02008R0543 — PL — 01.07.2013 — 006.004

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 543/2008 z dnia 16 czerwca 2008 r. wprowadzające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do mięsa drobiowego (Dz.U. L 157 z 17.6.2008, s. 46)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 936/2008 z dnia 24 września 2008 r.	L 257	7	25.9.2008
M2	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 508/2009 z dnia 15 czerwca 2009 r.	L 151	28	16.6.2009
►M3	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 557/2010 z dnia 24 czerwca 2010 r.	L 159	13	25.6.2010
►M4	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 576/2011 z dnia 16 czerwca 2011 r.	L 159	66	17.6.2011
►M5	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 652/2012 z dnia 13 lipca 2012 r.	L 190	1	19.7.2012
►M6	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 1239/2012 z dnia 19 grudnia 2012 r.	L 350	63	20.12.2012
►M7	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 519/2013 z dnia 21 lutego 2013 r.	L 158	74	10.6.2013

sprostowane przez:

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 008, 13.1.2009, s.  33 (543/2008)
►C2	Sprostowanie, Dz.U. L 102, 23.4.2018, s.  95 (652/2012)

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 543/2008

z dnia 16 czerwca 2008 r.

wprowadzające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do mięsa drobiowego

Artykuł 1

W odniesieniu do produktów określonych w art. 121 lit. e) ppkt (ii) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stosuje się następujące definicje:

Do celów niniejszego rozporządzenia warianty określeń użytych w lit. a)–e) wynikające z płci są uznawane za równoważne.

W przypadku produktów wymienionych w lit. e), g) oraz h), zdanie „cięcia wykonuje się w stawach” oznacza cięcia dokonane między liniami odgraniczającymi stawy, jak pokazano w formie graficznej w załączniku II.

Produkty wymienione w lit. d)–k) można oferować ze skórą lub bez skóry. Brak skóry w produktach wymienionych w lit. d)–j) lub występowanie skóry w produkcie wymienionym w lit. k) podaje się na etykiecie określonej w art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 1 ).

Wątroby z gęsi lub kaczek gatunku Cairina muschata lub krzyżówki z Anas platyrhynchos, u których nastąpiło przetłuszczenie i powiększenie wątroby wskutek określonego żywienia.

Tego rodzaju wątroby, usunięte z całkowicie wykrwawionych ptaków, mają jednolitą barwę.

Masa wątrób przedstawia się następująco:

Artykuł 2

Do celów niniejszego rozporządzenia:

Artykuł 3

1.  Tusze drobiowe wprowadzane do obrotu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są przygotowane do sprzedaży w jednej z poniższych prezentacji:

Może zostać dodany wyraz „patroszone”.

2.  Tusze częściowo patroszone są to tusze drobiowe, z których nie zostały usunięte takie części, jak serce, wątroba, płuca, żołądek mięśniowy, wole i nerki.

3.  We wszystkich prezentacjach tusz, jeżeli nie została usunięta głowa, w tuszy mogą pozostać tchawica, przełyk i wole.

4.  Do podrobów należą wyłącznie: serce, szyja, żołądek mięśniowy i wątroba, a także wszystkie inne części tuszy uznane za jadalne na rynku, na którym produkt jest przeznaczony do ostatecznego spożycia. Wątroby bez pęcherzyków żółciowych. Żołądek mięśniowy bez zrogowaciałego nabłonka, zawartość żołądka usunięta. Serce może być z workiem osierdziowym lub bez niego. Jeżeli szyja pozostaje połączona z tuszą, nie zalicza się jej do podrobów.

W przypadku gdy jeden z czterech wymienionych organów zwyczajowo nie jest oferowany do sprzedaży łącznie z tuszą, brak tego organu podaje się na etykiecie.

5.  Niezależnie od przestrzegania ustawodawstwa krajowego przyjętego zgodnie z dyrektywą 2000/13/WE w towarzyszących dokumentach handlowych w rozumieniu art. 13 ust. 1 lit. b) tej dyrektywy zamieszcza się następujące dodatkowe oznaczenia:

Artykuł 4

1.  Nazwy, pod którymi sprzedaje się produkty objęte niniejszym rozporządzeniem, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 dyrektywy 2000/13/WE, to nazwy wymienione w art. 1 niniejszego rozporządzenia i ich odpowiedniki w innych językach wspólnotowych, podane w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, uściślone:

2.  Nazwy zdefiniowane w art. 1 pkt 1 i 2 można dodatkowo uzupełnić innymi określeniami, pod warunkiem że nie wprowadzi to konsumenta wyraźnie w błąd, w szczególności prowadząc do utożsamiania przez niego danego produktu z innymi produktami wymienionymi w art. 1 pkt 1 i 2 lub z oznaczeniami przewidzianymi w art. 11.

Artykuł 5

1.  Produkty inne niż określone w art. 1 mogą być wprowadzane do obrotu we Wspólnocie tylko pod nazwami, które nie wprowadzają konsumenta wyraźnie w błąd, powodując ich utożsamianie z innymi produktami określonymi w art. 1 lub z oznaczeniami przewidzianymi w art. 11.

2.  Niezależnie od przestrzegania ustawodawstwa krajowego przyjętego zgodnie z dyrektywą 2000/13/WE etykietowanie, prezentacja i reklamowanie mięsa drobiowego przeznaczonego dla konsumenta końcowego są zgodne z dodatkowymi wymogami określonymi w ust. 3 i 4 niniejszego artykułu.

▼C1

3.  W przypadku świeżego mięsa drobiowego datę minimalnej trwałości zastępuje się „terminem przydatności do spożycia”, zgodnie z art. 10 dyrektywy 2000/13/WE.

▼B

4.  W przypadku paczkowanego mięsa drobiowego na opakowaniu jednostkowym lub na przymocowanej etykiecie umieszcza się również następujące dane szczegółowe:

5.  Jeżeli mięso drobiowe jest oferowane do sprzedaży bez opakowania, z wyjątkiem przypadku, gdy rozbiór i odkostnianie odbywają się w miejscu sprzedaży przewidzianym w art. 4 ust. 2 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 853/2004, pod warunkiem że taki rozbiór i odkostnianie odbywają się na prośbę i w obecności konsumenta, stosuje się art. 14 dyrektywy 2000/13/WE w odniesieniu do oznaczeń, o których mowa w ust. 4.

6.  W drodze odstępstwa od art. 3 ust. 5 oraz od ust. 2–5 niniejszego artykułu nie ma potrzeby klasyfikowania mięsa drobiowego lub umieszczania dodatkowych oznaczeń, o których mowa w wymienionych artykułach, w przypadku dostaw do zakładów rozbioru lub przetwórstwa.

Artykuł 6

Do mrożonego mięsa drobiowego zdefiniowanego w załączniku XIV część B pkt II ppkt 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 stosuje się następujące przepisy dodatkowe.

Temperatura mrożonego mięsa drobiowego objętego niniejszym rozporządzeniem musi być stabilna w całym produkcie i być utrzymywana we wszystkich punktach produktu na poziomie –12 °C lub niższym, z możliwie krótkimi wahaniami w górę, o nie więcej niż 3 °C. Te odchylenia temperatury produktu są dopuszczalne zgodnie z dobrą praktyką przechowywania i dystrybucji w czasie lokalnej dystrybucji oraz w ladach wystawowych w handlu detalicznym.

Artykuł 7

1.  Tusze drobiowe i kawałki tusz objęte niniejszym rozporządzeniem spełniają następujące wymogi minimalne w celu ich zaliczenia do klasy A i B:

Świeże mięso drobiowe nie może wykazywać żadnych oznak wcześniejszego zamrażania.

2.  Tusze drobiowe i kawałki drobiu spełniają poniższe dodatkowe kryteria w celu zaliczenia ich do klasy handlowej A:

Artykuł 8

1.  Decyzje wynikające z nieprzestrzegania art. 1, 3 i 7 można podejmować jedynie w odniesieniu do całej partii, skontrolowanej zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

2.  Z każdej partii w rzeźni, zakładzie rozbioru, magazynach hurtowych i detalicznych lub na każdym etapie wprowadzania do obrotu, włącznie z transportem lub w czasie odprawy celnej w przypadku przywozu z krajów trzecich, pobiera się losowo następujące ilości poszczególnych produktów określonych w art. 1:

3.  Podczas badania partii mięsa drobiowego klasy A dozwolona jest dopuszczalna całkowita liczba jednostek wadliwych określona w trzeciej kolumnie tabeli zawartej w ust. 2. W przypadku filetów z piersi jednostki wadliwe mogą również obejmować filety z zawartością w masie do 2 % tkanki chrzęstnej (giętkie zakończenie mostka).

Jednakże liczba jednostek wadliwych niezgodnych z przepisami art. 1 pkt 1 i 3 oraz art. 7 ust. 1 nie może przekraczać wielkości przedstawionych w kolumnie 4 tabeli zawartej w ust. 2.

W odniesieniu do art. 1 pkt 3 jednostki wadliwej nie uważa się za dopuszczalną, chyba że jej masa wynosi co najmniej 240 g w przypadku wątrób kaczych oraz przynajmniej 385 g w przypadku wątrób gęsich.

4.  Podczas badania partii mięsa drobiowego klasy B podwaja się dopuszczalną liczbę jednostek wadliwych.

5.  W przypadku gdy badana partia zostaje uznana za wadliwą, organ nadzorujący zabrania wprowadzenia jej do obrotu lub nie dopuszcza do przywozu partii pochodzącej z kraju trzeciego, do czasu przedstawienia dowodu, że uzyskano zgodność partii z przepisami art. 1 i 7.

Artykuł 9

1.  Paczkowane mięso drobiowe mrożone lub głęboko mrożone w opakowaniach jednostkowych w rozumieniu art. 2 dyrektywy 76/211/EWG można klasyfikować według klas wagowych zgodnie z załącznikiem XIV część B pkt III ppkt 3 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007. Opakowaniami jednostkowymi mogą być:

2.  Zgodnie z ust. 3 i 4 na wszystkich opakowaniach jednostkowych widnieje oznaczenie masy produktu, podawanej jako „masa nominalna”, którą opakowania powinny zawierać.

3.  Paczkowane mięso drobiowe mrożone lub głęboko mrożone można klasyfikować według kategorii mas nominalnych, jak następuje:

4.  Opakowania jednostkowe określone w ust. 1 przygotowuje się w taki sposób, aby były spełnione następujące warunki:

Do niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje masy nominalnej, rzeczywistej zawartości i wartości ujemnego błędu określone w załączniku I do dyrektywy 76/211/EWG.

5.  W zakresie odpowiedzialności paczkującego lub importera za mięso drobiowe mrożone lub głęboko mrożone oraz w zakresie kontroli przeprowadzanych przez właściwe organy, przepisy określone w załączniku I do dyrektywy 76/211/EWG, pkt 4, 5 i 6 stosuje się mutatis mutandis.

6.  Kontrola opakowań jednostkowych jest prowadzona poprzez pobieranie próbek i składa się ona z dwóch części:

Partia opakowań jednostkowych jest uważana za akceptowalną, jeżeli wyniki obydwu kontroli spełniają kryteria akceptacji określone w ust. 10 i 11.

7.  Partia składa się z wszystkich opakowań jednostkowych o tej samej masie nominalnej, tego samego rodzaju oraz tego samego cyklu produkcyjnego, pakowanych w tym samym miejscu, które podlegają inspekcji.

Rozmiar partii jest ograniczony do ilości ustanowionych poniżej:

8.  Z każdej badanej partii pobiera się losowo następujące ilości opakowań jednostkowych:

Dla partii składających się z mniej niż 100 sztuk produktów w opakowaniach jednostkowych wynik badania nieniszczącego w rozumieniu załącznika II do dyrektywy 76/211/EWG, gdy jest ono przeprowadzane, wynosi 100 %.

9.  W przypadku mięsa drobiowego w opakowaniach jednostkowych dopuszczalne są następujące wartości ujemnego błędu:

▼M1

▼B

10.  Podczas badania rzeczywistej zawartości poszczególnych opakowań jednostkowych w próbce, minimalna dopuszczalna zawartość jest obliczana przez odjęcie dopuszczalnej wartości błędu ujemnego dla danej zawartości od masy nominalnej opakowania jednostkowego.

Opakowania jednostkowe w próbce, których rzeczywista zawartość jest mniejsza niż minimalna dopuszczalna zawartość, uważa się za wadliwe.

Badana partia opakowań jednostkowych może być uznana za akceptowalną lub zostaje odrzucona, jeżeli liczba wadliwych opakowań jednostkowych w próbce jest niższa lub równa kryterium akceptacji albo jest równa lub wyższa od kryterium odrzucenia, podanych poniżej:

11.  W przypadku badania średniej rzeczywistej zawartości partię opakowań jednostkowych uważa się za akceptowalną, jeżeli średnia rzeczywista zawartość opakowań jednostkowych tworzących próbkę jest większa niż kryterium akceptacji podane poniżej:

x—

=

średnia zawartość rzeczywista

Qn

=

masa nominalna opakowania jednostkowego

s

=

odchylenie standardowe rzeczywistej zawartości opakowań jednostkowych w partii.

Odchylenie standardowe oblicza się w sposób określony w pkt 2.3.2.2 załącznika II do dyrektywy 76/211/EWG.

12.  Tak długo, jak dyrektywa Rady 80/181/EWG ( 4 ) zezwala na stosowanie dodatkowych oznakowań, oznakowaniu masy nominalnej opakowań jednostkowych, do których stosuje się niniejszy artykuł, może towarzyszyć oznakowanie dodatkowe.

13.  W odniesieniu do mięsa drobiowego wprowadzanego do Zjednoczonego Królestwa z innych państw członkowskich przeprowadza się losowe kontrole, które nie są dokonywane na granicy.

Artykuł 10

Oznaczenie dotyczące wykorzystania jednej z metod schładzania zdefiniowanej w niniejszym rozporządzeniu i odpowiadające określeniom w innych językach wspólnotowych wymienionych w załączniku III może występować na etykietach w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE:

Artykuł 11

1.  W celu oznaczenia rodzaju chowu, z wyjątkiem chowu organicznego i biologicznego, na etykietach w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE mogą występować wyłącznie poniższe określenia lub odpowiadające im określenia w innych językach wspólnotowych wymienione w załączniku IV i tylko jeżeli spełnione są odpowiednie warunki wymienione w załączniku V niniejszego rozporządzenia:

Wymienione określenia można uzupełnić oznaczeniami odnoszącymi się do szczególnych cech charakterystycznych dla odpowiednich sposobów chowu.

Kiedy produkcja z chowu wybiegowego (lit. c), d) i e)) podana jest na etykiecie mięsa pochodzącego z kaczek i gęsi chowanych do produkcji foie gras, umieszcza się na niej również napis „z produkcji foie gras”.

2.  Podawanie wieku w momencie uboju lub długości okresu tuczu jest dopuszczalne jedynie w przypadku gdy stosuje się jedno z określeń wymienionych w ust. 1 oraz w odniesieniu do wieku nie niższego niż wiek wskazany w załączniku V lit. b), c) lub d). Jednakże przepisu tego nie stosuje się w przypadku zwierząt objętych art. 1 pkt 1 lit. a) tiret czwarte.

3.  Ustępy 1 i 2 stosuje się bez uszczerbku dla krajowych środków technicznych wykraczających poza minimalne wymagania podane w załączniku V, które mają zastosowanie jedynie do producentów danego państwa członkowskiego, o ile środki te są zgodne z prawem wspólnotowym i wspólnymi normami handlowymi w odniesieniu do mięsa drobiowego.

4.  Krajowe środki określone w ust. 3 przekazuje się do wiadomości Komisji.

5.  W dowolnym czasie i na wniosek Komisji państwa członkowskie przekazują wszelkie informacje konieczne do oceny zgodności środków, o których mowa w niniejszym artykule, z prawem wspólnotowym i wspólnymi normami handlowymi w odniesieniu do mięsa drobiowego.

Artykuł 12

1.  Rzeźnie upoważnione do stosowania określeń wymienionych w art. 11 podlegają specjalnej rejestracji. Prowadzą one oddzielne ewidencje, według sposobu hodowli, dotyczące:

2.  Producenci, o których mowa w ust. 1, są następnie regularnie kontrolowani. Zachowują oni bieżące dane przez okres minimum sześć miesięcy od chwili wysyłki, dotyczące liczby ptaków w podziale na system chowu drobiu, przedstawiające również liczbę ptaków sprzedanych oraz nazwy i adresy kupujących oraz ilości i źródło dostaw pasz.

Ponadto producenci stosujący systemy chowu wybiegowego przechowują również dane dotyczące daty ich pierwszego dostępu do wybiegu.

3.  Producenci pasz i dostawcy przechowują dane przez okres przynajmniej sześciu miesięcy po wysyłce wykazujące, że skład pasz w dostawach do producentów w odniesieniu do rodzaju chowu określonego w art. 11 ust. 1 lit. a) odpowiada wskazaniom dotyczącym żywienia.

4.  Wylęgarnie przechowują dane dotyczące ptaków od kur niosek odmian charakteryzujących się powolnym wzrostem, dostarczonych producentom w odniesieniu do rodzajów chowu określonych w art. 11 ust. 1 lit. d) i e) przez okres przynajmniej sześciu miesięcy po wysyłce.

5.  Regularne kontrole zgodności z art. 11 i ust. 1–4 niniejszego artykułu przeprowadza się:

▼M3

6.  Każde państwo członkowskie udostępnia innym państwom członkowskim oraz Komisji, za pośrednictwem wszelkich właściwych środków, łącznie z publikacją w Internecie, aktualny wykaz zatwierdzonych rzeźni, zarejestrowanych zgodnie z ust. 1, z podaniem ich nazwy, adresu i numeru przydzielonego każdej z nich.

▼B

Artykuł 13

W przypadku nadzoru nad stosowanymi oznaczeniami rodzajów chowu, wymienionego w art. 121 lit. e) ppkt (v) rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, instytucje wyznaczone przez państwa członkowskie spełniają kryteria określone w normie europejskiej EN/45011 z dnia 26 czerwca 1989 r. oraz jako takie otrzymują pozwolenie oraz podlegają kontroli właściwych organów danego państwa członkowskiego.

Artykuł 14

Mięso drobiowe przywożone z krajów trzecich może posiadać jedno lub więcej oznaczeń fakultatywnych przewidzianych w art. 10 i 11, jeżeli jest zaopatrzone w zaświadczenie wystawione przez właściwy organ kraju pochodzenia potwierdzające zgodność danych produktów z odpowiednimi przepisami niniejszego rozporządzenia.

Na wniosek kraju trzeciego Komisja sporządza wykaz takich organów.

Artykuł 15

1.  Bez uszczerbku dla art. 16 ust. 5 i art. 17 ust. 3, kurczaki mrożone i głęboko mrożone można wprowadzać do obrotu w ramach działalności gospodarczej lub handlowej we Wspólnocie jedynie wówczas, gdy zawartość wody nie przekracza wartości nieuniknionych ze względów technologicznych, oznaczonych za pomocą metody analizy opisanej w załączniku VI (metoda wycieku) lub w załączniku VII (metoda chemiczna).

2.  Właściwe organy wyznaczone przez każde państwo członkowskie zapewniają podjęcie przez rzeźnie wszystkich środków koniecznych do uzyskania zgodności z przepisami ust. 1, w szczególności, że:

Artykuł 16

1.  W rzeźniach przeprowadza się regularne kontrole wchłaniania wody, zgodnie z załącznikiem IX, lub kontrole zgodne z załącznikiem VI, co najmniej raz na ośmiogodzinny okres roboczy.

Jeżeli kontrole te wykazują, że wchłonięta ilość wody przewyższa całkowitą zawartość wody dopuszczalną na mocy niniejszego rozporządzenia, z uwzględnieniem ilości wody wchłoniętej przez tusze w fazach procesu nieobjętych tą kontrolą, oraz jeżeli w każdym przypadku ilość wchłoniętej wody przekracza poziomy określone w załączniku IX pkt 10 lub w załączniku VI pkt 7, rzeźnia dokonuje niezwłocznie niezbędnych technicznych dostosowań w procesie przetwarzania.

2.  We wszystkich przypadkach określonych w ust. 1 akapit drugi, a zawsze co najmniej raz na dwa miesiące, przeprowadza się kontrole zawartości wody, za pomocą pobierania próbek, w odniesieniu do kurczaków mrożonych i głęboko mrożonych, o których mowa w art. 15 ust. 1, pochodzących z każdej rzeźni, zgodnie z procedurami określonymi w załączniku VI lub VII, których wyboru dokonuje właściwy organ w państwie członkowskim. Z kontroli tych wyłączone są tusze przeznaczone wyłącznie do wywozu, jeżeli właściwemu organowi przedstawiono wystarczające dowody potwierdzające ten fakt.

3.  Kontrole określone w ust. 1 i 2 przeprowadzane są przez właściwe organy lub pod ich nadzorem. Właściwe organy mogą, w szczególnych przypadkach, w odniesieniu do danej rzeźni stosować przepisy ust. 1, w szczególności pkt 1 i 10 załącznika IX oraz ust. 2 niniejszego artykułu w sposób bardziej rygorystyczny, w przypadku gdy jest to konieczne dla zapewnienia przestrzegania wymogów dotyczących łącznej zawartości wody dopuszczalnej na mocy niniejszego rozporządzenia.

We wszystkich przypadkach, w których partia mrożonych lub głęboko mrożonego mięsa drobiowego nie spełniała warunków niniejszego rozporządzenia, właściwe organy podejmują na nowo kontrole z minimalną częstotliwością określoną w ust. 2, dopiero gdy negatywny wynik dały trzy kolejne kontrole zgodnie z załącznikiem VI lub VII, przeprowadzone przez pobieranie próbek z trzech różnych dni produkcji maksymalnie przez okres czterech tygodni. Koszty kontroli pokrywa rzeźnia, której one dotyczą.

4.  W przypadku gdy przy schładzaniu powietrzem wyniki kontroli określonych w ust. 1 i 2 wykazują zgodność z kryteriami ustanowionymi w załączniku VI–IX w okresie sześciu miesięcy, częstotliwość kontroli określonych w ust. 1 może być zmniejszona do jednej w miesiącu. Każde zaniedbanie w stosowaniu kryteriów ustanowionych w tych załącznikach powoduje przywrócenie kontroli określonych w ust. 1.

5.  Jeżeli wyniki kontroli, określonych w ust. 2, przekraczają dopuszczalne granice, to dana partia jest uznana za niezgodną z niniejszym rozporządzeniem. W takim przypadku jednak rzeźnia może zażądać analizy kontrolnej, która zostanie wykonana w laboratorium referencyjnym państwa członkowskiego przy użyciu metody wybranej przez właściwy organ państwa członkowskiego. Koszt tej analizy kontrolnej ponosi posiadacz partii.

6.  W przypadku gdy jest to konieczne po takiej powtórnej analizie, omawianą partię uznaje się za niespełniającą wymagań niniejszego rozporządzenia, właściwy organ podejmuje odpowiednie środki w celu wprowadzenia takiej partii do obrotu na terenie Wspólnoty jedynie pod warunkiem, że zarówno opakowania jednostkowe, jak i zbiorcze danych tusz zostają oznakowane przez rzeźnię pod nadzorem właściwego organu, przy pomocy taśmy lub etykiety z umieszczonym na niej co najmniej jednym określeniem wymienionym w załączniku X, napisanym czerwonymi wielkimi literami.

Partia określona w akapicie pierwszym pozostaje pod nadzorem właściwego organu do czasu zajęcia się nią zgodnie z przepisami tego ustępu lub rozdysponowania w inny sposób. Jeżeli właściwemu organowi przedstawione zostają zaświadczenia potwierdzające przeznaczenie do wywozu partii określonej w akapicie pierwszym, właściwy organ podejmuje wszelkie konieczne środki, aby zapobiec wprowadzeniu omawianej partii do obrotu we Wspólnocie.

Określenia przewidziane w pierwszym akapicie umieszcza się w eksponowanym miejscu, w taki sposób, aby były dobrze widoczne, łatwe do odczytania i nieusuwalne. Określenia te nie mogą być w żaden sposób ukryte, zasłonięte lub przesłonięte innymi nadrukami czy motywami graficznymi. Wysokość liter na opakowaniu jednostkowym wynosi co najmniej 1 cm, a 2 cm na opakowaniach zbiorczych.

Artykuł 17

1.  W przypadku gdy istnieją poważne podstawy do podejrzewania nieprawidłowości, państwo członkowskie przeznaczenia może przeprowadzić niedyskryminacyjne kontrole wyrywkowe kurczaków mrożonych lub głęboko mrożonych, w celu zweryfikowania, czy przewożona partia spełnia wymagania art. 15 i 16.

2.  Kontrole określone w ust. 1 przeprowadza się w miejscu przeznaczenia towarów lub w innym stosownym miejscu, pod warunkiem że drugie z wymienionych miejsc nie znajduje się na granicy i nie jest zbytnio oddalone od wyznaczonej trasy przewozu towarów oraz że po pobraniu próbek do kontroli możliwy jest dalszy przewóz towarów do miejsca przeznaczenia. Jednakże dane produkty nie zostają sprzedane konsumentowi końcowemu do czasu uzyskania wyniku kontroli.

Kontrole takie przeprowadza się jak najszybciej, aby nadmiernie nie opóźniać wprowadzania produktów do obrotu lub nie powodować zwłoki mogącej prowadzić do obniżenia ich jakości.

Wyniki tych kontroli i wszelkie decyzje podejmowane w ich następstwie oraz powody ich podjęcia podaje się do wiadomości wysyłającego, odbiorcy lub ich przedstawicieli, najpóźniej w terminie dwóch dni roboczych od dnia pobrania próbek. O decyzjach podjętych przez właściwe organy w państwie członkowskim przeznaczenia oraz o powodach podjęcia takich decyzji informuje się właściwe organy w państwie członkowskim wysyłki.

Na wniosek wysyłającego lub jego przedstawiciela, wymienione decyzje oraz przyczyny ich podjęcia zostają przekazane w formie pisemnej wraz ze szczegółowymi informacjami na temat prawa do odwołania się od decyzji, które jest dostępne na mocy prawa obowiązującego w państwie członkowskim przeznaczenia, oraz na temat procedury odwoławczej i obowiązujących terminów.

3.  Jeżeli wyniki kontroli określonych w ust. 1 przekroczą dopuszczalne granice, posiadacz danej partii może zażądać analizy kontrolnej przeprowadzonej w laboratorium referencyjnym wymienionym w załączniku XI przy użyciu tej samej metody co w przypadku pierwotnych badań. Wydatki powstałe w związku z tą analizą ponoszone są przez posiadacza partii. Zadania i odpowiedzialność tych laboratoriów są podane w załączniku XII.

4.  Jeżeli w wyniku kontroli przeprowadzonej zgodne z ust. 1 i 2 oraz powtórnej analizy, o ile takiej zażądano, uznano kurczaki zamrożone lub głęboko zamrożone za niespełniające wymagań art. 15 i 16, właściwe organy w państwie członkowskim przeznaczenia stosują procedury przewidziane w art. 16 ust. 6.

5.  W przypadkach przewidzianych w ust. 3 i 4 właściwe organy w państwie członkowskim przeznaczenia kontaktują się bezzwłocznie z właściwymi organami w państwie członkowskim wysyłki. Podejmują one wszelkie niezbędne środki oraz powiadamiają właściwe organy pierwszego państwa członkowskiego o charakterze przeprowadzanych kontroli, podjętych decyzjach oraz przyczynach podjęcia tego rodzaju decyzji.

Jeżeli kontrole określone w ust. 1 i 3 wykazują powtarzające się nieprawidłowości lub jeżeli kontrole takie, w opinii państwa członkowskiego wysyłki, przeprowadzane są bez wystarczających podstaw, właściwe organy danych państw członkowskich powiadamiają Komisję o tych faktach.

W zakresie niezbędnym do zapewnienia jednolitego stosowania niniejszego rozporządzenia lub na wniosek właściwego organu w państwie członkowskim przeznaczenia oraz przy uwzględnieniu charakteru naruszeń, Komisja może:

Komisja informuje państwa członkowskie o swoich ustaleniach. Państwa członkowskie, na których terytorium przeprowadzana jest inspekcja, udzielają ekspertom wszelkiej pomocy koniecznej do wykonania powierzonego im zadania.

Do czasu przekazania ustaleń Komisji państwo członkowskie wysyłki, na wniosek państwa członkowskiego przeznaczenia, musi zintensyfikować kontrole produktów pochodzących z danego przedsiębiorstwa.

W przypadku gdy środki te podejmuje się w celu wyeliminowanie wielokrotnych nieprawidłowości po stronie przedsiębiorstwa, Komisja obciąża to przedsiębiorstwo wszystkimi kosztami wynikłymi z zastosowania przepisów wszystkich tiret w akapicie trzecim.

Artykuł 18

1.  Właściwe organy państw członkowskich informują niezwłocznie odpowiednie krajowe laboratorium referencyjne o wynikach kontroli, o których mowa w art. 15, 16 i 17, przeprowadzonych przez nie lub pod ich kontrolą.

▼M3

Do 30 czerwca każdego roku krajowe laboratoria referencyjne powiadamiają Komisję o wynikach kontroli, o których mowa w pierwszym akapicie. Ustalenia są przedstawiane do rozpatrzenia komitetowi zarządzającemu, o którym mowa w art. 195 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

▼B

2.  Państwa członkowskie przyjmują praktyczne środki kontroli przewidziane w art. 15, 16 i 17 na wszystkich etapach wprowadzania do obrotu, włączając kontrole przywozu z krajów trzecich w czasie odprawy celnej, zgodnie z załącznikiem VI i VII. Informują one inne państwa członkowskie oraz Komisję o podjętych środkach. Informacje o jakichkolwiek istotnych zmianach przekazywane są niezwłocznie do wiadomości pozostałych państw członkowskich i Komisji.

Artykuł 19

Rada ekspertów monitorująca zawartość wody w mięsie drobiowym działa jako organ koordynujący badania przeprowadzane przez krajowe laboratoria referencyjne. W jej skład wchodzą przedstawiciele Komisji i krajowych laboratoriów referencyjnych. Zadania rady i krajowych laboratoriów referencyjnych oraz strukturę organizacyjną rady przedstawia załącznik XII.

Pomoc finansowa jest wypłacana na rzecz laboratorium referencyjnego zgodnie z warunkami umowy zawartej między Komisją, działającą w imieniu Wspólnoty, a laboratorium.

Dyrektor Generalny Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa jest upoważniony do podpisania umowy w imieniu Komisji.

Artykuł 20

1.  Wymienione poniżej świeże, mrożone i głęboko mrożone kawałki tusz drobiu mogą być wprowadzanie do obrotu we Wspólnocie w ramach działalności gospodarczej lub handlu tylko wówczas, gdy zawartość wody nie przekracza nieuniknionych z technologicznego punktu widzenia wartości ustalonych metodą analizy opisaną w załączniku VIII (metoda chemiczna):

2.  Właściwe władze wyznaczone przez każde państwo członkowskie zapewniają podjęcie przez rzeźnie i zakłady zajmujące się rozbiorem, połączone z rzeźnią lub nie, wszelkich środków koniecznych do uzyskania zgodności z przepisami ust. 1, w szczególności że:

W przypadku gdy wyniki kontroli kurczaków schładzanych powietrzem, o których mowa w lit. a) oraz ust. 3, wykazują zgodność z kryteriami ustanowionymi w załącznikach VI–IX w okresie sześciu miesięcy, częstotliwość kontroli, o których mowa w lit. a), może być zmniejszona do jednej na miesiąc. Każda niezgodność z kryteriami ustanowionymi w załącznikach VI–IX powoduje przywrócenie kontroli z częstotliwością wskazaną w lit. a).

3.  Przynajmniej raz na każde trzy miesiące przeprowadza się, przez pobierane próbek, kontrole zawartości wody w mrożonych i głęboko mrożonych kawałkach drobiu, o których mowa w ust. 1, z każdego zakładu rozbioru produkującego takie kawałki, zgodnie z załącznikiem VIII. Z kontroli tych wyłączone są kawałki drobiu przeznaczone wyłącznie do wywozu, jeżeli właściwemu organowi przedstawiono wystarczające dowody potwierdzające ten fakt.

Po okresie roku zgodności z kryteriami ustanowionymi w załączniku VIII częstotliwość badań w danym zakładzie rozbioru zostaje zmniejszona do jednego na sześć miesięcy. Każda niezgodność z tymi kryteriami powoduje przywrócenie kontroli wymienionych w akapicie pierwszym.

4.  Artykuł 16 ust. 3–6 oraz art. 17 i 18 stosuje się mutatis mutandis do kawałków drobiu określonych w ust. 1 niniejszego artykułu.

▼M3

Artykuł 20a

Powiadomienia, o których mowa w art. 11 ust. 4, art. 11 ust. 5, art. 17 ust. 5, art. 18 ust. 1 oraz art. 18 ust. 2, przedkładane są Komisji zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 ( 5 ).

▼B

Artykuł 21

Rozporządzenie (EWG) nr 1538/91 traci moc z dniem 1 lipca 2008 r.

Odniesienia do rozporządzenia (EWG) nr 1906/90 uważa się za odniesienia do niniejszego rozporządzenia i powinny być odczytywane zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku XIII.

Artykuł 22

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

▼M5

---

ZAŁĄCZNIK I

Nazwy całych tusz drobiowych

Nazwy kawałków drobiu

▼B

---

ZAŁĄCZNIK II

Cięcie rozdzielające udo/nogę i grzbiet

Cięcie oddzielające udo od podudzia

▼M5

---

ZAŁĄCZNIK III

Metody schładzania

▼C1

---

ZAŁĄCZNIK IV

Rodzaje chowu

▼B

---

ZAŁĄCZNIK V

Warunki określone w art. 11 są następujące:

Podawanie udziału określonych składników paszowych jest możliwe jedynie wówczas, gdy:

Jednakże określenia „gęś owsiana” można używać w przypadku, gdy podczas trzytygodniowego tuczu końcowego gęsi otrzymują dziennie nie mniej niż 500 g owsa.

Powyższego określenia można używać jedynie wówczas, gdy:

Powyższego określenia można używać jedynie wówczas, gdy:

W przypadku perlic wybiegi na otwartej przestrzeni można zastąpić wolierą mającą podłogę o powierzchni co najmniej równej powierzchni kurnika i o wysokości co najmniej 2 m. Na jednego ptaka przypada grzęda o długości co najmniej 10 cm (na całej powierzchni kurnika i woliery);

Powyższego określenia można używać jedynie wówczas, gdy:

W przypadku perlic wybiegi na otwartej przestrzeni można zastąpić wolierą mającą podłogę o powierzchni co najmniej dwukrotnie większej od powierzchni podłogi kurnika i o wysokości co najmniej 2 m. Na jednego ptaka przypada grzęda o długości co najmniej 10 cm (na całej powierzchni kurnika i woliery);

Stosowanie tego określenia wymaga zgodności z kryteriami wymienionymi w lit. d), z wyjątkiem, który przewiduje ciągły dostęp ptaków w ciągu całego dnia do wybiegów na otwartej przestrzeni, bez ograniczenia ich powierzchni.

W przypadku ograniczeń, łącznie z ograniczeniami weterynaryjnymi, nałożonych na podstawie prawa wspólnotowego w celu ochrony zdrowia publicznego i zwierząt, mogących skutkować ograniczeniem w dostępie drobiu do wybiegu na otwartej przestrzeni, drób chowany zgodnie z metodami produkcji określonymi w akapicie pierwszym lit. c), d) i e), z wyjątkiem perlic chowanych w wolierach, może nadal być wprowadzany do obrotu ze specjalną informacją na temat metody chowu podczas okresu ograniczenia, nieprzekraczającego jednak dwunastu tygodni.

---

ZAŁĄCZNIK VI

OZNACZANIE UBYTKÓW WODY W CZASIE ROZMRAŻANIA

(Badanie wycieku)

1.   Cel i zakres

Niniejszą metodę stosuje się do oznaczania wielkości ubytku wody podczas rozmrażania kurczaków mrożonych i głęboko mrożonych. Jeżeli ubytek wody, wyrażony jako procent masy tuszy (łącznie z jadalnymi podrobami zawartymi w opakowaniu) przekracza wartość graniczną ustanowioną w pkt 7, uważa się, że nadmierna ilość wody została wchłonięta podczas przetwarzania.

2.   Definicja

Ubytek wody oznaczony niniejszą metodą wyrażony jest jako procent całkowitej masy tuszy zamrożonej lub głęboko zamrożonej, łącznie z podrobami jadalnymi.

3.   Zasada

Zamrożoną lub głęboko zamrożoną tuszę, łącznie z obecnymi podrobami jadalnymi, pozostawia się do rozmrożenia w kontrolowanych warunkach umożliwiających pomiar ubytku wody.

4.   Aparatura

5.   Technika

Następnie okres zanurzenia zwiększać o 7 minut dla każdych dodatkowych 100 g masy (również niepełnych 100 g masy). Jeżeli wskazany okres zanurzenia kończy się, a dwie kontrolowane tusze nie osiągają temperatury + 4 °C, kontynuować proces rozmrażania, aż osiągną one + 4 °C w ośrodku termicznym.

6.   Obliczanie wyników

Ilość wody utraconej podczas rozmrażania wyrażoną jako procent masy tuszy mrożonej lub głęboko mrożonej (łącznie z podrobami) wylicza się na podstawie wzoru:

((M0 – M1 – M2)/(M0 – M1 – M3)) ×100

▼M6

7.   Ocena wyniku badania

Jeżeli średni ubytek wody podczas rozmrażania w odniesieniu do 20 tusz w próbce przekracza podane poniżej wartości procentowe, uważa się, że ilość wody wchłoniętej podczas przetwarzania przekracza dopuszczalną wartość graniczną.

Wartości procentowe wynoszą dla:

▼B

---

ZAŁĄCZNIK VII

OZNACZANIE CAŁKOWITEJ ZAWARTOŚCI WODY W KURCZAKACH

(Test chemiczny)

1.   Cel i zakres

Niniejszą metodę stosuje się do oznaczania całkowitej zawartości wody w kurczakach mrożonych i głęboko mrożonych. Metoda wymaga oznaczania zawartości wody i białka w próbkach homogenizowanych tusz drobiowych. Oznaczoną całkowitą zawartość wody porównuje się z wartością graniczną wyliczaną na postawie wzoru podanego w pkt 6.4 w celu ustalenia, czy w czasie przetwarzania wchłonięta została nadmierna ilość wody. Jeżeli analityk podejrzewa obecność jakiejkolwiek substancji, która może wpłynąć na ocenę wyników, jest zobowiązany/zobowiązana przedsięwziąć odpowiednie środki ostrożności.

2.   Definicje

„Tusza”: tusza drobiowa z kośćmi, tkanką chrzęstną oraz podrobami ostatecznie zawartymi w tuszy.

„Podroby”: wątroba, serce, żołądek mięśniowy i szyja.

3.   Zasada

Zawartość wody i białka oznacza się zgodnie z metodami opisanymi w normach ISO (Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej) lub innymi metodami analizy zatwierdzonymi przez Radę.

Najwyższa dopuszczalna całkowita zawartość wody w tuszy będzie obliczona na podstawie zawartości białka w tuszy, która może być powiązana z zawartością wody fizjologicznej.

4.   Aparatura oraz odczynniki

Uwaga:

Nie zaleca się stosowania jakiegokolwiek konkretnego typu rozdrabniacza mięsa. Rozdrabniacz powinien posiadać moc pozwalająca na rozdrabnianie głęboko mrożonego mięsa oraz kości, celem uzyskania jednorodnej próbki odpowiadającej mieszance uzyskanej przy wykorzystaniu rozdrabniacza wyposażonego w tarczę z otworem 4 mm.

5.   Procedura

Analizę można przeprowadzić albo jako analizę każdej z siedmiu tusz albo jako analizę złożonej próbki składającej się z siedmiu tusz.

▼M6

6.   Obliczanie wyników

kurczaki:

.

▼B

---

ZAŁĄCZNIK VIII

OKREŚLANIE CAŁKOWITEJ ZAWARTOŚCI WODY W KAWAŁKACH DROBIU

(Test chemiczny)

1.   Cel i zakres

Metoda ta stosowana jest do oznaczania całkowitej zawartości wody w niektórych kawałkach drobiu. Metoda wymaga oznaczania zawartości wody i białka w próbkach homogenizowanych kawałków drobiu. Oznaczoną całkowitą zawartość wody porównuje się z wartością graniczną wyliczaną na postawie wzoru podanego w pkt 6.4 w celu ustalenia, czy w czasie przetwarzania wchłonięta została nadmierna ilość wody. Jeżeli analityk podejrzewa obecność jakiejkolwiek substancji, która może wpłynąć na ocenę wyników, jest zobowiązany/zobowiązana przedsięwziąć odpowiednie środki ostrożności.

2.   Definicje i procedury pobierania próbek

Definicje podane w art. 1 pkt 2 mają zastosowanie w przypadku kawałków drobiu wymienionych w art. 20. Wielkości próbek powinny być przynajmniej następujące:

W przypadku mrożonych lub głęboko mrożonych produktów luzem (kawałki niezapakowane pojedynczo) opakowania transportowe, z których pobierane mają być próbki, mogą być trzymane w temp 0 °C do czasu aż możliwe będzie wydzielenie pojedynczego kawałka.

3.   Zasada

Zawartość wody i białka oznacza się zgodnie z metodami opisanymi w normach ISO (Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej) lub innymi metodami analizy zatwierdzonymi przez Radę.

Najwyższa dopuszczalna całkowita zawartość wody w kawałkach tuszy będzie obliczona na podstawie zawartości białka w kawałkach tuszy, która może być powiązana z zawartością wody fizjologicznej.

4.   Aparatura oraz odczynniki

Uwaga:

Nie zaleca się stosowania jakiegokolwiek konkretnego typu rozdrabniacza mięsa. Rozdrabniacz powinien posiadać moc pozwalającą na rozdrabnianie mrożonego lub głęboko mrożonego mięsa oraz kości, celem uzyskania jednorodnej próbki odpowiadającej mieszance uzyskanej przy wykorzystaniu rozdrabniacza wyposażonego w tarczę z otworem 4 mm.

5.   Procedura

Próbki z mrożonych lub głęboko mrożonych produktów luzem określonych w pkt 2 mogą być przechowywane w temperaturze 0 °C do momentu rozpoczęcia analizy.

Analizę można przeprowadzić albo jako analizę każdego z pięciu kawałków, albo jako analizę złożonej próbki składającej się z pięciu kawałków.

Dwie próbki analizuje się w sposób opisany w pkt 5.5 i 5.6.

▼M6

6.   Obliczanie wyników

W przypadku innych metod schładzania lub połączenia dwóch lub więcej metod określonych w art. 10 przyjmuje się, że nieunikniona zawartość wody wynosi 2 %, a najwyższe dopuszczalne współczynniki W/RP to współczynniki ustalone dla metody schładzania owiewowego w tabeli powyżej.

Jeżeli średni współczynnik WA/RPA dla pięciu kawałków, wyliczony z wartości uzyskanych w pkt 6.2, nie przekracza współczynnika podanego w pkt 6.4, liczbę kawałków drobiu poddaną kontroli uznaje się za odpowiadającą standardom.

▼B

---

ZAŁĄCZNIK IX

KONTROLA WCHŁANIANIA WODY W ZAKŁADZIE PRODUKCYJNYM

(Badanie w rzeźni)

wybrać losowo 25 tusz z linii patroszenia, niezwłocznie po patroszeniu i usunięciu wnętrzności i tłuszczu, a przed pierwszym myciem, które następuje potem.

schładzanie owiewowe

:

0 %,

schładzanie owiewowo-natryskowe

:

2 %,

schładzanie zanurzeniowe

:

4,5 %

▼M6

▼B

---

ZAŁĄCZNIK X

OKREŚLENIA, O KTÓRYCH MOWA W ART. 16 UST. 6

w języku bułgarskim

:

Съдържанието на вода превишава нормите на ЕО

w języku hiszpańskim

:

Contenido en agua superior al límite CE

w języku czeskim

:

Obsah vody překračuje limit ES

w języku duńskim

:

Vandindhold overstiger EF-Normen

w języku niemieckim

:

Wassergehalt über dem EG-Höchstwert

w języku estońskim

:

Veesisaldus ületab EÜ normi

w języku greckim

:

Περιεκτικότητα σε νερό ανώτερη του ορίου ΕΚ

w języku angielskim

:

Water content exceeds EC limit

w języku francuskim

:

Teneur en eau supérieure à la limite CE

▼M7

w języku chorwackim

:

Sadržaj vode prelazi ograničenje EZ

▼B

w języku włoskim

:

Tenore d’acqua superiore al limite CE

w języku łotewskim

:

Ūdens saturs pārsniedz EK noteikto normu

w języku litewskim

:

Vandens kiekis viršija EB nustatytą ribą

w języku węgierskim

:

Víztartalom meghaladja az EK által előírt határértéket

w języku maltańskim

:

Il-kontenut ta’ l-ilma superjuri għal-limitu KE

w języku niderlandzkim

:

Watergehalte hoger dan het EG-maximum

w języku polskim

:

Zawartość wody przekracza normę WE

w języku portugalskim

:

Teor de água superior ao limite CE

w języku rumuńskim

:

Conținutul de apă depășește limita CE

w języku słowackim

:

Obsah vody presahuje limit ES

w języku słoweńskim

:

Vsebnost vode presega ES omejitev

w języku fińskim

:

Vesipitoisuus ylittää EY-normin

w języku szwedzkim

:

Vattenhalten överstiger den halt som är tillåten inom EG.

▼M4

---

ZAŁĄCZNIK XI

WYKAZ KRAJOWYCH LABORATORIÓW REFERENCYJNYCH

▼M6

▼M4

▼B

---

ZAŁĄCZNIK XII

Zadania i struktura organizacyjna rady ekspertów monitorujących zawartość wody w mięsie drobiowym

Rada ekspertów, o której mowa w art. 19, odpowiada za następujące zadania:

Rada ekspertów, o której mowa w art. 19, jest zorganizowana w następujący sposób:

W skład rady ekspertów monitorujących zawartość wody w mięsie drobiowym wchodzą przedstawiciele Wspólnego Centrum Badawczego (WCB) – Instytut Materiałów Referencyjnych i Pomiarów (IRMM), Dyrekcji Generalnej ds. Rolnictwa i Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz trzech krajowych laboratoriów referencyjnych. Przedstawiciel IRMM przewodniczy radzie i wyznacza krajowe laboratoria referencyjne na zasadzie rotacji. Władze państw członkowskich odpowiedzialne za wyznaczone krajowe laboratorium referencyjne wyznaczają następnie poszczególnych ekspertów monitorujących zawartość wody w mięsie drobiowym, którzy wchodzą w skład rady. W drodze corocznej rotacji jedno krajowe laboratorium referencyjne uczestniczące w radzie będzie zastępowane przez inne, aby zachować ciągłość prac rady. Wydatki ponoszone przez ekspertów państw członkowskich lub krajowe laboratoria referencyjne w ramach funkcji wykonywanych na mocy niniejszego punktu tego załącznika pokrywa właściwe państwo członkowskie.

Zadania krajowych laboratoriów referencyjnych

Krajowe laboratoria referencyjne wymienione w załączniku XI są odpowiedzialne za następujące zadania:

▼M3 —————

▼B

---

ZAŁĄCZNIK XIII

---

( 1 ) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, s. 29.

( 2 ) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, s. 55.

( 3 ) Oparzelina zamrażalnicza: (rozumiane jako obniżenie jakości) miejscowe lub rozległe nieodwracalne wysuszenie skóry lub tkanki mięśniowej, które może się przejawiać jako zmiany:

( 4 ) Dz.U. L 39 z 15.2.1980, s. 40.

( 5 ) Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3.

( 6 ) Wyliczana na podstawie tuszy bez wchłoniętej wody obcej.

( 7 ) Wyliczany na podstawie kawałków bez wchłoniętej wody obcej. Dla (pozbawionych skóry) filetów i pozbawionego kości mięsa z nóg indyczych poziom ten wynosi 2 % dla każdej z metod schładzania.