11.2.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 37/2

(1)

Dnia 20 maja 2010 r. Komisja Europejska („Komisja”) powiadomiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) o wszczęciu postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Unii niektórych kołowych mechanizmów segregatorowych pochodzących z Tajlandii („państwo, którego dotyczy postępowanie”).

(2)

Postępowanie antydumpingowe zostało wszczęte w wyniku skargi złożonej w dniu 6 kwietnia 2010 r. przez Ring Alliance Ringbuchtechnik GmbH („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących znaczną część, w tym przypadku ponad 50 %, ogólnej produkcji unijnej niektórych kołowych mechanizmów segregatorowych. Skarga zawierała dowód prima facie wskazujący na dumping wspomnianego produktu i istotną szkodę z tego wynikającą, co zostało uznane za wystarczające, aby uzasadnić wszczęcie postępowania.

(3)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu postępowania skarżącego, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących w Tajlandii, przedstawicieli państwa, którego dotyczy postępowanie, a także znanych importerów i użytkowników. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie uwag na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(4)

Komisja wysłała kwestionariusze do wszystkich znanych zainteresowanych stron i do wszystkich pozostałych stron, które złożyły o to wniosek w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, mianowicie do skarżącego, innych znanych producentów unijnych, znanego producenta eksportującego w Tajlandii, przedstawicieli państwa, którego dotyczy postępowanie, znanych importerów i użytkowników. Wszystkim stronom, które w wyznaczonym terminie wystąpiły z wnioskiem oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, zapewniono możliwość przesłuchania.

(5)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu i inne uwagi otrzymano od jednego producenta eksportującego w Tajlandii, skarżącego producenta unijnego, pięciu niepowiązanych importerów i przedsiębiorstwa handlowe (w tym jedno produkujące także w Unii) i jednego użytkownika.

(6)

Komisja zwróciła się o wszystkie informacje, które uznała za niezbędne do celu tymczasowego ustalenia dumpingu, powstałej szkody oraz interesu Unii, a następnie je zweryfikowała. Wizyty weryfikacyjne odbyły się na terenie następujących przedsiębiorstw:

(7)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 31 marca 2010 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2006 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badania szkody”).

(8)

Produktem objętym postępowaniem są kołowe mechanizmy segregatorowe składające się z dwóch arkuszy stalowych lub drutów z co najmniej czterema przymocowanymi półpierścieniami z drutu stalowego, które są połączone pokrywą stalową; mogą one być otwierane poprzez rozciąganie półpierścieni lub małym stalowym mechanizmem spustowym przymocowanym do kołowego mechanizmu segregatorowego, pochodzące z Tajlandii („produkt objęty postępowaniem” lub „KMS”) objęte obecnie kodem CN ex 8305 10 00. Mechanizmy dźwigniowe sklasyfikowane pod tym samym kodem CN nie są objęte zakresem tego dochodzenia.

(9)

KMS są używane do przechowywania różnego rodzaju dokumentów lub papierów. Używane są między innymi przez producentów segregatorów kołowych, podręczników technicznych, albumów fotograficznych i klaserów, katalogów i broszur.

(10)

W Unii Europejskiej w OD sprzedano dużą ilość różnych modeli KMS. Modele różniły się wielkością, kształtem i ilością pierścieni, wielkością płyty podstawowej i układem otwierania pierścieni (otwierane przez rozciąganie lub otwieranie przy pomocy mechanizmu spustowego). Uwzględniając fakt, że wszystkie KMS mają wspólne właściwości fizyczne i techniczne oraz że modele KMS mogą w pewnym zakresie być wymienne, Komisja przyjęła, że wszystkie KMS stanowią jeden produkt na potrzeby niniejszego postępowania.

(11)

Produkt wyprodukowany i sprzedawany na krajowym rynku Tajlandii oraz produkt wyprodukowany i sprzedawany w Unii przez producentów unijnych mają w zasadzie te same podstawowe właściwości fizyczne i techniczne oraz te same podstawowe zastosowania. Produkty te uznaje się zatem tymczasowo za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(12)

Z uwagi na dużą liczbę importerów niepowiązanych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrole wyrywkowe zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o konieczności dokonania kontroli wyrywkowej oraz – o ile konieczność taka zostanie stwierdzona – umożliwić dobór próby, wszyscy znani importerzy niepowiązani zostali poproszeni o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie – zgodnie z informacjami zawartymi w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania – podstawowych informacji na temat ich działalności związanej z produktem objętym postępowaniem (określonym w pkt 2.1 powyżej) prowadzonej w okresie od 1 kwietnia 2009 r. do 31 marca 2010 r.

(13)

Po analizie przedłożonych informacji i w związku z niewielką liczbą importerów, którzy zgłosili chęć współpracy, podjęto decyzję, że kontrola wyrywkowa nie jest konieczna.

(14)

Jedno przedsiębiorstwo w Tajlandii odpowiedziało na pytania zawarte w kwestionariuszu dla producentów eksportujących. Na pytania zawarte w kwestionariuszu odpowiedziało także jedno przedsiębiorstwo zaangażowane w sprzedaż produktu objętego postępowaniem, mające swoją siedzibę w Hong Kongu i powiązane z tym producentem eksportującym. Na podstawie danych o przywozie przedstawionych przez Eurostat producent eksportujący (wraz z powiązanym przedsiębiorstwem) był odpowiedzialny za cały tajlandzki wywóz do Unii.

(15)

W toku dochodzenia wykazano, że producent eksportujący dostarczył niepełnych i nieprawidłowych informacji dotyczących elementów istotnych z punktu widzenia kosztu produkcji, takich jak rzekome zużycie niklu metalicznego i innych surowców. Ponadto inne dane przedstawione w odniesieniu do kosztów produkcji i mocy produkcyjnych były niespójne i nie zgadzały się ze sobą. Poza tym podczas dochodzenia ujawniono, że istniało powiązane przedsiębiorstwo mające siedzibę w Chińskiej Republice Ludowej, które było, w przeciwieństwie do tego, co pierwotnie twierdził producent eksportujący, zaangażowane w sprzedaż produktu objętego postępowaniem i zarządzanie nim. Przedstawione koszty nie obejmowały odpowiednich kosztów przedsiębiorstwa powiązanego i z tego względu były niekompletne.

(16)

W związku z powyższym uznano, że przedstawione dane dotyczące kosztów nie były wystarczająco dokładną podstawą do określenia wartości normalnej. Postanowiono zatem, aby ustalenia przynajmniej częściowo oprzeć na dostępnych faktach zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(17)

Przedsiębiorstwo zostało niezwłocznie powiadomione oraz została mu zapewniona możliwość przedstawienia dalszych wyjaśnień zgodnie z art. 18 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Jednak informacje przedstawione przez przedsiębiorstwo były niesatysfakcjonujące, ponieważ nie wyjaśniały wykazanych nieścisłości. Przedsiębiorstwo nie potrafiło także obalić dowodów wskazujących, że przedstawiono niekompletne, nieprawidłowe i wprowadzające w błąd informacje. Ponadto przedsiębiorstwo nie dostarczyło istotnych informacji dotyczących wyżej wspomnianego powiązanego przedsiębiorstwa z siedzibą w Chińskiej Republice Ludowej, zaangażowanego w produkcję i sprzedaż produktu objętego postępowaniem.

(18)

W związku z powyższym uznano, że wartość normalna dla producenta eksportującego powinna być tymczasowo ustalona na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(19)

Wobec braku innych bardziej wiarygodnych informacji wartość normalna została tymczasowo obliczona na podstawie informacji dotyczących kosztów produkcji w Tajlandii, jak wskazano w skardze. Zgodnie z art. 18 ust. 5 rozporządzenia podstawowego informacje te zostały porównane ze zweryfikowanymi informacjami otrzymanymi podczas dochodzenia, łącznie z informacjami dotyczącymi kosztów personelu i energii w Tajlandii. Tam, gdzie uznano to za stosowne, informacje przedstawione w skardze zostały zastąpione zweryfikowanymi informacjami otrzymanymi podczas dochodzenia.

(20)

Na podstawie informacji dostarczonych w skardze do kosztów produkcji ustalonych jak wskazano powyżej, dodano uzasadnioną kwotę kosztów ogólnych i administracyjnych oraz kwotę zysków, w wysokości odpowiednio 16 % i 8 %.

(21)

Producent eksportujący prowadził sprzedaż eksportową do Unii za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego znajdującego się poza Unią

(22)

Cenę eksportową ustalono na podstawie cen produktu przy jego sprzedaży przez powiązane przedsiębiorstwo handlowe do Unii, tj. niezależnemu nabywcy, zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, na podstawie cen faktycznie zapłaconych lub należnych.

(23)

Wartość normalna i cena eksportowa zostały porównane na podstawie ceny ex-works.

(24)

Aby zapewnić rzetelne porównanie między wartością normalną a ceną eksportową, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W odpowiednich i uzasadnionych przypadkach dokonano dostosowań dotyczących różnic w kosztach transportu, ubezpieczenia i kredytów.

(25)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i ust. 12 rozporządzenia podstawowego ustalono margines dumpingu dla współpracującego producenta eksportującego na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej poszczególnych typów produktu ze średnią ważoną ceną eksportową poszczególnych typów produktów ustaloną jak wyżej.

(26)

Na podstawie powyższej metodyki tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem są następujące:

(27)

Jako że współpracujący producent eksportujący reprezentował cały tajlandzki wywóz produktu, którego dotyczy postępowanie, do Unii, uznano, że rezydualny margines dumpingu należy ustalić na poziomie marginesu dumpingu ustalonego dla tego współpracującego producenta eksportującego, tj. 17,2 %.

(28)

W okresie objętym dochodzeniem następujący producenci produkowali KMS na terytorium UE:

(29)

Pierwszy producent jest wnioskodawcą i współpracował w dochodzeniu. W toku dochodzenia ustalono, że wnioskodawca reprezentował ponad 50 % całkowitej produkcji unijnej KMS w OD.

(30)

Drugi (mniejszy) producent jest także importerem KMS z Tajlandii i wyraził sprzeciw wobec postępowania. Na podstawie informacji przedstawionych przez przedsiębiorstwo ustalono, że podczas całego okresu uwzględnionego podczas badania szkody wielkość zakupów produktów tajlandzkich była w średnim ujęciu porównywalna z wielkością produkcji własnej.

(31)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) drugiego producenta należy wykluczyć z definicji przemysłu unijnego, a zatem jedynie producent wnioskodawca reprezentuje przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Zwany jest on dalej „przemysłem unijnym”.

(32)

Należy podkreślić, że w przeszłości przemysł unijny składał się z dwóch różnych producentów (Koloman Handler – Austria oraz Robert Krause – Niemcy), którzy zbankrutowali i zostali przejęci przez grupę austriacką. Przedsiębiorstwa te zostały poddane istotnej restrukturyzacji, a obecna struktura „Ring Alliance Ringbuchtechnik GmbH” została utworzona w 2003 r. Siedziba firmy jest zlokalizowana w Austrii, a produkcja odbywa się na Węgrzech.

(33)

Konsumpcję ustalono na podstawie następujących danych:

(34)

Na tej podstawie sporządzono następujące zestawienie, obrazujące konsumpcję KMS w UE:

(35)

W całym okresie badania szkody konsumpcja spadła o 5 % (3). Należy jednak zauważyć, że po wzroście o około 10 % w latach 2006–2008 konsumpcja spadła o 15 % w następnym okresie.

(36)

Dane dotyczące przywozu z Tajlandii w okresie 2008-OD są oparte na odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielonych przez współpracującego producenta eksportującego – jedynego znanego eksportera tajlandzkiego – oraz na danych Eurostatu w przypadku pozostałych lat. Na tej podstawie ustalono, że łączna wielkość przywozu KMS z Tajlandii wzrosła o prawie 20 % w okresie od 2006 r. do OD. Jednak w tym okresie poziom przywozu znacznie się zmieniał, a największy wzrost nastąpił w latach 2007–2008, kiedy to przywóz wzrósł ponad dwukrotnie.

(37)

Tajlandzkie udziały w rynku ogólnie wykazywały tendencję zwyżkową i zyskały 3 punkty w okresie od 2006 r. do OD. Podobnie jak wielkość sprzedaży udziały w rynku osiągnęły szczyt w 2008 r. na poziomie 16,5 %.

(38)

Ceny importowe najpierw wzrosły o ponad 20 % w latach 2006–2008, a następnie zaczęły spadać.

(39)

Pomimo ogólnego wzrostu o 13 % w okresie badania szkody ceny tajlandzkie znacznie podcięły ceny producentów unijnych w OD. Porównanie cen za odpowiednie modele, w razie konieczności odpowiednio dostosowanych, rzeczywiście wykazało, że średnie ceny importowe były o ponad 30 % niższe niż ceny sprzedaży przemysłu unijnego w OD. Porównanie średniego poziomu cen w innych latach wskazuje na porównywalne stawki podcięcia cenowego w latach 2006–2009.

(40)

Bezwzględny poziom tajlandzkich cen importowych był także systematycznie poniżej innych cen importowych i w znaczącym stopniu poniżej ceny innego producenta unijnego.

(41)

W całym okresie zarówno produkcja, jak i moce produkcyjne spadły odpowiednio o prawie 20 % i 25 %. Wzrastające wykorzystanie mocy produkcyjnych należy postrzegać jedynie jako wynik obniżenia mocy produkcyjnych o 25 % w tym samym okresie. Jest to głównie spowodowane zwolnieniami (zob. poniższe dane dotyczące zatrudnienia).

(42)

Należy jednak zauważyć, że wielkość produkcji i moce produkcyjne najpierw wzrastały do 2008 r., a następnie znacznie spadły.

(43)

W okresie badania szkody zapasy przemysłu unijnego wzrosły ogółem o 26 %. Znaczna część produkcji KMS obejmuje standardowe produkty, a przemysł unijny musi utrzymywać pewien poziom zapasów, aby móc skutecznie zaspokoić popyt swoich klientów. Jakikolwiek wzrost stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego ponad średni poziom wskazuje na trudności ze sprzedażą produktów.

(44)

Sprzedaż przemysłu unijnego na rynku UE spadła o 23 % w okresie badanym, co oznacza obniżenie udziałów w rynku z 29,6 % do 24,0 %, tj. spadek o ponad 5 punktów. Wielkość sprzedaży oraz udziały w rynku rzeczywiście spadały od 2008 r.

(45)

Powyższy rozwój sytuacji ogólnie wskazuje na brak wzrostu przemysłu unijnego w okresie od 2006 r. do OD.

(46)

Średnia ważona cena sprzedaży dokonywanej przez przemysł unijny pozostawała względnie stabilna do 2008 r. Następnie wzrosła ona o 10 % w 2009 r., a potem spadła o 3 punkty procentowe w OD. Ten wzrost cen jest wynikiem działania dwóch czynników: zmiany asortymentu produktów ze względu na zmniejszającą się wielkość sprzedaży bardziej standardowych i tańszych produktów oraz próby zrównoważenia przez przemysł unijny strat poniesionych w 2008 r. Próba ta nie była jednak udana, ponieważ przemysł unijny nadal ponosił straty w następnym okresie (zob. poniżej).

(47)

Przemysł unijny ponosił straty w całym okresie badania szkody, a powyższa tendencja przedstawia ogólny wzrost poziomu strat. Sytuacja nieco poprawiła się w 2007 r. (prawie osiągnięto próg rentowności), ale znów zaczęła się pogarszać, począwszy od 2008 r. Mimo że spadek przepływów środków pieniężnych mógł być w pewien sposób ograniczony, od 2007 r. nadal pozostawały one na negatywnym poziomie. Zwrot z aktywów netto był także negatywny w całym okresie i systematycznie spadał w okresie od 2006 r. do OD.

(48)

Inwestycje podlegały wyraźnej tendencji spadkowej, tj. – 75 % w całym okresie badania szkody.

(49)

Jak wskazano powyżej, mając na uwadze niekorzystną sytuację finansową przemysłu unijnego, można stwierdzić, że jego zdolność do pozyskania kapitału z niezależnych źródeł była poważnie zagrożona.

(50)

W całym okresie zatrudnienie (pełny czas pracy) spadło o 13 %, a największy spadek miał miejsce po 2008 r., kiedy zatrudnienie osiągnęło szczyt. Płace podlegały tej samej tendencji.

(51)

Wydajność, mierzona w tysiącach sztuk wyprodukowanych przez pracownika w danym okresie, podążała ogólnie za tym samym trendem co zatrudnienie, jednak spadek mógł być ograniczony w OD.

(52)

Na podstawie dostępnych faktów w toku dochodzenia ustalono istnienie istotnego dumpingu wynoszącego 17,2 % w OD.

(53)

Przemysł unijny przez kilka lat ponosił straty w wyniku przywozu po cenach dumpingowych. Do 2008 r. mógł on korzystać ze stosunkowo skutecznych środków, lecz następnie sytuacja znów się pogorszyła. Jest to dokładniej wyjaśnione w poniższej sekcji dotyczącej interesu Unii.

(54)

W okresie od 2006 r. do OD sytuacja gospodarcza przemysłu unijnego uległa wyraźnemu pogorszeniu. Polegało to zwłaszcza na znacznym spadku produkcji i wielkości sprzedaży (odpowiednio – 17 % i – 13 %), co doprowadziło także do obniżenia udziału w rynku z 29,6 % do 24 %. Wpłynęło to również na sytuację finansową przemysłu unijnego. Poziom strat poniesionych przez przedsiębiorstwo wzrósł, zaś przepływy środków pieniężnych i zwrot z aktywów netto podlegały tej samej negatywnej tendencji. Podjęta w 2009 r. przez przemysł unijny próba ograniczenia poziomu strat poprzez podniesienie cen była nieskuteczna, a sytuacja uległa nawet pogorszeniu.

(55)

W wyniku tego inwestycje zostały ograniczone do minimalnego poziomu. Przedsiębiorstwo nie miało innego wyjścia niż zwolnić znaczną liczbę pracowników, aby stawić czoła sytuacji.

(56)

Należy jednak zaznaczyć, że w całym okresie badania szkody sytuacja przemysłu unijnego nieco się poprawiła w latach 2006–2008. W okresie tym produkcja, wielkość sprzedaży oraz zatrudnienie rzeczywiście wykazywały tendencję zwyżkową. Jednak wskaźniki te zaczęły znacząco obniżać się od 2009 r. Z drugiej strony wskaźniki dotyczące rentowności pozostawały ujemne w całym okresie, mimo że w 2007 r. prawie osiągnięto próg rentowności.

(57)

Uwzględniając powyższe uwagi, tymczasowo stwierdza się, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(58)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istotna szkoda poniesiona przez przemysł unijny została spowodowana przywozem po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie. Ponadto zbadano również znane czynniki, inne niż przywóz po cenach dumpingowych, które mogły spowodować szkodę dla przemysłu unijnego, w celu zagwarantowania, że jakiekolwiek szkody spowodowane przez te czynniki nie zostały przypisane przywozowi po cenach dumpingowych.

(59)

Należy zauważyć, że rynek unijny charakteryzuje się stosunkowo małą liczbą źródeł dostaw (dwa w Unii, jedno w Indiach, jedno w Tajlandii i wciąż pewne dostawy z Chin), a w związku z tym jest dość przejrzysty pod względem cen poprzez notowania cen. Ponadto znaczna część popytu w UE dotyczy standardowych rodzajów KMS, w przypadku których cena jest czynnikiem decydującym przy wyborze produktu.

(60)

W tym kontekście dochodzenie wykazało, że wielkość przywozu KMS z Tajlandii wzrosła o prawie 20 % w okresie badania szkody, a w OD osiągnięto udział w rynku w wysokości 15 %. W tym samym okresie wielkość sprzedaży przemysłu unijnego znacznie spadła. Co więcej, ustalono, że w OD KMS pochodzące z Tajlandii podcięły ceny przemysłu unijnego o ponad 30 %, co jest wartością znaczną dla tego typu produktu.

(61)

Połączenie istotnej wielkości przywozu i niskiego poziomu cen doprowadziło do znacznej presji cenowej na rynku unijnym. W przypadku braku występowania dumpingu ceny tajlandzkie byłyby – przynajmniej w OD – prawie o 20 % wyższe od ich faktycznego poziomu, co oznaczałoby ogólną wyższą cenę na rynku unijnym.

(62)

Biorąc pod uwagę wielkość przywozu i poziom cen tajlandzkich, uznaje się, że przywóz po cenach dumpingowych osłabił próbę podjętą przez przemysł unijny w celu ponownego osiągania zysków, a przynamniej ograniczenia strat poprzez podniesienie wielkości sprzedaży lub cen do odpowiedniego poziomu w okresie od 2009 r. do OD. Stała presja wywierana przez przywóz towarów po niskich cenach dumpingowych z Tajlandii na rynek unijny spowodowała spadek wielkości sprzedaży, udziałów w rynku, zaniżone ceny, a w efekcie spadek rentowności przemysłu unijnego.

(63)

Należy przypomnieć, że w ramach ostatniego dochodzenia w sprawie przeglądu wygaśnięcia środków antydumpingowych (5) uznano, że w 2008 r. przemysł był wciąż w niepewnej sytuacji oraz podatny na zagrożenia ze strony dalszego przywozu po cenach dumpingowych.

(64)

Uwzględniając powyższe ustalenia, stwierdzono tymczasowo, że przywóz po cenach dumpingowych z Tajlandii wywarł negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu unijnego.

(65)

Popyt na rynku unijnym wzrósł o 10 % w 2008 r., ale następnie znacznie spadł w kolejnym roku o około 15 %. Należy to rozpatrywać w kontekście kryzysu finansowego oraz decyzji wielu przedsiębiorstw o ograniczeniu kosztów ogólnych, w tym artykułów biurowych. Cały sektor segregatorów kołowych odczuwał skutki tej sytuacji: przywóz z Indii i Tajlandii spadł w wielkościach bezwzględnych, podobnie jak sprzedaż przemysłu unijnego.

(66)

Należy jednak zauważyć, że w kategoriach względnych przemysł unijny odczuwał negatywne skutki bardziej niż inne podmioty, ponieważ w latach 2008–2009 jego udział w rynku zmalał z 30,2 % do 25,2 %. Biorąc pod uwagę fakt, że przemysł segregatorów kołowych ponosi istotne koszty stałe, spadek wielkości sprzedaży miał negatywny wpływ na sytuacje finansową wnioskodawcy. Jednakże spadek konsumpcji powinien być postrzegany w kontekście rozwoju przywozu po cenach dumpingowych z Tajlandii. Przywóz z Tajlandii miał istotny udział w rynku i był prawie trzy razy większy od ilości odpowiadającej spadkowi konsumpcji.

(67)

Z tego względu należy uznać, że spadek konsumpcji spowodowany kryzysem gospodarczym mógł przyczynić się do istotnej szkody poniesionej przez przemysł unijny. Jednakże jeżeli odnotowano taki skutek, był on z pewnością znacznie wzmocniony przywozem, który jest przedmiotem dochodzenia.

(68)

KMS są także produkowane w Indiach i Chinach i z nich wywożone. Przywóz kształtował się następująco:

(69)

Istnieje tylko jeden producent eksportujący w Indiach, a jego wielkość przywozu spadła w okresie badania szkody o prawie 10 %. Indie stanowią jednak znaczną część rynku unijnego, gdyż w okresie badania szkody posiadały średnio 45 % udziałów w rynku. Ponadto ceny indyjskiego przywozu wzrosły ogółem o 13 % do poziomu nieco powyżej cen tajlandzkich. Biorąc pod uwagę ich przeważającą pozycję na rynku unijnym oraz w związku z konkurencyjnymi cenami przywozu, Indie są znaczącym konkurentem dla przemysłu unijnego. Jednak uwzględniając tendencje opisane powyżej, tj. zmniejszającą się wielkość po rosnących cenach, nie ma wskazań, że Indie mogły przyczynić się do pogorszenia sytuacji przemysłu unijnego w OD. Należy wreszcie zaznaczyć, że pewna część przywozu z Indii, tj. około jedna trzecia, została bezpośrednio kupiona i sprzedana na rynku unijnym przez dystrybutora powiązanego z przemysłem unijnym.

(70)

Przywóz z Chin był od 2004 r. objęty cłami antydumpingowymi wahającymi się w przedziale od 51,2 % do 78,8 %. Wielkość chińskiego przywozu wzrosła o około 50 % w okresie od 2006 r. do OD, co oznacza wzrost udziału w rynku o 2 punkty z 3,5 % do 5,5 %. Mimo że ceny przywozu z Chin wykazywały tendencję spadkową w całym okresie badania szkody, ich ogólny poziom pozostawał znacznie wyższy od cen tajlandzkich. Przy czym nie bierze się tu nawet pod uwagę stosowania ceł antydumpingowych. Z tego względu uznaje się, że przywóz ten nie przyczynił się do pogorszenia sytuacji przemysłu unijnego w OD.

(71)

Na podstawie powyższych ustaleń tymczasowo stwierdza się, że przywóz z wymienionych państw trzecich nie przyczynił się, a jeśli w ogóle, to jedynie w bardzo ograniczonym zakresie, do powstania istotnej szkody poniesionej przez przemysł unijny.

(72)

Wyniki eksportowe zostały zbadane jako jeden ze znanych czynników innych niż przywóz po cenach dumpingowych, który mógł w tym samym czasie wyrządzić szkodę przemysłowi unijnemu.

(73)

Wywóz przemysłu unijnego stanowił średnio około 5 % jego całkowitej sprzedaży KMS w okresie badania szkody i pozostał na stosukowo stabilnym poziomie. Uznaje się zatem tymczasowo, że nie mogło to wyrządzić szkody przemysłowi unijnemu.

(74)

Z powyższej analizy wynika, że biorąc pod uwagę wielkość przywozu z Tajlandii i poziom jego cen, spowodował on w OD istotną szkodę dla przemysłu unijnego. Przywóz rzeczywiście wzrósł w kategoriach bezwzględnych, był przedmiotem dumpingu, a poziom cen okazał się znacznie niższy od cen stosowanych przez przemysł unijny na rynku unijnym dla podobnych typów produktów. Na tym wrażliwym pod względem ceny rynku, gdzie liczba dostawców jest stosunkowo ograniczona, a rynek dość przejrzysty, podcięcie cen o ponad 30 % miało zdecydowanie istotny wpływ na ceny rynkowe.

(75)

Analiza pozostałych znanych czynników, które mogły spowodować szkodę poniesioną przez przemysł unijny, wykazała, że spadek popytu mógł odegrać pewną rolę. Jednak mimo negatywnych skutków zmniejszającego się popytu na rynku unijnym, uznaje się tymczasowo, że ten czynnik nie naruszył związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych z Tajlandii a istotną szkodą poniesioną przez przemysł unijny. Spadek popytu należy rozpatrywać w połączeniu ze skutkami przywozu po cenach dumpingowych, który pogłębił negatywny wpływ kryzysu finansowego.

(76)

Na podstawie powyższej analizy, w której odpowiednio rozróżniono i oddzielono wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwego wpływu przywozu po cenach dumpingowych, tymczasowo stwierdza się, że przywóz po cenach dumpingowych z Tajlandii wyrządził istotną szkodę przemysłowi unijnemu w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(77)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy pomimo tymczasowego wniosku o szkodliwym dumpingu istnieją istotne powody, aby stwierdzić, że wprowadzenie tymczasowych środków antydumpingowych w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii. W tym celu i zgodnie z art. 21 ust. 1 rozporządzenia podstawowego na podstawie wszystkich przedłożonych dowodów rozpatrzono możliwy wpływ ewentualnych środków na wszystkie strony zaangażowane w to postępowanie, a także możliwe konsekwencje powstrzymania się od wprowadzenia takich środków.

(78)

Aby dokonać oceny możliwego wpływu środków, wszystkim zainteresowanym stronom dano możliwość przedstawienia opinii zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Na pytania zawarte w kwestionariuszu odpowiedział producent unijny będący wnioskodawcą i czterech importerów niepowiązanych. Inny producent unijny, który jest także importerem, przedstawił pewne informacje. Na pytania zawarte w kwestionariuszu odpowiedział także jeden użytkownik.

(79)

W celu lepszego zrozumienia wszystkich wchodzących w grę interesów wydaje się ważne najpierw opisać główne cechy rynku.

(80)

Środki antydumpingowe zostały po raz pierwszy wprowadzone w odniesieniu do przywozu niektórych kołowych mechanizmów segregatorowych pochodzących z Chin w 1997 r. (6). Pierwotna stawka należności celnej została podniesiona trzy lata później w wyniku przeglądu okresowego. Środki te zostały ostatnio przedłużone po raz drugi w wyniku przeglądu wygaśnięcia tych środków, w którym ustalono, że w przeciwnym razie wyrządzający szkodę przywóz po cenach dumpingowych mógłby zostać wznowiony (7).

(81)

W kilku dochodzeniach ustalono, że środki skierowane przeciw Chinom były obchodzone, w związku z czym rozszerzono ich stosowanie na Wietnam i Laotańską Republikę Ludowo-Demokratyczną odpowiednio w 2004 i 2006 r., a zakres stosowania środków rozszerzono także na niektóre nieco zmodyfikowane KMS (8). Należy wreszcie wspomnieć, że przywóz KMS z Tajlandii był przedmiotem dwóch różnych dochodzeń w sprawie obejścia środków, w 2004 i 2008 r., oraz nowego dochodzenia antydumpingowego w 2008 r. Podczas gdy te dochodzenia nie doprowadziły do wprowadzenia jakichkolwiek środków, w obecnym dochodzeniu jasno ustalono, że w swoich odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu eksporter tajlandzki przedstawił fałszywe informacje.

(82)

Należy zauważyć, że KMS są przywożone na rynek unijny przez dystrybutorów, agentów lub bezpośrednio przez użytkowników, tj. przedsiębiorstwa produkujące segregatory.

(83)

Trzeba wreszcie przypomnieć, że liczba producentów KMS zaopatrujących rynek unijny jest stosunkowo ograniczona. Oprócz dwóch producentów w UE istnieje tylko jeden znany producent w Tajlandii, jeden w Indiach oraz kilku w Chinach, przy czym w stosunku do tych ostatnich stosuje się środki antydumpingowe jak wyjaśniono powyżej. Obydwaj producenci eksportujący w Tajlandii oraz Indiach należą do przedsiębiorstw z siedzibami z Hong Kongu. Są to odpowiednio Wah Hing Stationary, przedsiębiorstwo handlowe zajmujące się KMS i posiadające zakład produkcyjny w Chinach, oraz przedsiębiorstwo World Wide Stationary, które zawarło umowę dostawy z przedsiębiorstwem Bensons – dystrybutorem, którego właścicielem jest przemysł unijny.

(84)

Przypomina się, że kilka lat temu przemysł unijny przechodził już poważne trudności gospodarcze, spowodowane m.in. przywozem na nieuczciwych warunkach, i jak wyjaśniono powyżej, musiał przeprowadzić restrukturyzację, aby zapewnić kontynuację swojej działalności.

(85)

W czasie złożenia pierwszej skargi antydumpingowej w 1995 r. przemysł unijny składał się z dwóch producentów: Koloman Handler GmbH, austriackie przedsiębiorstwo oraz Robert Krause GmbH & Co, niemieckie przedsiębiorstwo. Te dwa przedsiębiorstwa były od dawna obecne na unijnym rynku KMS, ale ich sytuacja gospodarcza była tak zła, że obydwa musiały złożyć wnioski o ogłoszenie upadłości. Robert Krause GmbH złożył wniosek o ogłoszenie upadłości w 1998 r., a jego następca musiał postąpić podobnie w 2002 r., natomiast Koloman Hander stał się niewypłacalny w 2001 r. Oba przedsiębiorstwa zostały przejęte przez SX Bürowaren Produktions- und Handels GmbH, które z kolei zostało nabyte przez Ring Alliance Ringbuchtechnik GmbH, będącego wnioskodawcą w niniejszej sprawie.

(86)

Od tego czasu wymieniona działalność została poddana restrukturyzacji, aby lepiej konkurować na poziomie międzynarodowym, w szczególności na podstawowym rynku wnioskodawcy, tj. na rynku unijnym. Restrukturyzacja ta objęła nabycie przedsiębiorstwa Bensons, od wielu lat handlującego produktami KMS i dysponującego zakładami zlokalizowanymi w Niderlandach, Singapurze, Zjednoczonym Królestwie i USA.

(87)

Starania podjęte przez ten przemysł w celu poprawy jego sytuacji zostały jednak osłabione, mając na uwadze, że pozytywny wpływ środków wprowadzonych względem nieuczciwego przywozu podlegał praktykom związanym z obejściem i absorpcją środków, jak wyjaśniono powyżej. W konsekwencji, pomimo znaczącej poprawy, zwłaszcza do 2008 r., sytuacja tego przemysłu pozostawała niepewna, jak uznano w dochodzeniu prowadzącym do przedłużenia środków antydumpingowych stosowanych wobec Chin.

(88)

W obecnym dochodzeniu stwierdzono, że w ostatnich latach przemysł unijny znów ponosi istotną szkodę, która spowodowana była przywozem produktów pochodzących z Tajlandii po cenach dumpingowych.

(89)

Podejmując wysiłki na rzecz restrukturyzacji przemysł unijny udowodnił, że może zagwarantować podaż na dużej części rynku UE. W celu osiągnięcia stabilnej i pewnej sytuacji potrzebuje on jednak dodatkowej i skutecznej ochrony przez przywozem po cenach dumpingowych ze wszystkich źródeł. W okresie od 2008 r. do OD liczba miejsc pracy spadła o prawie 60, a w ostatnich latach przemysł unijny odnosił poważne straty. Nie można wykluczyć, że bez środków wprowadzonych wobec przywozu z Tajlandii dokonywanego na nieuczciwych warunkach wnioskodawca będzie zmuszony do zaprzestania działalności, co oznacza, że zagrożonych jest ponad 160 miejsc pracy.

(90)

Biorąc pod uwagę, że ustalono, iż przywóz z Tajlandii wyrządza przemysłowi unijnemu istotną szkodę, przemysł unijny podjął wszelkie niezbędne wysiłki na rzecz restrukturyzacji i jest w stanie konkurować na rynku, gdzie przywóz odbywa się na uczciwych warunkach, uznaje się, że w interesie przemysłu unijnego leży wprowadzenie tymczasowych środków wobec przywozu KMS z Tajlandii.

(91)

Po wszczęciu dochodzenia pięciu importerów, łącznie z drugim producentem unijnym, zgłosiło się i odpowiedziało na pytania zawarte w kwestionariuszu lub przedstawiło inne informacje. Przedsiębiorstwa te reprezentowały 75 % przywozu KMS z Tajlandii w okresie objętym dochodzeniem.

(92)

Jeden z powyższych importerów, reprezentujący około 20 % całkowitego przywozu z Tajlandii, zdecydował się zakończyć swoją działalność w odniesieniu do KMS po okresie objętym dochodzeniem. Dla drugiego importera wielkość sprzedaży KMS spadła trzykrotnie w całym okresie badania szkody i stanowiła jedynie małą część jego całkowitego obrotu w OD (około 1 %). Ponadto importer ten zaprzestał dokonywania zakupów w Tajlandii w 2008 r. i przestawił się na dystrybutora z UE. Uznaje się zatem, że jakiekolwiek wprowadzenie środków nie zmieni sytuacji tych dwóch importerów.

(93)

Inny importer, reprezentujący mniej niż 10 % całkowitego przywozu z Tajlandii, twierdził, że jeżeli wprowadzone zostaną środki wobec Tajlandii, nie będzie on miał alternatywnych źródeł dostaw i będzie zmuszony zakończyć działalność związaną z KMS. W tym względzie należy po pierwsze przypomnieć, że celem środków antydumpingowych nie jest wykluczenie przywozu na rynek unijny, ale raczej umożliwienie dalszego przywozu, jednak po cenach niedumpingowych. Importer ten będzie mógł zatem kontynuować przywóz KMS z Tajlandii, jednak po uiszczeniu ceł antydumpingowych, oraz częściowo lub całkowicie przenieść zwiększone koszty na swoich nabywców.

(94)

Przyznaje się jednak, że może nie być to łatwe do osiągnięcia ze względu na wrażliwość cenową produktu oraz konkurencję ze strony przywozu z innych państw, takich jak Indie. Ponadto biorąc pod uwagę strukturę rynku unijnego oraz ograniczoną liczbę producentów na świecie, rzeczywiście możliwe jest, że importer napotka trudności w przestawieniu się na inne źródła dostaw. Należy jednak zaznaczyć, że udział sprzedaży KMS tego przedsiębiorstwa w jego łącznych obrotach spadł w okresie badania szkody z 40 % do 25 %, a co ważniejsze w toku dochodzenia ujawniono, że działalność w zakresie KMS przyniosła znaczne straty z ostatnich latach. Innymi słowy juz teraz pojawiają się wątpliwości co do rentowności działalności w zakresie KMS w przypadku tego importera.

(95)

Czwarty importer także twierdził, że w przypadku wprowadzenia środków będzie on musiał zaprzestać handlu KMS ze względu na brak alternatywnych źródeł dostaw. Jednak sprzedaż KMS w tym przypadku stanowiła jedynie mały udział w łącznych obrotach przedsiębiorstwa w OD, przy czym produktem, którego dotyczy postępowanie, zajmowała się tylko jedna osoba. Bardzo możliwe jest, że przedsiębiorstwo w łatwy sposób mogłoby utrzymać swoją ogólną działalność nawet bez prowadzenia handlu KMS, gdyby stało się to nieuniknione po wprowadzeniu środków.

(96)

Uznaje się zatem, że nawet jeśli wprowadzenie środków może rzeczywiście negatywnie wpłynąć na sytuację powyższych dwóch importerów, nie wpłynie ono jednak znacząco na ich ogólną działalność gospodarczą.

(97)

Sytuacja ostatniego importera jest mniej oczywista, ponieważ prawie połowa jego sprzedaży KMS to produkty tajlandzkie (reprezentują one znaczną część łącznego przywozu KMS z Tajlandii do UE), a druga połowa jest produkowana w UE. Co więcej, nawet jeśli przedsiębiorstwo sprzedaje głównie mechanizmy dźwigniowe, sprzedaż KMS stanowi istotną część łącznych obrotów przedsiębiorstwa (około 15 %). Sprzedaż tę uznaje się za ważną dla przedsiębiorstwa, ponieważ jego klienci często wymagają, aby dostawcy byli w stanie oferować pełny asortyment produktów.

(98)

Znaczna część działalności przedsiębiorstwa opiera się zatem na przywozie KMS z Tajlandii, a zwłaszcza mniej skomplikowanych produktów niezbędnych do oferowania pełnego asortymentu produktów, co jest ważnym warunkiem utrzymania wystarczająco dużej liczby klientów. Według tego przedsiębiorstwa jakiekolwiek wprowadzenie środków może doprowadzić do zakończenia jego ogólnej działalności i utraty około 170 miejsc pracy. Należy jednak zauważyć, że jest to wyliczenie biorące pod uwagę całe przedsiębiorstwo, a działalność związaną z KMS szacuje się na mniej niż 30 osób.

(99)

W tym względzie trzeba przede wszystkim podkreślić fakt, że w ostatnich latach przedsiębiorstwu udało się poprawić swoją sytuację na rynku KMS. Jego ogólny udział w rynku produktów przywożonych i produkcja własna wzrosły z 9 % do 15 % w okresie badania szkody, ponieważ przedsiębiorstwo korzystało z taniego przywozu po cenach dumpingowych.

(100)

Po drugie można stwierdzić, że przedsiębiorstwo mogłoby – przynajmniej częściowo – kontynuować przywóz z Tajlandii, lecz po cenach niedumpingowych, lub nawet traktować wprowadzenie środków jako okazję do zwiększenia produkcji lub mocy produkcyjnych oraz sprzedaży KMS wyprodukowanych przez to przedsiębiorstwo. Przedsiębiorstwo samo przyznało, że istnieje taka możliwość, ale podkreślono fakt, że nadal musiałoby ono stawić czoła silnej konkurencji ze strony produktów indyjskich, które są przywożone przez szereg przedsiębiorstw, a nie tylko przez przedsiębiorstwo handlowe powiązane z przemysłem unijnym.

(101)

Oczywiste jest, że przedsiębiorstwo spotkałoby się z silną konkurencją ze strony produktów indyjskich, które w OD były średnio tylko trochę droższe niż produkty przywożone z Tajlandii (+ 6 %). Jednak dopóki nie zostanie udowodnione, że przywóz produktów indyjskich odbywa się po cenach dumpingowych, można to uznać jedynie za wynik uczciwej konkurencji.

(102)

Wreszcie negatywny wpływ środków stosowanych wobec Tajlandii mógłby mimo wszystko być trochę ograniczony, gdyby możliwe było osiągnięcie pewnej równowagi między wzrostem własnej produkcji a kontynuacją przywozu na pewnym poziomie, chociaż po cenach niedumpingowych. Przypomina się także, że 75 % obrotów przedsiębiorstwa pochodzi ze sprzedaży innych produktów.

(103)

Na podstawie powyższego uznaje się tymczasowo, że wprowadzenie środków tymczasowych miałoby znaczący negatywny wpływ tylko na sytuację ostatniego importera, tj. innego producenta unijnego, który w przeszłości korzystał jednak w dużym stopniu z przywozu z Tajlandii po niskich i dumpingowych cenach, a negatywny wpływ byłby głównie wynikiem konkurencji ze strony przywozu z Indii, który nie może być uznany za nieuczciwą konkurencję

(104)

Na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielił odpowiedzi jeden użytkownik, wynika z nich, że około trzy czwarte jego zakupów KMS to przywóz z państw innych niż Tajlandia, a reszta jest mniej więcej równo rozłożona między przemysł unijny i Tajlandię.

(105)

Użytkownik twierdził, że w przypadku wprowadzenia środków źródła dostaw byłyby ograniczone i powstałaby monopolistyczna sytuacja. Twierdzenie to oparte jest na zarzucie, że przemysł unijny i jego powiązane przedsiębiorstwo handlowe Bensons, importer produktów z Indii, stałyby się prawie jedynym źródłem dostaw na rynku unijnym. Niektórzy importerzy poparli te argumenty.

(106)

W tym kontekście należy po pierwsze zauważyć, że fakt, iż liczba dostawców na ryku unijnym jest ograniczona, nie jest sam w sobie powodem, dla którego środki antydumpingowe nie miałyby być wprowadzone w celu naprawienia szkody spowodowanej nieuczciwym handlem. Uważa się, że przy braku tych środków przemysł unijny może zakończyć swoją działalność, przy czym producent ten wciąż reprezentuje 25 % sprzedaży na rynku unijnym i może dostarczać specjalistyczne i standardowe produkty w UE. Prowadzenie działalności przez ten przemysł jest zatem także w interesie użytkowników.

(107)

Po drugie, mimo wprowadzenia środków nie wyklucza się, że przywóz z Tajlandii będzie nadal obecny na rynku unijnym, chociaż może zmniejszyć się jego wielkość. Podobnie jak wyjaśniono powyżej, drugi producent w Unii może także być w stanie utrzymać, a nawet rozszerzyć swoją działalność w odniesieniu do KMS.

(108)

Ponadto przywóz z Indii będzie kontynuowany, a użytkownicy, łącznie z jedynym współpracującym użytkownikiem, będą mogli dokonywać zaopatrzenia w KMS pochodzące z tego państwa. Nawet jeśli przedsiębiorstwo handlowe powiązane z przemysłem unijnym zawarło umowę na dostawę z producentem z Indii, nie oznacza to, że jest ono wyłącznym importerem/dystrybutorem produktów z Indii. Wręcz przeciwnie. Inne przedsiębiorstwa także zajmują się dystrybucją KMS pochodzących z Indii na rynku unijnym, a użytkownicy mogą kupować KMS bezpośrednio z Indii. W tym kontekście należy podkreślić, że około dwie trzecie wywozu z Indii do UE stanowi przedmiot handlu lub kupna przez przedsiębiorstwa inne niż Bensons – przedsiębiorstwo handlowe powiązane z przemysłem unijnym.

(109)

Na podstawie powyższego stwierdzono tymczasowo, że skutki środków antydumpingowych skierowanych przeciwko przywozowi KMS pochodzących z Tajlandii najprawdopodobniej nie będą miały znaczącego negatywnego wpływu na użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(110)

Uwzględniając powyższe ustalenia, stwierdza się tymczasowo, że w ujęciu ogólnym, na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Unii, nie ma istotnych przesłanek przemawiających przeciwko wprowadzeniu tymczasowych środków wobec przywozu KMS pochodzących z Tajlandii. Nawet jeżeli wprowadzenie środków może mieć negatywne konsekwencje dla sytuacji innego producenta unijnego (zob. powyżej w sekcji dotyczącej importerów), który w przeszłości czerpał korzyści z przywozu po cenach dumpingowych, uznaje się, że nie przeważa to potrzeby zaradzenia negatywnemu wpływowi nieuczciwego przywozu na sytuację przemysłu unijnego.

(111)

W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi unijnemu przez przywóz po cenach dumpingowych.

(112)

W celu ustalenia poziomu tych środków wzięto pod uwagę stwierdzone marginesy dumpingu i kwotę cła niezbędnego do usunięcia szkody poniesionej przez producentów unijnych.

(113)

Przy obliczaniu poziomu cła niezbędnego do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego w Unii takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy do osiągnięcia przez producentów tego rodzaju produktów w tym sektorze w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz po cenach dumpingowych. Tymczasowo uznano, że marża zysku od obrotów wynosząca 5 % może zostać uznana za stosowne minimum, którego oczekiwałby przemysł unijny, gdyby nie istniał wyrządzający szkodę przywóz po cenach dumpingowych. Jest to taka sama wartość, jaka była stosowana w poprzednich postępowaniach dotyczących tego samego produktu. Nie ma informacji, które wskazywałyby, że okoliczności się zmieniły w tym względzie albo że poziom ten nie byłby odpowiedni w tym przypadku. Na tej podstawie obliczono cenę za produkt podobny niewyrządzającą szkody producentom unijnym.

(114)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania, w podziale na typy produktów, średniej ważonej ceny importowej producentów eksportujących w Tajlandii z niewyrządzającą szkody ceną produktów sprzedawanych przez producentów unijnych na rynku unijnym w OD. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały następnie wyrażone w formie odsetka średniej wartości importowej CIF porównywanych typów produktów. Wynikający z tego margines szkody był wyższy niż margines dumpingu.

(115)

W świetle powyższych ustaleń i zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego uznaje się, że tymczasowe środki antydumpingowe powinny zostać wprowadzone w odniesieniu do przywozu pochodzącego z Tajlandii na poziomie niższego z marginesów dumpingu i szkody zgodnie z zasadą niższego cła. W związku z tym w niniejszym przypadku stawkę należności celnej należy wyznaczyć na poziomie stwierdzonych marginesów dumpingu.

(116)

W konsekwencji marginesy usuwające szkodę i marginesy dumpingu oraz proponowane stawki tymczasowego cła antydumpingowego dla Tajlandii wyrażone jako cena CIF na granicy Unii przed ocleniem są następujące:

(117)

Aby zapewnić dobre zarządzanie, należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie. Ponadto należy podkreślić, iż ustalenia w sprawie nałożenia ceł dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy nakładaniu wszelkiego ostatecznego cła,