1996L0061 — PL — 24.02.2006 — 004.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

►B	DYREKTYWA RADY 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (Dz.U. L 257, 10.10.1996, p.26)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		No	page	date
►M1	DYREKTYWA 2003/35/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 26 maja 2003 r.	L 156	17	25.6.2003
►M2	DYREKTYWA 2003/87/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY Tekst mający znaczenie dla EOG z dnia 13 października 2003 r.	L 275	32	25.10.2003
►M3	ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1882/2003PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 29 września 2003 r.	L 284	1	31.10.2003
►M4	ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 166/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 18 stycznia 2006 r.	L 33	1	4.2.2006

---

▼B

DYREKTYWA RADY 96/61/WE

z dnia 24 września 1996 r.

dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli

Artykuł 1

Cel i zakres

Celem niniejszej dyrektywy jest osiągnięcie zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom środowiska naturalnego i ich kontroli, powodowanych przez rodzaje działalności wymienione w załączniku I. Określa ona środki mające na celu zapobieganie oraz, w przypadku braku takiej możliwości, zmniejszenie emisji do powietrza, środowiska wodnego i gleby, na skutek wspomnianych powyżej działań, łącznie ze środkami dotyczącymi odpadów, w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego jako całości, bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 85/337/EWG i innych odpowiednich przepisów wspólnotowych.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

▼M1

▼B

Artykuł 3

Ogólne zasady regulujące podstawowe zobowiązania prowadzącego

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki umożliwiające właściwym władzom zapewnienie, aby przy obsłudze instalacji:

Do celów uzyskania zgodności z niniejszym artykułem wystarczy, aby Państwa Członkowskie zapewniły, że przy określaniu warunków pozwolenia właściwe władze uwzględniają ogólne zasady określone w niniejszym artykule.

Artykuł 4

Pozwolenia na nowe instalacje

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki dla zapewnienia, aby żadna nowa instalacja nie była eksploatowana bez pozwolenia wydanego zgodnie z niniejszą dyrektywą, bez uszczerbku dla wyjątków przewidzianych w dyrektywie Rady 88/609/EWG z dnia 24 listopada 1988 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania ( 12 ).

Artykuł 5

Wymogi związane z udzielaniem pozwoleń dla istniejących instalacji

1.  Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki dla zapewnienia, że właściwe władze dopilnują, przez pozwolenia, zgodnie z art. 6 i 8 lub, w stosownych przypadkach, przez ponowne rozważenie oraz, jeśli to konieczne, przez uaktualnienie warunków, aby istniejące instalacje były eksploatowane zgodnie z wymogami art. 3, 7, 9, 10, 13, art. 14 tiret pierwsze i drugie i art. 15 ust. 2, nie później niż osiem lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, bez uszczerbku dla szczególnego ustawodawstwa wspólnotowego

2.  Z dniem wejścia w życie niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie podejmują środki konieczne w celu stosowania przepisów art. 1, 2, 11, 12, art. 14 tiret trzecie, art. 15 ust. 1, 3 i 4, art. 16, 17 i art. 18 ust. 2, w odniesieniu do istniejących instalacji.

Artykuł 6

Wnioski o pozwolenia

1.  Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki dla zapewnienia, aby wniosek o pozwolenie do właściwych władz zawierał opis:

▼M1

▼B

Wniosek o pozwolenie zawiera także nietechniczne streszczenie szczegółów, określonych w powyższych tiret.

2.  W przypadku gdy informacje dostarczone zgodnie z wymogami przewidzianymi w dyrektywie 85/337/EWG lub sprawozdanie dotyczące bezpieczeństwa, opracowane zgodnie z dyrektywą Rady 82/501/EWG z dnia 24 czerwca 1982 r. w sprawie niebezpieczeństwa poważnych awarii powodowanych przez określone działania przemysłowe ( 13 ), albo inne informacje, opracowane w odpowiedzi na inne przepisy, spełniają którykolwiek z wymogów niniejszego artykułu, informacja ta może zostać uwzględniona we wniosku lub do niego załączona.

Artykuł 7

Zintegrowane podejście do wydawania pozwoleń

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, aby w przypadku gdy zaangażowana jest więcej niż jedna właściwa władza, warunki i procedura udzielania pozwolenia były w pełni skoordynowane celem zagwarantowania skutecznego zintegrowanego podejścia do tej procedury przez wszystkie właściwe władze.

Artykuł 8

Decyzje

Bez uszczerbku dla innych wymogów ustanowionych w ustawodawstwie krajowym lub wspólnotowym, właściwe władze udzielają pozwolenia, które zawiera warunki gwarantujące, że instalacja spełnia wymogi niniejszej dyrektywy lub, jeżeli ich nie spełnia, odmawia udzielenia pozwolenia.

Wszystkie wydawane i zmieniane pozwolenia muszą zawierać szczegóły regulacji w odniesieniu do ochrony powietrza, środowiska wodnego i gleby, określone w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 9

Warunki pozwolenia

1.  Państwa Członkowskie zapewniają, aby pozwolenie obejmowało wszystkie środki niezbędne dla spełnienia wymogów art. 3 i 10 dotyczących udzielania pozwoleń w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego jako całości, poprzez ochronę powietrza, środowiska wodnego i gleby.

2.  W przypadku nowej instalacji lub istotnej zmiany, do której odnosi się art. 4 dyrektywy 85/337/EWG, do celów udzielenia pozwolenia uwzględnia się wszelkie uzyskane w przedmiotowej kwestii informacje lub wnioski wyciągnięte na podstawie art. 5, 6 i 7.

3.  Pozwolenie obejmuje dopuszczalne wartości emisji dla substancji zanieczyszczających środowisko, w szczególności tych wymienionych w załączniku III, jakie mogą być emitowane z danej instalacji w znacznych ilościach, z uwzględnieniem ich właściwości i potencjału w zakresie przenoszenia zanieczyszczeń z jednego środowiska do innego (środowisko wodne, powietrze i gleba). W razie potrzeby pozwolenie zawiera właściwe wymogi, zapewniające ochronę gleby i wód gruntowych, oraz środki dotyczące gospodarki odpadami wytwarzanymi przez instalację. W stosownych przypadkach dopuszczalne wartości mogą zostać uzupełnione lub zastąpione równoważnymi parametrami lub środkami technicznymi.

W przypadku instalacji wymienionych w podpozycji 6.6 załącznika I dopuszczalne wartości emisji, ustanowione zgodnie z niniejszym ustępem, uwzględniają praktyczne czynniki, właściwe dla tych kategorii instalacji.

▼M2

W przypadku gdy emisje gazów cieplarnianych z urządzeń są określone w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE ( 14 ) w odniesieniu do czynności przeprowadzanych tej instalacji, pozwolenie nie obejmuje dopuszczalnej wielkości emisji dla bezpośrednich emisji gazów chyba że jest to niezbędne w celu zapewnienia że nie powoduje to żadnego znaczącego lokalnego zanieczyszczenia.

W odniesieniu do działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, Państwa Członkowskie mogą zdecydować o nienakładaniu zobowiązań odnoszących się do efektywności energetycznej w odniesieniu do jednostek energetycznego spalania lub innych jednostek emitujących ditlenek węgla na miejscu.

W miarę potrzeby, właściwy organ zmienia pozwolenie zgodnie z tym, co właściwe.

Trzy poprzednie akapity nie mają zastosowania do instalacji tymczasowo wyłączonych z systemu handlu przydziałami gazów cieplarnianych we Wspólnocie zgodnie z art. 27 dyrektywy 2003/87/WE.

▼B

4.  Bez uszczerbku dla art. 10, dopuszczalne wartości emisji i równoważne parametry oraz środki techniczne określone w ust. 3 opierają się na najlepszych dostępnych technikach, bez zalecania żadnej techniki czy szczególnej technologii, lecz z uwzględnieniem technicznych właściwości danej instalacji, jej geograficznego położenia i lokalnych warunków środowiska. We wszystkich przypadkach warunki pozwolenia obejmują przepisy dotyczące minimalizacji zanieczyszczeń o dużym zasięgu i zanieczyszczeń o charakterze transgranicznym oraz zapewniają wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego jako całości.

5.  Pozwolenie obejmuje odpowiednie wymogi dotyczące mechanizmów monitorowania, określające metodologię i częstotliwość pomiarów, procedurę dokonywania oceny oraz obowiązek dostarczania właściwym władzom danych niezbędnych do sprawdzenia zgodności z pozwoleniem.

W przypadku instalacji wymienionych w podpozycji 6.6 załącznika I środki określone w niniejszym ustępie mogą uwzględniać koszty i korzyści.

6.  Pozwolenie obejmuje środki odnoszące się do warunków innych niż zwyczajne warunki eksploatacji. W ten sposób, jeżeli istnieje zagrożenie oddziaływaniem na środowisko, opracowany zostaje system w odniesieniu do rozruchu, przecieków, chwilowych przestojów i ostatecznego zaprzestania eksploatacji.

Pozwolenie może także zawierać tymczasowe odstępstwa od wymogów ust. 4, jeżeli plan naprawy, zatwierdzony przez właściwe władze, zapewnia, że wymogi te zostaną spełnione w terminie sześciu miesięcy oraz jeżeli projekt prowadzi do ograniczenia zanieczyszczenia.

7.  Pozwolenie może obejmować inne szczególne warunki do celów niniejszej dyrektywy, jakie Państwo Członkowskie lub właściwe władze mogą uznać za odpowiednie.

8.  Bez uszczerbku dla obowiązku wdrożenia procedury udzielania pozwoleń zgodnie z niniejszą dyrektywą, Państwa Członkowskie mogą określić pewne wymogi dla niektórych kategorii instalacji w ramach ogólnych wiążących zasad, zamiast uwzględniać je w warunkach odnoszących się do poszczególnych pozwoleń, z zastrzeżeniem, że zapewnione jest zintegrowane podejście oraz równoważny, wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego jako całości.

Artykuł 10

Najlepsze dostępne techniki oraz normy jakości środowiska

W pozwoleniu wymaga się dodatkowych środków, w szczególności w przypadku gdy norma jakości środowiska narzuca bardziej rygorystyczne warunki niż te osiągane przez zastosowanie najlepszych dostępnych technik, bez uszczerbku dla innych środków, które mogą zostać podjęte w celu spełnienia norm jakości środowiska.

Artykuł 11

Zmiany w zakresie najlepszych dostępnych technik

Państwa Członkowskie zapewniają, aby właściwe władze śledziły lub były informowane o zmianach w zakresie najlepszych dostępnych technik.

Artykuł 12

Zmiany wprowadzane w instalacjach przez prowadzących

1.  Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby prowadzący informował właściwe władze o każdej planowanej zmianie w działaniu instalacji, określonej w art. 2 ust. 10 lit. a). W stosownych przypadkach właściwe władze uaktualniają pozwolenie lub warunki w odniesieniu do takiej instalacji.

2.  Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki dla zapewnienia, aby podmiot gospodarczy nie przeprowadzał żadnych planowanych przez siebie istotnych zmian w działaniu instalacji, w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. b), bez pozwolenia wydanego zgodnie z niniejszą dyrektywą. Wniosek o pozwolenie i decyzja właściwych władz muszą obejmować te części instalacji i aspekty wymienione w art. 6, na które taka zmiana może mieć wpływ. Odpowiednie przepisy art. 3, 6 i 10 oraz art. 15 ust. 1–2 i 4 stosuje się mutatis mutadis.

Artykuł 13

Ponowne rozpatrzenie i aktualizacja warunków pozwolenia przez właściwe władze

1.  Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby właściwe władze okresowo poddawały warunki pozwolenia ponownemu rozpatrzeniu oraz, w miarę potrzeby, aktualizacji.

2.  Ponowne rozpatrzenie podejmuje się w każdym przypadku, jeżeli:

Artykuł 14

Spełnienie warunków pozwolenia

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby:

Artykuł 15

Dostęp do informacji i udział opinii publicznej w procedurze udzielania pozwoleń

▼M1

1.  Państwa Członkowskie zapewniają, że zainteresowana społeczność ma wczesne i skuteczne możliwości udziału w procedurze dotyczącej:

Procedura ustalona w załączniku V stosuje się do celów takiego udziału.

▼B

2.  Wyniki procesu monitorowania emisji, wymaganego na mocy warunków określonych w art. 9, pozostające w dyspozycji właściwych władz, muszą zostać udostępnione opinii publicznej.

▼M4 —————

▼B

4.  Zastosowanie ust. 1, 2 i 3 uwarunkowane jest ograniczeniami ustanowionymi w art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 90/313/EWG.

▼M1

5.  Kiedy decyzja została podjęta, właściwa władza informuje o niej społeczeństwo zgodnie z odpowiednimi procedurami, podając do wiadomości publicznej następujące informacje:

Artykuł 15a

Dostęp do wymiaru sprawiedliwości

Państwa Członkowskie zapewniają, że zgodnie z odnośnym krajowym systemem prawnym, członkowie zainteresowanej społeczności:

mają dostęp do procedury odwoławczej przed sądem lub innego niezależnego i bezstronnego organu ustanowionego przez prawo kwestionować materialną i proceduralną legalność decyzji, aktów lub zaniechań, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej dyrektywy dotyczących udziału społeczeństwa.

Państwa Członkowskie ustalają, na jakim etapie mogą być kwestionowane decyzje, akty lub zaniechania.

Państwa Członkowskie ustalają co stanowi wystarczający interes lub wadliwość prawa, zgodnie z celem udzielenia zainteresowanej społeczności szerokiego dostępu do wymiaru sprawiedliwości. W tym celu interes wszelkich organizacji pozarządowych spełniających wymogi określone w art. 2 ust. 14 uważa się za wystarczający do celów lit. a) niniejszego artykułu. Takie organizacje uważa się również za mające prawa dotknięte wadliwością do celów lit. b) niniejszego artykułu.

Przepisy niniejszego artykułu nie wykluczają możliwości wstępnej procedury odwoławczej przed organem administracyjnym oraz nie mają wpływu na wymóg wyczerpania administracyjnych procedur odwoławczych przed zwróceniem się do sądowych procedur odwoławczych, gdzie taki wymóg istnieje na mocy prawa krajowego.

Każda taka procedura jest uczciwa, sprawiedliwa, przeprowadzana bez zbędnej zwłoki i niezbyt droga.

W celu dalszej skuteczności przepisów niniejszego artykułu Państwa Członkowskie zapewniają, że praktyczne informacje dotyczące dostępu do administracyjnych i sądowych procedur odwoławczych są podawane do wiadomości społeczeństwa.

▼B

Artykuł 16

Wymiana informacji

1.  W związku z wymianą informacji Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki, aby przesyłać Komisji co trzy lata, a po raz pierwszy w terminie 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, dostępne reprezentatywne dane na temat dopuszczalnych wartości, ustanowionych w odniesieniu do szczególnych kategorii działalności zgodnie z załącznikiem I oraz, w stosownych przypadkach, informacje dotyczące najlepszych dostępnych technik, na których podstawie te wartości zostały określone, w szczególności zgodnie z przepisami art. 9. Przy każdej kolejnej okazji dane są uzupełniane zgodnie z procedurami ustanowionymi w ust. 3 niniejszego artykułu.

2.  Komisja organizuje między Państwami Członkowskimi a zainteresowanymi działami przemysłu wymianę informacji na temat najlepszych dostępnych technik, związanego z nimi monitorowania oraz zmian w przedmiotowym zakresie. Komisja co trzy lata publikuje wyniki wymiany informacji.

3.  Sprawozdania dotyczące wykonania niniejszej dyrektywy oraz jej skuteczności, w porównaniu do innych wspólnotowych instrumentów z zakresu ochrony środowiska, są ustanowione zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 5 i 6 dyrektywy 91/692/EWG. Pierwsze sprawozdanie obejmuje okres trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy, określonego w art. 21. Komisja przedstawia sprawozdanie Radzie, wraz z ewentualnymi wnioskami.

4.  Państwa Członkowskie ustanawiają lub wyznaczają władzę lub władze, które mają być odpowiedzialne za wymianę informacji na mocy ust. 1, 2 i 3, i powiadamiają o tym Komisję.

Artykuł 17

Skutki transgraniczne

▼M1

1.  W przypadku gdy Państwo Członkowskie jest świadome, że działanie instalacji może mieć istotny, negatywny wpływ na środowisko naturalne innego Państwa Członkowskiego lub kiedy Państwo Członkowskie, które może zostać istotnie narażone tego sobie życzy, Państwo Członkowskie, na którego terytorium został złożony wniosek o pozwolenie na podstawie art. 4 lub art. 12 ust. 2, przesyła innemu Państwu Członkowskiemu wszelkie wymagane informacje podane lub udostępnione zgodnie z załącznikiem V w tym samym czasie, w którym udostępnia je swoim własnym obywatelom. Informacje takie stanowią podstawę dla wszelkich koniecznych konsultacji w ramach dwustronnych stosunków miedzy Państwami Członkowskimi i na zasadzie równości.

▼B

2.  W ramach dwustronnych stosunków Państwa Członkowskie dopilnują, aby w przypadkach określonych w ust. 1, wnioski były również udostępniane na odpowiedni okres opinii publicznej narażonego Państwa Członkowskiego, tak aby miało ona prawo do przedstawienia swoich uwag na temat tych wniosków przed podjęciem decyzji przez właściwe władze.

▼M1

3.  Rezultaty wszelkich konsultacji na mocy ust. 1 i 2 muszą być wzięte pod uwagę kiedy właściwy organ podejmuje decyzję w sprawie wniosku.

4.  Właściwy organ informuje każde Państwo Członkowskie, które było konsultowane na mocy ust. 1, o decyzji podjętej w sprawie wniosku i przesyła mu informacje określone w art. 15 ust. 5. Takie Państwo Członkowskie przyjmuje środki niezbędne dla zapewnienia, że te informacje zostaną udostępnione we właściwy sposób zainteresowanej społeczności, na jej własnym terytorium.

▼B

Artykuł 18

Dopuszczalne wartości emisji we Wspólnocie

1.  Stanowiąc na wniosek Komisji, Rada określa dopuszczalne wartości emisji, zgodnie z procedurami ustanowionymi w Traktacie, w odniesieniu do:

dla których stwierdzono potrzebę działania na poziomie Wspólnoty, w szczególności na podstawie wymiany informacji przewidzianej w art. 16.

2.  Wobec braku wspólnotowych dopuszczalnych wartości emisji, określonych zgodnie z niniejszą dyrektywą, dla instalacji wymienionych w załączniku I, jako minimalne dopuszczalne wartości emisji zgodne z niniejszą dyrektywą stosuje się odpowiednie dopuszczalne wartości emisji zawarte w dyrektywach określonych w załączniku II oraz innych przepisach wspólnotowych.

Bez uszczerbku dla wymogów niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, zgodnie z procedurami ustanowionymi w Traktacie, ustala wymogi techniczne mające zastosowanie w odniesieniu do składowisk objętych kategoriami 5,1 i 5.4 załącznika I.

▼M3

Artykuł 19

Procedura Komitetu

1.  Komisję wspomaga Komitet.

2.  W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu – art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE ( 15 ) stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3.  Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

▼B

Artykuł 20

Przepisy przejściowe

1.  W zakresie istniejących instalacji w odniesieniu do rodzaju działalności wymienionych w załączniku I, do czasu podjęcia przez właściwe władze środków wymaganych na mocy art. 5 niniejszej dyrektywy, stosuje się przepisy dyrektywy 84/360/EWG, przepisy art. 3, 5, 6 ust. 3 i art. 7 ust. 2 dyrektywy 76/464/EWG oraz odpowiednie przepisy dotyczące systemów pozwoleń zawarte w dyrektywach wymienionych w załączniku II, bez uszczerbku dla wyjątków przewidzianych w dyrektywie 88/609/EWG.

2.  Odpowiednie przepisy dotyczące systemów pozwoleń zawarte w dyrektywach określonych w ust. 1 nie mają zastosowania do nowych instalacji związanych z rodzajami działalności wymienionymi w załączniku I, od dnia wejścia życie niniejszej dyrektywy.

3.  Dyrektywa 84/360/EWG traci moc jedenaście lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

Niezwłocznie po podjęciu środków przewidzianych w art. 4, 5 lub 12 w odniesieniu do instalacji, wyjątek przewidziany w art. 6 ust. 3 dyrektywy 76/464/EWG przestaje być stosowany w odniesieniu do instalacji objętych niniejszą dyrektywą.

Stanowiąc na wniosek Komisji, Rada, w razie potrzeby, zmienia odpowiednie przepisy dyrektyw określonych w załączniku II w celu dostosowania ich do wymogów niniejszej dyrektywy przed dniem wygaśnięcia dyrektywy 84/360/EWG, określonej w akapicie pierwszym.

Artykuł 21

Wejście w życie

1.  Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż trzy lata od jej wejścia w życie i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Wspomniane środki powinny zawierać odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie to powinno towarzyszyć ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2.  Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

Artykuł 22

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu.

Artykuł 23

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

---

ZAŁĄCZNIK I

KATEGORIE DZIAŁALNOŚCI PRZEMYSŁOWYCH OKREŚLONYCH W ART. 1

1.	Niniejsza dyrektywa nie obejmuje instalacji, lub części instalacji, stosowanych do prac badawczo-rozwojowych oraz do próbnych badań nowych produktów i procesów.

2.

Wartości progowe przedstawione poniżej zasadniczo odnoszą się do możliwości produkcyjnych lub wydajności produkcji. Jeżeli jeden prowadzący prowadzi kilka przedsięwzięć objętych tą samą podpozycją i z wykorzystaniem tej samej instalacji lub na tym samym terenie, możliwości takich przedsięwzięć sumują się.

1.	Przemysł energetyczny 1.1. Instalacje energetycznego spalania o nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 50 MW ( 16 ) 1.2. Rafinerie oleju mineralnego i gazu 1.3. Piece koksownicze 1.4. Zakłady gazyfikacji i skraplania węgla

2.

Produkcja i obróbka metali 2.1. Instalacje prażenia lub spiekania rudy metalu (łącznie z rudą siarczkową) 2.2. Instalacje do produkcji surówki odlewniczej lub stali (pierwotny i wtórny wytop), łącznie z odlewaniem stałym, z wydajnością powyżej 2,5 ton na godzinę 2.3. Instalacje obróbki metali żelaznych: a) walcownia gorąca o wydajności przekraczającej 20 ton surówki na godzinę b) kuźnie z młotami o energii przekraczającej 50 kilodżuli na młot, gdzie stosowana energia cieplna przekracza 20 MW c) stosowanie metalowych powłok ochronnych z wsadem przekraczającym 2 tony surówki na godzinę 2.4. Odlewnie metali żelaznych z wydajnością przekraczającą 20 ton dziennie. 2.5. Instalacje a) do produkcji surówki nieżelaznej z rud metali, koncentratów lub surowców wtórnych w wyniku procesów metalurgicznych, chemicznych i elektrolitycznych b) do wytopu, łącznie ze stapianiem, metali nieżelaznych, łącznie z produktami z odzysku, (rafinacja, odlewnictwo itd.), o wydajności topienia przekraczającej 4 tony dziennie dla ołowiu i kadmu lub 20 ton dziennie dla wszystkich innych metali. 2.6. Instalacje do powierzchniowej obróbki metalu i materiałów z tworzyw sztucznych z wykorzystaniem procesów elektrolitycznych lub chemicznych, gdzie objętość zbiorników przekracza 30 m3

3.

Przemysł mineralny 3.1. Instalacje do produkcji klinkieru cementowego w piecach rotacyjnych o wydajności przekraczającej 500 ton dziennie lub do produkcji wapna w piecach rotacyjnych o wydajności przekraczającej 50 ton dziennie, albo w innych piecach o wydajności powyżej 50 ton dziennie 3.2. Instalacje do produkcji azbestu i produktów na bazie azbestu 3.3. Instalacje do wytwarzania szkła, łącznie z włóknem szklanym, z wydajnością przetopu przekraczającą 20 ton dziennie 3.4. Instalacje do wytopu substancji mineralnych, łącznie z produkcją włókien mineralnych, o wydajności przekraczającej 20 ton dziennie 3.5. Instalacje do produkcji wyrobów ceramicznych przez wypalanie, w szczególności do produkcji dachówek, cegieł, cegieł ognioodpornych, wyrobów kamionkowych i porcelany, o wydajności powyżej 75 ton dziennie, i/lub o pojemności pieca przekraczającej 4 m3, o gęstości powyżej 300 kg/m3 na piec

4.

Przemysł chemiczny Produkcja w rozumieniu kategorii działalności objętych niniejszą sekcją oznacza produkcję na skalę przemysłową, polegającą na chemicznej obróbce substancji lub grup substancji wymienionych w sekcjach 4.1–4.6 4.1. Instalacje chemiczne do produkcji podstawowych związków organicznych, takich jak: a) węglowodory proste (łańcuchowe lub pierścieniowe, nasycone lub nienasycone, alifatyczne lub aromatyczne) b) węglowodory zawierające tlen, takie jak alkohole, aldehydy, ketony, kwasy karboksylowe, estry, octany, etery, nadtlenki, żywice epoksydowe c) węglowodory siarkawe d) węglowodory azotowe, takie jak aminy, amidy, związki azotawe, nitrozwiązki lub związki azotanu, nitryle, izocyjanki e) węglowodory zawierające fosfor f) węglowodory halogenowe g) związki organometaliczne h) podstawowe tworzywa sztuczne (syntetyczne włókna polimerowe i włókna na bazie celulozy) i) kauczuki syntetyczne j) farby i pigmenty k) produkty i środki powierzchniowo czynne 4.2. Instalacje chemiczne do produkcji podstawowych substancji nieorganicznych, takich jak: a) gazy, takie jak amoniak, chlor lub chlorowodory, fluor lub fluorowodory, tlenki węgla, związki siarki, tlenki azotu, wodór, dwutlenek siarki, chlorek karbonylu b) kwasy, takie jak kwas chromowy, fluorowodorowy, fosforowy, azotowy, solny, siarkowy, oleum, kwasy siarkawe c) zasady, takie jak wodorotlenek amonu, wodorotlenek potasu, wodorotlenek sodu d) sole, takie jak chlorek amonu, chloran potasu, węglan potasu, węglan sodu, peroksoboran, azotan srebra e) niemetale, tlenki metali lub inne związki nieorganiczne, takie jak węglik wapnia, silikon, węglik silikonu 4.3. Instalacje chemiczne do produkcji nawozów na bazie fosforu, azotu i potasu (nawozy proste lub złożone) 4.4. Instalacje chemiczne do produkcji podstawowych środków ochrony roślin i biocydów 4.5. Instalacje wykorzystujące procesy chemiczne lub biologiczne do produkcji podstawowych produktów farmaceutycznych 4.6. Instalacje chemiczne do produkcji materiałów wybuchowych

5.

Gospodarka odpadami Bez uszczerbku dla art. II dyrektywy 75/442/EWG lub art. 3 dyrektywy Rady 91/689/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych ( 17 ): 5.1. Instalacje do unieszkodliwiania lub odzyskiwania odpadów niebezpiecznych określonych w wykazie określonym w art. 1 ust. 4 dyrektywy 91/689/EWG, określonych w załącznikach II A i II B (działanie R1, R5, R6, R8 i R9) do dyrektywy 75/442/EWG oraz w dyrektywie Rady 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych ( 18 ), o wydajności przekraczającej 10 ton dziennie 5.2. Instalacje do spalania odpadów komunalnych określone w dyrektywie Rady 89/369/EWG z dnia 8 czerwca 1989 r. w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych ( 19 ) oraz w dyrektywie Rady 89/429/EWG z dnia 21 czerwca 1989 r. w sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejące spalarnie odpadów komunalnych ( 20 ), o wydajności przekraczającej 3 tony na godzinę 5.3. Instalacje do unieszkodliwiania odpadów niepowodujących zagrożeń, określone w załączniku II A do dyrektywy 75/442/EWG, pozycje D8 i D9, o wydajności przekraczającej 50 ton dziennie 5.4. Składowiska odpadów przyjmujące ponad 10 ton odpadów dziennie lub o całkowitej pojemności przekraczającej 25 000 ton, z wyjątkiem składowisk odpadów obojętnych

6.

Inne rodzaje działalności 6.1. Zakłady przemysłowe do produkcji: a) pulpy drzewnej lub innych materiałów włóknistych b) papieru i tektury, o wydajności przekraczającej 20 ton dziennie 6.2. Zakłady obróbki wstępnej (mycie, bielenie, merceryzacja) lub barwienia włókien albo materiałów włókienniczych, o wydajności przekraczającej 10 ton dziennie 6.3. Zakłady garbowania skór, o wydajności przekraczającej 12 ton produktu końcowego dziennie 6.4. a) Rzeźnie, w których produkcja tusz przekracza 50 ton dziennie b) Zakłady produkcji i przetwórstwa produktów spożywczych z: — surowych produktów pochodzenia zwierzęcego (innych niż mleko), o wydajności dziennej przekraczającej 75 ton produktu końcowego — surowych produktów roślinnych, o wydajności dziennej przekraczającej 200 ton (średnia roczna) produktu końcowego c) Zakłady produkcji i przetwórstwa mleka, o ilości otrzymywanego mleka przekraczającej 200 ton dziennie (średnia roczna) 6.5. Instalacje do unieszkodliwiania lub recyklingu zwierząt padłych oraz odpadów zwierzęcych, o wydajności przekraczającej 10 ton dziennie 6.6. Instalacje do intensywnej hodowli drobiu i świń, wyposażone w więcej niż: a) 40 000 miejsc dla drobiu b) 2 000 miejsc dla tuczników (powyżej 30 kg), lub c) 750 miejsc dla macior 6.7. Instalacje do powierzchniowej obróbki substancji, przedmiotów lub produktów, z wykorzystaniem rozpuszczalników organicznych, w szczególności do obróbki, drukowania, powlekania, odtłuszczania, uszczelniania, sortowania, malowania, czyszczenia lub impregnowania, o wydajności przekraczającej 150 kg na godzinę lub przekraczającej 200 ton rocznie 6.8. Instalacje do produkcji węgla (twardego palonego) lub elektrografitu, w drodze spalania lub grafityzacji

---

ZAŁĄCZNIK II

LISTA DYREKTYW OKREŚLONYCH W ART. 18 UST. 2 I ART. 20

1.	Dyrektywa 87/217/EWG w sprawie ograniczania zanieczyszczenia środowiska azbestem i zapobiegania temu zanieczyszczeniu

2.	Dyrektywa 82/176/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z przemysłu elektrolizy chlorków metali alkalicznych

3.	Dyrektywa 83/513/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów kadmu

4.	Dyrektywa 84/156/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z sektorów innych niż przemysł elektrolizy chlorków metali alkalicznych

5.	Dyrektywa 84/491/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów heksachlorocycloheksanu

6.

Dyrektywa 86/280/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG, zmienionej kolejno dyrektywami 88/374/EWG i 90/415/EWG zmieniającymi załącznik II do dyrektywy 86/280/EWG

7.	Dyrektywa 89/369/EWG w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych

8.	Dyrektywa 89/429/EWG w sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejące spalarnie odpadów komunalnych

9.	Dyrektywa 94/67/EWG w sprawie spalania odpadów niebezpiecznych

10.	Dyrektywa 92/112/EWG w sprawie procedur harmonizacji programów na rzecz ograniczenia i ostatecznego wyeliminowania zanieczyszczeń powodowanych przez odpady z przemysłu tlenku tytanu

11.	Dyrektywa 88/609/EWG w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania, ostatnio zmieniona dyrektywą 94/66/EWG

12.	Dyrektywa 76/464/EWG w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre substancje niebezpieczne odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty

13.	Dyrektywa 75/442/EWG w sprawie odpadów, zmieniona dyrektywą 91/156/EWG

14.	Dyrektywa 75/439/EWG w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych

15.	Dyrektywa 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych.

---

ZAŁĄCZNIK III

INDYKATYWNY WYKAZ GŁÓWNYCH SUBSTANCJI ZANIECZYSZCZAJĄCYCH, KTÓRE MAJĄ BYĆ UWZGLĘDNIANE PRZY USTALANIU DOPUSZCZALNYCH WARTOŚCI EMISJI

POWIETRZE

1.	Dwutlenek siarki i inne związki siarki

2.	Tlenki azotu i inne związki azotu

3.	Tlenek węgla

4.	Lotne związki organiczne

5.	Metale i ich związki

6.

Pył

7.	Azbest (pył zawiesz0onyłókna)

8.	Chlor i jego związki

9.	Fluor i jego związki

10.	Arsen i jego związki

11.

Cyjanki

12.	Substancje i preparaty, co do których udowodniono, że posiadają właściwości rakotwórcze i mutagenne lub właściwości, które mogą wpłynąć na rozmnażanie drogą powietrzną

13.	Polichlorowane dwubenzodioksyny i polichlorowane dwubenzofurany

WODA

1.	Związki chloroorganiczne i substancje mogące tworzyć takie związki w środowisku wodnym

2.	Związki fosforoorganiczne

3.	Związki cynoorganiczne

4.	Substancje i preparaty, co do których udowodniono, że posiadają właściwości rakotwórcze i mutagenne lub właściwości, które mogą wpływać na rozmnażanie w lub przez środowisko wodne

5.	Węglowodory trwałe oraz trwałe i bioakumulacyjne, toksyczne substancje organiczne

6.

Cyjanki

7.	Metale i ich związki

8.	Arsen i jego związki

9.	Biocydy i środki ochrony roślin

10.	Materiały zawieszone

11.	Substancje, które przyczyniają się do eutrofizacji (zwłaszcza azotany i fosforany)

12	Substancje, które mają niepożądany wpływ na równowagę tlenową (oraz można dokonywać ich pomiaru z wykorzystaniem parametrów, takich jak biochemiczne zapotrzebowanie tlenu, ChZT itd.)

---

ZAŁĄCZNIK IV

Okoliczności, które należy uwzględnić, ogólnie lub w szczególnych przypadkach, przy ustalaniu najlepszych dostępnych technik określonych w art. 2 ust. 11, mając na uwadze możliwe koszty i korzyści z zastosowania środka oraz zasady ostrożności i zapobiegania:

▼M1

---

ZAŁĄCZNIK V

Udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji

1.

Społeczeństwo jest informowane (poprzez ogłoszenia publiczne lub inne właściwe środki, takie jak media elektroniczne, gdy są dostępne) o następujących kwestiach w procedurze podejmowania decyzji lub, najpóźniej, kiedy tylko informacje mogą być należycie dostarczone: a) wniosek o pozwolenie lub, jeżeli zaistnieją takie przypadki, propozycja uaktualnienia pozwolenia lub warunków pozwolenia zgodnie z art. 15 ust. 1, włączając opis elementów wymienionych w art. 6 ust. 1; b) gdzie znajduje zastosowanie, fakt, że decyzja poddana jest krajowej lub transgranicznej ocenie wpływu na środowisko lub konsultacjom między Państwami Członkowskimi zgodnie z art. 17; c) dane szczegółowe właściwych organów odpowiedzialnych za podejmowanie decyzji, tych, od których można uzyskać istotne informacje, tych, do których mogą być przedkładane komentarze i zapytania oraz szczegóły harmonogramu na przekazanie komentarzy lub zapytań; d) charakter możliwych decyzji lub, jeżeli jest tylko jedna, projektu decyzji; e) gdzie znajdują zastosowanie, szczegóły odnoszące się do propozycji dotyczącej aktualizacji pozwolenia lub warunków pozwolenia; f) wskazania czasu i miejsc, gdzie lub za pomocą których istotne informacje są udostępniane; g) szczegóły uzgodnień dotyczących udziału społeczeństwa, wydane na mocy ust. 5.

2.

Państwa Członkowskie zapewniają, że w odpowiednich ramach czasowych następujące informacje są podawane do wiadomości zainteresowanej społeczności: a) zgodnie z ustawodawstwem krajowym, główne sprawozdania i porady wydane właściwemu organowi lub organom w czasie gdy zainteresowana społeczność była informowane zgodnie z pkt 1; b) zgodnie z przepisami dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie dostępu społeczeństwa do informacji dotyczących środowiska ( 21 ), informacje inne niż te określone w pkt 1, które mają związek z decyzją zgodnie z art. 8 oraz które są udostępniane tylko po czasie gdy zainteresowana społeczność została poinformowana zgodnie z pkt 1.

3.	Zainteresowana społeczność uprawniona jest do przekazania właściwym organom komentarzy i opinii przed podjęciem decyzji.

4.	Rezultaty konsultacji przeprowadzonych na mocy niniejszego załącznika muszą być wzięte pod uwagę w momencie podejmowania decyzji.

5.

Szczegółowe regulacje dotyczące informowania społeczeństwa (na przykład poprzez rozlepianie plakatów w obrębie określonego promienia lub publikację w lokalnych gazetach) oraz konsultowania zainteresowanej społeczności (na przykład poprzez pisemne propozycje lub w drodze publicznego zapytania), są ustalane przez Państwa Członkowskie. Przewidziane są odpowiednie ramy czasowe dla różnych faz, dające wystarczającą ilość czasu dla poinformowania społeczeństwa oraz zainteresowanej społeczności, aby przygotowało i skutecznie uczestniczyło w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego Załącznika.

---

( 1 ) Dz.U. C 311 z 17.11.1993, str. 6 oraz Dz.U. C 165 z 1.7.1995, str. 9.

( 2 ) Dz.U. C 195 z 18.7.1995, str. 54.

( 3 ) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 14 grudnia 1994 r. (Dz.U. C 18 z 23.1.1995, str. 96), wspólne stanowisko Rady z dnia 27 listopada 1995 r. (Dz.U. C 87 z 25.3.1996, str. 8) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 22 maja 1996 r. (Dz.U. C 166 z 10.6.1996).

( 4 ) Dz.U. C 138 z 17.5.1993, str. 1.

( 5 ) Dz.U. L 188 z 16.7.1984, str. 20. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/692/EWG (Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48).

( 6 ) Dz.U. L 129 z 18.5.1976, str. 23. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/692/EWG.

( 7 ) Dz.U. L 175 z 5.7.1985, str. 40.

( 8 ) Dyrektywa Rady 80/836/Euratom z dnia 15 lipca 1980 r. zmieniająca dyrektywy ustanawiające podstawowe standardy bezpieczeństwa ochrony zdrowia ogółu społeczeństwa i pracowników przed niebezpieczeństwem promieniowania jonizującego (Dz.U. L 246 z 17.9.1980, str. 1). Dyrektywa zmieniona dyrektywą 84/467/EWG (Dz.U. L 265 z 5.10.1984, str. 4).

( 9 ) Dyrektywa Rady 90/219/EWG z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie ograniczonego stosowania mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie (Dz.U. L 117 z 8.5.1990, str. 1). Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 94/51/WE (Dz.U. L 297 z 18.11.1994, str. 29).

( 10 ) Dyrektywa Rady 90/220/EWG z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów genetycznie zmodyfikowanych (Dz.U. L 117 z 8.5.1990, str. 15). Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 94/15/WE (Dz.U. L 103 z 22.4.1994, str. 20).

( 11 ) Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 39. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/692/EWG (Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48).

( 12 ) Dz.U. L 336 z 7.12.1988, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 90/656/EWG (Dz.U. L 353 z 17.12.1990, str. 59).

( 13 ) Dz.U. L 230 z 5.8.1982, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/692/EWG (Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48).

( 14 ) Dz.U. L 275 z 25.10.2003 str. 32.

( 15 ) Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23).

( 16 ) W odniesieniu do istniejących instalacji nadal stosuje się wymogi materiału dyrektywy 88/609/EWG, do dnia 31 grudnia 2003 r.

( 17 ) Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 20. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 94/31/WE (Dz.U. L 168 z 2.7.1994, str. 28).

( 18 ) Dz.U. L 194 z 25.7.1975, str. 23. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/692/EWG (Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48).

( 19 ) Dz.U. L 163 z 14.6.1989, str. 32.

( 20 ) Dz.U. L 203 z 15.7.1989, str. 50.

( 21 ) Dz.U. L 41 z 14.2.2003, str. 26.