30.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 168/16

(1)

Harmonogram CXL Światowej Organizacji Handlu (WTO) wymaga od Wspólnoty otwarcia rocznego kontyngentu taryfowego na przywóz 169 000 sztuk młodych byków opasowych.

(2)

Do czasu zakończenia negocjacji w ramach art. XXIV.6 Układu Ogólnego w sprawie Ceł i Handlu (GATT) w kontekście Światowej Organizacji Handlu (WTO) po przystąpieniu Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Malty, Węgier, Polski, Słowenii i Słowacji (zwanych dalej „nowymi Państwami Członkowskimi”), przy czym niektóre z nich, wraz z Rumunią, były głównymi dostawcami w ramach tego kontyngentu w ostatnich trzech latach, należy ustanowić szczegółowe zasady zarządzania kontyngentem taryfowym, tak aby w okresie od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 czerwca 2006 r. dostępna ilość została właściwie podzielona na przestrzeni roku w rozumieniu art. 32 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1254/1999.

(3)

Biorąc pod uwagę tradycyjne modele wymiany handlowej między Wspólnotą a dostawcami w ramach tego kontyngentu oraz potrzebę ochrony równowagi na rynku, dostępna w ramach kontyngentu ilość została podzielona na cztery kwartały roku 2005/2006. Nowe zasady zarządzania zostaną wdrożone po zakończeniu trwających negocjacji w ramach art. XXIV.6 oraz ratyfikacji ich wyniku. Zasady te winny uwzględniać wyniki negocjacji oraz stosowane wcześniej ilości w ramach otwartego kontyngentu.

(4)

W celu zapewnienia bardziej wyrównanego dostępu do kontyngentu przy utrzymaniu ekonomicznie opłacalnej liczby zwierząt na jeden wniosek, każdy wniosek o pozwolenie na przywóz powinien przestrzegać górnego i dolnego limitu pogłowia.

(5)

W celu uniknięcia spekulacji ilości dostępne w ramach kontyngentu powinny być udostępniane podmiotom, które są w stanie wykazać, że faktycznie zajmują się przywozem z krajów trzecich na znaczącą skalę. Mając to na uwadze, jak również dbając o zapewnienie skutecznego zarządzania, odnośni handlowcy powinni spełniać wymóg przywozu co najmniej 100 zwierząt w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2005 r., zważywszy na fakt, że partię 100 zwierząt można uznać za partię opłacalną ekonomicznie.

(6)

W celu umożliwienia weryfikacji tych kryteriów wnioski powinny być składane w Państwie Członkowskim, w którym dany importer jest zarejestrowany do celów podatku VAT.

(7)

W celu zapobiegania spekulacji należy odmówić dostępu do kontyngentu importerom niezajmującym się już handlem żywym bydłem w dniu 1 stycznia 2005 r., jak również należy uniemożliwić przenoszenie pozwoleń.

(8)

Należy ustanowić ilości, na które można składać wnioski o pozwolenia przyznawalne po rozpatrywanym okresie oraz, gdzie to właściwe, po zastosowaniu jednolitej obniżki procentowej.

(9)

Instrumentami tymi powinno się zarządzać za pomocą pozwoleń na przywóz. W tym celu konieczne jest ustanowienie zasad składania wniosków oraz odnośnie do informacji podawanych na wnioskach i na pozwoleniach, tam gdzie to niezbędne dodając pewne przepisy zawarte w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1445/95 z dnia 26 czerwca 1995 r. w sprawie zasad stosowania pozwoleń na przywóz i na wywóz w sektorze wołowiny i cielęciny oraz uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2377/80 (2) oraz w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1291/2000 z dnia 9 czerwca 2000 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na wywóz i przywóz oraz świadectw o wcześniejszym ustaleniu refundacji dla produktów rolnych (3).

(10)

Z doświadczenia wynika, że odpowiednie zarządzanie kontyngentem wymaga również, aby posiadacz pozwolenia był faktycznym importerem. Dlatego taki importer powinien aktywnie uczestniczyć w zakupie, transporcie i przywozie odnośnych zwierząt. Udokumentowanie tych czynności powinno zatem również stanowić zasadniczy wymóg w odniesieniu do zabezpieczenia pozwoleń.

(11)

W celu zapewnienia ścisłej kontroli statystycznej zwierząt przywożonych w ramach kontyngentu, nie stosuje się tolerancji, o której mowa w art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000.

(12)

Stosowanie niniejszego kontyngentu taryfowego wymaga skutecznych kontroli określonych miejsc przeznaczenia przywożonych zwierząt. Zwierzęta powinny być zatem tuczone w Państwie Członkowskim, które wystawiło pozwolenie na przywóz.

(13)

Zabezpieczenie powinno być wniesione, aby zapewnić, że zwierzęta są tuczone przez przynajmniej 120 dni w wyznaczonych miejscach produkcji. Kwota zabezpieczenia powinna obejmować różnicę między należnościami celnymi Wspólnej Taryfy Celnej (WTC) a obniżonymi należnościami celnymi obowiązującymi w dniu dopuszczenia omawianych zwierząt do swobodnego obrotu.

(14)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wołowiny i Cielęciny,

a)

42 250 sztuk żywego bydła w okresie od dnia 1 lipca 2005 r. do dnia 30 września 2005 r.;

b)

42 250 sztuk żywych zwierząt w okresie od dnia 1 października 2005 r. do dnia 31 grudnia 2005 r.;

c)

42 250 sztuk żywych zwierząt w okresie od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 marca 2006 r.;

d)

42 250 sztuk żywych zwierząt w okresie od dnia 1 kwietnia 2006 r. do dnia 30 czerwca 2006 r.

a)

muszą obejmować co najmniej 100 sztuk zwierząt;

b)

nie mogą obejmować więcej niż 5 % dostępnej ilości.

a)

w polu 8 – kraj pochodzenia;

b)

w polu 16 – jeden lub kilka z następujących kodów Nomenklatury Scalonej (CN):

c)

w polu 20 – numer zlecenia kontyngentu (09.4005) oraz jedną z adnotacji określonych w załączniku III.

a)

oryginału lub potwierdzonej kopii faktury wystawionej na posiadacza pozwolenia przez sprzedawcę lub jego przedstawiciela posiadających siedzibę w kraju trzecim wywozu, jak również dowodu zapłaty wniesionej przez posiadacza pozwolenia lub otwarcia przez niego nieodwołalnej akredytywy dokumentowej na rzecz sprzedawcy;

b)

konosamentu lub, w stosownych przypadkach, dokumentu przewozu w transporcie drogowym lub powietrznym wystawionego na posiadacza pozwolenia na odnośne zwierzęta;

c)

kopii nr 8 formularza IM 4 ze wskazaniem wyłącznie nazwy i adresu posiadacza pozwolenia w polu 8.

a)

przekazał pisemne zobowiązanie do informowania w terminie jednego miesiąca właściwych władz Państwa Członkowskiego o gospodarstwie lub gospodarstwach, w których ma być tuczone młode bydło;

b)

złożył zabezpieczenie w kwocie ustanowionej dla każdego kwalifikującego się kodu CN z załącznika II do właściwych władz Państwa Członkowskiego. Tuczenie przywożonych zwierząt w tym Państwie Członkowskim przez okres przynajmniej 120 dni od daty przyjęcia zgłoszenia celnego dopuszczającego do swobodnego obrotu jest wymogiem podstawowym w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85.

a)

zostało utuczone w gospodarstwie lub gospodarstwach wymienionych zgodnie z ust. 1;

b)

nie zostało poddane ubojowi przed upływem terminu 120 dni od daty przywozu; lub

c)

zostało poddane ubojowi z powodów zdrowotnych lub padło w wyniku choroby lub wypadku przed upływem tego terminu.

—

15 %, oraz o

—

2 % pozostałej kwoty za każdy dzień, o który został przekroczony ten termin.

—

:

w jęz. hiszpańskim

:

„Bovinos machos vivos de peso vivo inferior o igual a 300 kg [Reglamento (CE) no 992/2005]”

—

:

w jęz. czeskim

:

„Živí býci s živou váhou nepřevyšující 300 kg na kus, na výkrm (Nařízení (ES) č. 992/2005)”

—

:

w jęz. duńskim

:

„Levende ungtyre til opfedning, med en levende vægt på ikke over 300 kg pr. dyr (forordning (EF) nr. 992/2005)”

—

:

w jęz. niemieckim

:

„Lebende männliche Rinder mit einem Gewicht von höchstens 300 kg je Tier, zur Mast bestimmt (Verordnung (EG) Nr. 992/2005)”

—

:

w jęz. estońskim

:

„Elusad isasveised elusmassiga kuni 300 kg, nuumamiseks (määrus (EÜ) nr 992/2005)”

—

:

w jęz. greckim

:

„Ζώντα βοοειδή με βάρος ζώντος που δεν υπερβαίνει τα 300 kg ανά κεφαλή, προς πάχυνση [κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 992/2005]”

—

:

w jęz. angielskim

:

„Live male bovine animals of a live weight not exceeding 300 kg per head, for fattening (Regulation (EC) No 992/2005)”

—

:

w jęz. francuskim

:

„Bovins mâles vivants d'un poids vif inférieur ou égal à 300 kg par tête, destinés à l'engraissement [Règlement (CE) no 992/2005]”

—

:

w jęz. włoskim

:

„Bovini maschi vivi di peso vivo non superiore a 300 kg per capo, destinati all’ingrasso [regolamento (CE) n. 992/2005]”

—

:

w jęz. łotewskim

:

„Jaunbuļļi nobarošanai, kuru dzīvsvars nepārsniedz 300 kg (Regula (EK) Nr. 992/2005)”

—

:

w jęz. litewskim

:

„Penėjimui skirti gyvi jaučiai, kurių vieno galvijo gyvasis svoris yra ne didesnis kaip 300 kg (Reglamentas (EB) Nr. 992/2005)”

—

:

w jęz. węgierskim

:

„Legfeljebb 300 kg egyedi élőtömegű élő hím szarvasmarhaféle, hizlalás céljára (992/2005/EK rendelet)”

—

:

w jęz. niderlandzkim

:

„Levende mannelijke mestrunderen met een gewicht van niet meer dan 300 kg per dier (Verordening (EG) nr. 992/2005)”

—

:

w jęz. polskim

:

„Żywe młode byki o żywej wadze nieprzekraczającej 300 kg za sztukę bydła, opasowe (rozporządzenie (WE) nr 992/2005)”

—

:

w jęz. portugalskim

:

„Bovinos machos vivos com peso vivo inferior ou igual a 300 kg por cabeça, para engorda [Regulamento (CE) n.o 992/2005]”

—

:

w jęz. słowackim

:

„Živé mladé býčky, ktorých živá hmotnosť nepresahuje 300 kg na kus, určené na výkrm (nariadenie (ES) č. 992/2005)”

—

:

w jęz. słoweńskim

:

„Živo moško govedo za pitanje, katerega živa teža ne presega 300 kg na glavo (Uredba (ES) št. 992/2005)”

—

:

w jęz. fińskim

:

„Lihotettaviksi tarkoitettuja eläviä urospuolisia nautaeläimiä, elopaino enintään 300 kg/eläin (asetus (EY) N:o 992/2005)”

—

:

w jęz. szwedzkim

:

„Levande handjur av nötkreatur som väger högst 300 kg, för gödning (förordning (EG) nr 992/2005)”