27.10.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 364/3

(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1005/2008 („rozporządzenie w sprawie połowów NNN”) ustanowiono unijny system zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom (połowom NNN) oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(2)

W rozdziale VI rozporządzenia w sprawie połowów NNN określono procedurę dotyczącą uznania państw trzecich za niewspółpracujące, działań wobec takich państw, sporządzania wykazu takich państw, usunięcia z tego wykazu, publicznego dostępu do niego i wszelkich środków nadzwyczajnych.

(3)

Zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja powinna wskazać państwa trzecie, które uznaje za niewspółpracujące w zakresie zwalczania połowów NNN. Państwo trzecie należy uznać za niewspółpracujące, jeżeli nie wypełnia ono obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, polegających na podejmowaniu działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania.

(4)

Przed uznaniem państw trzecich za niewspółpracujące państwa trzecie zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja ma obowiązek powiadomić państwa trzecie o możliwości uznania ich za niewspółpracujące państwa trzecie zgodnie z art. 32 tego rozporządzenia. Takie powiadomienie ma charakter wstępny. Powiadomienie opiera się na kryteriach określonych w art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Komisja powinna również podjąć wobec powiadamianych państw trzecich wszelkie działania określone w art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. W szczególności Komisja powinna zawrzeć w powiadomieniu informacje dotyczące istotnych faktów i ustaleń leżących u podstaw takiego uznania, a także zapewnić tym państwom możliwość udzielenia odpowiedzi i dostarczenia dowodów przemawiających przeciwko takiemu uznaniu lub, w stosownych przypadkach, przedstawienia planu działania na rzecz poprawy sytuacji oraz środków już podjętych w celu jej naprawy. Komisja powinna wyznaczyć powiadamianym państwom trzecim odpowiedni czas na przedstawienie odpowiedzi na powiadomienie, a także wystarczający czas na naprawę sytuacji.

(5)

Uznanie państw trzecich za niewspółpracujące zgodnie z art. 31 rozporządzenia w sprawie połowów NNN powinno opierać się na przeglądzie wszelkich informacji określonych w art. 31 ust. 2 tego rozporządzenia.

(6)

Zgodnie z art. 33 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Rada powinna sporządzić wykaz niewspółpracujących państw trzecich. W odniesieniu do tych państw mają zastosowanie między innymi środki określone w art. 38 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(7)

Zgodnie z art. 20 ust. 1 rozporządzenia w sprawie połowów NNN świadectwa połowowe zatwierdzone przez państwa trzecie bandery są akceptowane pod warunkiem że Komisja otrzymała powiadomienie od danego państwa bandery o rozwiązaniach dotyczących wdrożenia, kontroli i egzekwowania przepisów ustawowych i wykonawczych oraz środków ochrony i zarządzania, których muszą przestrzegać jego statki rybackie.

(8)

Zgodnie z art. 20 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja ma prowadzić współpracę administracyjną z państwami trzecimi w obszarach związanych z wdrożeniem przepisów tego rozporządzenia dotyczących świadectw połowowych.

(9)

Zgodnie z art. 20 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja otrzymała powiadomienie od Socjalistycznej Republiki Wietnamu (dalej „Wietnamu”) jako państwa bandery w dniu 27 października 2009 r.

(10)

W następstwie tego powiadomienia Komisja zainicjowała proces współpracy administracyjnej z władzami Wietnamu, jak przewidziano w art. 20 ust. 4 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. Współpraca ta obejmowała kwestie dotyczące krajowych ustaleń w zakresie weryfikacji świadectw połowowych, wdrożenia, kontroli i egzekwowania przepisów ustawowych i wykonawczych oraz środków ochrony i zarządzania, których muszą przestrzegać statki rybackie Wietnamu. Obejmowała ona wymianę uwag ustnych i pisemnych oraz cztery wizyty w Wietnamie w dniach 17–21 września 2012 r., 26–30 listopada 2012 r., 21–24 czerwca 2016 r. oraz 15–19 maja 2017 r., podczas których Komisja gromadziła wszelkie informacje uznane za potrzebne, dotyczące środków stosowanych przez Wietnam w celu wypełnienia jego obowiązków w zakresie zwalczania połowów NNN, oraz sprawdzała je.

(11)

Wietnam jest współpracującym podmiotem niebędącym członkiem Komisji ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC). Wietnam ratyfikował Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) z 1982 r. (2).

(12)

W celu przeprowadzenia oceny przestrzegania przez Wietnam międzynarodowych zobowiązań spoczywających na nim jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu, określonych w międzynarodowych porozumieniach, o których mowa w motywie 11, i ustanowionych przez odpowiednie regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem, Komisja pozyskała, zgromadziła i przeanalizowała wszystkie potrzebne informacje.

(13)

Zgodnie z art. 31 ust. 3 rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeprowadziła analizę obowiązków spoczywających na Wietnamie jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym lub państwie zbytu. Do celów tego przeglądu Komisja wzięła pod uwagę kryteria określone w art. 31 ust. 4–7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN.

(14)

Zgodnie z art. 31 ust. 4 lit. a) Komisja przeanalizowała środki podjęte przez Wietnam w odniesieniu do wszelkich powtarzających się połowów NNN prowadzonych lub wspieranych przez statki rybackie pływające pod jego banderą, przez jego podmioty krajowe lub przez statki rybackie działające na jego wodach morskich lub korzystające z jego portów.

(15)

Na podstawie informacji uzyskanych z pisemnych oświadczeń złożonych przez zainteresowane nadbrzeżne państwa trzecie Komisja ustaliła, że w okresie 2015–2017 co najmniej osiem statków pływających pod banderą Wietnamu dopuściło się poważnych naruszeń związanych z NNN na obszarze wyłącznych stref ekonomicznych państw sąsiadujących i wód archipelagu małych rozwijających się państw wyspiarskich środkowego i zachodniego Pacyfiku.

(16)

Na podstawie uzyskanych dowodów uznano, że przedmiotowe statki pływające pod banderą Wietnamu dopuściły się następujących poważnych naruszeń, sprzecznych ze środkami ochrony i zarządzania przyjętymi przez odpowiednie państwa nadbrzeżne w obszarach połowowych na wodach podlegających ich jurysdykcji krajowej: statki pływające pod banderą Wietnamu prowadziły połowy bez ważnej licencji, upoważnienia lub pozwolenia wydanych przez państwo bandery i odpowiednie państwo nadbrzeżne oraz utrudniały pracę inspektorów rybołówstwa państwa nadbrzeżnego podczas wykonywania przez nich obowiązków związanych ze sprawdzaniem zgodności z obowiązującymi środkami ochrony i zarządzania, w tym w odniesieniu do gatunków, które są przedmiotem całkowitego zakazu pozyskiwania, takich jak strzykwy i ryby rafowe. Chociaż zainteresowane państwa nadbrzeżne terminowo zgłaszały władzom Wietnamu nielegalną działalność prowadzoną przez wietnamskie statki, władze te nie udzieliły żadnego wsparcia w ściganiu sprawców ani w przypadkach aresztowań obywateli Wietnamu. Wszystkie zebrane dowody przedstawiono władzom Wietnamu podczas wizyty w dniach 15–19 maja 2017 r.

(17)

Dodatkowym wskazaniem wagi popełnionych naruszeń jest wartość środowiskowa gatunków docelowych i szczególna ochrona, jaką są objęte na mocy środków ochrony i zarządzania obowiązujących w państwach nadbrzeżnych, które wprowadziły zakaz pozyskiwania tych gatunków.

(18)

Brak zgodności z wymogami prawnymi państw nadbrzeżnych w zakresie egzekwowania okresów obowiązywania zakazu połowu strzykw jest szczególnie szkodliwy dla stabilności zasobów rybnych w zainteresowanych rozwijających się państwach nadbrzeżnych i ma szkodliwy wpływ na warunki życia miejscowej ludności.

(19)

Komisja uznała, że takie zachowania statków pływających pod banderą Wietnamu należy uwzględnić przy określaniu szczególnej wagi okoliczności faktycznych. Stały brak gotowości statków z Wietnamu do współpracy zwiększył zatem wagę popełnionych naruszeń.

(20)

Na podstawie zebranych informacji Komisja doszła do wniosku, że Wietnam nie wywiązał się ze swoich obowiązków państwa bandery, polegających na zapobieganiu uczestniczenia przez jego flotę w działaniach NNN na pełnym morzu lub na wodach państw trzecich. Stanowi to naruszenie art. 94 ust. 1 i 2 UNCLOS, w których określono, że każde państwo zobowiązane jest skutecznie sprawować jurysdykcję i sprawować kontrolę nad statkami pływającymi pod jego banderą. Jest to również sprzeczne z pkt 24 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania (3) Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), który przewiduje obowiązek prowadzenia całościowej i skutecznej kontroli działalności połowowej. Również zachowanie obywateli wietnamskich odpowiedzialnych za operacje tej floty jest sprzeczne z art. 62 ust. 4 UNCLOS, który stanowi, że obywatele innych państw prowadzący połowy w wyłącznej strefie ekonomicznej muszą przestrzegać środków ochrony i innych warunków ustanowionych w przepisach ustawodawczych i wykonawczych państwa nadbrzeżnego. Ponadto oczywisty brak współpracy ze strony Wietnamu z władzami zainteresowanych państw nadbrzeżnych osłabił zdolność tych państw w zakresie podejmowania skutecznych działań w zakresie egzekwowania prawa.

(21)

Zgodnie z art. 31 ust. 4 lit. b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja zbadała również środki zastosowane przez Wietnam w odniesieniu do dostępu produktów rybnych pochodzących z połowów NNN do jego rynku.

(22)

Z powodów opisanych poniżej w sekcji 3.2, nie wydaje się, by ramy prawne Wietnamu dotyczące zarządzania rybołówstwem, oparte w szczególności na jego ustawie o rybołówstwie z 2003 r. i rozporządzeniu nr 103/2013/ND-CP w sprawie sankcji administracyjnych za wykroczenia dotyczące działalności połowowej, ustanawiały środki skutecznej kontroli wyładunków ryb i produktów rybołówstwa pochodzących ze statków rybackich pływających pod jego banderą i statków państw trzecich w portach wietnamskich.

(23)

Komisja dokonała analizy dokumentacji i innych informacji dotyczących monitorowania i procedur kontroli mających zastosowanie zarówno do ryb jak i do produktów rybołówstwa pochodzących z połowów prowadzonych przez statki rybackie pływające pod banderą Wietnamu oraz ryb i produktów rybołówstwa przywożonych do Wietnamu. W wyniku tej oceny Komisja uważa, że Wietnam nie może zagwarantować, że ryby i produkty rybołówstwa trafiające na jego rynek i do jego zakładów przetwórczych za pośrednictwem portów krajowych nie pochodzą z połowów NNN. Władze Wietnamu nie były w stanie wykazać, że posiadają wszystkie niezbędne wymagane informacje w celu poświadczenia legalności przywożonych i przetwarzanych produktów przeznaczonych na rynek rodzimy i unijny.

(24)

W dniu 13 stycznia 2016 r., w porcie Hajfong w Wietnamie, ze statku Asian Warrior wyładowano przesyłkę zawierającą 179 ton antara polarnego. Statek ten, znany również jako Kunlun i Taishan, od 2013 r. jest wpisany do wykazu statków NNN Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) i od dnia 13 stycznia 2015 r. jest objęty fioletową notą Interpolu. Zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze wietnamskie połowy te zostały skonfiskowane i dopuszczone do obrotu.

(25)

Na podstawie informacji uzyskanych przez Komisję w czerwcu 2017 r., pewien przedsiębiorca próbował wprowadzić do obrotu na rynek Unii Europejskiej przesyłkę zawierającą 320 ton antara polarnego przechowywanego w Wietnamie. Dostępne informacje wskazują, że przedmiotowe produkty zostały złowione w podobszarach 88.1 i 88.2 objętych CCMALR po zakończeniu okresu połowu tego gatunku w tych obszarach.

(26)

Władze wietnamskie nie były w stanie dostarczyć istotnych informacji wskazujących, że przedsięwzięły niezbędne środki naprawcze w celu zapobieżenia dostarczania antara polarnego pochodzącego z połowów NNN na swoje terytorium. Nie odzwierciedla to pkt 66 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, który stanowi, że państwa powinny podjąć wszelkie konieczne kroki, zgodne z prawem międzynarodowym, aby zapobiec sprzedaży lub przywozowi na ich terytoria ryb złowionych przez statki zidentyfikowane przez odnośne regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem jako biorące udział w nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowach.

(27)

Ponadto ostatnia wizyta przeprowadzona w maju 2017 r. wykazała brak kontroli przez organy odpowiedzialne za rybołówstwo wyładunków produktów rybołówstwa przeznaczonych do przetwórstwa, wprowadzania do obrotu lub wywozu ze statków pływających pod banderą państw trzecich. Wietnam nie jest zatem w stanie zapewnić identyfikowalności produktów rybołówstwa, co oznacza, że nie uwzględnia pkt 71 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, w którym zaleca się państwom podejmowanie działań prowadzących do poprawy przejrzystości ich rynków w celu umożliwienia identyfikowalności ryb lub produktów rybołówstwa.

(28)

W ramach przygotowań do wizyty w maju 2017 r., Europejska Agencja Kontroli Rybołówstwa (EFCA) przeanalizowała próbę świadectw połowowych i oświadczeń zakładów przetwórczych przedstawionych na granicach Unii w odniesieniu do przesyłek pochodzących z Wietnamu. Przedmiotowe świadectwa połowowe i oświadczenia zakładów przetwórczych zostały zatwierdzone przez wietnamskie organy odpowiedzialne za rybołówstwo wyłącznie na podstawie informacji przedstawionych przez operatorów, bez dalszych weryfikacji.

(29)

Analiza świadectw połowowych ujawniła szereg niespójności w odniesieniu do masy, gatunków oraz opisu produktów i daty zatwierdzenia oraz fakt stosowania przestarzałych wzorów. Co więcej, w trakcie spotkań z właściwymi organami podczas wizyty przeprowadzonej w maju 2017 r. ujawniono, że działalność statków rybackich nie jest kompleksowo sprawdzana przed zatwierdzeniem świadectw połowowych. Przetwarzanie produktów objętych świadectwami połowowymi zawierającymi łatwe do zidentyfikowania błędy świadczy o tym, że Wietnam nie współpracował z innymi państwami i regionalnymi organizacjami ds. zarządzania rybołówstwem w zakresie przyjęcia odpowiednich środków rynkowych w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania, jak określono w pkt 68 i 72 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa.

(30)

W odniesieniu do oświadczeń zakładów przetwórczych, analiza, o której mowa w poprzednim motywie, potwierdzona dowodami zgromadzonymi podczas wizyty przeprowadzonej w maju 2017 r., wykazała brak kontroli przywozu surowców rybnych i brak współczynników konwersji do sprawdzania, czy masa po przetworzeniu zgłoszona przez przedsiębiorstwo eksportujące jest spójna z masą dostępnego surowca i rodzajem przetwarzania przeprowadzanym w odnośnym zakładzie przetwórczym.

(31)

Informacje opisane w niniejszej sekcji wskazują, że produkty rybołówstwa przetwarzane lub sprzedawane za pośrednictwem Wietnamu nie są zgodne z zasadami odpowiedzialnego wykorzystywania produktów połowu, jak opisano w art. 11 Kodeksu odpowiedzialnego rybołówstwa FAO. Ponadto w Wietnamie nie wprowadzono przepisów pozwalających zapewnić właściwą współpracę z państwami trzecimi bandery w odniesieniu do ryb i produktów rybołówstwa pochodzących z ich działalności połowowej w zakresie wdrażania środków służących przejrzystości i identyfikowalności importowanych produktów rybołówstwa na rynku zgodnie z pkt 67–69 i 71–72 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa.

(32)

Uwzględniając rozważania zawarte w niniejszej części decyzji oraz na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez Komisję i oświadczeń wydanych przez właściwe organy Wietnamu, zgodnie z art. 31 ust. 3 oraz art. 31 ust. 4 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN można stwierdzić, że Wietnam nie wypełnił obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nadbrzeżnym i państwie zbytu w odniesieniu do statków prowadzących połowy NNN i połowów NNN prowadzonych lub wspieranych przez statki rybackie pływające pod jego banderą lub przez jego obywateli, ani obowiązków polegających na uniemożliwieniu dostępu produktów rybołówstwa pochodzących z połowów NNN do jego rynku.

(33)

Na podstawie art. 31 ust. 5 lit. a) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja sprawdziła, w jakim stopniu Wietnam z nią współpracował, odpowiadając na pytania, przekazując informacje zwrotne i prowadząc dochodzenia w sprawach dotyczących połowów NNN i związanej z nimi działalności.

(34)

Chociaż zasadniczo wietnamskie władze wykazały chęć współpracy i przekazywania informacji zwrotnych w odpowiedzi na wnioski o przekazanie informacji, wiarygodność i prawidłowość ich odpowiedzi osłabiły przestarzałe ramy prawne, które najwyraźniej są niedopasowane do zobowiązań tego państwa na mocy prawa międzynarodowego, a także niewystarczające systemy monitorowania, kontroli i nadzoru, o których mowa w motywach 42 i 43.

(35)

Ustawa o rybołówstwie z 2003 r. nie zobowiązuje statków rybackich ani do zgłaszania swoich połowów za pomocą dzienników połowowych, ani do przedkładania deklaracji wyładunkowej. W związku z tym Wietnam nie wywiązuje się ze swoich obowiązków państwa nadbrzeżnego, mającego zapewnić optymalne wykorzystanie zasobów ryb w w.s.e. zgodnie z czynnikami naukowymi, środowiskowymi i gospodarczymi, jak określono w art. 61 i 62 UNCLOS.

(36)

Ustawa o rybołówstwie z 2003 r. nie odnosi się ponadto do działalności połowowej statków i obywateli wietnamskich na pełnym morzu ani na wodach państw trzecich. Ta luka w ustawie o rybołówstwie w odniesieniu do działalności połowowej poza wyłączną strefą ekonomiczną Wietnamu osłabia zdolność właściwych organów do zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom w tych obszarach.

(37)

Wietnamskie ramy prawne przewidują jedynie ograniczone środki ochrony i zarządzania na wodach terytorialnych. Krajowe przepisy prawne i systemy kontroli wdrożone w celu zapewnienia zgodności ze środkami ochrony i zarządzania są niewystarczające. Stanowi to naruszenie art. 61 ust. 2 UNCLOS, który stanowi, że państwa nadbrzeżne zapewniają wprowadzenie odpowiednich środków ochrony i zarządzania, by uchronić żywe zasoby w wyłącznej strefie ekonomicznej przed nadmierną eksploatacją.

(38)

Zgodnie z art. 31 ust. 5 lit. b) Komisja dokonała analizy istniejących środków egzekwowania prawa w celu zapobiegania połowom NNN, ich powstrzymywania i eliminowania w Wietnamie.

(39)

Obecny system sankcji ustanowiono rozporządzeniem nr 103/2013/ND-CP w sprawie sankcji administracyjnych związanych z działalnością połowową. Jednak definicje połowów NNN i poważnych naruszeń przepisów zawarte w ustawie o rybołówstwie i w wyżej wymienionym rozporządzeniu nie są zgodne z prawem międzynarodowym. Jest zatem oczywiste, że poziom sankcji przewidzianych w ramach prawnych nie zapewnia odstraszającego skutku systemu sankcji i nie odzwierciedla pkt 21 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, który zaleca państwom zapewnienie, by sankcje za prowadzenie połowów NNN przez statki oraz, w największym możliwym zakresie, obywateli podlegających jego jurysdykcji, były wystarczająco surowe, aby pozbawić sprawców korzyści uzyskanych w wyniku takich połowów.

(40)

Po swojej wizycie w czerwcu 2016 r., Komisja zwróciła uwagę na te kwestie i wezwała władze wietnamskie do współpracy z Komisją w tym zakresie. W kwietniu 2017 r. władze wietnamskie przedłożyły wreszcie projekt nowej ustawy o rybołówstwie, która jednak nadal nie pozwoliłaby Wietnamowi spełnić jego międzynarodowych zobowiązań.

(41)

Zgodnie z art. 31 ust. 5 lit. c) Komisja przeanalizowała zasięg i znaczenie połowów NNN prowadzonych przez statki pływające pod banderą Wietnamu lub przez statki rybackie działające na wodach lub w portach morskich Wietnamu.

(42)

Wizyty przeprowadzone przez Komisję ujawniły, że Wietnam nie dysponuje środkami niezbędnymi do zapewnienia odpowiedniej kontroli nad statkami pływającymi pod jego banderą, w tym do zagwarantowania, że działania połowowe nie są prowadzone na pełnym morzu ani na wodach państw trzecich. Mimo że Wietnam nie zezwala swoim statkom na prowadzenie działań na pełnym morzu ani na wodach państw trzecich, dowody wskazują, że wietnamskie statki nadal prowadzą takie nielegalne działania na wodach państw trzecich (4), jak wyszczególniono w motywach 14–19.

(43)

Zgodnie z informacjami przekazanymi przez władze Wietnamu wietnamska flota rybacka składa się ze 109 000 statków, z czego 33 000 prowadzą działalność w wyłącznej strefie ekonomicznej Wietnamu poza obszarem 24 mil morskich od linii podstawowej. Wietnamskie władze przyznały, że jedynie 10 % spośród 33 000 statków, które prowadzą działalność poza obszarem 24 mil morskich mierzonym od linii podstawowej, jest wyposażonych w urządzenia systemu monitorowania statków (VMS) i że nie ma prawnego obowiązku aktywowania tych urządzeń. Ostatnia wizyta w Centrum Monitorowania Rybołówstwa (CMR) w maju 2017 r. wykazała również, że pracownicy, którym powierzono zadania w zakresie monitorowania, kontroli i nadzoru, nie znali dostępnych narzędzi oraz że podstawowe niedociągnięcia stwierdzone już w trakcie poprzedniej wizyty w czerwcu 2016 r., nie zostały usunięte. Ponadto w trakcie wizyty na ekranach CMR pojawiły się sygnały z urządzeń VMS wskazujące na obecność na wodach poza Wietnamem dwóch wietnamskich statków rybackich, a pracownicy CMR przyznali, że nie podjęto żadnych działań. Niewystarczające wymogi dotyczące dziennika połowowego oraz brak opartego na analizie ryzyka systemu inspekcji w porcie i na morzu jeszcze bardziej ograniczają zdolność władz do kontroli działalności na morzu.

(44)

Fakty opisane w niniejszej części wskazują, że chociaż zapewnienie spójności prawa krajowego z przepisami międzynarodowymi wymaga przeglądu obecnych ram prawnych rybołówstwa, Wietnam nie współpracował skutecznie z Komisją w dostosowywaniu swego ustawodawstwa do odpowiednich międzynarodowych instrumentów prawnych. Stanowi to naruszenie art. 94 UNCLOS, który wymaga, by państwo bandery sprawowało jurysdykcję nad każdym statkiem, który pływa pod jego banderą, oraz jego kapitanem, oficerami i załogą. Wydaje się też, że Wietnam nie wdrożył zaleceń pkt 24 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, w którym zaleca się państwom bandery, aby zapewniły kompleksowe i skuteczne monitorowanie, kontrolę i nadzór, poczynając od połowów, przez miejsce wyładunku, po ostateczne miejsce przeznaczenia, w tym za pomocą stosowania VMS na statkach rybackich zgodnie z właściwymi normami krajowymi, regionalnymi i międzynarodowymi.

(45)

Uwzględniając rozważania przedstawione w niniejszej części oraz na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez Komisję i oświadczeń złożonych przez władze Wietnamu, zgodnie z art. 31 ust. 3 i 5 rozporządzenia w sprawie połowów NNN można stwierdzić, że Wietnam nie wypełnił obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do współpracy oraz działań egzekwowania prawa.

(46)

Zgodnie z art. 31 ust. 6 lit. a) i b) rozporządzenia w sprawie połowów NNN Komisja przeprowadziła analizę dokumentów ratyfikacyjnych lub dotyczących przystąpienia Wietnamu do odpowiednich międzynarodowych instrumentów w dziedzinie rybołówstwa oraz statusu Wietnamu jako umawiającej się strony regionalnych organizacji zarządzania rybołówstwem lub jego zgody na stosowanie przyjętych przez te organizacje środków ochrony i zarządzania.

(47)

W 1994 r. Wietnam ratyfikował UNCLOS i jest współpracującym podmiotem niebędącym członkiem WCPFC.

(48)

Poza UNCLOS Wietnam nie ratyfikował innych międzynarodowych instrumentów prawnych związanych z zarządzaniem rybołówstwem. Wyniki Wietnamu w zakresie wdrażania instrumentów międzynarodowych nie są zgodne z zaleceniami zawartymi w pkt 11 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, w którym zachęca się państwa, aby potraktowały jako kwestię priorytetową ratyfikację, przyjęcie lub przystąpienie do Porozumienia w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi (UNFSA) oraz Porozumienia FAO w sprawie zgodności. Stanowi to także naruszenie pkt 14 międzynarodowego planu działania na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, który zobowiązuje państwa do pełnego i skutecznego stosowania Kodeksu postępowania FAO i związanych z nim międzynarodowych planów działania.

(49)

Wietnam nie ratyfikował również umowy FAO o środkach stosowanych przez państwo portu z 2009 r. Jak określono w motywie 27, oznacza to również, że Wietnam nie wdraża żadnych środków kontroli w porcie w odniesieniu do wyładunku z zagranicznych statków rybackich, mimo dużego znaczenia przywozu ryb i produktów rybołówstwa na potrzeby przemysłu przetwórczego.

(50)

Istnieją też przesłanki, by sądzić, że wietnamskie ramy prawne i środki egzekwowania nie spełniają podstawowych wymogów określonych w art. 62 i 117–119 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza, dotyczących optymalnego wykorzystania żywych zasobów, obowiązku przyjęcia przez państwa w odniesieniu do swoich obywateli, środków na rzecz ochrony żywych zasobów na pełnym morzu, obowiązku wzajemnej współpracy w dziedzinie ochrony żywych zasobów i zarządzania nimi oraz obowiązku ochrony żywych zasobów na pełnym morzu.

(51)

Zgodnie z art. 31 ust. 6 lit. c) Komisja przeanalizowała, czy Wietnam uczestniczył w jakichkolwiek działaniach zmniejszających skuteczność obowiązujących ustaw, przepisów lub międzynarodowych środków ochrony i zarządzania lub był winny zaniedbań tym zakresie.

(52)

Komisja odnotowuje, że na dorocznym posiedzeniu CCAMLR wskazano Wietnam jako państwo niebędące umawiającą się stroną, które prawdopodobnie pozyskuje antary, wyładowuje je lub prowadzi handel antarami, jednak nie współpracuje z systemem dokumentacji połowów (CDS) wprowadzonym w 2000 r. w celu śledzenia tych gatunków od punktu wyładunku przez cały cykl handlowy.

(53)

Uwzględniając sytuację opisaną w niniejszej części decyzji oraz na podstawie stanu faktycznego ustalonego przez Komisję i oświadczeń złożonych przez Wietnam, zgodnie z art. 31 ust. 3 i 6 rozporządzenia w sprawie połowów NNN można stwierdzić, że Wietnam nie wypełnił obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego w odniesieniu do międzynarodowych przepisów, regulacji oraz środków ochrony i zarządzania.

(54)

Według wskaźnika rozwoju społecznego ONZ (UNHDI) (5) w 2015 r. Wietnam uznano za państwo o średnim stopniu rozwoju społecznego (115. miejsce wśród 188 państw).

(55)

Biorąc pod uwagę wyżej wymieniony ranking według wskaźnika rozwoju społecznego ONZ oraz spostrzeżenia poczynione podczas wizyt w latach 2012–2017, nie istnieją dowody wskazujące na to, że niewypełnienie przez Wietnam jego obowiązków na mocy prawa międzynarodowego jest wynikiem niskiego poziomu rozwoju. Nie ma namacalnych dowodów umożliwiających powiązanie niedociągnięć w zakresie ram prawnych, monitorowania i kontroli połowów oraz nadzoru nad nimi i w zakresie systemów identyfikowalności ze słabymi możliwościami i infrastrukturą. Komisja odpowiedziała pozytywnie na wniosek złożony przez Wietnam w maju 2017 r. o wsparcie w przeglądzie ram prawnych w dziedzinie rybołówstwa.

(56)

Uwzględniając sytuację przedstawioną w niniejszej części oraz na podstawie faktów ustalonych przez Komisję i oświadczeń wydanych przez to państwo, zgodnie z art. 31 ust. 7 rozporządzenia w sprawie połowów NNN można stwierdzić, że poziom rozwoju Wietnamu nie ma negatywnego wpływu na jego stopień zaawansowania i ogólne wyniki sektora rybołówstwa w tym kraju.

(57)

Biorąc pod uwagę wnioski wyciągnięte w odniesieniu do niewywiązania się przez Wietnam z obowiązków spoczywających na nim na mocy prawa międzynarodowego jako na państwie bandery, państwie portu, państwie nabrzeżnym lub państwie zbytu oraz w odniesieniu do niepodjęcia działań w celu zapobiegania połowom NNN oraz ich powstrzymywania i eliminowania, zgodnie z art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN, Wietnam należy powiadomić o możliwości uznania go przez Komisję za niewspółpracujące państwo trzecie w zakresie zwalczania połowów NNN.

(58)

Komisja powinna również podjąć wobec Wietnamu wszelkie działania określone w art. 32 rozporządzenia w sprawie połowów NNN. W celu zapewnienia sprawnego zarządzania należy ustalić okres, w którym wymienione państwo może odpowiedzieć na piśmie na powiadomienie i dokonać naprawy sytuacji.

(59)

Ponadto należy stwierdzić, że powiadomienie Wietnamu o możliwości uznania go za państwo, które zdaniem Komisji jest państwem niewspółpracującym, do celów niniejszej decyzji, nie wyklucza ani nie powoduje automatycznie żadnego późniejszego działania podejmowanego przez Komisję lub Radę na potrzeby określenia i ustanowienia wykazu państw niewspółpracujących,