This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 02013R1257-20240520
Regulation (EU) No 1257/2013 of the European Parliament and of the Council of 20 November 2013 on ship recycling and amending Regulation (EC) No 1013/2006 and Directive 2009/16/EC (Text with EEA relevance)Text with EEA relevance
Consolidated text: Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG)Tekst mający znaczenie dla EOG.
In force
)
02013R1257 — PL — 20.05.2024 — 002.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1) |
zmienione przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
DECYZJA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2018/853 z dnia 30 maja 2018 r. |
L 150 |
155 |
14.6.2018 |
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2024/1157 z dnia 11 kwietnia 2024 r. |
L 1157 |
1 |
30.4.2024 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1257/2013
z dnia 20 listopada 2013 r.
w sprawie recyklingu statków oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
TYTUŁ I
PRZEDMIOT, ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE
Artykuł 1
Przedmiot i cel
Celem niniejszego rozporządzenia jest zapobieganie wypadkom, urazom i innemu szkodliwemu wpływowi na zdrowie ludzkie i środowisko powstającemu na skutek recyklingu statków oraz ich ograniczenie, minimalizacja i ‒ w stopniu, w jakim jest to wykonalne ‒ wyeliminowanie. Celem niniejszego rozporządzenia jest zwiększenie bezpieczeństwa, ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska morskiego Unii na każdym etapie cyklu życia statku, w szczególności dla zapewnienia, aby niebezpieczne odpady z takiego recyklingu statków podlegały racjonalnemu ekologicznie gospodarowaniu.
Niniejsze rozporządzenie określa również zasady mające zapewnić właściwe gospodarowanie materiałami niebezpiecznymi na statkach.
Niniejsze rozporządzenie ma również na celu ułatwienie ratyfikacji Międzynarodowej konwencji z Hongkongu w sprawie bezpiecznego i racjonalnego ekologicznie recyklingu statków (zwanej dalej „konwencją z Hongkongu”).
Artykuł 2
Zakres stosowania
Art. 12 stosuje się do statków podnoszących banderę państwa trzeciego, wpływających do portu lub na kotwicowisko państwa członkowskiego.
Niniejszego rozporządzenia nie stosuje się do:
jakichkolwiek okrętów wojennych, okrętów wojennych floty pomocniczej lub innych statków stanowiących własność państwa lub eksploatowanych przez nie i wykorzystywanych w danym momencie wyłącznie w rządowej służbie niehandlowej;
statków o pojemności brutto (GT) mniejszej niż 500;
statków działających w całym okresie ich użytkowania jedynie na wodach podlegających suwerenności lub jurysdykcji państwa członkowskiego, którego banderę podnosi dany statek.
Artykuł 3
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
„statek” oznacza jednostkę pływającą jakiegokolwiek typu, która jest lub była używana w środowisku morskim, i obejmuje statki podwodne, urządzenia pływające, platformy pływające, platformy samopodnośne, pływające jednostki magazynowe (FSU) i pływające jednostki produkcyjno-magazynowo-przeładunkowe (FPSO), jak również statek pozbawiony wyposażenia lub holowany;
„nowy statek” oznacza:
statek, dla którego umowę o budowę zawiera się w dniu rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia lub po tej dacie;
w przypadku braku umowy o budowę, statek, którego stępka została położona lub który znajduje się na podobnym etapie budowy sześć miesięcy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia lub po tej dacie; lub
statek, którego dostawa ma miejsce trzydzieści miesięcy od daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia lub po tej dacie;
„zbiornikowiec” oznacza zbiornikowiec do przewozu ropy zgodnie z definicją w załączniku I do Konwencji o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (zwanej dalej „konwencją MARPOL”) lub zbiornikowiec przewożący szkodliwe substancje ciekłe (zbiornikowiec NLS) zgodnie z definicją zawartą w załączniku II do tej konwencji;
„materiał niebezpieczny” oznacza wszelkie materiały lub substancje, które mogłyby stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub dla środowiska;
„odpady wytworzone w trakcie eksploatacji” oznacza ścieki i pozostałości wytworzone w trakcie normalnej eksploatacji statków podlegające wymogom konwencji MARPOL;
„recykling statków” oznacza działalność polegającą na całkowitym lub częściowym demontażu statków przeprowadzaną w zakładzie recyklingu statków w celu odzyskania elementów i materiałów dla ponownego przetworzenia, dla przygotowania do ponownego użycia lub dla ponownego użycia, z zapewnieniem zagospodarowania niebezpiecznych i innych materiałów, oraz obejmującą powiązane działania, takie jak magazynowanie i przetwarzanie elementów i materiałów na miejscu, nie uwzględniając jednak dalszego ich przetwarzania lub unieszkodliwiania przeprowadzanego w innych zakładach;
„zakład recyklingu statków” oznacza określony obszar będący stocznią lub zakładem znajdującym się w państwie członkowskim lub w państwie trzecim i wykorzystywany do recyklingu statków;
„przedsiębiorstwo recyklingu statków” oznacza właściciela zakładu recyklingu statków lub jakąkolwiek inną organizację lub osobę, która przejęła odpowiedzialność za prowadzenie działalności w zakresie recyklingu statku od właściciela zakładu recyklingu statków;
„organ administracji” oznacza organ rządowy wyznaczony przez państwo członkowskie jako odpowiedzialny w odniesieniu do obowiązków dotyczących statków podnoszących banderę tego państwa członkowskiego lub statków działających pod nadzorem tego państwa członkowskiego;
„uznana organizacja” oznacza organizację uznaną zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 391/2009 ( 1 );
„właściwy organ” oznacza organ rządowy lub organy rządowe wyznaczone przez państwo członkowskie lub państwo trzecie jako odpowiedzialne za zakłady recyklingu statków na określonym obszarze geograficznym lub w obszarze wiedzy specjalistycznej, w odniesieniu do wszystkich operacji w ramach jurysdykcji tego państwa;
„pojemność brutto” oznacza pojemność brutto (GT) obliczoną zgodnie z regułami pomiaru pojemności zawartymi w załączniku I do Międzynarodowej konwencji o pomierzaniu pojemności statków z 1969 r. lub jakiejkolwiek zastępującej ją w przyszłości konwencji;
„właściwa osoba” oznacza osobę z odpowiednimi kwalifikacjami, przeszkoleniem i dostateczną wiedzą, doświadczeniem i umiejętnościami do wykonywania danego rodzaju prac;
„właściciel statku” oznacza osobę fizyczną lub prawną zarejestrowaną jako właściciel statku, w tym osobę fizyczną lub prawną, która posiada statek przez ograniczony okres do momentu jego sprzedaży lub przekazania do zakładu recyklingu statków lub, w przypadku braku rejestracji, osobę fizyczną lub prawną, która jest właścicielem statku, lub jakąkolwiek inną organizację lub osobę, taką jak zarządzający lub czarterujący statek bez załogi, która przejęła odpowiedzialność za eksploatację statku od właściciela statku, oraz osobę prawną eksploatującą statek będący własnością państwa;
„nowa instalacja” oznacza instalację systemów, wyposażenia, materiałów izolacyjnych lub innych materiałów na statku po dacie rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia;
„plan recyklingu statku” oznacza plan opracowany przez prowadzącego zakład recyklingu statków w odniesieniu do każdego konkretnego statku, który ma w tym zakładzie zostać poddany recyklingowi, z uwzględnieniem odpowiednich wytycznych i rezolucji IMO;
„plan zakładu recyklingu statków” oznacza plan przygotowany przez prowadzącego zakład recyklingu statków i przyjęty przez zarząd lub właściwy organ zarządzający przedsiębiorstwa recyklingu statków, w którym to planie opisane są procesy i procedury operacyjne związane z recyklingiem statków w zakładzie recyklingu statków i który dotyczy w szczególności bezpieczeństwa i szkolenia pracowników, ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska, ról i odpowiedzialności personelu, gotowości i reagowania w nagłych przypadkach oraz systemów monitorowania, sprawozdawczości i prowadzenia dokumentacji, z uwzględnieniem odpowiednich wytycznych i rezolucji IMO;
„strefa wolna od zagrożeń” oznacza przestrzeń spełniającą wszystkie następujące kryteria:
zawartość tlenu w powietrzu oraz stężenie oparów łatwopalnych mieszczą się w bezpiecznych limitach;
wszelkie substancje toksyczne w atmosferze mieszczą się w limitach dopuszczalnych stężeń;
wszelkie pozostałości lub materiały związane z pracami, na które właściwa osoba wydała zezwolenie, nie będą powodować niekontrolowanego uwolnienia toksycznych substancji lub niebezpiecznego stężenia łatwopalnych oparów w ramach panujących na miejscu warunków atmosferycznych, jeśli przestrzegane będą stosowne wskazówki;
„strefa bezpieczna dla prowadzenia tzw. prac gorących” oznacza przestrzeń spełniającą wszystkie następujące kryteria:
panują tam bezpieczne warunki, w których nie ma zagrożenia wybuchem ani nie występuje gaz, co pozwala na wykorzystywanie sprzętu do spawania łukiem elektrycznym lub spawania gazowego, urządzeń do cięcia lub palenia i innych wykorzystujących otwarty płomień, a także na podejmowanie czynności w zakresie ogrzewania, szlifowania, lub czynności powodujących iskrzenie;
spełnione zostały kryteria określone dla strefy wolnej od zagrożeń w pkt 15;
istniejące warunki atmosferyczne nie zmieniają się w wyniku prowadzenia prac gorących;
wszystkie przyległe pomieszczenia zostały oczyszczone, użyto w nich gazu obojętnego lub przygotowano w takim stopniu, aby zapobiec powstaniu lub rozprzestrzenieniu się pożaru;
„oświadczenie o zakończeniu recyklingu” oznacza oświadczenie wydawane przez prowadzącego zakład recyklingu statków w celu potwierdzenia, że recykling statku przeprowadzono zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
„świadectwo inwentaryzacji” oznacza właściwe dla danego statku świadectwo wydane w odniesieniu do statków podnoszących banderę danego państwa członkowskiego zgodne z art. 9 i uzupełnione przez wykaz materiałów niebezpiecznych zgodnie z art. 5;
„świadectwo gotowości do recyklingu” oznacza właściwe dla danego statku świadectwo wydane w odniesieniu do statków podnoszących banderę danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 9 ust. 9 oraz uzupełnione o wykaz materiałów niebezpiecznych zgodnie z art. 5 ust. 7 i o zatwierdzony plan recyklingu statku zgodnie z art. 7;
„zaświadczenie o zgodności” oznacza właściwe dla danego statku świadectwo wydane w odniesieniu do statków podnoszących banderę państwa trzeciego i uzupełnione o wykaz materiałów niebezpiecznych zgodnie z art. 12;
„tony masy statku pustego (LDT)” oznaczają masę statku wyrażoną w tonach bez ładunku, paliwa, oleju smarnego w zbiornikach magazynowych, wody balastowej, wody słodkiej i wody zasilającej, zużywalnych zapasów, jak również pasażerów i załogi wraz z ich bagażem i jest sumą masy kadłuba, konstrukcji, maszyn, wyposażenia oraz urządzeń statku.
►M2 Do celów art. 6 ust. 2 lit. a), art. 7 ust. 2 lit. d) i art. 13, 15 i 16: ◄
„odpady”, „odpady niebezpieczne”, „przetwarzanie” i „gospodarowanie odpadami” mają takie samo znaczenie, jak w art. 3 dyrektywy 2008/98/WE;
„inspekcja na miejscu” oznacza inspekcję w zakładzie recyklingu statków oceniającą, czy warunki panujące na miejscu są zgodne z warunkami opisanymi we wszelkiej przedstawionej odpowiedniej dokumentacji;
„pracownik” oznacza każdą osobę, która wykonuje pracę, regularnie albo tymczasowo, w ramach stosunku pracy, w tym personel pracujący dla wykonawców i podwykonawców;
„racjonalne ekologicznie gospodarowanie” oznacza podejmowanie wszystkich wykonalnych działań w celu zapewnienia, aby gospodarowanie odpadami i materiałami niebezpiecznymi odbywało się w sposób, który chroni zdrowie ludzkie i środowisko przed możliwym niekorzystnym oddziaływaniem takich materiałów i odpadów.
Bez uszczerbku dla dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2005/36/WE ( 2 ), właściwy organ może określić odpowiednie kryteria wyznaczania takich osób oraz obowiązków, które zostaną im powierzone.
TYTUŁ II
STATKI
Artykuł 4
Kontrola materiałów niebezpiecznych
Instalacja lub stosowanie na statkach materiałów niebezpiecznych, o których mowa w załączniku I, są zakazane lub objęte ograniczeniami zgodnie z załącznikiem I, bez uszczerbku dla innych wymogów właściwego prawa Unii, które mogą wymagać dalszych środków.
Artykuł 5
Wykaz materiałów niebezpiecznych
W przypadku statków kierowanych do recyklingu, muszą one spełnić w praktycznie wykonalnym zakresie przepisy ust. 1 niniejszego artykułu od dnia opublikowania europejskiego wykazu zakładów recyklingu statków (zwanego dalej „europejskim wykazem”), określonym w art. 16 ust. 2.
Z zastrzeżeniem art. 32 ust. 2 lit. b), przy opracowywaniu wykazu materiałów niebezpiecznych określa się co najmniej materiały niebezpieczne wymienione w załączniku I.
Wykaz materiałów niebezpiecznych:
jest odrębny dla każdego statku;
przedstawia dowody na to, że konstrukcja statku jest zgodna z zakazem lub ograniczeniami dotyczącymi instalacji lub stosowania materiałów niebezpiecznych, zgodnie z art. 4;
jest opracowany z uwzględnieniem odpowiednich wytycznych IMO;
jest weryfikowany przez organ administracji lub przez upoważnioną przez niego uznaną organizację.
Wykaz materiałów niebezpiecznych składa się z trzech części:
wykaz materiałów niebezpiecznych, o których mowa w załącznikach I i II, zgodnie z przepisami ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, i wchodzących w skład konstrukcji lub wyposażenia statku, ze wskazaniem ich umiejscowienia i przybliżonej ilości (część I);
wykaz znajdujących się na statku odpadów wytworzonych w trakcie eksploatacji (część II);
wykaz zapasów znajdujących się na statku (część III).
Komisja przyjmuje oddzielny akt delegowany w odniesieniu do każdej substancji, która ma zostać dodana do załącznika I lub II lub z nich usunięta.
Artykuł 6
Wymogi ogólne wobec właścicieli statków
W trakcie przygotowań do wysłania statku w celu poddania go recyklingowi właściciele statków:
dostarczają prowadzącemu zakład recyklingu statków wszelkich informacji dotyczących statku koniecznych do opracowania planu recyklingu statku zgodnie z art. 7;
powiadamiają na piśmie odpowiedni organ administracji w terminie, który określi ten organ, o zamiarze przeprowadzenia recyklingu statku w konkretnym zakładzie recyklingu statków lub w konkretnych zakładach recyklingu statków. Powiadomienie musi zawierać przynajmniej:
wykaz materiałów niebezpiecznych; oraz
wszelkie informacje dotyczące statku dostarczone w ramach lit. a).
Właściciele statków zapewniają również, aby statki przeznaczone do recyklingu:
były poddawane recyklingowi jedynie w zakładach recyklingu statków wymienionych w europejskim wykazie, a w przypadku statków, które uznaje się za odpady niebezpieczne, które znajdują się na obszarze objętym jurysdykcją państwa członkowskiego i które wywozi się poza Unię, tylko w tych zakładach ujętych w europejskim wykazie, które znajdują się w państwach wymienionych w załączniku VII do konwencji bazylejskiej;
prowadziły działania w okresie przed wejściem do zakładu recyklingu statków w taki sposób, aby ograniczyć do minimum ilość pozostałości ładunku, resztek paliwa i odpadów eksploatacyjnych na statku;
posiadały świadectwo gotowości do recyklingu wydane przez organ administracji lub przez upoważnioną przez niego uznaną organizację, zanim zostaną poddane jakimkolwiek czynnościom z zakresu recyklingu i po otrzymaniu planu recyklingu statku zatwierdzonego zgodnie z art. 7 ust. 3.
Artykuł 7
Plan recyklingu statku
Plan recyklingu statku:
opracowuje prowadzący zakład recyklingu statków zgodnie z odpowiednimi postanowieniami konwencji z Hongkongu i z uwzględnieniem odpowiednich wytycznych IMO oraz biorąc pod uwagę informacje dotyczące statku dostarczone przez właściciela statku zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. a), tak by jego treść była zgodna z informacjami zawartymi w wykazie materiałów niebezpiecznych;
wyjaśnia, czy i w jakim zakresie prace przygotowawcze – takie jak wstępne przetwarzanie, identyfikacja potencjalnych zagrożeń i usunięcie zapasów – mają odbyć się w innym miejscu niż zakład recyklingu statków określony w planie recyklingu statku; plan recyklingu statku powinien określać miejsce, w którym zostanie umieszczony dany statek podczas procesu recyklingu, oraz zwięzły plan przybycia oraz bezpiecznego umieszczenia konkretnego statku, który ma być poddany recyklingowi;
zawiera informacje na temat określenia, utrzymywania i monitorowania warunków pracy w strefie wolnej od zagrożeń oraz strefie bezpiecznej dla prowadzenia tzw. prac gorących – w odniesieniu do konkretnego statku, z uwzględnieniem cech takich, jak jego konstrukcja, konfiguracja i poprzedni ładunek – i inne niezbędne informacje na temat sposobu realizacji planu recyklingu statku;
zawiera informacje na temat rodzaju i ilości materiałów niebezpiecznych i odpadów, które będą wytworzone na skutek recyklingu konkretnego statku, w tym tych materiałów i odpadów określonych w wykazie materiałów niebezpiecznych, oraz informacje na temat sposobu, w jaki zostaną one zagospodarowane i będą magazynowane w zakładzie recyklingu statków, jak również w kolejnych zakładach; oraz
jest zasadniczo przygotowany oddzielnie dla każdego z zaangażowanych zakładów recyklingu statków, w przypadku gdy ma być wykorzystany więcej niż jeden zakład recyklingu statków, oraz musi określać kolejność ich wykorzystania oraz dozwolone działania, które wystąpią w tych zakładach.
Wyraźne zatwierdzenie ma miejsce, gdy właściwy organ przysyła pisemne powiadomienie o swojej decyzji dotyczącej planu recyklingu statku prowadzącemu zakład recyklingu statków, właścicielowi statku oraz organowi administracji.
Przyjmuje się, że miało miejsce zatwierdzenie w sposób dorozumiany, jeżeli właściwy organ nie zgłosił prowadzącemu zakład recyklingu statków, właścicielowi statku ani organowi administracji pisemnego sprzeciwu wobec planu recyklingu statku w trakcie okresu przeglądu ustalonego zgodnie z wymogami państwa, w którym znajduje się zakład recyklingu statków, w stosownych przypadkach, a powiadomienie nastąpiło zgodnie z art. 15 ust. 2 lit. b).
Państwa członkowskie mogą wymagać, by organ administracji przesłał właściwemu organowi państwa, w którym znajduje się zakład recyklingu statków, informacje dostarczone przez właściciela statku zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. b) oraz następujące szczegóły:
datę rejestracji statku w państwie, którego banderę podnosi;
numer identyfikacyjny statku (numer IMO);
numer kadłuba nowo wybudowanego statku;
nazwę i rodzaj statku;
port, w którym zarejestrowano statek;
nazwisko i adres właściciela statku oraz numer identyfikacyjny właściciela statku nadany przez IMO;
nazwę i adres przedsiębiorstwa;
nazwy wszelkich towarzystw klasyfikacyjnych, przez które statek został sklasyfikowany;
główne dane statku (całkowita długość, szerokość (konstrukcyjna), wysokość (konstrukcyjna), masa statku pustego, pojemność brutto i netto, typ silnika i jego parametry).
Artykuł 8
Przeglądy
W przypadku gdy organ administracji wykorzystuje uznane organizacje do prowadzenia przeglądów, jak opisano w ust. 1, upoważnia takie uznane organizacje przynajmniej do tego, by:
Statki poddawane są następującym przeglądom:
przeglądowi zasadniczemu;
przeglądowi odnowieniowemu;
przeglądowi dodatkowemu;
przeglądowi końcowemu.
Podczas tego przeglądu sprawdza się, czy:
wykaz materiałów niebezpiecznych jest zgodny z wymogami art. 5;
plan recyklingu statku właściwie odzwierciedla informacje zawarte w wykazie materiałów niebezpiecznych i spełnia wymogi art. 7;
zakład recyklingu statków, w którym statek ma zostać poddany recyklingowi, jest wymieniony w europejskim wykazie.
Artykuł 9
Wydawanie i potwierdzanie świadectw
W przypadku gdy przegląd zasadniczy i końcowy przeprowadzane są w tym samym czasie, jak przewidziano w art. 8 ust. 8, wydaje się jedynie świadectwo gotowości do recyklingu, o którym mowa w ust. 9 niniejszego artykułu.
Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia formatu świadectwa inwentaryzacji, aby zapewnić jego zgodność z dodatkiem 3 do konwencji z Hongkongu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 25 niniejszego rozporządzenia.
Z zastrzeżeniem ust. 4, organ administracji lub upoważniona przez niego uznana organizacja wydaje lub zatwierdza, w stosownych przypadkach, świadectwo inwentaryzacji, jeżeli przegląd odnowieniowy zakończył się pomyślnie:
w terminie trzech miesięcy przed datą wygaśnięcia bieżącego świadectwa inwentaryzacji, a nowe świadectwo jest ważne od daty zakończenia przeglądu odnowieniowego do daty nieprzekraczającej pięciu lat od daty wygaśnięcia bieżącego świadectwa;
po dacie wygaśnięcia bieżącego świadectwa inwentaryzacji, a nowe świadectwo jest ważne od daty zakończenia przeglądu odnowieniowego do daty nieprzekraczającej pięciu lat od daty wygaśnięcia bieżącego świadectwa;
wcześniej niż trzy miesiące przed datą wygaśnięcia bieżącego świadectwa inwentaryzacji, a nowe świadectwo jest ważne od daty zakończenia przeglądu odnowieniowego do daty nieprzekraczającej pięciu lat od daty zakończenia przeglądu w celu odnowienia dokumentów.
Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu określenia formatu świadectwa gotowości do recyklingu, aby zapewnić jego zgodność z dodatkiem 4 do konwencji z Hongkongu. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 25 niniejszego rozporządzenia. Świadectwo gotowości do recyklingu wydane po przeglądzie końcowym zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu jest uznawane przez inne państwa członkowskie, a dla celów niniejszego rozporządzenia uznawane za równoważne wydawanemu przez nie świadectwu gotowości do recyklingu.
Artykuł 10
Okres ważności i ważność świadectw
Świadectwo inwentaryzacji wydane lub zatwierdzone na podstawie art. 9 traci ważność w następujących przypadkach:
jeżeli stan statku nie odpowiada w istotny sposób danym zawartym w świadectwie inwentaryzacji, łącznie z przypadkiem, gdy część I wykazu materiałów niebezpiecznych nie była właściwie prowadzona i aktualizowana i nie odzwierciedla zmian w konstrukcji i wyposażeniu statku, z uwzględnieniem odpowiednich wytycznych IMO;
w przypadku gdy przegląd w celu odnowy dokumentów nie został zakończony w odstępach czasu określonych w art. 8 ust. 5.
Artykuł 11
Kontrola przeprowadzana przez państwo portu
Odpowiedni organ biorący udział w działalności kontrolnej prowadzonej przez państwo portu może przeprowadzić szczegółową inspekcję, uwzględniając odpowiednie wytyczne IMO, w przypadku gdy statek nie ma ważnego świadectwa lub jeśli istnieją wyraźne podstawy do stwierdzenia, że:
stan statku lub jego wyposażenia nie odpowiada w istotny sposób danym zawartym w tym świadectwie, części I wykazu materiałów niebezpiecznych lub obydwu; albo
na statku nie wdrożono procedury aktualizowania części I wykazu materiałów niebezpiecznych.
Artykuł 12
Wymogi wobec statków podnoszących banderę państwa trzeciego
Niezależnie od akapitu pierwszego odpowiedni organ państwa członkowskiego może zezwolić na wstęp do danego portu lub na dane kotwicowisko wobec konieczności spowodowanej siłą wyższą lub nadrzędnymi względami bezpieczeństwa, lub też w celu ograniczenia lub zminimalizowania zagrożenia zanieczyszczeniem, lub w celu naprawienia braków, pod warunkiem że właściciel, armator lub kapitan statku przeprowadzi odpowiednie – zadowalające odpowiedni organ tego państwa członkowskiego – działania zapewniające bezpieczne wejście do portu lub na kotwicowisko.
Stosowanie materiałów niebezpiecznych, o których mowa w załączniku I, na statkach podnoszących banderę państwa trzeciego, podczas gdy znajdują się one w porcie lub na kotwicowisku państwa członkowskiego, jest zakazane lub objęte ograniczeniami zgodnie z załącznikiem I, bez uszczerbku dla wyłączeń i przepisów przejściowych mających zastosowanie do tych materiałów na mocy prawa międzynarodowego.
TYTUŁ III
ZAKŁADY RECYKLINGU STATKÓW
Artykuł 13
Wymogi w odniesieniu do zakładów recyklingu statków konieczne do wpisania ich do europejskiego wykazu
Aby znaleźć się w europejskim wykazie, zakład recyklingu statków musi spełnić następujące wymogi, zgodnie z odpowiednimi postanowieniami konwencji z Hongkongu i z uwzględnieniem odpowiednich wytycznych IMO, Międzynarodowej Organizacji Pracy (ILO), konwencji bazylejskiej i Konwencji sztokholmskiej w sprawie trwałych zanieczyszczeń organicznych oraz innych wytycznych międzynarodowych:
otrzymać zezwolenie od właściwych organów na prowadzenie działalności w zakresie recyklingu statków;
być zaprojektowany, zbudowany i eksploatowany w sposób bezpieczny i racjonalny ekologicznie;
prowadzić prace z wybudowanych struktur;
ustanowić systemy zarządzania i monitorowania oraz procedury i techniki, których celem jest zapobieganie, ograniczanie, minimalizacja i ‒ w stopniu, w jakim jest to możliwe ‒ wyeliminowanie:
ryzyka dla zdrowia pracowników i ludności w pobliżu zakładu recyklingu statków; oraz
szkodliwego wpływu na środowisko powstałego na skutek recyklingu statków;
przygotować plan zakładu recyklingu statków;
zapobiegać szkodliwym skutkom dla zdrowia ludzkiego i dla środowiska, w tym kontrolować wszelkiego rodzaju wycieki, w szczególności w strefach międzypływowych;
zapewnić bezpieczne i racjonalne ekologicznie gospodarowanie materiałami niebezpiecznymi i odpadami oraz ich magazynowanie, w tym:
ograniczenie rozprzestrzeniania się wszystkich materiałów niebezpiecznych na statku w trakcie całego procesu recyklingu statku, tak aby zapobiec przedostaniu się tych materiałów do środowiska; a oprócz tego prowadzenie prac z materiałami niebezpiecznymi i odpadami wytwarzanymi podczas procesu recyklingu statku jedynie na nieprzepuszczalnych podłożach ze skutecznymi systemami odprowadzającymi;
aby wszystkie odpady wytwarzane podczas recyklingu statku i ich ilości były udokumentowane i były kierowane wyłącznie do zakładów gospodarujących odpadami, w tym do zakładów recyklingu odpadów, posiadających zezwolenie na ich przetwarzanie bez narażania zdrowia ludzkiego oraz w sposób racjonalny ekologicznie;
sporządzić i utrzymywać plan gotowości i reagowania w nagłych przypadkach; zapewnić szybki dostęp sprzętu służącego do reagowania w nagłych przypadkach, takiego jak sprzęt i pojazdy gaśnicze, karetki pogotowia i żurawie do danego statku oraz do wszystkich obszarów zakładu recyklingu statków;
zapewnić pracownikom bezpieczeństwo i przeszkolenie, w tym zapewnić możliwość korzystania ze środków ochrony indywidualnej w trakcie przeprowadzania działań wymagających korzystania z takich środków;
prowadzić rejestr zdarzeń, wypadków, chorób zawodowych i schorzeń przewlekłych oraz, na żądanie właściwych organów, zgłaszać zdarzenia, wypadki, choroby zawodowe lub schorzenia przewlekłe stanowiące lub potencjalnie stanowiące zagrożenie dla bezpieczeństwa pracowników, zdrowia ludzkiego i dla środowiska;
zgodzić się na spełnienie wymogów określonych w ust. 2.
Prowadzący zakład recyklingu statków:
przesyła plan recyklingu statku, po zatwierdzeniu zgodnie z art. 7 ust. 3, właścicielowi statku i organowi administracji lub upoważnionej przez niego uznanej organizacji;
informuje organ administracji, że zakład recyklingu statków jest gotowy pod każdym względem do rozpoczęcia recyklingu statku;
po zakończeniu całkowitego lub częściowego recyklingu statku zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w terminie 14 dniu od zakończenia całkowitego lub częściowego recyklingu zgodnie z planem recyklingu statku, przesyła organowi administracji, który wydał świadectwo gotowości statku do recyklingu, oświadczenie o zakończeniu recyklingu. Oświadczenie o zakończeniu recyklingu zawiera sprawozdanie dotyczące ewentualnych zdarzeń i wypadków szkodzących zdrowiu ludzkiemu lub środowisku.
Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu sporządzenia standardowych formatów:
sprawozdania wymaganego na mocy ust. 2 lit. b) niniejszego artykułu, aby zapewnić jego spójność z dodatkiem 6 do konwencji z Hongkongu; oraz
oświadczenia wymaganego na mocy ust. 2 lit. c) niniejszego artykułu, aby zapewnić jego spójność z dodatkiem 7 do konwencji z Hongkongu.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 25 niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 14
Zezwolenie dla zakładu recyklingu statków znajdującego się w państwie członkowskim
Pod warunkiem spełnienia wymogów niniejszego rozporządzenia, wszelkie zezwolenia wydawane na podstawie innych odpowiednich przepisów prawa krajowego lub prawa Unii mogą być połączone z zezwoleniem, o którym mowa w niniejszym artykule, w jedno zezwolenie w przypadku, gdy taki format zapobiega niepotrzebnemu powielaniu informacji i duplikowaniu pracy prowadzącego zakład recyklingu statków lub przedsiębiorstwa recyklingu statków, lub właściwego organu. W tych przypadkach zezwolenie to może zostać przedłużone zgodnie z systemem zezwoleń, o którym mowa w akapicie pierwszym, lecz nie może przekraczać maksymalnego okresu pięciu lat.
Artykuł 15
Zakłady recyklingu statków znajdujące się w państwach trzecich
W szczególności przedsiębiorstwo recyklingu statków:
przedstawia zezwolenie, licencję lub upoważnienie udzielone przez właściwe organy do celów przeprowadzania recyklingu statków oraz, w stosownych przypadkach, zezwolenie, licencję lub upoważnienie udzielone przez właściwe organy wszystkim jego wykonawcom i podwykonawcom bezpośrednio zaangażowanym w proces recyklingu statków oraz podaje wszystkie informacje, o których mowa w art. 16 ust. 2;
wskazuje, czy plan recyklingu statku zostanie zatwierdzony przez właściwy organ w sposób wyraźny czy dorozumiany, określając okres przeglądu odnoszący się do dorozumianego zatwierdzenia, zgodnie z wymogami krajowymi, w stosownych przypadkach;
potwierdza, że statki podnoszące banderę państw członkowskich będzie przyjmować do recyklingu tylko zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
przedstawia dowody na to, że dany zakład recyklingu statków jest w stanie zapewnić, utrzymać i monitorować kryteria dotyczące strefy bezpiecznej dla prowadzenia tzw. prac gorących i strefy wolnej od zagrożeń w trakcie całego procesu recyklingu statku;
załącza mapę z widoczną granicą terenu zakładu recyklingu statków i umiejscowieniem działalności w zakresie recyklingu statku na tym terenie;
w odniesieniu do każdego materiału niebezpiecznego, o którym mowa w załączniku I, oraz do dodatkowych materiałów niebezpiecznych mogących wchodzić w skład konstrukcji statku określa:
czy zakład recyklingu statków jest upoważniony do dokonania usunięcia danego materiału niebezpiecznego. Jeśli jest on do tego upoważniony, to określa on właściwy personel odpowiedzialny za dokonanie usunięcia i przedstawia dowody jego kompetencji;
jaki proces gospodarowania odpadami będzie stosowany na terenie zakładu recyklingu statków lub poza nim (np. spalanie, składowanie lub inna metoda przetwarzania odpadów), nazwę i adres zakładu przetwarzania odpadów, jeżeli różni się od adresu zakładu recyklingu statków, oraz przedstawia dowód na to, że stosowany proces jest przeprowadzany bez narażania zdrowia ludzkiego i w sposób racjonalny ekologicznie;
potwierdza, że przedsiębiorstwo przyjęło plan zakładu recyklingu statków, uwzględniając odpowiednie wytyczne IMO;
dostarcza informacje konieczne do zidentyfikowania zakładu recyklingu statków.
Składając wniosek o włączenie do europejskiego wykazu, przedsiębiorstwa recyklingu statków zgadzają się, by dany zakład recyklingu statków został poddany inspekcjom na miejscu przeprowadzanym przez Komisję lub osoby działające w jej imieniu przed włączeniem lub po włączeniu do europejskiego wykazu, w celu sprawdzenia jego zgodności z wymogami określonymi w art. 13. Niezależny weryfikator, Komisja lub osoby działające w jej imieniu współpracują z właściwymi organami państwa trzeciego, w którym znajduje się zakład recyklingu statków, w celu przeprowadzenia tych inspekcji na miejscu.
Komisja może wydawać wskazówki techniczne, aby ułatwić takie poświadczanie.
Przedsiębiorstwo recyklingu statków bezzwłocznie przedstawia zaktualizowane dowody w przypadku jakichkolwiek zmian w informacjach przekazanych Komisji, a na trzy miesiące przed wygaśnięciem każdego pięcioletniego okresu włączenia do europejskiego wykazu oświadcza, że:
dostarczone przez nie dowody są kompletne i aktualne;
zakład recyklingu statków nadal spełnia i będzie spełniać wymogi określone w art. 13.
Artykuł 16
Sporządzenie i aktualizowanie europejskiego wykazu
Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu sporządzenia europejskiego wykazu zakładów recyklingu statków, które:
znajdują się w Unii i zostały zgłoszone przez państwa członkowskie zgodnie z art. 14 ust. 3;
znajdują się w państwie trzecim i których włączenie nastąpiło na podstawie oceny informacji i potwierdzających je dowodów przekazanych lub zebranych zgodnie z art. 15.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 25.
Europejski wykaz obejmuje wszystkie następujące informacje dotyczące zakładu recyklingu statków:
metoda recyklingu;
rodzaj i wielkość statków, które można poddać recyklingowi;
wszelkie ograniczenia i uwarunkowania w funkcjonowaniu zakładu recyklingu statków, w tym dotyczące gospodarowania odpadami niebezpiecznymi;
szczegóły dotyczące wyraźnej lub dorozumianej procedury, o której mowa w art. 7 ust. 3, dotyczącej zatwierdzenia planu recyklingu statku przez właściwy organ;
maksymalna roczna wielkość recyklingu statków.
Komisja przyjmuje akty wykonawcze w celu regularnego aktualizowania europejskiego wykazu, aby:
włączyć zakład recyklingu statków do europejskiego wykazu, jeśli:
wydano mu zezwolenie zgodnie z art. 14; lub
o jego włączeniu do europejskiego wykazu zadecydowano zgodnie z ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu;
usunąć zakład recyklingu statków z europejskiego wykazu, jeśli:
zakład recyklingu statków przestaje spełniać wymogi określone w art. 13; lub
nie dostarczono zaktualizowanego dowodu co najmniej na trzy miesiące przed upływem pięcioletniego okresu określonego w ust. 3 niniejszego artykułu.
Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 25.
TYTUŁ IV
OGÓLNE PRZEPISY ADMINISTRACYJNE
Artykuł 17
Język
Artykuł 18
Wyznaczenie właściwych organów i organów administracji
Artykuł 19
Wyznaczenie osób kontaktowych
Artykuł 20
Spotkania osób kontaktowych
Komisja, na wniosek państw członkowskich lub w przypadku gdy uzna to za stosowne, okresowo organizuje spotkania osób kontaktowych w celu omówienia kwestii wynikłych w związku z wdrażaniem niniejszego rozporządzenia. Zainteresowane strony zapraszane są na te spotkania lub ich części, jeżeli wszystkie państwa członkowskie i Komisja uznają to za wskazane.
TYTUŁ V
SPRAWOZDAWCZOŚĆ I EGZEKWOWANIE PRZEPISÓW
Artykuł 21
Sprawozdania państw członkowskich
Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji sprawozdanie zawierające:
wykaz statków podnoszących jego banderę, którym wydano świadectwo gotowości do recyklingu, oraz nazwę przedsiębiorstwa recyklingu statków i umiejscowienie zakładu recyklingu statków zgodnie z zapisem w świadectwie gotowości do recyklingu;
wykaz statków podnoszących jego banderę, dla których otrzymano oświadczenie o zakończeniu recyklingu;
informacje dotyczące każdego przypadku nielegalnego recyklingu statku, sankcji i działań następczych podjętych przez dane państwo członkowskie.
Pierwsze sprawozdanie elektroniczne obejmuje trzyletni okres rozpoczynający się od dnia rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, zgodnie z art. 32 ust. 1. Jeżeli państwo członkowskie wydaje – przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia – zezwolenia na prowadzenie recyklingu statków w zakładach recyklingu statków znajdujących się w europejskim wykazie zgodnie z art. 26, pierwsze elektroniczne sprawozdanie tego państwa członkowskiego obejmuje również okres od daty wydania takiego zezwolenia do daty rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia.
Komisja publikuje sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia nie później niż dziewięć miesięcy od otrzymania sprawozdań od państw członkowskich.
Artykuł 22
Egzekwowanie przepisów w państwach członkowskich
Artykuł 23
Żądanie podjęcia działań
Interes wszelkich organizacji pozarządowych promujących ochronę środowiska i spełniających wymogi określone w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1367/2006 uważa się za wystarczający na użytek akapitu pierwszego.
TYTUŁ VI
PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 24
Wykonywanie przekazanych uprawnień
Artykuł 25
Procedura komitetowa
W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.
Artykuł 26
Przepis przejściowy
Od daty opublikowania europejskiego wykazu państwa członkowskie mogą, przed datą rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia, wydawać zezwolenia na prowadzenie recyklingu statków w zakładach recyklingu statków znajdujących się w europejskim wykazie. W takich okolicznościach nie ma zastosowania rozporządzenie (WE) nr 1013/2006.
Artykuł 27
Zmiany w rozporządzeniu (WE) nr 1013/2006
W art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 dodaje się literę w brzmieniu:
statki podnoszące banderę państwa członkowskiego objęte zakresem stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 ( *1 ).
Artykuł 28
Zmiana w dyrektywie 2009/16/WE
W załączniku IV dodaje się punkt w brzmieniu:
Świadectwo inwentaryzacji materiałów niebezpiecznych lub zaświadczenie o zgodności mające zastosowanie zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 ( *2 ).
Artykuł 29
Zachęta finansowa
Komisja do dnia 31 grudnia 2016 r. przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat wykonalności instrumentu finansowego, który ułatwiłby bezpieczny i racjonalny ekologicznie recykling statków, a w stosownym przypadku dołączy do niego wniosek ustawodawczy.
Artykuł 30
Przegląd
Artykuł 31
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 32
Stosowanie
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od wcześniejszej z następujących dwóch dat, lecz nie wcześniej niż dnia 31 grudnia 2015 r.:
6 miesięcy od dnia, w którym łączna maksymalna roczna wielkość recyklingu statków w zakładach recyklingu statków umieszczonych w europejskim wykazie stanowi nie mniej niż 2,5 mln ton masy statku pustego (LDT). Roczną wielkość recyklingu statków w zakładzie recyklingu statków oblicza się jako sumę wyrażonej w LDT masy statków, które zostały poddane recyklingowi w danym roku w tym zakładzie recyklingu statków. Maksymalną roczną wielkość recyklingu statków określa się, wybierając najwyższą wartość, która wystąpiła w poprzednim okresie dziesięciu lat dla każdego zakładu recyklingu statków lub – w przypadku nowo dopuszczonego zakładu recyklingu statków – najwyższą roczną wartość osiągniętą w tym zakładzie; lub
dnia 31 grudnia 2018 r.
Jednakże w odniesieniu do następujących przepisów stosuje się następujące daty rozpoczęcia stosowania:
art. 2, art. 5 ust. 2 akapit drugi, art. 13, 14, 15, 16, 25 i 26 – od dnia 31 grudnia 2014 r.;
art. 5 ust. 2 akapit pierwszy i trzeci oraz art. 12 ust. 1 i 8 od dnia 31 grudnia2020 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
KONTROLA MATERIAŁÓW NIEBEZPIECZNYCH
Materiał niebezpieczny |
Definicje |
Środki kontrolne |
Azbest |
Materiały zawierające azbest |
Na wszystkich statkach zabrania się nowego instalowania materiałów, które zawierają azbest. |
Substancje zubożające warstwę ozonową |
Substancje kontrolowane, zdefiniowane w art. 1 ust. 4 Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, 1987, wymienione w załącznikach A, B, C lub E do tego protokołu obowiązujących w czasie stosowania lub interpretacji niniejszego załącznika. Substancje zubożające warstwę ozonową, które mogą znajdować się na statku, obejmują między innymi: halon 1211 bromochlorodifluorometan halon 1301 bromotrifluorometan halon 2402 1,2-dibromo-1,1,2,2-tetrafluoroetan (znany również jako halon 114B2) CFC-11 trichlorofluorometan CFC-12 dichlorodifluorometan CFC-113 1,1,2-trichloro-1,2,2-trifluoroetan CFC-114 1,2-dichloro-1,1,2,2-tetrafluoroetan CFC-115 chloropentafluoroetan HCFC-22 chlorodifluorometan |
Na wszystkich statkach zabrania się stosowania w nowych instalacjach substancji zubożających warstwę ozonową. |
Polichlorowane bifenyle (PCB) |
„Polichlorowane bifenyle” oznaczają związki aromatyczne tworzące się w taki sposób, że atomy wodoru w cząsteczce bifenylu (dwa pierścienie benzenu związane jednym wiązaniem węgiel-węgiel) mogą być zastąpione przez do dziesięciu atomów chloru |
Na wszystkich statkach zabrania się nowego instalowania materiałów, które zawierają polichlorowane bifenyle. |
Kwas perfluorooktano-sulfonowy (PFOS) (1) |
„Kwas perfluorooktanosulfonowy” (PFOS) oznacza kwas perfluorooktanosulfonowy i jego pochodne |
Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (2) zabrania się stosowania w nowych instalacjach kwasu perfluorooktanosulfonowego (PFOS) i jego pochodnych |
Związki i systemy przeciwporostowe |
Związki i systemy przeciwporostowe uregulowane w załączniku I do Międzynarodowej konwencji o kontroli szkodliwych systemów przeciwporostowych stosowanych na statkach, 2001 (konwencji AFS) obowiązującym w czasie stosowania lub interpretacji niniejszego załącznika. |
1. Na wszystkich statkach zabrania się stosowania systemów przeciwporostowych zawierających organiczne związki cyny jako substancje biobójcze lub wszelkich innych systemów przeciwporostowych, których stosowanie lub wykorzystywanie jest zakazane na mocy konwencji AFS. 2. Na nowych statkach lub w nowych instalacjach na wszystkich statkach zabrania się stosowania lub wykorzystywania związków lub systemów przeciwporostowych w sposób niezgodny z konwencją AFS. |
(1)
Nie stosuje się do statków pływających pod banderą państw trzecich.
(2)
Rozporządzenie (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczące trwałych zanieczyszczeń organicznych i zmieniające dyrektywę 79/117/EWG (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 7). |
ZAŁĄCZNIK II
WYKAZ POZYCJI DO WYKAZU MATERIAŁÓW NIEBEZPIECZNYCH
Wszelkie materiały niebezpieczne wymienione w załączniku I
Kadm oraz związki kadmu
Chrom sześciowartościowy i związki chromu sześciowartościowego
Ołów i związki ołowiu
Rtęć i związki rtęci
Polibromowane bifenyle (PBB)
Polibromowane etery difenylowe (PBDE),
Polichlorowane naftaleny (więcej niż 3 atomy chloru)
Substancje radioaktywne
Niektóre krótkołańcuchowe chlorowane parafiny (chloroalkany C10-C13)
Uniepalniacz bromowany (HBCDD)
( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 391/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach (Dz.U. L 131 z 28.5.2009, s. 11).
( 2 ) Dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 22).
( *1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1).”.
( *2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Dz.U. L 330 z 10.12.2013, s. 1).”