52007PC0259

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 16.5.2007

KOM(2007) 259 wersja ostateczna

2007/0092 (CNS)

Wniosek

DECYZJA RADY

zgodnie z art. 122 ust. 2 Traktatu w sprawie przyjęcia jednej waluty przez Maltę z dniem 1 stycznia 2008 r.

(przedstawiona przez Komisję)

UZASADNIENIE

Dnia 3 maja 1998 r. Rada zdecydowała, że Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Irlandia, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia i Włochy spełniły warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 1999 r. Dania i Zjednoczone Królestwo skorzystały z przyznanej im możliwości nieprzystąpienia do unii walutowej i w związku z tym nie zostały poddane ocenie przez Radę. Grecja i Szwecja były traktowane przez Radę jako państwa członkowskie objęte derogacją. Dnia 19 czerwca 2000 r. Rada zdecydowała, że Grecja spełniła warunki konieczne do wprowadzenia euro z dniem 1 stycznia 2001 r. Państwa, które przystąpiły do Unii Europejskiej dnia 1 maja 2004 r. (Cypr, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Republika Czeska, Słowacja, Słowenia i Węgry) stały się państwami członkowskimi objętymi derogacją na mocy art. 4 Aktu przystąpienia. Dnia 11 lipca 2006 r. Rada zdecydowała, że Słowenia spełniła warunki konieczne do wprowadzenia euro z dniem 1 stycznia 2007 r. Bułgaria i Rumunia, które przystąpiły do Unii Europejskiej dnia 1 stycznia 2007 r., stały się państwami członkowskimi objętymi derogacją na mocy art. 5 stosownego Aktu przystąpienia.

Artykuł 122 ust. 2 traktatu WE określa procedurę uchylenia derogacji. Procedura ta musi zostać rozpoczęta przynajmniej raz na dwa lata lub na wniosek państwa członkowskiego objętego derogacją. Zgodnie z tą procedurą Komisja i Europejski Bank Centralny (EBC) składają Radzie zgodnie z art. 121 ust. 1 sprawozdania w sprawie postępów dokonanych przez państwa członkowskie objęte derogacją w wypełnianiu ich zobowiązań w zakresie urzeczywistnienia unii gospodarczej i walutowej. Na podstawie własnego sprawozdania oraz sprawozdania EBC Komisja może przedłożyć Radzie wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie uchylenia derogacji tych państw członkowskich, które spełniają konieczne warunki.

Wszystkie państwa objęte derogacją zostały poddane ocenie Komisji i EBC w 2006 r. Dnia 27 lutego 2007 r. Malta złożyła wniosek o przeprowadzenie kolejnej oceny konwergencji, w celu wprowadzenia euro z dniem dnia 1 stycznia 2008 r. w przypadku uchylenia derogacji. W odpowiedzi na ten wniosek Komisja i EBC przygotowały sprawozdania oceniające osiągnięcie konwergencji przez Maltę.

Sprawozdanie Komisji o konwergencji z 2007 r. zostało przyjęte przez kolegium w dniu 16 maja 2007 r. Europejski Bank Centralny przyjął swoje sprawozdanie tego samego dnia. Sprawozdania zawierają analizę zgodności ustawodawstwa krajowego Malty, w tym statutów krajowego banku centralnego, z art. 108 i 109 Traktatu oraz ze Statutem Europejskiego Systemu Banków Centralnych i EBC. Określono w nich również, analizując spełnienie kryteriów konwergencji i uwzględniając szereg innych czynników wymienionych w ostatnim akapicie art. 121 ust. 1, czy osiągnięty został wysoki poziom trwałej konwergencji.

W swoim sprawozdaniu z oceny konwergencji Komisja stwierdza, że Malta osiągnęła wysoki poziom trwałej konwergencji.

Na podstawie własnego sprawozdania oraz sprawozdania EBC Komisja przyjęła załączony wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie uchylenia derogacji Malty ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2008 r.

2007/0092 (CNS)

Wniosek

DECYZJA RADY

zgodnie z art. 122 ust. 2 Traktatu w sprawie przyjęcia jednej waluty przez Maltę z dniem 1 stycznia 2008 r.

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 122 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając sprawozdanie Komisji[1],

uwzględniając sprawozdanie Europejskiego Banku Centralnego[2],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,

uwzględniając dyskusje w Radzie zebranej w składzie szefów państw lub rządów,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Trzeci etap unii gospodarczej i walutowej rozpoczął się dnia 1 stycznia 1999 r. Dnia 3 maja 1998 r. Rada, zebrana w Brukseli w składzie szefów państw lub rządów, zdecydowała, że Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Irlandia, Luksemburg, Niderlandy, Niemcy, Portugalia i Włochy spełniły warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 1999 roku[3].

(2) Dnia 19 czerwca 2000 r. Rada zdecydowała, że Grecja spełniła warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 2001 roku[4]. Dnia 11 lipca 2006 r. Rada zdecydowała, że Słowenia spełniła warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty z dniem 1 stycznia 2007 roku[5].

(3) Zgodnie z pkt 1 Protokołu w sprawie niektórych postanowień dotyczących Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej załączonego do Traktatu WE, Zjednoczone Królestwo powiadomiło Radę, że nie zamierza przejść do trzeciego etapu unii gospodarczej i walutowej z dniem 1 stycznia 1999 r. Powiadomienie to nie zostało zmienione. Zgodnie z pkt. 1 Protokołu w sprawie niektórych postanowień dotyczących Danii załączonego do traktatu WE oraz zgodnie z decyzją podjętą przez szefów państw lub rządów w Edynburgu w grudniu 1992 r., Dania powiadomiła Radę, że nie zamierza uczestniczyć w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej. Dania nie złożyła wniosku o rozpoczęcie procedury określonej w art. 122 ust. 2 Traktatu.

(4) Na mocy decyzji 1998/317/WE Szwecja jest objęta derogacją w rozumieniu art. 122 Traktatu. Zgodnie z art. 4 Aktu przystąpienia[6], Cypr, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Republika Czeska, Słowacja i Węgry są objęte derogacją w rozumieniu art. 122 Traktatu. Zgodnie z art. 5 stosownego Aktu przystąpienia[7] Bułgaria i Rumunia są objęte derogacją w rozumieniu art. 122 Traktatu.

(5) Europejski Bank Centralny (EBC) został utworzony dnia 1 lipca 1998 r. Europejski system walutowy został zastąpiony mechanizmem kursów walut, którego ustanowienie zostało uzgodnione rezolucją Rady Europejskiej z dnia 16 czerwca 1997 r. w sprawie utworzenia mechanizmu kursów walut w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej[8]. Funkcjonowanie mechanizmu kursów walut (ERM II) w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej zostało określone w porozumieniu z dnia 1 września 1998 r. między EBC a krajowymi bankami centralnymi państw członkowskich pozostających poza strefą euro określającym procedury działania mechanizmu kursów walut w trzecim etapie unii gospodarczej i walutowej[9].

(6) Artykuł 122 ust. 2 Traktatu określa procedurę uchylenia derogacji w stosunku do przedmiotowych państw członkowskich. Zgodnie z tym artykułem, przynajmniej raz na dwa lata lub na wniosek państwa członkowskiego objętego derogacją, Komisja i EBC składają sprawozdania Radzie zgodnie z procedurą określoną w art. 121 ust. 1 Traktatu. Dnia 27 lutego 2007 r. Malta złożyła formalny wniosek o przeprowadzenie oceny poziomu konwergencji.

(7) Ustawodawstwo krajowe państw członkowskich, w tym statuty krajowych banków centralnych, muszą w razie potrzeby zostać dostosowane celem zapewnienia zgodności z art. 108 i 109 Traktatu oraz ze Statutem Europejskiego Systemu Banków Centralnych (ESBC). Sprawozdania Komisji i EBC zawierają szczegółową ocenę zgodności przepisów prawa Malty z art. 108 i 109 Traktatu oraz ze Statutem ESBC.

(8) Zgodnie z art. 1 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji, o którym mowa w art. 121 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, kryterium stabilności cen określone w art. 121 ust. 1 tiret pierwsze Traktatu oznacza, że państwo członkowskie ma trwały poziom stabilności cen, a średnia stopa inflacji, odnotowana w ciągu jednego roku poprzedzającego badanie, nie przekracza o więcej niż 1,5 punktu procentowego stopy inflacji trzech państw członkowskich o najbardziej stabilnych cenach. Na potrzeby kryterium stabilności cen inflacja jest mierzona za pomocą zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych zdefiniowanych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2494/95[10]. Celem oceny, czy kryterium stabilności cen zostało spełnione, inflacja w poszczególnych państwach członkowskich została zmierzona jako procentowa zmiana średniej arytmetycznej 12 wskaźników miesięcznych w stosunku do średniej arytmetycznej 12 wskaźników miesięcznych w poprzednim okresie. W okresie dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie, trzema państwami członkowskimi o najbardziej stabilnych cenach były Finlandia, Polska i Szwecja, ze stopami inflacji wynoszącymi odpowiednio 1,3 %, 1,5 % i 1,6 %. W sprawozdaniach Komisji i EBC jako wartość referencyjna przyjęta została zwykła średnia arytmetyczna stóp inflacji trzech państw członkowskich o najbardziej stabilnych cenach powiększona o 1,5 punktu procentowego. Obliczona w ten sposób wartość referencyjna dla okresu dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie wyniosła 3,0 %.

(9) Zgodnie z art. 2 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji, o którym mowa w art. 121 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, kryterium sytuacji finansów publicznych określone w art. 121 ust. 1 tiret drugie Traktatu oznacza, że w momencie oceny państwo członkowskie nie jest objęte decyzją Rady zgodnie z art. 104 ust. 6 Traktatu, stwierdzającą istnienie nadmiernego deficytu [budżetowego].

(10) Zgodnie z art. 3 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji, o którym mowa w art. 121 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, kryterium udziału w mechanizmie kursów walut określone w art. 121 ust. 1 tiret trzecie Traktatu oznacza, że państwo członkowskie utrzymywało normalne granice wahań, przewidziane w mechanizmie kursów walut Europejskiego Systemu Walutowego, bez poważnych napięć przynajmniej przez dwa lata przed dokonaniem oceny. W szczególności przez ten sam okres państwo członkowskie nie zdewaluowało z własnej inicjatywy dwustronnego centralnego kursu swojej waluty wobec waluty innego państwa członkowskiego. Od dnia 1 stycznia 1999 r. mechanizm kursów walut ERM II stanowi punkt odniesienia dla oceny spełnienia kryterium kursów wymiany. W swoich sprawozdaniach Komisja i EBC oceniły spełnienie tego kryterium w okresie dwóch lat do dnia 26 kwietnia 2007 r. włącznie.

(11) Zgodnie z art. 4 Protokołu w sprawie kryteriów konwergencji, o którym mowa w art. 121 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, kryterium konwergencji stóp procentowych określone w art. 121 ust. 1 tiret czwarte Traktatu oznacza, że w ciągu jednego roku przed dokonaniem oceny państwo członkowskie posiadało średnią nominalną długoterminową stopę procentową nieprzekraczającą więcej niż o dwa punkty procentowe stopy procentowej trzech państw członkowskich o najbardziej stabilnych cenach. Na potrzeby kryterium konwergencji stóp procentowych wykorzystano stopy procentowe porównywalnych, reprezentatywnych dziesięcioletnich obligacji państwowych. Celem oceny, czy kryterium konwergencji stóp procentowych zostało spełnione, w sprawozdaniach Komisji i EBC jako wartość referencyjna przyjęta została zwykła średnia arytmetyczna nominalnych długoterminowych stóp procentowych trzech państw członkowskich o najbardziej stabilnych cenach powiększona o 2 punkty procentowe. Obliczona w ten sposób wartość referencyjna dla okresu dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie wyniosła 6,4 %.

(12) Zgodnie z art. 5 protokołu w sprawie kryteriów konwergencji, o którym mowa w art. 121 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Komisja dostarcza dane statystyczne wykorzystywane w ocenie spełnienia kryteriów konwergencji. Komisja udostępniła odpowiednie dane statystyczne służące do przygotowania niniejszego wniosku. Dane budżetowe zostały dostarczone przez Komisję, po tym jak państwa członkowskie złożyły do dnia 1 kwietnia 2007 r. odpowiednie sprawozdania zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 3605/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie stosowania Protokołu w sprawie procedury dla nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską[11].

(13) Na podstawie przedłożonych przez Komisję i EBC sprawozdań w sprawie postępów dokonanych przez Maltę w wypełnieniu zobowiązań w zakresie urzeczywistnienia unii gospodarczej i walutowej Komisja stwierdza, że:

przepisy prawa krajowego na Malcie, w tym statut krajowego banku centralnego, są zgodne z art. 108 i 109 Traktatu i ze Statutem ESBC.

W odniesieniu do spełnienia przez Maltę kryteriów konwergencji określonych w czterech tiret art. 121 ust. 1 Traktatu stwierdza się, że:

- średnia stopa inflacji na Malcie w okresie dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie wyniosła 2,2 %, a więc poniżej wartości referencyjnej, i prawdopodobnie utrzyma się na tym poziomie w najbliższych miesiącach;

- deficyt budżetowy Malty został w sposób wiarygodny i trwały zredukowany do poziomu poniżej 3 % PKB, a stosunek zadłużenia do PKB zmniejsza się w kierunku wartości referencyjnej wynoszącej 60 %; dlatego Komisja zaleca, aby Rada uchyliła decyzję o istnieniu nadmiernego deficytu na Malcie;

- Malta jest od dnia 2 maja 2005 r. członkiem mechanizmu kursów walut ERM II; w okresie dwóch lat do dnia 26 kwietnia 2007 r. włącznie maltańska lira (MTL) utrzymywała się w normalnych granicach wahań bez poważnych napięć i Malta nie zdewaluowała z własnej inicjatywy dwustronnego centralnego kursu liry wobec euro;

- w okresie dwunastu miesięcy do marca 2007 r. włącznie długoterminowa stopa procentowa na Malcie wyniosła średnio 4,3 %, a więc poniżej wartości referencyjnej.

Biorąc pod uwagę powyższe kryteria Malta osiągnęła wysoki poziom trwałej konwergencji i spełnia warunki konieczne do przyjęcia euro, pod warunkiem że Rada uchyli decyzję o wszczęciu procedury nadmiernego deficytu.

(14) Rada, działając na zalecenie Komisji, uchyliła dnia 5 czerwca 2007 r.[12] decyzję o istnieniu nadmiernego deficytu.

(15) Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, decyduje, które państwa członkowskie objęte derogacją spełniają warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty, oraz uchyla derogacje w stosunku do danych państw członkowskich,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Malta spełnia warunki konieczne do przyjęcia jednej waluty. Derogacja w stosunku do Malty, o której mowa w art. 4 Aktu przystąpienia, zostaje uchylona ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2008 r.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Sporządzono w

W imieniu Rady

Przewodniczący[pic][pic][pic]

[1] Sprawozdanie przyjęte dnia 16 maja 2007 r. – [KOM(2007) 258].

[2] Sprawozdanie przyjęte dnia 16 maja 2007 r.

[3] Decyzja Rady 1998/317/WE z dnia 3 maja 1998 r. (Dz.U. L 139 z 11.5.1998, str. 30).

[4] Decyzja Rady 2000/427/WE z dnia 19 czerwca 2000 r. (Dz.U. L 167 z 7.7.2000, str. 19).

[5] Decyzja Rady 2006/495/WE z dnia 11 lipca 2006 r. (Dz.U. L 195 z 15.7.2006, str. 25).

[6] Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33.

[7] Dz.U. L 157 z 21.6.2005, str. 203.

[8] Dz.U. C 236 z 2.8.1997, str. 5.

[9] Dz.U. C 345 z 13.11.1998, str. 6, zmienione porozumieniem z dnia 14 września 2000 r. (Dz.U. C 362 z 16.12.2000, str. 11).

[10] Rozporządzenie Rady (WE) nr 2494/95 z dnia 23 października 1995 r. dotyczące zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych (Dz.U. L 257 z 27.10.1995 r., str. 1), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003 r., str. 1).

[11] Dz.U. L 332 z 31.12.1993, str. 7. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 2103/2005 (Dz.U. L 337 z 22.12.2005, str. 1).

[12] Dz.U. [ ].