52006PC0250

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 30.5.2006

KOM(2006) 250 wersja ostateczna

2006/0080 (CNS)

Wniosek dotyczący

DECYZJI RADY

dotycząca zatwierdzenia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami

(przedstawiona przez Komisję)

UZASADNIENIE

Prowadzone pod auspicjami Organizacji ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) oraz Programu Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych (UNEP) negocjacje dotyczące konwencji w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami zakończyły się w marcu 1998 r. Konwencja została otwarta do podpisu na konferencji ministerialnej, która odbyła się we wrześniu 1998 r. w Rotterdamie. Konwencja została podpisana przez Wspólnotę w dniu 11 września 1998 r.

W styczniu 2002 r. Komisja działając na podstawie art. 133 (odnoszącego się do wspólnej polityki handlowej), w połączeniu z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze oraz art. 300 ust. 3 akapit pierwszy traktatu, wystosowała wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie ratyfikowania konwencji przez Wspólnotę. W art. 2 ust. 2 wniosku stwierdzono, że „Wspólnota posiada kompetencje w zakresie wszystkich dziedzin uregulowanych przez konwencję”.

Po przeprowadzeniu konsultacji z Parlamentem Europejskim zgodnie z art. 300 ust. 3, Rada jednomyślnie postanowiła zastąpić art. 133 artykułem 175 ust. 1 i przyjęła decyzję Rady nr 2003/106/WE z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie zatwierdzenia w imieniu Wspólnoty Europejskiej konwencji[1] wraz z wymaganą na mocy art. 25 ust. 3 konwencji deklaracją kompetencji, która ma następujące brzmienie:

„Wspólnota Europejska deklaruje, że zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, w szczególności z jego artykułem 175 ust. 1, posiada kompetencję przystępowania do umów międzynarodowych oraz do wykonywania wynikających z nich zobowiązań, które przyczyniają się do osiągania następujących celów:

- zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego;

- ochrony zdrowia ludzkiego;

- rozsądnego i racjonalnego wykorzystywania zasobów naturalnych;

- promowania na płaszczyźnie międzynarodowej środków zmierzających do rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów środowiska naturalnego.

Ponadto Wspólnota Europejska deklaruje, że przyjęła już instrumenty prawne, w tym rozporządzenie (WE) nr 304/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów, wiążące dla jej państw członkowskich, obejmujące kwestie regulowane przez niniejszą Konwencję oraz że będzie przedkładać i aktualizować, gdzie właściwe, wykaz tych instrumentów prawnych dla Sekretariatu Konwencji.

Wspólnota Europejska jest odpowiedzialna za wykonywanie tych zobowiązań wynikających z konwencji, które są objęte obowiązującym prawem wspólnotowym.

Wykonywanie uprawnień Wspólnoty podlega, z racji ich istoty, ciągłemu rozwojowi.”

Dokument ratyfikacyjny został złożony razem z deklaracją kompetencji u Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych w dniu 20 grudnia 2002 r. 0 Konwencja weszła w życie w dniu 24 lutego 2004 r.

W dniu 10 stycznia 2006 r. w swoim wyroku w sprawie Komisja przeciwko Radzie[2], Trybunał Sprawiedliwości anulował decyzję Rady dotyczącą zatwierdzenia konwencji, orzekając, że wymaga ona podwójnej podstawy prawnej, obejmującej zarówno art. 133 jak i art. 175 ust. 1. W wydanym równolegle wyroku[3], Trybunał dla tych samych powodów anulował rozporządzenie (WE) nr 304/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów, jednocześnie postanawiając jednak, że może ono pozostać w mocy do czasu przyjęcia, w rozsądnym terminie, nowych przepisów w oparciu o odpowiednią podstawę prawną.

Anulowanie decyzji Rady nr 2003/106/WE nie wywiera wpływu na pierwotny akt ratyfikowania konwencji przez Wspólnotę, a Wspólnota dalej pozostaje jej stroną zgodnie z Wiedeńską konwencją o prawie traktatów. Konieczne jest jednak przyjęcie nowej decyzji Rady w oparciu o wymienioną powyżej podwójną podstawę prawną oraz przekazanie depozytariuszowi Narodów Zjednoczonych zmienionej deklaracji kompetencji, w której odzwierciedlona zostanie zmiana podstawy prawnej. Dla uniknięcia luki prawnej proponuje się, aby nowa decyzja była stosowana z mocą wsteczną od dnia przyjęcia poprzedniej decyzji Rady.

W odniesieniu do wymaganej zmiany podstawy prawnej rozporządzenia Rady wdrażającego postanowienia konwencji, zostanie ona wraz z innymi zmianami przedstawiona przez Komisję w oddzielnym wniosku.

2006/0080 (CNS)

Wniosek dotyczący

DECYZJI RADY

dotycząca zatwierdzenia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133 oraz art. 175 ust. 1 w powiązaniu z art. 300 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze i art. 300 ust. 3 akapit pierwszy,

uwzględniając wniosek Komisji[4],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[5],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Decyzja Rady nr 2003/106/WE z dnia 19 grudnia 2002 r. dotycząca zatwierdzenia, w imieniu Wspólnoty Europejskiej, Konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi niebezpiecznymi substancjami chemicznymi i pestycydami[6], upoważniała przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do złożenia do depozytu dokumentu zatwierdzenia w imieniu Wspólnoty Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych, zgodnie z art. 25 ust. 1 konwencji, dalej zwanej „Konwencją rotterdamską[7]”. Dokument zatwierdzenia wraz z deklaracją kompetencji wymienioną w załączniku B do decyzji został złożony u depozytariusza w dniu 20 grudnia 2002 r. Konwencja rotterdamska weszła w życie w dniu 24 lutego 2004 r.

(2) W dniu 10 stycznia 2006 r. w swoim wyroku w sprawie C-94/03 (Komisja przeciwko Radzie)[8], Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich anulował decyzję Rady nr 2003/106/WE, jako że została ona wydana w oparciu jedynie o art. 175 ust. 1 w połączeniu z art. 300 traktatu i orzekł, że stosowną podstawę prawną stanowią zarówno art. 133, jak i art. 175 ust. 1 w połączeniu z odpowiednimi postanowieniami art. 300.

(3) Wyrok Trybunału nie wywiera wpływu na status Wspólnoty jako strony konwencji. Zgodnie z art. 46 Wiedeńskiej konwencji o prawie traktatów, złożenie nowego dokumentu ratyfikacyjnego nie jest wymagane w tej sytuacji.Konieczna jest natomiast nowa decyzja Rady zatwierdzająca Konwencję rotterdamską, łącznie ze zmienioną deklaracją kompetencji, odzwierciedlającą zmianę podstawy prawnej, zgodnie z art. 25 ust. 3 Konwencji rotterdamskiej.

(4) W celu zagwarantowania pewności prawnej oraz uniknięcia luki prawnej, wskazane jest, aby decyzja ta była stosowana z mocą wsteczną od dnia przyjęcia decyzji nr 2003/106/WE,

PRZYJMUJE NASTĘPUJĄCĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Konwencja rotterdamska w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi substancjami chemicznymi i pestycydami, podpisana w dniu 11 września 1998 r., zwana dalej „Konwencją rotterdamską”, zostaje niniejszym zatwierdzona w imieniu Wspólnoty Europejskiej.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób uprawnionych do złożenia deklaracji kompetencji zawartej w załączniku do niniejszej decyzji, zgodnie z wymogami art. 25 ust. 3 Konwencji rotterdamskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja staje się skuteczna od dnia 19 grudnia 2002 r.

Sporządzono w

W imieniu Rady

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Deklaracja Wspólnoty Europejskiej złożona zgodnie z art. 25 ust. 3 Konwencji rotterdamskiej

Wspólnota Europejska deklaruje, że zgodnie z traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, w szczególności z jego artykułem 175 ust. 1, posiada zdolność przystępowania do umów międzynarodowych oraz do wykonywania wynikających z nich zobowiązań, o ile przyczyniają się one do osiągnięcia następujących celów:

- zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego;

- ochrony zdrowia ludzkiego;

- rozsądnego i racjonalnego wykorzystywania zasobów naturalnych;

- promowania na płaszczyźnie międzynarodowej środków zmierzających do rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów środowiska naturalnego.

Wspólnota Europejska deklaruje również, że zgodnie z art. 133 traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską posiada ona wyłączne kompetencje w zakresie polityki handlowej, w tym między innymi w zakresie wymiany towarowej.

Ponadto Wspólnota Europejska deklaruje, że przyjęła już instrumenty prawne, w tym rozporządzenie (WE) nr 304/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów, które są wiążące dla jej państw członkowskich i obejmują kwestie uregulowane niniejszą konwencją oraz że przedłoży Sekretariatowi Konwencji wykaz tych instrumentów prawnych i będzie go w miarę potrzeby aktualizować.

Wspólnota Europejska jest odpowiedzialna za wykonywanie tych zobowiązań wynikających z konwencji, które wchodzą w zakres obowiązującego prawa wspólnotowego.

Wykonywanie kompetencji wspólnotowych podlega ze swojej natury stałemu rozwojowi.

[1] Dz.U. L z 6.3.2003, str. 27.

[2] Sprawa C-94/03.

[3] Sprawa C-178/03 Komisja przeciwko Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

[4] Dz.U. C z […], […], str. […].

[5] Dz.U. C z […], […], str. […].

[6] Dz.U. L 63 z 6.3.2003, str. 27.

[7] Dz.U. L 63 z 6.3.2003, str. 29.

[8] [Dotychczas nieopublikowana]