(1)

W maju 2013 r. rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 412/2013 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („Chiny” lub „ChRL”). Obecnie obowiązujące indywidualne cła antydumpingowe wynoszą od 13,1 % do 26,1 %. Wszyscy nieobjęci próbą współpracujący producenci eksportujący zostali objęci cłem w wysokości 17,9 %, a wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa podlegają cłu rezydualnemu w wysokości 36,1 % („pierwotne środki”). Dochodzenie, które doprowadziło do wprowadzenia pierwotnych środków, zwane jest dalej „pierwotnym dochodzeniem”.

(2)

Po publikacji zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu pierwotnych środków (3) Europejska Federacja Ceramiki Stołowej i Ozdobnej („FEPF” lub „wnioskodawca”) reprezentująca ponad 28 % łącznej produkcji unijnej ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych w 2017 r. złożyła wniosek o wszczęcie przeglądu wygaśnięcia. Federacja stwierdziła, że w związku z wygaśnięciem pierwotnych środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu i kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody dla przemysłu unijnego.

(3)

W dniu 15 maja 2018 r. Komisja ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (4) („zawiadomienie o wszczęciu”) wszczęcie przeglądu wygaśnięcia pierwotnych środków stosowanych na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 z dnia 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej (5) („rozporządzenie podstawowe”).

(4)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji dumpingu objęło okres od dnia 1 kwietnia 2017 r. do dnia 31 marca 2018 r. („okres objęty dochodzeniem przeglądowym”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym („okres badany”).

(5)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do udziału w dochodzeniu. O wszczęciu przeglądu wygaśnięcia Komisja powiadomiła w szczególności następujące strony: wnioskodawcę, znanych producentów unijnych i ich odpowiednie stowarzyszenia, znanych producentów eksportujących w ChRL, znanych importerów niepowiązanych w Unii oraz władze ChRL.

(6)

Wszystkie zainteresowane strony wezwano do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty w terminach określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Zainteresowane strony miały również możliwość złożenia pisemnego wniosku o przesłuchanie przez służby Komisji prowadzące dochodzenie lub rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(7)

Aby uniknąć ryzyka odwetu ze strony chińskich władz lokalnych lub podmiotów sektora prywatnego w ChRL, skarżący producenci unijni, reprezentowani przez wnioskodawcę, wystąpili do Komisji o zachowanie poufności ich nazw. Utrzymywali oni, że ujawnienie tożsamości skarżących mogłoby potencjalnie mieć bardzo negatywny wpływ na ich działalność gospodarczą i związek z chińskimi przedsiębiorstwami, z którymi utrzymują ścisłe relacje.

(8)

Komisja przeprowadziła ocenę tych wniosków i przedstawionych dowodów potwierdzających. Komisja stwierdziła, że faktycznie istnieją dowody wskazujące na znaczne ryzyko odwetu. Na tej podstawie Komisja zagwarantowała traktowanie na zasadzie poufności nazw skarżących producentów (6).

(9)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(10)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja stwierdziła, że wstępnie dokonała doboru próby producentów unijnych zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Przed wszczęciem przeglądu 25 producentów unijnych dostarczyło informacje wymagane do doboru próby i wyraziło gotowość do współpracy z Komisją. Na tej podstawie Komisja dokonała wstępnego doboru próby obejmującej czterech producentów, których uznano za reprezentatywnych dla przemysłu Unii (7). Dobór przeprowadzono w oparciu o wielkość produkcji produktu podobnego osiąganą przez producentów, wielkość producentów i ich położenie geograficzne w Unii oraz segment produktów. Wspomnianych czterech producentów unijnych dostarczało wszystkie najważniejsze typy produktu i miało siedzibę w czterech państwach członkowskich. Wśród tych producentów znalazły się dwa przedsiębiorstwa należące do kategorii małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP (8)). Wstępna próba reprezentowała ponad 10 % szacowanej łącznej produkcji unijnej w 2017 r.

(11)

Po ustanowieniu wstępnej próby jeden z producentów objętych próbą powiadomił Komisję, że błędnie zakwalifikował się do kategorii MŚP, podczas gdy w rzeczywistości nie należy do tej kategorii. Aby zachować reprezentatywność próby, Komisja zmieniła skład wstępnej próby, uwzględniając w niej dodatkowe przedsiębiorstwo z kategorii MŚP (9). Powstała w ten sposób ostateczna próba obejmowała pięciu producentów unijnych, w tym dwa MŚP, dostarczających wszystkie najważniejsze typy produktu i mających siedzibę w pięciu państwach członkowskich (10). Próba stanowiła ponad 10 % szacunkowej łącznej produkcji przemysłu Unii w 2017 r.

(12)

Chińska Izba Handlowa ds. Wywozu i Przywozu Produktów Przemysłu Lekkiego i Rękodzieł Artystycznych („CCCLA”) przedstawiła uwagę na temat niskiego udziału procentowego, w kontekście reprezentatywności, przedsiębiorstw objętych próbą (ponad 10 %) w porównaniu z udziałem w dochodzeniu pierwotnym (ponad 20 %). Komisja uznała jednak, że ze względu na rozdrobniony charakter przemysłu ceramicznych zastaw stołowych i konieczność uwzględnienia zarówno dużych, jak i małych przedsiębiorstw produkujących różne typy produktu w różnych państwach członkowskich, próbą objęto największą reprezentatywną wielkość sprzedaży, którą można było właściwie zbadać w dostępnym czasie.

(13)

Aby zdecydować, czy kontrola wyrywkowa jest konieczna, a jeżeli tak, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała importerów niepowiązanych do podania informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Do Komisji zgłosiło się 15 importerów, z których 12 podało wymagane informacje. Ze względu na liczbę odpowiedzi Komisja postanowiła ograniczyć liczbę importerów, których obejmie dochodzeniem, i dobrała próbę. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dokonała doboru dwóch przedsiębiorstw odpowiadających za największą reprezentatywną wielkość przywozu i sprzedaży produktu objętego przeglądem w Unii, możliwą do właściwego zbadania w dostępnym czasie (11). Zgodnie z danymi liczbowymi zgłoszonymi na etapie kontroli wyrywkowej przedsiębiorstwa objęte próbą odpowiadały za około 2–5 % przywozu produktu objętego dochodzeniem w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(14)

Aby podjąć decyzję, czy dobór próby jest konieczny, i ewentualnie dokonać doboru, Komisja zwróciła się do wszystkich znanych producentów eksportujących z ChRL o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(15)

Pięćset trzydzieści cztery podmioty (534), w tym chińscy producenci eksportujący / grupy producentów eksportujących, odesłały wypełnione formularze kontroli wyrywkowej i wyraziły zgodę na włączenie ich do próby. Łącznie ci współpracujący chińscy producenci eksportujący odpowiadali za około 82 % i 76 % wielkości chińskiej sprzedaży i wartości ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych wywożonych do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Po przeanalizowaniu informacji przekazanych przez chińskich producentów eksportujących Komisja podjęła decyzję o ograniczeniu dochodzenia do rozsądnej liczby producentów eksportujących w drodze doboru próby zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W dniu 29 czerwca 2018 r. (nota do akt nr t18.007505) Komisja dobrała próbę składającą się z trzech grup producentów eksportujących w oparciu o największą wielkość sprzedaży do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Te trzy objęte próbą grupy reprezentowały według Eurostatu około 8,8 % łącznego wywozu z Chin do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (12).

(16)

CCCLA przedstawiła uwagę na temat niskiego udziału procentowego, w kontekście reprezentatywności, przedsiębiorstw objętych próbą w porównaniu z udziałem w dochodzeniu pierwotnym (niemal 20 %). Komisja uznała jednak, że ze względu na rozdrobniony charakter przemysłu ceramicznych zastaw stołowych dobór trzech największych grup pod względem deklarowanej sprzedaży eksportowej do Unii zapewnił największą reprezentatywną wielkość wywozu, którą można było właściwie zbadać w dostępnym czasie.

(17)

W dniu 25 lipca 2018 r. jedna z objętych próbą grup (13) powiadomiła służby Komisji o swojej decyzji o wycofaniu się ze współpracy i nieprzedstawieniu odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Następnie zgodnie z art. 17 ust. 4 rozporządzenia podstawowego Komisja podjęła decyzję o doborze nowej próby w drodze dodania jeszcze jednej grupy – czwartej co do wielkości sprzedaży w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (14).

(18)

Komisja wysłała kwestionariusze trzem objętym próbą grupom chińskich producentów eksportujących i rządowi ChRL, pięciu producentom unijnym objętym próbą oraz dwóm objętym próbą importerom niepowiązanym. Pełne odpowiedzi na kwestionariusz zostały udzielone przez dwie grupy chińskich producentów eksportujących, czterech producentów unijnych objętych próbą i dwóch importerów objętych próbą.

(19)

Jeden drobny producent unijny poinformował Komisję, że nie będzie mógł udzielić miarodajnej odpowiedzi na pytania w kwestionariuszu, w związku z czym wycofał się ze współpracy z Komisją. Ponieważ nastąpiło to na późnym etapie postępowania, nie było możliwości zastąpienia przedsiębiorstwa objętego próbą. Wycofanie się tego przedsiębiorstwa miało wpływ na reprezentatywność próby, która w rezultacie ograniczała się do trzech dużych producentów i jednego przedsiębiorstwa należącego do kategorii MŚP, zamiast dwóch takich przedsiębiorstw. Zmieniona próba nadal jednak stanowiła ponad 10 % szacunkowej łącznej produkcji przemysłu Unii w 2017 r., obejmowała wszystkie istotne segmenty produktów (porcelanę, wyroby kamionkowe i ceramikę porowatą), duże przedsiębiorstwa i MŚP, a także była reprezentatywna pod względem rozmieszczenia geograficznego (cztery państwa członkowskie (15)).

(20)

Jedna grupa objętych próbą chińskich producentów eksportujących przekazała zdecydowanie niekompletne odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, w którym sekcje dotyczące krajowej sprzedaży i kosztów pozostawiono puste, przez co Komisja nie mogła uzyskać wszystkich informacji niezbędnych jej zdaniem do przeprowadzenia dochodzenia. W związku z tym Komisja poinformowała tę grupę, że w jej zakresie dokona ustaleń w oparciu o fakty dostępne, jak określono w art. 18 rozporządzenia podstawowego (16).

(21)

Komisja zweryfikowała wszelkie informacje, które uznała za niezbędne do ustalenia prawdopodobieństwa kontynuacji dumpingu i szkody oraz do określenia interesu Unii. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących zainteresowanych stron:

(22)

Podobnie jak skarżący producenci unijni na etapie wszczęcia postępowania, jak opisano powyżej w motywie 7, z obawy przed odwetem ze strony klientów lub konkurentów objętych niniejszym dochodzeniem producenci unijni objęci próbą wystąpili do Komisji o nieujawnianie ich tożsamości zgodnie z art. 19 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Komisja zbadała osobno zasadność każdego z wniosków o zachowanie poufności. Komisja stwierdziła, że faktycznie istnieją przesłanki świadczące o znacznym ryzyku odwetu we wszystkich zbadanych przypadkach, przyjęto więc, że nazwy tych przedsiębiorstw nie powinny być ujawniane (17). Ponadto Komisja uznała, że nie należy ujawniać, w których pięciu państwach członkowskich przedsiębiorstwa objęte próbą mają siedzibę, gdyż nieuchronnie doprowadziłoby to do identyfikacji tych przedsiębiorstw.

(23)

CCCLA zarówno przed ujawnieniem ostatecznych ustaleń, jak i po jego dokonaniu twierdziła, że nieujawnienie tożsamości producentów unijnych objętych próbą stanowi poważne naruszenie prawa do obrony pozostałych zainteresowanych stron. Po pierwsze, według CCCLA nie przedstawiono żadnych informacji dotyczących powiązań producentów unijnych z chińskimi przedsiębiorstwami działającymi w tym samym sektorze. W nocie do akt zawierającej ocenę dowodów przedstawionych przez producentów unijnych Komisja wskazała jednak powiązania z chińskimi przedsiębiorstwami, które mogłyby zostać zagrożone na skutek ujawnienia tożsamości producentów unijnych (18). Po drugie, CCCLA krytycznie stwierdziła, że anonimowość tych przedsiębiorstw uniemożliwi jej przedstawienie miarodajnych uwag na temat reprezentatywności próby, ustalenie, czy produkty wytwarzane przez dane przedsiębiorstwo objęte próbą są markowe, czy też nie, a także zweryfikowanie poprawności ustaleń Komisji dotyczących szkody.

(24)

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości ochrona prawa do obrony musi wykazywać, w stosownych przypadkach, zgodność z zasadą poufności szczegółowo określoną w art. 19 rozporządzenia podstawowego (19). Mimo że zgodność taka umożliwia przekazywanie niepoufnych streszczeń takich informacji (podających np. przedziały lub elementy indeksowane tych informacji) w przypadkach, w których podanie takich informacji nie prowadziłoby do ujawnienia tajemnicy handlowej, zasada ta nie jest bezwzględna.

(25)

Stosując się do tej zasady, w toku całego prowadzonego dochodzenia Komisja zapewniła możliwość sprawdzenia i wyjaśnienia wszystkich istotnych kwestii na podstawie akt udostępnionych zainteresowanym stronom do wglądu. Akta te obejmują noty dotyczące doboru próby i jej reprezentatywności, jawne pisma producentów unijnych objętych próbą zawierające przedziały lub elementy indeksowane informacji, a także pozostałą istotną korespondencję z tymi przedsiębiorstwami i ich przedstawicielami, m.in. udział procentowy produktów markowych wytwarzanych przez poszczególne przedsiębiorstwa objęte próbą. Przy wyborze przedsiębiorstw objętych próbą lub ustalaniu szkody Komisja nie kierowała się żadnymi innymi informacjami oprócz informacji, których wersja nieobjęta klauzulą poufności została przedstawiona zainteresowanym stronom. Gdyby nazwy tych przedsiębiorstw ujawniono, zainteresowane strony nie uzyskałyby zatem żadnych dodatkowych informacji przydatnych do weryfikacji prawidłowości ustaleń Komisji. Dlatego też Komisja uznała, że informacje zawarte w dokumentach przedstawionych do wglądu zainteresowanym stronom są wystarczające do zagwarantowania im prawa do obrony, a ujawnienie nazw producentów unijnych prawdopodobnie skutkowałoby poniesieniem przez nich nieodwracalnej i nieproporcjonalnej szkody ekonomicznej. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(26)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie w ChRL znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(27)

W związku z tym w celu zebrania danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, w zawiadomieniu o wszczęciu Komisja zwróciła się do wszystkich znanych producentów w ChRL o dostarczenie informacji wymaganych w załączniku III do zawiadomienia o wszczęciu w odniesieniu do materiałów stosowanych do produkcji produktu objętego przeglądem. Dwaj producenci, którzy przesłali odpowiedzi w ramach kontroli wyrywkowej, przedstawili również informacje wymagane zgodnie z załącznikiem III.

(28)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego Komisja przesłała kwestionariusz również do rządu ChRL. W kwestionariuszu tym poproszono rząd ChRL o przedstawienie swoich opinii na temat dowodów zawartych we wniosku przedstawionym przez wnioskodawcę, wszelkich pozostałych dowodów zawartych w aktach, dotyczących istnienia znaczących zakłóceń, m.in. konkretnie na temat sprawozdania, a także na temat zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w rozpatrywanej sprawie. Nie otrzymano żadnej odpowiedzi.

(29)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała również wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających stosowność zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania tego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(30)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów może zaistnieć potrzeba wyboru odpowiedniego reprezentatywnego kraju na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia.

(31)

W dniu 18 lipca 2018 r. Komisja opublikowała pierwszą notę do akt (20) („nota z dnia 18 lipca”), w której zwróciła się o opinię zainteresowanych stron na temat odpowiednich źródeł, z których może skorzystać w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) tiret drugie rozporządzenia podstawowego. Na podstawie odpowiedzi do załącznika III do zawiadomienia o wszczęciu Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, m.in. materiałów, energii elektrycznej i siły roboczej, wykorzystywanych przez producentów eksportujących w produkcji ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja zidentyfikowała trzy potencjalne reprezentatywne kraje: Brazylię, Tajlandię i Turcję.

(32)

Komisja dała wszystkim zainteresowanym stronom możliwość przedstawienia uwag. Komisja otrzymała uwagi tylko od CCCLA i wnioskodawcy.

(33)

Komisja odniosła się do uwag zainteresowanych stron w drugiej nocie (21) dotyczącej źródeł do celów określenia wartości normalnej z dnia 9 października 2018 r. („nota z dnia 9 października”). W nocie z dnia 9 października Komisja doprecyzowała wykaz czynników produkcji i stwierdziła, że na tym etapie Turcja jest najbardziej odpowiednim reprezentatywnym krajem na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag. Komisja otrzymała uwagi tylko od CCCLA i wnioskodawcy. Do uwag tych odniesiono się poniżej w sekcji 3.2.3 niniejszego rozporządzenia.

(34)

W dniu 26 kwietnia 2019 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na podstawie których zamierza utrzymać obowiązujące cła antydumpingowe („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Wszystkim stronom wyznaczono okres 20 dni, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnionych ustaleń. Na wniosek CCCLA w dniu 17 maja 2019 r. odbyło się przesłuchanie.

(35)

Komisja rozpatrzyła i w stosownych przypadkach uwzględniła uwagi przedstawione przez zainteresowane strony.

(36)

Produkt objęty dochodzeniem nie zmienił się od czasu pierwotnego dochodzenia, tj. są to ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne z wyłączeniem ceramicznych młynków do przypraw i ich ceramicznych części do mielenia, ceramicznych młynków do kawy, ceramicznych ostrzarek do noży, ceramicznych narzędzi kuchennych używanych do cięcia, mielenia, tarcia, krojenia, skrobania i obierania oraz kamieni z ceramiki kordierytowej w rodzaju stosowanych do pieczenia pizzy lub chleba – obecnie objęte kodami CN ex 6911 10 00, ex 6912 00 21, ex 6912 00 23, ex 6912 00 25 oraz ex 6912 00 29 (kody TARIC 6911100090, 6912002111, 6912002191, 6912002310, 6912002510 oraz 6912002910) i pochodzące z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty dochodzeniem”).

(37)

Ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne mogą być wykonane z porcelany (w tym chińskiej / chińskiej porcelany kostnej), zwykłej ceramiki, kamionki, ceramiki porowatej lub wysokogatunkowej porcelany, lub innych materiałów. Końcowy produkt ceramiczny zależy od rodzaju i składu głównych surowców, którymi mogą być glina, kaolin, skaleń i kwarc.

(38)

Ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne są sprzedawane w wielu różnych formach, które z czasem ewoluowały. Są stosowane w wielu różnych miejscach, np. gospodarstwach domowych, hotelach, restauracjach lub placówkach opieki.

(39)

Jak ustalono w toku dochodzenia pierwotnego, ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne produkowane i sprzedawane przez przemysł unijny w Unii, ceramiczne zastawy stołowe produkowane i sprzedawane na krajowym rynku ChRL oraz ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne przywożone do Unii z ChRL posiadają takie same podstawowe charakterystyczne cechy fizyczne i chemiczne oraz takie samo podstawowe przeznaczenie końcowe. Produkty te uznaje się zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(40)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy istnieje prawdopodobieństwo, że wygaśnięcie obowiązujących środków doprowadzi do kontynuacji dumpingu z ChRL.

(41)

Z danych Eurostatu wynika, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym Chiny wywiozły do Unii 376 421 ton ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych o łącznej wartości 671 978 000 EUR. W tym samym okresie wielkość i wartość wywozu zadeklarowana przez współpracujących chińskich producentów eksportujących wyniosła odpowiednio 292 866 ton (78 %) i 484 020 950 EUR (72 %). Mając na uwadze rozdrobnienie sektora ceramicznych zastaw stołowych, taki poziom współpracy można uznać za wysoki.

(42)

Jednocześnie jedna z czterech grup objętych próbą wycofała się ze współpracy bez podania odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, a inna grupa przedstawiła zdecydowanie niekompletną odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu, która nie pozwoliła Komisji na uzyskanie wszystkich informacji uznanych za niezbędne. Ponadto trzecia grupa objęta próbą podjęła decyzję o wycofaniu się ze współpracy w trakcie wizyty weryfikacyjnej (22). W toku weryfikacji tej grupy Komisja ustaliła, że ze względu na brak dowodów nie można było przeprowadzić wystarczającej weryfikacji danych przedstawionych w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W szczególności przedsiębiorstwo to nie przedstawiło dokumentacji potwierdzającej wielkość produkcji ani dokumentacji dotyczącej dostaw surowców / wyrobów gotowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W siedzibie przedsiębiorstwa brakowało również pewnych dokumentów elektronicznych, m.in. zamówień i umów kupna związanych z transakcjami dostaw w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponadto co najmniej w przypadku jednej transakcji przedstawiona dokumentacja nie odpowiadała zweryfikowanym informacjom/dokumentom, które Komisja otrzymała od dostawcy przedsiębiorstwa. Wszystkie te ustalenia potwierdzają wniosek, zgodnie z którym przedstawione informacje były niewiarygodne, a część produkcji i pochodzenie sprzedaży eksportowej do UE w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym zostały niewłaściwie zadeklarowane.

(43)

Z powyższego wynika, że spośród czterech grup trzy, pomimo początkowej zgody, w ostatecznym rozrachunku nie współpracowały w toku dochodzenia. Komisja poinformowała przedmiotowe przedsiębiorstwa i władze Chin (23), że zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego może oprzeć swoje ustalenia dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu na faktach dostępnych.

(44)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(45)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty administracyjne, koszty sprzedaży i koszty ogólne” zwane dalej „kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi”).

(46)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest właściwe.

(47)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(48)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) bierze się pod uwagę m.in. niewyczerpujący wykaz elementów wymienionych w tym pierwszym przepisie. Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się potencjalny wpływ jednego ze wspomnianych powyżej elementów lub większej ich liczby na ceny i koszty produktu objętego dochodzeniem w kraju wywozu. Ponieważ wspomniany wykaz nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą zostać wzięte pod uwagę, aby stwierdzić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby. Jakikolwiek wniosek dotyczący znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) musi jednak zostać wyciągnięty na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena dotycząca istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i ogólną sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której koncepcja „socjalistycznej gospodarki rynkowej” jest zapisana w chińskiej konstytucji, a cały system prawny nadaje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę w taki sposób, że ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(49)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(50)

W tym względzie Komisja wydała już wcześniej dokument roboczy służb Komisji w sprawie znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej na potrzeby dochodzeń w sprawie ochrony handlu (zwany dalej „sprawozdaniem”). W sprawozdaniu wykazano istnienie istotnej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w zakresie wielu kluczowych czynników produkcji (takich jak grunty, energia elektryczna, kapitał, surowce i siła robocza), a także w określonych sektorach (takich jak sektor ceramiczny). Sprawozdanie to zostało umieszczone w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia przeglądu. Wniosek zawierał również istotne dowody uzupełniające sprawozdanie.

(51)

Wniosek zawierał informacje potwierdzające zarzuty dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b), o którym mowa powyżej, uzupełniające sprawozdanie.

(52)

Po pierwsze, wnioskodawca w sekcji 3.B.i wniosku odniósł się do istnienia znaczących zakłóceń w Chinach stwierdzonego w sprawozdaniu. Wnioskodawca dodatkowo uzupełnił te informacje w odrębnym dokumencie załączonym do wniosku („sprawozdanie ThinkDesk”) (24).

(53)

Na podstawie powyższych dokumentów wnioskodawca stwierdził, że istnieją zakłócenia w zakresie czynników produkcji. Wnioskodawca twierdził ponadto, że istnieją powiązania między chińskimi decydentami a zarządami przedsiębiorstw produkujących zastawy stołowe i naczynia kuchenne, które wnioskodawca zakwalifikował jako „stosunkowo duże”.

(54)

We wniosku wnioskodawca przedstawił również przykłady znaczącego wsparcia, jakie w ostatnich latach otrzymali od państwa producenci zastaw stołowych i naczyń kuchennych. W sprawozdaniu ThinkDesk podkreślono środki w postaci nagród finansowych i wsparcia finansowego przyznane przez władze chińskie na rzecz sektora ceramicznego. Ponadto w sprawozdaniu tym jest mowa o istnieniu polityki gospodarczej mającej na celu zwiększenie zdolności innowacyjnych w sektorze ceramicznym i jego modernizację pod względem technologicznym. W tym względzie w sprawozdaniu jest mowa o pewnych środkach w zakresie wsparcia finansowego przyznanych przez instytucje rządowe na wszystkich szczeblach administracji (25).

(55)

Jeżeli chodzi o pozostałe środki wsparcia, wnioskodawca wykazał istnienie wsparcia rządu w zakresie wywozu w formie obniżek VAT lub ubezpieczania kredytów eksportowych przez państwowe przedsiębiorstwo China Export & Credit Insurance Corporation (Sinosure), z których to środków korzystali chińscy producenci ceramiki (26). W sprawozdaniu ThinkDesk utrzymuje się ponadto, że ze względu na znaczenie sektora ceramicznego dla lokalnej gospodarki otrzymuje on istotne wsparcie finansowe i niepieniężne od instytucji rządowych i samorządowych na szczeblu regionalnym (27). Ponadto przedsiębiorstwom przyznaje się wsparcie finansowe związane z komercjalizacją, patentami i znakami towarowymi (28).

(56)

W oparciu o informacje zawarte w sprawozdaniu i w sprawozdaniu ThinkDesk wnioskodawca podniósł argument, że państwo odgrywa dominującą rolę w chińskiej gospodarce, oraz stwierdzili istnienie znaczących zakłóceń na rynku w sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych.

(57)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w ChRL właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w sprawozdaniu, które opierają się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała badanie istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w danym sektorze, do którego należy produkt objęty przeglądem.

(58)

Na podstawie sekcji 5.2.2 zawiadomienia o wszczęciu i zgodnie z art. 2. ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego w momencie wszczęcia przeglądu wszystkie zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Żaden z producentów eksportujących nie skorzystał z tej możliwości. Ponadto producenci eksportujący w szczególności zostali poproszeni w kwestionariuszu dla producentów eksportujących o przedstawienie argumentów i dowodów potwierdzających, jeżeli uważają, że niektóre lub wszystkie koszty, jakie ponieśli, nie podlegały znaczącym zakłóceniom. Jeden producent eksportujący twierdził, że poniesione przez niego koszty surowców nie zostały zniekształcone. Producent ten nie przedstawił jednak na miejscu żadnych dowodów potwierdzających, mimo że został o to wyraźnie poproszony przed weryfikacją. Co więcej, jak wyjaśniono w motywie 42 powyżej, producent ten podjął nawet decyzję o całkowitym zaprzestaniu współpracy.

(59)

Po ujawnieniu ustaleń CCCLA stwierdziła, że Porozumienie antydumpingowe WTO nie przewiduje proceduralnej przeszkody w zakresie składania uwag na temat sprawozdania krajowego. Komisja zwróciła uwagę, że twierdzenie to wiąże się ze stanowiskiem CCCLA w sprawie zgodności nowej metodyki z zasadami WTO, którą to kwestię omówiono poniżej w motywach 126 i 127. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(60)

Po ujawnieniu ustaleń CCCLA stwierdziła również, że chińskim producentom eksportującym w żadnym momencie nie dano istotnej szansy na wykazanie, że indywidualnie nie doświadczyli znaczących zakłóceń, o których mowa w sprawozdaniu i w sprawozdaniu ThinkDesk. Co więcej, CCCLA stwierdziła, że zgodnie z nową unijną metodyką antydumpingową (rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2321 z dnia 12 grudnia 2017 r.) indywidualnego eksportera pozbawia się możliwości wykazania, że może być traktowany niezależnie od domniemanej sytuacji w kraju, inaczej niż w metodyce stosowanej wobec ChRL na podstawie art. 2 ust. 7 poprzedniej wersji rozporządzenia podstawowego, który to artykuł przewidywał możliwość traktowania indywidualnych eksporterów na zasadach rynkowych, jeżeli wykazali, że jest ku temu podstawa. CCCLA twierdziła zatem, że Komisja naruszyła zasadę dobrej administracji i sprawiedliwości proceduralnej oraz prawo do obrony w odniesieniu do CCCLA i wszystkich chińskich eksporterów, a także naruszyła przepisy art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

(61)

Komisja przypomina, że zasada dobrej administracji – w przypadkach, w których dotyczy ona konkretnego prawa, w tym prawa każdego do bezstronnego i sprawiedliwego rozpatrzenia swojej sprawy w rozsądnym terminie, jak określono w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – musi być uznawana za zasadę prawa Unii mającą na celu nadanie praw osobom fizycznym. Zgodnie z orzecznictwem sama zasada dobrej administracji nie powoduje jednak nadania praw osobom fizycznym, chyba że zasada ta wyraża konkretne prawa (29). W tym względzie należy zauważyć, że w przeciwieństwie do tego, co twierdzi CCCLA, na wszystkich etapach przeglądu wygaśnięcia wszystkie strony miały możliwość przedstawiania uwag na temat istnienia znaczących zakłóceń, związku z produktem objętym dochodzeniem i wpływu takich zakłóceń na ich działalność gospodarczą. Producenci eksportujący mogli udzielić odpowiedzi na pytania zawarte w sekcji F-5 kwestionariusza. Jeden producent eksportujący mógł spróbować powołać się na dowody potwierdzające jego twierdzenie, że poniesione przez niego koszty nie były zniekształcone. Jak wspomniano w motywie 58, żadna z tych stron nie skorzystała z dostępnych możliwości. Wspomniane zainteresowane strony nie mogą zatem powoływać się na zasadę dobrej administracji, wyrażoną w art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w odniesieniu do swojego twierdzenia dotyczącego istnienia znaczących zakłóceń dla producentów eksportujących objętych dochodzeniem. Co więcej, teoretyczne argumenty oparte na abstrakcyjnych porównaniach między różnymi wersjami przepisów antydumpingowych nie mają znaczenia w kontekście art. 41 Karty, gdyż Komisja jest prawnie zobligowana do przestrzegania obowiązujących przepisów. Jednocześnie Komisja odnotowuje również, że zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) akapit drugi tiret trzecie rozporządzenia podstawowego koszty krajowe ponoszone przez eksporterów można wykorzystywać do skonstruowania wartości normalnej „jeśli zostanie potwierdzone, że nie są zniekształcone, w oparciu o dokładne i odpowiednie dowody”. Oznacza to, że jeżeli warunek ten jest spełniony, można wziąć pod uwagę indywidualną sytuację danego producenta eksportującego, tak aby wartość normalna została ustalona na podstawie poniesionych przez niego kosztów. W każdym razie Komisja przypomina, że CCCLA nie może powoływać się na prawo procesowe, które jej osobiście nie dotyczy i nie ma na nią negatywnego wpływu, czyli nie może powoływać się na naruszenie szczególnego prawa, jakim jest prawo osobiste jej członków.

(62)

Komisja odrzuciła zatem twierdzenie, że doszło do naruszenia art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

(63)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i determinuje zarządzanie gospodarką Chin. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność całego narodu i zbiorowa własność ludu pracującego”. Gospodarka państwowa stanowi „wiodącą siłę gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia poprawy sytuacji gospodarczej i wzrostu gospodarczego” (30). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko pozwala na znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Pojęcie nadrzędności własności publicznej wobec własności prywatnej przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych. Podstawowym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (31).

(64)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem Komunistycznej Partii Chin („KPCh”). Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa. W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji. Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „[s]ystem socjalistyczny jest podstawowym systemem Chińskiej Republiki Ludowej” dodano nowe zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą chińskiego socjalizmu jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (32). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym Chin. To przywództwo rządowe i ta kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem sił rynkowych.

(65)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (33). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(66)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji. Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji, podczas gdy w poprzednich cyklach planowania było to stałym elementem. Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.). Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie władze chińskie na wszystkich szczeblach władzy stosują się do systemu planów i odpowiednio wykorzystują przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (zob. również sekcja 3.2.2.5 poniżej) (34).

(67)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy Chin jest zdominowany przez banki komercyjne będące własnością państwa. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą raczej dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, a nie oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (zob. również sekcja 3.2.2.8 poniżej) (35). To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego, które nie stanowią części sektora bankowego, nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (36).

(68)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (37). Podobnie w obszarze inwestycji rząd chiński utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (38).

(69)

Podsumowując, chiński model gospodarczy opiera się na pewnych podstawowych zasadach, które zapewniają liczne interwencje rządowe i sprzyjają takim interwencjom. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (39).

(70)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki ChRL.

(71)

Jeżeli chodzi o własność państwa, w związku z tym, że chiński przemysł ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych charakteryzuje się znacznym rozdrobnieniem, trudno jest sformułować ogólne wnioski dotyczące struktur własności w tym sektorze. We wniosku wnioskodawca przeanalizował dziewięć spółek giełdowych, które są stosunkowo dużymi producentami zastaw stołowych i naczyń kuchennych, przeznaczającymi znaczną część produkcji na wywóz. Według wnioskodawcy w momencie przeprowadzania analizy udział państwa w ośmiu z tych dziewięciu spółek wynosił do 5 %, a łączny udział różnych jednostek państwowych w dziewiątej spółce sięgał poziomu niemal 50 % (40). Udział kapitałowy państwa w pozostałych wiodących przedsiębiorstwach produkujących ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne (41) waha się między 46,5 % w Jiangsu Gaochun (42), 30,34 % w Jingdezhen Redleaf Ceramics (43) a 33 % w Sanyuan Ceramics (44). Komisja nie dysponuje danymi liczbowymi dotyczącymi pozostałych chińskich przedsiębiorstw w tym sektorze. Dowody zawarte w aktach nie potwierdzają zatem ustalenia dotyczącego znacznej własności państwa w przemyśle ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych.

(72)

Jeżeli chodzi o kontrolę państwową, rząd i KPCh utrzymują struktury zapewniające im możliwość nieustannego wywierania wpływu na przedsiębiorstwa. Władze państwowe (a pod wieloma względami również KPCh) nie tylko aktywnie opracowują ogólne strategie gospodarcze dla poszczególnych przedsiębiorstw i nadzorują ich wdrażanie, ale również roszczą sobie prawa do brania udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych przez przedsiębiorstwa. Elementy świadczące o istnieniu kontroli rządu nad przedsiębiorstwami w sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych zostały omówione bardziej szczegółowo w sekcji 3.2.2.4 poniżej.

(73)

W sekcjach 3.2.2.4 i 3.2.2.5 poniżej przedstawiono natomiast analizę nadzoru politycznego nad sektorem ceramicznym sprawowanego przez władze państwowe i wydawania przez nie wytycznych politycznych w tym zakresie. Z uwagi na opisaną poniżej dużą skalę kontroli rządu i interwencji rządowych w sektorze ceramicznym nawet prywatni producenci ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych nie mogą prowadzić w nim działalności na warunkach rynkowych.

(74)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że rynek ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych w ChRL był obsługiwany w znacznym stopniu przez przedsiębiorstwa podlegające kontroli lub nadzorowi politycznemu rządu chińskiego lub wykonujące jego polecenia.

(75)

Państwo chińskie dysponuje możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. W szczególności komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych stanowią istotny kanał umożliwiający państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych. Zgodnie z prawem spółek ChRL w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składają się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (45)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak rościć sobie prawo do ściślejszego kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach państwowych, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki. Napływające informacje sugerują również, że KPCh wywiera presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (46). Informacje z 2017 r. wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierają coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (47). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym w sektorze ceramicznym. Ustalono zatem, że przepisy te mają również zastosowanie do producentów ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych oraz dostawców materiałów do ich produkcji.

(76)

Zwłaszcza w sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych można zaobserwować istnienie ścisłych powiązań między procesami podejmowania decyzji przez chińskie przedsiębiorstwa działające w tym sektorze a państwem, w szczególności KPCh. Sprawozdanie ThinkDesk zawiera wykaz imion i nazwisk osób piastujących stanowiska kierownicze w sześciu takich przedsiębiorstwach, które to osoby pełnią lub pełniły funkcje państwowe lub publiczne (48). Na podstawie innych źródeł Komisja ustaliła w odniesieniu do trzech spośród tych wiodących producentów ceramicznych zastaw stołowych, że: przewodniczący zarządu i dyrektor generalny przedsiębiorstwa objętego próbą – Guangdong Songfa Ceramics Co., Ltd, jednego z największych eksporterów na rynek unijny, pełnił funkcję delegata na 11. Ogólnochińskie Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych (49) i był członkiem 12. Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Prowincji Guangdong (50); przewodniczący w kolejnej spółce giełdowej w Guangdong – The Great Wall of Cultural Group Holding Co Ltd. – pełnił funkcję delegata na wspomniane już 12. Zgromadzenie Przedstawicieli Ludowych Prowincji Guangdong (51); przewodniczący w spółce giełdowej Guangdong Sitong Group Co., Ltd. był jednocześnie członkiem Komitetu Miejskiego Chaozhou Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin (52); ponadto wiceprzewodniczący i dyrektor generalny tej samej spółki był jednocześnie członkiem stałego komitetu 13. Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych Miasta Chaozhou (53). Ponadto Komisja ustaliła, że wszyscy kandydaci wybrani w 2018 r. na niesamodzielnych dyrektorów w zarządzie Songfa Ceramics Co. Ltd byli członkami KPCh (54).

(77)

Komisja ustaliła również w odniesieniu do Songfa Ceramics, że w latach 2017 i 2018 spółka ta otrzymała przekazy środków finansowych, które na jej rachunku zostały określone jako „subsydia z tytułu wydatków na działalność członków Partii związaną z »dwoma nowymi typami organizacji«” (55). Termin „dwa nowe typy organizacji” określa politykę państwową, której celem jest stworzenie oddolnych organizacji (zasadniczo komórek partyjnych) w spółkach kapitałowych i „organizacjach społecznych” (56). Niezależnie od wartości przekazów środków finansowych na rzecz Songfa sam fakt ich dokonania potwierdza istnienie ścisłego związku między przedsiębiorstwami produkującymi ceramikę a KPCh oraz rozwijanie działalności przez KPCh w ramach spółki.

(78)

Obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych (zob. również sekcja 3.2.2.8 poniżej), a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku (57).

(79)

Na podstawie wszystkich powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach prowadzących działalność w sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych, jak również ich obecność w sektorze finansowym i innych sektorach materiałów do produkcji wraz z mechanizmami, które opisano w sekcji 3.2.2.3 i w sekcjach kolejnych, umożliwia rządowi ChRL ingerowanie w ceny i koszty.

(80)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Ogólnie rzecz biorąc, w ramach systemu planowania funkcjonującego w Chinach zasoby są kierowane do sektorów uznawanych przez rząd za strategiczne lub politycznie istotne z innych względów, a nie rozdzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (58).

(81)

Chiński sektor ceramiczny, m.in. produkcja ceramicznych dóbr konsumpcyjnych, takich jak ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne, jest sektorem pracochłonnym, który w Chinach ma wartość wynikającą z tradycji, w związku z czym państwo chińskie ściśle nadzoruje ten sektor, kierując i zarządzając jego rozwojem w ramach różnych dokumentów dotyczących planowania (59). Produkcja ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych jest regulowana w drodze chińskiego zbioru przepisów dotyczących przemysłu lekkiego w ramach nadrzędnego instrumentu, jakim jest 13. plan rozwoju przemysłu lekkiego na lata 2016–2020. Plan ten w szczególności stanowi, że w odniesieniu do wszystkich sektorów, których dotyczy (a zatem również w odniesieniu do sektora zastaw stołowych i naczyń kuchennych), realizuje ducha decyzji podjętych podczas Krajowego Kongresu Komunistycznej Partii Chin oraz szeregu sesji plenarnych, które odbyły się w ramach 18. Kongresu Partii. Plan ten nakłada wiele przepisów na sektory, których dotyczy (w tym na sektor ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych) w zakresie zarządzania popytem i podażą, organizacji struktury korporacyjnej, zarządzania łańcuchem wartości, modeli wywozu, a także planowania produkcji i inwestycji. W planie określono roczny cel w zakresie wzrostu wartości dodanej w sektorach, których dotyczy, na poziomie 6–7 %. Wymieniono w nim również szereg środków wsparcia, które służą przede wszystkim temu, aby przedsiębiorstwa przemysłu lekkiego stały się konkurencyjne na poziomie międzynarodowym (60). W odniesieniu do sektora ceramicznego plan zawiera bardzo szczegółowe przepisy dotyczące rozwoju produktów. Między innymi w odniesieniu do ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych władze państwowe wymagają „rozwoju przede wszystkim produktów o niskim zużyciu zasobów, m.in. wysokiej jakości porcelany kostnej, porcelany z wysoką zawartością kwarcu, porcelany wytwarzanej z talku, wysokiej klasy porcelany ze skalenia oraz ekologicznych wyrobów ceramicznych dla gospodarstw domowych bez rozpuszczania metali ciężkich; zwiększenia zdolności przedsiębiorstw w zakresie innowacyjności i projektowania w obszarze produkcji; zwiększenia wartości dodanej produktów; umocnienia spuścizny i rozwoju tradycyjnych technik wytwarzania ceramiki artystycznej; rozwoju w szczególności wysokiej klasy artystycznych wyrobów ceramicznych; rozwoju w szczególności materiałów ceramicznych o wysokim poziomie czystości i bardzo wysokiej jakości, o wyjątkowych właściwościach, m.in. wysokiej wytrzymałości, odporności na działanie wysokich temperatur, korozję, szok termiczny, oddziaływanie stopionego metalu itp., rozwój ceramicznych wymienników ciepła o wysokich parametrach, nowych ceramicznych materiałów membranowych o wysokich parametrach, wysokiej jakości materiałów ceramicznych dla gospodarstw domowych” (61). Plan ten zawiera również przepisy dotyczące działalności wywozowej przedsiębiorstw: „[…] Aktywny podbój nowych i wschodzących rynków, w tym rynków Bliskiego Wschodu, Rosji, Afryki, Europy, Azji Południowo-Wschodniej, Azji Zachodniej, Ameryki Południowej, Ameryki Centralnej itd.”; „umocnienie międzynarodowej współpracy w zakresie zdolności produkcyjnych, wspieranie markowych przedsiębiorstw w działaniach ukierunkowanych [na rynki zagraniczne], ustanowienie centrów logistycznych i dystrybucyjnych na głównych rynkach sprzedaży […]” (62). Jednym ze środków określonych w planie w celu realizacji powyższych celów są chińskie instrumenty służące do zarządzania wejściem na rynek, w szczególności przepisy ograniczające inwestycje w określonych sektorach: „Rada Państwa Chińskiej Republiki Ludowej w formie wykazu wyraźnie określa branże, dziedziny, sektory działalności gospodarczej, w których dokonywanie operacji inwestycyjnych jest zakazane lub podlega ograniczeniu”. Ponadto w planie władze państwowe wymieniają szereg środków wsparcia, które będą dostępne na potrzeby wsparcia sektorów, których dotyczy plan (a zatem również na potrzeby produkcji ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych), takie jak m.in. fundusze na rzecz innowacji, kredyty i pożyczki preferencyjne, zachęty do wywozu, przekazy środków finansowych, ulgi podatkowe, zwolnienie z kosztów użytkowania gruntów lub systemy stabilizacji zatrudnienia. Przykłady takich środków wsparcia można znaleźć w dowodach zgromadzonych w aktach, przedstawionych we wniosku przez wnioskodawcę oraz w rocznych sprawozdaniach szeregu przedsiębiorstw produkujących ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne (63).

(82)

Rząd ChRL wyraźnie interweniuje w działalność sektora ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych nie tylko w ramach centralnego planu opisanego powyżej, ale również w ramach wielu różnych odgórnych dokumentów dotyczących planowania wydawanych na wszystkich szczeblach – od krajowego do gminnego. Warto podać tu przykład prowincji Guangdong, w której siedzibę ma największa liczba współpracujących producentów eksportujących objętych niniejszym dochodzeniem i która ma największy udział w produkcji wyrobów ceramicznych w Chinach (64). W prowincji tej w latach 2016–2018 przedmiotowy sektor był regulowany w drodze planu regionalnego – planu i kierunków działania Guangdong w zakresie transformacji przemysłu ceramicznego oraz modernizacji technologii (zwanego dalej „planem działania Guangdong”) (65). Zgodnie z dokumentami dotyczącymi planowania na szczeblu centralnym w planie działania Guangdong wśród głównych celów wymienia się w szczególności „stałą optymalizację struktur przemysłowych: [przez] znaczne zwiększenie udziału […] produktów o wysokiej wartości dodanej; stworzenie co najmniej dwóch krajowych baz demonstracyjnych w zakresie nowego modelu uprzemysłowienia; propagowanie co najmniej: dwóch klastrów przemysłowych o wartości ponad 50 mld RMB, 1–2 przedsiębiorstw (grup) osiągających roczny dochód z głównej działalności gospodarczej na poziomie ponad 10 mld RMB oraz 40 przedsiębiorstw osiągających roczny dochód z głównej działalności gospodarczej na poziomie ponad 1 mld RMB” (66). W przedmiotowym planie działania wymaga się również „zwiększenia poziomu rozwoju przemysłowego” m.in. przez: „optymalizację klastrów przemysłowych: dalsze zwiększenie tempa budowy baz na potrzeby produkcji wyrobów ceramicznych, m.in. Foshan, Chaozhou, Meizhou i Qingyuan”, przez „rozszerzenie łańcucha wartości w tym sektorze: aktywne włączenie do globalnego łańcucha wartości w ramach przemysłu ceramicznego” [oraz] „aktywny udział w międzynarodowej wymianie i współpracy: pełne wykorzystanie dwóch rodzajów zasobów (67) i dwóch rodzajów rynków (68), wdrażanie strategii ekspansji na rynki zagraniczne, poprawa międzynarodowej konkurencyjności przemysłu” (69). Zgodnie z kierunkiem wyznaczonym w 13. planie pięcioletnim dotyczącym przemysłu lekkiego w planie działania Guangdong określa się w szczególności ukierunkowane wytyczne dotyczące rozwoju produktów, jaki muszą osiągnąć producenci wyrobów ceramicznych w Guangdong: „Jeżeli chodzi o ceramikę (artystyczną) na potrzeby gospodarstw domowych: rozwój wysokiej klasy pełnych zestawów produktów oraz ceramiki domowej przekształconej w wyroby artystyczne, a także ceramiki artystycznej stosowanej jako artykuły gospodarstwa domowego; wspólny rozwój materiałów, takich jak tworzywo szklano-ceramiczne, wzmocniona porcelana, porcelana kostna, porcelana magnezytowa, porcelana z wysoką zawartością kwarcu, wysokiej klasy emalie itp.; rozwój wysokiej jakości kolorowego szkliwa” (70). W planie działania ostatecznie określa się konkretny podział ról w zakresie wykonania zawartych w nim przepisów obejmujący następujące zadania wykonawcze, w szczególności: Komisji ds. Gospodarczych i Technologii Informacyjnej prowincji powierza się „prowadzenie koordynacji i kierownictwo w zakresie transformacji i modernizacji przemysłu ceramicznego w całej prowincji”; Departamentowi Ochrony Środowiska prowincji powierza się „nadzór nad lokalnymi organami ds. ochrony środowiska i wytyczanie kierunku ich działań, co zgodnie z prawem obejmuje ocenę i zatwierdzanie projektów w przemyśle ceramicznym pod względem ich oddziaływania na środowisko oraz wydawanie pozwoleń na takie projekty i bieżące ich nadzorowanie i zarządzanie nimi pod kątem ochrony środowiska”; departamentom prowincji właściwym do spraw gruntów i zasobów, finansów, opodatkowania i energii elektrycznej powierza się „wykonywanie ich obowiązków w celu zapewniania należytej realizacji stosownych strategii”; a także każdemu właściwemu organowi miejskiemu ds. gospodarczych i technologii informacyjnej powierza się „zapewnienie ścisłej koordynacji i współpracy odpowiednich departamentów oraz zarządzanie wspólne, tak aby zagwarantować, że kluczowe projekty przedsiębiorstw w zakresie transformacji i modernizacji zostaną szybko opracowane zgodnie z zaplanowanym harmonogramem” (71).

(83)

Jak przedstawiono w poprzednim motywie dotyczącym prowincji Guangdong, zarządzanie sektorem ceramicznym w prowincji sięga bardzo lokalnego poziomu. Na przykład producenci wyrobów ceramicznych w mieście Chaozhou – jednym z kluczowych miejsc, w których wytwarza się wyroby ceramiczne (72) (o którym mowa w planie działania Guangdong) – muszą również stosować się do lokalnego planu sektorowego, jakim jest harmonogram i plan działania miasta Chaozhou na rzecz transformacji i modernizacji technologicznej sektora ceramicznego (73) (zwany dalej planem działania Chaozhou), który sam spełnia założenia ogólnego planu przemysłowego dla miasta (13. plan pięcioletni na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego miasta Chaozhou) (74). W planie działania Chaozhou udzielono zwłaszcza konkretnych instrukcji dotyczących tego, co miasto powinno osiągnąć, jeżeli chodzi o strukturę przemysłową i produkcję – cele obejmowały np. obecność w mieście co najmniej pięciu producentów, których roczna wartość produkcji wynosiłaby ponad 500 mln RMB lub co najmniej dziesięciu przedsiębiorstw, które do 2018 r. byłyby notowane na giełdzie (przy wsparciu szczególnych środków państwowych (75)). W planie działania Chaozhou uregulowano również cele miasta w zakresie struktury produktowej: do końca okresu realizacji planu co najmniej 10 % dużych przedsiębiorstw musi stosować zaawansowane technologie, natomiast udział nowo wprowadzonych produktów musi stanowić co najmniej 10 % obrotu (76).

(84)

Chaozhou to nie jedyne miasto, w którym działania przedsiębiorstw podlegają planowaniu rządowemu: producenci ceramiki z miasta Foshan, innego dużego miasta będącego bazą na potrzeby produkcji wyrobów ceramicznych, o którym mowa w planie działania Guangdong, podlegają planowi miejskiemu Foshan na rzecz rozwoju nowoczesnego przemysłu ceramicznego na lata 2010–2020 („plan Foshan”) (77). Jeżeli chodzi o ten ostatni dokument, przemysł lokalny ma zostać przebudowany zgodnie z zasadą „wspierania dużej liczby przedsiębiorstw, transformacji i modernizacji niektórych przedsiębiorstw oraz transformacji i eliminacji pewnej liczby przedsiębiorstw”, przy zapewnieniu stopniowej transformacji obecnego przemysłu ceramicznego z przemysłu niskiej jakości w przemysł wysokiej klasy (78). W planie Foshan określono zakres sukcesywnych celów ilościowych i jakościowych dla lokalnych przedsiębiorstw: do 2012 r. „utrzymanie stałego rozwoju i umiarkowanego wzrostu przemysłu w celu osiągnięcia wartości 72 mld RMB; zapewnienie istnienia 10 przedsiębiorstw, których roczna wartość produkcji przekracza 1 mld RMB; stopniowe pojawianie się wysokiej klasy ceramiki budowlanej, sanitarnej, artystycznej, specjalnej oraz ceramicznego przemysłu kreatywnego”; do 2015 r. „utrzymanie stałego rozwoju i umiarkowanego wzrostu przemysłu w celu osiągnięcia wartości 80 mld RMB; zapewnienie istnienia dwóch przedsiębiorstw, których roczna wartość produkcji przekracza 2 mld RMB oraz 15 przedsiębiorstw, których roczna wartość produkcji przekracza 1 mld RMB; [oraz] zapewnienie znacznego wzrostu względnego udziału wysokiej klasy ceramiki budowlanej, sanitarnej, artystycznej, specjalnej oraz kreatywnego przemysłu ceramicznego w całym przemyśle ceramicznym”; natomiast w perspektywie średnio- i długoterminowej (2016–2020 r.) zgodnie z planem Foshan: „wielkość produkcji powinna pozwolić na utrzymanie wiodącej pozycji Chin w przemyśle ceramicznym, a znaczący udział w światowym przemyśle ceramicznym [oraz] wskaźniki takie jak ogólna wartość i wielkość produkcji wyrobów ceramicznych, zysk, wskaźnik wydatków na badania i rozwój, ogólna sytuacja ekonomiczna itd. powinny osiągnąć stosunkowo wysoki poziom, aby zapewnić, by Foshan faktycznie stało się światową »stolicą ceramiki«”. (79)

(85)

Komisja uznała, że powyższy materiał dowodowy dotyczący sektora ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych jest wystarczający, by uznać, że polityka publiczna lub środki publiczne mają wpływ ma działanie sił rynkowych w sektorze ceramicznym.

(86)

W każdym przypadku, jeżeli chodzi o zakłócenia na rynku surowców, CCCLA twierdziła, że nie występują żadne zakłócenia w handlu surowcami wykorzystywanymi w produkcji produktu objętego przeglądem. CCCLA nie przestawiła żadnych dowodów na poparcie swojego twierdzenia. Komisja zauważa, że chociaż nie była zobowiązana do przeprowadzenia takiej analizy dotyczącej surowców wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego przeglądem w celu ustalenia, czy polityka publiczna wpływa na działanie sił rynkowych w sektorze zastaw stołowych, ustaliła ona, że istnieje ogromna liczba dokumentów i środków z zakresu polityki publicznej, które mogą potencjalnie wpływać na swobodne działanie mechanizmów rynkowych na rynku surowców wykorzystywanych w produkcji ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych.

(87)

Jeżeli chodzi o kwarc (kod HS 250510), który jest powszechnie wykorzystywany w przemyśle ceramicznym w Chinach, w kompleksowym planie Jiangxi (80) w zakresie surowców mineralnych na lata 2016–2020 (81) wymienia się sproszkowany kwarc jako jeden z minerałów podlegających zarządzaniu w ramach polityki państwa, a zwłaszcza jako minerał, w przypadku którego bezpieczeństwo dostaw oraz możliwości w zakresie dostaw mają zostać zwiększone (82). Mączka kwarcowa objęta jest również państwowym mechanizmem regulacji ilościowej dotyczącym rozwoju i wykorzystania jako jeden z minerałów, których wydobycie i rozwój należy promować (83). O piasku kwarcowym stosowanym w ceramice mowa jest również w 13. krajowym planie pięcioletnim w zakresie surowców mineralnych na lata 2016–2020 (84) jako o jednym z minerałów, do których w przypadku otwierania kopalni mają zastosowanie minimalne kryteria wielkości (85).

(88)

Jeżeli chodzi o bentonit (kod HS 250810), kolejny surowiec wykorzystywany w niektórych procesach wytwarzania ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych, w kompleksowym planie Jiangxi w zakresie surowców mineralnych (zob. wyżej) wymieniono go jako jeden z minerałów, w przypadku których ma zostać przyśpieszony rozwój i wydobycie, „by przewaga w zakresie zasobów stała się możliwie najszybciej korzyścią gospodarczą” (86).

(89)

Pigmenty (kod HS 320710), które są powszechnie stosowane w produkcji ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych, wymieniono w planie rozwoju dotyczącym przemysłu, technologii i zdolności innowacyjnych (2016–2020) (87) jako jeden z priorytetowych obszarów rozwoju przemysłu petrochemicznego i chemicznego, przy czym w ramach tego planu państwo wydało instrukcje, by „zapewnić zrównoważoną produkcję wynoszącą około 1 000 ton pigmentów ftalocyjaninowych, organicznych pigmentów heterocyklicznych i innych rodzajów pigmentów organicznych” (88).

(90)

Gips (kod HS 252010) to surowiec, o którym jest mowa w 13. krajowym planie pięcioletnim w zakresie surowców mineralnych (zob. wyżej) jako o jednym z minerałów, do których w przypadku otwierania kopalń mają zastosowanie minimalne kryteria wielkości (89).

(91)

Wreszcie kaolin (kod HS 2507), który stanowi jeden z podstawowych surowców w produkcji ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych, jest objęty kilkoma regionalnymi i lokalnymi dokumentami dotyczącymi planowania odnoszącymi się do zarządzania wydobyciem i produkcją. Zwłaszcza w planie prowincji Kuangsi (90) w zakresie surowców mineralnych (2016–2020) (91) zawarto postanowienia dotyczące bazy przemysłowej zasobów kaolinu w Hepu, zgodnie z którymi zakłada się „zwiększenie wydobycia ziemi kaolinowej w Hepu, poprawę zdolności i poziomu w zakresie głębokiego przetwarzania kaolinu oraz skupienie się na rozwoju ceramiki budowlanej, sanitarnej, użytkowej i artystycznej, kaolinie dla przemysłu papierniczego i malarskiego oraz dalszym wzroście wartości dodanej produktów mineralnych; utworzenie do 2020 r. 8–10 przedsiębiorstw stanowiących kręgosłup sektora głębokiego przetwarzania kaolinu oraz doprowadzenie do tego, by obszar Hepu był kluczową bazą produkcji kaolinu na poziomie kraju” (92). Plan ten zawiera również postanowienia, których celem jest kształtowanie przemysłowych struktur i zdolności wydobycia, w tym na potrzeby dostaw kaolinu: „zgodnie z potrzebami w dziedzinie rozwoju gospodarczego i społecznego zdecydowanie propagujemy rozwój szczególnych cech i zalet surowców mineralnych oraz powstające gałęzie przemysłu związanego z surowcami mineralnymi. Koncentrując się na minerałach takich jak […], kaolin, […] oraz uwzględniając stan zasobów, na obszarach o dużej wytrzymałości środowiskowej, na których znajdują się kompleksowe obiekty pomocnicze, będziemy promować budowę dużych i średniej wielkości kopalń z zachowaniem konkurencji rynkowej i zapewniać wydajną koncentrację przemysłu oraz rozwój skali działalności w celu poprawy potencjału dostaw, wydobycia i poziomu wykorzystania kluczowych minerałów” (93). Wreszcie plan reguluje minimalne zdolności produkcyjne dla przedsiębiorstw wydobywczych przez określenie minimalnych ilości wydobycia według kategorii przedsiębiorstw, w tym w odniesieniu do wydobycia kaolinu (94).

(92)

Rynek produkcji kaolinu objęty jest również planem prowincji Guangdong w zakresie surowców mineralnych (2016–2020) (95), co ma szczególne znaczenie, ponieważ prowincja Guangdong jest kluczowa dla produkcji ceramiki (zob. motyw 82). Podobnie jak w opisanym powyżej planie prowincji Kuangsi, w planie Guangdong zawarto liczne postanowienia dotyczące zarządzania wydobyciem i produkcją minerałów oraz planowania ich, w tym w odniesieniu do kaolinu. Wśród głównych koncepcji wskazano w nim w szczególności: „(…) przyśpieszenie realizacji strategicznych działań i celów, by zapewnić przełom w poszukiwaniu minerałów, poprawę rozkładu miejsc poszukiwania, wydobycia i ochrony zasobów” lub „dalsze wspieranie reform strukturalnych po stronie podaży” (96).

(93)

Podobnie jak w przypadku produkcji ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych, opracowywanie dokumentów dotyczących planowania odnoszących się do kaolinu odbywa się na wielu poziomach: od danej prowincji do poziomu gminy. Na przykład miasto Beihai w prowincji Kuangsi (zob. wyżej) ma własny plan poświęcony zarządzaniu surowcami mineralnymi (97), który obejmuje postanowienia dotyczące wydobycia i produkcji kaolinu. W planie tym określono w szczególności następujące cele dotyczące tkanki przemysłowej miasta odnoszące się do surowców mineralnych w zakresie ich wydobycia, produkcji i wykorzystania: „zapewnienie do 2020 r. stałego rozwoju gospodarczego całego przemysłu wydobywczego miasta, zapewnienie, by przemysł wydobywczy osiągnął 450 mld RMB w wartości produkcji i wielkość produkcji mineralnej równą 9 mln ton”; natomiast cele przemysłowe, w tym cele dotyczące kaolinu i piasku kwarcowego, są następujące: „na podstawie istniejących zdolności w zakresie wydobycia koncentracja na wydobyciu i wykorzystaniu kaolinu i piasku kwarcowego do produkcji szkła [oraz] ustanowienie największej bazy przetwarzania, przywozu i wywozu kaolinu (ziemia ceramiczna), piasku kwarcowego o wysokim poziomie czystości oraz innych nieżelaznych produktów mineralnych, największej bazy wytwarzania ceramiki oraz największej bazy produkcji cementu” (98). W planie określono również cele na rok 2025, w tym w zakresie zwiększenia wykorzystania i produkcji: „intensywny rozwój wydobycia i wykorzystania materiałów nieżelaznych i budowlanych; koncentracja na rozwijaniu sektorów przemysłu głębokiego przetwarzania, w tym wykorzystanie kaolinu i piasku kwarcowego do produkcji szkła itd.; dążenie do zapewnienia, by przemysł mineralny do 2025 r. osiągnął 600 mln RMB w wartości produkcji; […]; skuteczny i znaczący rozwój i uprzemysłowienie wydobycia; znaczący wzrost oszczędnego i intensywnego wykorzystania surowców mineralnych”. W planie wskazano również jasny cel lokalnych władz, jakim jest „zapewnienie kompleksowego zarządzania przemysłem mineralnym” (99). Jednym z elementów, na których opiera się taka polityka zarządzania, jest regulacja struktury i wielkości produkcji lokalnego przemysłu: „określenie jednego kluczowego obszaru wydobycia dla całego miasta: kluczowy obszar wydobycia kaolinu w Hepu obejmujący powierzchnię 542,49 km2. Na tym kluczowym obszarze wydobycia istnieje obecnie 6 dużych kopalń kaolinu. Do 2020 r. liczba kopalń kaolinu na tym kluczowym obszarze wydobycia ma wynosić najwyżej osiem, a wielkość produkcji ma być duża lub średnia. Spośród ośmiu przewidzianych obszarów siedem już wytyczono, a jeden wciąż pozostaje do wytyczenia” (100).

(94)

Jak przedstawiono w dokumentach dotyczących planowania, o których mowa powyżej, wydaje się, że rząd ChRL wyznacza kierunki rozwoju sektora ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych na podstawie szerokiego spektrum narzędzi polityki i wytycznych dotyczących między innymi: struktury i restrukturyzacji rynku, surowców, inwestycji, zarządzania mocami produkcyjnymi, zakresu produktów, położenia geograficznego, udoskonalania itp. Korzystając z tych i innych środków, rząd ChRL kieruje pełnym zakresem aspektów związanych z rozwojem i funkcjonowaniem tego sektora i kontroluje wszystkie te aspekty (101). Obserwowany obecnie problem nadwyżki mocy produkcyjnych w sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych, jak opisano w sekcji 3.3.1, prawdopodobnie w najlepszy sposób ilustruje skutki polityki prowadzonej przez rząd ChRL i wynikających z niej zakłóceń w funkcjonowaniu rynku (102).

(95)

Podsumowując, Komisja stwierdziła, że rząd ChRL prowadzi politykę publiczną, która wywiera wpływ na działanie sił rynkowych w sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych, w tym na surowce wykorzystywane w tym sektorze.

(96)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż – mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż Chiny – system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym, niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów. Liczba upadłości utrzymuje się na zaskakująco niskim poziomie, biorąc pod uwagę wielkość chińskiej gospodarki; jedną z głównych przyczyn tego stanu rzeczy może być fakt, że przepisy regulujące przebieg postępowań upadłościowych cechują się szeregiem braków, co skutecznie zniechęca zainteresowane podmioty do występowania o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w toku postępowań upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (103).

(97)

Oprócz tego, jeżeli chodzi o prawo własności do gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów, w chińskim systemie praw własności można zaobserwować szczególnie rażące braki (104). Wszystkie grunty są własnością państwa chińskiego (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa). Podejmowanie decyzji w kwestii przydziału gruntów stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych – w tym celu wprowadzono np. postępowania przetargowe w tym zakresie. Przepisy te są jednak nagminnie łamane: w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (105). Ponadto organy niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, dlatego też podejmowane przez nie decyzje w kwestii przydziału gruntów są często podporządkowane realizacji określonych planów gospodarczych (106).

(98)

Dlatego też przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa własności nie funkcjonują w prawidłowy sposób, co prowadzi do zakłóceń wynikających z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL. Przepisy te mają zastosowanie również w odniesieniu do produkcji ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych. Ponadto Komisja już w przeszłości ustaliła, że sektor ten odniósł korzyści z działań dotyczących praw użytkowania gruntów, które to działania podlegały zakłóceniom spowodowanym przez państwo (107).

(99)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego.

(100)

W Chinach nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. Chiny nie ratyfikowały szeregu kluczowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) w tej dziedzinie, w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (108). Zgodnie z przepisami chińskiego prawa krajowego w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (109). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej. W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (110). Ustalenia te prowadzą do zniekształcenia kosztów wynagrodzeń w Chinach.

(101)

Jak wspomniano powyżej, siła robocza stanowi znaczną część kosztów produkcji produktu objętego przeglądem, ponieważ jest to pracochłonny proces. Sektor ceramiczny, w tym produkcja zastaw stołowych, również podlega opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze tym występują zatem zakłócenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego dochodzeniem), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w Chinach).

(102)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że koszty wynagrodzeń w sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych były zniekształcone.

(103)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w Chinach podlega różnym zakłóceniom.

(104)

Po pierwsze chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (111), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych, banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (112), a także, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd. W ten sposób banki wypełniają wyraźne zobowiązanie prawne do prowadzenia swojej działalności kredytowej stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z polityką przemysłową państwa (113). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (114).

(105)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(106)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu chińskiego oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków zdecydowanie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym.

(107)

Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(108)

Po drugie koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym niedawny wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(109)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. W istocie odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowi 45 % wszystkich kredytów, a wykorzystanie kredytów celowych wydaje się większe, skoro odsetek ten znacznie wzrósł od 2015 r. pomimo pogarszających się warunków ekonomicznych. Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(110)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w Chinach wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W wyniku tego w ostatnich latach szybko wzrosła liczba kredytów zagrożonych. W obliczu rosnącego ryzyka zadłużenia rząd chiński zdecydował się uniknąć niewykonania zobowiązań. W związku z tym kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych rozwiązano poprzez refinansowanie długu, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa zombie, lub poprzez przeniesienie prawa własności do długu (np. poprzez połączenia lub zamianę długu na udziały w kapitale własnym) bez konieczności usunięcia ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(111)

Zasadniczo, pomimo ostatnich kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w Chinach występują poważne problemy systemowe i zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(112)

Produkcja ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych lub dostawcy surowców i innych materiałów do produkcji również czerpią korzyści z tego systemu finansowego. W szczególności niektórzy chińscy producenci ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych otrzymali w niedawnej przeszłości pomoc państwa niezgodną z zasadami rynkowymi, która miała cechy pomocy finansowej udzielanej na warunkach niekomercyjnych (115). Dlatego wspomniana pomoc i istotna ogólna interwencja rządowa w system finansowy opisana powyżej prowadzą do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(113)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że producenci ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych mieli dostęp do finansowania uzyskiwanego dzięki instytucjom, które wdrażają cele polityki publicznej lub w inny sposób nie działają niezależnie od państwa.

(114)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej w sekcjach 3.2.2.2 – 3.2.2.5 oraz w części A sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych w sekcjach 3.2.2.6 – 3.2.2.8 powyżej oraz w części B sprawozdania.

(115)

W swoich uwagach z dnia 30 lipca 2018 r. do noty z dnia 18 lipca 2018 r. CCCLA zgłosiła zastrzeżenia do stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Zgodnie z opinią CCCLA Komisja powinna najpierw zweryfikować domniemane znaczące zakłócenie(-a) w chińskim przemyśle ceramicznych zastaw stołowych i dokonać pozytywnego ustalenia zgodnie z wymogami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) zanim zacznie szukać danych o kosztach produkcji z alternatywnych źródeł. W swoich dodatkowych uwagach z dnia 13 sierpnia 2018 r. CCCLA wyjaśniła, że chińscy producenci eksportujący zazwyczaj nie dokonują przywozu 15 surowców wykorzystywanych w przypadku produktu objętego dochodzeniem, ale nabywają je na lokalnym rynku. Ponadto twierdziła, że „skarżący nie zgłosił znaczącego zakłócenia na chińskim rynku surowców, a Komisja nie stwierdziła takiego zakłócenia w opracowanym przez siebie »sprawozdaniu krajowym« dotyczącym możliwego zakłócenia w Chinach w odniesieniu do surowców wykorzystywanych w przemyśle ceramicznym”. W związku z tym według CCCLA nie było powodu, by zastąpić rzeczywiste krajowe ceny nabycia tych 15 surowców płaconymi przez chińskich eksporterów cenami importowymi z Brazylii, Tajlandii i Turcji. Kwestię tę przywołano ponownie w uwagach z dnia 19 października 2018 r., zgodnie z którymi Komisja powinna przyjrzeć się rzeczywistym cenom nabycia surowców płaconym przez chińskich producentów eksportujących.

(116)

Komisja wezwała CCCLA do uzasadnienia tego argumentu „dokładnymi i odpowiednimi dowodami” zgodnie z wymogami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a), tiret trzecie rozporządzenia podstawowego. Nie zastosowały się do tego jednak ani CCCLA, ani żadne z przedsiębiorstw objętych próbą należących do CCCLA, a jedno z przedsiębiorstw objętych próbą zakończyło współpracę podczas wizyty weryfikacyjnej.

(117)

Komisja przypomina, że do produkcji ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych niezbędny jest szeroki zakres materiałów do produkcji. Przedsiębiorstwa objęte próbą zaopatrują się w te materiały do produkcji w Chinach. W przypadku gdy producenci ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Pracownicy mogą zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Ponadto podlegają oni systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(118)

W rezultacie nie można wykorzystać nie tylko cen sprzedaży krajowej produktu objętego dochodzeniem, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach A i B sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w Chinach, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(119)

Po ujawnieniu CCCLA przedstawiła kilka uwag dotyczących stosowania przez Komisję art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(120)

CCCLA stwierdziła po pierwsze, że ustalenia Komisji dotyczące istnienia znaczących zakłóceń w chińskim sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych nie spełniły norm w zakresie obiektywnych źródeł i wystarczającej wartości dowodowej, gdyż w dużej mierze opierały się one na sprawozdaniu Komisji i na sprawozdaniu ThinkDesk. Sprawozdanie Komisji nie stanowiło obiektywnej analizy gospodarki i polityki gospodarczej Chin, ale miało jedynie ułatwić zadanie wnioskodawcy polegające na przedstawieniu wystarczających dowodów na znaczące zakłócenia i zadanie Komisji polegające na dokonaniu ustaleń w tym zakresie. Podobnie według CCCLA sprawozdanie ThinkDesk miało ułatwić zadanie wnioskodawcy polegające na przygotowaniu wniosku oraz zadanie Komisji polegające na dokonywaniu ustaleń dotyczących istnienia znaczących zakłóceń w chińskim przemyśle wyrobów ceramicznych i zastaw stołowych. W tym sensie według CCCLA oba dokumenty przygotowano w konkretnym celu, w związku z czym nie można ich uznać za obiektywne, a w analizie istnienia znaczących zakłóceń najpewniej pominięto elementy stanu faktycznego. Ponadto dokumenty przygotowano również z dużym wyprzedzeniem w stosunku do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia, a CCCLA stwierdziła, że Komisja nie dokonała żadnych nowych ustaleń poza treścią tych ostatnich dokumentów.

(121)

Komisja przypomniała, że jej sprawozdanie stanowi materiał dowodowy zamieszczony w aktach dochodzenia zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego. Sprawozdanie opublikowano dnia 21 grudnia 2017 r., co dało wszystkim (tj. nie tylko stronom danego dochodzenia antydumpingowego) możliwość przestawienia uwag do dowodów zawartych w sprawozdaniu, odrzucenia ich, a także uzupełnienia. Dotychczas Komisja nie otrzymała w odniesieniu do sprawozdania żadnych tego rodzaju uwag kwestionujących jego obiektywność. Ponadto sama CCCLA nie przedstawiła żadnych konkretnych elementów poddających w wątpliwość dowody lub kwestionujących wnioski prawne przedstawione w sprawozdaniu. W związku z powyższym nie wykazano, dlaczego sprawozdanie nie jest obiektywne, a zatem argument, iż w niniejszym dochodzeniu nie można polegać na sprawozdaniu, został odrzucony. Podobnie CCCLA mogła zakwestionować wszelkie faktyczne lub prawne okoliczności przedstawione w sprawozdaniu ThinkDesk, tak jak każdy inny dokument przekazany przez skarżącego. Ponieważ izba nie przedstawiła żadnych szczegółowych danych na temat tego, dlaczego informacje zawarte w sprawozdaniu nie są obiektywne, odrzucono argument, że Komisja powinna była odrzucić sprawozdanie ThinkDesk.

(122)

CCCLA miała również obiekcje w związku z faktem, że oba sprawozdania opracowano z dużym wyprzedzeniem w stosunku do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia. CCCLA stwierdziła, że Komisja nie dokonała żadnych nowych ustaleń poza treścią tych ostatnich dokumentów.

(123)

Komisja nie zgodziła się z tym punktem widzenia. W niniejszym dochodzeniu ustalono, że istotne dowody zawarte w sprawozdaniu są właściwe i mają zastosowanie w przypadku bieżącego przeglądu wygaśnięcia, a zatem uwzględniono je w ocenie istnienia znaczących zakłóceń w ChRL. Podobnie Komisja wykorzystała treść sprawozdania ThinkDesk do nadania kierunku swoim badaniom w odniesieniu do dodatkowych elementów mających znaczenie w szczególności dla sektora ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych. Komisja odniosła się też do znaczących dodatkowych dowodów i badań zawartych zwłaszcza w sekcji 3.2.2.5 dotyczących powiązania między poziomymi zakłóceniami w Chinach oraz w odnośnym sektorze, co znacznie wykracza poza dowody zawarte zarówno w sprawozdaniu, jak i w sprawozdaniu ThinkDesk. Badania te umożliwiły Komisji dokonanie licznych dodatkowych ustaleń dotyczących istnienia znaczących zakłóceń w sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych. W związku z tym Komisja odrzuciła argument CCCLA.

(124)

CCCLA stwierdziła również, że ustaleń dotyczących znaczących zakłóceń dokonano bez jakiejkolwiek analizy ilościowej. W opinii CCCLA analizę takich zakłóceń należy poprzeć porównaniem cen lub kosztów zgłoszonych przez indywidualnych producentów eksportujących z cenami lub kosztami na wolnym rynku w celu dokonania oceny znaczenia zakłóceń.

(125)

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 6a lit. b) zdanie pierwsze rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa”. Z drugiego zdania tego przepisu wynika, w jaki sposób Komisja powinna oceniać istnienie znaczących zakłóceń: „przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z […] elementów lub kilku z nich”, które wymieniono w tiret art. 2 ust. 6a lit. b). W związku z tym, jak wyjaśniono w motywie 48 powyżej i zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b), ocena Komisji dotycząca istnienia takich znaczących zakłóceń jest wynikiem ogólnej oceny odpowiednich elementów zawartych w tiret tego przepisu, której celem jest rzeczywiste porównanie cen lub kosztów producenta eksportującego z niezniekształconymi cenami lub kosztami na wolnym rynku. Ponadto, jak określono również w tym samym motywie 48, ogólna ocena dotycząca istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i ogólną sytuację w kraju wywozu oraz cały system prawny, który nadaje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę w taki sposób, że ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych. Wymaganym standardem w prawodawstwie jest „potencjalny” wpływ co najmniej jednego istotnego kryterium spośród kryteriów wymienionych w tiret art. 2 ust. 6a lit. b) dotyczących ingerencji w ceny i koszty, a w prawodawstwie nie ma żadnego wymogu dokonania rzeczywistej analizy ilościowej opartej na porównaniu niezniekształconych cen i kosztów odniesienia z kosztami i cenami producentów eksportujących w celu ustalenia istnienia znaczących zakłóceń w danym kraju i sektorze. Argument ten został zatem odrzucony.

(126)

Ponadto CCCLA stwierdziła, że po wygaśnięciu sekcji 15 Protokołu przystąpienia Chin do WTO (dalej „Protokół”) UE nie powinna odstępować od standardowej metody ustalania wartości normalnej, tj. wykorzystać wyłącznie krajowe ceny i koszty kraju wywozu, chyba że w Porozumieniu antydumpingowym zezwolono na inne postępowanie. W świetle powyższego UE powinna stosować standardową metodykę zgodnie z art. 2 Porozumienia antydumpingowego. Ponadto CCCLA stwierdziła również, że Porozumienie antydumpingowe „nie przewiduje istotnej możliwości ustalenia istnienia znaczących zakłóceń”. Ponieważ ani w Porozumieniu antydumpingowym, ani w GATT z 1994 r. nie ma podstawy prawnej dla takich szczególnych działań, ustalenia dotyczące istnienia znaczących zakłóceń, a w wyniku tego konstruowanie wartości normalnej, nie są zgodne z art. 1, 2, 6.1 i 18.1 Porozumienia antydumpingowego („Porozumienie antydumpingowe”).

(127)

W omawianym przypadku Komisja zastosowała odpowiednie przepisy zawarte w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Prawodawca Unii przyjął te przepisy z pełnym uwzględnieniem zobowiązań UE wynikających z prawa WTO. Komisja zauważyła, że w prawie WTO nie istnieje bezwzględny przepis, zgodnie z którym wartość normalną należy zawsze konstruować na podstawie kosztów i cen krajowych. Ponadto Komisja nie zgodziła się z poglądem, że sekcja 15 Protokołu nie miałaby już znaczenia dla dochodzeń w sprawie dumpingu dotyczących Chin, oraz przypomniała, że w systemie rozstrzygania sporów WTO dotyczącym tej kwestii toczy się spór, w którym broniła tego stanowiska w odniesieniu do brzmienia lit. d), jego celu i historii negocjacji dotyczących tego przepisu. Komisja odrzuciła zatem te argumenty.

(128)

Analiza przedstawiona w sekcjach 3.2.2.2 – 3.2.2.9, która obejmuje badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do interwencji Chin w jej gospodarce, zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w sektorze ceramiki (w tym w odniesieniu do produktu objętego przeglądem), wykazała, że ceny lub koszty, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(129)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(130)

Po ustaleniu, że znaczące zakłócenia mają wpływ na ceny lub koszty w chińskim sektorze ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych zgodnie art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja skonstruowała wartość normalną na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(131)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów:

(132)

Jak wspomniano w motywie 31, w nocie z dnia 18 lipca Komisja poinformowała zainteresowane strony, że wskazała trzy potencjalne reprezentatywne kraje: Brazylię, Tajlandię i Turcję, oraz wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i zaproponowania innych państw. Zarówno CCCLA, jak i wnioskodawca przedstawili szereg uwag na temat potencjalnych reprezentatywnych krajów, przy czym żadna z powyższych stron nie zaproponowała innego kraju.

(133)

Brazylia, Tajlandia i Turcja są uznawane przez Bank Światowy za państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego co ChRL, tzn. wszystkie te kraje są sklasyfikowane jako kraje o wyższym średnim dochodzie.

(134)

CCCLA stwierdziła (117), że w 2017 r. dochód narodowy brutto na mieszkańca Turcji był znacznie wyższy niż Chin czy Brazylii. Podobnie wnioskodawca zauważył również (118), że PKB na mieszkańca Brazylii w 2016 r. był bardzo podobny do PKB Chin, podczas gdy PKB na mieszkańca Turcji był znacznie wyższy. Obie strony stwierdziły zatem, że kryterium to przemawia przeciwko Turcji.

(135)

Rozporządzenie podstawowe odnosi się do „odpowiedniego kraju o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego”. Rozporządzenie podstawowe nie zawiera zatem nakazu, aby Komisja wybrała kraj o poziomie dochodu narodowego brutto lub PKB na mieszkańca najbliższym poziomowi dochodu narodowego brutto lub PKB na mieszkańca Chin. Istotnym kryterium jest raczej podobieństwo poziomu rozwoju gospodarczego. Aby ustalić takie podobieństwo, właściwe jest wykorzystanie dla danego okresu klasyfikacji Banku Światowego dotyczącej wyższego średniego dochodu, ponieważ klasyfikacja ta opiera się na kilku obiektywnych kryteriach gospodarczych przy wskazywaniu szeregu potencjalnie odpowiednich krajów o podobnym poziomie rozwoju. Ponieważ wszystkie trzy kraje włączono do tej samej kategorii bazy danych Banku Światowego, uznano, że wszystkie one spełniają kryterium określone w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Komisja stwierdziła zatem, że wszystkie trzy kraje w równym stopniu spełniły to kryterium, a zatem uwaga ta została odrzucona.

(136)

Praktycznie wszystkie kraje świata produkują pewne ilości produktu objętego przeglądem. W wyniku analizy dostępnych danych, a w szczególności danych pochodzących z Global Trade Atlas („GTA”) (119) i Orbis Bureau van Dijk („Orbis”), (120) Komisja wskazała Brazylię, Tajlandię i Turcję jako potencjalne reprezentatywne kraje dla niniejszego dochodzenia.

(137)

W swoich uwagach CCCLA wyraziła obawy dotyczące dużych różnic między średnimi cenami importowymi czynników produkcji zgłoszonymi przez Brazylię, Tajlandię i Turcję. Utrzymywała ona, że różnice te wynikają głównie z wielkości przywozu. Co do zasady mniejsze wielkości przywozu pociągały za sobą wyższe ceny. CCCLA wyraziła również wątpliwości co do dokładności cen importowych wyrażonych na poziomie sześciocyfrowego kodu (kodu HS) w ramach systemu zharmonizowanego i wezwała Komisję do wykorzystania kodów na wyższym, ośmiocyfrowym poziomie. W odniesieniu do dostępności danych finansowych CCCLA zauważyła, że zysk oraz koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne Turcji i Brazylii odnoszą się tylko do jednego lub dwóch przedsiębiorstw, a zatem mogą na nie wpływać czynniki sporadyczne (takie jak sprzedaż produktów markowych), podczas gdy dane liczbowe dotyczące Tajlandii opierają się na średnich dla 8 przedsiębiorstw. CCCLA argumentowała zatem, że należy wybrać Tajlandię.

(138)

Wnioskodawca stwierdził natomiast, że jako reprezentatywny kraj należy wykorzystać Brazylię. Utrzymywał on, że wydaje się, iż dwa z ośmiu tajlandzkich przedsiębiorstw wskazanych przez Komisję nie produkowały produktu objętego przeglądem, oraz że nie były dostępne najnowsze dane finansowe dotyczące Tajlandii. Wnioskodawca wspomniał również, że w pierwotnym dochodzeniu jeden z tajlandzkich producentów nie był w stanie dostarczyć danych o wystarczającym poziomie szczegółowości. Wnioskodawca stwierdził, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne”) oraz zysk producenta brazylijskiego, które zaproponowano we wniosku o dokonanie przeglądu, były jak najbardziej zgodne z kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi producentów unijnych oraz z zyskami, jakie – zgodnie ze swoimi oczekiwaniami – osiągnęliby oni w przypadku braku przywozu towarów po cenach dumpingowych. Wnioskodawca zauważył również, że średnie dane liczbowe dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku tajlandzkich producentów były zbyt niskie i że w dwóch przypadkach zgłoszone poziomy zysku były niższe od zysku docelowego ustalonego w pierwotnym dochodzeniu. Wnioskodawca stwierdził, że zaproponowany przez niego producent brazylijski był w stanie przygotować i przedłożyć wymagane informacje dotyczące kosztów.

(139)

W odpowiedzi na te twierdzenia Komisja zauważyła, że różnice w średnich cenach importowych jako takie nie oznaczają, iż dane są niewiarygodne. Jeżeli wielkości przywozu czynników produkcji są wystarczająco reprezentatywne i nie występują inne szczególne okoliczności powodujące, że są one niereprezentatywne lub nieodpowiednie, nie ma obiektywnego powodu, aby je wykluczyć lub wykluczyć którykolwiek z proponowanych krajów. Jeżeli chodzi o poziom klasyfikacji, Komisja dąży do stosowania najbardziej odpowiedniego i szczegółowego poziomu w oparciu o informacje dostępne w aktach. Dotychczas chińscy producenci eksportujący podawali chińskie kody na poziomie ośmiocyfrowym, które w większości przypadków w rzeczywistości odpowiadały sześciocyfrowemu kodowi HS, ponieważ dwie ostatnie cyfry to „00”. W przypadkach, w których było to możliwe, Komisja wskazała i wykorzystała równoważne kody na poziomie ośmiocyfrowym w nomenklaturze reprezentatywnego kraju. Wobec braku konkretnych twierdzeń dotyczących konkretnego czynnika produkcji Komisja wykorzystała te dane, jak wyjaśniono bardziej szczegółowo w motywie 155 poniżej.

(140)

Ponadto fakt, że dane finansowe (takie jak koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk) dotyczące Tajlandii odnosiły się do większej liczby przedsiębiorstw niż w przypadku pozostałych dwóch krajów, sam w sobie nie oznacza, że były one bardziej wiarygodne. W każdym razie w rozporządzeniu podstawowym zawarto wymóg, aby „stosowne dane” były „łatwo dostępne”, nie precyzując, że powinien to być najszerszy zbiór danych. Ponadto dostępność zbadanych sprawozdań finansowych tureckiego przedsiębiorstwa umożliwia Komisji wykluczenie, w stosownych przypadkach, wpływu wszelkich nadzwyczajnych zdarzeń lub działań na dane finansowe. Nie można tego powiedzieć o przedsiębiorstwach z pozostałych dwóch krajów. Najbardziej szczegółowe dane były zatem dostępne w odniesieniu do przedsiębiorstwa tureckiego. W związku z powyższym twierdzenia CCCLA zostały odrzucone.

(141)

Jeżeli chodzi o twierdzenie wnioskodawcy dotyczące poziomu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku producenta brazylijskiego, Komisja stwierdziła, że kwestia tego, czy poziomy kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku w reprezentatywnym kraju były zgodne z poziomami producentów unijnych lub ich oczekiwaniami, nie miała znaczenia przy wyborze najbardziej odpowiedniego reprezentatywnego kraju. Ponadto wbrew twierdzeniu wnioskodawcy dane finansowe i dane dotyczące kosztów producenta brazylijskiego wskazane we wniosku o dokonanie przeglądu nie były publicznie dostępne. Twierdzenia wnioskodawcy zostały zatem odrzucone.

(142)

Komisja dokładnie przeanalizowała wszystkie istotne dane dostępne w aktach dotyczące wszystkich czynników produkcji we wszystkich trzech potencjalnych reprezentatywnych krajach oraz zauważyła, co następuje:

(143)

W oparciu o łączny wpływ wszystkich tych czynników Komisja uznała Turcję za najbardziej odpowiedni reprezentatywny kraj w tym dochodzeniu. W nocie z dnia 9 października Komisja poinformowała zainteresowane strony o swoim zamiarze wykorzystania Turcji jako reprezentatywnego kraju i zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag.

(144)

W uwagach (123) przekazanych w następstwie noty z dnia 9 października wnioskodawca stwierdził, że przy wyborze najbardziej odpowiedniego reprezentatywnego kraju Komisja wykorzystała tylko dwa z czterech kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Wnioskodawca zwrócił się do Komisji o ujawnienie ostatecznych i zaktualizowanych wartości odniesienia dla wszystkich czynników produkcji, na podstawie których ustala się wartość normalną. Wnioskodawca zwrócił się również do Komisji o dokonanie oceny wpływu na wartość normalną ostatnich wydarzeń politycznych i gospodarczych w Turcji, które doprowadziły do znacznego spadku wartości liry tureckiej.

(145)

W odpowiedzi na te uwagi Komisja potwierdziła, że – jak już wyjaśniono w motywach 133–142 – przy wyborze reprezentatywnego kraju dokładnie przeanalizowano wszystkie trzy główne kryteria. Czwarte kryterium dotyczące odpowiedniego poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska ma zastosowanie jedynie w przypadkach, gdy żaden kraj nie może zostać wybrany na podstawie pierwszych trzech kryteriów, co nie miało jednak miejsca w tym dochodzeniu. Dewaluacja liry tureckiej, co przyznał również wnioskodawca, miała miejsce po okresie objętym dochodzeniem przeglądowym i z tego powodu Komisja nie widziała powodu, aby oceniać jej wpływ na wartość normalną. Wniosek wnioskodawcy o dostarczenie danych liczbowych i danych dotyczących źródeł poszczególnych czynników produkcji nie stanowił argumentacji związanej z wyborem reprezentatywnego kraju i został uwzględniony w tabeli 1 poniżej.

(146)

CCCLA w swoich uwagach (124) nie zgodziła się z wnioskiem Komisji, ponieważ wszystkie trzy potencjalne reprezentatywne kraje w równym stopniu spełniały pierwsze kryterium dotyczące podobnego poziomu rozwoju gospodarczego. CCCLA stwierdziła, że – opierając się jedynie na klasyfikacji Banku Światowego dotyczącej wyższego średniego dochodu – Komisja dysponowała pulą 56 krajów, z których wiele (takich jak Gwinea Równikowa, Fidżi, Wyspy Marshalla, Nauru, Saint Lucia itd.) z pewnością nie można było uznać za kraje o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do Chin. Ponadto CCCLA nie zgodziła się z Komisją, że tylko Turcja dysponowała publicznie dostępnymi informacjami na temat kosztów pracy. Aby uzasadnić swoje twierdzenie, CCCLA przywołała inne dochodzenie (125), w którym jako reprezentatywny kraj zaproponowano Tajlandię. Ponadto CCCLA stwierdziła, że stosunkowo wysokie dane liczbowe dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku producenta tureckiego (w porównaniu ze średnimi danymi producentów tajlandzkich lub chińskich) wynikały z faktu, iż producent turecki sprzedawał głównie produkty markowe, które pociągają za sobą wyższe ceny. Według CCCLA, biorąc pod uwagę fakt, że chińscy producenci eksportujący nie wywozili produktów markowych, struktura ich kosztów i zysku różni się od struktury kosztów i zysku przedsiębiorstwa tureckiego, co sprawia, że dane pochodzące z Turcji nie nadają się do zastąpienia danych pochodzących z Chin. Aby uzasadnić swoje twierdzenie, CCCLA przywołała korektę w dół brazylijskiej wartości normalnej z powodu znakowania marką, której dokonano w pierwotnym dochodzeniu. Komisja podtrzymała swoje stanowisko, zgodnie z którym każdy kraj w równym stopniu spełniał kryterium dotyczące podobnego poziomu rozwoju gospodarczego, ponieważ wszystkie one zostały zaklasyfikowane jako kraje o wyższym średnim dochodzie. Decyzję w sprawie najbardziej odpowiedniego reprezentatywnego kraju podjęto jednak nie w odosobnieniu, lecz w ramach łącznej oceny trzech kryteriów wymienionych w motywie 131 powyżej zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w nocie z dnia 9 października.

(147)

Jeżeli chodzi o twierdzenie dotyczące publicznie dostępnych danych, Komisja podkreśliła, że wybór najbardziej odpowiedniego reprezentatywnego kraju jest dokonywany indywidualnie dla każdego przypadku, z uwzględnieniem m.in. pozostałych szczególnych cech produktu objętego przeglądem, okresu objętego dochodzeniem przeglądowym oraz innych szczególnych cech w danym przypadku. Z tego powodu wybór w jednym przypadku nie oznacza, że ten sam kraj byłby również najlepszym wyborem w innym przypadku. W każdym razie w przypadku, na który powołuje się CCCLA, Turcja nie znalazła się wśród potencjalnych krajów, a zatem nie dokonano wyboru między Tajlandią a Turcją. Komisja przypomina, że wyboru reprezentatywnego kraju dokonuje się indywidualnie dla każdego przypadku. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 142 powyżej, Komisja wybrała Turcję na podstawie łącznego wpływu szeregu czynników, z których jednym była rzeczywiście dostępność charakterystycznych dla sektora danych dotyczących godzin pracy i kosztów pracy na poziomie przedsiębiorstwa (w przeciwieństwie do wynagrodzeń). CCCLA nie przedstawiła żadnych podobnych danych dotyczących Tajlandii, a Komisja nie była w stanie pozyskać takich szczegółowych danych.

(148)

Argument o nieodpowiedniości danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku tureckiego producenta z powodu znakowania marką nie został wystarczająco uzasadniony. W szczególności CCCLA nie wykazała dlaczego i w jakim zakresie sprzedaż produktów markowych miałaby skutkować wzrostem kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych dla danego przedsiębiorstwa. Ponadto Komisja była zdania, że w aktach nie znalazły się wystarczające dowody uzasadniające twierdzenie, że tureckie przedsiębiorstwo sprzedaje wyłącznie lub głównie produkty markowe. Z drugiej strony Komisja stwierdziła, że informacje znajdujące się na stronie internetowej tureckiego przedsiębiorstwa wskazują na to (126), że przedsiębiorstwo Kutahya Porselen Sanayi A.S. sprzedawało zarówno produkty markowe, jak i niemarkowe. W związku z tym odrzucono argumenty zarówno wnioskodawcy, jak i CCCLA.

(149)

Po ujawnieniu ustaleń CCCLA stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kursy wymiany liry tureckiej na euro spadły o 25 %. Dewaluacja o takiej skali miała rzekomo olbrzymi wpływ na koszty i ceny w Turcji oraz najprawdopodobniej skutkuje zakłóceniami, które są „nieporównywalnie wyższe niż te, których wystąpienie Komisja mogłaby kiedykolwiek zakładać w przypadku Chin”. Dlatego Turcji nie należy wybierać jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju.

(150)

Komisja powtórzyła, że wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie kryteriów, o których mowa w motywie 131. Do kryteriów tych nie zalicza się potencjalnego wpływu dewaluacji waluty. Zauważyła także, że wartości odniesienia obliczyła w oparciu o miesięczne kursy wymiany i wyciągnęła z nich średnią za cały okres objęty dochodzeniem przeglądowym. W związku z tym zniwelowano potencjalny wpływ wahań kursu wymiany na roczną wartość odniesienia. W każdym razie CCCLA nie przedstawiła, w jaki sposób dewaluacja liry tureckiej rzeczywiście wpłynęłaby na wartość czynników produkcji i kosztów produkcji pozyskiwanych z Turcji, a jeśli miałoby to miejsce, jaki byłby rzeczywisty wpływ na te wartości. Komisja odrzuciła zatem ten argument.

(151)

Po ujawnieniu ustaleń CCCLA zakwestionowała wiarygodność danych dotyczących kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, które zgłosił turecki producent, twierdząc, że nie mogły one być realistyczne, ponieważ koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne w wysokości 33,14 % zazwyczaj skutkowałyby bankructwem, podczas gdy tureckie przedsiębiorstwo nadal wykazywało zysk w wysokości 17,8 %. Izba postawiła pytanie, czy zamiast tego można zastosować dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku z innego reprezentatywnego kraju.

(152)

Komisja w pierwszej kolejności zwróciła uwagę na to, że CCCLA nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających jej argument oraz nie odniosła się do żadnej konkretnej części zbadanych sprawozdań finansowych tureckiego producenta, która mogłaby sugerować, że nie są one wiarygodne. Komisja nie znalazła w aktach żadnych dowodów wskazujących na to, że na koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk osiągnięte przez tureckie przedsiębiorstwo mogłyby wpłynąć na przykład nieprawidłowości w procesie produkcyjnym. W każdym razie Komisja przypomniała, że dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku przedsiębiorstwa wyrażono jako odsetek kosztów sprzedanych towarów, a nie jako odsetek obrotu. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 222 poniżej, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne niektórych producentów unijnych objętych próbą znajdują się na podobnym poziomie, co jest też porównywalne zarówno z chińskimi producentami objętymi próbą, jak i wykorzystanymi sprawozdaniami finansowymi tureckiego przedsiębiorstwa. W związku z tym Komisja uznała dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku tureckiego przedsiębiorstwa za odpowiednie. W związku z powyższym argument CCCLA został odrzucony.

(153)

W świetle powyższej analizy oraz danych dostępnych w aktach Komisja wykorzystała dane dotyczące Turcji i tureckiego przedsiębiorstwa Kutahya Porselen Sanayi A.S. do ustalenia odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(154)

W nocie z dnia 9 października Komisja stwierdziła, że aby skonstruować wartość normalną zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, zamierzała wykorzystać dane dotyczące przywozu surowców dostępne w GTA, informacje przedstawione przez Turecki Instytut Statystyczny („Turkstat”) (127) na temat pracy, energii elektrycznej i gazu ziemnego oraz dane finansowe tureckiego przedsiębiorstwa Kutahya Porselen Sanayi A.S. dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku dostępne w opublikowanych przez Orbis zbadanych sprawozdaniach finansowych tego przedsiębiorstwa.

(155)

W poniższej tabeli podsumowano czynniki produkcji wykorzystane do obliczeń wraz z odpowiadającymi im kodami HS lub kodami krajowymi stosowanymi odpowiednio w Chinach lub Turcji, a także wartości jednostkowe pochodzące z GTA lub bazy danych Turkstatu:

Tabela 1

Czynniki produkcji dotyczące ceramicznych zastaw stołowych

(156)

Stwierdzono znaczne różnice pod względem wykorzystanych surowców między przedsiębiorstwami znajdującymi się nawet w tej samej grupie producentów eksportujących, zwłaszcza pod względem różnych rodzajów glin i szkliw. W grupie współpracującej Komisja przede wszystkim stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym jedno przedsiębiorstwo dokonało zakupu gotowej mieszaniny, tzw. „zielonej masy” złożonej z różnych rodzajów gliny, podczas gdy pozostałe przedsiębiorstwa oddzielnie zakupiły wszystkie poszczególne surowce i wymieszały je w zakładzie. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przedsiębiorstwo to zakupiło co najmniej 25 różnych materiałów do produkcji gliny, z czego pięć najważniejszych materiałów odpowiadało 92 % całkowitego kosztu surowców do produkcji gliny. Podobnie, podczas gdy jedno przedsiębiorstwo zakupiło gotowe farby, pozostałe dokonały zakupu niemal 40 różnych materiałów do produkcji szkliwa, z czego pięć najważniejszych materiałów odpowiadało 90 % całkowitego kosztu surowców do produkcji szkliwa lub farb. Komisja pracowała zatem nad pięcioma najważniejszymi wariantami zarówno w odniesieniu do glin, jak i farb/szkliw. Podobne podejście zastosowano w odniesieniu do produkcji form, gdzie jeden materiał z 12 materiałów do produkcji odpowiadał 97 % całkowitego kosztu surowców do produkcji form. W związku z tym surowców pośrednich, tj. szkliw, form i farb nie wykazano w tabeli 1, a zamiast tego znalazły się w niej najważniejsze materiały stosowane do produkcji każdego z nich.

(157)

Dla wszystkich surowców niezniekształconą cenę jednostkową określono na podstawie średniej ważonej ceny importowej do reprezentatywnego kraju ze wszystkich państw trzecich. Wykluczono jednak przywóz z ChRL ze względu na istniejące znaczące zakłócenia w tym państwie, jak stwierdzono w sekcji 3.2.2.10 powyżej. W stosownych przypadkach z podstawowych danych usuwano niereprezentatywne wielkości nieracjonalnie wysokich cen jednostkowych.

(158)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja do ceny importowej i oszacowania kosztów transportu dodałaby zazwyczaj należności celne przywozowe obowiązujące w reprezentatywnym kraju. W takim przypadku jednak, biorąc pod uwagę fakt, że marginesy dumpingu, jak wyjaśniono w motywie 174 poniżej, były już tak wysokie, że potwierdziły istnienie dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, wzrost marginesu dumpingu w wyniku tego dostosowania jest zatem nieistotny dla wyniku tego przeglądu.

(159)

Płytę krzemionkową uznano za materiał zużywalny, stanowiący około [1–5 %] (128) całkowitego kosztu produkcji grupy Hunan w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Kosztów tych nie zastąpiono osobno reprezentatywną ceną odniesienia. Zamiast tego odsetek kosztów materiałów zużywalnych w stosunku do kosztów surowców producenta eksportującego przeniesiono następnie na koszt surowców ustalony w oparciu o niezniekształcone ceny.

(160)

Turecki Instytut Statystyczny publikuje szczegółowe informacje na temat wynagrodzeń w poszczególnych sektorach tureckiej gospodarki. Komisja wykorzystała zgłoszone informacje na temat wynagrodzeń w przemyśle wytwórczym za 2016 r. dla działalności gospodarczej C.23 (produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych) (129), zgodnie z klasyfikacją NACE Rev. 2 (130). Średnia miesięczna wartość z 2016 r. została należycie skorygowana o inflację przy użyciu krajowego wskaźnika cen producenta (131) publikowanego przez Turecki Instytut Statystyczny.

(161)

Ceny energii elektrycznej dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Turcji publikuje Turecki Instytut Statystyczny w swoich okresowych komunikatach prasowych. Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej w odpowiednim zakresie zużycia wyrażonych w kuruszach/KWh (132), które opublikowano 28 września 2018 r. (obejmowały one okres objęty dochodzeniem przeglądowym) (133).

(162)

Cenę gazu ziemnego dla przedsiębiorstw (użytkowników przemysłowych) w Turcji publikuje Turecki Instytut Statystyczny w okresowych komunikatach prasowych. Komisja wykorzystała odpowiadający system taryf oparty na podobnym poziomie zużycia (134), obejmujący okres objęty dochodzeniem przeglądowym (135).

(163)

Ceny wody do zastosowania przemysłowego w Turcji publikuje prezydium Urzędu Inwestycyjnego Republiki Turcji (136) na podstawie danych pochodzących z trzech źródeł regionalnych: Administracji Wodno-Kanalizacyjnej w Stambule, Eskisehiru i Antalii. Komisja wykorzystała dane z Eskisehiru, ponieważ tureckie przedsiębiorstwo wykorzystywane do obliczenia kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku zlokalizowane jest w tym regionie.

(164)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) akapit czwarty rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(165)

Aby ustalić niezniekształconą wartość kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysk Komisja wykorzystała dane finansowe tureckiego przedsiębiorstwa Kutahya Porselen Sanayi A.S. Dokładniej rzecz ujmując, Komisja wykorzystała dane liczbowe dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku zawarte w zbadanych sprawozdaniach finansowych przedsiębiorstwa na 2017 r. oraz w sprawozdaniu za pierwszy kwartał 2018 r. W oparciu o dostępne informacje na temat przedsiębiorstwa, jego działalność gospodarcza w znacznej mierze dotyczyła produktu objętego dochodzeniem oraz w oparciu o informacje zawarte w sprawozdaniach finansowych, w tym okresie nie miała miejsca żadna sytuacja, która mogłaby spowodować konieczność dostosowania zgłoszonych danych. Odsetek kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku skorygowano do poziomu ex-works, odejmując koszty pakowania i transportu od całkowitych kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, a także od obrotu.

(166)

W rezultacie do niezniekształconych kosztów produkcji dodane zostały następujące pozycje:

(167)

Aby obliczyć konstruowaną wartość normalną Komisja przyjęła następującą metodykę. Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Komisja pomnożyła następnie współczynniki wykorzystania materiałów, pracy, energii elektrycznej i wody zaobserwowane na poziomie procesu produkcyjnego współpracującego producenta eksportującego przez niezniekształcone koszty na jednostkę odnotowane w reprezentatywnym kraju, tj. w Turcji. Ponadto w przypadku materiałów zużywalnych (płyty krzemionkowej), o których mowa w motywie 159 powyżej Komisja do niezniekształconych bezpośrednich kosztów produkcji zastosowała odsetek równy udziałowi produkcji w kosztach produkcji zgłoszonych przez producenta eksportującego.

(168)

Po drugie, w odniesieniu do powyższych kosztów produkcji Komisja zastosowała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk przedsiębiorstwa Kutahya Porselen Sanayi A.S.

(169)

Na podstawie powyższego w odniesieniu do współpracującego producenta eksportującego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego typu produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(170)

Współpracujący producent eksportujący dokonywał wywozu produktu objętego dochodzeniem bezpośrednio do klientów niezależnych w Unii. W związku z tym ceną eksportową była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty dochodzeniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(171)

Komisja porównała wartość normalną skonstruowaną zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego na podstawie ceny ex-works z ceną eksportową na poziomie ex-works, którą stosuje się w wywozie do Unii.

(172)

Aby zapewnić obiektywne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, uwzględniono należycie w formie dostosowań różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Całość sprzedaży eksportowej odbywała się na poziomie FOB, a zatem cena eksportowa została dostosowana, uwzględniając fracht śródlądowy, koszty przeładunku i załadunku, pakowanie, opłaty bankowe i koszty kredytu (w zakresie 10–15 %).

(173)

Kwestię skorygowania wartości normalnej o częściowy zwrotu podatku od wartości dodanej nakładanego na wywóz pozostawiono otwartą, ponieważ na podstawie marginesów dumpingu ustalono już istnienie dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wzrost marginesu dumpingu w wyniku korekty związanej z podatkiem od wartości dodanej jest zatem nieistotny dla wyniku tego przeglądu.

(174)

Na tej podstawie ustalony średni ważony margines dumpingu grupy Hunan Hualian, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF grupy na granicy Unii przed ocleniem, wyniósł 35,1 %.

(175)

Zgodnie z danymi Eurostatu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnia chińska cena eksportowa (CIF) produktu objętego dochodzeniem do Unii wynosiła około 1,8 EUR/kg. Wartość ta znajduje się poniżej średniej, oszacowanej na poziomie CIF, ceny eksportowej współpracującego producenta eksportującego w tym samym okresie, która wynosiła [2,0–2,4 EUR/kg] (137).

(176)

W obliczeniach z wykorzystaniem średniej wartości normalnej współpracującego producenta eksportującego oraz średniej chińskiej ceny eksportowej (dostosowanej do ceny EXW opartej na dostępnych danych (138)) w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, margines dumpingu znajdował się w przedziale (65–75 %). Gdyby Komisja zastosowała wartość normalną określoną przez przemysł Unii we wniosku o dokonanie przeglądu, margines dumpingu byłby jeszcze wyższy. Oznacza to, że w oparciu o dostępne fakty chiński wywóz produktu objętego dochodzeniem do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym odbywał się po cenach dumpingowych.

(177)

Opierając się na danych pochodzących od współpracującego producenta eksportującego – grupie Hunan Hualian – dumping nadal miał miejsce w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, a margines dumpingu wynosił 35 %. Podobnie, opierając się na ogólnokrajowych danych statystycznych (Eurostat), w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym chiński wywóz produktu objętego dochodzeniem do Unii odbywał się po cenach dumpingowych, a margines dumpingu wynosił około 70 %.

(178)

Komisja stwierdziła zatem, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping nadal miał miejsce.

(179)

Oprócz ustalenia, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping miał miejsce, Komisja zbadała prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w przypadku uchylenia środków. W tym celu Komisja przeanalizowała następujące dodatkowe elementy: moce produkcyjne oraz wolne moce produkcyjne w ChRL, zachowania cenowe chińskich producentów eksportujących na innych rynkach oraz atrakcyjność rynku unijnego.

(180)

Chiny są największym na świecie eksporterem ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych, posiadającym dziesiątki tysięcy aktywnych producentów różnej wielkości (139). We wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawca utrzymywał, że zdolność produkcyjna Chin wynosi 5,5 mln ton, a ich wolne moce produkcyjne w 2016 r. osiągnęły ponad 36 % i według prognoz do 2021 r. nie spadną poniżej 30 % (140). Takiej wielkości zdolności produkcyjne oznaczają, że Chiny mogłyby same wielokrotnie pokryć całkowitą konsumpcję w Unii, którą w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oszacowano na około 634 000 ton (zob. motyw 205 poniżej). Problem nadwyżki mocy produkcyjnych znalazł również potwierdzenie w sprawozdaniach finansowych niektórych dużych chińskich producentów (141).

(181)

Po wprowadzeniu środków wywożone ceramiczne zastawy stołowe nadal trafiały do Unii w dużych ilościach i nadal stanowiły prawie 60 % konsumpcji w Unii, co wyjaśniono bardziej szczegółowo w sekcji 4.3.1 poniżej. Wskazuje to, że chińscy producenci eksportujący ceramiczne zastawy stołowe nawiązali silne stosunki handlowe z klientami w Unii.

(182)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że Chiny są jednym z największych producentów ceramicznych zastaw stołowych na świecie i posiadają znaczną ilość wolnych mocy produkcyjnych; gdyby uchylono środki, biorąc pod uwagę istniejące silne stosunki handlowe, zastawy te można by łatwo wywieźć do Unii.

(183)

Podobnie jak w przypadku sprzedaży unijnej cały wywóz do państw trzecich był sprzedawany niezależnym klientom oraz na zasadach FOB. Dlatego też Komisja wykorzystała cenę eksportową faktycznie zapłaconą lub należną za produkt objęty dochodzeniem przy jego sprzedaży na wywóz na inne rynki światowe zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(184)

Konstrukcję wartości normalnej wyjaśniono w motywach 154–167 powyżej.

(185)

Komisja porównała konstruowaną wartość normalną z ceną ex-works wywozu do państw trzecich zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Cena eksportowa FOB została zatem dostosowana z uwzględnieniem frachtu śródlądowego, kosztów przeładunku i załadunku, pakowania, opłat bankowych i kosztów kredytu (w zakresie 10–15 %).

(186)

Powyższe porównanie pozwoliło na ustalenie marginesu dumpingu na poziomie około 57 % dla współpracującego producenta eksportującego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(187)

Zgodnie z GTA wywóz Chin (142) wyniósł 1 523 910 ton, co dało 3 755 428 981 RMB lub średnią wartość FOB równą 19,09 RMB/kg.

(188)

Konstrukcję wartości normalnej wyjaśniono w motywach 154–167 powyżej.

(189)

Komisja porównała konstruowaną wartość normalną z ceną ex-works wywozu zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Cena eksportowa FOB została zatem dostosowana z uwzględnieniem frachtu śródlądowego, kosztów przeładunku i załadunku, pakowania, opłat bankowych i kosztów kredytu (w zakresie 10–15 %).

(190)

Przeprowadzenie powyższego porównania wykazało istnienie ogólnokrajowego marginesu dumpingu w odniesieniu do wywozu do wszystkich państw trzecich (z wyjątkiem Unii) w zakresie 15–24 %.

(191)

Komisja stwierdziła, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym współpracujący producent eksportujący sprzedawał towary wywożone do państw trzecich po cenach dumpingowych. Komisja stwierdziła również, że według dostępnych statystyk chińskie produkty wywożone na inne światowe rynki również były sprzedawane po cenach dumpingowych.

(192)

Komisja doszła zatem do wniosku, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping miał również miejsce na rynkach trzecich.

(193)

Rynek unijny jest jednym z największych światowych rynków zastaw stołowych. Jak wspomniano powyżej w motywie 181 po wprowadzeniu środków antydumpingowych w 2012 r. chiński wywóz produktu objętego dochodzeniem nadal trafiał do Unii w znacznych ilościach. W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym chiński wywóz ceramicznych zastaw stołowych do Unii odpowiadał niemal 60 % konsumpcji w Unii. Odzwierciedla to wyraźnie fakt, że Unia pozostała atrakcyjnym i ważnym rynkiem docelowym dla chińskich ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych.

(194)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywożony z Chin produkt objęty dochodzeniem nadal trafiał na rynek unijny po cenach dumpingowych. Komisja ustaliła także, że ChRL jest największym eksporterem ceramicznych zastaw stołowych na świecie i posiada znaczące wolne moce produkcyjne.

(195)

Ponadto Komisja stwierdziła, że takie zachowanie cenowe chińskich producentów eksportujących na rynkach państw trzecich wskazuje na prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w Unii w przypadku wygaśnięcia środków.

(196)

Co więcej, Komisja ustaliła, że rynek unijny pozostaje atrakcyjnym rynkiem dla chińskich producentów eksportujących ceramiczne zastawy stołowe nawet po wprowadzeniu środków.

(197)

Biorąc pod uwagę powyższe, Komisja stwierdziła, że istnieje znaczne prawdopodobieństwo, iż uchylenie środków antydumpingowych skutkowałoby zwiększeniem wywozu ceramicznych zastaw stołowych po cenach dumpingowych z ChRL do Unii.

(198)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ponad 130 znanych producentów wytwarzało w Unii produkt podobny. Produkcja skupia się w Republice Czeskiej, Francji, Niemczech, Włoszech, Polsce, Portugalii, Rumunii i Zjednoczonym Królestwie. Całkowitą produkcję unijną w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym oszacowano na 279 339 ton na podstawie ekstrapolacji danych Eurostatu poddanych kontroli krzyżowej i dostosowanych do odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu przedstawionych przez producentów unijnych objętych próbą oraz danych przedłożonych przez wnioskodawcę. Producenci unijni, których produkcja obejmuje całość produkcji unijnej, stanowią przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(199)

Po wszczęciu przeglądu jeden z producentów unijnych zgłosił wątpliwość co do wiarygodności danych użytych przez wnioskodawców we wniosku o dokonanie przeglądu. W szczególności przedsiębiorstwo to twierdziło, że dane, na których oparł się wnioskodawca, nie są przejrzyste dla osób trzecich i w dużej mierze nie bazują na oficjalnych danych Eurostatu ani Prodcomu, lecz na danych stowarzyszeń producentów unijnych popierających wniosek o dokonanie przeglądu. Przedsiębiorstwo twierdziło, że na podstawie samych danych Prodcomu wnioskodawcy nie mieliby podstaw do złożenia wniosku o dokonanie przeglądu, ponieważ reprezentowaliby tylko 21,8 % produkcji unijnej.

(200)

CCCLA również skomentowała wiarygodność danych wykorzystanych we wniosku o dokonanie przeglądu. Twierdziła, że użyte informacje o cenach były niewiarygodne, ponieważ obliczenia dotyczące dumpingu, podcięcia cenowego i zaniżania cen nie uwzględniały takich cech produktu jak dekoracja, postrzeganie przez konsumentów lub marka.

(201)

Komisja zaznaczyła, że po pierwsze, przed wszczęciem przeglądu przeprowadziła dokładne badanie zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja przeanalizowała dane zawarte we wniosku i skontaktowała się ze wszystkimi znanymi producentami unijnymi, aby również przekazali dane dotyczące produkcji, a także swoją opinię na temat skargi.

(202)

Po drugie, metodyka zastosowana do obliczenia danych liczbowych dotyczących produkcji zawartych we wniosku była taka sama, jak ta zastosowana w pierwotnym dochodzeniu zgodnie z art. 11 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Objaśnienia metodyki przedstawiono w samym wniosku o dokonanie przeglądu, a także w późniejszych wnioskach wnioskodawcy składanych po wszczęciu przeglądu.

(203)

Po trzecie, obliczenia wykonane przez wnioskodawcę we wniosku o dokonanie przeglądu faktycznie opierały się na ograniczonej liczbie typów produktu i nie uwzględniały bardziej wyszukanych cech produktu. W tamtym czasie nie było jednak możliwe dokonanie bardziej zaawansowanych obliczeń przez wnioskodawcę. Szczegółowe informacje na temat różnic cen, które uwzględniałyby podział na typy produktu i ich cechy, nie są publicznie udostępniane ani racjonalnie dostępne. W momencie wszczęcia dochodzenia Komisja – posiadając dane dostępne w tamtym czasie – była na tyle usatysfakcjonowana wystarczającymi danymi na poparcie wniosku (podstawa wniosku) i ilością dowodów, aby zainicjować dochodzenie przeglądowe. W związku z powyższym argumenty te zostały odrzucone.

(204)

Konsumpcję w Unii ustalono na podstawie statystyk Eurostatu dotyczących przywozu oraz wielkości sprzedaży przemysłu unijnego w Unii zgodnie z informacjami przekazanymi przez wnioskodawcę. Rzeczone wielkości sprzedaży zostały poddane kontroli krzyżowej i w razie potrzeby zaktualizowane w odniesieniu do zweryfikowanych informacji od producentów unijnych objętych próbą.

(205)

W okresie badanym konsumpcja w Unii kształtowała się w następujący sposób:

Tabela 1

(206)

W okresie badanym konsumpcja w Unii wzrosła o 5,9 %.

(207)

Na podstawie danych Eurostatu sporządzono następujące zestawienie obrazujące wielkość przywozu, udział w rynku i średnie ceny przywozu produktu objętego dochodzeniem:

Tabela 2

(208)

Wielkość całkowitego przywozu z ChRL wzrosła o 5 % w okresie badanym i wyniosła 356 667 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Chociaż przywóz pozostał na wysokim poziomie, zmalał od czasu wprowadzenia tymczasowych środków antydumpingowych w listopadzie 2012 r. W przypadku udziału przywozu z Chin w rynku odnotowano podobny spadek od czasu pierwotnego dochodzenia – udział ten wahał się w okresie badanym jedynie nieznacznie i pozostał relatywnie niezmieniony na poziomie 56,2 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Można rozsądnie założyć, że spadek oraz obecna stabilizacja udziałów w rynku wynikają z obowiązujących środków antydumpingowych.

(209)

W okresie badanym cena przywozu z ChRL do Unii kształtowała się następująco:

Tabela 3

(210)

W okresie badanym ceny towarów przywożonych z Chin wzrosły o 10 %, z 1 626 EUR/t do 1 791 EUR/t. Jest to średnia cena importowa na tonę całego przywozu produktu objętego dochodzeniem, a zatem na trend mogły mieć wpływ zmiany w asortymencie produktu.

(211)

Przeprowadzono porównanie cen sprzedaży na rynku unijnym między średnimi ważonymi cenami sprzedaży producentów unijnych objętych próbą na rzecz niezależnych klientów na rynku Unii ze średnimi ważonymi cenami producentów eksportujących z ChRL objętych próbą. Właściwe ceny sprzedaży producentów unijnych zostały dostosowane w razie konieczności do poziomu ex-works, tzn. wyłączając koszty frachtu w Unii, prowizje oraz po odliczeniu obniżek i rabatów.

(212)

W swoich uwagach CCCLA twierdziła, że chińscy producenci sprzedają jedynie produkty niemarkowe, podczas gdy producenci unijni sprzedają produkty wysokiej jakości i markowe (143).

(213)

W pierwotnym dochodzeniu ceny przemysłu Unii dostosowano, uwzględniając różnice w jakości, poziom handlu i markę. W odniesieniu do jakości stwierdzono, że z punktu widzenia konsumenta produkty niższej jakości konkurują na rynku Unii z produktami należącymi do gatunku A. W efekcie ceny produktów niższej jakości dostosowano do cen produktów gatunku A (144).

(214)

Podobnego dostosowania nie zastosowano jednak w obecnym dochodzeniu przeglądowym. Ustalono, że chińscy i unijni producenci objęci próbą sprzedają produkty gatunku A, B lub AB. Chińscy producenci produkowali produkty niższej jakości (gatunku C i niższej), jednak nie były one wywożone do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Producenci unijni także produkowali produkty niższego gatunku, jednak albo wywozili je do państw trzecich, albo sprzedawali je po bardzo niskich cenach organizacjom charytatywnym lub jako opady. W tym ostatnim przypadku tej sprzedaży i cen nie uwzględniono w obliczeniach.

(215)

Różnica w jakości między gatunkami A, B i AB jest nieznaczna w porównaniu z różnicą w odniesieniu do niższych gatunków (C i niższych). Ponadto klasyfikacja ta nie jest jednak powszechna ani oparta na żadnych normach stosowanych w całej branży, lecz raczej charakterystyczna dla danego przedsiębiorstwa. Oznacza to, że produkt, który jeden producent może oznaczyć jako produkt gatunku A, drugi oznaczyłby jako produkt gatunku B, jeżeli byłby produkowany w jego fabryce. Dochodzenie wykazało, że w niektórych przypadkach producent unijny sprzedawał ten sam produkt, o takich samych parametrach i cechach fizycznych, temu samemu klientowi co producent chiński, nie przypisując mu tego samego gatunku w systemie produkcji wewnętrznej. Biorąc pod uwagę fakt, że nie można w sposób obiektywny rozróżnić produktów gatunku A, B i AB, produkty tak sklasyfikowane umieszczono w jednej kategorii jakości. Oznacza to, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym producenci unijni i chińscy sprzedawali produkty o podobnej kategorii jakości na rynku Unii. W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że żadne dostosowanie w zakresie jakości nie jest potrzebne.

(216)

Dostosowania wprowadzono również w dochodzeniu pierwotnym, aby uwzględnić różnice w poziomie handlu. W tamtym czasie producenci chińscy objęci próbą sprzedawali swoje produkty prawie wyłącznie na poziomie hurtowym, podczas gdy po stronie UE sprzedaż prowadzono także na poziomie detalicznym i innych. Ponieważ ta różnica w sieci dystrybucji wpływała na poziomy cen, ceny unijne zostały dostosowane, aby uwzględnić ten fakt (145).

(217)

W obecnym dochodzeniu przeglądowym zarówno producenci chińscy objęci próbą jak i producenci unijni objęci próbą sprzedawali jednak znaczną większość towarów hurtownikom i dystrybutorom, choć istotna część sprzedaży kierowana była do sprzedawców detalicznych i innych. Ponadto w wyniku dochodzenia ustalono, że żadne różnice cenowe odnotowane między poziomami handlu nie wykazywały logicznego trendu. Stwierdzono zatem, że w świetle porównywalnych poziomów handlu i braku jasnego powiązania między poziomem handlu a ustalaniem cen nie ma potrzeby dostosowywania cen przemysłu Unii na tej podstawie.

(218)

W pierwotnym dochodzeniu dostosowania miały również służyć zrównoważeniu elementu cenowego związanego z marką. W tym czasie ustalono, że chińscy producenci eksportujący nie sprzedawali produktów markowych, a raczej produkty „własnej marki” lub niemarkowe, podczas gdy producenci unijni sprzedawali asortyment w większości markowy, ale także produkty niemarkowe. Ponieważ produkty markowe są zazwyczaj postrzegane przez konsumentów jako produkty oznaczające pewien prestiż, zagwarantowaną jakość i wzór, wymagają wyższej ceny rynkowej niż produkty niemarkowe, choć posiadają te same fizyczne cechy charakterystyczne i charakterystykę techniczną. Aby zneutralizować ten efekt cenowy, dokonano dostosowania cen przemysłu Unii (146).

(219)

W obecnym dochodzeniu przeglądowym sytuacja zmieniła się jednak w porównaniu z sytuacją pierwotną. Chińscy producenci objęci próbą nie sprzedają jedynie produktów niemarkowych, ale również produkty markowe, a unijni producenci objęci próbą sprzedają obecnie więcej produktów niemarkowych niż markowych. Co więcej, dochodzenie wykazało, że chińscy i unijni producenci w niektórych przypadkach sprzedają nawet identyczne produkty o takich samych parametrach i cechach fizycznych tym samym klientom (zob. motyw 215).

(220)

Komisja odrzuciła zatem twierdzenie CCCLA, że chińscy producenci sprzedają jedynie produkty niemarkowe, podczas gdy producenci unijni sprzedają produkty wysokiej jakości i markowe.

(221)

Bardziej ogólnie i zgodnie z wyjaśnieniem uwzględnionym w dochodzeniu pierwotnym zasadniczo nie można dokładnie oszacować dodatkowej wartości markowego produktu, ponieważ zależy ona od wielu różnych czynników, takich jak postrzeganie przez konsumentów, uznanie marki i innych trudnych do oszacowania wskaźników (147). Dla niektórych producentów unijnych objętych próbą produkty markowe mogą mieć dodatkową wartość np. dzięki nazwie rozpoznawalnej w pewnych konkretnych regionach lub państwach członkowskich, podczas gdy ten sam produkt markowy może być mniej znany w innych regionach lub państwach członkowskich. Dlatego też dla tych producentów unijnych objętych próbą markowość produktów niekoniecznie przekłada się na wyższe ceny.

(222)

W swoich uwagach CCCLA przekonywała również, że wysoki odsetek kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych (tj. 40 %) wskazuje na sprzedaż produktów markowych (148). Zweryfikowane dane dotyczące producentów unijnych objętych próbą wskazują jednak, że poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych producenta unijnego, który sprzedaje niemal wyłącznie produkty markowe, jest na prawie takim samym poziomie jak koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne producenta unijnego, który sprzedaje niemal wyłącznie produkty niemarkowe. W rzeczywistości wszyscy czterej producenci objęci próbą mają podobny poziom kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, który jest także podobny do poziomu chińskich producentów objętych próbą lub niższy, tak samo jak w przypadku zbadanych sprawozdań finansowych tureckiego przedsiębiorstwa wykorzystanych w niniejszym dochodzeniu. Markowość produktów nie przekłada się zatem na wyższe koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne u tych producentów (zob. również motywy 146 i 148).

(223)

Dlatego też, biorąc pod uwagę asortyment markowych i niemarkowych produktów sprzedawanych przez producentów chińskich i unijnych objętych próbą oraz w świetle uznania opinii przedsiębiorstw na rynku unijnym, strategii cenowej i poziomów kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych, argumenty CCCLA zostały odrzucone, a Komisja stwierdziła, że nie ma potrzeby dostosowywania cen Unii pod kątem markowości.

(224)

Ceny przemysłu Unii porównano z cenami chińskich producentów eksportujących dostosowanymi do cen CIF na granicy Unii. Ceny CIF były wtedy dostosowywane wzwyż z uwzględnieniem kosztów ponoszonych po przywozie, tj. odprawy celnej, kosztów przeładunku i załadunku, zwykłych należności celnych i ceł antydumpingowych. Na podstawie powyższej metodyki porównanie wykazało, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz produktu objętego dochodzeniem powodował podcięcie cenowe przemysłu unijnego o 17,7 %.

(225)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego ocena wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii obejmowała ocenę wszystkich czynników ekonomicznych i wskaźników oddziałujących na stan tego przemysłu w okresie badanym.

(226)

Na poziomie całego przemysłu Unii przeanalizowano wskaźniki makroekonomiczne (produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu). Ocenę oparto na informacjach dostarczonych przez wnioskodawcę, porównanych ze zweryfikowanymi odpowiedziami producentów unijnych objętych próbą na pytania zawarte w kwestionariuszu oraz dostępnych oficjalnych statystykach.

(227)

Analizę wskaźników mikroekonomicznych (zapasów, cen sprzedaży, rentowności, przepływów pieniężnych, inwestycji, zwrotu z inwestycji, zdolności do pozyskania kapitału, płac i kosztów produkcji) przeprowadzono na poziomie producentów unijnych objętych próbą. Ocenę tę oparto na uzyskanych od producentów informacjach, które zostały należycie sprawdzone w trakcie wizyt weryfikacyjnych na miejscu.

(228)

Przemysł unijny jest bardzo rozdrobniony, jednak ogólnie można go podzielić na dwa segmenty: MŚP oraz większe przedsiębiorstwa. W odniesieniu do niektórych wskaźników mikroekonomicznych (ceny sprzedaży, przepływów środków pieniężnych, inwestycji, średniego wynagrodzenia na pracownika, zapasów, rentowności i kosztów produkcji) wynikom przedsiębiorstw objętych próbą nadano wagi zgodnie z udziałem segmentu, do którego należało to konkretne przedsiębiorstwo. W tym celu zastosowano określoną wagę dotyczącą wielkości produkcji każdego segmentu w odniesieniu do całego sektora ceramicznych zastaw stołowych (42 % w przypadku MŚP, 58 % w przypadku dużych przedsiębiorstw). Zapewniło to należyte uwzględnienie sytuacji mniejszych przedsiębiorstw i zapobiegło brakowi równowagi w ogólnej analizie szkody spowodowanemu wynikami dużych przedsiębiorstw.

(229)

W okresie badanym produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych przemysłu Unii kształtowały się następująco:

Tabela 5

(230)

Wynika z tego, że nastąpił niewielki wzrost wielkości produkcji (o 6 %) i mocy produkcyjnych (o 2 %), podczas gdy wykorzystanie mocy produkcyjnych wzrosło o 4 %, osiągając w okresie badanym poziom 85 %.

(231)

W okresie badanym sprzedaż w Unii przez przemysł unijny kształtowała się następująco:

Tabela 6

(232)

Poziom sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym wzrósł o 11 % w okresie badanym. W tym samym czasie udział przemysłu Unii w rynku wzrósł tylko nieznacznie z 29,6 % do 31,0 %.

(233)

Poziom zatrudnienia i wydajność przemysłu Unii w okresie badanym kształtowały się następująco:

Tabela 7

(234)

Zatrudnienie wzrastało w całym okresie badanym i zwiększyło się o 6 %. Wydajność siły roboczej producentów unijnych, mierzona jako produkcja (w tonach) na osobę zatrudnioną w ciągu roku, pozostała w okresie badanym bez zmian. Jest to częściowo wynik starań przemysłu unijnego w latach poprzednich, chcącego sprostać presji wywieranej w tamtym czasie przez przywóz z ChRL po cenach dumpingowych, zwiększającego wydajność do wysokich poziomów jeszcze przed rozpoczęciem okresu badanego.

(235)

W okresie badanym produkcja przemysłu Unii wzrosła o 6 %, podczas gdy wielkość sprzedaży klientom niepowiązanym w Unii zwiększyła się o 11 %. Można to wytłumaczyć spadkiem wielkości sprzedaży eksportowej przemysłu Unii. Przemysłowi Unii udało się odnieść korzyści ze wzrostu gospodarczego na rynku unijnym, nawet jeżeli sytuacja tych zakładów produkcyjnych, które w większym stopniu odczuły mniejsze wykorzystanie mocy produkcyjnych zaobserwowane podczas pierwotnego dochodzenia, nadal znajduje się na etapie poprawy. Udziały w rynku przemysłu Unii utrzymywały się na stabilnym poziomie w całym okresie badanym.

(236)

Dumping utrzymywał się w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym na znaczącym poziomie, jak wyjaśniono w sekcji 3 powyżej. Należy zauważyć, że chińscy producenci w znacznym stopniu podcinają ceny sprzedaży przemysłu Unii.

(237)

W okresie badanym przemysł Unii wykazywał oznaki poprawy po wcześniejszym dumpingu. Unijna produkcja, sprzedaż i udział Unii w rynku wzrosły od czasu pierwotnego dochodzenia, podczas gdy wielkość przywozu z ChRL i jego udział w rynku zmalały. Choć produkcja, moce produkcyjne i zatrudnienie w Unii wzrastają, wciąż nie osiągnęły poziomu z 2008 r., czyli początku okresu badanego w ramach pierwotnego dochodzenia. Już wówczas uznawano, że przemysł Unii był w trudnej sytuacji ze względu na duże ilości przywozu z Chin towarów po niskich cenach na rynek unijny, które zwiększyły się znacznie w latach 2002–2004 (149). W związku z tym Komisja stwierdziła, że przemysł Unii odzyskał część przestrzeni gospodarczej, ale nie przezwyciężył jeszcze w pełni skutków wcześniejszego, znaczącego dumpingu.

(238)

Poziomy zapasów producentów unijnych objętych próbą kształtowały się w okresie badanym w następujący sposób:

Tabela 8

(239)

Poziom stanu zapasów przemysłu Unii na koniec okresu sprawozdawczego spadł w okresie badanym o 22 % w ujęciu bezwzględnym. Nie jest to jednak wskaźnik o kluczowym znaczeniu, ponieważ badany przemysł zasadniczo funkcjonuje na podstawie zleceń.

(240)

W okresie badanym ceny i koszty produkcji przemysłu Unii wzrosły o 12 %.

(241)

Komisja określiła rentowność producentów unijnych objętych próbą, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. W okresie badanym rentowność przemysłu Unii wahała się między najniższą wartością na poziomie 2,0 % w 2016 r. a najwyższą wartością w wysokości 3,7 % w 2017 r., podczas gdy między 2014 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym nastąpił spadek o 0,4 punktów procentowych. Pozostała ona na niższym poziomie niż rentowność uzyskana w trakcie pierwotnego dochodzenia (3,5 % w trakcie pierwotnego dochodzenia). Ponadto rentowność pozostawała na poziomie zdecydowanie poniżej zysku docelowego, który uznano za zdrowy i bezpieczny w pierwotnym dochodzeniu (tj. 6,0 %).

(242)

W okresie badanym przepływy środków pieniężnych przemysłu Unii wzrosły o 21 %, a poziom inwestycji – o 25 %. Należy jednak zauważyć, że wzrost ten nastąpił dzięki wynikom tylko jednego z (dużych) przedsiębiorstw, któremu udało się zrealizować znaczne inwestycje w celu zwiększenia zdolności produkcyjnej. Inwestycje pozostałych trzech przedsiębiorstw pozostały na stałym poziomie lub uległy znacznemu zmniejszeniu.

(243)

Między 2014 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym spadek zwrotu z inwestycji, definiowanego jako procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji, był większy niż spadek rentowności w całym okresie badanym. W tym samym czasie średnie poziomy płac nieznacznie wzrosły, ale poniżej jednostkowego kosztu produkcji.

(244)

Z analizy szkody wynika, że sytuacja przemysłu Unii poprawiła się w okresie badanym. Tendencja pozytywna była widoczna w przypadku większości wskaźników szkody. Fakt, że przemysł Unii odniósł korzyści ze środków, ilustruje między innymi wzrost produkcji, wielkość sprzedaży w Unii, udział w rynku oraz wyższe ceny sprzedaży. W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł Unii nie poniósł istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(245)

Choć w przemyśle Unii przystąpiono do naprawy szkód, następuje ona jednak powoli. W świetle utrzymującej się znacznej wielkości przywozu z ChRL po cenach, które podcinają ceny przemysłu Unii, rentowność przemysłu Unii pozostawała na poziomie poniżej zysku docelowego, co wskazuje na to, że sytuacja jest niepewna.

(246)

Po ujawnieniu ustaleń CCCLA stwierdziła, że Komisja nie powinna była wyciągnąć tego wniosku, ponieważ niemal wszystkie wskaźniki gospodarcze w dochodzeniu przejawiały pozytywną tendencję. Jak jednak wyjaśniono wyżej w motywach 244 i 245 sytuacja przemysłu Unii ulega jedynie wolnej poprawie od wprowadzenia środków. W momencie wprowadzania środków w następstwie pierwotnego dochodzenia przemysł Unii odniósł istotną szkodę i tym samym napotkał na poważne trudności gospodarcze. W związku z tym pozytywna tendencja makrowskaźników przemysłu Unii w ujęciu względnym nie powinna być postrzegana w oderwaniu od tego osłabionego punktu wyjścia w ujęciu bezwzględnym na początku obecnego dochodzenia. Dodając do tego stale niską rentowność przemysłu Unii oraz utrzymujący się znaczny przywóz z ChRL przemysł Unii nie jest jeszcze w stanie z łatwością oprzeć się ponownemu wzrostowi przywozu towarów po cenach dumpingowych. Pokazano to również poniżej w sekcji 5.4, gdzie przedstawiono symulację, aby ocenić, co stałoby się z przemysłem Unii, gdyby dopuszczono do wygaśnięcia środków. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(247)

Jak określono w sekcji 3 powyżej w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Chin realizowano po cenach dumpingowych oraz dalszy dumping jest prawdopodobny, gdyby dopuszczono do wygaśnięcia środków. Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała zatem prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia istotnej szkody, gdyby środki wprowadzone wobec ChRL wygasły.

(248)

Aby ustalić prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody, wzięto pod uwagę następujące elementy: moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL, atrakcyjność rynku unijnego, w tym istnienie środków antydumpingowych i środków wyrównawczych dotyczących ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych w innych państwach trzecich, zachowania cenowe chińskich producentów eksportujących na rynkach innych państw trzecich oraz wpływ na sytuację przemysłu Unii.

(249)

ChRL jest zdecydowanie największym eksporterem ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych na świecie. Odpowiada ona za około 70 % łącznego światowego wywozu. UE jest dla ChRL najważniejszym rynkiem wywozowym, jak wynika z łącznej wartości przeznaczonej na wywóz w ostatnich latach (150).

(250)

Jak wyjaśniono powyżej w motywach 180–182 producenci w ChRL posiadają znaczne moce produkcyjne i tym samym wolne moce produkcyjne, które znacznie przekraczają łączną konsumpcję w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(251)

Rynek unijny jest największym importerem produktu objętego dochodzeniem na świecie (151). Ponadto, jak pokazano w tabeli 1 powyżej, między 2014 r. a ODP konsumpcja produktu objętego dochodzeniem w Unii wzrosła z 598 829 ton do 634 255 ton. Pokazuje to, że konsumpcja w Unii pozostaje na wysokim poziomie i wzrasta. Rynek unijny, ze względu na jego stosunkowo duży rozmiar i stały wzrost konsumpcji, pozostaje atrakcyjny dla chińskich producentów eksportujących.

(252)

Przed nałożeniem środków wielkość przywozu z Chin wynosiła średnio pół miliona tony, podczas gdy w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym – 356 667 ton. Fakt, że w następstwie wprowadzenia tych środków nie zaprzestano przywozu z Chin, chociaż jego wielkość zmniejszyła się (zob. tabela 2 powyżej), świadczy, iż chińscy producenci eksportujący uważają unijny rynek za atrakcyjny i w dalszym ciągu prowadzą na nim sprzedaż.

(253)

Ponadto środki ochrony handlu wobec chińskiego wywozu ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych obowiązują w innych państwach trzecich, co pokazuje taki sam rodzaj polityki cenowej, jaki zaobserwowano w przypadku chińskiego wywozu do Unii (152). Te środki ochrony handlu utrudnią chińskim producentom eksportującym prowadzenie wywozu na te rynki i dodatkowo zwiększają atrakcyjność rynku unijnego, na który można przekierować te wywozy.

(254)

Kolejnym czynnikiem potwierdzającym atrakcyjność rynku unijnego jest strategia cenowa chińskich producentów eksportujących. Ceny eksportowe objętych próbą chińskich producentów eksportujących produkt objęty dochodzeniem są wyższe dla rynków państw trzecich niż dla Unii (zob. motyw 188 powyżej). Ponadto są one wciąż o wiele niższe niż ceny stosowane przez przemysł Unii na rynku unijnym. W ODP średnia cena wywozu stosowana przez chińskich producentów eksportujących na rynek unijny była znacznie niższa od średniej ceny stosowanej przez przemysł Unii na rynku unijnym. W rzeczywistości towary przywożone z Chin mają niemal najniższe ceny na rynku unijnym. Garstka państw trzecich, które prowadzą wywóz po niższych cenach, odpowiada zaledwie ułamkowi łącznego przywozu do Unii, a ich potencjał wzrostu gospodarczego nie może być porównywany z rozmiarami zakładów produkcyjnych w ChRL. Istnieją jednak podstawy, aby spodziewać się, że towary przywożone z Chin będą wprowadzane na rynek unijny po niższych cenach, jeżeli pozwoli się na wygaśnięcie środków, biorąc pod uwagę w pełni lub częściowo wysokość obecnych ceł antydumpingowych.

(255)

Ze względu na duże wolne moce produkcyjne w ChRL, atrakcyjność rynku unijnego oraz zachowania cenowe chińskich producentów eksportujących, jak podsumowano powyżej w motywach 249–254, prawdopodobne jest, że w przypadku wygaśnięcia środków znaczne ilości tanich ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych byłyby dostępne do sprzedaży/przekierowania do Unii już w perspektywie krótkoterminowej.

(256)

W celu dokonania oceny prawdopodobnego wzrostu taniego przywozu z Chin na przemysł Unii Komisja przeanalizowała w pierwszej kolejności możliwość utraty udziału w rynku. Dokonano symulacji skutków, które pociągnęłoby za sobą zwiększenie wywozu do Unii przez producentów eksportujących z państw, których dotyczy dochodzenie, w celu uzyskania podobnego udziału w rynku Unii co w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem, tzn. przed wprowadzeniem środków. Doprowadziłoby to do zmniejszenia produkcji wśród producentów unijnych objętych próbą o 12 000 ton oraz do wzrostu przywozu z ChRL o 67 800 ton. Jak ustalono w wyniku pierwotnego dochodzenia, taka wielkość przywozu produktu objętego dochodzeniem po cenach dumpingowych wystarczyłaby, by doprowadzić do znacznej szkody dla przemysłu Unii.

(257)

Na potrzeby tej analizy Komisja uznała, że ceny producentów eksportujących z ChRL i ceny przemysłu Unii były takie same w ODP. Ponadto Komisja przyjęła, że wzrost udziału Chin w rynku odbyłby się najprawdopodobniej kosztem przemysłu Unii. Z tabeli 11 poniżej wynika, że udział w rynku utracony przez ChRL od czasu wprowadzenia środków antydumpingowych przejęty został w znacznym stopniu przez przemysł Unii.

Tabela 11

(258)

Utrata części wielkości sprzedaży prowadziłaby do obniżenia wskaźników wykorzystania mocy produkcyjnych i wzrostu średnich kosztów produkcji. To z kolei doprowadziłoby do pogorszenia sytuacji finansowej przemysłu Unii oraz do zmniejszenia jego rentowności, która już utrzymywała się na poziomie zdecydowanie poniżej zysku docelowego i malała w całym okresie badanym. Przyjmując ostrożne szacunki spadku produkcji wśród producentów unijnych objętych próbą (połowa potencjalnego spadku w wysokości 6 000 ton zgodnie z ustaleniami z motywu 256) ocena skutków wykazała, że w przypadku uchylenia środków przemysł Unii poniesie straty w wysokości 8,5 % obrotów.

(259)

Ewentualnie przemysł Unii może zdecydować się na obniżenie cen, aby utrzymać wielkość sprzedaży i udział w rynku. Doprowadziłoby to do dalszego pogorszenia sytuacji finansowej oraz, mając na względzie już i tak niski poziom rentowności w ODP, jeszcze większych strat przemysłu Unii.

(260)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że uchylenie środków dotyczących przywozu z ChRL najprawdopodobniej spowodowałoby ponowne wystąpienie istotnej szkody dla przemysłu Unii.

(261)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie pierwotnych środków nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie analizy różnych zaangażowanych interesów, tj. interesu przemysłu unijnego, z jednej strony, oraz importerów i innych podmiotów, z drugiej strony.

(262)

Komisja przypomniała, że w ramach pierwotnego dochodzenia uznano, że przyjęcie środków nie jest sprzeczne z interesem Unii. Co więcej, fakt, że obecne dochodzenie jest przeglądem, a więc obejmuje ono analizę sytuacji, w której środki antydumpingowe są już stosowane, umożliwia ocenę ewentualnego nadmiernie niekorzystnego wpływu aktualnie obowiązujących środków antydumpingowych na zainteresowane strony.

(263)

Na tej podstawie zbadano, czy mimo wniosków dotyczących prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu i szkody istnieją istotne powody pozwalające na stwierdzenie, że utrzymanie środków w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii.

(264)

W toku dochodzenia wykazano, że wygaśnięcie środków miałoby prawdopodobnie znaczny negatywny wpływ na przemysł Unii. Sytuacja przemysłu Unii szybko uległaby pogorszeniu pod względem spadku wielkości sprzedaży i cen sprzedaży, co spowodowałoby znaczny spadek rentowności. Z drugiej strony utrzymanie środków pozwoliłoby przemysłowi Unii na dalszą poprawę swojej sytuacji po szkodach spowodowanych przez dumpingowych przywóz oraz na dalsze wykorzystywanie swojego potencjału na rynku Unii, na który nie oddziałują nieuczciwe praktyki handlowe.

(265)

Jeden producent unijny nieobjęty próbą i CCCLA stwierdzili, że przedłużenie środków nie byłoby w interesie producentów unijnych. Ich zdaniem cła antydumpingowe nie zapewniły ulgi producentom unijnym, którzy nie byli w stanie zwiększyć swojego udział w rynku, wielkości sprzedaży ani cen. Co więcej, cła antydumpingowe doprowadziły do zwiększenia cen produktów pozyskiwanych przez unijnych producentów w celu uzupełnienia portfela.

(266)

Analiza szkody w sekcji 4 powyżej (motywy 198–245) pokazuje jednak, że w rzeczywistości następuje poprawa sytuacji przemysłu Unii po szkodliwym wpływie przywozu towarów z ChRL po cenach dumpingowych. Przemysł Unii odnotował wzrost udziału w rynku z 20,9 % w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (2011 r.) do 31 % w ODP (zob. tabela 11 powyżej), podczas gdy producentom unijnym objętym próbą udało się zwiększyć wielkość sprzedaży z 152 095 ton w 2011 r. do 196 484 ton w ODP oraz ceny z 3 615 EUR za tonę w 2011 r. do 3 853 EUR za tonę w ODP. Wzrost cen był możliwy pomimo zwiększenia kosztów przywozu produktów z ChRL przez niektórych producentów unijnych w celu dywersyfikacji portfela. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(267)

Po ujawnieniu ustaleń CCCLA zwróciła uwagę na fakt, że jeden producent unijny nie poparł wprowadzenia środków. Izba stwierdziła, że producent ten nie produkował wszystkich typów ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych, uzupełnia swój portfel produktów produktami z ChRL oraz jest uzależniony od wiarygodnego źródła zaopatrzenia z ChRL. Podobnie CCCLA podkreśliła, że dwóch importerów objętych próbą uważa, że producenci unijni nie są w stanie zapewnić jakości i ilości wymaganych na rynku unijnym między innymi z uwagi na wysokie koszty pracy. Zdaniem CCCLA świadczy to o komplementarności między produktami unijnymi a produktami przywożonymi z Chin, która skutkuje mieszaniem się interesów w przemyśle Unii.

(268)

Komisja zauważyła, że argumenty te pokrywają się ze stanowiskiem dwóch niepowiązanych importerów, którzy zostali poddani ocenie Komisji w motywach 271–277 poniżej. Wobec braku nowych elementów nie mogą one zatem wpłynąć na równowagę interesów w ramach badania interesu Unii.

(269)

Na podstawie powyższych ustaleń stwierdzono, że utrzymanie obowiązujących środków antydumpingowych leży w interesie przemysłu Unii.

(270)

Na początkowym etapie dochodzenia skontaktowano się z 45 znanymi importerami niepowiązanymi i zaproszono ich do współpracy. Jak wspomniano w motywie 13 powyżej zgłosiło się piętnastu importerów, z czego dwóch zostało uwzględnionych w próbie i wypełniło kwestionariusz.

(271)

Oba przedsiębiorstwa były przeciwne utrzymaniu środków, głównie dlatego, że uznały one, iż producenci unijni nie są w stanie zapewnić jakości i ilości wymaganych na rynku unijnym. Ich zdaniem produkcja unijna jest mniej elastyczna i mniej zdolna do dostosowania się do zmieniającego się zapotrzebowania w porównaniu z chińską produkcją. Przedsiębiorstwa zapytano również o to, co by się stało w przypadku uchylenia ceł. Oba przedsiębiorstwa odpowiedziały, że ich zdaniem nastąpiłby wzrost chińskich cen, podczas gdy klienci z Unii wymagaliby niższych cen. Zdaniem przedsiębiorstw objętych próbą doprowadziłoby to do zmniejszenia marży dla importerów.

(272)

W pierwotnym dochodzeniu ustalono, że ze względu na zyski i źródła zaopatrzenia importerów wprowadzenie środków nie miałoby znacznego negatywnego wpływu na sytuację niepowiązanych importerów produktu objętego dochodzeniem. Analiza zweryfikowanych danych w ramach prowadzonego dochodzenia wykazała, że produkt objęty dochodzeniem odpowiada średnio [30–40 %] sprzedaży przedsiębiorstw (153). Obu współpracujących importerów odnosiło zyski w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, przy czym średni zysk z produktu objętego dochodzeniem z ChRL wynosił [5–9 %] (154). Choć średni zysk był nieco niższy niż [6–10 %] z pierwotnego dochodzenia, był on wciąż zdrowy. Oba przedsiębiorstwa realizowały przywóz produktu objętego dochodzeniem niemal wyłącznie z ChRL.

(273)

Jeden niepowiązany importer nieobjęty próbą twierdził, że producenci unijni nie dostarczają produktów, które ten konkretny importer przywozi z ChRL. Produkty tego importera to głównie artykuły dekorowane, które są pakowane indywidualnie w pudełkach prezentowych o tym samym wzorze, co porcelana. Zdaniem importera produkcjach tych artykułów jest bardzo pracochłonna, co, z uwagi na wyższe koszty pracy w Unii, byłoby zbyt kosztowne dla przemysłu Unii.

(274)

Dochodzenie wykazało jednak, że producenci unijni są zdolni do produkcji i faktycznie produkują artykuły dekorowane pakowane indywidualnie lub w małych zestawach w zdobionych pudełkach prezentowych. Z perspektywy tych importerów, którzy sprowadzają produkty z ChRL, utrzymanie środków może mieć jednak negatywny wpływ na ich sytuację finansową. Ponieważ tego rodzaju artykuły nie mają specjalistycznego charakteru i stanowią jedynie niewielki odsetek całego przywozu z ChRL, oczekuje się jednak, że wpływ ten nie będzie oddziaływać negatywnie na ogólną sytuację importerów. W związku z powyższym Komisja odrzuciła ten argument.

(275)

Nieobjęty próbą importer niepowiązany stwierdził również, że w dochodzeniu nie rozróżniano dekorowanych i białych produktów z porcelany. Zgodnie ze stwierdzeniem importera w Unii istnieje mała liczba niewielkich garncarni wytwarzających artykuły dekorowane, co oznacza, że aby zaspokoić ten rodzaj popytu, należy prowadzić ich przywóz z ChRL.

(276)

Mimo tego dochodzenie wykazało, że spośród wszystkich produktów sprzedawanych w okresie objętych dochodzeniem przeglądowym przez producentów unijnych objętych próbą, 30 % stanowiły artykuły dekorowane. Ponadto porównania chińskich i unijnych produktów dokonano na podstawie typu produktu, grupując produkty według następujących cech: typ tworzywa ceramicznego, typ wyrobu, podstawowy kształt, udekorowanie i glazurowanie. Przykładowo oznacza to, że artykuły dekorowane produkowane na terytorium Unii porównano tylko z artykułami dekorowanymi przywiezionymi z ChRL, szkliwione kolorowe artykuły porównano ze szkliwionymi kolorowymi artykułami, a białe artykuły — z białymi artykułami. Argumentu tego nie można zatem zaakceptować.

(277)

Zważywszy na odpowiednie marże zysku importerów objętych próbą pomimo wprowadzenia środków antydumpingowych i w połączeniu z faktem, że importerzy uważają, że gdyby środki uchylono, ich marże zysku zmniejszyłyby się, istnieje prawdopodobieństwo, że utrzymanie obowiązujących środków nie miałoby znaczącego niekorzystnego wpływu na działalność importerów niepowiązanych produktu objętego dochodzeniem.

(278)

Podobnie jak w przypadku dochodzenia pierwotnego żadna ze stron reprezentujących interesy użytkowników końcowych, takich jak stowarzyszenia konsumentów, nie zgłosiła się ani w żaden sposób nie współpracowała w ramach dochodzenia. Wobec ciągłego braku jakiejkolwiek współpracy ze strony użytkowników w obecnym przeglądzie wygaśnięcia Komisja uznała, że jej ustalenia poczynione w pierwotnym dochodzeniu są nadal aktualne oraz że utrzymanie środków nie będzie miało negatywnego wpływu na konsumentów takich jak gospodarstwa domowe lub że wpływ ten nie będzie znaczący.

(279)

Jeden producent unijny nieobjęty próbą stwierdził, że uchylenie środków zapewniłoby ulgę unijnym konsumentom, ponieważ (i) produkt stanowi produkt końcowy, co oznacza że cło wpływa bezpośrednio na konsumentów, (ii) produkty chińskie zaspokajają inny popyt niż produkty unijne oraz (iii) ze względu na wysoki udział ChRL w rynku unijnym cła mają wpływ na dużą część konsumentów unijnych. CCCLA także stwierdziła, że ponieważ ceramiczne zastawy stołowe i naczynia kuchenne stanowią produkt końcowy, cła antydumpingowe wpływają bezpośrednio na unijnych konsumentów, jako że nie istnieje przemysł pośredni, który mógłby wchłonąć koszty. Jeden importer niepowiązany nieobjęty próbą zauważył, że cła antydumpingowe rzeczywiście skłoniły go do podniesienia cen konsumpcyjnych.

(280)

Jest bardzo mało prawdopodobne, że uchylenie środków poskutkuje obniżeniem cen o pełną kwotę cła. Nawet przy założeniu mało prawdopodobnego scenariusza, w którym ceny konsumpcyjne zostałyby obniżone o pełną kwotę obowiązującego cła antydumpingowego, roczny koszt konsumentów zmniejszyłby się o mniej niż 1 EUR (155). Ponieważ środków nie można uznać za mające znaczący wpływ na konsumentów, Komisja odrzuciła te argumenty.

(281)

Dążąc do równoważenia różnych konkurencyjnych interesów w Unii, Komisja w szczególności uwzględniła potrzebę wyeliminowania zakłócającego handel dumpingu wyrządzającego szkodę oraz przywrócenia skutecznej konkurencji. Z jednej strony utrzymanie środków zapewniłoby ochronę ważnemu sektorowi przemysłu unijnego, w tym wielu małym i średnim przedsiębiorstwom, przed prawdopodobnym ponownym wystąpieniem szkody. Z drugiej strony ocena sytuacji importerów i użytkowników, a także brak współpracy ze strony użytkowników wskazuje, że utrzymanie środków nie wywrze na te podmioty nieproporcjonalnego negatywnego wpływu.

(282)

Komisja uznała zatem, że nie ma szczególnie ważnych wskazań z perspektywy interesu Unii przemawiających przeciwko utrzymaniu ostatecznych środków antydumpingowych wprowadzonych wobec przywozu zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z ChRL.

(283)

Z powyższego wynika, że należy utrzymać środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu ceramicznych zastaw stołowych i naczyń kuchennych pochodzących z Chin.

(284)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (156). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na jego prawo do korzystania ze stawki celnej mającej wobec niego zastosowanie, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zostanie opublikowane zawiadomienie w sprawie zmiany nazwy.

(285)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia 2018/1046 (157), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do wypłaty należnych odsetek stosuje się stopę stosowaną przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowaną w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązującą pierwszego dnia kalendarzowego każdego miesiąca.

(286)

Komitet ustanowiony na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036 nie wydał opinii.