31996R2258

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2258/96

z dnia 22 listopada 1996 r.

w sprawie działań na rzecz odbudowy i rekonstrukcji w krajach rozwijających się

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 130w,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

stanowiąc zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 189c Traktatu [2],

a także mając na uwadze, co następuje:

w swoim komunikacie do Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 maja 1993 r., w sprawie specjalnego programu wspierającego odbudowę w krajach rozwijających się, Komisja podkreśliła szczególny charakter i skalę pomocy w zakresie odbudowy i rekonstrukcji, na jaką jest zapotrzebowanie w krajach rozwijających się, które uległy poważnemu zniszczeniu w wyniku wojen, niepokojów społecznych lub klęsk żywiołowych;

konkluzje Rady (Rozwój) z dnia 2 grudnia 1993 r. w sprawie pomocy w zakresie odbudowy określają najważniejsze cele, warunki i kryteria takiej pomocy oraz akcentują potrzebę ścisłej koordynacji między Komisją a Państwami Członkowskimi podczas jej planowania i realizowania;

Komisja musi zapewnić spójność i ciągłość swoich działań w dziedzinie pomocy humanitarnej, odbudowy i rozwoju;

Parlament Europejski w swojej rezolucji z dnia 16 listopada 1993 r. [3] podkreślił skalę zapotrzebowania krajów rozwijających się na pomoc w odbudowie oraz zaproponował stworzenie do tego celu w budżecie ogólnym Wspólnot Europejskich szczególnych ram finansowych wyposażonych w znaczne środki pieniężne;

Parlament Europejski podkreślił potrzebę umieszczenia działań odbudowy w średnio- i długoterminowym planie rozwoju;

Parlament Europejski wskazał ponadto na fakt, że należy nadać wysoki priorytet szybkości i skuteczności pomocy;

organ budżetowy włączył do budżetu pozycje dotyczące finansowania programów odbudowy w Afryce Południowej (B7–3210) oraz działań w zakresie odbudowy i rekonstrukcji w krajach rozwijających się (B7–6410);

powinny zostać ustanowione procedury w celu zarządzania takimi programami i działaniami,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Wspólnota przeprowadza działania w zakresie odbudowy i rekonstrukcji w krajach rozwijających się określonych w ust. 2, które odniosły poważne szkody w wyniku wojen, niepokojów społecznych lub klęsk żywiołowych, przyznając pierwszeństwo krajom najmniej rozwiniętym spośród nich. Działania te, o ograniczonym czasie trwania, które mają zostać możliwie jak najwcześniej rozpoczęte, co nie może wpłynąć na jakość oszacowania, mają stanowić pomoc w odbudowie sprawnej gospodarki i struktury instytucjonalnej, potrzebnych do przywrócenia stabilności społecznej i politycznej w przedmiotowych krajach oraz zaspokoić potrzeby ogółu dotkniętej ludności. Działania te powinny stopniowo zastąpić akcję humanitarną i przygotować wznowienie średnioterminowej i długoterminowej pomocy na rzecz rozwoju. Powinny w szczególności umożliwić uchodźcom, wysiedleńcom i zdemobilizowanym żołnierzom powrót do domu i pomóc całej ludności w powrocie do normalnego życia w jej krajach i regionach pochodzenia.

2. Kraje mogące korzystać z pomocy przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu, to kraje Afryki, Karaibów i Pacyfiku, kraje basenu Morza Śródziemnego, kraje Ameryki Łacińskiej i Azji oraz rozwijające się kraje Kaukazu i Azji Środkowej.

Artykuł 2

1. Przy podejmowaniu decyzji o działaniach należy uwzględnić, tak dalece jak to możliwe, istnienie minimalnego poziomu bezpieczeństwa i prawdziwe zaangażowanie w proces transformacji, w którym respektowane są wartości demokratyczne i podstawowe wolności.

2. Działania objęte niniejszym rozporządzeniem dotyczą w pierwszej kolejności: wznowienia produkcji na trwałych zasadach, odbudowy infrastruktury podstawowej pod względem materialnym i operacyjnym, włączając w to rozminowywanie, reintegrację społeczną, w szczególności uchodźców, wysiedleńców i zdemobilizowanych żołnierzy, oraz przywrócenie niezbędnej w okresie odbudowy struktury instytucjonalnej, w szczególności na poziomie lokalnym.

Artykuł 3

Partnerami do tej współpracy, uprawnionymi do otrzymania pomocy finansowej na mocy niniejszego rozporządzenia, są organizacje regionalne i międzynarodowe, organizacje pozarządowe, krajowe, regionalne i lokalne władze i agencje, Wspólnoty wiejskie oraz publiczne i prywatne instytuty oraz instytucje.

Artykuł 4

1. Środki, które mają zostać zastosowane w trakcie działań określonych art. 1, obejmują badania, pomoc techniczną, szkolenia lub inne usługi, dostawy oraz prace budowlane, jak również audyt i misje mające na celu ocenę i kontrolę.

2. Finansowanie przez Wspólnotę może pokrywać zarówno koszty inwestycji, z wyjątkiem zakupu nieruchomości, jak i koszty bieżące (koszty administracyjne, konserwacji i operacyjne włącznie), z uwzględnieniem faktu, iż projekt musi zmierzać do przejęcia kosztów bieżących przez beneficjentów.

3. Dla każdego działania w ramach współpracy dąży się do finansowego udziału partnerów określonych w art. 3. Udział ten jest wymagany w ramach możliwości partnerów i zależy od rodzaju działania. W szczególnych przypadkach, gdy partnerem jest organizacja pozarządowa lub Wspólnota wiejska, można wnieść wkład rzeczowy.

4. Można poszukiwać możliwości wspólnego finansowania z innymi darczyńcami, w szczególności z Państwami Członkowskimi.

5. Podejmuje się niezbędne środki w celu podkreślenia wspólnotowego charakteru pomocy udzielanej na podstawie niniejszego rozporządzenia.

6. Aby osiągnąć określone w Traktacie cele spójności i komplementarności oraz mając na celu zagwarantowanie optymalnej skuteczności ogółu tych działań, Komisja podejmie wszelkie niezbędne działania koordynujące, w szczególności:

a) stworzenie systemu systematycznej wymiany i analizy informacji o działaniach finansowanych lub przewidzianych do finansowania przez Wspólnotę i Państwa Członkowskie;

b) koordynację działań na miejscu za pomocą regularnych spotkań i wymiany informacji między przedstawicielami Komisji i Państw Członkowskich w kraju będącym beneficjentem.

7. Komisja razem z Państwami Członkowskimi może podjąć wszelkie inicjatywy niezbędne do zapewnienia należytej koordynacji z pozostałymi darczyńcami, w szczególności tymi należącymi do systemu Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 5

Pomoc finansowa przewidziana na podstawie niniejszego rozporządzenia jest udzielana w formie dotacji.

Artykuł 6

1. Komisja ocenia, decyduje i zarządza działaniami objętymi niniejszym rozporządzeniem zgodnie z obowiązującymi procedurami budżetowymi i innymi, w szczególności tymi ustanowionymi w rozporządzeniu finansowym mającym zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.

2. Przy ocenie projektów i programów uwzględnia się następujące czynniki:

- skuteczność i wykonalność działań,

- aspekty kulturalne, społeczne, dotyczące danej płci oraz środowiska,

- instytucjonalny rozwój niezbędny do osiągnięcia celów projektu,

- doświadczenie zdobyte na podstawie działań tego samego rodzaju.

3. Decyzje odnoszące się do środków przekraczających 2 miliony ECU dla poszczególnych działań finansowanych na mocy niniejszego rozporządzenia, są podejmowane zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 7.

Komisja powiadamia w krótkiej formie określony w art. 7 komitet o wszelkich decyzjach finansowych, które zamierza podjąć w odniesieniu do projektów i programów o wartości poniżej 2 miliony ECU. Informacje te zostają udostępnione najpóźniej na tydzień przed podjęciem decyzji.

4. Komisja jest upoważniona do zatwierdzenia, bez zasięgania opinii komitetu określonego w art. 7, wszelkich dodatkowych zobowiązań, które są niezbędne do pokrycia przewidywanych przekroczeń zakładanych kosztów lub przekroczeń, które w ramach tych środków już miały miejsce, pod warunkiem że przekroczenie lub dodatkowe zapotrzebowanie jest mniejsze lub równe 20 % początkowego zaangażowania ustalonego w decyzji finansowej.

Jeśli dodatkowe zobowiązanie określone w poprzednim akapicie wynosi mniej niż 4 miliony ECU, komitet określony w art. 7 zostaje powiadomiony o decyzji podjętej przez Komisję. Jeśli wspomniane dodatkowe zobowiązanie wynosi więcej niż 4 miliony ECU, lecz mniej niż 20 %, komitet jest proszony o wydanie opinii.

5. Wszelkie porozumienia lub umowy finansowe, zawierane na podstawie niniejszego rozporządzenia przewidują, iż Komisja i Trybunał Obrachunkowy przeprowadzają kontrolę na miejscu zgodnie ze zwykłymi procedurami, przewidzianymi przez Komisję na mocy obowiązujących przepisów, w szczególności tymi ustanowionymi w rozporządzeniu finansowym mającym zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich.

6. W przypadku gdy działania są przedmiotem umów finansowych między Wspólnotą a państwami przyjmującymi pomoc, takie umowy przewidują, że podatki, cła i wszelkie inne opłaty na rzecz państwa nie są pokrywane przez Wspólnotę.

7. Udział w zaproszeniach do składania ofert i udzielaniu zamówień jest otwarty na równych warunkach dla osób fizycznych i prawnych z Państw Członkowskich i kraju będącego beneficjentem. Może on zostać rozszerzony na inne kraje rozwijające się, a w wyjątkowych, należycie uzasadnionych przypadkach, na państwa trzecie.

8. Dostawy pochodzą z Państw Członkowskich, z kraju będącego beneficjentem lub z innych krajów rozwijających się. W wyjątkowych wypadkach, kiedy okoliczności to uzasadniają, dostawy mogą pochodzić z innych państw.

Artykuł 7

1. Komisję wspiera komitet geograficzny.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet wydaje opinię w sprawie projektu w terminie, który przewodniczący może ustanowić w zależności od pilności sprawy. Opinię wydaje się większością ustanowioną w art. 148 ust. 2 Traktatu, w przypadku decyzji, które Rada jest zobowiązana podjąć na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w komitecie są ważone w sposób określony w tym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu.

Komisja przyjmie przewidziane środki, jeżeli są one zgodne z opinią komitetu.

Jeżeli przewidziane środki nie są zgodne z opinią komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja bezzwłocznie przedłoży Radzie wniosek dotyczący środków, które należy podjąć. Rada stanowi większością kwalifikowaną.

Jeśli Rada nie podejmie decyzji w ciągu miesiąca po przedłożeniu jej powyższego wniosku, wnioskowane środki zostają przyjęte przez Komisję.

Artykuł 8

W ramach wspólnego posiedzenia komitetów określonych w art. 7 ust. 1, raz do roku ma miejsce wymiana poglądów na podstawie sprawozdania przedstawiciela Komisji o ogólnych wytycznych dla działań, które mają zostać przeprowadzone w następnym roku.

Artykuł 9

Po upływie każdego roku budżetowego Komisja składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie podsumowujące działania sfinansowane w ciągu tego roku oraz ocenę wykonania niniejszego rozporządzenia w tym okresie.

Podsumowanie zawiera w szczególności informacje o podmiotach, z którymi zawarto umowy.

Sprawozdanie zawiera również podsumowanie wniosków dotyczących działań szczególnych zawartych w niezależnych ocenach.

Komisja powiadamia Państwa Członkowskie, najpóźniej miesiąc po podjęciu przez nią decyzji, o zatwierdzonych działaniach i projektach, i wskazuje przyznane na nie kwoty, ich rodzaj, kraje będące beneficjentami oraz partnerów.

Artykuł 10

Komisja przeprowadza regularnie oceny działań finansowanych przez Wspólnotę, aby stwierdzić, czy osiągnięte zostały cele działań, oraz aby ustalić wytyczne dotyczące poprawy skuteczności przyszłych działań. Komisja przedkłada komitetowi określonemu w art. 7 podsumowanie przeprowadzonych ocen, które może on, w razie potrzebny, zbadać. Sprawozdania oceniające zostają udostępnione wszystkim wnioskującym o to Państwom Członkowskim.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, trzy lata po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, ogólną ocenę działań finansowanych przez Wspólnotę na podstawie niniejszego rozporządzenia, wraz z zaleceniami dotyczącymi dalszego stosowania niniejszego rozporządzenia oraz, w razie potrzeby, propozycje jego zmiany.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 listopada 1996 r.

W imieniu Rady

J. Burton

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 235 z 9.9.1995, str. 11.

[2] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 15 grudnia 1995 r. (Dz.U. C 17 z 22.1.1996, str. 448), wspólne stanowisko Rady z dnia 29 stycznia 1996 r. (Dz.U. C 87 z 27.3.1996, str. 29) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 maja 1996 r. (Dz.U. C 166 z 10.6.1996, str. 33).

[3] Dz.U. C 329 z 6.12.1993, str. 77.

--------------------------------------------------