30.10.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 260/1

1)

artykuły 29 i 30 Traktatu o Unii Europejskiej;

2)

program haski (1), przyjęty przez Radę Europejską w listopadzie 2004 roku, ustalający cele do zrealizowania w obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w latach 2005–2009;

3)

komunikat Komisji z dnia 10 czerwca 2009 r. do Parlamentu Europejskiego i Rady pt. „Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w służbie obywateli” (2);

4)

fakt, że Rada pracuje nad nowym wieloletnim programem na rzecz przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości na lata 2010–2014;

5)

rezolucję Rady z dnia 2 października 2003 r. w sprawie strategii na rzecz współpracy celnej (3) oraz fakt, że strategia ta jest realizowana za pomocą kolejnych planów działania;

6)

konkluzje Rady z dnia 14 maja 2008 r. w sprawie strategii dotyczącej rozwoju unii celnej;

7)

rozporządzenie Rady (WE) nr 2007/2004 z dnia 26 października 2004 r. ustanawiające Europejską Agencję Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (4);

8)

decyzję Rady 2002/187/WSiSW z dnia 28 lutego 2002 r. ustanawiającą Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością (5);

9)

decyzję Rady 2009/371/WSiSW z dnia 6 kwietnia 2009 r. ustanawiającą Europejski Urząd Policji (Europol) (6);

10)

konkluzje Rady z dnia 12 października 2005 r. w sprawie strategii działania policji w oparciu o informacje wywiadowcze oraz przygotowania oceny zagrożenia przestępczością zorganizowaną (Organised Crime Threat Assessment – OCTA);

11)

strategię antynarkotykową UE na lata 2005–2012 oraz plan działania UE w zakresie narkotyków na lata 2009–2012 (7);

12)

fakt, że Unia Europejska zawarła stosowne umowy i przyjęła wspólne strategie z krajami trzecimi, a zwłaszcza z krajami z nią graniczącymi,

1)

że organy celne państw członkowskich odgrywają zasadniczą rolę w walce z transgranicznym nielegalnym handlem towarami, ponieważ są pierwszą barierą chroniącą obywateli Unii przed taką działalnością, oraz że ścisłe współdziałanie organów celnych ze sobą nawzajem i z innymi właściwymi organami jest im niezbędne do wypełnienia zadań;

2)

że nadal potrzebne są strategiczne ramy wskazujące cele wielonarodowego i wielopodmiotowego podejścia do współpracy celnej;

3)

że od czasu gdy przyjęto obecnie obowiązującą strategię na rzecz współpracy celnej, ramy prawne Unii Europejskiej uległy zmianom, m.in. wprowadzono nowe, ulepszone prawodawstwo – zwłaszcza w zakresie wymiany informacji i współpracy transgranicznej – w celu wzmożenia walki z przestępczością transgraniczną i terroryzmem, oraz że w związku z tymi zmianami należy poddać strategię przeglądowi;

4)

że od 2003 roku transgraniczna przestępczość zorganizowana i terroryzm, ewoluując, stały się bardziej wyrafinowane i nabrały wymiaru globalnego oraz że aktywną rolę w zwalczaniu tego rodzaju zagrożeń dla Unii Europejskiej i jej obywateli dzięki nowym formom współpracy odgrywają organy celne;

5)

że istnieje potrzeba dalszego zacieśniania współpracy ze stosownymi agencjami i organami Unii Europejskiej i Wspólnoty, takimi jak Europol, Eurojust, OLAF i Frontex;

6)

że potrzeba ściślejszej i sprawniejszej współpracy między organami celnymi państw członkowskich a właściwymi organami krajów trzecich, zwłaszcza krajów graniczących z Unią Europejską, oraz ściślejszej i sprawniejszej współpracy ze stosownymi organizacjami międzynarodowymi,

1)

postępy, jakie poczyniono dzięki wdrożeniu strategii współpracy celnej z 2003 roku, oraz dalsze prace, które w ramach Rady prowadziła Grupa Robocza ds. Współpracy Celnej;

2)

że współpraca celna stale się rozwija w związku ze stosowaniem konwencji neapolitańskiej II i systemu informacji celnej, w tym bazy danych rejestru celnego do celów identyfikacyjnych;

3)

że wyniki wspólnych operacji celnych i operacji regionalnych prowadzonych przez organy celne i inne organy ochrony porządku publicznego dają dobrą podstawę do doskonalenia metod pracy oraz sposobów wymiany informacji i danych wywiadowczych, również z udziałem krajów trzecich, oraz aktywnie przyczyniają się do tworzenia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości;

4)

ściślejszą współpracę i koordynację działań w sprawach operacyjnych między Grupą Roboczą ds. Współpracy Celnej (Rada), Fronteksem i Grupą Zadaniową Szefów Policji;

5)

starania o wypracowanie strategii UE w zakresie zarządzania informacjami z dziedziny wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, która pozwoli agencjom i organom ochrony porządku publicznego jeszcze skuteczniej i bezpieczniej wymieniać informacje,

1)

dalej zacieśniać i rozwijać współpracę między organami celnymi a innymi właściwymi organami oraz współpracę z agencjami i organami Unii Europejskiej i Wspólnoty, by za pomocą nowej, uaktualnionej strategii zapewnić obywatelom Unii, społeczeństwu i gospodarce lepszą ochronę przed zagrożeniami wynikającymi z przestępczości transgranicznej. Współpraca ta powinna się opierać przede wszystkim, choć nie tylko, na następujących założeniach:

2)

dalej tworzyć i wdrażać szczegółowy plan działania służący realizacji ogólnych celów i założeń przedmiotowej strategii – z należytym uwzględnieniem priorytetów nowego wieloletniego programu na rzecz przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości na lata 2010–2014,

1)

organów celnych, innych właściwych organów państw członkowskich oraz właściwych agencji i organów Unii Europejskiej i Wspólnoty odpowiadających za wdrażanie przepisów celnych – by dalej wdrażały przedmiotową strategię;

2)

organów celnych i innych organów ochrony porządku publicznego państw członkowskich oraz właściwych agencji i organów Unii Europejskiej i Wspólnoty – by nadal dokładały wszelkich starań w celu zacieśniania i rozwijania współpracy między sobą oraz współpracy z krajami trzecimi w dziedzinie zapobiegania transgranicznej działalności przestępczej, jej wykrywania, prowadzenia dochodzeń w jej sprawie oraz jej ścigania;

3)

Komisji – by udostępniła państwom członkowskim wiedzę fachową, pomoc techniczną i logistyczną, szkolenia, informacje oraz wszelkie inne wsparcie operacyjne potrzebne im do wykonywania obowiązków w ramach współpracy celnej, o której mowa w art. 29 i 30 Traktatu o Unii Europejskiej, oraz by nadal w jak największym stopniu wspierała finansowo wdrażanie przedmiotowej strategii.