(1)

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1924/2006 każde oświadczenie dotyczące żywności, które stwierdza, sugeruje lub daje do zrozumienia, że istnieje związek pomiędzy kategorią żywności, daną żywnością lub jednym z jej składników a zdrowiem, należy uznać za oświadczenie zdrowotne i w związku z tym musi być ono zgodne z tym rozporządzeniem.

(2)

Art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 przewiduje możliwość odstępstwa od zasad mających zastosowanie na podstawie art. 1 ust. 3 tego rozporządzenia w przypadku określeń o charakterze rodzajowym tradycyjnie stosowanych w celu podkreślenia szczególnych cech danego rodzaju żywności lub napojów mogących mieć wpływ na zdrowie ludzkie.

(3)

Podmioty działające na rynku spożywczym mogą składać wnioski o dopuszczenie stosowania danego terminu jako określenia o charakterze rodzajowym do właściwego organu krajowego państwa członkowskiego przyjmującego wniosek.

(4)

Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 907/2013 (2) ustanawiającym zasady odnoszące się do wniosków dotyczących określeń o charakterze rodzajowym ważny wniosek należy przekazać Komisji i wszystkim państwom członkowskim; zainteresowane państwa członkowskie przekazują Komisji swoje opinie na temat wniosku.

(5)

Po otrzymaniu ważnego wniosku i opinii zainteresowanych państw członkowskich Komisja może wszcząć procedurę zatwierdzenia określenia o charakterze rodzajowym na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

(6)

W dniu 13 kwietnia 2015 r. właściwy organ Austrii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Stowarzyszenia Przemysłu Spożywczego w Austrii o dopuszczenie stosowania terminów „Hustenbonbon” i „Hustenstopper” jako określeń o charakterze rodzajowym w Austrii.

(7)

W dniu 13 kwietnia 2015 r. właściwy organ Austrii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek przedsiębiorstwa Drapal GmbH o dopuszczenie stosowania terminu „Hustenzuckerl” jako określenia o charakterze rodzajowym w Austrii.

(8)

W dniu 19 maja 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Zrzeszenia Przemysłu Cukierniczego w Niemczech o dopuszczenie stosowania terminu „Brust-Caramellen” jako określenia o charakterze rodzajowym w Niemczech i w Austrii.

(9)

W dniu 29 maja 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek SOLDAN Holding + Bonbonspezialitäten GmbH oraz Zrzeszenia Przemysłu Cukierniczego w Niemczech o dopuszczenie stosowania terminu „Hustenmischung” jako określenia o charakterze rodzajowym w Niemczech.

(10)

W dniu 8 czerwca 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek SOLDAN Holding + Bonbonspezialitäten GmbH o dopuszczenie stosowania terminu „Hustenperle” jako określenia o charakterze rodzajowym w Niemczech.

(11)

W dniu 18 czerwca 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji dwa wnioski złożone na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 przez SOLDAN Holding + Bonbonspezialitäten GmbH o dopuszczenie stosowania terminów „Halsbonbon” i „keelpastille” jako określeń o charakterze rodzajowym w Niemczech („Halsbonbon”) i w Niderlandach („keelpastille”).

(12)

W dniu 18 listopada 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji trzy wnioski złożone na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 przez SOLDAN Holding + Bonbonspezialitäten GmbH, Josef Mack GmbH & Co. KG oraz Zrzeszenie Przemysłu Cukierniczego w Niemczech o dopuszczenie stosowania terminów „Hustenbonbon”, „hoestbonbon”, „rebucados para a tosse” oraz „cough drops” jako określeń o charakterze rodzajowym w Niemczech i Austrii („Hustenbonbon”), w Niderlandach („hoestbonbon”), w Portugalii („rebucados para a tosse”) i w Zjednoczonym Królestwie („cough drops”).

(13)

Właściwe organy Austrii i Niemiec przekazały wnioski wszystkim pozostałym państwom członkowskim. Właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich przedstawiły Komisji opinie na temat tych wniosków.

(14)

Terminy „Hustenbonbon”, „Hustenstopper”, „Hustenzuckerl”, „Brust-Caramellen”, „Hustenmischung”, „Hustenperle”, „Halsbonbon”, „keelpastille”, „hoestbonbon”, „rebuçados para a tosse” oraz „cough drops” podlegają przepisom rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ mogą sugerować zależność między żywnością noszącą te nazwy a zdrowiem.

(15)

Przedstawiono jednak dowody na to, że terminy te są tradycyjnie stosowane w Niemczech i w Austrii („Hustenbonbon”, „Brust-Caramellen”), w Niemczech („Halsbonbon”, „Hustenmischung” i „Hustenperle”), w Austrii („Hustenstopper” i „Hustenzuckerl”), w Niderlandach („keelpastille”, i „hoestbonbon”), w Portugalii („rebuçados para a tosse”) i w Zjednoczonym Królestwie („cough drops”) w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenia o charakterze rodzajowym oznaczające rodzaj produkowanych na bazie cukru słodyczy zawierających wyciągi z ziół, owoców i innych substancji roślinnych, takie jak mentol, albo miód czy słód, oraz odmian tych słodyczy niezawierających cukru i mających obniżoną wartość kaloryczną, produkowanych na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym).

(16)

W szczególności terminów „Hustenbonbon”, „Brust-Caramellen”, „Halsbonbon”, „Hustenmischung”, „Hustenperle”, „Hustenstopper”, „Hustenzuckerl”, „keelpastille”, „hoestbonbon”, „rebuçados para a tosse” oraz „cough drops” nie używa się w (odpowiednio) Niemczech, Austrii, Niderlandach, Portugalii i w Zjednoczonym Królestwie w celu wskazania wpływu tego rodzaju żywności na zdrowie; także w rozumieniu przeciętnego konsumenta terminy te nie wskazują na taki wpływ.

(17)

Należy zatem ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określeń o charakterze rodzajowym „Hustenbonbon” i „Brust-Caramellen” w Niemczech oraz w Austrii, „Halsbonbon”, „Hustenmischung” i „Hustenperle” w Niemczech, „Hustenstopper” i „Hustenzuckerl” w Austrii, „keelpastille” i „hoestbonbon” w Niderlandach, „rebuçados para a tosse” w Portugalii oraz „cough drops” w Zjednoczonym Królestwie, gdy określenia te stosuje się w danym państwie członkowskim w odniesieniu do produkowanych na bazie cukru słodyczy zawierających wyciągi z ziół, owoców i innych substancji roślinnych albo miód czy słód, oraz odmian tych słodyczy niezawierających cukru i mających obniżoną wartość kaloryczną, produkowanych na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym).

(18)

W dniu 12 stycznia 2017 r. właściwy organ Finlandii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Stowarzyszenia Przemysłu Spożywczego w Finlandii o dopuszczenie stosowania terminu „kurkkupastilli/halspastill” jako określenia o charakterze rodzajowym w Finlandii.

(19)

Właściwy organ Finlandii przekazał wniosek wszystkim pozostałym państwom członkowskim; przedłożył on ponadto Komisji swoją opinię na temat wniosku.

(20)

Termin „kurkkupastilli/halspastill” podlega przepisom rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ może sugerować zależność między żywnością noszącą tę nazwę, a zdrowiem. Przedstawiono jednak dowody na to, że termin ten jest tradycyjnie stosowany w Finlandii w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenie o charakterze rodzajowym oznaczające rodzaj słodyczy produkowanych na bazie cukru oraz ich odmian niezawierających cukru i mających obniżoną wartość kaloryczną, produkowanych na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym).

(21)

W szczególności terminu „kurkkupastilli/halspastill” nie używa się w Finlandii w celu wskazania oddziaływania tego rodzaju żywności na zdrowie, a w rozumieniu przeciętnego konsumenta termin ten nie wskazuje na takie oddziaływanie.

(22)

Należy zatem ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określenia o charakterze rodzajowym „kurkkupastilli/halspastill” w Finlandii, gdy określenie to stosuje się w tym państwie członkowskim w odniesieniu do słodyczy twardych produkowanych na bazie cukru oraz ich odmian niezawierających cukru i mających obniżoną wartość kaloryczną, produkowanych na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym).

(23)

W dniu 13 kwietnia 2015 r. właściwy organ Austrii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek przedsiębiorstwa Drapal GmbH o dopuszczenie stosowania terminu „Hustensirup” jako określenia o charakterze rodzajowym w Austrii.

(24)

Właściwy organ Austrii przekazał wnioski wszystkim pozostałym państwom członkowskim; przedłożył on ponadto Komisji swoją opinię na temat wniosku.

(25)

Termin „Hustensirup” c rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ może sugerować zależność między żywnością noszącą tę nazwę, a zdrowiem. Przedstawiono jednak dowody na to, że termin ten jest tradycyjnie stosowany w Austrii w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenie o charakterze rodzajowym oznaczające rodzaj wyrobów cukierniczych w postaci syropu, produkowanych z roztworów cukru, syropu skrobiowego, cukru inwertowanego lub miodu, z dodatkiem składników ziołowych.

(26)

W szczególności terminu „Hustensirup” nie używa się w Austrii w celu wskazania oddziaływania tego rodzaju żywności na zdrowie, a w rozumieniu przeciętnego konsumenta termin ten nie wskazuje na takie oddziaływanie.

(27)

Należy więc ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określenia o charakterze rodzajowym „Hustensirup” w Austrii, gdy określenie to stosuje się w tym państwie członkowskim w odniesieniu do wyrobów cukierniczych w postaci syropu, produkowanych z roztworów cukru, syropu skrobiowego, cukru inwertowanego lub miodu, z dodatkiem składników ziołowych.

(28)

Definicje cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi zostały ustanowione w pkt A załącznika do dyrektywy Rady 2001/111/WE (3). Aby zapewnić pewność prawa, definicje te należy również stosować do celów niniejszego rozporządzenia.

(29)

W dniu 2 kwietnia 2015 r. właściwy organ Zjednoczonego Królestwa przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Brytyjskiego Zrzeszenia Napojów Bezalkoholowych o dopuszczenie stosowania terminu „tonic” (w języku angielskim) stosowanego jako część nazwy opisowej napoju w postaci „tonic water”, „Indian tonic water” lub „quinine tonic water” oraz zastępowania tego terminu w tych nazwach opisowych terminami „tonique” (w języku francuskim), „tónico” lub „tonica” (w językach włoskim, hiszpańskim i portugalskim), „τονωτικό” lub „tonotiko” (w języku greckim), „tonik” (w językach chorwackim, czeskim, węgierskim, polskim, słowackim i słoweńskim), „тоник” (w języku bułgarskim) jako określenia o charakterze rodzajowym we wszystkich państwach członkowskich z wyjątkiem Rumunii.

(30)

W dniu 30 września 2015 r. właściwy organ Rumunii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Rumuńskiego Zrzeszenia Napojów Bezalkoholowych o dopuszczenie stosowania terminu „tonic” (w języku angielskim) stosowanego jako część nazwy opisowej napoju w postaci „tonic water”, „Indian tonic water” lub „quinine tonic water” oraz zastępowania tego terminu w tych nazwach opisowych terminami „tónico”, „tonică” lub „tonica” (w języku rumuńskim) jako określenia o charakterze rodzajowym w Rumunii.

(31)

Właściwe organy Zjednoczonego Królestwa i Rumunii przekazały wnioski wszystkim pozostałym państwom członkowskim; państwa członkowskie przedstawiły Komisji opinie na temat tych wniosków.

(32)

Właściwy organ Grecji uważa, że terminy „τονωτικό” oraz „tonotiko” (czyli „τονωτικό” w transkrypcji łacińskiej) są uznawane za oświadczenia zdrowotne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1924/2006. W odniesieniu do napojów bezalkoholowych zawierających chininę właściwy organ Grecji uważa ponadto, że termin „tonic” jest tradycyjnie szeroko stosowany w Grecji jako część nazwy zwyczajowej żywności.

(33)

Właściwy organ Niemiec i właściwy organ Austrii uważają, że termin „tonic” stosowany jako część nazwy „tonic water”, „Indian tonic water” lub „quinine tonic water” stanowi część zwyczajowej nazwy napoju i jako taki nie jest objęty zakresem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1924/2006.

(34)

Właściwy organ Francji uważa, że termin „tonique” nie jest stosowany jako określenia dla napoju bezalkoholowego zawierającego substancję zgorzkniającą chinina.

(35)

Niektóre właściwe organy uważają, że jeśli termin „tonic” zastępowany jest w języku chorwackim, węgierskim, polskim i słoweńskim terminem „tonik”, termin ten nie jest w tych państwach członkowskich uznawany za oświadczenie zdrowotne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1924/2006; w związku z tym w opinii tych organów terminy te nie są objęte zakresem stosowania tego rozporządzenia.

(36)

Termin „tonic” oraz równoważne formy językowe, mianowicie „tonik”, „tónico”, „tónica” i „tonică”, jeżeli są stosowane jako część nazwy opisowej napoju, podlegają przepisom rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ mogą sugerować zależność między żywnością noszącą tę nazwę a zdrowiem. Przedstawiono jednak dowody na to, że terminy te są tradycyjnie stosowane w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenie o charakterze rodzajowym oznaczające rodzaj napojów, mianowicie gazowany napój bezalkoholowy zawierający substancję zgorzkniającą chinina w postaci środków aromatyzujących FL 14.011, FL 14.152 lub 14.155, o których mowa w unijnym wykazie środków aromatyzujących ustanowionym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych (4).

(37)

W szczególności terminu „tonic” ani jego równoważnych form językowych, mianowicie „tonik”, „tónico”, „tónica” i „tonică”, jeżeli są stosowane jako część nazwy opisowej napoju, nie używa się w celu wskazania oddziaływania tego rodzaju napojów na zdrowie, a w rozumieniu przeciętnego konsumenta terminy te nie wskazują na takie oddziaływanie.

(38)

Należy zatem ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określenia o charakterze rodzajowym „tonic” (w języku angielskim), gdy określenie to stosuje się jako część nazwy opisowej gazowanego napoju bezalkoholowego zawierającego substancję zgorzkniającą chinina w postaci środków aromatyzujących FL 14.011, FL 14.152 lub 14.155, o których mowa w unijnym wykazie środków aromatyzujących ustanowionym w rozporządzeniu (WE) nr 1334/2008. Termin „tonic” (w języku angielskim) może być zastąpiony nazwą opisową „тоник” (w języku bułgarskim), „tonik” (w języku czeskim i słowackim), „tónica” (w języku hiszpańskim i portugalskim) „tonica” (w języku włoskim) lub „tonică” (w języku rumuńskim).

(39)

W dniu 23 kwietnia 2015 r. właściwy organ Włoch przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Monviso S.P.A. o dopuszczenie stosowania terminu „biscotto salute” jako określenia o charakterze rodzajowym we Włoszech i na Malcie.

(40)

Właściwe organy Włoch przekazały wnioski wszystkim pozostałym państwom członkowskim; zainteresowane państwa członkowskie przedstawiły Komisji opinie na temat tego wniosku.

(41)

Termin „biscotto salute” podlegają przepisom rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ może sugerować zależność między żywnością noszącą tę nazwę a zdrowiem. Przedstawiono jednak dowody na to, że termin ten jest tradycyjnie stosowany we Włoszech w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenie o charakterze rodzajowym oznaczające wyroby piekarnicze rodzaju sucharów.

(42)

W szczególności terminu „biscotto salute” nie używa się we Włoszech w celu wskazania oddziaływania tego rodzaju żywności na zdrowie, a w rozumieniu przeciętnego konsumenta termin ten nie wskazuje na takie oddziaływanie.

(43)

Malta wskazała, że termin „biscotto salute” nie był stosowany jako nazwa wyrobów piekarniczych rodzaju sucharów na rynku maltańskim.

(44)

Należy zatem ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określenia o charakterze rodzajowym „biscotto salute” we Włoszech, gdy stosuje się je w odniesieniu do wyrobów piekarniczych rodzaju sucharów.

(45)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,