1.   Przed upływem terminu zapadalności europejskiej zielonej obligacji przychody z takiej obligacji alokuje się w całości, zgodnie z wymogami w zakresie systematyki, na co najmniej jedną z następujących kategorii („podejście stopniowe”):

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, emitenci mogą, przed alokacją przychodów z europejskiej zielonej obligacji, odliczyć od tych przychodów koszty emisji.

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, emitenci mogą alokować przychody z co najmniej jednej pozostającej w obrocie europejskiej zielonej obligacji na portfel aktywów trwałych lub aktywów finansowych zgodnie z wymogami w zakresie systematyki („podejście portfelowe”).

Jeżeli emitenci alokują przychody zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu, wówczas w sprawozdaniach z alokacji, o których mowa w art. 11, wykazują, że całkowita wartość aktywów, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, w ich portfelu przekracza całkowitą wartość ich portfela europejskich zielonych obligacji pozostających w obrocie.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, emitent długu państwowego lub emitent z państwa trzeciego, który jest państwem, członkiem federacji w przypadku państwa federalnego lub podmiotem regionalnym lub gminnym, może również alokować przychody z wyemitowanych przez siebie europejskich zielonych obligacji na ulgi podatkowe, dotacje, zużycie pośrednie, transfery bieżące w ramach sektora instytucji rządowych i samorządowych, bieżącą współpracę międzynarodową lub innego rodzaju wydatki publiczne, pod warunkiem że przychody te są alokowane zgodnie z wymogami w zakresie systematyki.

1.   Na zasadzie odstępstwa od art. 4 ust. 1, emitenci mogą alokować do 15 % przychodów z europejskiej zielonej obligacji na działalność gospodarczą, która jest zgodna z wymogami w zakresie systematyki, z wyjątkiem technicznych kryteriów kwalifikacji, pod warunkiem że działalność tę stanowi:

2.   Jeżeli emitent alokuje przychody z europejskiej zielonej obligacji zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, musi opisać w arkuszu informacyjnym europejskiej zielonej obligacji, o którym mowa w art. 10, przedmiotowe rodzaje działalności oraz szacowany odsetek przychodów przeznaczonych na finansowanie takich działalności łącznie, a także w rozbiciu na poszczególne rodzaje działalności.

3.   Jeżeli emitent alokuje przychody z europejskiej zielonej obligacji na działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1 lit. a), musi zapewnić, aby działalność ta spełniała, w stosownych przypadkach, ogólne kryteria zasady „nie czyń poważnych szkód” określone w dodatkach A, B, C i D do załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2021/2139.

4.   Jeżeli emitent alokuje przychody z europejskiej zielonej obligacji na działalność, o której mowa w ust. 1 lit. b), musi na zasadzie najwyższych starań zapewnić, aby działalność ta spełniała odpowiednie techniczne kryteria kwalifikacji.

1.   Przychody z aktywów finansowych mogą być alokowane wyłącznie na cele określone w art. 4 ust. 1 lub, w stosownych przypadkach, na cele określone w art. 4 ust. 2 i 3.

2.   Przychody z aktywów finansowych można alokować na inne kolejne aktywa finansowe, pod warunkiem że:

1.   W przypadku gdy wykorzystanie przychodów, o którym mowa w art. 4 ust. 1 akapit pierwszy lit. b) i c), jest związane z działalnością gospodarczą, która spełni wymogi w zakresie systematyki, emitent publikuje plan dotyczący nakładów inwestycyjnych.

2.   W planie dotyczącym nakładów inwestycyjnych określa się termin, przypadający zanim europejska zielona obligacja osiągnie termin zapadalności, przed upływem którego wszystkie wydatki kapitałowe i operacyjne finansowane z europejskiej zielonej obligacji muszą być zgodne z wymogami w zakresie systematyki.

3.   W ciągu 60 dni od terminu określonego w planie dotyczącym nakładów inwestycyjnych emitent uzyskuje od kontrolera zewnętrznego ocenę zgodności z wymogami w zakresie systematyki wydatków kapitałowych i operacyjnych, które są uwzględnione w tym planie i finansowane z przychodów z europejskiej zielonej obligacji.

1.   Jeżeli emitenci alokują przychody z europejskich zielonych obligacji na cele określone w art. 4 ust. 1 i 3, muszą zapewnić, aby:

2.   Jeżeli emitenci alokują przychody zgodnie z metodą portfelową, muszą uwzględniać w swoim portfelu wyłącznie te aktywa, których bazowa działalność gospodarcza jest zgodna z technicznymi kryteriami kwalifikacji, które miały zastosowanie w dowolnym momencie w okresie siedmiu lat przed datą publikacji sprawozdania z alokacji.

3.   Jeżeli istnieje ryzyko, że przychody z pozostającej w obrocie obligacji nie zostaną dostosowane do ust. 1 lit. b) ppkt (ii), emitent musi sporządzić plan ich dostosowania, poddać go kontroli przeprowadzanej przez kontrolera zewnętrznego i opublikować plan ich dostosowania w możliwie najszerszym zakresie do zmienionych technicznych kryteriów kwalifikacji oraz w celu złagodzenia w możliwie najszerszym zakresie negatywnych skutków braku pełnej zgodności ze zmienionymi technicznymi kryteriami kwalifikacji. Emitent publikuje ten plan przed upływem okresu określonego w ust. 1 lit. b).

4.   Zgodność z odpowiednimi technicznymi kryteriami kwalifikacji wykazuje się w sprawozdaniu z alokacji, o którym mowa w art. 11.

1.   Przed emisją europejskiej zielonej obligacji emitenci:

2.   Arkusz informacyjny europejskiej zielonej obligacji, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć więcej niż jednej emisji europejskich zielonych obligacji.

3.   Kontrola przedemisyjna, o której mowa w ust. 1 lit. b), obejmuje:

1.   Co 12 miesięcy do dnia pełnej alokacji przychodów z europejskiej zielonej obligacji oraz, w stosownych przypadkach, do momentu zrealizowania planu dotyczącego nakładów inwestycyjnych emitenci europejskich zielonych obligacji sporządzają sprawozdanie z alokacji europejskiej zielonej obligacji, z wykorzystaniem wzoru określonego w załączniku II, wykazujące, że przychody z europejskiej zielonej obligacji od daty jej emisji do końca okresu, o którym mowa w sprawozdaniu, alokowano zgodnie z art. 4–8.

Pierwszy 12-miesięczny okres rozpoczyna się w dniu emisji.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego, emitenci mogą przyjąć za datę zakończenia pierwszego okresu sprawozdawczego ostatni dzień roku kalendarzowego lub roku obrotowego emisji.

2.   Sprawozdania z alokacji zawierają, w stosownych przypadkach, informacje na temat postępów w realizacji planu dotyczącego nakładów inwestycyjnych.

W rocznych sprawozdaniach z alokacji emitenci publikują przyczyny wszelkich opóźnień lub odstępstw, które mają znaczący wpływ na realizację planu dotyczącego nakładów inwestycyjnych.

3.   Sprawozdania z alokacji mogą dotyczyć więcej niż jednej emisji europejskich zielonych obligacji.

4.   Emitenci europejskich zielonych obligacji poddają kontroli poemisyjnej, przeprowadzanej przez kontrolera zewnętrznego, sprawozdanie z alokacji sporządzone po dokonaniu pełnej alokacji przychodów z europejskiej zielonej obligacji.

5.   W przypadku gdy po opublikowaniu sprawozdania z alokacji zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. d) alokacja przychodów zostanie skorygowana, emitenci odpowiednich europejskich zielonych obligacji dokonują bez zbędnej zwłoki zmiany sprawozdania z alokacji i poddają kontroli poemisyjnej, przeprowadzanej przez kontrolera zewnętrznego, to zmienione sprawozdanie z alokacji.

6.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 4 każde sprawozdanie z alokacji sporządzone przez emitentów, którzy alokują przychody z jednej lub większej liczby europejskich zielonych obligacji na portfel aktywów, podlega kontroli poemisyjnej przeprowadzanej przez kontrolera zewnętrznego. Kontroler zewnętrzny zwraca szczególną uwagę na te aktywa, których nie uwzględniono w żadnym z poprzednio opublikowanych sprawozdań z alokacji.

Taka kontrola poemisyjna nie jest wymagana, jeżeli w okresie objętym sprawozdaniem z alokacji nie dokonano żadnych zmian w alokacji na portfel aktywów i nie zmieniono żadnego składnika aktywów w portfelu ani nie zmieniono żadnego składnika aktywów podlegającego zmianie alokacji w stosunku do okresu objętego poprzednim sprawozdaniem z alokacji. W takich przypadkach w odpowiednim sprawozdaniu z alokacji zamieszcza się oświadczenie dotyczące nieprzeprowadzenia kontroli poemisyjnej z powodu braku takich zmian.

7.   Emitenci europejskich zielonych obligacji zapewniają, by roczne sprawozdania z alokacji oraz, w stosownych przypadkach, wyniki kontroli poemisyjnej wymaganej na podstawie niniejszego artykułu były podawane do wiadomości publicznej w terminie 270 dni od zakończenia każdego 12-miesięcznego okresu, o którym mowa w ust. 1. Emitenci zapewniają, by w tym okresie 270 dni kontroler zewnętrzny miał co najmniej 90 dni na przeprowadzenie kontroli sprawozdania z alokacji.

8.   Wyniki kontroli poemisyjnej, o której mowa w ust. 4, 5 i 6 niniejszego artykułu, zawierają następujące elementy:

1.   Emitenci europejskich zielonych obligacji, po dokonaniu pełnej alokacji przychodów i co najmniej raz w całym okresie trwania tych obligacji, sporządzają i podają do wiadomości publicznej sprawozdanie dotyczące wpływu europejskiej zielonej obligacji na temat wpływu wykorzystania przychodów z obligacji na środowisko, z wykorzystaniem wzoru określonego w załączniku III.

2.   Sprawozdanie dotyczące wpływu europejskiej zielonej obligacji może dotyczyć więcej niż jednej emisji europejskich zielonych obligacji.

3.   Emitenci europejskich zielonych obligacji mogą zwrócić się do kontrolera zewnętrznego o przeprowadzenie kontroli sprawozdania dotyczącego wpływu. Wyniki kontroli takich sprawozdań zawierają następujące elementy:

1.   Emitent długu państwowego poddaje swoje europejskie zielone obligacje kontroli poemisyjnej, którą przeprowadza:

2.   W przypadku gdy emitent długu państwowego poddaje swoje europejskie zielone obligacje kontroli poemisyjnej przeprowadzanej przez kontrolera zewnętrznego i organ kontroli państwowej, organ kontroli państwowej dokonuje kontroli alokacji przychodów z obligacji, a kontroler zewnętrzny poświadcza zgodność działalności gospodarczej finansowanej z obligacji z wymogami w zakresie systematyki.

1.   W celu stosowania oznakowania „europejska zielona obligacja” lub „EuGB” emitent publikuje na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/1129 prospekt, który spełnia następujące warunki:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, oznakowanie „europejska zielona obligacja” lub „EuGB” mogą być stosowane w odniesieniu do obligacji objętych art. 1 ust. 2 lit. b) i d) rozporządzenia (UE) 2017/1129.

3.   Do celów niniejszego rozporządzenia termin „informacje regulowane”, o których mowa w art. 19 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2017/1129, obejmuje informacje zawarte w arkuszu informacyjnym europejskiej zielonej obligacji, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia.

4.   W przypadku gdy prospekt jest publikowany na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/1129, zawiera on streszczenie planu dotyczącego nakładów inwestycyjnych. W streszczeniu wymienia się najważniejsze projekty zrealizowane przez emitenta, których wartość mierzy się jako udział w całkowitych nakładach inwestycyjnych objętych planem dotyczącym nakładów inwestycyjnych, oraz określa się rodzaj, sektor, lokalizację i przewidywany rok finalizacji tych projektów.

1.   Emitenci europejskich zielonych obligacji publikują na swoich stronach internetowych i udostępniają nieodpłatnie – zgodnie z art. 21 ust. 3 i 4 rozporządzenia (UE) 2017/1129 –co najmniej przez 12 miesięcy od upływu terminu zapadalności tych obligacji, następujące elementy, w tym wszelkie ich zmiany lub korekty do nich:

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego lit. d), w przypadku przeprowadzania kontroli poemisyjnej sprawozdania z alokacji europejskiej zielonej obligacji dane sprawozdanie z alokacji publikuje się bez zbędnej zwłoki po uzyskaniu wyników kontroli poemisyjnej.

2.   Informacje zawarte w dokumentach, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a), d) i f), przekazuje się – według uznania emitenta – w języku zwyczajowo używanym w sferze finansów międzynarodowych lub:

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 niniejszego artykułu, w przypadku gdy prospekt dotyczący europejskiej zielonej obligacji ma zostać opublikowany zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1129, informacje zawarte w dokumentach, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy lit. a), d) i f) niniejszego artykułu, przekazuje się w języku lub językach, w których sporządzono ten prospekt.

4.   W stosownych przypadkach emitenci powiadamiają właściwe organy, o których mowa w art. 44 ust. 1 i 2, o publikacji każdego z dokumentów, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy niniejszego artykułu, bez zbędnej zwłoki po każdej publikacji.

5.   Emitenci powiadamiają ESMA o publikacji wszystkich dokumentów, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, w terminie 30 dni od ich publikacji.

1.   W przypadku obligacji sekurytyzacyjnych oznaczonych jako „europejska zielona obligacja” lub „EuGB”:

2.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 lit. a), odniesienia do „emitenta” zawarte w art. 9 i 15, art. 44 ust. 3, art. 45 ust. 1, art. 48 i art. 49 ust. 1 należy rozumieć jako odniesienia do „jednostki inicjującej” lub „SSPE”, a odniesienia do „emitenta” zawarte w art. 14 ust. 1 i art. 44 ust. 1 należy rozumieć jako odniesienia do „SSPE”.

3.   W przypadku gdy ekspozycje sekurytyzacyjne pochodzą od wielu jednostek inicjujących, obowiązują następujące zasady:

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia ekspozycje sekurytyzowane nie obejmują ekspozycji finansujących poszukiwanie, górnictwo, wydobycie, produkcję, przetwarzanie, magazynowanie, rafinację lub dystrybucję, w tym transport, paliw kopalnych ani handel paliwami kopalnymi.

2.   Do puli ekspozycji sekurytyzowanych do celów niniejszego rozporządzenia można włączyć ekspozycje finansujące wytwarzanie energii elektrycznej z paliw kopalnych, kogenerację energii cieplnej/chłodniczej i energii elektrycznej z paliw kopalnych lub wytwarzanie energii cieplnej/chłodniczej z paliw kopalnych, jeżeli dana działalność spełnia kryteria zasady „nie czyń poważnych szkód” określone w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2021/2139.

3.   Jednostka inicjująca wyjaśnia w arkuszu informacyjnym europejskiej zielonej obligacji, o którym mowa w art. 10, w jakim zakresie spełnione zostały wymogi ust. 1 niniejszego artykułu.

4.   Na wniosek właściwego organu, o którym mowa w art. 44, jednostka inicjująca wykazuje zgodność z ust. 1 niniejszego artykułu.

1.   W przypadku obligacji sekurytyzacyjnej oznaczonej jako „europejska zielona obligacja” lub „EuGB” prospekt opublikowany na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/1129 zawiera ona oświadczenie, że dana obligacja jest obligacją sekurytyzacyjną oraz że jednostka inicjująca jest odpowiedzialna za wypełnienie podjętych w prospekcie zobowiązań dotyczących wykorzystania przychodów.

2.   Aby zapewnić przejrzystość w zakresie charakterystyki środowiskowej ekspozycji sekurytyzowanych, prospekt powinien zawierać informacje na temat poniższych aspektów na zasadzie najlepszych starań i najlepszych zdolności jednostki inicjującej, w oparciu o dostępne dane:

3.   Informacje zawarte w prospekcie zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu zamieszcza się również w arkuszu informacyjnym europejskiej zielonej obligacji, o którym mowa w art. 10, oraz – na podstawie corocznych aktualizacji dokonywanych przez jednostkę inicjującą – w sprawozdaniu z alokacji europejskiej zielonej obligacji, o którym mowa w art. 11.

1.   Przed podjęciem czynności kontrolerzy zewnętrzni europejskich zielonych obligacji muszą zostać wpisani do rejestru ESMA.

2.   Wpisani do rejestru ESMA kontrolerzy zewnętrzni muszą zawsze spełniać warunki dotyczące wpisu do rejestru określone w art. 23 ust. 2.

3.   Organy kontroli państwowej nie podlegają przepisom tytułów IV i V niniejszego rozporządzenia.

1.   Wniosek o wpis do rejestru jako kontrolera zewnętrznego europejskich zielonych obligacji zawiera następujące informacje:

2.   ESMA wpisuje do rejestru wnioskodawcę jako kontrolera zewnętrznego tylko wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

Przy ocenie warunków określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, ESMA może wziąć pod uwagę, czy wnioskodawca, w przypadku gdy świadczył usługi zgodnie z art. 69 i 70, dołożył najlepszych starań, aby spełnić wymogi określone w art. 24–38. W tym celu ESMA może zażądać od wnioskodawcy przedłożenia niezbędnych informacji.

3.   W terminie 20 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku ESMA sprawdza jego kompletność.

Jeżeli wniosek nie jest kompletny, ESMA informuje o tym wnioskodawcę i wyznacza termin, w którym wnioskodawca ma przedłożyć dodatkowe informacje.

Jeżeli wniosek jest kompletny, ESMA informuje o tym wnioskodawcę.

4.   W terminie 45 dni roboczych od dnia otrzymania kompletnego wniosku ESMA wpisuje wnioskodawcę do rejestru lub odmawia wpisu.

ESMA może przedłużyć termin, o którym mowa w akapicie pierwszym, o 15 dni roboczych, jeżeli wnioskodawca zamierza skorzystać z outsourcingu w przypadku niektórych czynności w zakresie kontroli zewnętrznej.

5.   ESMA powiadamia wnioskodawcę na piśmie o wpisaniu go do rejestru jako kontrolera zewnętrznego lub o odmowie wpisu. Decyzja o wpisie lub odmowie wpisu wnioskodawcy zawiera uzasadnienie i staje się skuteczna piątego dnia roboczego od jej wydania.

6.   ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria, o których mowa w ust. 2 akapit pierwszy lit. a) i b).

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2024 r.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

7.   ESMA opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających standardowe formularze, wzory i procedury na potrzeby przedkładania informacji, o których mowa w ust. 1.

Przy opracowywaniu projektów wykonawczych standardów technicznych, ESMA uwzględnia cyfrowe środki wpisywania do rejestru.

ESMA przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2024 r.

Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kontroler zewnętrzny powiadamia ESMA o wszelkich istotnych zmianach w informacjach przekazanych zgodnie z art. 23 ust. 1, zanim takie zmiany zostaną wdrożone.

Jeżeli ESMA wyraża sprzeciw wobec takich istotnych zmian, informuje o tym kontrolera zewnętrznego w terminie 45 dni roboczych od powiadomienia o tych zmianach, podając powody sprzeciwu. Zmiany, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie mogą zostać wdrożone, jeżeli ESMA wyrazi sprzeciw wobec nich w tym terminie.

2.   ESMA opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających standardowe formularze, wzory i procedury na potrzeby przedkładania informacji, o których mowa w ust. 1.

Przy opracowywaniu projektów wykonawczych standardów technicznych, ESMA uwzględnia cyfrowe środki wpisywania do rejestru.

ESMA przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2025 r.

Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kontrolerzy zewnętrzni stosują odpowiednie systemy, zasoby i procedury w celu wypełnienia obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

2.   Co najmniej raz w roku kontrolerzy zewnętrzni monitorują i oceniają adekwatność i skuteczność swoich systemów, zasobów i procedur ustanowionych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem oraz podejmują odpowiednie środki w celu wyeliminowania wszelkich niedociągnięć w tym zakresie.

3.   ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dokonywania oceny odpowiedniości, adekwatności i skuteczności stosowanych przez kontrolerów zewnętrznych systemów, zasobów i procedur, o których mowa w ust. 1 i 2.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2025 r.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kadra kierownicza najwyższego szczebla i członkowie organu kierowniczego kontrolera zewnętrznego odpowiednio zapewniają lub nadzorują następujące elementy:

2.   ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dokonywania oceny prawidłowego i ostrożnego zarządzania kontrolerem zewnętrznym, o którym mowa w ust. 1 lit. a), oraz zarządzania konfliktami interesów, o którym mowa w ust. 1 lit. c).

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2024 r.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kontrolerzy zewnętrzni zapewniają, aby ich analitycy i pracownicy oraz wszelkie inne osoby fizyczne, których usługi pozostają do ich dyspozycji lub pod ich kontrolą, i którzy są bezpośrednio zaangażowani w czynności w zakresie oceny, posiadali wiedzę, doświadczenie i wyszkolenie, które są niezbędne do wykonywania powierzonych im zadań.

2.   Kontrolerzy zewnętrzni zapewniają, aby osoby, o których mowa w ust. 1, nie mogły inicjować negocjacji ani uczestniczyć w negocjacjach dotyczących opłat lub płatności z żadnym ocenianym podmiotem, powiązaną z nim osobą trzecią ani inną osobą bezpośrednio lub pośrednio związaną z ocenianym podmiotem przez kontrolę.

3.   ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dokonywania oceny odpowiedniości wiedzy, doświadczenia i wyszkolenia osób, o których mowa w ust. 1.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2024 r.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kontrolerzy zewnętrzni ustanawiają i utrzymują stałą, niezależną i skuteczną komórkę ds. zgodności na potrzeby czynności dokonywanych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

2.   Kontrolerzy zewnętrzni zapewniają, aby komórka ds. zgodności spełniała poniższe wymogi:

3.   Ustalenia poczynione przez komórkę ds. zgodności udostępnia się organowi nadzorczemu lub organowi administracyjnemu kontrolera zewnętrznego.

4.   ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dokonywania oceny, czy komórka ds. zgodności posiada uprawnienia umożliwiające właściwie i niezależnie wykonywanie jej obowiązków, o których mowa w ust. 2 lit. a), oraz kryteria dokonywania oceny, czy komórka ds. zgodności posiada niezbędne zasoby i wiedzę ekspercką oraz dostęp do wszystkich istotnych informacji, o których mowa w ust. 2 lit. b).

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2025 r.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kontrolerzy zewnętrzni przyjmują i wdrażają wewnętrzne zasady i procedury należytej staranności, które zapewniają, aby ich interesy gospodarcze nie wpływały na niezależność ani dokładność czynności w zakresie oceny.

2.   Kontrolerzy zewnętrzni przyjmują i wdrażają odpowiednie procedury administracyjne i księgowe, mechanizmy kontroli wewnętrznej oraz skuteczne rozwiązania w zakresie kontroli i zabezpieczeń systemów przetwarzania informacji.

3.   ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dokonywania oceny odpowiedniości procedur administracyjnych i księgowych oraz mechanizmów kontroli wewnętrznej, a także skuteczności rozwiązań w zakresie kontroli i zabezpieczeń systemów przetwarzania informacji, o których mowa w ust. 2.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2025 r.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kontrolerzy zewnętrzni przyjmują i wdrażają środki zapewniające, aby wyrażona w wyniku prowadzonych przez nich kontroli opinia oparta była na dogłębnej analizie wszystkich dostępnych im informacji, które zgodnie z metodyką kontrolerów zewnętrznych są istotne dla dokonywanej przez nich analizy.

2.   Kontrolerzy zewnętrzni podają do wiadomości publicznej najważniejsze etapy ich rozumowania prowadzące do wyciągnięcia wniosków z poszczególnych kontroli.

3.   Dokonując kontroli, kontrolerzy zewnętrzni korzystają z informacji o wystarczającej jakości, pochodzących z wiarygodnych źródeł.

4.   ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria dokonywania oceny, czy informacje, o których mowa w ust. 3, są wystarczającej jakości oraz czy źródła, o których mowa w tym ustępie, są wiarygodne.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2025 r.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kontrolerzy zewnętrzni, którzy dowiedzą się o błędach w swojej metodyce dokonywania oceny lub w jej stosowaniu, mających istotny wpływ na kontrolę, natychmiast powiadamiają o tych błędach ESMA i emitentów odpowiednich europejskich zielonych obligacji oraz wyjaśniają je.

2.   Kontrolerzy zewnętrzni szybko usuwają błędy i jak najszybciej publikują na swoich stronach internetowych błędy, o których mowa w ust. 1, oraz, w stosownych przypadkach, zmienione i poprawione wyniki kontroli. W takich zmienionych dokumentach podaje się uzasadnienie zmian.

1.   Kontrolerzy zewnętrzni, którzy zlecają na zasadzie outsourcingu dostawcom usług będącym osobami trzecimi czynności w zakresie oceny, zapewniają, aby każdy taki dostawca usług będący osobą trzecią dysponował zdolnościami i możliwościami pozwalającymi na rzetelne i profesjonalne wykonanie tych czynności w zakresie oceny. Tacy kontrolerzy zewnętrzni zapewniają również, aby outsourcing nie wpływał w sposób istotny na jakość ich kontroli wewnętrznej ani na zdolność ESMA do sprawowania nadzoru nad przestrzeganiem przez tych kontrolerów zewnętrznych przepisów niniejszego rozporządzenia.

2.   Kontrolerzy zewnętrzni nie mogą zlecać na zasadzie outsourcingu wszystkich swoich czynności w zakresie oceny ani zadań swojej komórki ds. zgodności.

3.   Kontrolerzy zewnętrzni powiadamiają ESMA o czynnościach w zakresie oceny, które zamierzają zlecić na zasadzie outsourcingu, w tym doprecyzowują poziom zasobów ludzkich i technicznych potrzebnych do wykonania każdej z tych czynności oraz powody takiego zlecenia na zasadzie outsourcingu.

4.   Kontrolerzy zewnętrzni zlecający na zasadzie outsourcingu czynności w zakresie oceny zapewniają, aby takie zlecenie na zasadzie outsourcingu nie ograniczało ani nie osłabiało zdolności członków kadry kierowniczej najwyższego szczebla lub organu zarządzającego kontrolera zewnętrznego do wykonywania ich funkcji lub ich zadań.

5.   Kontrolerzy zewnętrzni zapewniają, aby dostawcy usług będący osobami trzecimi współpracowali z ESMA i stosowali się do wniosków nadzorczych ESMA w związku z czynnościami w zakresie oceny zlecanymi na zasadzie outsourcingu.

6.   Kontrolerzy zewnętrzni pozostają odpowiedzialni za czynności zlecone na zasadzie outsourcingu i wprowadzają środki w celu zapewnienia:

Do celów akapitu pierwszego lit. e) kontrolerzy zewnętrzni uzyskują informacje na temat rozwiązań zapewniających ciągłość działań stosowanych przez dostawców usług będących osobami trzecimi, oceniają jakość tych rozwiązań oraz, w razie konieczności, zwracają się o poprawienie tych rozwiązań.

7.   ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających kryteria:

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2024 r.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kontrolerzy zewnętrzni prowadzą stosowne rejestry następujących elementów:

2.   Rejestry i dokumenty, o których mowa w ust. 1, przechowuje się co najmniej przez pięć lat od upływu terminu zapadalności danej obligacji i udostępnia się ESMA na jej wniosek.

3.   W przypadku gdy ESMA cofnęła wpis do rejestru kontrolera zewnętrznego zgodnie z art. 59 ust. 1, kontroler zewnętrzny zapewnia przechowywanie tych rejestrów i dokumentów przez kolejne pięć lat. Rejestry i dokumenty, w których określono odpowiednie prawa i obowiązki kontrolera zewnętrznego i emitenta europejskiej zielonej obligacji na podstawie umowy o świadczenie usług w zakresie oceny, przechowuje się przez okres trwania stosunku umownego z tym emitentem.

1.   Kontrolerzy zewnętrzni identyfikują, eliminują lub zarządzają oraz ujawniają w przejrzysty sposób w wynikach kontroli wszelkie rzeczywiste lub potencjalne konflikty interesów, które dotyczą:

2.   Kontroler zewnętrzny, przed zawarciem z emitentem umowy o świadczenie usług, dokonuje oceny przedumownej, aby sprawdzić, czy istnieje rzeczywisty lub potencjalny konflikt interesów, i sporządza dokumentację tej oceny. Kontroler zewnętrzny aktualizuje ocenę przedumowną i związaną z nią dokumentację w przypadku istotnej zmiany ryzyka konfliktu interesów po zawarciu umowy między kontrolerem zewnętrznym a emitentem.

Kontroler zewnętrzny nie przeprowadza kontroli, jeżeli stwierdzi, że istnieje rzeczywisty konflikt interesów i nie jest w stanie wdrożyć środków mających na celu wyeliminowanie tego konfliktu interesów lub zarządzanie nim.

3.   Opłaty pobierane przez kontrolerów zewnętrznych za usługi związane z oceną nie mogą zależeć od wyniku kontroli ani od żadnego innego wyniku lub rezultatu wykonanej pracy.

4.   Analitycy, pracownicy kontrolera zewnętrznego oraz inne osoby pozostające w stosunku umownym z kontrolerami zewnętrznymi i bezpośrednio zaangażowane w czynności w zakresie oceny są zobowiązani do zachowania tajemnicy zawodowej.

5.   Kontrolerzy zewnętrzni zapewniają, aby ich analitycy i pracownicy lub inne osoby fizyczne pozostające w stosunku umownym z kontrolerami zewnętrznymi i bezpośrednio zaangażowane w czynności w zakresie oceny spełniali następujące warunki:

1.   Kontrolerzy zewnętrzni publikują i nieodpłatnie udostępniają na swoich stronach internetowych następujące dokumenty:

2.   Wyniki kontroli pozostają publicznie dostępne na stronie internetowej kontrolera zewnętrznego co najmniej do upływu terminu zapadalności danej obligacji.

3.   Kontrolerzy zewnętrzni, którzy podejmują decyzję o zaprzestaniu przeprowadzania kontroli, podają powody takiej decyzji na swoich stronach internetowych niezwłocznie po jej podjęciu.

1.   Kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego może świadczyć usługi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem na rzecz emitentów europejskich zielonych obligacji, jeżeli jest wpisany do rejestru kontrolerów zewnętrznych z państw trzecich prowadzonego przez ESMA zgodnie z art. 67.

2.   ESMA wpisuje do rejestru kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego, który złożył wniosek o świadczenie usług kontrolera zewnętrznego zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w całej Unii zgodnie z ust. 1 (zwanego dalej „składającym wniosek kontrolerem zewnętrznym z państwa trzeciego”) wyłącznie wówczas, gdy spełnione są następujące warunki:

3.   W przypadku gdy kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego jest wpisany do rejestru zgodnie z niniejszym artykułem, nie można nakładać na niego żadnych dodatkowych wymogów w odniesieniu do spraw uregulowanych niniejszym rozporządzeniem.

4.   Składający wniosek kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego składa swój wniosek do ESMA z wykorzystaniem formularzy i wzorów, o których mowa w art. 23 ust. 7, po przyjęciu przez Komisję decyzji, o której mowa w art. 40 ust. 1, w odniesieniu do państwa trzeciego, w którym składający wniosek kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego jest wpisany do rejestru lub posiada uprawnienia.

5.   Składający wniosek kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego przekazuje ESMA wszystkie informacje, które są niezbędne do wpisania go do rejestru.

6.   W terminie 20 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku ESMA sprawdza jego kompletność.

Jeżeli wniosek nie jest kompletny, ESMA informuje o tym składającego wniosek kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego i wyznacza termin, w którym składający wniosek kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego ma przekazać dodatkowe informacje.

Jeżeli wniosek jest kompletny, ESMA informuje o tym składającego wniosek kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego.

7.   W terminie 45 dni roboczych od dnia otrzymania kompletnego wniosku ESMA wpisuje składającego wniosek kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego do rejestru lub odmawia wpisu.

ESMA może przedłużyć termin, o którym mowa w akapicie pierwszym, o 15 dni roboczych, jeżeli składający wniosek kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego zamierza skorzystać z outsourcingu w przypadku niektórych czynności w zakresie kontroli zewnętrznej.

8.   ESMA powiadamia na piśmie składającego wniosek kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego o wpisaniu go do rejestru lub o odmowie wpisu. Taka decyzja o wpisie lub odmowie wpisu składającego wniosek kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego zawiera uzasadnienie i staje się skuteczna piątego dnia roboczego od jej wydania.

9.   Przed rozpoczęciem świadczenia jakichkolwiek usług na rzecz emitentów europejskich zielonych obligacji mających siedzibę w Unii, kontrolerzy zewnętrzni z państw trzecich deklarują poddanie wszelkich sporów związanych z tymi usługami jurysdykcji sądu państwa członkowskiego lub trybunału arbitrażowego z siedzibą w państwie członkowskim.

1.   Komisja może przyjąć w odniesieniu do państwa trzeciego decyzję stanowiącą, że ramy prawne i nadzorcze tego państwa trzeciego zapewniają, aby:

2.   Komisja może uznać, że ramy organizacyjne i ramy prowadzenia działalności państwa trzeciego mają skutek równoważny z wymogami niniejszego rozporządzenia, jeżeli w tych ramach podmioty świadczące usługi kontroli zewnętrznej podlegają:

3.   ESMA dokonuje ustaleń dotyczących współpracy z odpowiednimi właściwymi organami państw trzecich, których ramy prawne i nadzorcze zostały uznane za faktycznie równoważne zgodnie z ust. 1. W ramach takich ustaleń określa się:

4.   Kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego mający siedzibę w państwie, którego ramy prawne i nadzorcze uznano za faktycznie równoważne zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, i który został wpisany do rejestru, o którym mowa w art. 67, może świadczyć usługi stanowiące przedmiot wpisu do rejestru na rzecz emitentów europejskich zielonych obligacji w całej Unii.

5.   Kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego nie może korzystać z praw przysługujących mu na podstawie art. 39, jeżeli Komisja odwoła swoją decyzję, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w odniesieniu do tego państwa trzeciego.

1.   ESMA cofa wpis do rejestru kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego, usuwając go z rejestru, o którym mowa w art. 67, jeżeli ma uzasadnione, oparte na udokumentowanych dowodach podstawy, aby sądzić, że podczas świadczenia usług na podstawie niniejszego rozporządzenia w Unii kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego:

2.   ESMA podejmuje decyzję na podstawie ust. 1 po:

3.   ESMA niezwłocznie informuje Komisję o decyzji wydanej na podstawie ust. 1 i ogłasza decyzję na swojej stronie internetowej.

4.   W przypadku cofnięcia wpisu do rejestru kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego Komisja ocenia, czy w odniesieniu do danego państwa trzeciego nadal spełnione są warunki, na podstawie których wydana została decyzja na podstawie art. 40 ust. 1.

1.   Do momentu wydania decyzji na podstawie art. 40 ust. 1 kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego może świadczyć usługi zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, pod warunkiem że zostanie uznany przez ESMA zgodnie z niniejszym artykułem.

2.   Kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego zamierzający uzyskać uznanie, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu (zwany dalej „ubiegającym się o uznanie kontrolerem zewnętrznym z państwa trzeciego”), musi spełniać wymogi określone w art. 23–38 i art. 54–56.

3.   Ubiegający się o uznanie kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego musi mieć przedstawiciela prawnego z siedzibą w Unii. Ten przedstawiciel prawny:

4.   Wniosek o uznanie przez ESMA, o którym mowa w ust. 1, zawiera wszelkie informacje niezbędne do stwierdzenia przez ESMA, że ubiegający się o uznanie kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego dokonał wszystkich niezbędnych przygotowań w celu spełnienia wymogów, o których mowa w ust. 2 i 3, oraz, w stosownych przypadkach, wskazuje się w nim właściwy organ odpowiedzialny za nadzór w państwie trzecim nad ubiegającym się o uznanie kontrolerem zewnętrznym z państwa trzeciego.

5.   W terminie 30 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku o uznanie, ESMA sprawdza jego kompletność.

Jeżeli wniosek nie jest kompletny, ESMA informuje o tym ubiegającego się o uznanie kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego i wyznacza termin, w którym ubiegający się o uznanie kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego ma przedłożyć dodatkowe informacje.

Jeżeli wniosek jest kompletny, ESMA informuje o tym ubiegającego się o uznanie kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego.

6.   W terminie 45 dni roboczych od dnia otrzymania kompletnego wniosku o uznanie ESMA sprawdza, czy wymogi określone w ust. 2 i 3 zostały spełnione.

ESMA może przedłużyć termin, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, o 15 dni roboczych, jeżeli ubiegający się o uznanie kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego zamierza skorzystać z outsourcingu w przypadku niektórych czynności w zakresie kontroli zewnętrznej.

7.   ESMA powiadamia na piśmie ubiegającego się o uznanie kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego o swojej decyzji o uznaniu lub odmowie uznania kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego. Decyzja o uznaniu lub odmowie uznania kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego zawiera uzasadnienie i staje się skuteczna piątego dnia roboczego od jej wydania.

8.   ESMA zawiesza lub, w stosownych przypadkach, cofa uznanie udzielone zgodnie z ust. 7, jeżeli ma uzasadnione, oparte na udokumentowanych dowodach podstawy, aby sądzić, że kontroler zewnętrzny z państwa trzeciego działa ze szkodą dla interesów odbiorców jego usług lub prawidłowego funkcjonowania rynków lub poważnie naruszył niniejsze rozporządzenie lub złożył fałszywe oświadczenia, lub zastosował jakiekolwiek inne środki niezgodne z prawem, aby uzyskać uznanie.

9.   ESMA opracowuje projekt regulacyjnych standardów technicznych określających informacje zawarte we wniosku, o którym mowa w ust. 4, oraz jego formę i treść.

ESMA przedkłada Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 21 grudnia 2025 r.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia poprzez przyjmowanie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Kontroler zewnętrzny z siedzibą w Unii, który został wpisany do rejestru zgodnie z art. 23, może zwrócić się do ESMA o zgodę na zatwierdzenie usług świadczonych na bieżąco przez kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego w Unii, pod warunkiem że:

2.   Kontroler zewnętrzny składający wniosek, o którym mowa w ust. 1 (zwany dalej „zatwierdzającym kontrolerem zewnętrznym”), przekazuje wszelkie informacje niezbędne do stwierdzenia przez ESMA, że w momencie składania wniosku spełnione zostały wszystkie warunki, o których mowa w tym ustępie.

3.   W terminie 20 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, ESMA sprawdza jego kompletność.

Jeżeli wniosek nie jest kompletny, ESMA informuje o tym zatwierdzającego kontrolera zewnętrznego i wyznacza termin, w którym zatwierdzający kontroler zewnętrzny ma przedłożyć dodatkowe informacje.

Jeżeli wniosek jest kompletny, ESMA informuje o tym zatwierdzającego kontrolera zewnętrznego.

W terminie 45 dni roboczych od dnia otrzymania kompletnego wniosku ESMA rozpatruje ten wniosek i wydaje decyzję o udzieleniu zgody na zatwierdzenie albo o odmowie udzielenia zgody na zatwierdzenie. ESMA powiadamia zatwierdzającego kontrolera zewnętrznego o swojej decyzji. Decyzja ta zawiera uzasadnienie i staje się skuteczna piątego dnia roboczego od jej wydania.

4.   Usługi świadczone na podstawie niniejszego rozporządzenia przez kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego, którego usługi zostały zatwierdzone, uznaje się za usługi świadczone przez zatwierdzającego kontrolera zewnętrznego. Zatwierdzający kontroler zewnętrzny nie może wykorzystywać zatwierdzenia w celu uniknięcia spełnienia wymogów niniejszego rozporządzenia.

5.   Zatwierdzający kontroler zewnętrzny ponosi pełną odpowiedzialność za usługi świadczone na podstawie niniejszego rozporządzenia przez kontrolera zewnętrznego z państwa trzeciego, którego usługi zostały zatwierdzone, oraz za przestrzeganie przepisów niniejszego rozporządzenia.

6.   W przypadku gdy ESMA ma uzasadnione powody, aby uznać, że warunki określone w ust. 1 nie są już spełnione, ma prawo żądać od zatwierdzającego kontrolera zewnętrznego zaprzestania zatwierdzania.

7.   Zatwierdzający kontroler zewnętrzny publikuje informacje, o których mowa w art. 38, na swojej stronie internetowej.

8.   Zatwierdzający kontroler zewnętrzny co roku przedstawia ESMA sprawozdanie dotyczące usług, które zatwierdził w ciągu poprzednich 12 miesięcy.

1.   Właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego wyznaczony na podstawie art. 31 rozporządzenia (UE) 2017/1129 nadzoruje:

2.   Właściwe organy wyznaczone zgodnie z art. 29 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2017/2402 nadzorują wypełnianie przez jednostki inicjujące obowiązków wynikających z tytułu II rozdział 2 oraz z art. 18 i 19 niniejszego rozporządzenia.

3.   Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, właściwe organy nie nadzorują emitentów europejskich zielonych obligacji, którzy są objęci art. 1 ust. 2 lit. b) i d) rozporządzenia (UE) 2017/1129.

1.   Aby wywiązywać się z obowiązków spoczywających na nich na mocy niniejszego rozporządzenia, właściwe organy muszą posiadać – zgodnie z prawem krajowym – co najmniej uprawnienia nadzorcze i dochodzeniowe do następujących czynności:

W przypadku gdy wymaga tego prawo krajowe, właściwe organy mogą zwrócić się do odpowiednich organów wymiaru sprawiedliwości z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie wykonywania uprawnień, o których mowa w akapicie pierwszym.

2.   Właściwe organy wykonują swoje funkcje i uprawnienia, o których mowa w ust. 1, w następujący sposób:

3.   Państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie odpowiednich środków, aby właściwe organy dysponowały wszelkimi uprawnieniami nadzorczymi i dochodzeniowymi, które są niezbędne do wypełniania ich obowiązków.

4.   Uznaje się, że osoba udostępniająca informacje właściwemu organowi na podstawie niniejszego rozporządzenia nie narusza żadnego ograniczenia dotyczącego ujawniania informacji ustanowionego w umowie lub przez przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne; osoba ta nie może zostać pociągnięta do jakiejkolwiek odpowiedzialności w związku z udostępnieniem takich informacji właściwemu organowi.

1.   Właściwe organy współpracują ze sobą do celów niniejszego rozporządzenia. Właściwe organy wymieniają się informacjami bez zbędnej zwłoki i współpracują przy dochodzeniach, nadzorze i egzekwowaniu przepisów.

Państwa członkowskie, które postanowiły, zgodnie z art. 49 ust. 5, ustanowić sankcje karne za naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, zapewniają wprowadzenie odpowiednich środków, aby właściwe organy miały wszystkie niezbędne uprawnienia do współpracy z organami wymiaru sprawiedliwości w ramach ich właściwości w celu otrzymywania szczegółowych informacji dotyczących postępowań przygotowawczych lub postępowań sądowych wszczętych w związku z zarzucanymi naruszeniami przepisów niniejszego rozporządzenia oraz przekazywania takich informacji innym właściwym organom w celu wypełnienia ich obowiązku wzajemnej współpracy do celów niniejszego rozporządzenia.

2.   Właściwy organ może odmówić podjęcia działania na podstawie wniosku o informacje lub wniosku o współpracę przy czynnościach dochodzeniowych wyłącznie w następujących wyjątkowych okoliczności:

3.   Właściwe organy mogą wystąpić z wnioskiem o pomoc do właściwego organu innego państwa członkowskiego w zakresie kontroli na miejscu lub dochodzeń.

W przypadku gdy właściwy organ otrzymuje od właściwego organu innego państwa członkowskiego wniosek o przeprowadzenie kontroli na miejscu lub dochodzenia, może wykonać następującą czynność:

4.   W przypadku obligacji sekurytyzacyjnych, jeżeli właściwy organ, o którym mowa w art. 44 ust. 2, stwierdzi lub ma powody, aby uważać, że obowiązek wynikający z tytułu II rozdział 2 lub art. 18 lub 19 nie został wypełniony, w wystarczająco szczegółowy sposób informuje o swoich ustaleniach właściwy organ państwa członkowskiego podmiotu lub podmiotów podejrzewanych o takie niewypełnienie obowiązku. Po otrzymaniu tych informacji właściwy organ państwa członkowskiego podmiotu podejrzewanego o takie niewypełnienie obowiązku podejmuje w terminie 15 dni roboczych wszelkie niezbędne działania, aby usunąć stwierdzone niewypełnienie obowiązku, i powiadamia o tym inny zaangażowany właściwy organ. Jeżeli właściwy organ, o którym mowa w art. 44 ust. 2, nie zgadza się z innym właściwym organem co do procedury lub przedmiotu działania lub zaniechania, bez zbędnej zwłoki powiadamia o takim sporze wszystkie pozostałe zaangażowane właściwe organy.

5.   W sytuacji gdy wniosek o współpracę, w szczególności dotyczący wymiany informacji, zostanie odrzucony lub nie zostaną podjęte w jego sprawie żadne działania w rozsądnym terminie, właściwe organy mogą poinformować o tym fakcie ESMA. Bez uszczerbku dla art. 258 TFUE ESMA może w takich sytuacjach podjąć działania na podstawie uprawnień powierzonych jej na podstawie art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

6.   ESMA może opracowywać projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia informacji, które mają być przedmiotem wymiany zgodnie z ust. 1.

Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

7.   ESMA może opracowywać projekty wykonawczych standardów technicznych w celu ustanowienia standardowych formularzy, wzorów i procedur do celów współpracy i wymiany informacji, o których mowa w ust. 1.

Komisji powierza się uprawnienia do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Wszystkie informacje wymieniane między właściwymi organami na podstawie niniejszego rozporządzenia, które dotyczą warunków biznesowych lub operacyjnych oraz innych spraw gospodarczych lub osobistych, są informacjami poufnymi oraz są objęte tajemnicą zawodową, z wyjątkiem przypadków gdy właściwy organ, przekazując takie informacje innemu właściwemu organowi, oświadczy, że informacje te mogą być ujawnione lub jeżeli ich ujawnienie jest niezbędne do celów postępowania sądowego.

2.   Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej ma zastosowanie do wszystkich osób, które pracują lub pracowały dla właściwego organu lub dla osoby trzeciej, której właściwy organ przekazał swoje uprawnienia. Informacji objętych tajemnicą zawodową nie ujawnia się żadnej innej osobie ani organowi, z wyjątkiem przypadków określonych w prawie Unii lub prawie krajowym.

1.   Właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego, który ma wyraźne i możliwe do wykazania powody, aby sądzić, że emitent europejskiej zielonej obligacji dopuścił się nieprawidłowości lub że taki emitent naruszył przepisy niniejszego rozporządzenia, przekazuje te ustalenia właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego oraz ESMA.

2.   W przypadku gdy mimo środków podjętych przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego emitent europejskiej zielonej obligacji nie zaprzestanie naruszania przepisów niniejszego rozporządzenia, właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego, po poinformowaniu właściwego organu macierzystego państwa członkowskiego oraz ESMA, podejmuje wszelkie odpowiednie środki w celu ochrony inwestorów oraz bez zbędnej zwłoki informuje o tym Komisję i ESMA.

3.   Właściwy organ, który nie zgadza się z którymkolwiek ze środków podjętych przez inny właściwy organ na podstawie ust. 2, może poinformować o tym fakcie ESMA. ESMA może podjąć działania na podstawie uprawnień powierzonych jej na mocy art. 19 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1.   Bez uszczerbku dla uprawnień nadzorczych i dochodzeniowych przysługujących właściwym organom na podstawie art. 45 oraz prawa państw członkowskich do ustanawiania i nakładania sankcji karnych, państwa członkowskie przyznają właściwym organom – zgodnie z prawem krajowym – uprawnienia do nakładania kar administracyjnych i podejmowania innych odpowiednich środków administracyjnych, które muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Te kary administracyjne i inne środki administracyjne stosuje się do:

2.   Do dnia 21 grudnia 2024 r. państwa członkowskie mogą postanowić, że nie ustanowią przepisów dotyczących uprawnień właściwych organów do nakładania kar administracyjnych, oraz podjąć inne odpowiednie środki administracyjne, o których mowa w ust. 1, jeżeli naruszenia, o których mowa w lit. a) lub b) tego ustępu, już podlegają sankcjom karnym określonym w ich prawie krajowym. W takim przypadku państwa członkowskie szczegółowo powiadamiają Komisję i ESMA o odpowiednich przepisach swojego prawa karnego.

3.   Do dnia 21 grudnia 2024 r. państwa członkowskie szczegółowo powiadamiają Komisję i ESMA o przepisach, o których mowa w ust. 1 i 2. Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję i ESMA o wszelkich późniejszych zmianach tych przepisów.

4.   Państwa członkowskie zapewniają, zgodnie z prawem krajowym, aby w odniesieniu do naruszeń, o których mowa w ust. 1 lit. a), właściwe organy miały uprawnienia do nakładania następujących kar administracyjnych i innych środków administracyjnych:

Do celów akapitu pierwszego lit. e) w przypadku gdy osoba prawna jest jednostką dominującą lub jednostką zależną jednostki dominującej, która jest zobowiązana do sporządzenia skonsolidowanych sprawozdań finansowych zgodnie z dyrektywą 2013/34/UE, stosowny całkowity roczny obrót stanowi kwota całkowitego rocznego obrotu lub odpowiadający mu rodzaj dochodu zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa Unii w dziedzinie rachunkowości, ustalony na podstawie ostatniego dostępnego skonsolidowanego sprawozdania finansowego zatwierdzonego przez organ zarządzający jednostki dominującej najwyższego szczebla.

5.   Państwa członkowskie mogą ustanowić dodatkowe kary lub środki oraz wyższe administracyjne kary pieniężne niż te, które został ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

1.   Przy określaniu rodzaju i poziomu kar administracyjnych i innych środków administracyjnych właściwe organy biorą pod uwagę wszystkie istotne okoliczności, w tym w stosownych przypadkach:

2.   W wykonywaniu swoich uprawnień do nakładania kar administracyjnych i innych środków administracyjnych na podstawie art. 49 właściwe organy ściśle współpracują w celu zapewnienia, aby wykonywanie przez nie uprawnień nadzorczych i dochodzeniowych oraz nakładane przez nie kary administracyjne i inne środki administracyjne były skuteczne i odpowiednie. Koordynują one swoje działania w celu uniknięcia powtarzania i pokrywania się działań przy wykonywaniu przysługujących im uprawnień nadzorczych i dochodzeniowych oraz przy nakładaniu kar administracyjnych i innych środków administracyjnych w sprawach transgranicznych.

1.   Właściwe organy publikują na swojej urzędowej stronie internetowej decyzję o nałożeniu kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia natychmiast po poinformowaniu o tej decyzji osoby, której ta decyzja dotyczy. Publikacja taka obejmuje informacje na temat rodzaju i charakteru naruszenia oraz tożsamości osób odpowiedzialnych. Obowiązek ten nie ma zastosowania do decyzji nakładających środki o charakterze dochodzeniowym.

2.   W przypadku gdy właściwy organ uzna, że opublikowanie tożsamości osób prawnych lub tożsamości lub danych osobowych osób fizycznych byłoby nieproporcjonalne w oparciu o indywidualną ocenę przeprowadzoną w odniesieniu do proporcjonalności publikacji takich danych, lub w przypadku gdy takie opublikowanie zagroziłoby stabilności rynków finansowych lub toczącemu się dochodzeniu, właściwe organy:

W przypadku podjęcia decyzji o publikacji informacji o karze administracyjnej lub innym środku administracyjnym w sposób zanonimizowany, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), publikacja stosownych danych może zostać odroczona o rozsądny okres, jeśli oczekuje się, że w takim okresie powody uzasadniające anonimową publikację przestaną być aktualne.

3.   W przypadku gdy od decyzji o nałożeniu kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego służy odwołanie do odpowiedniego sądu lub organu administracyjnego, właściwy organ, o którym mowa w art. 44 ust. 1 i 2, publikuje również natychmiast na swojej urzędowej stronie internetowej taką informację oraz wszelkie późniejsze informacje na temat rozstrzygnięcia takiego odwołania. Ponadto publikuje się również decyzję unieważniającą wcześniejszą decyzję o nałożeniu kary administracyjnej lub innego środka administracyjnego.

4.   Właściwe organy zapewniają, aby wszelkie informacje opublikowane zgodnie z niniejszym artykułem pozostały na ich oficjalnej stronie internetowej przez okres co najmniej pięciu lat po ich publikacji. Opublikowane dane osobowe są ograniczone do tego, co jest niezbędne do celów danej sprawy i pozostawia się je na urzędowej stronie internetowej właściwego organu jedynie przez okres, który jest niezbędny zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami o ochronie danych.

1.   Właściwe organy corocznie przekazują ESMA zbiorcze informacje dotyczące wszystkich kar administracyjnych i innych środków administracyjnych nałożonych zgodnie z art. 49. ESMA publikuje te informacje w sprawozdaniu rocznym.

2.   W przypadku gdy państwa członkowskie postanowiły, zgodnie z art. 49 ust. 5, ustanowić sankcje karne za naruszenia przepisów, o których mowa w tym ustępie, ich właściwe organy co roku przekazują ESMA zanonimizowane i zagregowane dane dotyczące wszystkich wszczętych postępowań przygotowawczych i nałożonych sankcji karnych. ESMA publikuje w sprawozdaniu rocznym dane dotyczące nałożonych sankcji karnych.

3.   Właściwy organ, który podał informacje o karach administracyjnych, innych środkach administracyjnych lub sankcjach karnych do wiadomości publicznej, równocześnie zgłasza te kary, środki lub sankcje ESMA.

4.   Właściwe organy informują ESMA o wszystkich karach administracyjnych lub innych środkach administracyjnych nałożonych, lecz nieopublikowanych zgodnie z art. 52 ust. 2 akapit pierwszy lit. c), w tym o wszelkich dotyczących ich odwołaniach oraz o rozstrzygnięciu takich odwołań. Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy otrzymywały informacje oraz prawomocne wyroki dotyczące wszelkich nałożonych sankcji karnych, oraz aby przedkładały te informacje ESMA. ESMA prowadzi centralną bazę danych zawierającą zgłoszone jej kary i sankcje wyłącznie do celów wymiany informacji między właściwymi organami. Do bazy tej dostęp mają wyłącznie właściwe organy i jest ona aktualizowana na podstawie informacji przez nie przekazywanych.

1.   ESMA może – w drodze zwykłego wezwania lub w drodze decyzji – zobowiązać następujące osoby do udzielenia wszelkich informacji niezbędnych do wykonywania przez ESMA jej obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia:

2.   Wysyłając zwykłe wezwanie do udzielenia informacji na podstawie ust. 1 ESMA:

3.   Wzywając do udzielenia informacji w drodze decyzji na podstawie ust. 1, ESMA:

4.   Do udzielenia informacji stanowiących przedmiot wezwania zobowiązane są osoby, o których mowa w ust. 1, lub ich przedstawiciele, a w przypadku osób prawnych lub stowarzyszeń niemających osobowości prawnej – osoby upoważnione do ich reprezentowania zgodnie z ustawą. Należycie upoważnieni prawnicy mogą przedkładać informacje w imieniu swoich klientów. Klienci pozostają w pełni odpowiedzialni, jeżeli przekazane informacje okażą się niepełne, niezgodne z prawdą lub wprowadzające w błąd.

5.   ESMA niezwłocznie wysyła kopię zwykłego wezwania lub swojej decyzji, o których mowa w ust. 1, właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym osoby, do których adresowane jest takie wezwanie lub decyzja, mają swoje miejsce zamieszkania lub siedzibę.

1.   W celu wypełniania swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia ESMA może przeprowadzać niezbędne dochodzenia względem osób, o których mowa w art. 54 ust. 1. W tym celu urzędnicy ESMA i inne osoby upoważnione przez ESMA mają prawo do:

2.   Urzędnicy ESMA i inne osoby upoważnione przez ESMA do prowadzenia dochodzeń, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wykonują swoje uprawnienia po przedstawieniu pisemnego upoważnienia określającego przedmiot i cel dochodzenia. W upoważnieniu tym wskazuje się również okresowe kary pieniężne przewidziane w art. 61, nakładane w przypadku, gdy stanowiące przedmiot wezwania dokumenty, dane, procedury lub inne materiały bądź odpowiedzi na pytania zadane osobom, o których mowa w art. 54 ust. 1, nie zostaną przekazane bądź udzielone lub gdy są niepełne, a także grzywny przewidziane w art. 60, w przypadku gdy odpowiedzi na pytania zadane osobom, o których mowa w art. 54 ust. 1, są niezgodne z prawdą lub wprowadzają w błąd.

3.   Osoby, o których mowa w art. 54 ust. 1, mają obowiązek poddać się dochodzeniom wszczętym na podstawie decyzji ESMA. W decyzji określa się przedmiot i cel dochodzenia, okresowe kary pieniężne przewidziane w art. 61 i środki odwoławcze przysługujące na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 oraz informuje się o prawie do zaskarżenia decyzji do Trybunału Sprawiedliwości.

4.   W rozsądnym terminie przed rozpoczęciem dochodzenia ESMA informuje właściwy organ, o którym mowa w art. 44, państwa członkowskiego, w którym ma być prowadzone dochodzenie, o samym dochodzeniu i o tożsamości upoważnionych osób. Na żądanie ESMA, urzędnicy danego właściwego organu udzielają tym upoważnionym osobom pomocy w wykonywaniu ich zadań. Na żądanie, urzędnicy danego właściwego organu mogą być obecni podczas dochodzeń.

5.   Jeżeli wezwanie do przedstawienia rejestrów połączeń telefonicznych lub przesyłu danych, o którym mowa w ust. 1 lit. e), wymaga, aby właściwy organ uzyskał zezwolenie organu wymiaru sprawiedliwości zgodnie z prawem krajowym, ESMA występuje o takie zezwolenie. ESMA może również wystąpić o wydanie takiego zezwolenia w celach zapobiegawczych.

6.   W przypadku wystąpienia o zezwolenie, o którym mowa w ust. 5, krajowy organ wymiaru sprawiedliwości sprawdza, czy decyzja ESMA jest autentyczna i czy przewidziane środki przymusu nie są arbitralne ani nadmierne, uwzględniając przedmiot dochodzenia. Sprawdzając, czy środki przymusu są proporcjonalne, krajowy organ wymiaru sprawiedliwości może zwrócić się do ESMA o szczegółowe wyjaśnienia, w szczególności w odniesieniu do przesłanek, na podstawie których ESMA podejrzewa, że doszło do naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia, a także do wagi podejrzewanego naruszenia oraz charakteru udziału osoby, wobec której stosowane są środki przymusu. Krajowy organ wymiaru sprawiedliwości nie może jednak dokonywać kontroli konieczności przeprowadzania dochodzenia ani żądać dostępu do informacji zawartych w aktach sprawy ESMA. Zgodność z prawem decyzji ESMA podlega kontroli jedynie ze strony Trybunału Sprawiedliwości zgodnie z procedurą określoną w z rozporządzeniu (UE) nr 1095/2010.

1.   W celu wypełniania swoich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia ESMA może przeprowadzać wszelkie niezbędne kontrole na miejscu w dowolnych obiektach stanowiących miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, na dowolnym terenie lub w składnikach majątku osób prawnych, o których mowa w art. 54 ust. 1. W przypadku gdy wymaga tego właściwe i skuteczne przeprowadzenie kontroli, ESMA może przeprowadzić kontrolę na miejscu bez uprzedzenia.

2.   Urzędnicy i inne osoby upoważnione przez ESMA do przeprowadzenia kontroli na miejscu mogą wejść do dowolnych obiektów stanowiących miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, na dowolne tereny lub uzyskać dostęp do składników majątku osób prawnych, których dotyczy decyzja o dochodzeniu wydana przez ESMA, i dysponują wszelkimi uprawnieniami, o których mowa w art. 55 ust. 1. Są oni również uprawnieni do opieczętowania wszelkich obiektów stanowiących miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, wszelkich składników majątku oraz ksiąg lub dokumentów na czas kontroli i w zakresie koniecznym do przeprowadzenia kontroli.

3.   Urzędnicy i inne osoby upoważnione przez ESMA do przeprowadzenia kontroli na miejscu wykonują swoje uprawnienia po przedstawieniu pisemnego upoważnienia określającego przedmiot i cel kontroli oraz okresowe kary pieniężne przewidziane w art. 61, nakładane w przypadku, gdy odpowiednie osoby nie poddają się kontroli. Z odpowiednim wyprzedzeniem przed kontrolą ESMA powiadamia o niej właściwy organ państwa członkowskiego, w którym ma być przeprowadzona kontrola.

4.   Osoby, o których mowa w art. 54 ust. 1, poddają się kontrolom na miejscu zarządzonym na podstawie decyzji ESMA. W decyzji określa się przedmiot i cel kontroli, datę jej rozpoczęcia oraz okresowe kary pieniężne przewidziane w art. 61, jak również środki odwoławcze przysługujące na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 oraz prawo do zaskarżenia decyzji do Trybunału Sprawiedliwości. ESMA podejmuje takie decyzje po skonsultowaniu się z właściwym organem państwa członkowskiego, w którym ma być przeprowadzana kontrola.

5.   Urzędnicy właściwego organu państwa członkowskiego, w którym ma być przeprowadzana kontrola, a także osoby upoważnione bądź wyznaczone przez ten organ pomagają aktywnie, na żądanie ESMA, urzędnikom ESMA i innym osobom upoważnionym przez ESMA. W tym celu przysługują im uprawnienia określone w ust. 2. Na żądanie, urzędnicy tego właściwego organu mogą również być obecni podczas kontroli na miejscu.

6.   ESMA może zażądać od właściwych organów państwa członkowskiego, w którym ma być przeprowadzona kontrola, przeprowadzenia w jej imieniu konkretnych czynności dochodzeniowych i kontroli na miejscu określonych w niniejszym artykule i w art. 55 ust. 1. W tym celu właściwym organom przysługują te same uprawnienia co ESMA, określone w niniejszym artykule i w art. 55 ust. 1.

7.   W przypadku gdy urzędnicy ESMA i inne osoby towarzyszące upoważnione przez ESMA stwierdzą, że osoba sprzeciwia się kontroli zarządzonej na podstawie niniejszego artykułu, właściwy organ zainteresowanego państwa członkowskiego udziela im niezbędnej pomocy, zwracając się w razie potrzeby o pomoc policji lub równorzędnego organu ścigania, aby umożliwić im przeprowadzenie kontroli na miejscu.

8.   Jeżeli kontrola na miejscu określona w ust. 1 lub pomoc określona w ust. 7 wymaga udzielenia zezwolenia przez organ wymiaru sprawiedliwości zgodnie z obowiązującym prawem krajowym, ESMA występuje o takie zezwolenie. ESMA może również wystąpić o wydanie takiego zezwolenia w celach zapobiegawczych.

9.   W przypadku wystąpienia o zezwolenie, o którym mowa ust. 8, krajowy organ wymiaru sprawiedliwości sprawdza, czy decyzja ESMA jest autentyczna i czy przewidziane środki przymusu nie są arbitralne ani nadmierne, uwzględniając przedmiot kontroli. Sprawdzając, czy środki przymusu są proporcjonalne, krajowy organ wymiaru sprawiedliwości może zwrócić się do ESMA o szczegółowe wyjaśnienia, w szczególności w odniesieniu do przesłanek, na podstawie których ESMA podejrzewa, że doszło do naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia, a także do wagi podejrzewanego naruszenia oraz charakteru udziału osoby, wobec której stosowane są środki przymusu. Krajowy organ wymiaru sprawiedliwości nie może jednak dokonywać kontroli konieczności przeprowadzania dochodzenia ani żądać dostępu do informacji zawartych w aktach sprawy ESMA. Zgodność z prawem decyzji ESMA podlega kontroli jedynie ze strony Trybunału Sprawiedliwości zgodnie z procedurą określoną w rozporządzeniu (UE) nr 1095/2010.

1.   Właściwe organy, o których mowa w art. 44, ESMA i inne odpowiednie organy bez zbędnej zwłoki wymieniają między sobą informacje wymagane do celów wykonywania ich obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia.

2.   Właściwe organy, o których mowa w art. 44, ESMA, inne odpowiednie organy i inne podmioty lub osoby fizyczne i prawne, które otrzymują informacje poufne w ramach wykonywania obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia, wykorzystują takie informacje wyłącznie przy wykonywaniu ich obowiązków.

1.   Jeżeli zgodnie z art. 63 ust. 8 ESMA stwierdzi, że osoba dopuściła się naruszenia wymienionego w art. 60 ust. 1, wydaje decyzję o podjęciu co najmniej jednego z następujących działań:

2.   ESMA cofa wpis do rejestru lub uznanie kontrolera zewnętrznego w następujących okolicznościach:

Jeżeli ESMA zdecyduje o cofnięciu wpisu do rejestru lub uznania kontrolera zewnętrznego, przedstawia pełne uzasadnienie w swojej decyzji.

Cofnięcie ma skutek natychmiastowy.

3.   Do celów ust. 1 ESMA bierze pod uwagę charakter i wagę naruszenia, uwzględniając następujące kryteria:

4.   ESMA niezwłocznie powiadamia osobę odpowiedzialną za naruszenie o działaniu podjętym na podstawie ust. 1, a także przekazuje tę informację właściwym organom państw członkowskich oraz Komisji. W terminie 10 dni roboczych od wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, ESMA ogłasza publicznie podjęte działania na swojej stronie internetowej.

Publiczne ogłoszenie, o którym mowa w akapicie pierwszym, zawiera następujące elementy:

1.   ESMA wydaje decyzję o nałożeniu grzywny zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, jeżeli zgodnie z art. 63 ust. 8 stwierdzi, że kontroler zewnętrzny lub którakolwiek z osób, o których mowa w art. 54 ust. 1, umyślnie lub w wyniku zaniedbania, dopuściła się co najmniej jednego z następujących naruszeń:

Naruszenie uznaje się za popełnione umyślnie, jeżeli ESMA znajdzie obiektywne elementy stanowiące dowód na to, że osoba działała umyślnie w celu dopuszczenia się naruszenia.

2.   Z zastrzeżeniem ust. 3 minimalna kwota grzywny, o której mowa w ust. 1, wynosi 20 000 EUR. Maksymalna kwota wynosi 200 000 EUR.

Ustalając wysokość grzywny na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu, ESMA bierze pod uwagę kryteria określone w art. 59 ust. 3.

3.   W przypadku gdy osoba dopuściła się naruszenia wymienionego w ust. 1 i odniosła bezpośrednią lub pośrednią korzyść finansową z naruszenia, kwota grzywny musi być co najmniej równa tej korzyści finansowej.

4.   W przypadku gdy działanie lub zaniechanie stanowi połączenie kilku naruszeń, ESMA nakłada jedną grzywnę. Grzywna ta musi być najwyższą z grzywien za takie działanie lub zaniechanie.

1.   ESMA w drodze decyzji nakłada okresowe kary pieniężne w celu nakłonienia:

2.   Okresową karę pieniężną nakłada się za każdy dzień opóźnienia.

3.   Kwota okresowych kar pieniężnych wynosi 3 % średniego dziennego obrotu w poprzedzającym roku obrotowym lub, w przypadku osób fizycznych, 2 % średniego dziennego dochodu w poprzedzającym roku kalendarzowym. Okresową karę pieniężną nalicza się od dnia określonego w decyzji o nałożeniu okresowej kary pieniężnej.

4.   Okresową karę pieniężną nakłada się na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy od powiadomienia o decyzji ESMA. Po upływie tego okresu ESMA dokonuje przeglądu tego środka.

1.   ESMA podaje do wiadomości publicznej informację na temat każdej grzywny i każdej okresowej kary pieniężnej, które zostały nałożone na podstawie art. 60 i 61, chyba że takie podanie do wiadomości publicznej zagrażałoby poważnie rynkom finansowym lub wyrządzało nieproporcjonalną szkodę zainteresowanym stronom. Informacje podane do wiadomości publicznej nie mogą zawierać danych osobowych w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (23).

2.   Grzywny i okresowe kary pieniężne nałożone na podstawie art. 60 i 61 mają charakter administracyjny.

3.   Grzywny i okresowe kary pieniężne nałożone na podstawie art. 60 i 61 podlegają egzekucji.

Do celów egzekucji grzywien i okresowych kar pieniężnych ESMA stosuje przepisy postępowania cywilnego obowiązujące w państwie członkowskim lub państwie trzecim, w którym grzywna lub okresowa kara pieniężna podlega egzekucji.

4.   Kwoty grzywien i okresowych kar pieniężnych są alokowane do budżetu ogólnego Unii.

5.   Jeżeli ESMA w momencie zamykania dochodzenia postanowi nie nakładać grzywny ani kary pieniężnej, informuje o tym Parlament Europejski, Radę, Komisję i właściwe organy danego państwa członkowskiego, podając uzasadnienie swojej decyzji.

1.   Jeżeli w trakcie wykonywania obowiązków wynikających z niniejszego rozporządzenia ESMA stwierdzi, że wiele wskazuje na możliwe istnienie faktów mogących stanowić co najmniej jedno naruszenie wymienione w art. 60 ust. 1, ESMA wyznacza w swoich strukturach niezależnego urzędnika dochodzeniowego, który bada daną sprawę. Urzędnikiem dochodzeniowym nie może zostać osoba, która jest lub była bezpośrednio bądź pośrednio zaangażowana w nadzór nad danym kontrolerem zewnętrznym lub w procedurę dokonywania wpisu do rejestru tego kontrolera; urzędnik dochodzeniowy wykonuje swoje funkcje niezależnie od Rady Organów Nadzoru ESMA.

2.   Urzędnik dochodzeniowy bada zarzucane naruszenia, uwzględniając wszelkie uwagi przedstawione przez osoby, w stosunku do których prowadzone jest dochodzenie, i przedkłada Radzie Organów Nadzoru ESMA kompletne akta sprawy zawierające dokonane przez niego ustalenia.

3.   Aby wykonywać swoje zadania, urzędnik dochodzeniowy może wykonywać uprawnienia do wzywania do udzielenia informacji zgodnie z art. 54 i do prowadzenia dochodzeń i kontroli na miejscu zgodnie z art. 55 i 56. Wykonując te uprawnienia, urzędnik dochodzeniowy musi postępować zgodnie z art. 57.

4.   W trakcie wykonywania swoich zadań urzędnik dochodzeniowy ma dostęp do wszystkich dokumentów i informacji zebranych przez ESMA w ramach czynności nadzorczych.

5.   Urzędnik dochodzeniowy – po zakończeniu prowadzonego przez siebie dochodzenia i przed przekazaniem Radzie Organów Nadzoru ESMA akt sprawy zawierających jego ustalenia – zapewnia osobom, w stosunku do których prowadzone jest to dochodzenie, możliwość zajęcia stanowiska odnośnie do spraw będących przedmiotem dochodzenia. Podstawę ustaleń urzędnika dochodzeniowego mogą stanowić wyłącznie fakty, co do których osoby, w stosunku do których prowadzone jest dochodzenie, miały możliwość zajęcia stanowiska.

6.   W toku dochodzeń prowadzonych na podstawie niniejszego artykułu w pełni przestrzega się prawa do obrony przysługującego zainteresowanym osobom.

7.   Urzędnik dochodzeniowy, z chwilą przedłożenia Radzie Organów Nadzoru ESMA akt sprawy zawierających dokonane przez niego ustalenia, powiadamia o tym fakcie osoby, w stosunku do których prowadzone jest dochodzenie. Osoby, w stosunku do których prowadzone jest dochodzenie, mają prawo dostępu do akt sprawy, z zastrzeżeniem uzasadnionego interesu innych osób w zakresie ochrony ich tajemnicy zawodowej. Prawo dostępu do akt sprawy nie obejmuje informacji poufnych dotyczących osób trzecich.

8.   Na podstawie akt sprawy zawierających ustalenia urzędnika dochodzeniowego oraz – na wniosek zainteresowanych osób – po zapoznaniu się ze stanowiskiem tych osób zgodnie z art. 64, ESMA decyduje, czy osoby, w stosunku do których prowadzone jest dochodzenie, dopuściły się naruszenia lub naruszeń wymienionych w art. 60 ust. 1, a jeżeli tak – stosuje środek nadzorczy zgodnie z art. 59 i nakłada grzywnę zgodnie z art. 60.

9.   Urzędnik dochodzeniowy nie bierze udziału w obradach Rady Organów Nadzoru ESMA ani nie uczestniczy w żaden inny sposób w procesie podejmowania przez nią decyzji.

10.   Komisja przyjmuje akty delegowane do dnia 21 grudnia 2024 r. zgodnie z art. 68 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez doprecyzowanie przepisów proceduralnych dotyczących wykonywania uprawnienia ESMA do nakładania grzywien lub okresowych kar pieniężnych, w tym przepisów dotyczących prawa do obrony, przepisów tymczasowych, przepisów dotyczących pobierania grzywien lub okresowych kar pieniężnych, a także szczegółowych przepisów dotyczących terminów przedawnienia nakładania i egzekwowania kar.

11.   ESMA przekazuje sprawy w celu wszczęcia postępowania karnego odpowiednim organom krajowym, jeżeli, wykonując swoje obowiązki wynikające z niniejszego rozporządzenia, stwierdzi, że wiele wskazuje na możliwe istnienie faktów mogących stanowić przestępstwo. Ponadto ESMA odstępuje od nałożenia grzywien lub okresowych kar pieniężnych w przypadku, gdy – wskutek postępowania karnego prowadzonego na mocy prawa krajowego – uprawomocnił się wcześniejszy wyrok uniewinniający lub skazujący wydany na podstawie identycznych faktów lub faktów, które są zasadniczo takie same.

1.   Przed podjęciem decyzji na podstawie art. 59, 60 i 61 ESMA zapewnia osobom, do których skierowana jest taka decyzja, możliwość zajęcia stanowiska odnośnie do ustaleń ESMA. Podstawę decyzji ESMA stanowią wyłącznie ustalenia, co do których osoby te mogły zająć stanowisko.

2.   Ust. 1 niniejszego artykułu nie stosuje się, jeżeli konieczne jest podjęcie pilnych działań zgodnie z art. 59 w celu zapobieżenia istotnym i bezpośrednio grożącym szkodom dla systemu finansowego. W takim przypadku ESMA może wydać decyzję tymczasową i zapewnia zainteresowanym osobom możliwość zajęcia stanowiska jak najszybciej po wydaniu decyzji.

3.   W toku odpowiedniego postępowania w pełni przestrzega się prawa do obrony przysługującego osobom, do których skierowana jest decyzja ESMA. Osobom tym przysługuje prawo dostępu do akt sprawy prowadzonych przez ESMA, z zastrzeżeniem uzasadnionego interesu innych stron w zakresie ochrony ich tajemnicy zawodowej. Prawo dostępu do akt sprawy nie obejmuje dostępu do informacji poufnych ani wewnętrznych dokumentów przygotowawczych ESMA.

1.   ESMA pobiera od kontrolerów zewnętrznych opłaty na pokrycie wydatków związanych z ich wpisem do rejestru, uznaniem i nadzorem oraz wszelkich kosztów, jakie ESMA może ponieść w związku z wykonywaniem swoich zadań wynikających z niniejszego rozporządzenia.

2.   Wszystkie opłaty pobierane przez ESMA od kontrolerów zewnętrznych składających wniosek, wpisanych do rejestru kontrolerów zewnętrznych lub uznanych kontrolerów zewnętrznych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przeznaczone są na pokrycie kosztów administracyjnych poniesionych przez ESMA w związku z czynnościami związanymi ze wpisem do rejestru wszystkich kontrolerów zewnętrznych i nadzorem nad nimi. Jednocześnie opłaty muszą być proporcjonalne do obrotów danego kontrolera zewnętrznego.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, kontrolerzy zewnętrzni, których roczny obrót nie przekracza określonej kwoty, mogą zostać zwolnieni z obowiązku uiszczenia opłaty, jak określono szczegółowo w akcie delegowanym, który ma zostać przyjęty przez Komisję na podstawie ust. 3.

3.   Komisja przyjmuje akt delegowany do dnia 21 grudnia 2024 r. zgodnie z art. 68 w celu uzupełnienia niniejszego rozporządzenia poprzez doprecyzowanie, w szczególności, rodzajów opłat, spraw, za które są one pobierane, ich wysokości oraz sposobu ich uiszczania.

Przy sporządzaniu aktu delegowanego, Komisja określa próg rocznego obrotu kontrolerów zewnętrznych na poziomie grupy, poniżej którego nie pobiera się opłaty, a także określa sposób obliczania rocznego obrotu do celów stosowania tego progu.

4.   Przed przyjęciem aktu delegowanego, o którym mowa w ust. 3, Komisja konsultuje się z ESMA w sprawie opłat, o których mowa w tym ustępie.

1.   ESMA prowadzi na swojej stronie internetowej publicznie dostępny rejestr zawierający wykaz:

2.   Rejestr zawiera dane kontaktowe kontrolerów zewnętrznych, adresy ich stron internetowych oraz dzień, z którym decyzje ESMA dotyczące tych kontrolerów zewnętrznych stają się skuteczne.

3.   W przypadku kontrolerów zewnętrznych z państw trzecich rejestr zawiera również informacje na temat usług, które świadczą kontrolerzy zewnętrzni z państw trzecich, oraz dane kontaktowe właściwego organu odpowiedzialnego za nadzór nad nimi w państwie trzecim.