2008R1342 — PL — 28.06.2016 — 004.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 423/2004 (Dz.U. L 348 z 24.12.2008, s. 20)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r.	L 343	1	22.12.2009
►M2	ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1243/2012 z dnia 19 grudnia 2012 r.	L 352	10	21.12.2012
►M3	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/2324 z dnia 11 grudnia 2015 r.	L 328	101	12.12.2015
►M4	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/1025 z dnia 24 czerwca 2016 r.	L 168	7	25.6.2016

sprostowane przez:

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 231, 1.9.2010, s.  6 (1342/2008)

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 1342/2008

z dnia 18 grudnia 2008 r.

ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 423/2004

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia plan dla następujących czterech zasobów dorsza odpowiadających następującym obszarom geograficznym:

▼C1

▼B

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia, poza definicjami określonymi w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, stosuje się następujące definicje:

Artykuł 3

Definicje geograficzne

Dla celów niniejszego rozporządzenia przyjmuje się następujące geograficzne definicje obszarów geograficznych:

Artykuł 4

Obliczanie nakładu połowowego

Do celów niniejszego rozporządzenia nakład połowowy wykorzystany przez grupę statków obliczany jest jako suma produktów wartości zdolności połowowej wyrażonej w kW dla każdego statku i liczby dni, które każdy statek spędził w obrębie jednego z obszarów określonego w załączniku I. Dzień przebywania w obszarze oznacza każdy nieprzerwany okres 24 godzin (lub jego część), w którym statek znajduje się w obszarze oraz znajduje się poza portem.

Artykuł 5

Cel planu

1.  Plan, o którym mowa w art. 1, zapewnia zrównoważoną eksploatację zasobów dorsza na podstawie maksymalnie podtrzymywalnego odłowu.

2.  Cel ustanowiony w ust. 1 powinien zostać osiągnięty przy utrzymaniu następującej śmiertelności połowowej dorsza w odniesieniu do odpowiednich grup wiekowych:

3.  W odniesieniu do zasobów dorsza w Morzu Północnym, cieśninie Skagerrak i wschodniej części kanału La Manche cel ustanowiony w ust. 1 osiąga się przy utrzymaniu śmiertelności połowowej dorsza w odniesieniu do odpowiednich grup wiekowych, o których mowa w art. 8.

ROZDZIAŁ II

CAŁKOWITE DOPUSZCZALNE POŁOWY

Artykuł 6

Poziom minimalny i poziom zapobiegawczy

Poziom minimalny biomasy tarłowej oraz poziom zapobiegawczy biomasy tarłowej w odniesieniu do każdego z zasobów dorsza wynosi:

Artykuł 7

Procedura określania TAC dla zasobów dorsza w cieśninie Kattegat, na zachód od Szkocji i w Morzu Irlandzkim

1.  Każdego roku Rada podejmuje decyzję dotyczącą TAC na nadchodzący rok dla każdego z zasobów dorsza w cieśninie Kattegat, na zachód od Szkocji i w Morzu Irlandzkim. TAC oblicza się poprzez odjęcie od całkowitej ilości odłowionych dorszy przewidywanej przez STECF jako odpowiadającej wskaźnikom śmiertelności połowowej, o których mowa w ust. 2 i 3, następujących ilości:

2.  W oparciu o zalecenie STECF TAC spełnia następujące warunki:

3.  Jeżeli – w oparciu o opinię STECF – na skutek stosowania ust. 2 lit. b) i c) wskaźnik śmiertelności połowowej jest niższy niż wskaźnik śmiertelności połowowej określony w art. 5 ust. 2, Rada ustanawia TAC na takim poziomie, wskutek którego wskaźnik śmiertelności połowowej ma wartość określoną w tym artykule.

4.  Przy wydawaniu opinii zgodnie z ust. 2 i 3 STECF przyjmuje, że w roku poprzedzającym stosowanie TAC dokonuje się połowów zasobu przy dostosowaniu śmiertelności połowowej równej ograniczeniu maksymalnego dopuszczalnego nakładu połowowego mającego zastosowanie w danym roku.

5.  Niezależnie od przepisów ust. 2 lit. a), b) i c) oraz ust. 3 Rada nie ustala TAC na poziomie, który jest wyższy lub niższy o więcej niż 20 % w stosunku do TAC ustalonego na poprzedni rok.

Artykuł 8

Procedura określania TAC dla zasobów dorsza w Morzu Północnym, cieśninie Skagerrak i wschodniej części kanału La Manche

1.  Każdego roku Rada podejmuje decyzję dotyczącą TAC dla zasobów dorsza w Morzu Północnym, cieśninie Skagerrak i wschodniej części kanału La Manche. TAC oblicza się, stosując zasady redukcji określone w art. 7 ust. 1 lit. a) i b).

2.  TAC oblicza się wstępnie zgodnie z ust. 3 i 5. Od roku, w którym wielkość TAC wynikająca z zastosowania ust. 3 i 5 byłaby niższa niż wielkość TAC wynikająca z zastosowania ust. 4 i 5, TAC oblicza się zgodnie z ustępami 4 i 5.

3.  Wstępnie TAC nie przekracza poziomu odpowiadającego śmiertelności połowowej, który jest ułamkiem prognozy dotyczącej śmiertelności połowowej w odniesieniu do odpowiednich grup wiekowych w 2008 r., jak następuje: 75 % w odniesieniu do TAC w 2009 r., 65 % w odniesieniu do TAC w 2010 r. oraz z zastosowaniem kolejnych zmniejszeń wynoszących 10 % w odniesieniu do kolejnych lat.

4.  Następnie, jeżeli wielkość zasobów w dniu 1 stycznia w roku poprzedzającym rok stosowania TAC jest:

5.  Niezależnie od przepisów ust. 3 i 4 Rada nie ustala TAC na rok 2010 i kolejne lata na poziomie, który jest wyższy lub niższy o więcej niż 20 % w stosunku do TAC ustalonego na rok poprzedni.

6.  Jeżeli zasoby dorsza, o którym mowa w ust. 1, były eksploatowane z zachowaniem wskaźnika śmiertelności połowowej bliskiego 0,4 przez trzy kolejne lata, Komisja ocenia stosowanie tego artykułu i w stosownych przypadkach postuluje zastosowanie odpowiednich środków w celu jego zmiany, tak aby zapewnić eksploatację opartą na maksymalnym podtrzymywalnym połowie.

▼M2

Artykuł 9

Specjalna procedura ustalania TAC

1.  Jeżeli brakuje wystarczających informacji do ustalenia TAC zgodnie z art. 7, TAC dla stad dorsza w cieśninie Kattegat, na zachód od Szkocji i w Morzu Irlandzkim ustala się na poziomie wskazanym w opinii naukowej. Jednak jeżeli poziom wskazany w opinii naukowej jest o ponad 20 % wyższy niż TAC w roku poprzednim, ustala się je na poziomie o 20 % wyższym niż TAC w roku poprzednim, lub jeżeli poziom wskazany w opinii naukowej jest o ponad 20 % niższy niż TAC w roku poprzednim, ustala się je na poziomie o 20 % niższym niż TAC w roku poprzednim.

2.  W drodze odstępstwa od ust. 1– w przypadku gdy opinia naukowa wskazuje, że nie powinny mieć miejsca połowy ukierunkowane oraz że:

Rada może podjąć decyzję o niestosowaniu rocznego dostosowania do TAC w kolejnym roku lub w kolejnych latach, pod warunkiem że ustalony TAC odnosi się wyłącznie do przyłowów.

3.  Jeżeli brakuje wystarczających informacji do ustalenia TAC zgodnie z art. 8, TAC dla stad dorsza w Morzu Północnym, cieśninie Skagerrak i wschodniej części kanału La Manche ustala się, stosując odpowiednio ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, chyba że w wyniku konsultacji z Norwegią zostanie ustalony inny poziom TAC.

4.  Jeżeli opinia naukowa wskazuje, że zastosowanie zasad określonych w art. 8 ust. 1–4 nie jest właściwe do zrealizowania celów planu, Rada może, niezależnie od wyżej wymienionych przepisów, podjąć decyzję o alternatywnym poziomie TAC.

▼B

Artykuł 10

Dostosowanie środków

1.  Jeżeli osiągnięto docelowy poziom wskaźnika śmiertelności połowowej, o którym mowa w art. 5 ust. 2, lub w przypadku ocenienia przez STECF, że cel ten lub poziom minimalny i poziom zapobiegawczy biomasy tarłowej, o których mowa w art. 6, lub poziomy wskaźników śmiertelności połowowej, o których mowa w art. 7 ust. 2, nie są już odpowiednie, aby utrzymać niskie ryzyko uszczuplenia zasobów przy maksymalnie podtrzymywalnym odłowie, Rada podejmuje decyzję o nowych wartościach dla tych wymienionych poziomów.

2.  W przypadku stwierdzenia przez STECF, że którekolwiek z zasobów dorsza nie odnawia się we właściwy sposób, Rada podejmuje decyzję o:

ROZDZIAŁ III

OGRANICZENIA NAKŁADU POŁOWOWEGO

Artykuł 11

System nakładu połowowego

1.  TAC ustanowione w art. 7, 8 i 9 uzupełnia się systemem nakładu połowowego, w którym państwom członkowskim przydziela się uprawnienia do połowów w formie nakładu połowowego na zasadzie rocznych kwot.

2.  Rada, działając na wniosek Komisji i na podstawie informacji dostarczonych przez państwa członkowskie oraz oceny STECF, o których mowa w ust. 3, może wyłączyć pewne grupy statków ze stosowania systemu nakładu połowowego, pod warunkiem że:

Jeżeli STECF nie jest w stanie stwierdzić, czy warunki te pozostają spełnione, Rada włącza każdą odnośną grupę statków do systemu nakładu połowowego.

3.  Państwa członkowskie corocznie dostarczają Komisji i STECF stosowne informacje pozwalające ustalić, czy powyższe warunki są i pozostają spełnione zgodnie ze szczegółowymi zasadami przyjętymi przez Komisję.

Artykuł 12

Przydziały nakładu połowowego

1.  Każdego roku Rada podejmuje decyzję o maksymalnym dopuszczalnym nakładzie połowowym dla każdej grupy nakładu połowowego w podziale na państwa członkowskie.

2.  Maksymalny dopuszczalny nakład połowowy oblicza się za pomocą podstawy ustanowionej w następujący sposób:

3.  Grupy nakładu połowowego, do których zastosowanie ma roczne dostosowanie maksymalnego dopuszczalnego nakładu połowowego, ustanawia się w następujący sposób:

▼M2

4.  W odniesieniu do zagregowanych grup nakładu połowowego, w przypadku których łączne połowy wyrażone procentowo zgodnie z ust. 3 lit. d) wynoszą 20 % lub więcej, zastosowanie mają roczne dostosowania. Maksymalny dopuszczalny nakład połowowy dla danych grup oblicza się w następujący sposób:

▼B

5.  Dla grup nakładu połowowego innych niż wymienione w ust. 4 maksymalny dopuszczalny nakład połowowy należy utrzymać na poziomie podstawowym.

▼M2

6.  W drodze odstępstwa od ust. 4, jeżeli maksymalny dopuszczalny nakład połowowy został ograniczony dla czterech kolejnych lat, Rada może podjąć decyzję o niestosowaniu rocznego dostosowania maksymalnego dopuszczalnego nakładu połowowego w kolejnym roku lub w kolejnych latach.

▼B

Artykuł 13

Przydział dodatkowego nakładu połowowego w odniesieniu do wysoce selektywnych narzędzi i rejsów połowowych, podczas których unika się połowów dorsza

1.  Państwa członkowskie mogą zwiększyć maksymalny dopuszczalny nakład połowowy dla grup nakładu połowowego, w odniesieniu do których nakład został dostosowany zgodnie z art. 12 ust. 4 i przy zachowaniu warunków określonych w ust. 2–7.

2.  Maksymalny dopuszczalny nakład połowowy może być zwiększony w obrębie grup nakładu połowowego, w których działalność połowowa jednego lub więcej statków:

3.  Statki, o których mowa w ust. 2, podlegają zwiększonej obserwacji, zwłaszcza pod następującymi względami:

a także podlegają ustaleniom dotyczącym regularnego dostarczania państwu członkowskiemu danych na temat przestrzegania specjalnych warunków określonych w tych punktach.

4.  Zwiększenie nakładu połowowego przewidziane w niniejszym artykule oblicza się dla każdego statku w danych grupach nakładu połowowego, które prowadzą działalność na specjalnych warunkach, o których mowa w ust. 2 lit. a), b), c) i d), oraz nie przekracza ilości koniecznej, by za użycie narzędzi koniecznych do tych działań zrekompensować dostosowanie nakładu połowowego, o którym mowa w art. 12 ust. 4.

5.  Informacje o jakichkolwiek zwiększeniach przydziału nakładu połowowego, dokonanych przez państwa członkowskie, przekazywane są Komisji w terminie do 30 kwietnia roku, w którym ma miejsce rekompensata za dostosowanie nakładu połowowego. Informacje te zawierają szczegółowe dane na temat statków prowadzących działalność na specjalnych warunkach, o których mowa w ust. 2 lit. a), b), c) i d), nakładu połowowego dla poszczególnych grup nakładu połowowego, którego realizacji przez te statki w tym roku spodziewa się państwo członkowskie, oraz na temat warunków, na jakich nakład połowowy jest monitorowany, w tym na temat ustaleń dotyczących kontroli.

6.  Najpóźniej do dnia 1 marca państwa członkowskie przedstawiają Komisji sprawozdanie na temat ilości nakładu połowowego wykorzystanego w ramach działań przeprowadzonych podczas poprzedniego roku.

7.  Komisja zwraca się do STECF o dokonywanie co roku porównania zmniejszenia śmiertelności dorsza osiągniętego wskutek stosowania ust. 2 lit. c) ze zmniejszeniem, które zgodnie z jego szacunkami osiągnięto by dzięki dostosowaniu nakładu połowowego, o którym mowa w art. 12 ust. 4. W świetle tej opinii Komisja może postulować dostosowania nakładu połowowego, które mogą być stosowane w następnym roku w odniesieniu do właściwej grupy narzędzi połowowych.

Artykuł 14

Obowiązki państwa członkowskiego

1.  W odniesieniu do statków pływających pod jego banderą każde państwo członkowskie ustala swoją metodę przydzielania maksymalnego dopuszczalnego nakładu połowowego poszczególnym statkom lub grupom statków w oparciu o szereg kryteriów, takich jak na przykład:

2.  W odniesieniu do każdego obszaru zamieszczonego w załączniku I niniejszego rozporządzenia każde państwo członkowskie wydaje specjalne zezwolenia połowowe zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1627/94 z dnia 27 czerwca 1994 r. ustanawiającym ogólne przepisy dotyczące specjalnych zezwoleń połowowych ( 9 ) dla statków pływających pod jego banderą, które prowadzą połowy w na tym obszarze i wykorzystują narzędzie należące do jednej z grup narzędzi zamieszczonych w załączniku I niniejszego rozporządzenia.

3.  W odniesieniu do każdego obszaru zamieszczonego w załączniku I całkowita zdolność połowowa wyrażona w kW statków posiadających specjalne zezwolenie połowowe wydane zgodnie z ust. 2 nie może przekraczać maksymalnej zdolności połowowej statków, które rozpoczęły połowy objętym przepisami narzędziem w roku 2006 lub 2007 i dokonują ich w danym obszarze geograficznym.

4.  Każde państwo członkowskie sporządza i prowadzi wykaz statków posiadających specjalne zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, oraz udostępnia ten wykaz Komisji i pozostałym państwom członkowskim na swojej oficjalnej stronie internetowej.

Artykuł 15

Regulacja nakładu połowowego

Państwa członkowskie monitorują zdolność połowową i połowy swoich statków w podziale na grupy nakładu połowowego oraz podejmują stosowne działania w sytuacji, gdy dopuszczalny nakład połowowy ustalony zgodnie z art. 12 zbliża się do poziomu maksymalnego, aby nie przekroczył ustanowionych limitów.

Artykuł 16

Wymiana maksymalnego dopuszczalnego nakładu połowowego między państwami członkowskimi i odbudowa nakładu

1.  Zainteresowane państwa członkowskie mogą dostosować maksymalny dopuszczalny nakład połowowy ustanowiony zgodnie z art. 11 w celu:

2.  Państwo członkowskie może dostosować maksymalny dopuszczalny nakład połowowy ustanowiony zgodnie z art. 12, jeżeli zaprzestaje ono wymiany kwot połowowych w jakimkolwiek z obszarów wymienionych w art. 3, o ile to państwa członkowskie w okresie referencyjnym dokonywało tych wymian, aby określić podstawy, o których mowa w art. 12 ust. 2, i musi zastosować dodatkowy nakład w jakiejkolwiek z odnośnych grup nakładu połowowego, aby wykorzystać odzyskane kwoty. Tej odbudowie nakładu towarzyszy zmniejszenie całkowitego dopuszczalnego nakładu przez państwo członkowskie, które zwróciło kwotę państwu członkowskiemu odzyskującemu kwotę, w zakresie odzwierciedlającym zmniejszenie kwoty połowowej, jaką dysponują jego grupy nakładów, chyba że państwo członkowskie zwracające kwotę nie wykorzystało stosownego nakładu połowowego do określenia wspomnianych wyżej podstaw.

3.  Nie naruszając przepisów art. 17 ust. 2, w roku 2009 państwa członkowskie mogą zmienić swoje przydziały nakładu połowowego przez przeniesienie nakładu połowowego i zdolności połowowych pomiędzy obszarami geograficznymi, o których mowa w art. 3, pod warunkiem że przeniesienie to obejmuje działalność połowową, o której mowa w art. 13 ust. 2 lit. a) i b). O takich przeniesieniach powiadamia się Komisję. Odpowiednio zmienia się maksymalny dopuszczalny nakład połowowy, o którym mowa w art. 12 ust. 2 lit. a).

Artykuł 17

Wymiana maksymalnego dopuszczalnego nakładu połowowego między grupami nakładu połowowego

1.  Państwo członkowskie może zmienić przydziały nakładu połowowego przez przenoszenie zdolności połowowej między grupami nakładu połowowego zgodnie z warunkami ustanowionymi w ust. 2–5.

2.  Dopuszcza się przeniesienie między grupami narzędzi połowowych, a nie między obszarami geograficznymi, pod warunkiem że zainteresowane państwo członkowskie dostarczy Komisji informacji o średnim połowie na jednostkę nakładu z ostatnich trzech lat w grupie narzędzi, która ma przedmiotowy nakład przekazać i w grupie narzędzi, która ma ten nakład przyjąć.

3.  Jeżeli połów na jednostkę nakładu w grupie narzędzi połowowych, która ma przedmiotowy nakład przekazać, jest wyższy niż w grupie narzędzi połowowych, która ma ten nakład przyjąć, przekazania dokonuje się zasadniczo w formie pełnych kilowatodni.

4.  Jeżeli połów na jednostkę nakładu w grupie narzędzi połowowych, która ma przedmiotowy nakład oddać, jest niższy niż w grupie narzędzi połowowych, która ma ten nakład przyjąć, do kwoty nakładu w grupie narzędzi połowowych, która ma przedmiotowy nakład przyjąć, stosuje się współczynnik korygujący w celu zrekompensowania wyższego połowu na jednostkę nakładu w tej grupie.

5.  Komisja nakłada na STECF wymóg opracowania standardowych współczynników korygujących, które można by wykorzystać w celu ułatwienia przekazywania nakładów między grupami narzędzi połowowych o różnych wartościach połowu na jednostkę nakładu.

ROZDZIAŁ IV

MONITOROWANIE, KONTROLA I NADZÓR

▼M1 —————

▼B

Artykuł 25

Wyznaczone porty

1.  Jeżeli ze wspólnotowego statku rybackiego mają być wyładowane we Wspólnocie ponad dwie tony dorsza, kapitan statku dopilnowuje, by takie wyładunki odbywały się tylko w wyznaczonych portach.

2.  Każde państwo członkowskie wyznacza porty, w których odbywa się wyładunek dorsza w ilości przekraczającej dwie tony.

3.  Każde państwo członkowskie zamieszcza na swojej publicznie dostępnej stronie internetowej wykaz wyznaczonych portów i odpowiednie procedury dotyczące kontroli i nadzoru w tych portach, w tym zasady i warunki rejestrowania ilości dorsza przy każdym wyładunku oraz sprawozdawczości w tym zakresie.

Komisja przekazuje te informacje wszystkim państwom członkowskim.

▼M1 —————

▼B

ROZDZIAŁ V

PROCES DECYZYJNY ORAZ PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 30

Procedura podejmowania decyzji

W przypadkach, w których niniejsze rozporządzenie stanowi, że decyzje podejmuje Rada, Rada podejmuje decyzje kwalifikowaną większością głosów na podstawie wniosku Komisji.

Artykuł 31

Zmiany w załączniku I

Na podstawie zalecenia STECF Komisja może zmienić załącznik I do niniejszego rozporządzenia zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz na podstawie poniższych zasad:

Artykuł 32

Szczegółowe zasady

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania art. 11 ust. 3, art. 14, 16 i 17 niniejszego rozporządzenia mogą być przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 30 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002.

Artykuł 33

Pomoc z Europejskiego Funduszu Rybackiego

1.  Dla każdego z czterech zasobów dorsza, o których mowa w art. 1, w tych latach, w których dany zasób znajduje się poniżej odpowiedniego poziomu zapobiegawczego biomasy tarłowej określonego w art. 6, plan długoterminowy uznaje się za plan odbudowy w rozumieniu art. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz do celów art. 21 lit. a) ppkt (i) rozporządzenia (WE) nr 1198/2006.

2.  Dla każdego z czterech zasobów dorsza, o których mowa w art. 1, w innych latach niż lata, o których mowa w ust. 1, plan długoterminowy uznaje się za plan zarządzania w rozumieniu art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002 oraz do celów art. 21 lit. a) ppkt (iv) rozporządzenia (WE) nr 1198/2006.

Artykuł 34

Przegląd

Komisja – na podstawie opinii STECF oraz po konsultacji z właściwym Regionalnym Komitetem Doradczym – ocenia wpływ środków zarządzania na odnośne zasoby dorsza oraz ich odławianie, nie później niż w trzecim roku stosowania niniejszego rozporządzenia, a następnie co trzy kolejne lata stosowania niniejszego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach, postuluje stosowne środki w celu jego zmiany.

Artykuł 35

Uchylenie

▼C1

Niniejszym uchyla się rozporządzenie (WE) nr 423/2004. Odesłania do przepisów rozporządzenia (WE) nr 423/2004 traktuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

▼B

Artykuł 36

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2009 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

---

ZAŁĄCZNIK I

Grupy nakładu połowowego zdefiniowane są przez jedną z grup narzędzi połowowych wymienionych w pkt 1 oraz jeden z obszarów geograficznych wymienionych w pkt 2.

1.   Grupy narzędzi

2.   Grupy obszarów geograficznych:

Do celów niniejszego załącznika stosuje się następujące grupy obszarów geograficznych:

▼C1

▼M3

▼M4

▼B

---

ZAŁĄCZNIK II

SZCZEGÓŁOWE WARTOŚCI ODNIESIENIA DLA INSPEKCJI

Cel

Strategia

Priorytety

Docelowe wartości odniesienia

---

ZAŁĄCZNIK III

ZAKRES KRAJOWYCH PROGRAMÓW KONTROLI

W krajowych programach kontroli należy określić, między innymi:

1.   Środki kontroli

Zasoby ludzkie

Środki techniczne

Środki finansowe

2.   Elektroniczny zapis i przekaz informacji związanych z działalnością połowową

Opis systemów wprowadzonych w celu zapewnienia zgodności z art. 19, 23, 24 i 25.

3.   Wyznaczenie portów

W stosownych przypadkach wykaz portów wyznaczonych do wyładunku dorsza zgodnie z art. 25.

4.   Zgłoszenie przed wyładunkiem

Opis systemów wprowadzonych w celu zapewnienia zgodności z art. 24.

5.   Kontrola wyładunków

Opis urządzeń lub systemów wprowadzonych w celu zapewnienia zgodności z przepisami art. 20, 21, 22 i 29.

6.   Procedury inspekcji

Krajowe programy kontroli określają procedury, jakie należy stosować:

---

ZAŁĄCZNIK IV

Linia, o której mowa w art. 13 ust. 2 lit. d)

Linia, o której mowa w art. 13 ust. 2 lit. d), jest to linia wytyczona loksodromami kolejno łączącymi punkty o następujących współrzędnych geograficznych, mierzonych zgodnie z układem współrzędnych WGS84:

---

( 1 ) Opinia z dnia 21 października 2008 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).

( 2 ) Dz.U. L 70 z 9.3.2004, s. 8.

( 3 ) Dz.U. L 226 z 29.8.1980, s. 48.

( 4 ) Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23.

( 5 ) Dz.U. L 261 z 20.10.1993, s. 1.

( 6 ) Dz.U. L 358 z 31.12.2002, s. 59.

( 7 ) Dz.U. L 223 z 15.8.2006, s. 1.

( 8 ) Dz.U. L 60 z 5.2.2008, s. 1.

( 9 ) Dz.U. L 171 z 6.7.1994, s. 7.

( 10 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz.U. L 343 z 22.12.2009, s. 1).