30.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 370/35

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach połowów w Unii poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.

(2)

Art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 uprawnia Komisję do przyjmowania w drodze aktów delegowanych planów w zakresie odrzutów na okres nie dłuższy niż trzy lata na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie we współpracy z odpowiednimi komitetami doradczymi.

(3)

Belgia, Dania, Niemcy, Francja, Niderlandy, Szwecja i Zjednoczone Królestwo mają bezpośredni interes w zarządzaniu łowiskami w regionie Morza Północnego. Te państwa członkowskie przedstawiły Komisji wspólne rekomendacje po przeprowadzeniu konsultacji z Komitetem Doradczym ds. Zasobów Pelagicznych i Komitetem Doradczym ds. Morza Północnego. Uzyskano opinie naukowe od odpowiednich organów naukowych. Środki zawarte we wspólnej rekomendacji są zgodne z art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i dlatego zgodnie z art. 18 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 należy je zawrzeć w niniejszym rozporządzeniu.

(4)

W zakresie dotyczącym Morza Północnego zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 obowiązek wyładunku ma zastosowanie najpóźniej od dnia 1 stycznia 2015 r. do wszystkich statków prowadzących połowy małych gatunków pelagicznych i połowy do celów przemysłowych w odniesieniu do poławianych na tych łowiskach gatunków podlegających limitom połowowym.

(5)

Zgodnie ze wspólną rekomendacją plan w zakresie odrzutów powinien od dnia 1 stycznia 2015 r. obejmować w Morzu Północnym połowy makreli, śledzia, ostroboka, błękitka, argentyny wielkiej i szprota oraz połowy do celów przemysłowych okowiela, szprota i dobijakowatych.

(6)

Wspólna rekomendacja zawiera wyłączenie z obowiązku wyładunku makreli i śledzia poławianych okrężnicą pod pewnymi warunkami w oparciu o dowody naukowe wykazujące wysokie wskaźniki przeżycia zgodnie z art. 15 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Dowody naukowe wykazujące wysokie wskaźniki przeżycia zostały dostarczone przez grupę Scheveningen i przedstawione we wspólnej rekomendacji, w której odniesiono się do szeregu badań naukowych dotyczących przeżywalności ryb uwolnionych w trakcie połowów z wykorzystaniem okrężnicy. W tych badaniach stwierdzono, że wskaźniki przeżycia zależą od czasu trwania zatłoczenia i od zagęszczenia ryb w sieci, które w tego rodzaju połowach są zazwyczaj ograniczone. Informacje te zostały zweryfikowane przez STECF podczas posiedzenia plenarnego 14-02. W opinii STECF — przy założeniu, że wyniki badań przeżywalności można uznać za reprezentatywne dla wskaźników przeżycia w połowach do celów przemysłowych — odsetek makreli, które po uwolnieniu do morza przeżywają, wynosiłby prawdopodobnie około 70 % i skutkowałby niższym zagęszczeniem niż zagęszczenie, przy którym stwierdzono wzrost śmiertelności śledzia. W art. 19b ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 850/98 (2) określono zakaz wypuszczania makreli i śledzia przed pełnym przyjęciem sieci na burtę statku rybackiego powodującego utratę martwych lub ginących ryb. Wyłączenie z uwagi na przeżywalność nie wywiera wpływu na obowiązujący zakaz, ponieważ wypuszczanie ryb będzie zachodziło na etapie działalności połowowej, na którym ryby wykazują wysoki wskaźnik przeżycia po uwolnieniu. Z tego względu należy uwzględnić takie wyłączenie w niniejszym rozporządzeniu.

(7)

Wspólna rekomendacja zawiera również wyłączenie de minimis z obowiązku wyładunku w celu uniknięcia nieproporcjonalnych kosztów postępowania z przypadkowymi połowami, takich jak koszty przechowywania, pracy, mrożenia oraz z uwagi na trudności w zwiększeniu selektywności połowów pelagicznych ukierunkowanych na makrelę, ostroboka i śledzia w obszarach ICES IVb i c na południe od 54° N. To wyłączenie opiera się na dowodach naukowych przedstawionych przez państwa członkowskie zaangażowane w prace nad wspólną rekomendacją i zostało zweryfikowane przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). STECF uznał, że we wspólnej rekomendacji przedstawiono uzasadnione argumenty jakościowe na poparcie wyłączenia de minimis z powodu nieproporcjonalnych kosztów postępowania z przypadkowymi połowami. W świetle powyższego i przy braku odmiennych danych naukowych należy ustanowić wyłączenie de minimis zgodnie z wielkościami procentowymi zaproponowanymi we wspólnej rekomendacji oraz na poziomach nieprzekraczających poziomów dozwolonych na podstawie art. 15 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Z tego względu należy uwzględnić takie wyłączenie w niniejszym rozporządzeniu.

(8)

Aby zapewnić odpowiednią kontrolę, należy określić wymogi dotyczące dokumentowania połowów objętych wyłączeniami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu.

(9)

Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu, ponieważ środki w nim przewidziane wywierają bezpośredni wpływ na planowanie okresu połowu dla statków Unii i powiązaną z nim działalność gospodarczą.

(10)

Niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2015 r., aby zapewnić zgodność z terminami określonymi w art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 r. Zgodnie z art. 15 ust. 6 tego rozporządzenia powinno ono mieć zastosowanie przez okres nie dłuższy niż 3 lata,

—

połów zostaje wypuszczony, zanim pewien odsetek (określony w ust. 2 i 3 poniżej) okrężnicy ulegnie zamknięciu („punkt odwracalności”),

—

okrężnica jest wyposażona w widoczną boję, wyraźnie zaznaczającą „punkt odwracalności”,

—

statek i okrężnica są wyposażone w elektroniczny system rejestracji i dokumentowania, zapisujący informację o tym, kiedy, gdzie i w jakim zakresie okrężnica była zaciągana w trakcie całej działalności połowowej.