 %) jest przełowionych, a niektóre są uszczuplone do niskiego poziomu (załącznik Ib).

Sytuacja w Morzu Czarnym nie uległa znaczącym zmianom. Stado szprotki znajduje się w dobrym stanie dzięki niedawnej dobrej rekrutacji oraz zrównoważonemu połowowi, podczas gdy stado turbota jest przeławiane.

ANALIZA EKONOMICZNA

Nie jest jeszcze możliwe stworzenie pełnego obrazu sytuacji, który obejmowałby wszystkie sektory floty UE ze względu na niekompletne dane z niektórych państw członkowskich. Grecja i Hiszpania nie dostarczyły żadnych danych ekonomicznych dla 2008 r. Belgia, Bułgaria, Dania, Grecja, Irlandia, Łotwa, Portugalia, Rumunia, Słowenia i Hiszpania dostarczyły niekompletne dane dla lat 2002-2008. Te braki danych znacząco zniekształcają ocenę ogólnych wyników ekonomicznych floty rybackiej UE.

Dane w rocznym sprawozdaniu gospodarczym za 2008 r. wskazują, że rentowność sektora połowowego UE jest niska i stopniowo maleje na przestrzeni ostatnich kilku lat.

Zysk przed opodatkowaniem wynosił 6 % wraz z bezpośrednimi dotacjami (około 3,8 % wyłączając dotacje). Wydaje się, że kryzys gospodarczy negatywnie wpłynął na ceny pierwszej sprzedaży wielu gatunków ryb, ponieważ bieżące ceny nadal kształtują się około 10 % poniżej cen z 2007 r.

Dwiema największymi składowymi kosztów są paliwo (średnio 23 % całkowitych kosztów) i wynagrodzenia (około 28 %). Zużycie paliwa jest bardzo zróżnicowane, przy czym trawlery – w szczególności te poławiające włokiem rozprzowym – zużywają najwięcej paliwa. Nawet jeżeli wiele flot włączyłoby element oszczędzania paliwa do swoich zwyczajów połowowych, to i tak coraz większy wpływ na koszty mają wysokie ceny paliwa. W wielu segmentach floty rosnące ceny paliwa prowadzą do ograniczenia załóg i obniżenia wynagrodzeń.

Około 10 do 20 % segmentów flot generuje ujemny przepływ środków pieniężnych, co oznacza, że przychód nie wystarczył na pokrycie krótkoterminowych kosztów operacyjnych. Jeżeli weźmie się pod uwagę nakład kapitałowy, wówczas oznacza to, że 30 do 40 % segmentów floty wykazuje ujemną długoterminową rentowność.

Trawlery poławiające włokiem rozprzowym przynoszą znaczące straty. Taklowce i trawlery poławiające okrężnicami radzą sobie trochę lepiej, wykazując raz dodatni a raz ujemny poziom dochodów w zależności od cen pierwszej sprzedaży ryb i kosztów paliwa. Segmenty poławiające dragami miały lepsze wyniki niż pozostałe segmenty czynnych narzędzi połowowych. Wszystkie segmenty biernych narzędzi połowowych są rentowne.

Prognozy dotyczące rentowności niektórych segmentów floty w długoterminowych planach zarządzania są nieco lepsze.

Sektor przetwórstwa jest ogólnie rentowny. Wiele obszarów przybrzeżnych, tradycyjnie zależnych od miejscowych wyładunków, obecnie specjalizuje się w przetwórstwie ryb przywożonych. Przywóz stanowi obecnie ponad 65 % całkowitego spożycia ryb i owoców morza w UE.

WYTYCZNE DLA POLITYKI

Brak zalecenia naukowców

W odniesieniu do dwóch trzecich TAC brakuje zalecenia naukowców dotyczącego przełowienia. W większości przypadków wynika to z braku informacji na temat połowów, niepełnych badań lub małej ilości pobranych próbek, aczkolwiek w niektórych przypadkach kwestie biologiczne leżące u podstaw stanowią poważne wyzwanie z naukowego punktu widzenia. Państwa członkowskie mają obowiązek dostarczania danych na temat rybołówstwa, obowiązek ten jednak w wielu przypadkach nie jest do końca spełniony.

W innych obszarach działalności ludzi (podobnie jak i w rybołówstwie w innych częściach świata) istnieje obowiązek dokonania właściwej oceny przewidywanego wpływu danej działalności, jeszcze zanim się ją rozpocznie. Ostatnio praktyki w rybołówstwie nie przestrzegały tego wymogu. Należy tą sytuację naprawić. Jeżeli dokonuje się połowów nie wiedząc, że stado znajduje się w stanie przełowienia, to wyjście z tego stanu będzie niemożliwe.

Z uwagi na niski stan wiedzy o niektórych stadach[4], tam gdzie istnieje większa niepewność, poziom TAC należy ustanawiać jeszcze ostrożniej.

Natychmiastowe działania mogłyby spowodować poważne zakłócenia, jeżeli wprowadzono by zakaz połowów wobec wszystkich stad, których stan jest obecnie nieznany. Zamiast tego, proponuje się cztery kierunki działań.

- Jeżeli niedostępne jest zalecenie naukowców dotyczące stanu przełowienia, należy zaproponować obniżenie poziomu TAC lub nakładów połowowych o 25 %, chyba że zalecenie naukowców wskazuje na konieczność większego ograniczenia ze względu na krótkoterminowe zagrożenia dla stada.

- Państwa członkowskie powinny przeznaczyć wystarczające zasoby na cel oceny stanu stad i w trybie pilnym dostarczyć niezbędne informacje.

- Agencje naukowe zostaną poproszone o pomoc w pilnym znalezieniu rozwiązania dla wymienionych problemów, z uwzględnieniem faktu, że podstawy wiedzy muszą zostać dostarczone przez państwa członkowskie.

- Należy opracować współczynniki na podstawie danych z rybołówstwa handlowego oraz z badań naukowych, które będą stanowić podstawę do opracowania głównych wytycznych ukierunkowujących rybołówstwo na zrównoważone wykorzystanie zasobów nawet przy ograniczonej liczbie danych.

Nakład połowowy

Nakładem połowowym (ograniczeniami czasu spędzonego przez statki rybackie na morzu) zarządzano równolegle do poziomów TAC w celu zmniejszenia ilości odrzutów oraz ograniczenia możliwości nielegalnych połowów. Zarządzanie nakładem połowowym jest ważnym środkiem służącym zachowaniu zasobów w przypadku wielu długoterminowych planów zarządzania, np. dla dorsza w Morzu Północnym i Morzu Bałtyckim, gładzicy i soli w Morzu Północnym, soli w zachodniej części kanału La Manche, południowego stada morszczuka oraz homara norweskiego (zob. załącznik II).

Całkowity nakład połowowy, tak jak zmierzono w załączniku II, dotyczący stad dorsza w wodach na zachód od Szkocji oraz w Morzu Północnym nie zmniejszył się, a rzeczywisty nakład połowów sieciami (o wielkości oczek > 60 mm) oraz sznurami haczykowymi w obszarze iberyjsko-atlantyckim wzrósł. Sytuacja ta wymaga zmiany, ponieważ plany zarządzania zarówno dorsza jak i morszczuka przewidują na wymienionych obszarach zmniejszenie – a nie zwiększenie – tak nakładu połowowego, jak i śmiertelności połowowej. Zaproponowane zostaną środki mające zapewnić zmniejszenie się realnego nakładu połowowego sznurami haczykowymi dennymi i biernymi sieciami w odniesieniu do zachodniego stada morszczuka.

Uzgodnienia dotyczące zarządzania nakładem połowowym są skomplikowane i wymagają uważnej analizy. W tym celu Komisja zwróci się do zainteresowanych stron o przedstawienia do dnia 1 września wszelkich trudności z systemami zarządzania nakładem połowowym, tak aby móc poświęcić czas temu zagadnieniu przed podjęciem decyzji z końcem roku.

Jeżeli problemy dotyczące systemów zarządzania nakładem połowowym zostaną przedstawione po tej dacie, Komisja opóźni wniosek o zmianę systemu do czasu przeprowadzenia dogłębnej oceny w kolejnym roku. W między czasie poziomy nakładu połowowego będą musiały zostać dostosowane zgodnie z wymogami zawartymi w planach.

ZARZąDZANIE ZA POMOCą PLANÓW WIELOLETNICH

Wiele bieżących planów zarządzania opracowano bardziej pod kątem wyprowadzenia stada ze stanu uszczuplenia, niż aby zarządzać nimi w sposób, który doprowadzi do ich dobrego stanu. Dlatego plany należy poddać przeglądowi, aby wyjść ze staniu przełowienia do 2015 r.

Obecnie przeglądowi poddawane są plany dotyczące następujących stad: soli w zachodniej części Kanału La Manche, dorsza, soli i gładzicy w Morzu Północnym, plamiaka, śledzia, czarniaka w Morzu Północnym, południowego stada morszczuka i homarca, soli w Zatoce Biskajskiej.

Komisja rozpocznie prace nad nowym wnioskiem dotyczącym północnego stada morszczuka, jeżeli uda się skonsolidować wiedzę, i możliwe jest, że zdecyduje się przyjąć podejście „wielogatunkowe”, ponieważ połowy morszczuka są traktowane jako połowy mieszane obejmujące także żabnice.

Wydaje się, że niektóre plany są już spójne z celami MSY:

- plan dotyczący stada plamiaka w Morzu Północnym (przyjęty w drodze dwustronnych konsultacji z Norwegią)

- plan dotyczący stada śledzia w wodach na zachód od Szkocji

- plan dotyczący stada śledzia w Morzu Północnym

- plan dotyczący stada śledzia w wodach atlantycko-skandynawskich (przyjęty przez odpowiednie państwa przybrzeżne)

- plan dotyczący stada błękitka (przyjęty przez odpowiednie państwa przybrzeżne)

Plany dotyczące stada sardeli w Zatoce Biskajskiej oraz ostroboka są nadal na etapie debaty w Parlamencie i Radzie. Opracowywane są kolejne plany dotyczące na przykład stad pelagicznych w Morzu Bałtyckim.

W obszarze Morza Śródziemnego będą kontynuowane prace w celu opracowania międzynarodowych długoterminowych planów dla odpowiednich stad ryb. Zgodnie z rozporządzeniem w sprawie Morza Śródziemnego[5] państwa członkowskie UE powinny opracować wieloletnie plany na poziomie krajowym. Widać już w tym zakresie pewne postępy.

METODA USTALANIA POZIOMÓW TAC

Jeżeli istnieją długoterminowe plany regulujące poziom TAC lub też istnieją określone poziomy nakładu połowowego, należy się ich trzymać. Jest to najlepsze podejście do zrównoważenia w perspektywie długoterminowej. Należy także przestrzegać poziomów TAC lub innych środków, jeżeli takie środki zostały uzgodnione z krajami trzecimi.

Poziomy TAC ustala się zgodnie z zaleceniem naukowców opartym na wyczerpujących danych i analizie ilościowej oraz prognozach zgodnych z ramami MSY. Jeżeli zalecenie takie jest dostępne, powinno być ono bezpośrednio wykorzystane do ustanowienia poziomów kwot i nakładu połowowego, chociaż dopuszcza się stopniowe wdrażanie tych ram do 2015 r., jeżeli jest to spójne z zaleceniem.

W przypadku braku zalecenia naukowców, lub też jeżeli dostępne dane nie pozwalają na obliczenie rozmiaru stada i odpowiedniego połowu, trzeba być bardziej ostrożnym. Zgodnie z tym co zostało ujęte już w sekcji 4.1, należy zmniejszyć poziom TAC o 25 %, a państwa członkowskie powinny podjąć natychmiastowe kroki zmierzające do ustalenia odpowiednich odsetków połowów.

HARMONOGRAM PRZEDSTAWIANIA WNIOSKÓW

Termin składania poszczególnych wniosków różni się w zależności od regionu. W ostatnich latach decyzje dotyczące poziomu TAC w odniesieniu do większości stad UE były podejmowane w grudniu na podstawie wniosków publikowanych w drugiej połowie października. W odniesieniu do Oceanu Atlantyckiego, Morza Północnego i innych obszarów możliwe jest wcześniejsze przedstawienie wniosków i wcześniejsze podjęcie decyzji, jeżeli decyzje te będą podejmowane niezależnie od przeniesienia uprawnień do połowów uzgodnionych w konsultacjach z Norwegią i innymi państwami trzecimi.

Jeżeli przyjęta zostanie nowa struktura wniosków, harmonogram prac może przedstawiać się w następujący sposób:

Rozporządzenie w sprawie uprawnień do połowów | Udostępnienie opinii naukowców | Wniosek Komisji | Ewentualne przyjęcie przez Radę |

Morze Czarne | Październik | Listopad | Grudzień |

Morze Bałtyckie | Maj | Początek września | Październik |

Stada należące wyłącznie do UE w Oceanie Atlantyckim, Morzu Północnym i innych obszarach | Czerwiec (*) | Wrzesień | Listopad |

Wspólne stada w Oceanie Atlantyckim, Morzu Północnym oraz zarządzane międzynarodowo stada w obszarach antarktycznych i innych obszarach | Październik (*) | Listopad | Grudzień |

(*) Pierwsze zalecenie ICES dla wielu stad pojawi się w czerwcu, dalsze elementy zostaną dodane w lipcu. Zalecenia dotyczące gatunków pelagicznych i rozmieszczonych na dużym obszarze - w październiku.

PODSUMOWANIE

Komisja chciałaby otrzymać opinie od obywateli europejskich, Parlamentu Europejskiego, państw członkowskich reprezentowanych w Radzie, regionalnych komitetów doradczych oraz Komitetu Doradczego ds. Rybołówstwa i Akwakultury na temat wyżej opisanego podejścia w stosunku do zarządzania mającego na celu zrównoważenie zgodnie z celami wspólnej polityki rybołówstwa.

ZAŁĄCZNIK Ia – Stada w północno-wschodnim Atlantyku i wodach sąsiadujących

Tabela 1. Opinia naukowców dotycząca stanu stada | Liczba stad ryb |

Stada sklasyfikowane zgodnie z powyższymi kryteriami (uzgodniony punkt odniesienia) | 1 | 0,9 |

Pozostałe stada nieobjęte ze względu na niepełne dane (nieuzgodniony punkt odniesienia) | 110 | 99,1 |

Stada wzięte pod uwagę (spośród 19 gatunków) | 111 | 100 |

Stada sklasyfikowane: |

Ograniczona zdolność rozrodcza | 1 | 100,0 |

Pełna zdolność rozrodcza | 0 | 0,0 |

Razem | 1 | 100 |

2 – Opinia naukowców dotycząca przełowienia stad w Morzu Śródziemnym i w Morzu Czarnym | liczba | % |

Stada sklasyfikowane zgodnie z kryteriami (uzgodniony punkt odniesienia) | 61 | 55,0 |

Pozostałe stada nieobjęte ze względu na niepełne dane (nieuzgodniony do tej pory punkt odniesienia) | 50 | 45,0 |

Stada wzięte pod uwagę (spośród 19 gatunków) | 111 | 100 |

Stada sklasyfikowane: |

Stado przeławiane (powyżej Fmsy lub wskaźnika zastępczego) | 50 | 82,0 |

Stado jest poławiane na poziomie lub poniżej poziomu Fmsy lub wskaźnika zastępczego | 11 | 18,0 |

Razem | 61 | 100 |

ZAŁĄCZNIK II – Nakład połowowy regulowany na mocy planów wieloletnich, zgodnie z danymi przekazanymi STECF przez państwa członkowskie

(informacje dostarczone przez Wspólne Centrum Badawcze)

[pic] Wykres 1. Regulowany nakład połowowy w zachodniej części Morza Bałtyckiego.

[pic]

Wykres 2. Regulowany nakład połowowy w środkowej części Morza Bałtyckiego.

[pic] Wykres 3. Regulowany nakład połowowy w cieśninie Kattegat.

[pic]Wykres 4. Regulowany nakład połowowy na Morzu Północnym, w cieśninie Skagerrak i we wschodniej części kanału La Manche.

[pic]Wykres 5. Regulowany nakład połowowy na Morzu Irlandzkim.

[pic]Wykres 6. Regulowany nakład połowowy na wodach na zachód od Szkocji.

[pic]

Wykres 7. Regulowany nakład połowowy w zachodniej części kanału La Manche.

[pic]

Wykres 8. Regulowany nakład połowowy w wodach iberyjsko-atlantyckich. Uwaga : Inna tendencja w porównaniu z poprzednim rokiem wynika przede wszystkim z lepszych danych dostarczonych przez Hiszpanię.

[1] Wprowadzenie zrównoważenia w rybołówstwie UE przy pomocy podejścia opartego na maksymalnie podtrzymywalnym połowie. Komunikat Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego. COM(2006) 360 wersja ostateczna.

[2] Sprawozdanie w sprawie starań podjętych przez państwa członkowskie w 2009 r., zmierzających do osiągnięcia trwałej równowagi pomiędzy zdolnością połowową a uprawnieniami do połowów; komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów, COM(2011)

[3] Tabela kwot europejskich i odpowiednich oznaczeń kolorystycznych znajduje się na stronie

http://ec.europa.eu/fisheries/documentation/publications/poster_tac2011_en.pdf.

Pełna analiza stanu stad ryb znajduje się na stronach www.ices.dk i https://stecf.jrc.ec.europa.eu

[4] COM(2000) 1 wersja ostateczna

[5] Rozporządzenie Rady (WE) nr 1967/2006

[6] Poziom maksymalnego podtrzymywalnego połowu (Fmsy) to takie natężenie działalności połowowej, które pozwala uzyskać najwyższy połów ze stada w perspektywie długoterminowej, nie naruszając możliwości rozrodczych stada w perspektywie krótkoterminowej.

[7] Połów zrównoważony oznacza połów zalecany przez ICES i STECF zgodnie z zasadą ostrożnego zarządzania zasobami, włącznie z realizacją planu długoterminowego jeżeli jest on ostrożnościowy.