2001R2535 — PL — 05.07.2005 — 013.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

►B	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 2535/2001 z dnia 14 grudnia 2001 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych (Dz.U. L 341, 22.12.2001, p.29)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		No	page	date
►M1	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 886/2002 z dnia 27 maja 2002 r.	L 139	30	29.5.2002
►M2	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1165/2002 z dnia 28 czerwca 2002 r.	L 170	49	29.6.2002
►M3	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1667/2002 z dnia 19 września 2002 r.	L 252	8	20.9.2002
M4	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 2302/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r.	L 348	78	21.12.2002
M5	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 2332/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r.	L 349	20	24.12.2002
►M6	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 787/2003 z dnia 8 maja 2003 r.	L 115	18	9.5.2003
►M7	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1157/2003 z dnia 30 czerwca 2003 r.	L 162	19	1.7.2003
M8	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 2012/2003 z dnia 14 listopada 2003 r.	L 297	19	15.11.2003
►M9	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 50/2004 z dnia 9 stycznia 2004 r.	L 7	9	13.1.2004
►M10	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 748/2004 z dnia 22 kwietnia 2004 r.	L 118	3	23.4.2004
►M11	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 810/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r.	L 149	138	30.4.2004
►M12	ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1036/2005 z dnia 1 lipca 2005 r.	L 171	19	2.7.2005

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 2535/2001

z dnia 14 grudnia 2001 r.

ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999 odnośnie do ustaleń dotyczących przywozu mleka i przetworów mlecznych i otwarcia kontyngentów taryfowych

TYTUŁ 1

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Z wyjątkiem przypadków gdzie postanowiono inaczej, niniejszy tytuł stosuje się do całego przywozu do Wspólnoty każdego z produktów wymienionych w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 (zwanych dalej „przetworami mlecznymi”), włączając towary przywożone bez ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym oraz zwolnionych od cła i opłat o skutku równoważnym w ramach wyjątkowych środków handlowych przyznanych przez Wspólnotę niektórym państwom i terytoriom.

Artykuł 2

Bez uszczerbku dla tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 cały przywóz przetworów mlecznych podlega okazaniu pozwolenia na przywóz.

Artykuł 3

1.  Zabezpieczenie określone w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 wynosi 10 EUR na 100 kilogramów netto produktu.

2.  Ośmiocyfrowy kod Nomenklatury Scalonej (zwanej dalej „kodem CN”), poprzedzony przedrostkiem „ex”, gdzie zachodzi taka potrzeba, zostaje umieszczony w polu 16 zarówno we wnioskach o pozwolenie na przywóz, jak i samych pozwoleniach. Pozwolenia są ważne tylko dla produktów określonych w ten sposób.

3.  Pozwolenia są ważne od rzeczywistego dnia wydania w rozumieniu art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca trzeciego miesiąca upływającego od daty wydania.

4.  Pozwolenia są wydawane nie później niż pierwszego dnia roboczego następującego po dniu, w którym złożono wniosek.

Artykuł 4

1.  Kod CN 0406 90 01 obejmujący sery do przetworzenia ma zastosowanie tylko wobec towarów przywożonych.

▼M2

2.  Kody CN 0406 20 10 i 0406 90 19 stosuje się tylko w odniesieniu do produktów przywożonych, pochodzących i sprowadzanych ze Szwajcarii, zgodnie z art. 20.

▼M2

3.  Kody CN 0406 90 02–0406 90 06 nie są stosowane na mocy niniejszego rozporządzenia. W przypadku przywozu dokonanego po dniu 1 czerwca 2002 r., na podstawie pozwoleń wydanych przed tym terminem, produkty objęte tymi kodami klasyfikuje się w ramach kodów CN 0406 90 13–0406 90 17 oraz stosuje się stawki określone w załączniku II część D.

▼B

TYTUŁ 2

PRZEPISY SZCZEGÓLNE W SPRAWIE PRZYWOZU PO OBNIŻONEJ STAWCE CELNEJ

ROZDZIAŁ I

Towary przywożone w ramach kontyngentów przyznanych przez Wspólnotę na podstawie samego pozwolenia na przywóz

Sekcja 1

Artykuł 5

Niniejszy rozdział ma zastosowanie do przetworów mlecznych przywożonych w ramach następujących kontyngentów taryfowych:

▼M12

▼M6

▼B

▼M1

▼M7

▼B

Artykuł 6

Załącznik I do niniejszego rozporządzenia określa kontyngenty taryfowe, cła, które mają być stosowane, maksymalne ilości, które mają być przywożone każdego roku, 12-miesięczne okresy przywozowe (zwane dalej „rokiem przywozowym”) oraz ich podział na dwie równe części obejmujące okresy sześciomiesięczne.

▼M1

Ilości określone w załączniku I części B, D i F, na każdy rok importowy są dzielone na dwie równe części na okresy sześciomiesięczne zaczynające się od dnia 1 lipca oraz od dnia 1 stycznia każdego roku.

▼B

Sekcja 2

Artykuł 7

Wnioskodawcy ubiegający się o pozwolenia na przywóz muszą zostać zatwierdzeni z wyprzedzeniem przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, w którym prowadzą działalność gospodarczą.

Dana władza przydziela numer identyfikacyjny każdemu zatwierdzonemu importerowi.

Artykuł 8

1.  Zatwierdzenie będzie przyznane wszystkim importerom, którzy złożą wniosek do właściwych organów przed 1 kwietnia razem z następującymi dokumentami:

2.  Dla celów dowodu wymaganego w ust. 1 lit. a):

Artykuł 9

Przed 15 czerwca właściwy organ powiadamia wnioskodawców o wynikach procedury zatwierdzającej i ich numerze identyfikacyjnym w przypadku, gdy zachodzi taka potrzeba. Zatwierdzenie jest ważne przez okres jednego roku.

▼M1

Artykuł 10

1.  Przed 20 czerwca każdego roku, Państwa Członkowskie przesyłają swoje wykazy zatwierdzonych importerów, zgodnie z ust. 3, do Komisji, która odsyła je właściwym władzom pozostałych Państw Członkowskich.

Tylko importerzy, którzy znajdują się w wykazie, są upoważnieni do występowania z wnioskiem o pozwolenie w okresie od 1 lipca do dnia 30 czerwca, zgodnie z art. 11–14.

2.  Komisja, na wniosek krajów ubiegających się o członkostwo, dla których otwarty jest kontyngent przywozowy, może przesyłać wykazy zatwierdzonych importerów pod warunkiem, że na takie przekazanie uzyska zgodę importerów znajdujących się w wykazie. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne kroki w celu ubiegania się o zgodę importerów.

3.  Państwa Członkowskie przesyłają swoje wykazy zatwierdzonych importerów zgodnie ze wzorem podanym w załączniku XIV, wskazując w części A tego Załącznika zatwierdzonych importerów, którzy wyrazili zgodę na podstawie ust. 2, a w części B tego Załącznika pozostałych zatwierdzonych importerów.

▼B

Sekcja 3

Artykuł 11

Wnioski o wydanie pozwolenia mogą być złożone tylko w Państwie Członkowskim wydającym zatwierdzenie i muszą zawierać numer identyfikacyjny importera.

Artykuł 12

Każdy importer może złożyć tylko jeden wniosek o wydanie pozwolenia na ten sam kontyngent w Zintegrowanej Taryfie Wspólnoty Europejskiej (Taric) (dalej zwany „numerem kontyngentu”). ►M6   ►M2  Jednakże kontyngenty określone w załączniku I część B pkt 2 i 3, noszące ten sam numer kontyngentu, uznaje się za oddzielne kontyngenty. ◄  ◄

Wnioski o wydanie pozwolenia uznawane są za dopuszczalne wyłącznie wówczas, gdy wnioskodawcy dołączą pisemną deklarację stwierdzającą, że nie złożyli i zobowiązują się nie składać żadnych innych wniosków o ten sam kontyngent w ramach ustaleń dotyczących przywozu objętych niniejszym rozdziałem w bieżącym okresie.

Jeżeli wnioskodawca składa więcej niż jeden wniosek o ten sam kontyngent, wszystkie wnioski złożone przez wnioskodawcę o kontyngenty objęte tytułem 2 rozdział I zostają odrzucone na sześciomiesięczny okres przywozowy.

Artykuł 13

1.  Wnioski o wydanie pozwolenia mogą zawierać jeden lub więcej kodów CN na ten sam kontyngent, wymienionych w załączniku I, oraz muszą wskazywać żądaną ilość przypadającą na każdy kod.

Jednakże na każdy kod wydaje się oddzielne pozwolenie.

▼M1

2.   ►M3  Wnioski o pozwolenia odnoszą się do nie więcej jak 10 % ilości dostępnej w ramach kwot dla okresu sześciomiesięcznego określonego w art. 6 oraz obejmują nie mniej niż 10 ton. ◄

▼M10

Jednakże w przypadku kontyngentów określonych w art. 5 lit. c), d), e), f), g) i h) wnioski o wydanie pozwolenia odnoszą się co najmniej do 10 ton i do ilości nie większej niż ilość dostępna na każdy okres.

▼M1

3.  Ilość, na którą mogą być składane wnioski o wydanie pozwolenia określonego w ust. 2, zostaje zwiększona o ilość wynikającą ze stosowania art. 16 ust. 2 akapit drugi.

▼B

Artykuł 14

1.  Wnioski o wydanie pozwolenia mogą zostać złożone tylko podczas pierwszych dziesięciu dni każdego okresu sześciomiesięcznego.

2.  Zabezpieczenie określone w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 wynosi 35 EUR na 100 kilogramów netto produktu.

Sekcja 4

Artykuł 15

1.  Piątego dnia roboczego następującego po upływie terminu składania wniosków Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o wnioskach złożonych dla każdego z danych produktów. Powiadomienia zawierają wykaz wnioskodawców, ich numery identyfikacyjne oraz ilości, o jakie się ubiegają w ramach każdego kodu CN, w podziale według krajów pochodzenia w przypadku załącznika I część A.

2.  Wszystkie powiadomienia, włączając powiadomienia stwierdzające, że nie złożono żadnych wniosków, są wykonywane za pomocy teleksu, faksu lub poczty elektronicznej w dniu roboczym ustalonym zgodnie ze wzorem w załączniku VI w przypadku, gdy nie złożono żadnych wniosków, oraz ze wzorami w załącznikach VI i VII w przypadku, gdy wnioski zostały złożone.

3.  Powiadomienia zostają wykonane na oddzielnych formularzach dla każdego z kontyngentów wymienionych w załączniku I oraz na oddzielnych formularzach dla każdego kraju pochodzenia w przypadku kontyngentów wymienionych w załączniku 1 część B pkt 2 i 3.

Artykuł 16

1.  Komisja podejmuje tak szybko jak to możliwe decyzję o tym, do jakiego stopnia można zaakceptować wnioski, oraz powiadamia Państwa Członkowskie o swojej decyzji.

Pozwolenia wydaje się wnioskodawcom, których wnioski zostały zgłoszone zgodnie z art. 15 nie później niż pięć dni roboczych po tym, jak Państwa Członkowskie zostały powiadomione o decyzji określonej w pierwszym akapicie.

2.  W przypadku gdy całkowita ilość objęta wnioskami o pozwolenie przekracza ilość ustaloną, Komisja stosuje wskaźnik przydziału do ilości, o które złożono wnioski.

W przypadku gdy całkowita ilość objęta wnioskami o pozwolenie jest mniejsza od ilości dostępnej, Komisja ustala pozostałą ilość, która zostaje dodana do ilości dostępnej na kolejny okres tego samego roku przywozowego.

3.  Pozwolenia na przywóz są ważne przez 150 dni od daty ich wydania zgodnie z art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000.

Jednakże pozwolenia nie są ważne po upływie roku przywozowego, na który zostały wydane.

4.  Pozwolenia na przywóz wydane zgodnie z niniejszym rozdziałem mogą być przekazane tylko osobom fizycznym lub prawnym zatwierdzonym zgodnie z sekcją 2. Kiedy pozwolenia są przekazywane, osoba przekazująca powiadamia organ wydający o numerze identyfikacyjnym osoby odbierającej pozwolenie.

Artykuł 17

W drodze wyjątku od art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 ilości przywożone zgodnie z niniejszym rozdziałem nie mogą przekraczać ilości wskazanych w polach 17 i 18 pozwolenia na przywóz. W tym celu umieszcza się cyfrę „0” w polu 19 pozwolenia.

Artykuł 18

1.  Wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenia muszą zawierać:

▼M1

▼B

▼M11

▼B

2.  W pozwoleniach znajduje się zobowiązanie do przywozu z państwa wskazanego w polu 8, z wyjątkiem towarów przywożonych w ramach kontyngentów, określonych w załączniku I część A.

3.  Pole 24 w pozwoleniach wskazuje stawkę stosowanego cła lub stawkę cła wyrażoną jako procent cła podstawowego lub stawkę obniżki cła wyrażoną w procentach zgodnie z załącznikami.

Artykuł 19

▼M11

1.  Obniżoną stawkę celną stosuje się tylko po okazaniu deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu wraz z pozwoleniem na przywóz oraz, w przypadku towarów przywożonych, określonych poniżej, dowodem pochodzenia wydanym zgodnie z następującymi protokołami:

▼B

2.  Dopuszczenie do swobodnego obrotu produktów przywożonych w ramach porozumień określonych w ust. 1 lit. a) i b) podlega albo okazaniu świadectwa EUR.1 albo deklaracji eksportera zgodnie z wymienionymi protokołami.

▼M1

3.  Przy dokonywaniu formalności celnych importerzy są zobowiązani wskazać, przy przywozie sera, określonego w załączniku XIII i objętego kontyngentami określonymi w art. 5, w polu 31 deklaracji przywozowej, zawartość suchej masy ( %), zawartość tłuszczu ( %) w suchej masie oraz, w stosownym przypadku, zawartość tłuszczu w masie ( %). W przypadku gdy podane zawartości przekraczają zawartości podane w załączniku XIII, właściwe władze powiadamiają o tym Komisję w możliwie najkrótszym czasie poprzez przekazanie jej kopii deklaracji przywozowej oraz kopii odpowiedniego pozwolenia przywozowego.

▼M6

ROZDZIAŁ IA

Przywóz na podstawie kontyngentów zarządzanych zgodnie z art. 308a–308c rozporządzenia (EWG) Nr 2454/93

Artykuł 19a

▼M12

1.  W odniesieniu do kontyngentów przewidzianych rozporządzeniem Rady (WE) nr 312/2003 ( 42 ) oraz (WE) nr 747/2001 ( 43 ) i przedstawionych w załączniku VIIa do tego rozporządzenia, stosuje się art. 308a do 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

▼M6

2.  Bez uszczerbku dla tytułu II rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 przywóz na podstawie kontyngentów określonych w ust. 1 podlega przedstawieniu pozwolenia na przywóz.

3.  Zabezpieczenie określone w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 wynosi 10 EUR na 100 kilogramów netto produktów.

Pole 16 na wniosku o wydanie świadectwa i na samym świadectwie zawiera ośmiocyfrowy kod CN. Pozwolenie jest ważne tylko dla produktów w ten sposób określonych.

Świadectwa ważne są od rzeczywistego dnia wydania w rozumieniu art. 23 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 do końca trzeciego miesiąca upływającego od daty wydania.

Świadectwa wydawane są nie później niż pierwszego dnia roboczego następującego po dniu, w którym złożono wniosek.

▼M12

4.  Zastosowanie obniżonej stawki celnej wymaga przedstawienia dowodu pochodzenia wystawionego zgodnie z załącznikiem III do Układu z Chile lub z Protokołem 4 do Układu z Izraelem.

▼B

ROZDZIAŁ II

Towary niepodlegające kontyngentom przywożone na podstawie samego pozwolenia na przywóz

Artykuł 20

1.  Niniejszy rozdział ma zastosowanie do preferencyjnych towarów przywożonych niepodlegających kontyngentom, określonych w następujących porozumieniach i aktach:

▼M6

▼B

▼M1

▼B

2.  Załącznik II do niniejszego rozporządzenia wyszczególnia produkty, o których mowa, oraz stawki stosowanego cła.

Artykuł 21

1.  Wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenia muszą zawierać:

▼M11

▼B

2.  W pozwoleniach znajduje się zobowiązanie do przywozu z państwa wskazanego w polu 8.

3.  Pole 24 w pozwoleniach wskazuje stawkę stosowanego cła lub stawkę cła wyrażoną jako procent cła podstawowego albo stawkę obniżki cła wyrażoną w procentach.

Artykuł 22

Obniżoną stawkę celną stosuje się tylko po okazaniu deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu wraz z pozwoleniem na przywóz oraz dowodem pochodzenia wydanym zgodnie z następującymi protokołami:

▼M1 —————

▼B

ROZDZIAŁ III

Towary przywożone w ramach pozwolenia na przywóz objęte wewnętrznym systemem kontroli świadectwa (IMA 1)

Sekcja 1

Artykuł 24

▼M11

1.  Niniejszą sekcję stosuje się do towarów przywożonych w ramach kontyngentów dla wyszczególnionych krajów pochodzenia wymienionych w wykazie CXL.

▼M9

2.  Załącznik III do niniejszego rozporządzenia ustala stawki celne, które maja być stosowane, oraz w przypadku przywozu określonego w ust.1 lit. a) maksymalne ilości dopuszczone do przywozu w okresie kontyngentowym.

▼B

Artykuł 25

1.  Pozwolenia na przywóz na produkty wymienione w załączniku III ze wskazaną stawką celną są wydawane tylko po okazaniu odpowiedniego świadectwa IMA 1 na całkowitą ilość netto w nim wskazaną.

Świadectwa IMA 1 muszą spełniać wymagania ustanowione w art. 40 ust. 1 dla masła w ramach kontyngentu 09.4589 określonego w załączniku III część A (dalej zwanego „masłem nowozelandzkim”) oraz w art. 29–33 pozwolenia na przywóz dla pozostałych produktów. Pozwolenia na przywóz muszą zawierać numer i datę wydania odpowiedniego świadectwa IMA 1.

2.  Poza masłem nowozelandzkim i obniżonym cłem na towary przywożone określone w załączniku III część C pozwolenia na przywóz mogą być wydawane tylko po tym, jak właściwy organ stwierdzi, że przestrzegano art. 33 ust. 1 lit. e).

Organy wydające pozwolenie przesyłają Komisji faksem kopię świadectwa IMA 1 złożonego z każdym wnioskiem o wydanie pozwolenia na przywóz nie później niż do godziny 18.00 (czasu brukselskiego) w dniu, w którym został złożony.

Organy wydające pozwolenie wydają pozwolenia na przywóz czwartego dnia roboczego z rzędu, o ile Komisja nie podjęła żadnych szczególnych środków przed tą datą.

Właściwy organ wydający pozwolenie na przywóz zachowuje kopię każdego okazanego świadectwa IMA 1.

Artykuł 26

1.  Świadectwa IMA 1 są ważne od daty wydania aż do końca ósmego miesiąca z rzędu, ale w żadnym przypadku nie mogą pozostać ważne przez okres dłuższy niż odpowiednie pozwolenie na przywóz lub po 31 grudnia roku przywozowego, na który zostały wydane.

2.  Od 1 listopada każdego roku świadectwa IMA 1 ważne od 1 stycznia następnego roku mogą być wydawane dla ilości objętych kontyngentem na ten rok przywozowy. Jednakże wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz można składać tylko od pierwszego dnia roboczego roku przywozowego.

▼M9

Jednakże dla kontyngentu nr 09.4589 świadectwa IMA 1 mogą być wydawane:

▼B

3.  Załącznik VIII do niniejszego rozporządzenia określa okoliczności, w których świadectwa IMA 1 mogą zostać unieważnione, zmienione, zastąpione lub poprawione.

Artykuł 27

Jako wyjątek od art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 przywożona ilość nie może przekroczyć tej, która widnieje w polach 17 i 18 pozwolenia na przywóz. W tym celu umieszcza się cyfrę „0” w polu 19 pozwoleń.

Artykuł 28

1.  Wnioski o wydanie pozwolenia oraz pozwolenia muszą zawierać:

▼M11

▼B

2.  Pozwolenia muszą zawierać zobowiązanie do przywozu z kraju pochodzenia wskazanego w polu 8.

3.  Pole 24 pozwolenia pokazuje stosowaną stawkę celną.

Artykuł 29

1.  Świadectwa IMA 1 są sporządzane na formularzach według wzoru w załączniku IX, z wyjątkiem gdy chodzi o masło nowozelandzkie, oraz zgodnie z wymogami ustanowionymi w niniejszym rozdziale.

2.  Nie wypełnia się pola 3 świadectwa IMA 1 odnoszącego się do nabywcy oraz pola 6 odnoszącego się do kraju przeznaczenia, z wyjątkiem gdy chodzi o ser cheddar, przewidzianego na mocy kontyngentu nr 09.4513 w załączniku III.

Artykuł 30

1.  Wymiary formularza określone w art. 29 wynoszą 210 × 297 mm. Wykorzystywany w tym celu papier ma ważyć co najmniej 40 g/m2 i ma być biały.

2.  Formularze są drukowane i wypełniane w jednym z języków urzędowych Wspólnoty. Mogą być również drukowane i wypełniane w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych kraju wysyłającego.

3.  Formularz wypełnia się maszynowo albo odręcznie. W przypadku wypełniania odręcznego formularz należy wypełniać drukowanymi literami.

4.  Na każdym świadectwie IMA 1 musi widnieć numer seryjny przyznany przez organ wydający.

Artykuł 31

1.  Należy sporządzić osobne świadectwo IMA 1 dla każdego typu produktu określonego w załączniku III i dla każdej formy prezentacji w nim zawartej.

2.  Świadectwa IMA 1 muszą zawierać szczegółowe dane wymienione w załączniku XI dla każdego rodzaju produktu i każdej formy prezentacji, z wyjątkiem masła nowozelandzkiego.

Artykuł 32

1.  Oryginał świadectwa IMA 1 jest okazywany razem z odpowiednim pozwoleniem na przywóz i produktami, do których się odnoszą, władzom celnym przywożącego Państwa Członkowskiego w czasie składania deklaracji o dopuszczeniu do swobodnego obrotu. Bez uszczerbku dla przepisów art. 26 ust. 1 przedstawia się go w czasie trwania jego ważności, z wyjątkiem przypadków zaistnienia siły wyższej.

Jednakże w przypadku zagubienia oryginału lub, gdy stał się on niezdatny do użytku, można przedstawić organom wydającym pozwolenia i właściwym władzom celnym kopię należycie poświadczoną i odpowiednio oznaczoną przez organ wydający.

2.  Świadectwa IMA 1 są ważne tylko, jeżeli są poprawnie wypełnione i poświadczone przez organ wydający wymieniony w załączniku XII.

3.  Świadectwa IMA 1 są uznane za należycie poświadczone w przypadku, gdy widnieje na nich data i miejsce wydania, są podstemplowane przez organ wydający i znajduje się na nich podpis lub podpisy osoby lub osób upoważnionych do składania podpisów.

Artykuł 33

1.  Organy wydające mogą być wymienione w załączniku XII tylko, jeżeli:

2.  Załącznik XII zostaje poddany przeglądowi, kiedy wymóg określony w ust. 1 lit. a) nie jest już dłużej spełniony lub kiedy organ wydający nie wypełni jednego ze zobowiązań, które podjął.

Sekcja 2

Artykuł 34

1.  Niniejszą sekcję, o ile nie postanowiono inaczej w sekcji 1, stosuje się do masła nowozelandzkiego.

2.  Wyrażenie „co najmniej sześciotygodniowe” w opisie kontyngentu na masło nowozelandzkie oznacza co najmniej sześciotygodniowe w dniu, kiedy władzom celnym zostaje przedstawiona deklaracja o dopuszczeniu do swobodnego obrotu.

Artykuł 35

1.  Zabezpieczenie, określone w art. 15 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 wynosi 5 EUR na 100 kilogramów netto produktu.

2.  Wnioski o wydanie pozwolenia na przywóz mogą być składane tylko w Zjednoczonym Królestwie.

Zjednoczone Królestwo kontroluje wszystkie wydane, unieważnione, zmienione, poprawione świadectwa IMA 1 lub te, za które wydano kopie. Zapewnia, że całkowita ilość, na którą wydane są pozwolenia na przywóz, nie przekracza kontyngentu na rok przywozowy.

3.  Pozwolenia na przywóz potwierdzone zgodnie z art. 24 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000 są wykorzystywane do jednego zgłoszenia celnego o dopuszczeniu do swobodnego obrotu i obejmują jedną partię towaru. Jeżeli ilość dopuszczona do swobodnego obrotu jest mniejsza od ilości wskazanej w polach 17 i 18 pozwolenia na przywóz, zabezpieczenie odnoszące się do części niedopuszczonej zostaje utracone, a pozwolenie, o którym mowa, nie może być wykorzystywane do przywożenia jakichkolwiek dodatkowych ilości.

Artykuł 36

W przypadku gdy masło nowozelandzkie nie spełnia wymogów dotyczących składu, cała partia towaru nie jest traktowana na warunkach preferencyjnych.

Po ustaleniu niezgodności, w przypadku gdy została przyjęta deklaracja dopuszczenia do swobodnego obrotu, władze celne pobierają cło przywozowe ustalone w załączniku I do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87, przypisują ilość wskazaną w polu 29 pozwolenia na przywóz i wysyłają pozwolenie organowi wydającemu, który zmienia je z zamiarem przekształcenia go w pozwolenie na przywóz podlegające pełnemu ocleniu.

Artykuł 37

▼M11

W ramach odstępstwa od art. 26 rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, właściwy organ wydający pozwolenia potwierdza pozwolenie w polu 20, jednym z następujących sformułowań:

▼B

Organ wydający pozwolenia uzupełnia wszelkie dane księgowe w celu wzięcia pod uwagę niniejszej zmiany. Władze celne mają zapewnić, aby wymiana towarowa i własne systemy księgowe były odpowiednio poprawione.

Artykuł 38

Obok wymogów określonych w art. 33 lit. a)–e) organy wydające mogą być wymienione w załączniku XII tylko, jeżeli:

Artykuł 39

1.  Do celów kontrolowania ilości masła nowozelandzkiego należy zwrócić uwagę na wszystkie ilości, dla których przyjęto deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu w danym okresie kontyngentowym.

2.  Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję do 31 stycznia po upływie danego roku kontyngentowego o ostatecznych ilościach miesięcznych oraz całkowitej ilości masła, dla którego deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu zostały przyjęte na ten rok kontyngentowy w ramach kontyngentów taryfowych określonych w ust. 1 podczas poprzedniego roku kontyngentowego. Miesięczne notyfikacje należy sporządzać do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, na który deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu zostały przyjęte.

3.  Do 28 lutego każdego roku Zjednoczone Królestwo powiadamia Komisję o ilości masła w poprzednim roku kontyngentowym, za które wniesiono zabezpieczenie, oraz ilości masła dopuszczonego do swobodnego obrotu zwolnionego od wniesienia zabezpieczenia. Jeżeli kompletne dane nie są dostępne 28 lutego, muszą zostać uzupełnione bez przesadnej zwłoki.

Do 31 stycznia po upływie każdego roku kontyngentowego Zjednoczone Królestwo przesyła Komisji spis inwentarza za rok kontyngentowy w oparciu o dane, określone w art. 38 lit. c), wyszczególniając każde wydane świadectwo IMA 1, jego numer identyfikacyjny oraz ilość, którą obejmuje wraz z całkowitą liczbą świadectw i całkowitą ilością, którą obejmują na rok. Inwentarz zawiera wszelkie istotne szczegóły dotyczące wszystkich unieważnień, korekt lub poprawek wniesionych do jakichkolwiek świadectw IMA 1 i do jakichkolwiek wydanych kopii.

Artykuł 40

1.  Załącznik IV do niniejszego rozporządzenia określa zasady, według których należy postępować przy wypełnianiu świadectw IMA 1 oraz kontrolowaniu wagi i zawartości tłuszczu w maśle, jak również konsekwencje takiego kontrolowania.

Typowy proces standardowego odchylenia zawartości tłuszczu, określony w załączniku IV pkt 1 e), i, o którym powiadomiono zgodnie z art. 38 lit. a), jest zatwierdzany przez Komisję, a wykaz jest przekazywany Państwom Członkowskim razem z datą wejścia w życie, do celów wydania świadectw IMA 1.

Typowy proces standardowego odchylenia jest ważny przez okres co najmniej jednego roku, o ile wyjątkowe okoliczności poddane uwadze Komisji przez nowozelandzki organ wydający uzasadniają zmianę, którą musi zatwierdzić Komisja.

Każdy zmieniony lub dodatkowy typowy proces standardowego odchylenia zatwierdzony przez Komisję jest przekazywany Państwom Członkowskim razem z datą wejścia w życie do celów wydania świadectw IMA 1.

2.  Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję do dziesiątego dnia następnego miesiąca o wynikach kontroli przeprowadzonej za każdy kwartał w ramach załącznika IV, wykorzystując standardowy formularz wymieniony w załączniku V.

Artykuł 41

1.  Na wszystkich etapach obrotu masła nowozelandzkiego przywożonego do Wspólnoty na warunkach określonych w niniejszym rozdziale pochodzenie nowozelandzkie musi być oznaczone na opakowaniu oraz na odpowiedniej fakturze lub fakturach.

2.  W ramach odstępstwa od ust. 1 w przypadku gdy masło nowozelandzkie jest wymieszane z masłem wspólnotowym i w przypadku gdy mieszane masło jest przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji i pakowane po 500 gramów lub mniej, pochodzenie nowozelandzkie mieszanego masła musi być oznaczone tylko na odpowiedniej fakturze.

3.  W przypadkach, określonych w ust. 1 i 2, faktury muszą również stwierdzać:

„Masło przywożone w ramach sekcji 2 rozdziału III rozporządzenia Komisji (WE) nr 2535/2001: nie przysługuje pomoc odnośnie do masła na mocy art. 1 ust. 1 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 429/90 lub na mocy art. 1 ust. 2 lit. a) rozporządzenia Komisji (WE) nr 2571/97 ani dopłata wywozowa na mocy art. 31 ust. 10 i 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999, poza przypadkiem przewidzianym w art. 31 ust. 12 tego rozporządzenia lub w art. 7a rozporządzenia Komisji (WE) nr 1222/94.”

Artykuł 42

Świadectwa IMA 1 są sporządzane według wzoru z załącznika X, zgodnie z wymogami ustanowionymi w niniejszej sekcji i w art. 40 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

ROZDZIAŁ IV

Kontrola towarów przywożonych po obniżonej stawce celnej

Artykuł 43

1.  W przypadku deklaracji dopuszczenia produktów do swobodnego obrotu urzędy celne Wspólnoty szczegółowo badają dokumenty przedłożone w celu uzyskania deklaracji dopuszczenia do swobodnego obrotu upoważniającej do obniżonej należności celnej.

Przeprowadzają również fizyczną kontrolę produktów w oparciu o wymienione dokumenty.

2.  Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu utworzenia systemu przeprowadzania fizycznych kontroli w ramach ust. 1 akapit drugi bez uprzedniego ostrzeżenia, w oparciu o ocenę analizy ryzyka.

Jednakże do końca 2003 r. system ma zagwarantować, że co najmniej 3 % deklaracji dopuszczających do swobodnego obrotu przypadających na Państwo Członkowskie na rok kalendarzowy jest fizycznie skontrolowanych.

Obliczając minimalny wskaźnik kontroli fizycznych, które mają być przeprowadzone, Państwa Członkowskie mogą wybrać opcję pomijania zgłoszeń przywozowych obejmujących ilości nieprzekraczające 500 kg.

Artykuł 44

1.  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 213/2001 ( 46 ) stosuje się w związku z metodami odsyłającymi, które mają być wykorzystywane do analizy produktów, jak przewidziano w niniejszym rozporządzeniu, w celu stwierdzenia, czy ich skład jest zgodny z deklaracją dopuszczenia do swobodnego obrotu.

2.  Każdy urząd celny sporządza szczegółowe sprawozdanie kontrolne z każdej przeprowadzonej kontroli fizycznej. Sprawozdanie, w którym musi znajdować się data kontroli, musi zostać zachowany przez co najmniej trzy lata kalendarzowe.

 

W przypadku gdy przeprowadzono kontrolę fizyczną, pole 32 pozwoleń na przywóz lub pole na wiadomości w pozwoleniach elektronicznych zawiera jedno z następujących oznaczeń:

 ◄

Władze celne oceniają wyniki pierwszej analizy w ciągu 20 dni roboczych od daty, w której przeprowadzono kontrolę fizyczną. W przypadku gdy ostateczne wyniki wykażą niezgodność, niniejsze wyniki i, jeśli zachodzi taka potrzeba, pozwolenie są odsyłane właściwemu organowi wydającemu pozwolenia w terminie dziesięciu dni roboczych od daty, w której ustalono wyniki.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 248 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 ( 47 ) w przypadku gdy przeprowadzono kontrolę fizyczną składu przed pokazaniem zatwierdzonego pozwolenia na przywóz na mocy art. 33 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1291/2000, zabezpieczenie zostaje wydane.

4.  O każdym przypadku niezgodności z deklaracją dopuszczenia do swobodnego obrotu powiadamia się Komisję w terminie dziesięciu dni roboczych od momentu ustalenia takiej niezgodności przez władze celne, wyszczególniając, w jaki sposób produkty nie spełniają przepisów, oraz stawkę cła zastosowanego w wyniku wykrycia niezgodności.

Artykuł 45

1.  Do celów kontrolowania ilości w ramach kontyngentów taryfowych należy wziąć pod uwagę wszystkie ilości, dla których przyjęto deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu w danym okresie kontyngentowym.

2.  Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję do 15 marca za poprzedni rok kontyngentowy upływający 31 grudnia i do 15 września za rok kontyngentowy upływający 30 czerwca, osobno dla każdego kontyngentu i kraju pochodzenia, z wyjątkiem masła nowozelandzkiego, o ostatecznej całkowitej ilości na rok kontyngentowy, za który przyjęto deklaracje dopuszczenia do swobodnego obrotu.

TYTUŁ 3

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 46

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu sprawdzenia, że system pozwoleń i świadectw wprowadzony przez niniejsze rozporządzenie działa właściwie.

Artykuł 47

Zatwierdzenie przewidziane w art. 7 nie jest wymagane na okres od 1 stycznia do 30 czerwca 2002 r.

Wnioski o wydanie pozwolenia na kontyngenty objęte rozdziałem I tytułu 2 mogą być wnoszone na ten okres tylko w Państwie Członkowskim, w którym wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, i zostają przyjęte tylko, jeżeli zostaje przedstawiony dowód, określony w art. 8 ust. 1 lit. a), spełniający oczekiwania właściwych władz, u których wniosek jest składany.

Ograniczenia przewidziane w art. 16 ust. 4 nie dotyczą przekazywania pozwoleń na przywóz, jak określono w rozdziale I tytułu 2, wydanych w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2002 r.

Na okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca 2002 r. oraz od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2002 r. rok, określony w art. 8 ust. 1 lit. a) jest rokiem 2001 lub rokiem 2000, jeżeli dany importer potrafi udowodnić, że nie był w stanie przywozić lub wywozić wymaganych ilości mleka w roku 2001 na skutek wyjątkowych okoliczności.

Artykuł 48

Rozporządzenia (EWG) nr 2967/79, (WE) nr 2508/97, (WE) nr 1374/98 i (WE) nr 2414/98 niniejszym tracą moc.

Mają wciąż zastosowanie do pozwoleń, o które złożono wnioski przed dniem 1 stycznia 2002 r.

Odniesienia do uchylonych rozporządzeń są traktowane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 49

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Stosuje się ono do pozwoleń na przywóz, o które złożono wnioski od dnia 1 stycznia 2002 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

---

ZAŁĄCZNIK I

▼M9

I. A

KONTYNGENTY TARYFOWE NIE WYSZCZEGÓLNIONE WEDŁUG KRAJU POCHODZENIA

▼M12

I. B

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH UKŁADÓW EUROPEJSKICH MIĘDZY WSPÓLNOTĄ A BUŁGARIĄ I RUMUNIĄ

(1)   Pomimo zasad interpretacji Nomenklatury Scalonej, brzmienie opisu produktów należy uznać za czysto indykatywne, ponieważ system preferencyjny, do którego odnosi się niniejszy załącznik, określany jest w oparciu o zakres poszczególnych kodów CN. Tam, gdzie istnieje odniesienie do kodów ex CN, stosowalność systemu preferencyjnego określona jest w oparciu o brane razem kod CN oraz odpowiadający mu opis.

(2)   Niniejszą koncesję stosuje się jedynie do produktów nieobjętych jakiegokolwiek rodzaju subsydiami wywozowymi.

▼M6

I. C

KONTYNGENTY TARYFOWE OKREŚLONE W ZAŁĄCZNIKU II DO ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 2286/2002

▼B

I.D

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH PROTOKOŁU 1 DO DECYZJI NR 1/98 RADY STOWARZYSZENIA WE-TURCJA

I. E

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH ZAŁĄCZNIKA IV DO POROZUMIENIA MIĘDZY WSPÓLNOTĄ EUROPEJSKĄ A REPUBLIKĄ POŁUDNIOWEJ AFRYKI

▼M9

I. F

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH ZAŁĄCZNIKÓW II I III DO UKŁADU MIĘDZY WSPÓLNOTĄ EUROPEJSKĄ A SZWAJCARIĄ W SPRAWIE HANDLU PRODUKTAMI ROLNYMI

▼M1

I. G

KONTYNGENT CELNY MA MOCY ZAŁĄCZNIKA DO PROTOKOŁU 1 DO UKŁADU STOWARZYSZENIOWEGO MIĘDZY WSPÓLNOTĄ EUROPEJSKĄ A JORDANIĄ

▼M9

I.H

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH ZAŁĄCZNIKA I DO UKŁADU Z KRÓLESTWEM NORWEGII

▼B

---

ZAŁĄCZNIK II

▼M6

II. A

KONCESJE OKREŚLONE W ZAŁĄCZNIKU I DO ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 2286/2002

▼B

II. B

PREFERENCYJNE USTALENIA DOTYCZĄCE PRZYWOZU – TURCJA

II. C

PREFERENCYJNE USTALENIA DOTYCZCE PRZYWOZU–REPUBLIKA PO£UDNIOWEJ AFRYKI

▼M1

II. D

OBNIŻONE CŁO NA MOCY ZAŁĄCZNIKA III DO UMOWY MIĘDZY WSPÓLNOTĄ EUROPEJSKĄ A SZWAJCARIĄ W SPRAWIE HANDLU PRODUKTAMI ROLNYMI

▼B

---

ZAŁĄCZNIK III

III. A

KONTYNGENTY TARYFOWE W RAMACH POROZUMIEŃ GATT/WTO WEDŁUG KRAJU POCHODZENIA

▼M7 —————

▼M11 —————

▼B

---

ZAŁĄCZNIK IV

SPRAWDZANIE WAGI NETTO I ZAWARTOŚCI TŁUSZCZU W MAŚLE POCHODZĄCYM Z NOWEJ ZELANDII, PRZYWOŻONYM NA MOCY ART. 2 UST. 1 LIT. a) ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 2535/2001

1.   DEFINICJE

Do celów niniejszego załącznika stosuje się definicje określone poniżej:

2.   WYPEŁNIANIE I SPRAWDZANIE ŚWIADECTWA IMA 1

2.1.	Świadectwo IMA 1 obejmuje masło wyprodukowane zgodnie ze specyfikacją zakupu jednego produktu w jednym zakładzie. Może obejmować więcej niż jedną cyfrę tej samej specyfikacji zakupu produktu z tego samego zakładu.

2.2.

Świadectwo IMA 1 uznaje się za należycie wypełnione w rozumieniu art. 32 ust. 2 tylko, jeżeli zawiera wszystkie następujące informacje: a) w polu 1: nazwisko (nazwę) i adres sprzedawcy; b) w polu 2: wydany numer kontyngentu identyfikujący kraj pochodzenia, uzgodnienia przywozowe, produkt, rok kontyngentowy oraz numer własny świadectwa, począwszy znowu od jednego każdego roku; c) w polu 4: numer i datę wydania faktury; d) w polu 5: „Nowa Zelandia”; e) w polu 7: — odsyłacz do wykazu identyfikacyjnego produktów (wykaz ID produktów), który musi być dołączony, — kod CN poprzedzony przedrostkiem „ex” oraz szczegółowy opis, jak wskazano w załączniku IIIA, — identyfikacja specyfikacji zakupu produktu oraz data ostatniej zmiany, — numer rejestracyjny fabryki, — data produkcji masła, i — średnia arytmetyczna wagi tary opakowania; f) w polu 8: waga brutto w kilogramach; g) w polu 9: — nominalna waga netto na karton, — całkowita waga netto w kilogramach, — liczba kartonów, — średnia arytmetyczna wagi netto kartonów oznaczona symbolem „μ”, — standardowe odchylenie wagi netto kartonów oznaczone symbolem „σ”; h) w polu 10: z mleka lub śmietany; i) w polu 13: — nie mniej niż 80 %, ale mniej niż 82 % tłuszczu, — typowy proces standardowego odchylenia zawartości tłuszczu w maśle, wykonany do specyfikacji zakupu produktu i w fabryce wskazanej w polu 7, oraz jego data wejścia w życie w celu wydania świadectwa IMA 1; j) w polu 16: „kontyngent na masło nowozelandzkie na… (rok) zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr…/…”; k) w polu 17: — data, według której ostatnio wyprodukowane masło objęte świadectwem IMA 1 miało lub będzie miało sześć tygodni, — całkowity kontyngent na rok, o którym mowa, — data wydania i, gdzie zachodzi taka potrzeba, ostatni dzień ważności, — podpis i pieczęć organu wydającego; l) w polu 18: dokładny adres oraz kontakt do organu wydającego.

2.3.

Weryfikacja przez organ wydający świadectwa IMA 1 procentowej zawartości tłuszczu w polu 13 na mocy art. 23 ust. 1 lit. b) musi objąć analizę od 10 do 25 próbek na cyfrę w celu sprawdzenia średniej arytmetycznej procentowej zawartości tłuszczu stwierdzonej przez producenta. Weryfikacja musi wykazać, że średnia arytmetyczna nie przekracza (maksymalnej średniej zawartości tłuszczu w mleku w próbce), gdzie: gdzie σ oznacza typowy proces standardowego odchylenia.

3.   KONTROLA WAGI

3.1.   Kontrole wspólnotowe

Kontrole są przeprowadzane na jednej partii przez właściwe władze.

Właściwe władze pobierają losową próbkę z partii. Próbka jest określana zgodnie z następującym wzorem:

gdzie

n jest rozmiarem próbki; i

N jest liczbą kartonów w partii.

Jednakże minimalny rozmiar próbki n wynosi 10.

Właściwe władze obliczają średnią arytmetyczną i standardowe odchylenie wagi netto uzyskane z próbki.

Właściwe władze przeprowadzają odpowiednie kontrole w celu zweryfikowania informacji dotyczącej wagi tara danej na podstawie świadectwa IMA 1, co może dotyczyć również porównania z wagą plastikowych opakowań używanych we Wspólnocie, czy kontroli świadectwa producenta opakowań plastikowych wykorzystanych w partii towaru.

3.2.   Wykładnia wyników kontroli – standardowe odchylenie

Standardowe odchylenie wagi netto kartonów wyszczególnionych w świadectwie IMA 1 jest sprawdzane zgodnie z następującą procedurą.

Wskaźnik s/σ jest porównywany z minimalnym wskaźnikiem wyszczególnionym dla danego rozmiaru próbki w poniższej tabeli, gdzie s jest standardowym odchyleniem próbki, a σ jest standardowym odchyleniem wagi netto kartonów wyszczególnionych w świadectwie IMA 1.

W przypadku gdy wskaźnik jest niższy niż właściwy wskaźnik minimalny w odsyłającej tabeli danych, wówczas s jest wykorzystywane, kiedy wyniki kontroli są interpretowane zgodnie z pkt 3.3 raczej niż σ.

3.3.   Wykładnia wyników kontroli – średnia arytmetyczna

Właściwe władze porównują wyniki pobierania próbek z informacjami zawartymi w świadectwie IMA 1 przy użyciu następującego wzoru:

gdzie

w	jest średnią arytmetyczną wagi netto próbek kartonów,

W	jest średnią wagi netto na karton wyszczególnioną w świadectwie IMA 1,

σ	jest standardowym odchyleniem wagi netto na karton, wyszczególnionym w świadectwie IMA 1. Jednakże należy używać standardowego odchylenia próbki wagi netto na karton(y) zamiast σ, gdzie zachodzi taka konieczność w pkt 3.2, i

n	jest rozmiarem próbki.

W przypadku gdy w spełnia wymagania powyższego wzoru, wykorzystuje się średnią wagi netto wyszczególnioną w świadectwie IMA 1 (W) w celu określenia wagi netto partii przywożonej do Wspólnoty.

W przypadku gdy w nie spełnia wymagań powyższego wzoru, w jest wykorzystywane do określenia wagi netto partii przywożonej do Wspólnoty. Zadeklarowana waga zostaje wpisana do części 2 kolumny 29 pozwolenia na przywóz, a nadwyżka zadeklarowanej wagi jest przywożona zgodnie z art. 26 rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/1999.

4.   SPRAWDZANIE ZAWARTOŚCI TŁUSZCZU

4.1.   Kontrole wspólnotowe

Właściwe władze sprawdzają procentową zawartość tłuszczu w połowie kartonów, z których zostały pobrane próbki w pkt 3. Jednakże minimalny rozmiar próbki n wynosi 5.

Wykorzystywaną metodą pobierania próbek jest Standard Międzynarodowej Federacji ds. Nabiału – standard (MFN) 50C/1995.

Metodą określania zawartości tłuszczu jest metoda określona w załącznikach IX, X i XI do rozporządzenia Komisji (WE) nr 213/2001 (Dz.U. L 37 z 7.2.2001).

4.2.   Wykładnia wyników kontroli – standardowe odchylenie

Standardowe odchylenie zawartości tłuszczu w maśle wyszczególnione w świadectwie IMA 1 jest sprawdzane zgodnie z następującą procedurą.

Wskaźnik s/σ jest porównywany z maksymalnym wskaźnikiem wyszczególnionym dla danego rozmiaru próbki w poniższej tabeli, gdzie s jest standardowym odchyleniem próbki, a σ jest standardowym odchyleniem zawartości tłuszczu w maśle wyszczególnionych w świadectwie IMA 1.

W przypadku gdy wskaźnik s/σ jest wyższy niż właściwa referencyjna wartość w odsyłającej tabeli danych, wówczas s jest wykorzystywane, kiedy wyniki kontroli są interpretowane zgodnie z pkt 4.3 raczej niż σ.

4.3.   Wykładnia wyników kontroli – średnia arytmetyczna

Przyjmuje się zgodność z wymogami dotyczącymi zawartości tłuszczu, jeżeli średnia arytmetyczna wyników próbek

nie przekracza

gdzie σ oznacza typowy proces standardowego odchylenia zawartości tłuszczu wyszczególniony w świadectwie IMA 1. Jednakże wykorzystuje się standardowe odchylenie próbki zawartości tłuszczu (s) zamiast σ, gdzie zachodzi taka konieczność w pkt 4.2.

4.4.   Dalsza kontrola

W przypadku gdy średnia arytmetyczna wyników próbek przekracza wartość

określoną w pkt 4.3, wówczas należy przeprowadzić dalsze obliczenia w celu ustalenia warunków przywozu dla danej partii.W niniejszym rachunku średnia arytmetyczna wyników testu

jest porównywana z

przy użyciu następującego wzoru:

gdzie

otrzymuje się przy użyciu następującego wzoru:

gdzie σ jest typowym procesem standardowego odchylenia zawartości tłuszczu wyszczególnionym w świadectwie IMA 1.

σL	jest laboratoryjnym standardowym odchyleniem obliczanym jako:

σL

σr	jest powtarzalnym odchyleniem standardowym = 0,079 %

σR	jest namnażanym odchyleniem standardowym = 0,129 %

n	jest rozmiarem próbki.

Jeżeli

spełnia wymagania powyższego wzoru, wówczas można przywieźć partię w ramach kontyngentów określonych w załączniku IIIA z numerem kontyngentu 09.4589.Jeżeli

nie spełnia wymagań powyższego równania, wówczas ustala się niezgodność z wymogami dotyczącymi zawartości tłuszczu. W takim przypadku partia jest przywożona zgodnie z art. 36.

Właściwe władze powiadamiają Komisję bez zwłoki o każdym przypadku rozpatrywanym w niniejszym punkcie.

4.5.   Wyniki sporne

Importer może nie zgodzić się z wynikami analizy uzyskanymi w laboratorium właściwych władz w terminie siedmiu dni roboczych od otrzymania takich wyników, zobowiązując się do pokrycia kosztów testowania kopii próbek. W takim przypadku właściwe władze przesyłają zapieczętowane kopie próbek analizowanych w ich laboratorium drugiemu laboratorium. Drugie laboratorium otrzymuje upoważnienie od Państwa Członkowskiego do przeprowadzenia oficjalnych analiz oraz Państwo Członkowskie uznaje kompetencje tego laboratorium do stosowania metody określonej w pkt 4.1, polegającej na spełnieniu kryterium powtarzalności podczas analizy kopii przeznaczonych do użytku wewnętrznego i poprzez udany udział w fachowych testach.

Drugie laboratorium powiadamia bezzwłocznie właściwe władze o wynikach swojej analizy.

Procedura określona w pkt 4.6 ma zastosowanie w ocenie wyników uzyskanych w dwóch laboratoriach. Wynik tej analizy jest bezzwłocznie przekazywany importerowi przez właściwe władze.

4.6.   Procedura, którą należy zastosować, kiedy wyniki analizy są sporne:

---

ZAŁĄCZNIK V

STOSOWANIE ART. 40 UST. 2 ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 2535/2001

---

ZAŁĄCZNIK VI

STOSOWANIE ART. 15

---

ZAŁĄCZNIK VII

STOSOWANIE ART. 15 ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 2535/2001

▼M12

---

ZAŁĄCZNIK VIIa

(1)   Pomimo zasad interpretacji Nomenklatury Scalonej, brzmienie opisu produktów należy uznać za czysto indykatywne, ponieważ system preferencyjny, do którego odnosi się niniejszy załącznik, określany jest w oparciu o zakres poszczególnych kodów CN. Tam, gdzie istnieje odniesienie do kodów ex CN, stosowalność systemu preferencyjnego określona jest w oparciu o brane razem kod CN oraz odpowiadający mu opis.

▼B

---

ZAŁĄCZNIK VIII

OKOLICZNOŚCI, W KTÓRYCH MOŻNA UNIEWAŻNIĆ, ZMIENIĆ, ZASTĄPIĆ LUB POPRAWIĆ ŚWIADECTWO IMA 1 LUB JEGO CZĘŚĆ

1.

Unieważnienie świadectwa IMA 1, kiedy należy się i jest uiszczona pełna opłata celna za niezgodność z wymogami składu. W przypadku kiedy uiszcza się pełne cło za partię, ponieważ nie spełniono wymogów maksymalnej zawartości tłuszczu, odpowiednie świadectwo IMA 1 może zostać unieważnione, a organ wydający świadectwa IMA 1 może dodać dane ilości do tych, dla których można wydać świadectwo IMA 1 na ten sam rok kontyngentowy. Władze celne zatrzymują odpowiednie pozwolenie na przywóz i odsyłają je do organu wydającego pozwolenia na przywóz, który je zmienia w celu przekształcenia na pozwolenie na przywóz podlegające pełnej opłacie celnej, opiewającej na ilość zgodną z art. 36.

2.

Produkty uszkodzone lub nienadające się do sprzedaży. Organy wydające świadectwa IMA 1 mogą unieważnić świadectwo albo jego część, jeżeli ilość, którą obejmuje, jest uszkodzona lub nie nadaje się do sprzedaży ze względu na okoliczności, na które eksporter nie ma wpływu. W przypadku gdy uszkodzona lub nienadająca się do sprzedaży jest część ilości, można wydać świadectwo zastępcze na pozostałą część. W przypadku masła nowozelandzkiego określonego w załączniku IIIA z numerem kontyngentu 09.4589 wykorzystuje się w tym celu wykaz identyfikacyjny oryginalnego produktu. Świadectwo zastępcze jest ważne tylko do tego samego dnia co oryginał. W tym wypadku pole 17 świadectwa zastępczego IMA 1 powinno zawierać wyrażenie „ważny do 00.00.0000”. W przypadku gdy jest uszkodzona lub nie nadaje się do sprzedaży ze względu na okoliczności, na które eksporter nie ma wpływu, cała lub część ilości objętej świadectwem IMA 1, organ wydający świadectwa IMA 1 może dodać te ilości do tych, dla których można wydać świadectwo IMA 1 na ten sam rok kontyngentowy.

3.

Zmiana Państwa Członkowskiego przeznaczenia. Jeżeli eksporter jest zobowiązany do zmiany Państwa Członkowskiego przeznaczenia wskazanego w świadectwie IMA 1 przed wydaniem odpowiedniego pozwolenia na przywóz, organ wydający świadectwa IMA 1 może zmienić oryginalne świadectwo IMA 1. Zmieniony oryginał świadectwa IMA 1, należycie poświadczony i właściwie oznaczony przez organ wydający, można okazać władzom wydającym pozwolenia i władzom celnym.

4.	W przypadku gdy odkryto błąd pisarski lub techniczny w świadectwie IMA 1 przed wydaniem odpowiedniego pozwolenia na przywóz, organ wydający może wprowadzić poprawki do oryginalnego świadectwa. Poprawiony oryginał świadectwa IMA 1 można okazać władzom wydającym pozwolenia oraz władzom celnym.

5.

W przypadku gdy w wyjątkowych okolicznościach niezależnych od eksportera, produkt, który ma być przywieziony w danym roku, jest niedostępny i jedynym sposobem wypełnienia kontyngentu, w świetle normalnego czasu przewozowego z kraju pochodzenia, jest zastąpienie go produktem, który początkowo miał być przywieziony w następnym roku, organ wydający może wydać nowe świadectwo IMA 1 na ilość zastępczą, szóstego dnia roboczego po przekazaniu Komisji należnego powiadomienia o szczegółach świadectwa IMA 1 lub jego części, które mają być unieważnione na dany rok, i o pierwszym świadectwie IMA 1 lub jego części wydanych na następny rok i które mają być unieważnione. Jeżeli Komisja uzna, że przepis nie ma zastosowania do okoliczności w danym przypadku, może się sprzeciwić w ciągu pięciu dni roboczych, podając powód sprzeciwu. W przypadku gdy ilość, która ma być zastąpiona, jest większa niż ta, którą obejmuje pierwsze świadectwo IMA 1 wydane na następny rok, żądaną ilość można otrzymać, unieważniając dodatkowe świadectwa IMA 1, po kolei lub ich część, jeżeli zachodzi taka konieczność. Wszystkie ilości związane ze świadectwami IMA 1 lub ich częścią, które zostały unieważnione na dany rok, zostają dodane do ilości, na które można wydać świadectwa IMA 1 na ten rok kontyngentowy. Wszystkie ilości przeniesione z następnego roku, na który świadectwo lub świadectwa IMA 1 zostały unieważnione, zostają dodane z powrotem do ilości, na które można wydać świadectwa IMA 1 na ten rok kontyngentowy.

---

ZAŁĄCZNIK IX

---

ZAŁĄCZNIK X

---

ZAŁĄCZNIK XI

ZASADY WYPEŁNIANIA ŚWIADECTW

Poza polami 1, 2, 4, 5, 9, 17 i 18 świadectwo IMA 1 należy wypełnić w sposób następujący:

▼M11 —————

▼M7 —————

▼B

---

ZAŁĄCZNIK XII

ORGANY WYDAJĄCE

▼M9

---

ZAŁĄCZNIK XIII

▼M1

---

ZAŁĄCZNIK XIV

---

( 1 ) Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48.

( 2 ) Dz.U. L 193 z 29.7.2000, str. 10.

( 3 ) Dz.U. L 185 z 30.6.1998, str. 21.

( 4 ) Dz.U. L 88 z 28.3.2001, str. 7.

( 5 ) Dz.U. L 336 z 29.12.1979, str. 23.

( 6 ) Dz.U. L 151 z 1.7.1995, str. 10.

( 7 ) Dz.U. L 345 z 16.12.1997, str. 31.

( 8 ) Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 49.

( 9 ) Dz.U. L 299 z 10.11.1998, str. 7.

( 10 ) Dz.U. L 152 z 24.6.2000, str. 1.

( 11 ) Dz.U. L 308 z 27.11.2001, str. 19.

( 12 ) Dz.U. L 257 z 13.10.1969, str. 3.

( 13 ) Dz.U. L 327 z 30.12.1995, str. 17.

( 14 ) Dz.U. L 86 z 20.3.1998, str. 1.

( 15 ) Dz.U. L 215 z 1.8.1998, str. 12.

( 16 ) Dz.U. L 311 z 4.12.1999, str. 1.

( 17 ) Dz.U. L 155 z 28.6.2000, str. 1.

( 18 ) Dz.U. L 308 z 8.12.2000, str. 7.

( 19 ) Dz.U. L 198 z 4.8.2000, str. 6.

( 20 ) Dz.U. L 262 z 17.10.2000, str. 1.

( 21 ) Dz.U. L 271 z 24.10.2000, str. 7.

( 22 ) Dz.U. L 280 z 4.11.2000, str. 1.

( 23 ) Dz.U. L 280 z 4.11.2000, str. 9.

( 24 ) Dz.U. L 280 z 4.11.2000, str. 17.

( 25 ) Dz.U. L 286 z 11.11.2000, str. 15.

( 26 ) Dz.U. L 321 z 19.12.2000, str. 8.

( 27 ) Dz.U. L 332 z 28.12.2000, str. 7.

( 28 ) Dz.U. L 133 z 21.5.1973, str. 1.

( 29 ) Dz.U. L 393 z 31.12.1987, str. 1.

( 30 ) Dz.U. L 155 z 17.6.2005, str. 1.

( 31 ) Dz.U. L 155 z 17.6.2005, str. 26.

( 32 ) Dz.U. L 348 z 21.12.2002, str. 5.

( 33 ) Dz.U. L 114 z 30.4.2002, str. 132.

( 34 ) Dz.U. L 129 z 15.5.2002, str. 3.

( 35 ) Dz.U. L 156 z 25.6.2003, str. 48.

( 36 ) Dz.U. L 357 z 31.12.1994, str. 1.

( 37 ) Dz.U. L 358 z 31.12.1994, str. 1.

( 38 ) Dz.U. L 195 z 1.8.2000, str. 46.

( 39 ) Dz.U. L 86 20.3.1998, str. 1.

( 40 ) Dz.U. L 311 4.12.1999, str. 1.

( 41 ) Dz.U. L 300 31.12.1972, str. 189.

( 42 ) Dz. U. L 46 z 20.2.2003, str. 1.

( 43 ) Dz. U. L 109 z 19.4.2001, str. 2.

( 44 ) Dz.U. L 300 z 31.12.1972, str. 189.

( 45 ) Dz.U. L 51 z 21.2.2001, str. 40.

( 46 ) Dz.U. L 37 z 7.2.2001, str. 1.

( 47 ) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1.

( 48 ) Pomimo zasad interpretacji Nomenklatury Scalonej, brzmienie opisu produktów należy uznać za czysto indykatywne, ponieważ system preferencyjny, do którego odnosi się niniejszy załącznik, określany jest w oparciu o zakres poszczególnych kodów CN. Tam, gdzie istnieje odniesienie do kodów ex CN, stosowalność systemu preferencyjnego określona jest w oparciu o brane razem kod CN oraz odpowiadający mu opis.

( 49 ) Niniejszą koncesję stosuje się jedynie do produktów nieobjętych jakiegokolwiek rodzaju subsydiami wywozowymi.

( 50 ) Pomimo zasad interpretacji Nomenklatury Scalonej, brzmienie opisu produktów należy uznać za czysto indykatywne, ponieważ system preferencyjny, do którego odnosi się niniejszy załącznik, określany jest w oparciu o zakres poszczególnych kodów CN. Tam, gdzie istnieje odniesienie do kodów ex CN, stosowalność systemu preferencyjnego określona jest w oparciu o brane razem kod CN oraz odpowiadający mu opis.