2006F0960 — PL — 30.12.2006 — 000.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

►B	DECYZJA RAMOWA RADY 2006/960/WSiSW z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie uproszczenia wymiany informacji i danych wywiadowczych między organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej (Dz.U. L 386, 29.12.2006, p.89)

sprostowane przez:

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 075, 15.3.2007, s. 26  (06F0/60R)

---

▼B

DECYZJA RAMOWA RADY 2006/960/WSiSW

z dnia 18 grudnia 2006 r.

w sprawie uproszczenia wymiany informacji i danych wywiadowczych między organami ścigania państw członkowskich Unii Europejskiej

TYTUŁ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Cel i zakres zastosowania

1.  Celem niniejszej decyzji ramowej jest ustanowienie zasad, według których organy ścigania państw członkowskich mogą dokonywać skutecznej i sprawnej wymiany istniejących informacji i danych wywiadowczych w celu prowadzenia dochodzeń karnych lub operacji wywiadowczych w sprawie przestępstw.

2.  Niniejsza decyzja ramowa pozostaje bez uszczerbku dla umów dwustronnych lub wielostronnych, lub uzgodnień dokonanych między państwami członkowskimi a państwami trzecimi, ani dla instrumentów Unii Europejskiej dotyczących wzajemnej pomocy prawnej lub wzajemnego uznawania decyzji w sprawach karnych, włączając w to wszelkie warunki postawione przez państwa trzecie dotyczące sposobu wykorzystania informacji po ich dostarczeniu.

3.  Niniejsza decyzja ramowa obejmuje wszelkie informacje i dane wywiadowcze zgodnie z definicją w art. 2 lit. d). Nie nakłada ona na państwa członkowskie żadnych obowiązków gromadzenia i przechowywania informacji i danych wywiadowczych w celu udostępnienia ich właściwym organom ścigania innych państw członkowskich.

4.  Niniejsza decyzja ramowa nie nakłada na państwa członkowskie żadnych obowiązków udostępniania informacji i danych wywiadowczych w celu wykorzystania ich jako środków dowodowych przez organy sądowe ani nie uprawnia do wykorzystywania takich informacji lub danych wywiadowczych w tym celu. W przypadku, gdy państwo członkowskie uzyskało informacje lub dane wywiadowcze zgodnie z niniejszą decyzją ramową i zamierza użyć ich jako środki dowodowe przed organem sądowym, musi ono uzyskać zgodę państwa członkowskiego, które dostarczyło te informacje lub dane wywiadowcze, tam gdzie jest to wymagane na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego, które dostarczyło te informacje lub dane wywiadowcze, przy zastosowaniu instrumentów współpracy sądowej obowiązujących między tymi państwami członkowskimi. Zgoda ta nie jest wymagana, gdy państwo członkowskie, do którego skierowany jest wniosek, udzieliło już zgody na użycie informacji jako środka dowodowego podczas przesyłu informacji lub danych wywiadowczych.

5.  Niniejsza decyzja ramowa nie nakłada żadnego obowiązku uzyskiwania informacji lub danych wywiadowczych poprzez zastosowanie środków przymusu, zdefiniowanych zgodnie z prawem krajowym, w państwie członkowskim do którego skierowany jest wniosek o udostępnienie takich informacji lub danych wywiadowczych.

6.  Państwa członkowskie, o ile zezwala im na to prawo krajowe i zgodnie z jego przepisami, dostarczają informacje lub dane wywiadowcze uprzednio uzyskane przy zastosowaniu środków przymusu.

7.  Niniejsza decyzja ramowa nie zmienia obowiązku poszanowania praw podstawowych i ogólnych zasad prawa określonych w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej, a wszelkie obowiązki spoczywające w tym względzie na organach ścigania pozostają niezmienione.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji ramowej przyjmuje się następujące definicje:

TYTUŁ II

WYMIANA INFORMACJI I DANYCH WYWIADOWCZYCH

Artykuł 3

Udostępnianie informacji i danych wywiadowczych

1.  Państwa członkowskie zapewniają, by informacje i dane wywiadowcze mogły być udostępniane właściwym organom ścigania w innych państwach członkowskich zgodnie z niniejszą decyzją ramową.

2.  Informacje i dane wywiadowcze udostępniane są na wniosek właściwego organu ścigania, działającego w granicach uprawnień przyznanych mu na mocy prawa krajowego, który prowadzi dochodzenie karne lub operację wywiadowczą dotyczącą przestępstwa.

3.  Państwa członkowskie zapewniają, że warunki udostępniania informacji i danych wywiadowczych właściwym organom ścigania z innych państw członkowskich i składania wniosków o ich udostępnienie nie są bardziej restrykcyjne niż te, które obowiązują na szczeblu krajowym. W szczególności, państwo członkowskie nie uzależnia wymiany między swoim właściwym organem ścigania a właściwym organem ścigania innego państwa członkowskiego informacji lub danych wywiadowczych, do których właściwy organ ścigania, do którego zwrócono się z wnioskiem, ma dostęp w ramach procedury wewnętrznej bez zgody lub zezwolenia sądowego, od uzyskania takiej zgody lub zezwolenia.

4.  W przypadkach, gdy poszukiwane informacje lub dane wywiadowcze na mocy prawa krajowego państwa, do którego został skierowany wniosek, mogą być udostępnione właściwym organom ścigania, do których został skierowany wniosek, wyłącznie na podstawie zgody lub zezwolenia organu sądowego, właściwy organ ścigania, do którego zwrócono się z wnioskiem, jest zobowiązany zwrócić się do właściwego organu sądowego z wnioskiem o zgodę lub zezwolenia na dostęp do poszukiwanych informacji i ich wymianę. Właściwy organ sądowy państwa członkowskiego, do którego został skierowany wniosek, stosuje do swojej decyzji te same zasady bez uszczerbku dla art. 10 ust. 1 i 2.co w przypadku sprawy o charakterze całkowicie wewnętrznym,

5.  W przypadkach, gdy poszukiwane informacje lub dane wywiadowcze zostały uzyskane od innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego i podlegają zasadzie szczególności, ich przekazanie właściwemu organowi ścigania w innym państwie członkowskim może odbyć się wyłącznie za zgodą państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, które udostępniło te informacje lub dane wywiadowcze.

Artykuł 4

Terminy udostępniania informacji i danych wywiadowczych

1.  Państwa członkowskie zapewniają istnienie procedur, które umożliwiają im udzielenie w ciągu najwyżej 8 godzin odpowiedzi na pilne wnioski o udostępnienie informacji i danych wywiadowczych dotyczących przestępstw, o których mowa w art. 2 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, jeżeli informacje lub dane wywiadowcze, których dotyczy wniosek, są przechowywane w bazie danych bezpośrednio dostępnej dla organu ścigania.

2.  Jeżeli właściwy organ ścigania, do którego zwrócono się z wnioskiem, nie jest w stanie odpowiedzieć wciągu 8 godzin, uzasadnia to w formularzu zawartym w załączniku A. W przypadkach, gdy udostępnienie w ciągu 8 godzin informacji lub danych wywiadowczych, których dotyczy wniosek, wiązałoby się z nieproporcjonalnie dużym obciążeniem organu ścigania, będącego adresatem wniosku, organ ten może opóźnić udostępnienie informacji lub danych wywiadowczych. W takim przypadku organ ścigania, do którego zwrócono się z wnioskiem, natychmiast powiadamia organ ścigania składający wniosek o tym opóźnieniu i udostępnia informacje lub dane wywiadowcze, których dotyczy wniosek, w najkrótszym możliwym terminie, jednak nie później niż w ciągu trzech dni. Stosowanie przepisów niniejszego ustępu podlega przeglądowi do 19 grudnia 2009.

3.  Państwa członkowskie zapewniają, że w sprawach, które nie są pilne, odpowiedź na wniosek o informacje i dane wywiadowcze dotyczące przestępstw, o których mowa w art. 2 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/ WSiSW, powinna zostać udzielona w ciągu jednego tygodnia, jeśli informacje lub dane wywiadowcze, których dotyczy wniosek, są przechowywane w bazie danych bezpośrednio dostępnej dla organu ścigania. Jeżeli właściwy organ ścigania, do którego zwrócono się z wnioskiem, nie jest w stanie odpowiedzieć w terminie jednego tygodnia, uzasadnia to formularzu zawartym w załączniku A.

4.  We wszystkich pozostałych przypadkach, państwa członkowskie zapewniają przekazanie poszukiwanych informacji składającemu wniosek właściwemu organowi ścigania w terminie 14 dni. Jeżeli właściwy organ ścigania, do którego zwrócono się z wnioskiem, nie jest w stanie odpowiedzieć w terminie 14 dni, uzasadnia to w formularzu zawartym w załączniku A.

Artykuł 5

Wnioski o udostępnienie informacji i danych wywiadowczych

1.  Wniosek o udostępnienie informacji i danych wywiadowczych może zostać złożony w celu wykrycia przestępstwa, zapobieżenia mu lub ścigania go, jeżeli istnieją oparte na faktach przesłanki pozwalające przypuszczać, że stosowne informacje i dane wywiadowcze są dostępne w innym państwie członkowskim. Wniosek zawiera te oparte na faktach przesłanki oraz wyjaśnia cel, w jakim są poszukiwane informacje lub dane wywiadowcze, a także związek między tym celem a osobą, której informacje lub dane wywiadowcze dotyczą.

2.  Właściwy organ ścigania składający wniosek powstrzymuje się od żądania udostępnienia szerszego zakresu informacji lub danych wywiadowczych i od wyznaczania krótszych terminów, niż jest to konieczne do celu, w jakim złożono wniosek.

3.  Wnioski o udostępnienie informacji lub danych wywiadowczych zawierają co najmniej informacje określone w załączniku B.

Artykuł 6

Kanały komunikacji i język

1.  Wymiana informacji lub danych wywiadowczych w ramach niniejszej decyzji ramowej może odbywać się przez wszelkie istniejące kanały wykorzystywane w międzynarodowej współpracy organów ścigania. Językiem używanym do sporządzenia wniosku i wymiany informacji jest język stosowany w obrębie użytego kanału komunikacji. Sporządzając deklarację zgodnie z art. 2 pkt a), państwa członkowskie przekazują również Sekretariatowi Generalnemu Rady szczegóły dotyczące punktów kontaktowych, do których można przesyłać wnioski w przypadkach pilnych. Szczegóły te mogą być zmieniane w dowolnym czasie. Sekretariat Generalny Rady zawiadamia państwa członkowskie i Komisję o otrzymanych deklaracjach.

2.  Informacje lub dane wywiadowcze przekazywane są również do Europolu zgodnie z Konwencją sporządzoną na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (Konwencja o EUROPOLU) ( 6 ) oraz do Eurojust zgodnie z decyzją Rady 2002/187/WSiSW z 28 lutego 2002 ustanawiająca Eurojust w celu zintensyfikowania walki z poważną przestępczością ( 7 ), w zakresie, w jakim wymiana ta odnosi się do przestępstw lub działalności przestępczej objętych ich mandatem.

Artykuł 7

Spontaniczna wymiana informacji i danych wywiadowczych

1.  Bez uszczerbku dla art. 10, właściwe organy ścigania udostępniają zainteresowanym właściwym organom ścigania z innych państw członkowskich, bez konieczności otrzymania wcześniejszego wniosku od nich, informacje i dane wywiadowcze w przypadkach, kiedy istnieją oparte na faktach przesłanki pozwalające przypuszczać, że takie informacje i dane wywiadowcze mogą pomóc w wykryciu przestępstw, o których mowa w art. 2 ust. 2 decyzji ramowej 2002/584/WSiSW, zapobieżeniu takim przestępstwom lub ich ściganiu. Sposoby prowadzenia takiej spontanicznej wymiany podlegają przepisom prawa krajowego państw członkowskich udostępniających informację.

2.  Udostępniane informacje i dane wywiadowcze ogranicza się do zakresu, jaki uznany jest za właściwy i niezbędny do pomyślnego wykrycia przestępstwa lub działalności przestępczej, zapobieżenia im lub ich ścigania.

Artykuł 8

Ochrona danych

1.  Każde państwo członkowskie zapewnia, że ustalone przepisy dotyczące ochrony danych obowiązujące w chwili korzystania z kanałów komunikacji, o których mowa w art. 6 ust. 1, są stosowane również w ramach procedury wymiany informacji i danych wywiadowczych ustanowionej niniejszą decyzją ramową.

2.  Wykorzystanie informacji i danych wywiadowczych, które były przedmiotem wymiany bezpośredniej lub dwustronnej w ramach niniejszej decyzji ramowej, podlega krajowym przepisom o ochronie danych w otrzymującym państwie członkowskim, w którym te informacje i dane wywiadowcze podlegają takim samym przepisom o ochronie danych, jak gdyby zostały uzyskane w otrzymującym państwie członkowskim. Dane osobowe przetwarzane w kontekście stosowania niniejszej decyzji ramowej podlegają ochronie zgodnie z Konwencją Rady Europy z dnia 28 stycznia 1981 r. o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych oraz, w przypadku państw członkowskich, które ratyfikowały protokół dodatkowy do tej Konwencji z dnia 8 listopada 2001 r. dotyczący organów nadzorczych oraz ponadgranicznych przepływów danych, zgodnie z tym protokołem. W przypadku przetwarzania przez organy ścigania danych osobowych uzyskanych na mocy niniejszej decyzji ramowej należy również wziąć pod uwagę zasady zawarte w zaleceniu nr R(87) 15 Rady Europy w sprawie wykorzystania danych osobowych w sektorze policji.

3.  Informacje i dane wywiadowcze udostępnione w ramach niniejszej decyzji ramowej mogą być wykorzystywane przez właściwe organy ścigania państwa członkowskiego, którym zostały udostępnione, wyłącznie do celów, w których zostały dostarczone zgodnie z niniejszą decyzją ramową, lub w celu zapobieżenia bezpośredniemu, poważnemu zagrożeniu bezpieczeństwa publicznego; ich przetwarzanie w innych celach jest dopuszczalne wyłącznie po uzyskaniu zezwolenia przekazującego państwa członkowskiego i z poszanowaniem prawa krajowego otrzymującego państwa członkowskiego. Zezwolenie takie może być udzielane w zakresie, w jakim zezwala na to ustawodawstwo krajowe przekazującego państwa członkowskiego.

4.  Przy udostępnianiu informacji i danych wywiadowczych zgodnie z niniejszą decyzją ramową właściwy, organ ścigania udostępniający takie informacje i dane może, zgodnie ze swoim prawem krajowym, nałożyć warunki dotyczące ich wykorzystania przez otrzymujący je właściwy organ ścigania. Możliwe jest również nałożenie warunków na składanie sprawozdań z wyników dochodzenia karnego lub operacji wywiadowczej dotyczącej przestępstwa, w ramach których miała miejsce wymiana informacji i danych wywiadowczych. Warunki takie są wiążące dla otrzymującego właściwego organu ścigania, z wyjątkiem szczególnego przypadku, gdy prawo krajowe uchyla ograniczenia dotyczące wykorzystania danych i informacji w odniesieniu do organów sądowych, organów ustawodawczych lub jakichkolwiek niezależnych organów ustanowionych prawem i odpowiedzialnych za nadzorowanie właściwych organów ochrony porządku publicznego. W takich przypadkach, informacje i dane wywiadowcze mogą zostać wykorzystane wyłącznie po uprzedniej konsultacji z przekazującym państwem członkowskim, którego interesy i opinie muszą zostać uwzględnione w możliwie największym stopniu. Przekazujące państwo członkowskie może, w szczególnych przypadkach, wystąpić do otrzymującego państwa członkowskiego z wnioskiem o udzielenie informacji o sposobie wykorzystania i dalszego przetwarzania przekazanych informacji i danych wywiadowczych.

Artykuł 9

Poufność

Właściwe organy ścigania uwzględniają w należyty sposób, w każdym przypadku wymiany informacji lub danych wywiadowczych, wymogi związane z tajemnicą dochodzenia. W tym celu właściwe organy ścigania, zgodnie z ich prawem krajowym, gwarantują zachowanie poufnego charakteru wszelkich udostępnianych informacji i danych wywiadowczych określonych jako poufne.

Artykuł 10

Przyczyny odmowy udostępnienia informacji lub danych wywiadowczych

1.  Bez uszczerbku dla przepisów art. 3 ust. 3, właściwy organ ścigania może odmówić udostępnienia informacji lub danych wywiadowczych jedynie w przypadku istnienia opartych na faktach przesłanek pozwalających przypuszczać, że udostępnienie tych informacji lub danych wywiadowczych:

2.  W przypadkach, gdy wniosek dotyczy przestępstwa zagrożonego w prawie państwa członkowskiego, do którego skierowano wniosek, karą pozbawienia wolności na okres nie dłuższy niż jeden rok, właściwy organ ścigania może odmówić udostępnienia informacji lub danych wywiadowczych, których dotyczy wniosek.

3.  Właściwy organ ścigania odmawia udostępnienia informacji lub danych wywiadowczych, jeżeli właściwy organ sądowy nie zezwolił na dostęp i wymianę informacji, których dotyczy wniosek, zgodnie z art. 3 ust. 4.

TYTUŁ III

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 11

Wprowadzenie w życie

1.  Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki ►C1  w celu zastosowania się do przepisów niniejszej decyzji ramowej do 19 grudnia 2008. ◄

2.  Państwa członkowskie przekazują Sekretariatowi Generalnemu Rady i Komisji tekst przepisów przenoszących do ich prawa krajowego zobowiązania nałożone na nie na mocy niniejszej decyzji ramowej. Na podstawie tych i innych informacji dostarczonych na wezwanie przez państwa członkowskie, ►C1  Komisja przekaże Radzie do 19 grudnia 2010, sprawozdanie ◄ w sprawie stosowania niniejszej decyzji ramowej. ►C1  Rada, do 19 grudnia 2011, oceni zakres, ◄ w jakim państwa członkowskie zastosowały się do przepisów niniejszej decyzji ramowej.

Artykuł 12

Stosunek do innych instrumentów

1.  Przepisy art. 39 ust. 1, 2 i 3 i art. 46 Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen ( 8 ), w zakresie, w jakim odnoszą się do wymiany informacji i danych wywiadowczych w celu prowadzenia dochodzeń karnych lub operacji wywiadowczych w sprawie przestępstw w rozumieniu niniejszej decyzji ramowej, zastępuje się przepisami niniejszej decyzji ramowej.

2.  Niniejszym uchyla się decyzje Komitetu Wykonawczego Schengen z dnia 16 grudnia 1998 r. w sprawie transgranicznej współpracy policji w dziedzinie zapobiegania i wykrywania przestępczości (SCH/Com-ex (98) 51 rev 3) ( 9 ) oraz decyzję Komitetu Wykonawczego Schengen z dnia 28 kwietnia 1999 r. w sprawie poprawy współpracy policji w dziedzinie zapobiegania i wykrywania przestępstw (SCH/Com-ex (99) 18) ( 10 ).

3.  Państwa członkowskie mogą nadal stosować dwustronne i wielostronne umowy lub uzgodnienia obowiązujące w momencie przyjęcia niniejszej decyzji ramowej w takim zakresie, w jakim te umowy lub uzgodnienia umożliwiają zwiększanie zakresu celów niniejszej decyzji ramowej oraz są pomocne w dalszym upraszczaniu lub ułatwianiu procedur wymiany informacji i danych wywiadowczych wchodzących w zakres niniejszej decyzji ramowej.

4.  Państwa członkowskie mogą zawierać lub wprowadzać w życie dwustronne lub wielostronne umowy lub uzgodnienia po wejściu w życie niniejszej decyzji ramowej w takim zakresie, w jakim te umowy lub uzgodnienia umożliwiają zwiększanie zakresu celów niniejszej decyzji ramowej oraz są pomocne w dalszym upraszczaniu lub ułatwianiu procedur wymiany informacji i danych wywiadowczych wchodzących w zakres niniejszej decyzji ramowej.

5.  Umowy i uzgodnienia, o których mowa w ust. 3 i 4, nie mogą w żadnym przypadku wpływać na stosunki z państwami członkowskimi, które nie są ich stronami.

6.   ►C1  Państwa członkowskie, nie później niż 19 grudnia 2007, informują Radę i Komisję ◄ o istniejących umowach i uzgodnieniach, o których mowa w ust. 3 i które zamierzają nadal stosować.

7.  Państwa członkowskie informują również Radę i Komisję o każdej nowej umowie lub uzgodnieniu, o których mowa w ust. 4, w ciągu trzech miesięcy od ich podpisania lub, w przypadku tych instrumentów, które były już podpisane przed przyjęciem niniejszej decyzji ramowej, o ich wejściu w życie.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsza decyzja ramowa wchodzi w życie z następnym dniem po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

ZAŁĄCZNIK A

WYMIANA INFORMACJI ZGODNIE Z DECYZJĄ RAMOWĄ RADY 2006/960/WSISW FORMULARZ DO STOSOWANIA PRZEZ PAŃSTWO CZŁONKOWSKIE, DO KTÓREGO ZWRÓCONO SIĘ Z WNIOSKIEM, W PRZYPADKU PRZEKAZANIA INFORMACJI/OPÓŹNIENIA/ODMOWY

Niniejszego formularza używa się w celu przekazania informacji lub danych wywiadowczych, których dotyczy wniosek, informowania organu składającego wniosek o niemożności dotrzymania zwykłego terminu, o konieczności przekazania wniosku do organu sądowego z prośbą o wydanie upoważnienia lub o odmowie przekazania informacji.

Niniejszy formularz może zostać wykorzystany więcej niż raz podczas trwania procedury (np. jeżeli wniosek musi najpierw zostać przekazany organowi sądowemu, zaś później okazuje się, że odmówiono jego wykonania).

---

ZAŁĄCZNIK B

WYMIANA INFORMACJI ZGODNIE Z DECYZJĄ RAMOWĄ RADY 2006/960/WSISW FORMULARZ WNIOSKU O UDOSTĘPNIENIE INFORMACJI I DANYCH WYWIADOWCZYCH DO STOSOWANIA PRZEZ PAŃSTWO CZŁONKOWSKIE SKŁADAJĄCE WNIOSEK

Niniejszy formularz stosuje się przy składaniu wniosku o udostępnienie informacji i danych wywiadowczych zgodnie z decyzją ramową 2006/960/WSiSW.

---

( 1 ) Dz.U. C 24 z 23.1.1998, str. 2.

( 2 ) Dz.U. L 176 z 10.07.1999, str. 31

( 3 ) Dz.U. L 370 z 17.12.2004, str. 78

( 4 ) Dz.U. L 368 z 15.12.2004, str. 26

( 5 ) Dz.U. L 190 z 18.07.2002, str. 1.

( 6 ) Dz.U. L 316 z 27.11.1995, str. 2. Konwencja ostatnio zmieniona protokołem sporządzonym na podstawie art. 43 ust. 1 Konwencji o Europolu (Dz.U. L 2 z 6.1.2004, str. 3).

( 7 ) Dz.U. L 63 z 6.3.2002, str. 1. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją Rady 2003/659/WSiSW (Dz.U. L 245 z 29.9.2003, str. 44).

( 8 ) Dz.U. L 239 z 22.9.2000, str. 19. Konwencja ostatnio zmieniona Rozporządzeniem (WE) 1160/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 191 z 22.7.2005, str. 18).

( 9 ) Dz.U. L 239 z 22. 9.2000, str. 407.

( 10 ) Dz.U. L 239 z 22.9.2000, str. 421.