17.12.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 331/11

(1)

Unia Europejska wyznaczyła jako jeden ze swoich celów wspieranie ochrony praw dziecka, zgodnie z treścią art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej. Środki ochrony dzieci przed bezprawnym uprowadzeniem lub zatrzymaniem stanowią zasadniczą część tej polityki.

(2)

Rada przyjęła rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 (2) („rozporządzenie Bruksela IIa”), którego celem jest ochrona dzieci przed szkodliwymi skutkami bezprawnego uprowadzenia lub zatrzymania i ustanowienie procedur zapewniających niezwłoczny powrót dziecka do państwa jego zwykłego pobytu, a także zapewnienie ochrony prawa do kontaktów z dzieckiem i do pieczy nad nim.

(3)

Rozporządzenie (WE) nr 2201/2003 uzupełnia i wzmacnia Konwencję haską z dnia 25 października 1980 r. dotyczącą cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (zwaną dalej „Konwencją haską z 1980 r.”), która ustanawia, na szczeblu międzynarodowym, system obowiązków i współpracy między umawiającymi się państwami oraz między organami centralnymi, i która ma na celu zapewnienie niezwłocznego powrotu bezprawnie uprowadzonych lub zatrzymanych dzieci.

(4)

Wszystkie państwa członkowskie Unii są stronami Konwencji haskiej z 1980 r.

(5)

Unia zachęca państwa trzecie do przystąpienia do Konwencji haskiej z 1980 r. i wspiera właściwe wdrażanie Konwencji haskiej z 1980 r., uczestnicząc, wraz z państwami członkowskimi, między innymi w Komisjach Specjalnych organizowanych regularnie przez Haską Konferencję Prawa Prywatnego Międzynarodowego.

(6)

Wspólne ramy prawne mające zastosowanie między państwami członkowskimi Unii a państwami trzecimi mogą stanowić najlepsze rozwiązanie w delikatnych sprawach uprowadzenia dziecka za granicę.

(7)

Konwencja haska z 1980 r. przewiduje, że ma ona zastosowanie w stosunkach między państwem przystępującym a tymi umawiającymi się państwami, które złożyły oświadczenie o wyrażeniu zgody na to przystąpienie.

(8)

Konwencja haska z 1980 r. nie pozwala regionalnym organizacjom integracji gospodarczej, takim jak Unia, na zostanie jej stronami. Unia nie może zatem przystąpić do Konwencji ani złożyć oświadczenia o wyrażeniu zgody dotyczącej państwa przystępującego.

(9)

Zgodnie z opinią 1/13 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oświadczenia o wyrażeniu zgody na mocy Konwencji haskiej z 1980 r. wchodzą w zakres wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii.

(10)

Seszele złożyły swój dokument przystąpienia do Konwencji haskiej z 1980 r. w dniu 27 maja 2008 r. Konwencja haska z 1980 r. weszła w życie w odniesieniu do Seszeli w dniu 1 sierpnia 2008 r.

(11)

Szereg państw członkowskich wyraziło już zgodę na przystąpienie Seszeli do Konwencji haskiej z 1980 r. Z oceny sytuacji na Seszelach wynika, że te państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Seszeli, mogą wyrazić zgodę, w interesie Unii, na przystąpienie Seszeli zgodnie z warunkami określonymi w Konwencji haskiej z 1980 r.

(12)

Państwa członkowskie, które nie wyraziły jeszcze zgody na przystąpienie Seszeli, powinny zatem zostać upoważnione do złożenia swoich oświadczeń o wyrażeniu zgody na przystąpienie Seszeli w interesie Unii, zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej decyzji. Królestwo Belgii, Republika Czeska, Republika Federalna Niemiec, Republika Estońska, Irlandia, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Republika Włoska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Węgry, Malta, Rzeczpospolita Polska, Republika Słowenii, Republika Słowacka, Republika Finlandii oraz Królestwo Szwecji, które wyraziły już zgodę na przystąpienie Seszeli do Konwencji haskiej z 1980 r., nie powinny składać nowych oświadczeń o wyrażeniu zgody, ponieważ istniejące oświadczenia zachowują ważność na mocy międzynarodowego prawa publicznego.

(13)

Zjednoczone Królestwo oraz Irlandia są związane rozporządzeniem (WE) nr 2201/2003 i biorą udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji.

(14)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje,