52006IP0096

P6_TA(2006)0096

Dokument strategiczny w sprawie rozszerzenia (2005 r.)

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie dokumentu strategicznego Komisji w sprawie rozszerzenia — 2005 r. (2005/2206(INI))

Parlament Europejski,

- uwzględniając dokument strategiczny Komisji w sprawie rozszerzenia — 2005 r. (COM(2005)0561),

- uwzględniając wniosek Komisji dotyczący decyzji Rady w sprawie zasad, priorytetów i warunków ujętych w Partnerstwie dla Członkostwa zawartym z Chorwacją (COM(2005)0556),

- uwzględniając wniosek Komisji dotyczący decyzji Rady w sprawie zasad, priorytetów i warunków zawartych w Partnerstwie dla Członkostwa zawartym z Turcją (COM(2005)0559),

- uwzględniając opinię Komisji na temat wniosku Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii o członkostwo w Unii Europejskiej (COM(2005)0562) oraz wniosek Komisji dotyczący decyzji Rady w sprawie zasad, priorytetów i warunków zawartych w partnerstwie europejskim z Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii (COM(2005)0557),

- uwzględniając komunikat Komisji dla Rady w sprawie postępu dokonanego przez Bośnię i Hercegowinę w zakresie realizacji priorytetów określonych w "Analizie wykonalności w sprawie przygotowania Bośni i Hercegowiny do negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu z Unią Europejską" (COM(2005)0529),

- uwzględniając sprawozdania okresowe Komisji o postępach Albanii (SEC(2005)1421), Kosowa (SEC(2005)1423), Bośni i Hercegowiny (SEC(2005)1422), Serbii i Czarnogóry (SEC(2005)1428), Turcji (SEC(2005)1426) i Chorwacji (SEC(2005)1424),

- uwzględniając komunikat Komisji z dnia 27 stycznia 2006 r. zatytułowany "Bałkany Zachodnie na drodze do UE: umacnianie stabilności i dobrobytu" (COM(2006)0027),

- uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 września 2005 r. w sprawie otwarcia negocjacji z Turcją [1],

- uwzględniając rezolucje z dnia 16 września 2004 r. [2] i 29 września 2005 r. [3] w sprawie sytuacji mniejszości etnicznych i narodowych w serbskim regionie Wojwodina oraz sprawozdanie misji rozpoznawczej przeprowadzonej w tym regionie w styczniu-lutym 2005 r.,

- uwzględniając art. 45 Regulaminu,

- uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0025/2006),

1. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że dokument strategiczny Komisji opowiada się za otwartą na zewnątrz Unią, która w dalszym ciągu prezentuje się krajom sąsiedzkim jako wiarygodny partner, zobowiązany do wspierania stabilnych demokracji i dobrze prosperujących gospodarek;

2. wzywa Państwa Członkowskie i Komisję do ścisłej współpracy przy opracowaniu strategii komunikacyjnej wychodzącej naprzeciw potrzebie uwzględnienia uzasadnionych obaw społeczności europejskiej w związku z rozszerzeniem UE i integracją;

3. z satysfakcją dostrzega, że zachęta, jaką stanowi strategia rozszerzenia Unii Europejskiej, przyczyniła się bezsprzecznie do rozpoczęcia reform w Turcji, Chorwacji oraz wszystkich krajach Bałkanów Zachodnich;

4. aprobuje i popiera nacisk kładziony przez Komisję na sprawiedliwą i rygorystyczną warunkowość, przy czym Komisja określi wyraźne i obiektywne warunki dla każdego etapu procesu akcesyjnego oraz zezwoli na kontynuowanie negocjacji tylko jeżeli będzie w pełni przekonana, że spełnione zostały wszystkie stosowne warunki; dlatego podkreśla, że postęp poczyniony przez każdy kraj kandydujący zależeć będzie od indywidualnych osiągnięć danego kraju;

5. przypomina, że unijna zdolność do absorpcji, określona podczas szczytu Rady Europejskiej w Kopenhadze w 1993 r., pozostaje jednym z warunków przystąpienia nowych krajów; uważa, że zdefiniowanie charakteru Unii Europejskiej, w tym jej granic geograficznych, ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia koncepcji zdolności do absorpcji; wzywa Komisję do przedłożenia do dnia 31 grudnia 2006 r. sprawozdania określającego zasady, które stanowiłyby podstawę tej koncepcji; zachęca Komisję do uwzględnienia tego czynnika w ogólnym harmonogramie negocjacji; wzywa do upoważnienia Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Spraw Konstytucyjnych Parlamentu Europejskiego do sporządzenia w tej sprawie sprawozdania z własnej inicjatywy;

6. uważa, że impas w procesie ratyfikacji Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy stanowi przeszkodę w zwiększeniu zdolności absorpcyjnej Unii Europejskiej;

7. przypomina Radzie o konieczności zagwarantowania odpowiedniego finansowania polityk Unii Europejskiej przed podjęciem ostatecznej decyzji w sprawie przystąpienia do UE jakiegokolwiek kolejnego Państwa Członkowskiego;

8. ponawia apel o zwiększenie środków o 2,5 miliarda euro oraz przesunięcie 1,2 miliarda euro w ramach pozycji 4 (UE jako światowy partner) w stosunku do stosownej propozycji Komisji, w szczególności w odniesieniu do Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA) oraz Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (ENPI);

9. przypomina, że długoterminowa perspektywa europejska pozostaje celem, który należy realizować w oparciu o wymienione już kryteria i warunki, włącznie ze zdolnością Unii do absorpcji, i z uwzględnieniem poczynionych przez Unię zobowiązań, i że wszystkie te czynniki muszą być uwzględnione w ewentualnym harmonogramie negocjacji;

10. wzywa zatem Komisję oraz Radę, aby w przypadku, gdyby perspektywa wymagała szerszego spektrum możliwości operacyjnych, przedstawiły dla wszystkich krajów europejskich, które nie mają obecnie perspektywy członkostwa, propozycji utrzymywania wielostronnych bliskich stosunków z UE; podkreśla, że kraje mające perspektywę członkostwa mogą zadecydować o przyłączeniu się do ram współpracy wielostronnej, co stanowiłoby pośredni krok w stronę pełnego członkostwa;

11. wyraża opinię, że taka opcja oferowałaby również europejską perspektywę niezbędną w celu wspierania wielu potrzebnych w danych krajach reform wewnętrznych;

12. potwierdza, że w procesie integracji UE nie można kierować się tylko czysto technokratycznymi kryteriami; wymaga on również całkowitego zaangażowania na rzecz fundamentalnych zasad wolności, demokracji, przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności oraz rządów prawa; weźmie pod uwagę podporządkowanie się tym wartościom jako decydujący czynnik w ocenie przygotowania do przystąpienia do Unii;

13. wzywa Państwa Członkowskie do wywiązania się ze swoich zobowiązań w związku z możliwym przystąpieniem zainteresowanych krajów; wskazuje, że skuteczne stosowanie politycznej warunkowości zależy również od wiary w to, że Unia Europejska pozostaje wierna decyzjom dotyczącym aspiracji europejskich tych krajów;

14. przypomina jednak krajom kandydującym i potencjalnie kandydującym, że decydujące znaczenie ma rygorystyczne wdrażanie i stosowanie przyjętego ustawodawstwa w celu uzyskania zgodności z prawem WE; w tym kontekście przekonany jest, że prawdziwie niezależna, sprawnie działająca administracja publiczna i system sądowniczy, wyposażone w niezbędne środki logistyczne i finansowe są warunkiem koniecznym; dlatego też wzywa te kraje, przy wsparciu Komisji, do podjęcia konkretnych działań w tym kierunku;

15. uważa, że kraje kandydujące muszą wykazać swoją zdolność do ochrony zewnętrznych granic Unii po przystąpieniu do Układu z Schengen;

16. przypomina o konieczności wspierania współpracy regionalnej w kluczowych kwestiach dotyczących Bałkanów Zachodnich, takich jak pojednanie etniczne i religijne, współpraca transgraniczna oraz swobodny przepływ osób, zwalczanie przestępczości zorganizowanej, ułatwienie powrotu uchodźców, utworzenie strefy wolnego handlu będącej w stanie przyciągnąć zagraniczne inwestycje, wspólne korzystanie z zasobów środowiska naturalnego oraz rozwój zintegrowanych sieci transgranicznych; uważa, że Komisja powinna, na różnych forach negocjacyjnych oraz za pomocą rozmaitych programów pomocowych będących do jej dyspozycji, aktywnie dążyć do tego celu poprzez dostarczanie rzeczywistych bodźców; przypomina wkład poczyniony w tym zakresie przez Pakt Stabilności oraz wspiera jego wysiłki na rzecz większego udziału krajów Bałkanów Zachodnich w procesie integracji regionalnej;

17. uważa, że regionalne programy na rzecz rozwoju i inwestycji, wspólne inicjatywy w zakresie edukacji i zatrudnienia oraz wspólne projekty w dziedzinie transportu i turystyki powinny ostatecznie doprowadzić do stworzenia wspólnych mechanizmów, jak na przykład Unia Celna Bałkanów Zachodnich, i to zanim członkostwo w UE wszystkich zainteresowanych krajów stanie się faktem;

18. wzywa kraje Bałkanów Zachodnich do zagwarantowania praw mniejszości oraz prawa członków tych mniejszości do powrotu do miejsca pochodzenia;

19. z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie Chorwacji, Bośni i Hercegowiny oraz Serbii i Czarnogóry w sprawie powrotu uchodźców oraz odszkodowań za utracone mienie, podpisane w dniu 31 stycznia 2005 r. w Sarajewie jako ważny krok w stronę rozwiązania problemu około trzech milionów uchodźców oraz przesiedleńców; wzywa Komisję Europejską oraz Państwa Członkowskie, by zaprzestały dalszego ograniczania swojego wkładu na rzecz odbudowy budynków mieszkalnych oraz projektów na rzecz stabilności gospodarczej, a także by w miarę możliwości uzależniały darowizny, kredyty i inwestycje od możliwości zatrudnienia stwarzanych dla osób powracających;

20. zauważa, że mimo wzrostu gospodarczego stopa bezrobocia na Bałkanach Zachodnich wciąż utrzymuje się na wysokim, trudnym do zaakceptowania poziomie; dlatego wzywa Komisję do umieszczenia tworzenia miejsc pracy wśród priorytetów swojej polityki dotyczącej tego regionu;

Turcja

21. wierzy, że demokratyczna i świecka Turcja mogłaby odgrywać konstruktywną rolę w propagowaniu porozumienia między cywilizacjami;

22. zauważa, że choć proces przemian politycznych w Turcji jest w toku, tempo zmian zmniejszyło się w 2005 r. oraz że wprowadzanie reform pozostaje nadal nierównomierne; wyraża nadzieję, że rozpoczęcie negocjacji zadziała jak dźwignia dla dalszych niezbędnych reform, które powinna przeprowadzić Turcja w celu spełnienia wszystkich kryteriów politycznych i ekonomicznych; oczekuje od Komisji przeprowadzenia rygorystycznej i szczegółowej kontroli rozwoju sytuacji w zakresie skutecznego wdrażania przez Turcję przepisów prawnych, dotyczących w szczególności praw człowieka i podstawowych wolności oraz rządów prawa i demokracji;

23. wzywa Turcję do usunięcia wszystkich istniejących przeszkód legislacyjnych i praktycznych ograniczających pełne korzystanie przez ogół obywateli tureckich z praw i wolności podstawowych, przede wszystkim z wolności słowa, swobód religijnych, praw kulturowych, praw mniejszości w ogóle, a w szczególności praw patriarchy ekumenicznego oraz praw mniejszości greckich w Stambule, na wyspach Imbros i Tenedos;

24. oczekuje od Turcji zagwarantowania całkowitej niezależności sądownictwa oraz jego właściwego funkcjonowania, natychmiastowej likwidacji tortur i złego traktowania oraz podjęcia energicznych wysiłków na rzecz wspierania praw kobiet i ścigania sprawców przemocy wobec kobiet; wzywa Turcję do tworzenia ośrodków dla kobiet, które mogą stać się ofiarami przemocy;

25. z zadowoleniem przyjmuje pozytywne uwagi premiera Erdogana na temat potrzeby rozwiązania kwestii kurdyjskiej za pomocą demokratycznych środków; wyraża ubolewanie nad pogorszeniem się obecnego stanu bezpieczeństwa na południowym wschodzie, w szczególności nad wzrostem przemocy po wznowieniu ataków terrorystycznych; przypomina wszystkim zainteresowanym stronom, że dalsze prowokacje lub eskalacja przemocy mogą nie tylko poważnie zaszkodzić ludności tego regionu, ale też stać się przeszkodą w procesie negocjacyjnym;

26. z zadowoleniem przyjmuje decyzję tureckich władz sądowniczych o umorzeniu postępowania karnego w stosunku do Orhana Pamuka, lecz potępia fakt dalszego ścigania innych osób za pokojowe wyrażanie poglądów; wzywa zatem władze tureckie do rewizji przepisów prawnych stosowanych niekiedy przez wymiar sprawiedliwości, nawet w oparciu o przyjęty niedawno kodeks karny, pozwalających na wnoszenie oskarżeń oraz, w niektórych przypadkach, skazywanie osób pomimo tego, że wyrażały swoje poglądy w sposób pokojowy;

27. ubolewa nad jednostronną deklaracją złożoną przez Turcję przy okazji podpisania protokołu dodatkowego do Umowy o Stowaryszeniu pomiędzy WE i Turcją (Umowty z Ankary); przypomina Turcji, że uznanie wszystkich Państw Członkowskich jest niezbędnym elementem procesu akcesyjnego;

28. wzywa władze tureckie do pełnego wdrożenia przepisów wynikających z Umowy z Ankary i priorytetów z partnerstwa dotyczącego przystąpienia oraz niezwłocznego usunięcia wszelkich ograniczeń w wolnym przepływie towarów, jakie napotykają m.in. statki pływające pod cypryjską banderą lub statki wpływające do tureckich portów z portów leżących na terenie Republiki Cypryjskiej, a także samoloty cypryjskie; wzywa rząd Turcji, aby wyraźnie oświadczył, że deklaracja nie jest częścią procesu ratyfikacji w Wielkim Zgromadzeniu Narodowym Turcji, tym samym umożliwiając Parlamentowi Europejskiemu ratyfikację wyżej wspomnianego protokołu dodatkowego;

29. z zadowoleniem przyjmuje porozumienie osiągnięte na posiedzeniu Rady ds. Ogólnych w dniu 27 lutego 2006 r. w sprawie przyjęcia rozporządzenia ustanawiającego instrument wsparcia finansowego dla rozwoju gospodarczego społeczności Turków cypryjskich; wzywa Radę do ponowienia wysiłków, w oparciu o konkluzje Rady z dnia 26 kwietnia 2004 r. oraz uwzględniając konsultacje przeprowadzone w czasie Prezydencji Luksemburskiej, jak również w oparciu o protokół nr 10 do Aktu Przystąpienia Republiki Cypru, w celu osiągnięcia porozumienia w kwestii rozporządzenia w sprawie ułatwień handlowych dotyczących północnej części Cypru;

30. potwierdza swoje stanowisko, że te priorytety Partnerstwa dla Członkowstwa, które związane są z kryteriami politycznymi, muszą zostać spełnione w pierwszej fazie negocjacji; z zadowoleniem zauważa, że obecnie Komisja również wspiera niniejsze stanowisko oświadczając, że kryteria te muszą zostać spełnione w ciągu roku lub dwóch lat; wzywa Turcję do jak najszybszego przedstawienia planu obejmującego harmonogram i konkretne działania mające na celu dotrzymanie tego terminu; wzywa Komisję i Radę do uzależnienia postępu w negocjacjach od terminowego spełnienia tych priorytetów;

31. oczekuje, że Turcja nie będzie blokowała stosowania porozumienia Berlin Plus pomiędzy UE i NATO;

Chorwacja

32. z zadowoleniem przyjmuje decyzję UE o rozpoczęciu negocjacji akcesyjnych z Chorwacją w październiku 2005 r., w następstwie oceny Prokuratora Generalnego Międzynarodowego Trybunału ds. Zbrodni w Byłej Jugosławii (ICTY) oznajmiającej, iż obecnie Chorwacja w pełni współpracuje, oraz chwalącej ją za dobre postępy poczynione do tej pory; wzywa władze chorwackie do kontynuowania wprowadzania w życie programu reform, do utrzymania pełnej współpracy z ICTY oraz do ogólnego zwiększenia zasobu możliwości administracji i wymiaru sprawiedliwości;

33. z zadowoleniem przyjmuje wiadomość o schwytaniu przez władze hiszpańskie generała Gotoviny; wyraża nadzieję, że wywrze to na Serbię i Republikę Srpską dodatkową presję, aby zaczęły w pełni współpracować z ICTY oraz, że jego proces przyczyni się do prowadzenia otwartej debaty na temat zajść w trakcie wojny w byłej Republice Jugosławii, w które zaangażowany był generał Gotovina;

34. z zadowoleniem zaznacza, że Chorwacja spełnia niezbędne kryteria polityczne, lecz podkreśla, że kraj ten stoi przed szeregiem poważnych wyzwań w zakresie reformy systemu sądowego, zwłaszcza jeżeli chodzi o duże zaległości w sprawach sądowych oraz etniczne uprzedzenia wobec Serbów oskarżonych w postępowaniach sądowych w sprawie zbrodni wojennych; podkreśla ponadto, że należy wzmóc wysiłki zmierzające do zmniejszenia korupcji oraz, że pomimo obowiązywania prawa konstytucyjnego o mniejszościach narodowych, konieczne są pilne działania mające na celu poprawę sytuacji Romów;

35. dostrzega, że poczynione zostały postępy w dziedzinie współpracy regionalnej, zarówno w stosunkach Chorwacji z jej sąsiadami, jak i w obszarze inicjatyw regionalnych; uważa, że potrzebny jest silny impuls na rzecz rozwiązania istniejących problemów dwustronnych, w szczególności związanych z kwestią granic i własności; wzywa Chorwację i Słowenię do rozwiązania dwustronnych problemów w atmosferze dobrych stosunków sąsiedzkich i wzajemnego szacunku; wyraża ubolewanie z powodu faktu, że mimo decyzji rządu Chorwacji dotyczącej przekazania do ratyfikacji przez Parlament projektu umowy w sprawie granic państwowych pomiędzy Republiką Chorwacji a Bośnią i Hercegowiną, porozumienie nie mogło zostać ratyfikowane z powodu sprzeciwu Republiki Srpskiej wobec pewnych aspektów porozumienia; zachęca rządy obu krajów do kontynuowania wysiłków dyplomatycznych mających na celu ostateczne uregulowanie kwestii granic;

36. podkreśla, że w ramach wyżej wspomnianej Deklaracji z Sarajewa w sprawie powrotu uchodźców należy uczynić więcej, aby stworzyć warunki wspierające trwały powrót uchodźców; w tym kontekście z zadowoleniem przyjmuje wspólną inicjatywę misji obserwatorów OBWE w Chorwacji, chorwackiego rządu, Wysokiego Komisarza Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców i delegacji WE do Chorwacji rozpoczęcia kampanii uwrażliwiania opinii publicznej na temat powrotu uchodźców; wierzy, że inicjatywy mające na celu aktywne propagowanie pojednania pomiędzy różnymi grupami etnicznymi są kluczowym elementem dla przyszłej stabilności kraju oraz całego regionu;

37. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Chorwacja może być postrzegana jako funkcjonująca gospodarka rynkowa i że będzie w stanie sprostać konkurencji, jeżeli kontynuować będzie wdrażanie reform; zwraca uwagę Chorwacji na pozostałe słabe punkty, takie jak nadmierny interwencjonizm państwowy w gospodarce oraz skomplikowane przepisy i niedociągnięcia w administracji publicznej, które hamują rozwój sektora prywatnego oraz obszaru bezpośrednich inwestycji zagranicznych; wzywa władze chorwackie do zezwolenia wszystkim obywatelom UE w sposób niedyskryminacyjny na dostęp do rynku mieszkaniowego;

38. z zadowoleniem przyjmuje podpisanie memorandum o porozumieniu w sprawie ustanowienia funduszu narodowego, stanowiącego podstawę prawną do wprowadzenia zdecentralizowanego systemu wdrażania przedakcesyjnej pomocy UE;

Była Jugosłowiańska Republika Macedonii

39. przyjmuje z zadowoleniem decyzję Rady, aby przyznać Byłej Jugosłowiańskiej Republice Macedonii status kraju kandydującego; uważa, że jest to zasłużonym uznaniem wysiłków poczynionych przez ten kraj w celu pełnego wdrożenia Porozumienia z Ochrydy oraz stworzenia stabilnego, demokratycznego i wieloetnicznego państwa i społeczeństwa, na rzecz reform struktur sądowniczych i policyjnych oraz sprawnej gospodarki rynkowej;

40. uważa, że należy skupić szczególną uwagę na rozwoju dalszych strategii mających na celu wzmocnienie Porozumienia z Ochrydy, a tym samym przyszłej stabilności państwa;

41. z satysfakcją dostrzega postęp Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii w stosowaniu się do standardów i prawa UE; wyraża zaniepokojenie opóźnieniami w takich obszarach, jak swobodny przepływ towarów, prawo własności intelektualnej, polityka konkurencji i kontrola finansowa; dołącza się do wezwania Komisji do władz Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii o zwiększenie wysiłków mających na celu wprowadzenie w życie prawodawstwa w szeregu kluczowych obszarach, w tym w wymiarze sprawiedliwości i sprawach wewnętrznych oraz o wdrożenie przed najbliższymi wyborami parlamentarnymi zaleceń OBWE/ODHIR; podkreśla w związku z tym potrzebę zagwarantowania, by Komisja Wyborcza i jej oddziały były w pełni niezależne od jakichkolwiek ingerencji politycznych, zdając sobie jednocześnie sprawę z interesów i poglądów wszystkich partii politycznych;

42. jest przekonany, że tempo przyjmowania dorobku prawnego WE powinno iść w parze z rozwojem wymaganych zdolności do jego wdrażania i wprowadzania w życie, w przeciwnym razie wiarygodność prawodawstwa UE narażona zostanie na szwank w oczach opinii publicznej; pochwala w tym kontekście wzmożoną współpracę pomiędzy Republiką Chorwacji i Byłą Jugosłowiańską Republiką Macedonii mającą na celu dzielenie się doświadczeniami i wiedzą;

43. wzywa Byłą Jugosłowiańską Republikę Macedonii i Grecję do wykazania się konstruktywnym podejściem i elastycznością w znalezieniu szybkiego i możliwego do zaakceptowania rozwiązania nadal nierozstrzygniętej kwestii nazwy państwa; jest zdania, że kwestia nazwy republiki nie jest przeszkodą na drodze do jej dalszej integracji z UE;

Inne kraje Bałkanów Zachodnich

44. przypomina i w pełni popiera konkluzje Prezydencji ze szczytu Rady Europejskiej w Salonikach w dniach 19- 20 czerwca 2003 r., na którym głowy państw i szefowie rządów potwierdzili swoją gotowość pełnego i skutecznego wspierania europejskich aspiracji krajów Bałkanów Zachodnich, które staną się integralną częścią UE po spełnieniu przez nie ustalonych kryteriów;

45. uważa, że europejska strategia integracji, obejmująca możliwość członkostwa w UE, powinna być rozpatrywana jako ostateczna zachęta do przeprowadzenia reform koniecznych do stworzenia trwałego pokoju i stabilności na Bałkanach Zachodnich — w regionie europejskim, który już wkrótce będzie całkowicie otoczony Państwami Członkowskimi;

46. uważa, że dalsze przystępowanie państw Bałkanów Zachodnich stanowi kolejny etap reunifikacji Europy po okresie zimnej wojny;

47. odnotowuje, że przedakcesyjny harmonogram działań dla Bałkanów Zachodnich wymaga zarówno szczegółowego i konkretnego podejścia, jak i podejścia ukierunkowanego w większym stopniu na realizację polityk, opartego na motywacji i dostosowanego do krajów, których wspólną cechą są słabe centralne instytucje państwowe, zdolnego utrzymać impet reform przez odpowiednio długi czas;

48. zachęca Komisję do kontynuowania zmiany ukierunkowania pomocy wspólnotowej w tym regionie oraz do skoncentrowania pomocy UE na rozwoju sprawnej administracji państwowej i wymiaru sprawiedliwości, stworzeniu nowoczesnego, niesegregacjonistycznego systemu edukacyjnego, a także na wsparciu społecznych i gospodarczych środków na rzecz integracji osób powracających; uważa, że pomoc ta powinna być również wykorzystywana do prowadzenia wobec tych krajów przyszłościowej polityki wizowej mającej na celu zwalczanie zorganizowanej przestępczości, lecz nieutrudniającej transgranicznych kontaktów pomiędzy środowiskiem biznesu, partnerami społecznymi, wykładowcami i studentami;

49. odnotowuje fakt, że Albania bliska jest zakończenia negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu, świadczącego o wysiłkach podjętych przez ten kraj w celu spełnienia standardów europejskich, lecz wzywa władze polityczne do wdrożenia przyjętych praw i oczekuje od nich, przed zawarciem Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu, osiągnięcia namacalnych wyników w walce z korupcją i wspieraniu wolnych, niezależnych mediów; wzywa rząd i parlament Albanii do zmiany ordynacji wyborczej przed następnymi wyborami w celu zagwarantowania sprawiedliwej reprezentacji w parlamencie popartych przez obywateli Albanii sił politycznych oraz aby ukrócić stosowane dotychczas praktyki taktycznego głosowania;

50. wzywa Komisję do udzielenia pomocy Albanii w położeniu kresu krwawym konfliktom, które między innymi uniemożliwiają dzieciom chodzenie do szkoły, a dorosłym korzystanie z prawa do głosowania;

51. z zadowoleniem przyjmuje decyzję Rady ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych rozpoczęcie negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu z Bośnią i Hercegowiną (BiH), lecz wzywa władze BiH, z pomocą Komisji i obejmującego urząd Wysokiego Przedstawiciela do dokonania przeglądu ustaleń konstytucyjnych z Dayton poprzez dalszą konsolidację instytucji państwowych przy zagwarantowaniu, że przekazywaniu kompetencji w sektorze wymiaru sprawiedliwości, obronnym i policyjnym towarzyszyć będą współmierne przekazy finansowe; podkreśla, że reformy konstytucyjne powinny zmierzać do połączenia demokracji i skuteczności z reprezentatywnością i wieloetnicznością; z ubolewaniem przyjmuje do wiadomości impas w ponadpartyjnych negocjacjach w sprawie reformy konstytucyjnej kraju i wzywa nowego Wysokiego Przedstawiciela do wykorzystania swojego pośrednictwa w celu ponownego rozpoczęcia tego procesu; przypomina władzom BiH, że pełna współpraca z Międzynarodowym Trybunałem ds. Zbrodni w Byłej Jugosławii (ICTY) jest podstawowym warunkiem negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu z UE;

52. przypomina oświadczenia byłego Wysokiego Przedstawiciela, że BiH ostatecznie pozostawiła za sobą porozumienie z Dayton i zdecydowanie podąża w kierunku Europy; z zadowoleniem przyjmuje rezolucję przedstawioną przez nowego Wysokiego Przedstawiciela Christiana Schwarz-Schillinga mającą na celu udzielenie wsparcia temu krajowi na rzecz znaczącego postępu politycznego, społecznego i gospodarczego; uważa, że w tej decydującej fazie programy pomocy wspólnotowej i misje WPZB powinny podlegać ścisłej koordynacji; w związku z tym wzywa stosowne podmioty UE do podjęcia odpowiednich kroków mających zapewnić jednolite stanowisko UE;

53. uważa, że w ramach negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu priorytetowe znaczenie należy nadać dalszemu zmniejszaniu potrzeby międzynarodowej interwencji w rząd Bośni i Hercegowiny; wzywa Radę i Komisję do przygotowania stopniowej likwidacji Urzędu Wysokiego Przedstawiciela;

54. respektuje życzenie władz Czarnogóry odnoszące się do przeprowadzenia referendum, zgodnie z konstytucyjnymi przepisami Serbii i Czarnogóry i standardami europejskimi, w kwestii statusu Czarnogóry w państwie związkowym; jest przekonany, że rząd i opozycja odniosą sukces, przy pomocy mediacji ze strony Unii Europejskiej, we wspólnym określeniu warunków i procedur przebiegu referendum, tak aby jego wynik mógł cieszyć się pełnym uznaniem w kraju i na arenie międzynarodowej; niezależnie od ostatecznego wyniku, wzywa władze tych dwóch republik do bliskiej i konstruktywnej współpracy w kontekście negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu oraz do podjęcia działań niezbędnych do osiągnięcia pełnej integracji gospodarczej ich rynków;

55. dostrzega znaczny postęp poczyniony przez władze w Belgradzie w odniesieniu do współpracy z ICTY; popiera i przypomina żądanie Prokuratora Generalnego ICTY, Carli Del Ponte, aby niezwłocznie przekazać ICTY byłego głównodowodzącego Ratko Mladića oraz byłego przywódcę Republiki Srpskiej Radovana Karadżića; przypomina, że ścisła i aktywna współpraca z ICTY jest niezbędnym warunkiem kontynuowania negocjacji w sprawie Układu o Stabilizacji i Stowarzyszeniu; w związku z tym wzywa władze Serbii, aby nie zaprzepaściły zaoferowanej im szansy i kontynuowały zdecydowanie politykę dalszej integracji europejskiej; przypomina im, że niezbędne jest zagwarantowanie pełnego wsparcia dla polityki rządu wobec ICTY na wszystkich szczeblach administracji, policji, wymiaru sprawiedliwości i armii;

56. zwraca uwagę na strategiczne znaczenie zachowania wieloetnicznego charakteru Wojwodiny;

57. z zadowoleniem przyjmuje fakt, że pierwsze rozmowy negocjacyjne przebiegły w atmosferze wzajemnego poszanowania; jest jednakże zaniepokojony faktem, że zgodnie z opisem w sprawozdaniu Sekretarza Generalnego ONZ stan stosunków pomiędzy grupami etnicznymi oraz prawa mniejszości, a szczególnie w odniesieniu do mniejszości serbskiej i romskiej, pozostaje "zły", wzywa Tymczasowe Instytucje Autonomicznej Administracji do przedstawienia propozycji, w ramach rozmów o decentralizacji, mających na celu zajęcie sie tym problemem;

58. przyłącza się do Komisji podkreślając postępy poczynione przez Kosowo, ale również wiele niedociągnięć we wdrażaniu standardów ONZ;

59. przypomina, że wnioski z negocjacji na temat statusu Kosowa zakładają uprzednie pełne spełnienie standardów ONZ, oraz zgadza się z Radą, że rozwiązaniem problemu statusu może być wyłącznie wieloetniczne Kosowo, gdzie wszyscy obywatele maja prawo do życia, pracy i podróżowania, Kosowo, którego integralność terytorialna chroniona jest przez ONZ i Unię Europejską; podkreśla, że ostateczne porozumienie powinno być do przyjęcia dla mieszkańców Kosowa; stoi na stanowisku, że kwestia ta powinna być rozpatrywana w świetle integracji Kosowa z UE i powinna przyczyniać się do wzmocnienia pokoju, bezpieczeństwa i stabilizacji w regionie;

60. uważa ponadto, że decyzji w sprawie ostatecznego statusu powinna towarzyszyć "mapa drogowa" na temat jego wdrażania określająca niezbędne warunki uniknięcia destabilizacji w regionie;

61. wzywa Unię Europejską i Komisję do odegrania wiodącej roli, przy ścisłej współpracy z Organizacją Narodów Zjednoczonych i wszystkimi członkami Grupy Kontaktowej (Francją, Niemcami, Rosją, Wielką Brytanią i Stanami Zjednoczonymi, w negocjacjach na temat przyszłego statusu Kosowa; uważa, że negocjacje te stanowią wyzwanie dla całego regionu oraz że obowiązkiem wszystkich krajów, które uczestniczą w tym procesie, jest jego wspieranie i zatwierdzenie ostatecznego wyniku;

*

* *

62. wzywa swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, parlamentom i rządom Państw Członkowskich, parlamentom i rządom Turcji, Chorwacji, Byłej Jugosłowiańskiej Republiki Macedonii, Albanii, Bośni i Hercegowiny, Serbii i Czarnogóry, Tymczasowym Instytucjom Autonomicznej Administracji w Kosowie oraz Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Kosowie.

[1] Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0350.

[2] Dz.U. C 140 E z 9.6.2005, str. 163.

[3] Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0369.

--------------------------------------------------